mołodow do komory spaty. Rano pisław gospodar słuhu po zbiżie w

mołodow do komory spaty. Rano pisław gospodar słuhu po zbiżie w połe.
Słuha nabraw zbiża i jak jichaw, złomyła śi wiś prosto topolj. Piszow win,
wyłomy w z toji topoli prutyk, a topole każe do nioho: Szczo ty z tym
prutykom budesz robyty? — Budu wiś zwjezuwaw. — Ty tym prutykom
wiś ne zwjeżesz, ałe woźmy toj prutyk, pojid do domu, tam mołocfi splut
w komori odno na druhim. Wyliż na pit, pidojmy doszku, pomachaj tym
prutykom i każy: Jak je, naj tak bude. — I słuha tak zrobyw. Sonce wże
pidijszło wysoko, zaczynaje prypikaty, a mołocfi szcze w komori. Pryjszow
otec, każe: Stawajte! a ony ne możut sie rozkj iszczyty, ałe łeżiet odno na
druhim. Szczo tu pocziety? Mołodi piszły perszu, nirz..spaty i wo szczo
pie z nymy stało, chuj jakby pryris do_potky. Aż tu powidajut, szczo za
wodow. w Bereżnycy je taką baba, szczo wid tpbo-ZJiajfi^ Kazaw gospodar
śisty słuźi na konie i pojichaty po tu babu. Win pryjiżdżaje do neji i
każe, że taka i taka ricz, chodit. Baba sie żywo zibrała i jde, a win jide
na копу; i jak perechodyła czerez riń, baba zakasała sie po sami pachy, a
win tßfo wwydiw, machnuw prutykom: Jak je, naj tak bude, — skazaw
i ta baba stała tak zakasana. Pryjszło, wede toj słuha totu babu popry
kowale. Wwydiw kowal s kuźni, szczo taka baba zakasana^ wziew sy
łopaty taj tras babu w sraku. Chocze kowal łopatu wid sraky widorwaty,
a tu ne moż ńi ruky, ńi łopaty; a to słuha machnuw prutykom. Wzięły
tohdy, zaprjehły kowalowoho konie i toho słuhy do woza, wysadyły babu
zahołenu razom z kowałem i słuha pojichaw do domu z nymy. Pryjiżdżaje
win z nymy do domu, pozsadżieły jich swaty, szczo szcze pyły, z woza i
dywlet sie na totu kumedyju. A baba pidijszła do sklisczynych mołodych,
chopyła mołodoho za jajći, a słuha machnuw prutykom i wże baba ruky
wid jejec ne widorwe. Szczo tu robyty? Tra jichaty do dochtorje do
Sambora. Pojichały wony wśi razom do dochtorje i słuha pojichaw z nymy.
Pryjiżdżajut wony w Sambir, prychodiet do dochtorje, a dochfir kuryw
fajku na cybuśi. Win jak wwydiw staroji baby kaczku, szturknuw tamfajku, a fajka tam zistała i cybuch pry fajći, a dochfir trymaje ho w zubach
i kuryt, pakaje i wyłupyw woczi w pyzdu. A to toj słuha machnuw pruty­
kom. Tak stojały ony z hodynu. Lude prychodiet, śmijut sie, szczo mało
ne popukajut. Nakonec każe słuha: Ja wam poradżu, ałe my zapłafit.— Dochfir
obiciew połowynu swoho dochtorstwa, a kowal połowynu swoho kowalstwa,
baba ćiłyj Jcotyczok (kapczuk z skirky kota) sribniekiw, a toj gospodar, szczo
jeho dońka, piw majetku. I toj słuha wziew taj prutom machnuw i każe:
Jak buło, niaj tak je! I zaraz dwoje mołodiet odno z druhoho zlizło, baba
spustyła dymku, widnieła ruku wid jajec mołodoho, toj kowal widorwaw
wid sraky łopatu, a dochfir wytieh fajku. Taj słuha zistaw gospodarjom.
Distaw piw majetku, kapczuk hroszej, piw kowalstwa i
pmr jn ^n rc fu /a
Zap. wid Kostia Minka w Morozowyczoch.
Die Zauberrute.
Es war einmal ein Bauer, der hatt’ eine Tochter und nahm zu ihr
«inen Knecht auf, den er alswie einen Schwiegersohn hielt. Der Knecht
arbeitete fleißig, als wär’s für seinen leiblichen Vater. Nachher aber gefiel
er dem Bauer nicht mehr, und er nahm einen anderen als Schwiegersohn
auf. Sie machten Hochzeit, nach der Trauung aber tanzt man im Hausflur,