Wersja PDF - WordPress.com

Fundamenty Gnostycznej Edukacji
Samael Aun Weor
Rozdział 1
WOLNA INICJATYWA
Dzień po dniu, we wszystkich krajach świata, miliony uczniów chodzi do szkoły i na
uniwersytety w nieświadomy, mechaniczny i subiektywny sposób, nie wiedząc dlaczego, ani
w jakim celu.
Uczniowie są zmuszani do uczenia się matematyki, fizyki, chemii, geografii, itd.
Umysły uczniów codziennie otrzymują informacje, jednakże nigdy nie zdarza im się
pomyśleć przez chwilę, dlaczego przechowują takie informacje i jaki jest cel tych informacji.
Dlaczego faszerujemy siebie tymi informacjami? Dlaczego wypychamy siebie tymi
informacjami?
W rzeczy samej, uczniowie tylko żyją mechanicznym życiem; tylko wiedzą, że muszą
otrzymywać intelektualne informacje i przechowywać je w swojej niewiernej pamięci i to
wszystko.
Nigdy nie zdarza się uczniom ani nauczycielom zadać sobie pytanie, „Dlaczego tutaj
jestem? Po co tutaj przyszedłem? Czym jest prawdziwa, ukryta motywacja, która mnie tutaj
przynosi?” Nauczyciele i uczniowie żyją ze swoją Świadomością uśpioną. Naprawdę
zachowują się jak maszyny, idąc do szkoły, koledżu, na uniwersytet w nieświadomy i
subiektywny sposób, bez tak naprawdę wiedzenia dlaczego i w jakim celu.
Jest to konieczne, aby przestać być maszynami; jest to konieczne, aby przebudzić
Świadomość, abyśmy odkryli znaczenie tego całkowicie przerażającego zmagania się ze
zdawaniem egzaminów, życia w pewnym miejscu, aby studiować dzień po dniu, abyśmy
zaliczyli rok; znaczenie przechodzenia przez zmartwienia, udręczenia i troski, uprawiając
sporty, przechodząc przez kłótnie i walki z bliźnimi studentami, itd.
Nauczyciele powinni stać się bardziej świadom, aby pomóc uczniom przebudzić
swoją Świadomość, czy to w szkole, koledżu czy na uniwersytecie.
Jest to żałosne widzieć tak wiele ludzkich automatów siedzących przy ławkach, w
szkołach, koledżach i na uniwersytetach otrzymując informacje, które muszą przechowywać
w swojej pamięci, nie wiedząc dlaczego i w jakim celu.
Młodzi ludzie są tylko zmartwieni zaliczeniem i ukończeniem roku szkolnego;
powiedziano im, że powinni przygotować siebie do zarabiania na życie, dostania pracy, itd.,
tak więc studiują, wypełniają swoje umysły tysiącami fantazji o swojej przyszłości, bez
wiedzenia prawdziwego powodu do studiowania fizyki, chemii, biologi, arytmetyki,
geografii, itd.
Współczesne dziewczęta studiują, aby przygotować siebie do znalezienia dobrego
męża, albo zarabiania na życie i do bycia należycie przygotowaną, w razie gdyby ich mąż
porzucił je, albo stały się wdowami, albo nigdy nie wyszły za mąż. Są to czysto fantazje
umysłu, ponieważ nie wiedzą jaki będzie ich los, ani w jakim wieku umrą.
Życie w szkole jest bardzo nijakie, niespójne i subiektywne. Dzieci są zmuszane
uczyć się pewnych przedmiotów, które są bezwartościowe w codziennym życiu.
W dzisiejszych czasach, to co jest ważne w szkole to zaliczenie roku kursu i to
wszystko.
W przeszłości przynajmniej było coś etycznego w zaliczaniu roku kursu. Teraz, taka
etyka nie istnieje. Rodzice mogą sekretnie przekupić nauczycieli, aby ich dzieci mogły
nieuchronnie zaliczyć rok, nawet jeśli są ekstremalnie złymi uczniami.
Dziewczęta szkolne często słodzą męskim nauczycielom w celu „zaliczenia klasy”, a
rezultat zazwyczaj jest niesamowity, nawet jeśli nie zrozumiały niczego o tym co uczył
nauczyciel. Mimo wszystko, dobrze im idzie w swoich egzaminach dzięki ich słodkim
mowom i zaliczają szkolny rok!
Są uczniowie, którzy są bardzo sprytni w zaliczaniu szkolnego roku. W wielu
przypadkach, jest to kwestia sztuczek i przebiegłości.
Fakt, że uczniowie mogą pomyślnie zdać pewien egzamin (jakiś głupi egzamin) nie
oznacza, że mają prawdziwe, obiektywne poznanie tematu, z którego byli egzaminowani.
Uczniowie powtarzają w mechaniczny sposób jak papugi temat, który studiowali i z
którego mieli egzamin. Niemniej jednak nie oznacza to, że są świadomi tego tematu; raczej,
to tylko oznacza, że nauczyli się na pamięć materiałów, aby powtarzać jak klekotka albo
papuga, to czego się nauczyli; i to wszystko.
Zaliczenie egzaminu i przejście przez rok nie oznacza, że jesteśmy bardzo
inteligentni. W codziennym życiu poznaliśmy bardzo inteligentnych ludzi, którym nigdy nie
szło dobrze w egzaminach w szkole.
Poznaliśmy wspaniałych pisarzy i wielkich matematyków, którzy byli bardzo złymi
uczniami w szkole i nigdy nie szło im dobrze w gramatyce i matematycznych egzaminach.
Znamy przykład bardzo złego ucznia anatomii, który tylko był w stanie sobie dobrze
poradzić w egzaminach z anatomii po wielkim cierpieniu. Teraz, ten uczeń jest autorem
popularnej książki o anatomii.
Dlatego, zaliczenie roku szkolnego niekoniecznie oznacza, że jesteśmy bardzo
inteligentni. Są ludzie, którzy nigdy nie zdali roku szkolnego, a są bardzo inteligentni.
Jest coś znacznie ważniejszego, niż zaliczanie roku szkolnego i studiowanie pewnych
przedmiotów, a jest to dokładnie posiadanie pełnej obiektywnej, czystej i świetlanej
świadomości studiowanych przedmiotów.
Nauczyciele muszą wysilać się, aby pomóc uczniom przebudzić ich Świadomość;
muszą skierować wszystkie swoje wysiłki w Świadomość swoich uczniów. Jest to
esencjonalne dla uczniów, aby stali się kompletnie samo-świadomi tematów, które studiują,
ponieważ uczenie się na pamięć jak papugi jest po prostu głupie w całkowitym znaczeniu
tego słowa.
Uczniowie są zmuszani do uczenia się trudnych przedmiotów i przechowywania ich
w swojej pamięci, aby „zaliczyć rok szkolny”. Potem, w codziennym życiu, te przedmiotu
nie tylko są bezużyteczne, ale również zapomniane, ponieważ pamięć jest niewierna.
Młodzi ludzie studiują w celu otrzymania pracy i zarabiania na swoje życie; tak więc
potem, jeśli mają szczęście to dostają pożądaną pracę. Jeśli staną się profesjonalistami,
doktorami, prawnikami, itd., to wszystko co osiągną to tylko powtarzanie tej samej historii
jak zawsze; biorą ślub, mają dzieci i cierpią. Umierają bez przebudzenia Świadomości, bez
posiadania Świadomości swojego własnego życia, to wszystko.
Dziewczęta wychodzą za mąż, mają swoje domy, dzieci, kłócą się ze swoimi
sąsiadami, mężem i dziećmi, rozwodzą się, ponownie wychodząc za mąż, stają się wdowami,
starzeją się, itd. Na koniec, umierają po przeżyciu życia nieświadomie, powtarzając te same
bolesne dramaty egzystencji jak zwykle.
Nauczyciele nie są świadomi faktu, że wszystkie ludzkie istoty mają swoją
Świadomość uśpioną. Dlatego, jest to esencjonalne dla nauczycieli, aby przebudzili swoją
własną Świadomość tak, aby mogli pomóc przebudzić Świadomość uczniów.
Jest to bezużyteczne, aby wypełniać nasze głowy większą i większą ilością teorii i
cytować Dantego, Homera, Virgila, itd., jeśli nasza Świadomość jest uśpiona, jeśli nie mamy
przejrzystej i obiektywnej świadomości o nas samych, przedmiotów, które studiujemy i
codziennego życia.
Jaki jest pożytek z edukacji, jeśli nie stajemy się kreatywni, świadomi i prawdziwie
inteligentni?
Prawdziwa edukacja nie oznacza wiedzieć jak czytać i pisać. Każda głupia osoba,
każda tępa umysłowo osoba może wiedzieć jak czytać i pisać.
Musimy mieć inteligencje, a ona tylko przebudza się w nas, kiedy Świadomość się
przebudza.
Ludzkość posiada dziewięćdziesiąt siedem procent podświadomości i trzy procent
Świadomości.
Musimy przebudzić Świadomość, aby zamienić podświadomość w świadomość i
osiągnąć sto procent Świadomości.
Ludzie nie tylko śpią, kiedy ich fizyczne ciało śpi, ale również śpią wtedy, kiedy
fizyczne ciało nie śpi, kiedy jest ono w stanie czuwania.
Jest to konieczne, aby przestać śnić, aby przebudzić Świadomość, a ten proces
przebudzania powinien rozpocząć się w domu i w szkole.
Wysiłki nauczycieli powinny być skierowane w Świadomość uczniów, a nie tylko w
pamięć swoich uczniów.
Uczniowie muszą nauczyć się samodzielnie myśleć, a nie tylko powtarzać teorie
innych jak papugi.
Nauczyciele muszą się zmagać, aby położyć kres lęku w uczniach.
Nauczyciele muszą pozwolić swoim uczniom na wolność niezgadzania się i zdrowe
krytykowanie w konstruktywny sposób wszystkie teorie, które są studiowane.
Jest to absurd, aby zmuszać ich do akceptowania w dogmatyczny sposób wszystkie
teorie nauczane w szkole, koledżu i na uniwersytecie.
Jest to konieczne, aby uczniowie porzucili lęk, aby byli w stanie myśleć samodzielnie
i analizować teorie, które studiują.
Lęk jest jedną z barier inteligencji. Uczniowie z lękiem nie odważają się nie zgadzać i
ślepo akceptują, jak artykuły wiary wszystko co różni autorzy mówią.
Jest to bezużyteczne dla nauczycieli rozmawiać o nielękliwości jeśli są lękliwi.
Nauczyciele muszą być wolni od lęku. Nauczyciele, którzy lękają się krytycyzmu, tego co
ludzie mówią, itd., nie mogą być prawdziwie inteligentni.
Prawdziwa obiektywna edukacja powinna przebudzić Świadomość i położyć kres
lękowi.
Jaki jest użytek z zaliczania egzaminów jeśli kontynuujemy bycie zlęknionym i
nieświadomym?
Nauczyciele mają obowiązek pomóc uczniom przy ich szkolnych ławkach stać się
pożytecznym w życiu, ale tak długo jak istnieje lęk, nikt nie może być pożytecznym w życiu.
Osoba pełna lęku nie odważy się nie zgodzić z opiniami innych ludzi.
Osoba pełna lęku nie może mieć wolną inicjatywę.
To oczywiste, że obowiązek każdego nauczyciela jest pomóc każdemu swojemu
uczniowi w szkole, stać się całkowicie wolnym od lęku, aby mogli działać spontanicznie bez
potrzeby mówienia im co mają robić albo rozkazywania im.
Jest to esencjonalne dla uczniów, aby zostawili za sobą swój strach, aby mogli mieć
wolną, spontaniczną i kreatywną inicjatywę.
Kiedy uczniowie ze swoją wolną i spontaniczną inicjatywą mogą swobodnie
analizować i krytykować teorie, które studiują, przestaną być tylko subiektywnymi i głupimi
mechanicznymi jednostkami.
Jest to esencjonalne, aby istniała wolna inicjatywa, aby kreatywna inteligencja ucznia
mogła się wyłonić.
Jest to konieczne, aby dać uczniom wolność spontanicznej kreatywnej ekspresji, bez
żadnego rodzaju uwarunkowania, tak aby mogli stać się świadom tego co studiują.
Wolna kreatywna moc może tylko się zamanifestować, kiedy nie obawiamy się
krytycyzmu, tego co ludzie mówią, autorytetu nauczyciela, zasad, itd.
Ludzki umysł jest zdegenerowany z powodu lęku i dogmatyzmu; dlatego, jest to
esencjonalne, aby zregenerować go przez spontaniczną wolną inicjatywę pozbawioną lęku.
Musimy stać się świadom naszego własnego życia i ten proces przebudzania powinien
zacząć się przy szkolnych ławkach.
Szkoła będzie mało pożyteczna dla nas, jeśli opuścimy ją z nieświadomym i
uśpionym stanem.
Wolna inicjatywna i usunięcie lęku nada początek spontanicznemu i czystemu
działaniu.
Przez wolną inicjatywę, uczniowie w każdej szkole powinni mieć prawo dyskutować
w grupie wszystkie teorie, które studiują.
Tylko w ten sposób, przez oswobodzenie się z lęku i wolność dyskusji, analizy,
medytacji i zdrowego krytycyzmu tego co studiujemy możemy stać się świadomi przedmiotu,
a nie być tylko zaledwie jak klekotki albo papugi, które powtarzają to co skumulują w swojej
pamięci.
Rozdział 2
IMITACJA
Zademonstrowano, że strach zatrzymuje wolną inicjatywę. Bez cienia wątpliwości,
zła sytuacja finansowa milionów ludzi jest spowodowana przez strach.
Bojaźliwy chłopiec szuka swojej drogiej matki i staje się do niej przywiązany w
poszukiwaniu bezpieczeństwa. Bojaźliwy mąż staje się przywiązany do swojej żony i czuje,
że kocha ją nawet bardziej. Przestraszona żona czuje się przywiązana do swojego męża oraz
dzieci i myśli, że kocha ich znacznie bardziej.
Z psychologicznego punktu widzenia jest to dziwne i interesujące zobaczyć jak strach
często ukrywa się pod przebraniem miłości.
Ludzie, którzy posiadają w sobie bardzo niewiele duchowych wartości, którzy są
wewnętrznie biedni, zawsze poszukują czegoś zewnętrznego, aby sprawić, że będą czuli się
kompletni.
Wewnętrznie ubodzy ludzie zawsze skupiają się na głupocie, plotkarstwie,
bestialskich przyjemnościach, itd.
Wewnętrznie ubodzy ludzie żyją od strachu do strachu i naturalnie stają się
przywiązani do swojego męża, żony, rodziców, dzieci, do starych i zdegenerowanych
tradycji, itd.
Zazwyczaj, każdy chory i psychologicznie ubogi, stary człowiek jest zazwyczaj pełen
strachu i trzyma się kurczowo, z nieskończonym niepokojem pieniędzy, rodzinnych tradycji,
wnuków, wspomnień, itd., jakby poszukiwał bezpieczeństwa. Jest to coś co możemy
zobaczyć przez uważną obserwacje starszych osób.
Kiedy ludzie obawiają się, to ukrywają się za ochronną tarczą porządności przez
naśladowanie tradycji rasowej, rodzinnej, narodowej, itd.
Właściwie, każda tradycja jest jedynie bezmyślnym powtarzaniem, pustym i bez
prawdziwej wartości.
Wszyscy ludzie mają tendencje imitowania swojego sąsiada; ta imitacja jest
rezultatem strachu.
Ludzie ze strachem imitują wszystkich tych, do których stali się przywiązani. Imitują
mężów, żony, dzieci, braci, przyjaciół, którzy ich bronią, itd.
Imitacja jest rezultatem strachu i całkowicie niszczy wolną inicjatywę.
W szkołach, koledżach i uniwersytetach, nauczyciele popełniają błąd nauczania przez
imitację.
Na zajęciach z rysowania i malowania uczniowie są nauczani kopiowania obrazów
drzew, domów, gór, zwierząt, itd. To nie jest to kreatywność, to jest imitowanie, robienie
zdjęcia.
Kreatywność nie jest imitowaniem, ani robieniem zdjęcia. Tworzenie jest to
przekładanie i żywe transmitowanie za pomocą pędzla drzewo, które oczarowuje nas, piękny
zachód słońca, świt ze swoimi niewysłowionymi melodiami, itd.
Występuje prawdziwa kreatywność w chińskiej i japońskiej sztuce Zen, albo w
abstrakcyjnej i w pół abstrakcyjnej sztuce.
Każdy chiński malarz Chan i Zen nie jest zainteresowany imitowaniem i robieniem
zdjęć.
Malarze z Chin i Japonii lubią tworzyć ponownie i ponownie.
Malarze Chan i Zen nie imitują, oni tworzą i jest to ich praca.
Malarze z Chin i Japonii nie są zainteresowani malowaniem i robieniem zdjęcia
pięknej kobiecie. Lubią transmitować jej abstrakcyjne piękno.
Malarze z Chin i Japonii nigdy nie imitowaliby zachodu słońca. Lubią transmitować
w abstrakcyjnym pięknie cały jego urok.
Ważnym jest, aby nie imitować, nie kopiować na czarno-biało. Ważnym jest, aby
poczuć głębokie znaczenie piękna i wiedzieć jak je transmitować, ale żeby tak zrobić, jest to
konieczne, aby nie posiadać strachu, przywiązania do zasad, tradycji, strachu przed tym co
ludzie mogą powiedzieć, strachu przed nauczycielską reprymendą.
Jest to niezbędne, aby nauczyciele zrozumieli konieczność rozwijania kreatywnej
mocy uczniów.
Jest to oczywistym absurdem, aby nauczać uczniów imitowania. Lepiej uczyć ich
tworzenia.
Niefortunnie, populacje są nieświadomymi, śpiącymi automatami, które zaledwie
wiedzą jak imitować.
Imitujemy ubrania innych ludzi, i spoza tej imitacji wyłaniają się różne trendy w
modzie.
Imitujemy zwyczaje sąsiada, nawet kiedy są błędne. Imitujemy ich złe nawyki,
imitujemy wszystko to, co jest absurdem i to, co zawsze jest powtarzane w każdym czasie,
itd.
Jest to konieczne dla nauczycieli, aby nauczyć swoich uczniów jak myśleć
niezależnie.
Nauczyciele powinni dać swoim uczniom wszystkie możliwości, w celu zaprzestania
bycia mechanicznymi imitatorami.
Nauczyciele powinni zapewnić najlepsze okazje, dostępne uczniom, do rozwijania
mocy kreatywności.
Jest to istotne dla uczniów, aby poznać prawdziwą wolność po to, aby nauczyli się
myśleć niezależnie i bez żadnego strachu.
Umysł, który żyje zniewolony do tego „co powiedzą ludzie”, umysł, który imituje, z
powodu strachu naruszenia tradycji, zasad, zwyczajów, itd., nie jest kreatywnym umysłem,
ani wolnym umysłem.
Umysł ludzi jest jak dom, zamknięty i zapieczętowany siedmioma pieczęciami. Dom,
w którym nic nowego nie może się wydarzyć, gdzie słońce nie świeci, gdzie tylko śmierć i
ból panuje.
To co nowe może tylko zaistnieć, kiedy strach nie istnieje, kiedy imitacja i
przywiązanie do rzeczy, pieniędzy, ludzi, tradycji, zwyczajów, itd., nie istnieje.
Ludzie żyją uzależnieni od plotkowania, zazdrości, rodzinnych zwyczajów, nawyków,
nienasyconego pragnienia podbijania pozycji, spinania się na szczyt, wychwalania siebie, itd.
Jest to esencjonalne dla nauczycieli, aby nauczali swoich uczniów, konieczności nie
imitowania tego zdegenerowanego i nieadekwatnego porządku przestarzałych rzeczy.
Jest to esencjonalne, aby uczniowie nauczyli się tworzyć, myśleć i czuć wolnymi w
szkołach.
Uczniowie spędzają najlepszą część swojego życia w szkole uzyskując informacje, a
jednak nie mają pozostałego czasu na przemyślanie tych wszystkich informacji.
Poświęcają dziesięć albo piętnaście lat w szkole żyjąc nieświadomym życiem
automatów; potem opuszczają szkołę ze swoją Świadomością uśpioną. Jednakże opuszczają
szkołę wierząc, że są przebudzeni.
Ludzki umysł żyje zablokowany pomiędzy konserwatywnymi a reakcyjnymi ideami.
Ludzkie istoty nie potrafią myśleć z prawdziwą wolnością, ponieważ są pełni strachu.
Ludzkie istoty boją się życia, śmierci, tego co ludzie mówią albo mogą powiedzieć,
boją się plotkarstwa, utraty swojej pracy, łamania regulacji albo kogoś kto mógłby zabrać ich
małżonka, itd.
W szkole jesteśmy nauczeni imitacji i opuszczamy szkołę po zamienieniu się w
imitatorów.
Nie mamy wolnej inicjatywy, ponieważ z naszych szkolnych ławkach jesteśmy uczeni
imitacji.
Ludzie imitują, ponieważ boją się tego co ludzie mogą powiedzieć. Uczniowie
imitują, ponieważ nauczyciele terroryzują ich, straszą ich niskimi ocenami, specyficznymi
karami i wydaleniami, itd.
Jeśli naprawdę chcemy stać się kreatywni w najbardziej kompletnym znaczeniu tego
słowa, to powinniśmy stać się świadom tych wszystkich imitacji, które niestety nas uwięziły.
Kiedy jesteśmy już zdolni do poznania wszystkich tych imitacji i do bardzo bliskiego
przeanalizowania ich, to stajemy się ich świadom, i jako logiczną konsekwencją, moc
stwarzania spontanicznie jest w nas narodzona.
Jest to konieczne dla uczniów w szkole, koledżach i uniwersytetach, aby uwolnić
siebie ze wszystkich imitacji, aby mogli stać się prawdziwie kreatywni.
Nauczyciele, którzy błędnie przypuszczają, że uczniowie potrzebują imitować, aby
uczyć się, są błędni. Ktokolwiek imituje nie uczy się, ale staje się maszyną i to wszystko.
To nie jest sprawa imitacji tego co autorzy geografii, fizyki, arytmetyki, historii, itd.
mówią. Imitowanie, zapamiętywanie, powtarzanie jak klekotki albo papugi jest głupie. Jest
lepiej świadomie zrozumieć czego się uczymy.
Fundamentalna edukacja jest nauką Świadomości, która pozwala nam odkrywać nasze
relacje z ludzkimi istotami, naturą i wszystkimi rzeczami.
Umysł, który tylko wie jak imitować jest mechaniczny, jest maszyną, która
funkcjonuje, niezdolna do tworzenia, nie myśli prawdziwie, ponieważ tylko powtarza, to
wszystko.
Nauczyciele powinni być zainteresowani przebudzeniem Świadomości w każdym
uczniu.
Uczniowie tylko martwią się przechodzeniem roku szkolnego, po ukończeniu szkoły
w praktycznym życiu, stają się zwyczajnymi biuralistami albo maszynami do robienia dzieci;
poświęcają dziesięć albo piętnaście lat uczenia się, aby potem wyjść ze szkoły zamienionymi
w gadające maszyny, a niestety przedmioty studiowane są zapominane trochę po trochu aż do
czasu, gdy nic nie pozostanie w pamięci.
Jeśli uczniowie staliby się Świadomi przedmiotów, których się uczą, jeśli ich uczenie
się nie byłoby oparte na informacji, imitacji i pamięci, sprawy miałyby się inaczej.
Opuściliby szkołę zdobywając Świadomą, niezapomnianą i kompletną wiedzę, która nie
byłaby przypisana ich niewiernej pamięci.
Fundamentalna edukacja pomoże uczniom przebudzając ich Świadomość i
inteligencje.
Fundamentalna edukacja zabiera młodych uczniów wzdłuż ścieżki prawdziwej
rewolucji.
Uczniowie muszą nalegać, aby nauczyciele dawali im prawdziwą edukację,
Fundamentalną Edukacje.
Nie jest to wystarczające dla uczniów, aby siedzieć przy szkolnych ławkach, aby
otrzymywać informacje o królu albo wojnie; ale co innego jest potrzebne. Fundamentalna
edukacja jest potrzebna do przebudzenia Świadomości.
Jest to imperatywne dla uczniów, aby opuścili szkołę dorośli, prawdziwie świadomi i
inteligentni, aby nie stali się prostymi automatycznymi częściami społecznej maszyny.
Rozdział 3
WŁADZE
Rząd ma władzę. Stan ma władzę. Policja, prawo, żołnierze, rodzice, nauczyciele,
religijni liderzy, itd., mają władzę.
Istnieją dwa rodzaje władzy, podświadoma i świadoma.
Nieświadome i podświadome władze są bezużyteczne. Koniecznie potrzebujemy
władze ze Świadomością.
Nieświadome władze wypełniły świat łzami i bólem.
Nieświadome władze nadużywają władzy w domu i w szkole, precyzyjnie z powodu
tego, że są nieświadome.
Dzisiaj, nieświadomi rodzice i nauczyciele są ślepymi liderami ślepych, i tak jak
święte Pisma mówią, wszyscy skończą głową w otchłani.
Nieświadomi rodzice i nauczyciele zmuszają nas do absurdalnych rzeczy, które
uważają za logiczne podczas niepełnoletności. Mówią, że to dla naszego własnego dobra.
Rodzice są nieświadomą władzą, tak jak jest to zademonstrowane przez ich
traktowanie dzieci jak śmieci, tak jakby rodzice byli wyższym gatunkiem ludzkim.
Nauczyciele kończą nienawidząc pewnych uczniów, a rozpieszczając albo psując
innych. Czasami surowo karzą każdego znienawidzonego ucznia, nawet jeśli on i ona jest
uczący się, a nagradzają wspaniałymi ocenami uczniów, którzy są zepsuci i tak naprawdę nie
zasługują na nie.
Rodzice i nauczyciele dyktują błędne normy dzieciom albo młodym ludziom.
Władze, które nie posiadają Świadomości, mogą tylko czynić absurdalne rzeczy.
Potrzebujemy władze, które mają Świadomość. Przez to rozumiemy, że powinny
posiadać integralną wiedzę siebie samych, całkowitą wiedzę wszystkich swoich
wewnętrznych wartości.
Tylko ten, który prawdziwie posiada kompletną wiedzę o sobie samym jest
przebudzony w integralnej formie i posiada Świadomość.
Każdy wierzy, że zna siebie samego, ale jest to bardzo ciężkie znaleźć kogoś w życiu
kto naprawdę zna siebie. Ludzie posiadają całkowicie błędne koncepcje o sobie samych.
Znanie siebie wymaga wielkich i wspaniałych osobistych wysiłków. Tylko przez
wiedzę siebie samego naprawdę osiągniemy Świadomość.
Nadużywanie władzy jest spowodowane Nieświadomością. Żadna władza ze
Świadomością nigdy nie nadużywałaby władzy.
Niektórzy filozofowie są przeciwko wszystkim władzom, brzydzą się władzami. Taki
sposób myślenia jest błędny, ponieważ we wszystkim co stworzone, od mikrobów do słońca,
istnieją poziomy i poziomy; stopnie i stopnie; wyższe siły, które kontrolują i kierują, i niższe
siły, które są kontrolowane i kierowane.
W prostym ulu, władza leży w królowej. W każdym gnieździe mrówek istnieje władza
i prawa. Zniszczenie elementu władzy poprowadziłoby do anarchii.
Władze tych krytycznych czasów, w których żyjemy są nieświadome i jest to
oczywiste, że z powodu tego psychologicznego faktu, zniewalają, skuwają w kajdany,
nadużywają i powodują ból.
Potrzebujemy mistrzów, instruktorów albo duchowych przewodników, rządowej
władzy, rodziców, itd., którzy posiadają całkowitą Świadomość. Tylko w ten sposób możemy
naprawdę stworzyć lepszy świat.
Jest to głupie, aby powiedzieć, że duchowi mistrzowie i duchowi przewodnicy są
niepotrzebni.
Jest to absurdalne, aby nie zauważać elementu władzy w całym stworzeniu.
Ci, którzy są samowystarczalni i dumni posiadają opinię, że mistrzowie i duchowi
przewodnicy są niepotrzebni.
Powinniśmy rozpoznawać swoją własną pustość i nędze. Powinniśmy zrozumieć, że
potrzebujemy władze, mistrzów, duchowych instruktorów, itd., ale ze Świadomością, aby
mogli nas poprowadzić i mądrze nam pomóc.
Nieświadoma władza nauczycieli niszczy kreatywną moc uczniów. Jeśli uczeń
maluje, Nieświadomy nauczyciel mówi jemu co powinien malować, które drzewo albo scenę
powinien skopiować. Bojący się uczniowie nie odważają się wyjść poza mechaniczne zasady
nauczycieli.
To nie jest tworzenie. Jest to konieczne dla ucznia, aby stał się kreatywny, zdolny do
wyjścia z Nieświadomych norm nieświadomych nauczycieli, aby on albo ona mogli być w
stanie transmitować wszystko co czują w relacji z całym urokiem i głębokim znaczeniem
życia, które cyrkuluje na drżących liściach drzewa.
Nauczyciele ze Świadomością nie sprzeciwialiby się wolnej kreatywności serca.
Nauczyciele ze Świadomą władzą nigdy nie okaleczyliby umysłów uczniów.
Nieświadomi nauczyciele niszczą umysł i inteligencje uczniów.
Nauczyciele z nieświadomą władzą tylko wiedzą jak karać i dyktować głupie zasady,
aby uczniowie dobrze się zachowywali.
Nauczyciele ze Świadomością nauczają swoich uczniów z ekstremalną cierpliwością,
pomagając im zrozumieć ich indywidualne trudności, aby przez zrozumienie mogli
przewyższać wszystkie swoje błędy i postępować z sukcesem.
Władze ze Świadomością nigdy nie zniszczyłby inteligencji.
Nieświadome władze niszczą inteligencję i powodują poważne szkody uczniom.
Inteligencja tylko przychodzi do nas, kiedy cieszymy się autentyczną wolnością.
Nauczyciele ze świadomą władzą, prawdziwie wiedzą jak szanować kreatywną wolność.
Nieświadomi nauczyciele wierzą, że wszystko wiedzą i rujnują wolność uczniów
przez kastrację ich inteligencji przez martwe normy.
Nauczyciele ze Świadomością wiedzą, że nie wiedzą i nawet dają sobie luksus
uczenia się przez obserwowanie kreatywnych zdolności swoich uczniów.
Jest to konieczne dla uczniów ze szkół, koledżów i uniwersytetów, aby wyjść z
prostego uwarunkowania zdyscyplinowanych maszyn do błyskotliwej pozycji inteligentnej
wolnej istoty, aby byli w stanie zmierzyć się ze wszystkimi problemami egzystencji ze
sukcesem.
To wymaga kompetentnych nauczycieli ze Świadomością, którzy naprawdę stają się
zainteresowani swoimi uczniami. Dobrze opłacanych nauczycieli, aby nigdy nie mieli
pieniężnych problemów jakiegokolwiek rodzaju.
Niestety, każdy nauczyciel, rodzic i uczeń wierzy, że mają Świadomość i że są
przebudzeni, ale jest to ich najpoważniejszych błąd.
W życiu jest to bardzo rzadkie, aby znaleźć przebudzoną osobę ze Świadomością.
Ludzie śnią, kiedy ich ciała śpią i śnią, i kiedy ich ciała są przebudzone.
Ludzie prowadzą samochody śniąc, pracują śniąc, idą ulicami śniąc, żyją cały czas
śniąc.
Jest to bardzo naturalne dla profesora, aby zapomnieć swoją parasolkę, książkę albo
portfel w swoim samochodzie. To wszystko się dzieje, ponieważ profesor ma swoją
świadomość uśpioną; on śni…
Jest to bardzo trudne dla ludzi, aby zaakceptować, że śnią. Cały świat wierzy, że jest
przebudzony. Jeśli, ktoś zaakceptuje, że jego świadomość jest uśpiona, to jest to oczywiste,
że zacząłby przebudzać się od tego bliskiego momentu.
Uczeń zostawia swoją książkę albo zeszyt w domu, który musi zabierać do szkoły.
Zapomnienie tego rodzaju wydaje się być bardzo normalne, ale wskazuje na stan snu, w
której ludzka świadomość jest.
Pasażerowie jakichkolwiek miejskich usług transportowych, często omijają ulicę, na której
mieli wysiąść. Byli śniący, a kiedy się przebudzają to zdawają sobie sprawę, że minęli swoją
ulicę i muszą przejść się z powrotem kilka bloków.
Ludzka istota jest rzadko naprawdę świadoma w życiu, a kiedy się przebudza na
krótką chwilę, tak jak w przypadkach nieskończonego terroru, momentalnie widzi siebie w
integralnej formie. Te chwile są niezapomniane.
Jest to bardzo trudne dla osoby, która powraca do domu po podróży przez całe miasto,
aby pamiętać w szczegółach wszystkie swoje myśli, incydenty, ludzi, rzeczy, idee, itd.
Próbując przypomnieć sobie, osoba znajduje ogromne przerwy w swojej pamięci, co
koresponduje dokładnie do najgłębszego stanu snu.
Niektórzy uczniowie psychologi postanowili, aby żyć czujnie od chwili do chwili, ale
nagle zapadają w sen, może z powodu spotkania z przyjacielem na ulicy, wchodząc do
sklepu, aby kupić coś, itd., i godziny później, kiedy przypominają sobie swoją decyzję, aby
żyć w czujności i przebudzaniu od chwili do chwili, zdają sobie sprawę, że zapadli w sen,
kiedy weszli do takiego i takiego miejsca, albo spotkali taką i taką osobę.
Świadomość jest czymś bardzo trudnym do osiągnięcia, ale można osiągnąć ten stan
przez uczenie się życia w czujności i baczności od momentu do momentu.
Jeśli chcemy osiągnąć Świadomość, musimy poznać siebie w integralnej formie.
Każdy z nas posiada EGO, SIEBIE, które musimy eksplorować, w celu poznania
siebie, aby osiągnąć Świadomość.
Jest to imperatywne aby obserwować siebie, analizować i zrozumieć każdy z naszych
defektów.
Jest to konieczne, aby studiować siebie samego na polu umysłu, emocji, nawyków,
instynktów i seksu.
Umysł posiada wiele podświadomych poziomów, regionów albo departamentów,
które powinniśmy poznać przez obserwacje, analizy, głęboką medytację i głębokie
zrozumienie.
Każdy defekt może zniknąć z intelektualnego regionu i kontynuować istnienie w
innych nieświadomych poziomach umysłu.
Pierwszą rzeczą jaka jest potrzebna to przebudzić się, aby zrozumieć naszą własną
nędze, pustość i ból. Potem, EGO zaczyna umierać od momentu do momentu. Śmierć
psychologicznego EGO jest imperatywna.
Tylko przez umieranie, prawdziwie świadoma ISTOTA jest narodzona w nas. Tylko
nasza ISTOTA może praktykować prawdziwe świadome władze.
Przebudzenie, Śmierć i Narodziny to trzy psychologiczne frazy, które poprowadzą nas
do prawdziwej świadomej egzystencji.
Musimy Przebudzać się, aby Umrzeć, i musimy Umrzeć, aby się Narodzić.
Ktokolwiek umiera bez przebudzenia się staje się głupim świętym. Ktokolwiek się Naradza
bez Umarcia, staje się indywidualnością z podwójną osobowością, bardzo właściwą i bardzo
perwersyjną.
Praktyka prawdziwej władzy może tylko być praktykowana przez tych co posiadają
świadomą ISTOTĘ.
Ci, którzy nie posiadają jeszcze świadomej ISTOTY i nie mają Świadomości, mają
tendencję do nadużywania władzy i powodowania wielkiej szkody.
Nauczyciele powinni nauczyć się rządzić, a uczniowie powinni nauczyć się
posłuszeństwa.
Ci psychologowie, którzy mówią przeciwko posłuszeństwu są w rzeczywistości
bardzo błędni, ponieważ nikt nie może rządzić świadomie, jeśli najpierw nie nauczył się
posłuszeństwa.
Jest to konieczne, aby wiedzieć jak rządzić świadomie i jak być posłusznym
świadomie.
Rozdział 4
DYSCYPLINA
Nauczyciele ze szkół, koledżów i uniwersytetów przywiązują zbyt dużo uwagi
dyscyplinie i powinniśmy przestudiować tą sprawę w szczegółach w tym rozdziale.
Wszyscy z nas, którzy ukończyli szkoły, koledże, uniwersytety itd. wiedzą bardzo
dobrze czym są kary, zasady, trzcinki, nagany, itd.
Dyscyplina jest tym co nazywa się kultywacją oporu. Nauczyciele rozkoszują się
kultywacją oporu.
Opór jest nam nauczany, wzniesienie czegoś przeciwko czemuś innemu. Jesteśmy
nauczani, aby stawać opór pokusom, które lenistwo przynosi, pokusom nie uczenia się, nie
chodzenia do szkoły, bawienia się, śmiania, naśmiewania z nauczycieli, łamania zasad, itd.,
itd., itd.
Nauczyciele mają błędną koncepcje tego, że przez dyscyplinę możemy zrozumieć
potrzebę szanowania szkolnych zasad, potrzebę uczenia się, zachowywania naszego
opanowania przed nauczycielami, dobrego zachowywania się z naszymi kolegami z klasy,
itd., itd., itd.
Istnieje wśród ludzi błędna koncepcja tego, że im więcej stawiamy oporu, im więcej
odrzucamy, tym bardziej rozumiejący, wolni, kompletni i zwycięscy się stajemy.
Ludzie nie chcą zdać sobie sprawę z tego, że im więcej walczymy przeciwko czemuś,
im więcej oporu stawiamy, im więcej odrzucamy tym mniej rozumiemy.
Jeśli walczymy z nałogiem picia alkoholu, nałóg zniknie na jakiś czas, ale ponieważ
nie zrozumieliśmy jego we wszystkich poziomach umysłu, powróci później, wtedy kiedy
zaniedbany naszą czujność i wypijemy na raz na cały rok.
Jeśli odrzucimy wadę cudzołóstwa, będziemy czyści z wyglądu na jakiś czas, mimo
tego, w innych poziomach umysłu kontynuujemy bycie straszliwymi satyrami, tak jak to jest
zademonstrowane przez nasze erotyczne sny i nasze mokre sny. Wtedy, powrócimy z większą
siłą do naszych starych sposobów dających się sprzedać cudzołożników, z powodu twardych
faktów nie głębokiego zrozumienia czym cudzołóstwo jest.
Wielu jest tych co odrzuca chciwość, którzy walczą przeciwko niej, dyscyplinując się
przeciwko niej poprzez podążanie za restrykcyjnymi normami postępowanie, ale ponieważ
nie zrozumieli prawdziwie całego procesu chciwości, wychodzi na to, że pożądają bycia
niepożądliwymi.
Wielu jest tych co dyscyplinuje się przeciwko złości, którzy uczą się stawiania jej
oporu, ale złość kontynuuje istnienie w innych poziomach podświadomego umysłu, nawet
kiedy wydaje się, że zniknęła z naszego charakteru. A przy najmniejszym zaniedbaniu naszej
czujności, podświadomość zdradza nas i wtedy grzmocimy i błyskamy wypełnieni złością,
wtedy kiedy najmniej oczekiwaliśmy tego, i może to z małostkowego powodu.
Wielu jest tych co dyscyplinuje się przeciwko zazdrości, a na końcu stanowczo
wierzą, że ugasili ją. Ale ponieważ nie zrozumieli jej, naturalnie pojawia się jeszcze raz w
scenie dokładnie takiej, kiedy myśleli, że była prawdziwie martwa.
Tylko przy pełnej nieobecności kar, tylko przy prawdziwej wolności palący się
płomień zrozumienia wyłania się w umyśle.
Kreatywna wolność nigdy nie może istnieć w obramowaniu. Potrzebujemy wolności,
aby w pełni zrozumieć nasze psychologiczne defekty.
Pilnie potrzebujemy zdemolować ściany i zerwać żelazne kajdany, aby stać się
wolnym.
Musimy doświadczyć samodzielnie wszystkiego co nasi szkolni nauczyciele i rodzice
nam powiedzieli, aby być dobrym i użytecznym. Nie jest to wystarczające, aby
zapamiętywać i imitować. Musimy zrozumieć.
Wszystkie wysiłki nauczycieli powinny być skierowane w stronę Świadomości
uczniów. Powinni wytężać się, aby uczniowie weszli na ścieżkę zrozumienia.
Nie jest to wystarczające, aby powiedzieć uczniom, że powinni być tacy albo tacy.
Jest to konieczne, aby uczniowie nauczyli się być wolni, aby mogli egzaminować, studiować
i analizować samodzielnie wszystkie wartości, wszystkie rzeczy, które ludzie im powiedzieli,
aby być korzystnym, użytecznym i szlachetnym, zamiast tylko akceptować i imitować ich.
Ludzie nie chcą eksplorować samodzielnie. Mają zamknięte, głupie umysły, które nie
chcą badać; mechaniczne umysły, które nigdy nie badają tylko imitują.
Jest to konieczne, pilne i nieodzowne dla uczniów, od najwcześniejszych lat aż do
momenty gdy opuszczają sale lekcyjną, aby cieszyć się prawdziwą wolnością, aby odkrywać
samodzielnie, aby dowiadywać się, rozumieć; nie powinni być ograniczani przez nikczemne
ściany zakazów, nagan i kar.
Jeśli uczniom się mówi, co powinni robić i czego nie powinni robić, nie pozwalając
im zrozumieć ani doświadczyć, gdzie jest wtedy ich inteligencja? Jaka okazje zostały dane
ich inteligencji?
Wtedy, jaki jest użytek ze zdawania egzaminów, ubierania się schludnie, posiadania
wielu przyjaciół jeśli nie jesteśmy inteligentni?
Inteligencja tylko przychodzi do nas, kiedy jesteśmy prawdziwie wolni, aby badać
samodzielnie, rozumieć, analizować niezależnie bez obawiania się zbesztania i bez kar.
Bojący się, przerażeni uczniowie podporządkowani straszliwym dyscyplinom nigdy
nie będą mogli być w stanie poznawać. Nigdy nie będą mogli być inteligentni.
W dzisiejszych czasach jedyna rzecz, jaka interesuje rodziców i nauczycieli, jest to,
aby uczniowie mieli karierę, aby stali się doktorami, prawnikami, inżynierami, pracownikami
biurowymi; żyjącymi robotami, którzy wkrótce powinni wziąć ślub i co więcej stać się
maszynami do robienia dzieci, i to wszystko.
Kiedy chłopcy i dziewczęta chcą zrobić coś nowego, coś innego, kiedy czują potrzebę
wyjścia poza framugę uprzedzeń, staroświeckich nawyków, dyscyplin, rodzinnych albo
krajowych tradycji, itd., wtedy rodzice ściskają mocniej kajdany więzienia, i mówią do
chłopca i dziewczyny: „Nie rób tego! Nie będziemy ciebie wspierali w tym. Te rzeczy to
szaleństwo, itd., itd., itd,.”.
I tak, zatem chłopiec i dziewczyna są formalnie uwięzieni wewnątrz więzienia
dyscyplin, tradycji, staroświeckich zwyczajów, zniedołężniałych idei, itd.
Fundamentalna Edukacja naucza jak jednoczyć porządek z wolnością.
Porządek bez wolności jest tyranią. Wolność bez porządku jest anarchią.
Wolność i porządek mądrze połączone razem stanowią podstawę Fundamentalnej
Edukacji.
Uczniowie powinni cieszyć się doskonałą wolnością, aby mogli samodzielnie
odnajdywać, dowiadywać się, odkrywać to czym naprawdę i prawdziwie są w sobie, i co
mogą w życiu zdziałać.
Uczniowie, żołnierze, policja i generalnie wszyscy ci ludzie, którzy muszą żyć
podporządkowani rygorystycznym dyscyplinom zazwyczaj stają się okrutni, bezlitośni i
niewrażliwi na ludzki ból.
Dyscyplina niszczy ludzką wrażliwość, a to zostało całkowicie zademonstrowane
przez obserwacje i doświadczenie.
Z powodu tak wielu dyscyplin i zasad, ludzie obecnie stracili całkowitą wrażliwość i
stali się okrutni i bezlitośni.
Aby stać się prawdziwie wolnym, należy być wrażliwym i ludzkim…
W szkołach, koledżach i uniwersytetach, uczniowie są nauczani, aby uważać na
lekcjach, a oni uważają, aby uniknąć zbesztania, turkotania, uderzenia skuwką, albo linijką,
itd., itd., itd. Ale niestety, nie są nauczani jak naprawdę zrozumieć czym jest świadoma
uwaga.
Z dyscypliną uczniowie uważają i często marnują kreatywną energie bezużytecznie.
Kreatywna energia jest najsubtelniejszym rodzajem energii stworzonym przez
organiczną maszynę.
Jemy i pijemy; wszystkie procesy trawienia, tam głęboko w dole są procesami
wyrafinowania, w których surowa materia staje się użytecznymi substancjami i energiami.
Kreatywna energia jest najsubtelniejszym rodzajem materii i energii stworzonym
przez organizm.
Jeśli wiemy jak świadomie uważać, to możemy oszczędzić kreatywną energię.
Niestety, nauczyciele nie uczą uczniów czym jest świadoma uwaga.
Gdziekolwiek kierujemy naszą uwagę, zużywamy kreatywną energię. Możemy
oszczędzać tą energię, jeśli podzielimy naszą uwagę, jeśli nie staniemy się zidentyfikowani
rzeczami, ludźmi i ideami.
Kiedy identyfikujemy się z rzeczami, ludźmi, ideami, to zapominamy się i tracimy
kreatywną energię w najbardziej żałosny sposób.
Jest to imperatywne, aby wiedzieć, że musimy oszczędzać kreatywną energię, aby
przebudzić Świadomość, a ta kreatywna energia jest żyjącym potencjałem, pojazdem
Świadomości, instrumentem do przebudzenia Świadomości.
Kiedy nauczymy się nie zapominać o sobie, kiedy nauczymy się podzielać naszą
uwagę na podmiot, obiekt i miejsce, wtedy oszczędzimy kreatywną energię do przebudzenia
Świadomości.
Jest to konieczne, aby nauczyć się używać uwagi, aby przebudzić Świadomość, ale
uczniowie nic o tym nie wiedzą, ponieważ ich nauczyciele nie nauczyli ich tego.
Kiedy nauczymy się używać uwagi świadomie, dyscyplina stanie się niekonieczna.
Uczeń, który jest uważny na swoich zajęciach, na swoich lekcjach i na porządek, nie
potrzebuje żadnego rodzaju dyscypliny.
Jest to imperatywne, aby nauczyciele zrozumieli potrzebę inteligentnego pojednania
wolności z porządkiem, a to jest możliwe przez świadomą uwagę.
Świadoma uwaga wyklucza to co nazywa się identyfikacją. Kiedy identyfikujemy się
z ludźmi, rzeczami i ideami, fascynacja zaczyna produkować sen Świadomości.
Musimy wiedzieć jak uważać bez identyfikacji. Kiedy uważamy na coś albo kogoś i
zapominamy o sobie, wtedy rezultatem jest fascynacja i sen Świadomości.
Zaobserwuj ostrożnie osobę, która regularnie chodzi do kina; ona śni, nieświadoma
wszystkiego i siebie samego; jest pusta i wygląda jak lunatyk; śni z filmem, który ogląda, z
bohaterem filmu.
Uczniowie powinni uważać na zajęciach bez zapominania się, aby nie popaść w
straszliwy sen Świadomości.
Uczeń powinien widzieć siebie w akcji, kiedy ma egzamin, albo kiedy jest przyzwany
do tablicy przez nauczyciela, albo kiedy się uczy, odpoczywając albo bawiąc się z kolegami z
klasy.
Uwaga podzielona na trzy części – Podmiot, Obiekt, Miejsce – jest w rzeczywistości
świadomą uwagą.
Kiedy nie popełniamy błędu identyfikowania siebie z ludźmi, rzeczami, ideami, itd.,
wtedy oszczędzamy kreatywną energie, przyspieszając przebudzenie Świadomości w nas.
Ktokolwiek chce przebudzenia Świadomości w Wyższych Światach powinien zacząć
od przebudzania się tutaj i teraz.
Kiedy uczeń popełnia błąd identyfikowania się z ludźmi, rzeczami i ideami, kiedy
popełnia błąd zapominania siebie, wtedy popada w fascynację i sen.
Dyscyplina nie uczy uczniów jak świadomie uważać. Dyscyplina jest prawdziwym
więzieniem dla umysłu.
Uczniowie powinni nauczyć się świadomie uważać od pierwszych szkolnych ławek,
aby potem w praktycznym życiu po za szkołą, nie popełniali błędu zapominania siebie.
Człowiek, który zapomina się na przeciwko osoby obrażającej go, identyfikuje się z tą
osobą, staje się zafascynowany, popada w sen Świadomości, a potem krzywdzi ją, albo zabija
ją, idąc nieuchronnie do więzienia.
Ten kto nie pozwala sobie stać się zafascynowanym z osobą obrażającą, ten kto nie
identyfikuje się z tą osobą, ten kto nie zapomina się, ten kto wie jak świadomie uważać, nie
byłby w stanie dać jakiegokolwiek znaczenia słowom osoby obrażającej, albo zranić, albo
zabić tą osobę.
Wszystkie błędy, które ludzkie istoty popełniają w życiu są z powodu faktu, że
zapominają się, identyfikują się, stają się zafascynowani i zapadają w sen.
Byłoby lepiej dla młodych ludzi, dla uczniów, aby byli nauczeni jak przebudzić swoją
Świadomość, zamiast być zniewolonym tak wieloma absurdalnymi dyscyplinami.
Rozdział 5
CO MYŚLEĆ, JAK MYŚLEĆ
W domu i w szkole, rodzice i nauczyciele zawsze mówią nam co powinniśmy myśleć,
ale nigdy w życiu nie uczą nas jak myśleć.
Wiedzieć co myśleć jest relatywnie łatwe. Nasi rodzice, nauczyciele, wychowawcy,
autorzy książek, itd., itd., itd., każdy z nich jest dyktatorem na swój własny sposób. Każdy z
nich chce, abyśmy myśleli pod ich dyktando, żądania, teorie, przesądy, itd.
Dyktatorzy umysłu są tak powszechni jak chwasty. Wszędzie jest perwersyjny trend
zniewalania, blokowania czyjegoś umysłu, zmuszania go, aby żył z pewnymi normami,
przesądami, doktrynami, itd.
Miliony dyktatorów umysłu nigdy nie chce uszanować niczyjej mentalnej wolności.
Jeśli ktoś nie myśli tak jak oni, to jest klasyfikowany jako perwersyjny, renegat, ignorant, itd.,
itd., itd.
Każdy chce zniewalać każdego. Każdy chce naruszać intelektualną wolność innych.
Nikt nie chce uszanować czyjejś wolności myśli. Każdy uważa siebie za rozsądnego,
mądrego, cudownego, a jest to naturalne, że chce, aby inni byli jak on, aby brali go za wzór,
aby myśleli jak on.
Umysł jest za bardzo nadużywany. Zaobserwuj biznesmenów i ich reklamy w
gazetach, radiu, telewizji, itd., itd., itd.
Komercyjna reklama jest wykonana w dyktatorski sposób: „Kup mydło!”, „Kup te
buty!”, „Kup za taką cenę!”, „Kup teraz!”, „Natychmiast!”, „Nie zwlekaj do jutra!”, „Musisz
kupić teraz!”, itd. Jedyne co zostało im do powiedzenia to „Jeśli nie będziesz posłuszny, to
wsadzimy ciebie do więzienia”, albo „zabijemy ciebie”.
Ojciec na siłę chce wepchnąć swoje idee w swojego syna, nauczyciel udziela nagany,
karze i daje niskie oceny jeśli chłopiec, albo dziewczyna nie akceptuje dyktatorsko idei
nauczyciela.
Połowa ludzkości chce zniewolić umysł drugiej połowie. Ta tendencja zniewalania
umysłów innych ludzi rzuca się w oczy, kiedy przestudiujemy ciemne strony historii.
Wszędzie były i wciąż są krwawe dyktatury zdeterminowane, aby zniewolić ludzi.
Krwawe dyktatury, które dyktują to co ludzie powinni myśleć. Biada temu, kto próbuje
myśleć dobrowolnie! Nieuchronnie pójdzie do obozu koncentracyjnego albo na Syberię, do
więzienia, do zmuszonej pracy, na szubienicę, na egzekucję, na wygnanie, itd.
Ani nauczyciele, ani rodzice, ani książki nie chcą uczyć jak myśleć.
Ludziom sprawia to przyjemność zmuszanie innych, aby myśleli w sposób w jaki oni
wierzą, że jest właściwy i jest to oczywiste biorąc to pod uwagę, że każdy jest dyktatorem na
swój sposób. Każda osoba myśli, że posiada ostatnie słowo i, że każdy inny powinien myśleć
w sposób w jaki ona chce, ponieważ ona po prostu jest najlepsza.
Rodzice, nauczyciele, szefowie, itd., itd., itd., ciągle i ciągle karcą swoich
podwładnych.
Jest straszna ta okropna tendencja ludzkości do bycia nieszanującym innych,
naruszania umysłów innych, więzienia, zamykania, zniewalania, nakładania łańcuchów na
czyiś umysł.
Mąż chce wmusić do głowy swojej żony swoje doktryny, idee, itd., a żona chce zrobić
to samo.
Wiele razy mąż i żona rozwodzą się z powodu niekompatybilności idei.
Mąż i żona nie chcą zrozumieć potrzeby uszanowania, każdego intelektualnej
wolności.
Żaden z małżonków nie ma prawa do zniewolenia umysłu drugiej osoby. W
rzeczywistości, każdy z nich zasługuje na szacunek. Każdy ma prawo myśleć co się jemu
podoba, praktykować swoją religię, przynależeć do jakiejkolwiek politycznej partii jakiej
chce.
Dzieci w szkole są zmuszane myśleć o pewnych ideach, ale nie są uczone jak
zarządzać swoimi umysłami.
Umysły dzieci są delikatne, fleksyjne i ciągliwe, podczas gdy starszych ludzi są
twarde, utwierdzone jak uformowana glina – nie zmienia się, nie mogą się już zmienić.
Umysły dzieci i młodych ludzi są zdolne do wielu zmian; mogą się zmienić.
Umysły dzieci i młodych ludzi mogą być nauczone jak myśleć. Jest to trudne, aby
nauczyć starszych ludzi jak myśleć, ponieważ są jacy są i tacy umrą. W życiu jest to bardzo
rzadkie, aby znaleźć starszą osobę zainteresowaną radykalną zmianą siebie.
Umysły ludzi są kształtowane od dzieciństwa. To jest to co rodzice i nauczyciele wolą
robić. Sprawia im to przyjemność, kształtowanie umysłów dzieci i młodych ludzi.
Uformowany umysł jest w rzeczywistości uwarunkowanym umysłem, zniewolonym
umysłem.
Jest to konieczne, aby nauczyciele zerwali kajdany umysłu.
Jest to esencjonalne, aby nauczyciele wiedzieli jak poprowadzić umysły dzieci w
stronę prawdziwej wolności, aby nie pozwalały sobie już dłużej się zniewalać.
Jest to nieodzowne, aby nauczyciele nauczali swoich uczniów jak myśleć.
Nauczyciele powinni zrozumieć potrzebę nauczania uczniów ścieżki analizy,
medytacji i zrozumienia.
Żadna inteligenta osoba nigdy nie powinna akceptować niczego w dogmatyczny
sposób. Jest to pilne, aby badać, zrozumieć i dowiadywać się przed zaakceptowaniem.
Innymi słowy powiedzielibyśmy, że nie ma potrzeby akceptować, ale badać,
analizować, medytować i zrozumieć. Kiedy zrozumienie jest kompletne, akceptacja jest
niekonieczna.
Jest to bezużyteczne, aby wypełniać nasze głowy intelektualną informacją jeśli po
opuszczeniu szkoły nie wiemy jak myśleć i kontynuujemy jak żyjące roboty, jak maszyny
powtarzające tą samą rutynę naszych rodziców, dziadków, pradziadków, itd.
Powtarzanie tej samej rzeczy bez końca, żyjąc życiem maszyn, z domu do pracy i z
pracy do domu, biorąc ślub, aby stać się maszynami do robienia dzieci, to naprawdę nie jest
życie. Jeśli po to uczymy się, jeśli po to idziemy do szkoły, koledżu i uniwersytetu na
dziesięć albo piętnaście lat, to lepiej byłoby nie uczyć się.
Mahatma Gandhi był bardzo wyjątkowym człowiekiem. Wiele razy protestanccy
pastorzy przesiadywali przed jego drzwiami na długie godziny próbując nawrócić go na
protestancki chrześcijanizm.
Gandhi ani nie akceptował, ani nie zaprzeczał naukom pastorów. Zrozumiał nauki,
uszanował je, i to wszystko.
Wiele razy Mahatma powiedział, „Jestem braminem, żydem, chrześcijaninem,
muzułmaninem, itd.”
Mahatma zrozumiał, że wszystkie religie są konieczne, ponieważ zawierają te same
Wieczne Wartości.
Akceptowanie albo odrzucanie jakiejkolwiek doktryny, albo koncepcji odkrywa brak
mentalnej dojrzałości.
Odrzucamy albo akceptujemy coś czego nie zrozumieliśmy.
Kiedy istnieje zrozumienie, to akceptowanie albo odrzucanie jest niekonieczne.
Umysł, który wierzy, umysł, który nie wierzy, albo umysł, który wątpi jest
ignoranckim umysłem.
Ścieżka mądrości nie składa się z wierzenia, ani niewierzenia albo wątpienia.
Ścieżka mądrości składa się z dochodzenia, analizowania, medytowania i
eksperymentowania.
Prawda jest nieznaną z chwili do chwili. Prawda nie ma nic wspólnego z tym co ktoś
wierzy albo nie wierzy, ani nie ma nic wspólnego ze sceptycyzmem.
Prawda nie jest kwestią akceptowania ani odrzucania czegokolwiek. Prawda jest
kwestią eksperymentowania, życia, zrozumienia.
Wszystkie wysiłki ze strony nauczycieli powinny ostatecznie poprowadzić uczniów
do doświadczenia tego co rzeczywiste, tego co prawdziwe.
Jest to pilne, aby nauczyciele porzucili staromodne i szkodzące tendencje, które
zawsze są skierowane ku formowaniu giętkiego i fleksyjnego umysłu dzieci.
Jest to absurdem, aby dorośli ludzie wypełniali przesądami, pasjami, staromodnymi
wyrobionymi z góry koncepcjami, itd., szkodzili umysłom dzieci i młodych ludzi próbując
uformować ich umysł według swoich zgniłych, szarych i staromodnych idei.
Lepiej jest uszanować intelektualną wolność uczniów, uszanować ich mentalną
przenikliwość, ich kreatywną spontaniczność.
Nauczyciele nie mają prawa zamykać umysłów uczniów w klatce.
To co jest fundamentalne, to nie dyktować umysłom uczniów co myśleć, ale raczej
uczyć ich jak w pełni myśleć.
Umysł jest instrumentem wiedzy i jest to konieczne, aby nauczyciele uczyli swoich
uczniów jak mądrze radzić sobie z tym instrumentem.
Rozdział 6
POSZUKIWANIE BEZPIECZEŃSTWA
Kiedy kurczęta się boją, to chowają się pod kochającymi skrzydłami kury w
poszukiwaniu bezpieczeństwa.
Przerażone dziecko biegnie znaleźć swoją matkę, ponieważ obok niej czuje się
bezpiecznie.
I tak jest zademonstrowane, że strach i poszukiwanie bezpieczeństwa zawsze są
intymnie powiązane ze sobą.
Mężczyzna, który boi się bycia zaatakowanym przez złodziei znajduje
bezpieczeństwo w swojej broni.
Państwo, które boi się bycia zaatakowanym przez inne państwo kupuje armaty,
samoloty, statki wojenne i przygotowuje armie, i będzie gotowe do wojny.
Wielu ludzi, którzy nie wiedzą jak pracować, boją się nędzy, poszukują
bezpieczeństwa w zbrodni stając się złodziejami, napastnikami, itd.
Wiele kobiet, którym brakuje inteligencji, bojące się możliwości nędzy stają się
prostytutkami.
Zazdrosny mężczyzna boi się utraty swojej żony i poszukuje bezpieczeństwa w swojej
broni; zabija i wtedy oczywiście kończy w więzieniu.
Zazdrosna kobieta zabija swoją rywalkę albo swojego męża, i tak więc staje się
morderczynią.
Obawia się utracenia swojego męża i chcąc zabezpieczyć go, zabija inną kobietę, albo
decyduje się zabić jego.
Właściciel domu czynszowego bojąc się, że ludzie nie zapłacą jemu czynszu, żąda
kontraktów, poręczeń, depozytów, itd., chcąc upewnić się w ten sposób. Jeśli wszyscy
właściciele domów czynszowych w mieście zrobiliby to samo, biedna wdowa z dziećmi,
która nie jest w stanie spełnić tych ciężkich wymagań, będzie musiała spać na ulicy albo w
miejskich parkach ze swoimi dziećmi.
Wszystkie wojny mają swoje pochodzenie w strachu.
Gestapo, tortury, obozy koncentracyjne, „Syberyjskie”, straszne więzienia, wygnania,
przymusowa praca, plutony egzekucyjne, itd., mają swoje pochodzenie w strachu.
Narody atakują inne narody z powodu strachu; szukają bezpieczeństwa w przemocy,
myśląc, że zabijając, najeżdżając na inne kraje, itd., mogą sprawić, że będą bezpieczni, silni i
potężni.
W biurach sekretnej policji, kontrwywiadów, itd., na Wschodzie jak i na Zachodzie,
szpiedzy są torturowani, aby sprawić żeby wyznawali w celu zabezpieczenia swojego kraju.
Wszystkie zbrodnie, wojny i wykroczenia prawne mają swoje pochodzenie w strachu
i poszukiwaniu bezpieczeństwa.
W przeszłości istniała szczerość wśród ludzi. Dzisiaj, strach i poszukiwanie
bezpieczeństwa położyły kres pięknej woni szczerości.
Przyjaciel nie ufa swoim przyjaciołom obawiając się, że go obrabują, oszukają albo
wykorzystają. Istnieją nawet głupie i perwersyjne maksymy takie jak: „Nigdy nie odwracaj
się plecami do swojego najlepszego przyjaciela.”
Zwolennicy Hitlera mieli zwyczaj mówić, że jest to złota maksyma.
Teraz przyjaciel obawia się przyjaciela, a nawet używa przysłowia do obrony siebie.
Nie ma już szczerości wśród przyjaciół. Strach i poszukiwanie bezpieczeństwa położył kres
rozkosznej woni szczerości.
Castro Ruz w Kubie wykonał egzekucje na tysiącach mieszkańców bojąc się, że ci
mieszkańcy zabiliby go. Castro poszukuje bezpieczeństwa w plutonach egzekucyjnych.
Myśli, że w ten sposób znajdzie bezpieczeństwo.
Perwersyjny i krwiożerczy Stalin nękał Rosję swoimi krwawymi czystkami. To był
jego sposób znajdowania bezpieczeństwa.
Hitler zorganizował Gestapo, przerażające Gestapo dla bezpieczeństwa narodu. Nie
ma wątpliwości, że obawiał się obalenia i z tego powodu założył krwawe Gestapo.
Cała gorycz tego świata ma swoje pochodzenie w strachu i w poszukiwaniu
bezpieczeństwa.
Nauczyciele powinni nauczać swoich uczniów cnoty odwagi.
Jest to niefortunne, że dzieci są wypełnione strachem w swoim własnym domu.
Dzieci są straszone, zastraszane, terroryzowane, bite, itd.
Jest to zwyczaj rodziców i nauczycieli, aby terroryzować dzieci i nastolatków w celu
zmuszenia ich do nauki.
Jest to powszechne, aby mówić dzieciom i nastolatkom, że jeśli nie będą się uczyli, to
będą błagać o pieniądze, będą tułać się po ulicach głodni, będą wykonywali pokorne prace
takie jak czyszczenie butów, noszenie belek, sprzedawanie gazet, oranie ziemi, itd., itd., itd.,
(tak jakby takie prace były obrazą).
Głęboko w dole, za tymi wszystkimi słowami rodziców i nauczycieli istnieje strach i
poszukiwanie bezpieczeństwa dla swoich dzieci.
To co jest poważne w tym wszystkim co mówimy jest to, że dziecko albo nastolatek
rozwija kompleksy, staje się bojaźliwy, a później w życiu staje się osobą wypełnioną
strachem.
Rodzice i nauczyciele, którzy posiadają zły nawyk straszenia dzieci i nastolatków, w
nieświadomy sposób prowadzą ich na ścieżkę zbrodni, ponieważ jak już powiedzieliśmy,
każda zbrodnia ma swoje pochodzenie w strachu i w poszukiwaniu bezpieczeństwa.
W dzisiejszych czasach strach i poszukiwanie bezpieczeństwa zamieniły planetę
Ziemia w straszliwe piekło. Cały świat się boi. Cały świat chce bezpieczeństwa.
W przeszłości człowiek mógł podróżować dobrowolnie, ale teraz granice są
wypełnione uzbrojonymi strażnikami; paszporty i certyfikaty wszelkiego rodzaju są
wymagane, aby przejść z jednego kraju do drugiego.
Jest to rezultat strachu i poszukiwania bezpieczeństwa. Ten kto podróżuje się boi, ten
kto przychodzi się boi, a bezpieczeństwo jest poszukiwane w paszportach i papierach
wszelkiego rodzaju.
Nauczyciele ze szkół, koledżów i uniwersytetów powinni zrozumieć horror tego
wszystkiego i współpracować dla dobra świata przez wiedzę tego jak edukować nowe
pokolenia i jak uczyć ich ścieżki prawdziwej odwagi.
Jest to esencjonalne, aby uczyć nowe pokolenia, aby się nie bać i nie poszukiwać
bezpieczeństwa w niczym, ani w nikim.
Jest to nieodzowne, aby każda osoba nauczyła się być bardziej pewną siebie.
Strach i poszukiwanie bezpieczeństwa są straszliwymi słabościami, które zamieniają
życie w straszliwe piekło.
Wszędzie są obecni tchurzliwi, bojący się i słabi ludzie, którzy zawsze poszukują
bezpieczeństwa.
Człowiek boi się życia, boi się śmierci, boi się tego co inni powiedzieliby, boi się
plotkarstwa, i boi się utraty społecznej pozycji, politycznej pozycji, prestiżu, pieniędzy,
pięknego domu, pięknej żony, dobrego męża, pracy, biznesu, monopolu, mebli, samochodu,
itd., itd., itd. Człowiek boi się wszystkiego.
Wszędzie są tchórze, bojaźliwy i słabi ludzie. Jednakże, nikt nie uważa się za tchórza;
każdy przypuszcza, że jest silny, odważny, itd.\
We wszystkich społecznych klasach istnieją tysiące nabytych zainteresowań, których
człowiek boi się utracić i z tego powodu, każdy szuka bezpieczeństwa, które staje się co raz
bardziej kompleksowe, sprawiając, że życie jest co raz trudniejsze, bardziej skomplikowane,
gorzkie, okrutne i bezlitosne.
Całe plotkarstwo, obawianie, intrygi, itd. mają swoje pochodzenie w strachy i w
poszukiwaniu bezpieczeństwa.
Aby nie stracić fortuny, pozycji, jakiejś władzy albo prestiżu, człowiek
rozprzestrzenia oszczerstwa, plotkarstwo; człowiek popełnia morderstwo, potajemnie płaci
komuś, aby popełnił morderstwo itd.
Potężni ludzie na ziemi mogą pozwolić sobie na posiadanie zatrudnionych i dobrze
opłacanych morderców z odrażającym powodem eliminacji, każdego kto zagraża
przyćmienia ich.
Kochają władze dla samej władzy i zapewniają swoją władzę na podstawie pieniędzy
i dużej ilości krwi.
Gazety ciągle raportują wiadomości o wielu przypadkach samobójstw.
Wielu ludzi wierzy, że ktoś kto popełnia samobójstwo jest odważny, ale w
rzeczywistości osoba, która popełnia samobójstwo jest tchórzem, który obawia się życia i
który poszukuje bezpieczeństwa w bezcielesnych dłoniach śmierci.
Niektórzy bohaterzy wojenni byli znani jako słabi i tchórzliwi ludzie, ale gdy
zobaczyli siebie twarzą w twarz ze śmiercią, to ich terror był tak przerażający, że stali się
przeraźliwie dzicy, poszukując bezpieczeństwa dla swoich żyć; sprawiając najwyższe wysiłki
przeciwko śmierci, wtedy stali się uznanymi bohaterami.
Strach jest często mylony z odwagą. Ten kto popełnia samobójstwo wydaje się być
bardzo odważny. Ten kto trzyma broń wydaje się być bardzo odważny. Ale w rzeczywistości,
ludzie, którzy popełniają samobójstwo i ci, którzy noszą broń są bardzo tchórzliwi.
Ten kto nie obawia się życia, nie popełnia samobójstwa. Ten kto nie obawia się
nikogo, nie nosi broni na swoim pasie.
Jest to esencjonalne, aby nauczyciele uczyli mieszkańców w jasny i dokładny sposób
czym prawdziwa ODWAGA jest i czym STRACH jest.
STRACH i POSZUKIWANIE BEZPIECZEŃSTWA zamieniły świat w przeraźliwe
piekło.
Rozdział 7
AMBICJA
Ambicja posiada wiele przyczyn, a jedną z nich nazywa się STRACHEM.
Skromny chłopiec, który w parkach bogatych miast czyści buty zadumanego w sobie
dżentelmena, mógłby stać się złodziejem jeśli zacząłby obawiać się biedy, albo obawiać się o
siebie, albo swoją przyszłość.
Skromna krawcowa, która pracuje w drogich sklepach mogłaby stać się złodziejem
albo prostytutką w ciągu nocy, jeśli zaczęłaby obawiać się o swoją przyszłość, obawiać się
życia, obawiać się starczego wieku, albo obawiać się o siebie, itd.
Elegancki kelner luksusowej restauracji albo grand hotelu mógłby stać się
gangsterem, przestępcą napadającym na banki, albo przebiegłym złodziejem, jeśli z powodu
nieszczęścia zacząłby obawiać się o siebie, swojej skromnej pozycji jako kelner, swojej
przyszłości, itd.
Nieznaczący insekt pożąda bycia eleganckim. Biedny asystent sklepowy, który
obsługuje klientów pokazując nam ze swoją cierpliwością krawat, koszule, buty, okazuje
wiele rewerencji i uśmiecha się z udawaną delikatnością, pożąda czegoś więcej, ponieważ
bardzo się obawia, obawia się biedy, obawia się niepewnej przyszłości, obawia się starczego
wieku, itd.
Ambicja posiada wiele aspektów. Ambicja posiada twarz świętego i twarz diabła,
twarz człowieka i twarz kobiety, twarz zmartwienia i twarz obojętności, twarz osoby cnotliwe
i twarz grzesznika.
Istnieje ambicja w osobie, która chce wziąć ślub i również w tym stwardniałym,
starym kawalerze, który czuje wstręt do małżeństwa.
Istnieje ambicja w tej osobie, która pragnie z nieskończonym szaleństwem „kimś
być”, „wyróżniać się”, „wspinać się”, i istnieje ambicja w tej osobie, która staje się
„pustelnikiem”, która niczego nie pragnie od tego świata, ponieważ jego jedyną ambicją jest
osiągnięcie Nieba, wyzwolenie siebie, itd.
Istnieje światowa ambicja i duchowa ambicja. Czasami ambicja używa maski
obojętności, a czasami poświęcenia.
Ktokolwiek nie chce pożądać tego nędznego i nieszczęsnego świata pożąda innego, a
ktokolwiek nie pożąda pieniędzy pożąda psychicznych mocy.
Ego, „Ja”, „Siebie” rozkoszuje się w ukrywaniu ambicji umieszczając ją w najbardziej
ukrytych zakamarkach umysłu i wtedy mówi, „Nie pożądam niczego”, „Kocham moich
bliźnich”, „Pracuje bezinteresownie dla dobra ludzkich istot.”
Cwany polityk, który zna wszystkie sztuczki czasami zadziwia masy swoimi pozornie
bezinteresownymi czynami, ale kiedy kończy swoją pracę, to jest to po prostu normalne, że
opuszcza swój kraj wynosząc miliony dolarów.
Ambicja przybrana w maskę bezinteresowności często zwodzi najbardziej
przenikliwych ludzi.
Istnieje na świecie wielu ludzi, którzy tylko pożądają, aby nie być pożądającym.
Istnieje wielu ludzi, którzy odrzucają cały przepych i próżność tego świata, ponieważ
tylko pożądają swojej własnej intymnej samo-doskonałości.
Pokutnik, który idzie na swoich kolanach do góry, do świątyni biczując siebie pełen
wiary, pozornie nie pożąda niczego, a nawet pozwala sobie na podarowanie darowizny bez
brania niczego od nikogo. Jednakże, jest to oczywiste, że pożąda cudu, wyleczenia swojego
zdrowia albo kogoś bliskiego, albo nawet pożąda wiecznego zbawienia.
Podziwiamy tych mężczyzn i kobiety, które są prawdziwie religijne, ale żałujemy
tego, że nie kochają swojej religii z prawdziwą bezinteresownością.
Święte religie, największe sekty, zakony, duchowe społeczności, itd. zasługują na
naszą bezinteresowną miłość.
Jest to rzadkie, aby znaleźć kogoś na tym świecie, kto kocha swoją religie, szkołę,
sektę, itd. bezinteresownie. Jest to godne pożałowania.
Każdy jest pełen ambicji. Hitler rzucił siebie na wojnę z powodu ambicji.
Wszystkie wojny mają swoje pochodzenie w strachu i AMBICJI. Najpoważniejsze
problemy w życiu mają swoje pochodzenie w AMBICJI.
Każdy walczy przeciwko każdemu z powodu ambicji; niektórzy walczą przeciwko
innym, i każdy walczy z każdym.
Każda osoba w życiu POŻĄDA bycia kimś; a ludzie pewnego wieku, nauczyciele,
rodzice, wychowawcy, itd. motywują dzieci i nastolatków, aby podążały tą straszliwą drogą
AMBICJI.
Starsi mówią uczniom, „Musisz być kimś w życiu, stać się bogatym, wyjść za
bogatych ludzi, być potężnym” itd., itd.
Stare, straszliwe, brzydkie, staromodne pokolenia chcą, aby nowe pokolenia były
ambitne, brzydkie i straszliwe jak oni.
Powagą sytuacji jest to, że nowe pokolenia stają się zafascynowane i pozwalają sobie
być poprowadzonym po straszliwej drodze AMBICJI.
Nauczyciele powinni uczyć uczniów, że żadna szczera praca nie zasługuje na pogardę.
Jest to absurd, aby patrzeć lekceważąco na taksówkarza, asystenta sklepu, chłopa, czyściciela
butów, itd.
Każda skromna praca jest piękna. Każda skromna praca jest konieczna w społecznym
życiu.
Nie każdy jest urodzony, aby stać się inżynierami, gubernatorami, prezydentami,
doktorami, prawnikami, itd.
W społeczeństwie wszystkie prace i zawody są potrzebne; żadna szczera praca nie
może być nigdy pogardzana.
W codziennym życiu, każda ludzka istota służy celowi i ważną rzeczą jest wiedzieć
jakiemu celowi się służy.
Jest to obowiązek nauczycieli, aby odkryć powołanie każdego ucznia i poprowadzić
go albo ją w tym kierunku.
W życiu ci, którzy pracują w zgodności ze swoim powołaniem będą pracowali z
prawdziwą miłością i bez ambicji.
MIŁÓŚĆ powinna zastąpić AMBICJE. POWOŁANIE jest tym co naprawdę lubimy,
tą profesje, którą szczęśliwie wypełniamy, ponieważ jest to tym co nas uszczęśliwia i to co
KOCHAMY robić.
Niestety, w nowoczesnym życiu ludzie pracują z dyssatysfakcją, zmotywowani przez
ambicje, ponieważ pracują w pracach, które nie pasują do ich powołania.
Kiedy, ktoś pracuje przy czymś co lubi, w swoim prawdziwym powołaniu, to robi to z
miłością, ponieważ kocha swoje powołanie i, ponieważ jego umiejętności w życiu są
precyzyjnie do tego powołania.
To jest dokładnie zadanie nauczycieli: aby wiedzieć jak poprowadzić swoich uczniów
do odkrycia swoich umiejętności i jak zorientować ich na drogę do ich prawdziwego
powołania.
Rozdział 8
MIŁOŚĆ
Zaczynając od szkolnych ławek uczniowie powinni w pełni zrozumieć to co nazywa
się MIŁOŚCIĄ.
Strach i zależność są często mylone z miłością, ale nie są miłością.
Uczniowie są zależni od swoich rodziców i nauczycieli, i jest to oczywiste, że szanują
i boją się w tym samym czasie.
Dzieci i nastolatkowie są zależni od swoich rodziców o ubrania, jedzenie, pieniądze,
schronienie, itd., i oczywiście czują się chronieni. Wiedzą, że są zależni od swoich rodziców i
z tego powodu, szanują, a nawet boją się ich, ale to nie jest miłość.
Jako dowód tego co mówimy, możemy zweryfikować z pełną dokładnością, że każde
dziecko albo nastolatek ufa bardziej swoim szkolnym kolegom, niżeli swoim rodzicom.
W rzeczy samej, dzieci i nastolatkowie rozmawiają ze swoimi szkolnymi kolegami o
intymnych rzeczach, o których nigdy by nie rozmawiali ze swoimi rodzicami.
To pokazuje nam, że nie ma prawdziwego zaufania pomiędzy dziećmi a rodzicami, że
nie ma tam prawdziwej MIŁOŚCI.
Jest to pilne, aby zrozumieć, że istnieje radykalna różnica pomiędzy MIŁOŚCIĄ a
tym co jest szacunkiem, obawą, zależnością, strachem.
Jest to pilne, aby mieć szacunek dla swoich rodziców i nauczycieli, ale nie mylić tego
szacunku z MIŁOŚCIĄ.
Szacunek i miłość powinny być intymnie połączone ze sobą, ale nie powinniśmy
mylić jednego z drugim.
Rodzice boją się o swoje dzieci, chcąc jak najlepiej dla nich – dobrej pracy,
wspaniałego małżeństwa, ochrony, itd. – i mylą ten strach z prawdziwą miłością.
Jest to konieczne, aby zrozumieć, że bez PRAWDZIWEJ MIŁOŚCI jest to
niemożliwe dla rodziców i nauczycieli, aby mądrze poprowadzili nowe pokolenia, nawet
kiedy mają bardzo dobre intencje.
Droga, która prowadzi do piekła jest wybrukowana bardzo dobrymi intencjami.
Możemy zobaczyć sprawę znaną światowi jaki „REBELIANCI BEZ PRZYCZYNY”.
Jest to mentalna epidemia, która rozpowszechniła się na cały świat. Większość
„BOGATYCH DZIECI” uważanych za bardzo kochanych, rozpieszczonych i umiłowanych
przez swoich rodziców, atakuje bezbronnych pieszych, biją i gwałcą kobiety, kradną,
kamieniują, wałęsają się z gangami powodując wszędzie szkody, będąc bez szacunku dla
nauczycieli, rodziców, itd., itd., itd.
„REBELIANCI BEZ PRZYCZYNY” są rezultatem braku prawdziwej MIŁOŚCI.
Tam gdzie istnieje prawdziwa MIŁOŚĆ, nie mogą istnieć „REBELIANCI BEZ
PRZYCZYNY”.
Jeśli rodzice naprawdę kochaliby swoje dzieci, wiedzieliby jak ich inteligentnie
poprowadzić i wtedy nie byłoby „REBELIANTÓW BEZ PRZYCZYNY”.
„Rebelianci bez przyczyny” są rezultatem złego poradnictwa.
Rodzice nie poczuli wystarczająco miłości, aby naprawdę dedykować siebie w
poprowadzeniu swoich dzieci mądrze.
Współcześni rodzice myślą tylko o pieniądzach i dawaniu swoim dzieci więcej i
więcej rzeczy; najnowszy samochód, najnowszą modę w ubraniach, itd; ale prawdziwie nie
kochają, nie wiedzą jak kochać, z czego wynikają „rebelianci bez przyczyny”.
Powierzchowność tej ery jest spowodowana brakiem PRAWDZIWEJ MIŁOŚCI.
Współczesne życie jest jak płytka kałuża, brakująca głębi.
W głębokim jeziorze życia wiele stworzeń, wiele ryb może żyć. Ale kałuża na
poboczu jezdni, wkrótce jest wysuszona przez palące promienie słońca, a potem jedyną
rzeczą pozostawioną jest błoto, zgnilizna i brzydota.
Jest to niemożliwe, aby zrozumieć piękno życia, całą jej chwałę, jeśli nie nauczyliśmy
się KOCHAĆ.
Ludzie mylą szacunek i strach z tym co nazywa się MIŁOŚCIĄ.
Szanujemy i boimy się naszych przełożonych, i wtedy myślimy, że ich kochamy.
Dzieci boją się i szanują swoich rodziców i nauczycieli, i wtedy myślą, że ich
kochają.
Dziecko boi się bata, trzcinki, niskich ocen, besztania w domu albo w szkole, itd., i
wtedy myśli, że naprawdę kocha swoich rodziców i nauczycieli, ale właściwie to się ich boi.
Jesteśmy zależni od pracy, od szefa; boimy się nędzy, boimy się zostania bezrobotnym
i wtedy wierzymy, że kochamy naszego szefa, a nawet czuwamy nad jego interesami, dbając
o jego posiadłości, ale to nie jest miłość, to jest strach.
Wielu ludzi boi się samodzielnie myśleć o tajemnicach życia i śmierci. Boją się
dociekania, badania, zrozumienia, studiowania, itd., i wtedy mówią, „Kocham Boga i to
wystarczy!”.
Wierzą, że kochają BOGA, ale w rzeczywistości nie KOCHAJĄ; BOJĄ SIĘ.
Podczas wojny, kobieta czuje, że adoruje swojego męża bardziej niż kiedykolwiek i
ma nadzieję z nieskończonym niepokojem, że wróci do domu, ale w rzeczywistości nie kocha
go; po prostu boi się pozostania bez męża, bez ochrony, itd., itd., itd.
Psychologiczne niewolnictwo, albo zależność od kogoś, nie jest MIŁOŚCIĄ. Jest
zaledwie STRACHEM i to wszystko.
Dziecko w szkole jest zależne od swojego nauczyciela i jest to oczywiste, że boi się
wydalenia, niskich ocen, nagany i wiele razy wierzy, że kocha swojego nauczyciela, ale w
rzeczywistości się go boi.
Kiedy żona jest w ciąży albo w zagrożeniu śmiercią z powodu jakiejś choroby, to jej
mąż wierzy, że ją kocha dużo bardziej, ale w rzeczywistości boi się utraty jej. Jest zależy od
niej z powodu wielu rzeczy takich jak, seks, pranie, pieszczoty, itd., i boi się ją stracić. To nie
jest miłość.
Każdy mówi, że adoruje każdego, ale nie o to chodzi. To bardzo rzadkie znaleźć
kogoś w żīciu kto naprawdę wie jak kochać.
Jeśli rodzice prawdziwie kochaliby swoje dzieci, jeśli dzieci prawdziwie kochałyby
swoich rodziców, jeśli nauczyciele prawdziwie kochaliby swoich uczniów, żadna wojna by
nie zaistniała. Wojny byłyby sto procent niemożliwe.
To co się dzieje, jest to, że ludzie nie rozumieją czym miłość jest; każdy strach, każde
psychologiczne zniewolenie, każda pasja, itd. jest mylona z miłością.
Ludzie nie wiedzą jak kochać; gdyby wiedzieli, życie byłoby rajem.
Kochankowie wierzą, że kochają i wielu by przyrzekło krwią, że kochają. Jednakże,
są tylko PEŁNI NAMIĘTNOŚCI. Jak już ta PASJA jest zaspokojona, zamek z piasku kruszy
się do ziemi.
PASJA użīwa do zwodzenia UMYSŁ i SERCE. Każdy wypełniony pasją wierzy, że
jest zakochany.
Jest to bardzo rzadkie, aby znaleźć pare prawdziwie zakochaną. Pełne namiętności
pary obfitują, ale jest to bardzo rzadkie, aby znaleźć pare zakochaną.
Wszyscy artyści śpiewają o miłości, ale nie wiedzą czym miłość jest, mylą PASJE z
MIŁOŚCIĄ.
Jeśli jest coś bardzo trudnego w życiu, to jest to nie mylenie pasji z miłością.
Pasja jest najbardziej rozkoszną i najbardziej subtelną trucizną, którą możemy sobie
wyobrazić; na końcu zawsze odnosi sukces kosztem rozlewu krwi.
Pasja jest w stu procentach seksualna. Pasja jest bestialska, ale czasami jest bardzo
wyrafinowana i subtelna. Zawsze jest mylona z miłością.
Nauczyciele powinni uczyć swoich uczniów i nastolatków jak odróżniać pomiędzy
miłością a pasją. Tylko w ten sposób wiele tragedii zostanie zapobiegniętych póżniej w życiu.
Nauczyciele są zobligowani rozwijać poczucie odpowiedzialności w swoich uczniach
i dlatego powinni adekwatnie przygotować ich, aby nie popadli ofiarą tragedii w życiu.
Jest to konieczne, aby zrozumieć to czym jest MIŁOŚĆ, to co nie może być mieszane
z zazdrością, pasjami, strachem, przywiązaniami, psychologiczną zależnością, itd., itd., itd.
Niestety, MIŁOŚĆ nie istnieje w ludzkich istotach i nie jest to coś co można zdobyć,
kupić albo kultywować jak kwiata w szklarni.
MIŁOŚĆ powinna narodzić się w nas i tylko narodzi się w nas, kiedy dogłębnie
zrozumieliśmy nienawiść. strach, seksualne pasje, psychologiczne niewolnictwo, zależność,
itd., itd., itd., które nosimy w nas samych.
Powinniśmy zrozumieć, czym te psychologiczne defekty są; powinniśmy zrozumieć
jak one przebiegają w nas, nie tylko na intelektualnym poziomie życia, ale również na innych
ukrytych i nieznanych poziomach PODŚWIADOMOŚCI.
Jest to konieczne, aby wydobyć wszystkie te defekty z wielu zakamarków umysłu.
Tylko w taki sposób naradza się w nas, w spontaniczny i czysty sposób to co nazywa się
MIŁOŚCIĄ.
Jest to niemożliwe, aby przemienić świat bez płomienia MIŁOŚCI. Tylko MIŁOŚĆ
może prawdziwie przemienić świat.
Rozdział 9
UMYSŁ
Przez doświadczenie byliśmy w stanie zweryfikować, że jest to niemożliwe, aby
zrozumieć to co nazywa się MIŁOŚCIĄ, dopóki kompletnie nie zrozumieliśmy
kompleksowego problemu UMYSŁU.
Ci, którzy przypuszczają, że UMYSŁ to MÓZG są całkowicie błędni. Umysł jest
energetyczny, subtelny i może stać się niezależny od materii; pod wpływem pewnych
hipnotycznych stanów albo podczas normalnego snu, może przenieść siebie w bardzo odległe
miejsca, aby zobaczyć i usłyszeć to co się w tamtych miejscach dzieje.
W labolatoriach parapsychologii, godne uwagi eksperymenty są przeprowadzane z
osobami w stanie hipnozy.
Wiele osób w stanie hipnozy było w stanie opisać w najdrobniejszych szczegółach
wydarzenia, ludzi i sytuacje odbywające się podczas ich hipnotycznego transu w bardzo
odległych odległościach.
Po tych eksperymentach, naukowcy byli w stanie zweryfikować rzeczywistość tej
informacji. Mogli potwierdzić rzeczywistość faktów i dokładność tych wydarzeń.
Z takimi eksperymentami w labolatoriach parapsychologii całkowicie
zaprezentowano poprzez obserwacje i doświadczenie, że mózg nie jest umysłem.
W rzeczy samej, możemy prawdziwie potwierdzić, że umysł potrafi podróżować w
czasie i przestrzeni, niezależnie od mózgu, zobaczyć i usłyszeć rzeczy, które dzieją się w
odległych miejscach.
Rzeczywistość pozazmysłowych percepcji została kompletnie udowodniona i tylko
szalona osoba albo idiota mógłby wciąż myśleć o zaprzeczaniu rzeczywistości
pozazmysłowych percepcji.
Mózg jest stworzony do przetwarzania myśli, ale nie jest myślą. Mózg jest zaledwie
instrumentem umysłu, ale nie jest umysłem.
Musimy przestudiować umysł dogłębnie jeśli naprawdę chcemy poznać całkowicie to
co nazywa się miłością.
Jest wiele dzieci i młodych ludzi, którzy lubią pytać się swoich rodziców i nauczycieli
o to, tamto i inne. Chcą wiedzieć coś więcej, chcą wiedzieć i dlatego pytają się, obserwują,
widzą pewne szczegóły, które dorośli pogardzają albo nie dostrzegają.
Jak lata mijają, jak stajemy się starsi, umysł krystalizuje siebie trochę po trochu.
Umysł starszych ludzi jest sztywny, skamieniały i nie zmieniłby się za nic w świecie.
Starsi ludzie są tacy i w ten sposób umierają; nie zmieniają się; traktują wszystko z
utwierdzonego punktu widzenia.
„Nonsens” starszych ludzi, ich przesądy, utwierdzone idee, itd., wydają się wszystkie
być jak skała, jak kamień, który nie zmienia się w żaden sposób. To dlatego ludzie
powszechnie mówią, „Taki już jestem, zawsze byłem i zawsze będę.”
Jest to pilne dla nauczycieli, którzy są odpowiedzialni za formowanie osobowości
uczniów, aby dogłębnie studiowali umysł, aby mogliby być w stanie inteligentnie
poprowadzić nowe pokolenia.
Jest to rozpaczliwe zrozumieć, jak umysł staje się sztywny trochę po trochu z
upływem czasu.
UMYSŁ jest zabójcą tego co PRAWDZIWE, tego co jest prawdą. Umysł niszczy
MIŁOŚĆ.
Ktokolwiek osiąga starczy wiek nie jest już zdolny do kochania, ponieważ jego umysł
jest pełen bolesnych doświadczeń, przesądów, idei tak utwierdzonych jakby żelaznymi
gwoździami, itd.
Są lubieżni starsi mężczyźni, którzy wierzą, że są w stanie kochać, ale to co się
właściwie dzieje to, są oni pełni starczych seksualnych pasji i mylą PASJE z MIŁOŚCIĄ.
Każdy LUBIEŻNY starszy mężczyzna albo kobieta przechodzi przez przerażające
stany namiętnej lubieżności przed śmiercią i wierzą, że to jest MIŁOŚĆ.
Jest to niemożliwe dla starszych ludzi kochać, ponieważ ich umysły niszczą to ze
swoim „nonsensem”, utwierdzonymi ideami, przesądami, zawiściami, „doświadczeniami”,
„wspomnieniami”, seksualnymi pasjami, itd., itd., itd.
Umysł jest najgorszym wrogiem miłości. W super cywilizowanych państwach miłość
już nie istnieje, ponieważ umysły ludzi pachną jedynie fabrykami, bankowymi kontami,
paliwem, plastikami, itd.
Istnieje wiele pułapek dla umysłu, a umysł każdej osoby jest solidnie zabutelkowany.
Niektórzy zabutelkowali swoje umysły podłym komunizmem; inni zabutelkowali go
bezlitosnym kapitalizmem.
Są tacy, którzy zabutelkowali swoje umysły zazdrością, nienawiścią, pożądaniem
bycia bogatym, wysoką społeczną pozycją, pesymizmem, przywiązaniem do pewnych osób,
przywiązaniem do swojego własnego cierpienia, rodzinnymi problemami, itd.,itd., itd.
Ludzie cieszą się butelkowaniem umysłu. Kilku jest tych co naprawdę decyduje się
rozbić butelkę na kawałki.
Musimy uwolnić umysł, ale ludzie są zadowoleni z niewolnictwa. Jest to bardzo
rzadkie, aby znaleźć kogoś w życiu, kto nie ma umysłu całkowicie zabutelkowanego.
Nauczyciele powinni uczyć swoich uczniów tych wszystkich rzeczy. Powinni uczyć
nowe pokolenia badania swojego własnego umysłu, obserwowania i zrozumienia jego. Tylko
poprzez głębokie zrozumienie, możemy zapobiec umysłu od krystalizacji, zamarzania i
stawania się zabutelkowanym.
Jedyną rzeczą, która przemienia świat jest to co nazywa się miłością, ale umysł
niszczy miłość.
Musimy studiować nasz własny umysł, obserwować go, głęboko badając go i
prawdziwie zrozumieć go. Tylko w ten sposób, stawając się mistrzami nas samych, naszego
własnego umysłu, zabijemy zabójce miłości i wtedy będziemy prawdziwie szczęśliwi.
Ci, którzy żyją fantazyjnie fantazjując o miłości ci, którzy żyją robiąc plany na miłość
ci, którzy chcą, aby miłość działała według ich upodobań i antypatii, zamysłów i fantazji,
norm i przesądów, wspomnień i doświadczeń, itd., nigdy nie będą w stanie prawdziwie
wiedzieć czym jest miłość. W rzeczywistości staną się wrogami miłości.
Jest to konieczne, aby w pełni zrozumieć procesy umysłu w stanie akumulacji
doświadczeń.
Wiele razy nauczyciel karci słusznie ale czasami robi to z głupoty i bez żadnego
powody, bez zrozumienia, że każda niesłuszna admonicja pozostaje w umysłach uczniów.
Rezultat takiego błędnego aktu jest zazwyczaj utratą miłości do nauczyciela.
Umysł niszczy miłość i jest to coś co w szkole, koledżu i na uniwersytecie
nauczyciele nigdy nie powinni zapominać.
Jest to konieczne, aby dogłębnie zrozumieć wszystkie te mentalne procesy, które
kładą kres piękności miłości.
Nie jest to wystarczające, aby być rodzicem; jest to konieczne, aby wiedzieć jak
kochać. Rodzice wierzą, że kochają swoje dzieci, ponieważ je mają, one należą do nich,
posiadają je w ten sam sposób w jaki posiadają swój rower, samochód albo dom.
Te poczucie posiadania i zależności jest zazwyczaj mylone z miłością, ale nigdy nie
mogłoby to być miłością.
Nauczyciele z naszego drugiego domu, czym jest szkoła, wierzą, że kochają swoich
uczniów, ponieważ są odpowiedzialni za nich, ponieważ mają tych uczniów, ale to nie jest
miłość. Poczucie posiadania albo zależności nie jest miłością.
Umysł niszczy miłość; tylko poprzez zrozumienie wszystkich błędnych działań
naszego umysłu, naszego absurdalnego sposobu myślenia, naszych złych zwyczajów,
automatycznych i mechanicznych nawyków, błędnego sposobu widzenia rzeczy, itd.,
możemy zacząć żyć i prawdziwie doświadczać to co nie należy do czasu, a nazywa się
miłością.
Ci, którzy chcą, aby miłość stała się częścią ich mechanicznej rutyny ci, którzy chcą,
aby miłość szła wzdłuż błędnych torów ich własnych przesądów, pożądań, strachów,
doświadczeń życia, samolubnych sposobów widzenia rzeczy, błędnych sposobów myślenia,
itd., w rzeczywistości kładą kres miłości, ponieważ ona nigdy nie pozwala sobie być
poskromiona.
Ci, którzy chcą, aby miłość działała jako „ja lubię”, jako „ja pragnę”, jako „ja myślę”,
tracą miłość, ponieważ Kupidynek, Bóg Miłości nigdy nie jest gotowy, aby pozwolić sobie na
bycie zniewolonym przez „ja”.
Musimy anihilować „ja”, „siebie”, Ego, aby nie utracić dziecka miłości.
„Ja” jest gromadą wspomnień, pożądań, strachów, nienawiści, pasji, doświadczeń,
samolubstwa, zazdrości, chciwości, lubieżności, itd., itd., itd.
Tylko poprzez zrozumienie każdego defektu z osobna, studiując i bezpośrednio
obserwując go, nie tylko w intelektualnym regionie, ale również we wszystkich
podświadomych poziomach umysłu, każde z defektów zniknie i tak więc umieramy od
momentu do momentu. W ten sposób i tylko w ten sposób osiągniemy dezintegracje „ja”.
Ktokolwiek chce zabutelkować miłość w strasznej butelce „ja”, traci miłość i
pozostaje bez niej, ponieważ miłość nigdy nie może być zabutelkowana.
Niestety ludzie chcą, aby miłość zachowywała się według ich własnych nawyków,
pragnień, zwyczajów, itd. Ludzie chcą, aby miłość była poskromiona, stłumiona przez „ja”, a
jest to absolutnie niemożliwe, ponieważ miłość nie jest posłuszna „ja”.
Zakochane pary, albo raczej pary z pasją do siebie, przypuszczają, że miłość powinna
poruszać się dokładnie po torze ich własnych pragnień, żądz, błędów, itd., i są całkowicie
błędni w tej sprawie.
„Porozmawiajmy o nas!’ mówią zakochane pary albo w seksualnej pasji do siebie,
które są obfite na tym świecie; potem nadchodzą rozmowy, zamysły, pragnienia i
westchnienia. Każdy mówi coś, wprowadza swoje zamiary, pragnienia, sposoby widzenia
rzeczy w życiu, i każdy chce, aby miłość poruszała się jak pociąg po stalowych torach
ustanowionych przez umysł.
Jakie błędne są te zakochane albo w pasji pary! Jak daleko są od rzeczywistości!
Miłość nie jest posłuszna „ja”, a kiedy małżonkowie chcą nałożyć na jej szyje łańcuch
i podporządkować ją, to ona ucieka pozostawiając pare we wstydzie.
Umysł posiada zły nawyk porównywania. Mężczyzna porównuje dziewczynę z inną.
Kobieta porównuje mężczyznę z innym. Nauczyciel porównuje ucznia z innym, tak jakby
nie wszyscy z nich zasługiwali na takie same uznanie. Wszystkie porównania są naprawdę
wstrętne.
Ktokolwiek kontempluje nad pięknym zachodem słońca i porównuje go z innym, to
nie może naprawdę zrozumieć piękna, które ma przed swoimi oczami.
Gdzie jest porównanie, tam nie ma prawdziwej miłości. Ojciec i matka, którzy
prawdziwie kochają swoje dzieci, nigdy nie porównują ich do nikogo; po prostu będą je
kochać i to wszystko.
Mąż, który naprawdę kocha swoją żonę nigdy nie popełnia błędu porównywania jej
do kogoś innego; kocha ją i to wszystko.
Nauczyciel, który kocha swoich uczniów nigdy nie zdyskryminuje i nigdy nie
porówna jednego do drugiego; prawdziwie ich kocha i to wszystko.
Umysł podzielony przez porównania, umysł zniewolony przez dualizm niszczy
miłość.
Umysł podzielony przez zmaganie się przeciwności nie jest w stanie zrozumieć tego
co nowe; staje się spetryfikowany i zamrożony.
Umysł posiada wiele głębokości, regionów, podświadomych obszarów, zakamarków;
ale najlepsza jest Esencja, która jest w centrum.
Kiedy dualizm przestaje istnieć, kiedy umysł staje się zintegrowany, spokojny, cichy,
dogłębny, kiedy już dłużej nie porównuje, wtedy Esencja, Świadomość przebudza się; to
powinno być prawdziwym celem Fundamentalnej Edukacji.
Odróżnijmy pomiędzy OBIEKTYWNOŚCIĄ a SUBIEKTYWNOŚCIĄ. W
Obiektywności jest przebudzona Świadomość. W Subiektywności jest śniąca Świadomość,
Podświadomość.
Tylko OBIEKTYWNA ŚWIADOMOŚĆ może cieszyć się OBIEKTYWNĄ
WIEDZĄ.
Intelektualna wiedza, którą obecnie otrzymują uczniowie we wszystkich szkołach,
koledżach i na uniwersytetach jest sto procent Subiektywna.
Obiektywna Wiedza nie może być uzyskana bez Obiektywnej Świadomości.
Uczniowie powinni najpierw osiągnąć Samo-Świadomość, a potem Obiektywną
Świadomość.
Obiektywna Świadomość i obiektywna wiedza są osiągnięte tylko, kiedy stąpamy na
ścieżce miłości.
Jest to konieczne, aby zrozumieć kompleksowy problem umysłu jeśli naprawdę
chcemy stąpać po ścieżce miłości.
Rozdział 10
WIEDZIEĆ JAK SŁUCHAĆ
Na świecie istnieje wiele mówców, którzy zadziwiają swoją elokwencją, ale kilku jest
tych co wiedzą jak słuchać.
Wiedzieć jak słuchać jest bardzo trudne; kilka jest osób, które prawdziwie wiedzą jak
słuchać.
Kiedy NAUCZYCIEL albo WYKŁADOWCA przemawia, audiencja wydaje się być
bardzo uważna tak jakby podążała szczegółowo za każdym słowem mówcy. Wszystko
wskazuje na to, że słuchają, że są w stanie czujnej uwagi, ale w psychologicznej głębi, każdej
tamtej osoby istnieje sekretarka, która tłumaczy każde słowo mówcy.
Ta SEKRETARKA to „ja”, SIEBIE, EGO. Praca tej sekretarki polega na
błędnym interpretowaniu, błędnym tłumaczeniu słów mówcy.
„Ja” tłumaczy zgodnie ze swoimi uprzedzeniami, wyrobionymi koncepcjami, lękami,
pychą, niepokojami, ideami, wspomnieniami, itd., itd., itd.
Uczniowie i ludzie, którzy razem stanowią słuchającą audiencje tak naprawdę nie
słuchają mówcy. Słuchają siebie samych, swojego własnego Ego, swojego ukochanego
Makiawelicznego Ego, które nie chce zaakceptować Rzeczywistości, Prawy, tego co
Esencjonalne.
Tylko w stanie czujności na odkrywczość, ze spontanicznym umysłem wolnym od
brzemienia przeszłości, w stanie pełnej receptywności możemy naprawdę słuchać bez
interwencji tej nędznej, złowrogiej sekretarki, która nazywa się „ja”, „siebie”, albo Ego.
Kiedy umysł jest uwarunkowany przez wspomnienie to tylko powtarza to co
skumulował.
Umysł uwarunkowany przez doświadczenia tak wielu wczorajszych dni może tylko
widzieć teraźniejszość przez zamazane soczewki przeszłości.
Jeśli chcemy wiedzieć jak słuchać, jeśli chcemy nauczyć się jak słuchać, aby
odkrywać to co nowe, to powinniśmy żyć w zgodności z FILOZOFIĄ MOMENTARYZMU.
Jest to pilne, aby żyć od momentu do momentu bez absorbowania siebie przeszłością i
bez zamysłów na przyszłość.
PRAWDA jest tym co nieznane od momentu do momentu. Nasze umysły powinny
zawsze być czujne, w pełnej uważności, wolne od uprzedzeń i wyrobionych koncepcji, aby
być prawdziwie receptywnym.
Nauczyciele szkolni powinni uczyć swoich uczniów głębokiego znaczenia zawartego
w wiedzeniu jak słuchać.
Jest to konieczne, aby nauczyć się mądrze żyć, rafinując nasze zmysły, rafinując nasze
zachowanie, nasze myśli, nasze uczucia.
Jeśli nie wiemy jak słuchać, jeśli nie jesteśmy w stanie odkrywać tego co nowe od
momentu do momentu, to jest to bezużyteczne, aby mieć wielką akademicką edukacje.
Musimy wyrafinować naszą uwagę, nasze maniery, wyrafinować nas samych,
wyrafinować wiele rzeczy, itd., itd., itd., nie mniej jednak jest to nie możliwe, aby być
prawdziwie wyrafinowanym jeśli nie wiemy jak słuchać.
Surowe, zdezorientowane, zdegenerowane umysły nigdy nie wiedzą jak słuchać;
nigdy nie wiedzą jak odkrywać to co nowe. Te umysły tylko rozumieją w błędny sposób
absurdalne tłumaczenia tej satanistycznej sekretarki nazywającej się „ja”, „siebie”, Ego.
Bycie wyrafinowanym jest czymś bardzo trudnym i wymaga pełnej uwagi. Ktoś może
być bardzo wyrafinowaną osobą pod względem mody, garniturów, sukien, ogrodów,
samochodów znajomości, a jednak pozostaje wewnętrznie szorstki, surowy i ciężki.
Ktokolwiek wie jak słuchać od momentu do momentu, to prawdziwie stąpa po ścieżce
prawdziwego wyrafinowania.
Ktokolwiek posiada receptywny, spontaniczny, integralny, czujny umysł to stąpa po
ścieżce autentycznego wyrafinowania.
Ktokolwiek otwiera siebie na wszystko co nowe, porzucając ciężar przeszłości,
wyrobionych koncepcji, uprzedzeń, zazdrości, fanatyzmów, itd., to kroczy zwycięsko po
ścieżce autentycznego wyrafinowania.
Zdegenerowany umysł żyje uwięziony w przeszłości, w wyrobionych koncepcjach,
pychy, miłości do siebie, uprzedzeń, itd., itd.
Zdegenerowany umysł nie wie jak wiedzieć to co nowe, nie wie jak słuchać; jest
uwarunkowany przez MIŁOŚĆ DO SIEBIE.
Fanatycy Marksizmu-Leninizmu nie akceptują tego co nowe; nie akceptują czwartej
charakterystyki wszystkich rzeczy, czwartego wymiary z powodu miłości do siebie. Kochają
siebie za bardzo, stając się przywiązanym do swoich absurdalnych materialistycznych teorii,
a kiedy umieścimy ich na polu właściwych faktów, kiedy zademonstrujemy absurdalność ich
sofizmatów, to podnoszą swoją lewą rękę, patrzą na swój zegarek i podają wykrętną
wymówkę, aby odejść.
To są zdegenerowane umysły, zniedołężniałe umysły, które nie wiedzą jak słuchać,
albo jak odkrywać to co nowe, które nie akceptują rzeczywistości, ponieważ są wypełnieni
miłością do siebie. Umysły, które kochają siebie za bardzo, umysły, które nie wiedzą o
kulturowych udoskonaleniach, surowe, zgrubiałe umysły, szorstkie umysły, które tylko
słuchają swoje ukochane EGO.
Fundamentalna Edukacja uczy jak słuchać, jak mądrze żyć.
Nauczyciele szkół, koledżów i uniwersytetów powinni uczyć swoich uczniów
prawdziwej ścieżki wyrafinowania życia.
Jest to bezużyteczne, aby spędzać dziesięć albo piętnaście lat w szkołach, koledżach i
na uniwersytetach jeśli po ukończeniu ich, jesteśmy wewnętrznie prawdziwymi świniami w
naszych myślach, ideach, uczuciach i nawykach.
Fundamentalna Edukacja jest pilnie potrzebna, ponieważ nowe pokolenia reprezentują
początek nowej ery.
Czas Prawdziwej Rewolucji nadszedł; moment Fundamentalnej Rewolucji nadszedł.
Przeszłość jest przeszłością i dała już swoje owoce. Musimy zrozumieć głębokie
znaczenie momentu, w którym żyjemy.
Rozdział 11
MĄDROŚĆ I MIŁOŚĆ
MĄDROŚĆ i MIŁOŚĆ są dwoma filarami każdej prawdziwej cywilizacji.
Na jednej szali wagi Kosmicznej Sprawiedliwości powinniśmy umieścić mądrość a na
drugiej powinniśmy umieścić miłość.
Mądrość i miłość powinny równoważyć siebie wzajemnie. Mądrość bez miłości jest
destruktywnym elementem. Miłość bez mądrości może poprowadzić nas do błędu: „Miłość
jest prawem, ale świadoma miłość”.
Jest to konieczne, aby dużo studiować i pozyskiwać wiedzę, ale również jest to pilne,
aby rozwijać Duchową Istotę wewnątrz nas.
Wiedza bez Duchowej Istoty dobrze rozwiniętej wewnątrz nas w harmonijny sposób
staje się przyczyną tego co nazywa się łajdactwem.
Istota dobrze rozwinięta wewnątrz nas ale bez intelektualnej wiedzy jakiegokolwiek
rodzaju zapoczątkowuje głupich świętych.
Głupi święty posiada bardzo rozwiniętą Duchową Istotę ale, ponieważ nie posiada
intelektualnej wiedzy, to nic nie może zrobić, ponieważ nie wie jak.
Głupi święty ma moc działania, ale nie może działać, ponieważ nie wie jak.
Intelektualna wiedza bez Duchowej Istoty dobrze rozwiniętej produkuje intelektualne
zamieszanie, perwersje, pychę, itd., itd.
Podczas Drugiej Wojny Światowej, tysiące naukowców pozbawionych jakichkolwiek
duchowych podstaw popełniło okropne zbrodnie w celu przeprowadzania naukowych
eksperymentów w imię nauki i ludzkości.
Musimy uzyskać potężną intelektualną kulturę, aczkolwiek bardzo dobrze
zrównoważoną z prawdziwym świadomym uduchowieniem.
Potrzebujemy Rewolucyjną Etykę i Rewolucyjną Psychologie jeśli naprawdę chcemy
rozpuścić EGO w celu rozwinięcia autentycznej duchowej ISTOTY wewnątrz nas.
Niestety, z powodu braku Miłości, ludzie używają intelekt w destruktywny sposób.
Uczniowie potrzebują studiować naukę, historie, matematykę, itd., itd.
Jest to konieczne, aby uzyskać zawodowe umiejętności w celu bycia pożytecznym dla
naszych bliźnich.
Jest to konieczne, aby studiować. Jest to nieodzowne, aby akumulować podstawową
wiedzę; jednakże strach nie jest nieodzowny.
Wielu ludzi akumuluje wiedzę z powodu strachu; boją się życia, śmierci, głodu,
nędzy, tego „co ludzie powiedzą”, itd., i z tego powodu studiują.
Powinno się studiować z miłości do naszych bliźnich, pragnąc służyć im lepiej, ale
nigdy nie powinno się studiować ze strachu.
W praktycznym życiu byliśmy w stanie zweryfikować, że wszyscy uczniowie, którzy
uczą się z powodu strachu, prędzej czy później stają się kanaliami.
Musimy być szczerzy ze sobą, aby obserwować i odkrywać wewnątrz nas wszystkie
procesy strachu.
W życiu, nigdy nie powinniśmy zapominać, że strach ma wiele faz. Czasami strach
jest mylony z odwagą. Żołnierze na polu bitwy wydają się być bardzo dzielni ale w
rzeczywistości poruszają się i walczą z powodu strachu. Osoba, która popełnia samobójstwo
wydaje się być na pierwszy rzut oka bardzo odważna, ale w rzeczywistości jet tchórzem,
który boi się życia.
Wszystkie kanalie życia, wydają się być bardzo dzielni albo głęboko w nich samych
są tchórzami.
Kanalie często używają swojej profesji i mocy w destruktywny sposób, kiedy się boją.
Na przykład: Castro Ruz z Kuby.
Nigdy nie deklarujemy, że jesteśmy przeciwko doświadczania praktycznego życia
albo przeciwko kultywacji intelektu, ale potępiamy brak miłości.
Wiedza i doświadczenia z życia stają się destruktywne, kiedy istnieje brak miłości.
Ego zazwyczaj więzi intelektualną wiedzę i doświadczenia wtedy, kiedy to co nazywa
się miłością jest nieobecne.
Ego nadużywa doświadczeń i intelektu, kiedy używa je, aby rosnąć w siłę.
Dezintegrując Ego, „ja”, „siebie”, doświadczenia i intelekt pozostają w rękach
INTYMNEJ ISTOTY i wtedy wszystkie nadużycia stają się niemożliwe.
Każdy uczeń powinien poprowadzić siebie na zawodową ścieżkę i studiować
dogłębnie wszystkie teorie związane ze swoim zawodem.
Studia i intelekt nikogo nie krzywdzą, ale nie powinniśmy nadużywać intelektu.
Musimy studiować, aby zapobiec nadużywania umysłu. Ktokolwiek chce studiować
teorie różnych zawodów, albo chce krzywdzić innych intelektem, albo wywierać przemoc na
umysłach innych osób, itd., to nadużywa umysłu.
Jest to konieczne, aby studiować profesjonalne i duchowe tematy, aby posiadać
zrównoważony umysł.
Jest to pilne, aby dojść do intelektualnej i duchowej SYNTEZY, jeśli naprawdę
chcemy posiadać zrównoważony umysł.
Nauczyciele ze szkół, koledżów, uniwersytetów, itd., powinni studiować naszą
Rewolucyjną Psychologie dogłębnie, jeśli naprawdę chcą poprowadzić swoich uczniów po
ścieżce FUNDAMENTALNEJ REWOLUCJI.
Jest to konieczne dla uczniów, aby nabyli DUCHOWĄ ISTOTĘ do rozwinięcia
PRAWDZIWEJ ISTOTY w nich samych, aby opuścili szkołę przemieni w odpowiedzialne
osoby, a nie w głupie kanalie.
Mądrość bez miłości jest bezużyteczna. Intelekt bez miłości tylko produkuje kanalie.
Mądrość sama w sobie jest Atomową Substancją, atomowym kapitałem, który
powinien tylko być zarządzany przez osoby wypełnione prawdziwą miłością.
Rozdział 12
SZCZODROŚĆ
Jest to konieczne, aby kochać i być kochanym, ale niefortunnie dla świata, ludzie nie
kochają i nie są kochani.
Prawdziwa miłość jest czymś nieznanym dla ludzi, którzy mylą ją bardzo łatwo z
pasją i strachem.
Jeśli ludzie byliby w stanie kochać i być kochanym to wojny nie byłyby możliwe na
powierzchni ziemi.
Wiele małżeństw byłoby prawdziwie szczęśliwych ale niestety nie są z powodu
starych urazów zakumulowanych w ich pamięci.
Jeśli poślubione pary byłyby szczodre to zapomniałyby bolesną przeszłość i żyłyby w
obfitości, wypełnione prawdziwym szczęściem.
Umysł zabija i niszczy miłość. Doświadczenia, niezgoda, zazdrość, itd.,
zakumulowane w naszej pamięci niszczą miłość.
Wiele urażonych żon byłoby szczęśliwych, gdyby były wystarczające szczodre, aby
zapomnieć przeszłość i żyć w teraźniejszości adorując swoich mężów.
Wiele mężów byłoby prawdziwie szczęśliwych ze swoimi żonami jeśli byliby
wystarczająco szczodrzy, aby zapomnieć stare błędy i zapomnieć kłótnie, i nieszczęśliwe
sytuacje zakumulowane w ich pamięci.
Jest to konieczne, aby poślubione pary zrozumiały głęboką ważność obecnego
momentu.
Mężowie i żony powinni zawsze czuć się jakby dopiero co wzięli ślub, zapominając o
przeszłości i szczęśliwie żyjąc chwilą.
Miłość i urazy są niekompatybilnymi atomowymi substancjami. W prawdziwej
miłości, żaden rodzaj urazu nie może istnieć. Miłość jest wiecznym wybaczeniem.
Miłość istnieje w tych co czują prawdziwą boleść z powodu cierpienia swoich
przyjaciół i wrogów. Prawdziwa miłość istnieje w nim, kto z całego serca pracuje dla dobra
pokornych, biednych i tych w potrzebie.
Miłość istnieje w nim, kto w naturalny i spontaniczny sposób czuje sympatie do
chłopa, który nawadnia bruzdy z potem na czole, do mieszkańca wioski, który cierpi, do
żebraka, który prosi o monetę, i do pokornego psa, który udręczony i chory umiera z głodu na
poboczu ulicy.
Kiedy pomagamy komuś z całego serca, kiedy w naturalny i spontaniczny sposób
dbamy o drzewo i podlewamy kwiaty w ogrodzie bez nikogo wymagającego tego od nas,
wtedy autentyczna szczodrość, prawdziwa sympatia i miłość istnieje.
Niestety ludzie nie są prawdziwie szczodrzy dla świata.
Ludzie są tylko przejęci własnymi samolubnymi korzyściami, pragnieniami, wiedzą,
doświadczeniami, cierpieniem, przyjemnościami, itd.
Istnieje wiele ludzi na świecie, którzy tylko posiadają fałszywą szczodrość. Fałszywa
szczodrość istnieje w przebiegłym polityku, w wyborczym „lisie”, który wydaje pieniądze w
celu uzyskania władzy, prestiżu, pozycji, dostatku, itd. Nie powinniśmy mylić fałszywą
szczodrość z prawdziwą szczodrością.
Szczodrość powinna przybyć z naszych serc. Prawdziwa szczodrość nie pochodzi od
umysłu. Prawdziwa szczodrość jest perfumem serca.
Gdyby ludzie byli szczodrzy to zapomnieliby urazy skumulowane w swoich
wspomnieniach, wszystkie bolesne doświadczenia wielu wczorajszych dni i nauczyliby się
żyć od momentu do momentu, zawsze szczęśliwi, zawsze szczodrzy, pełni prawdziwej
szczerości.
Niestety, Ego jest pamięcią i żyje w przeszłości; zawsze chce wracać do przeszłości.
Przeszłość przezwycięża ludzi, niszczy szczęście, zabija miłość.
Umysł zabutelkowany w przeszłości nigdy w pełni nie zrozumie znaczenia obecnego
momentu, w którym żyjemy.
Wielu ludzi pisze do nas poszukując pocieszenia, prosząc o drogocenną maść na
wyleczenie swoich bolących serc, ale kilku jest tych co martwi się o pocieszanie cierpiących.
Wielu ludzi pisze do nas o nędznym stanie, w którym żyją, ale bardzo niewielu jest
tych co łamią swój jedyny bochenek chleba, który zaspokoiłby ich głód, aby podzielić się z
kimś innym w potrzebie.
Ludzie nie chcą zrozumieć, że przyczyna istnieje za każdym efektem i, że tylko przez
zmianę przyczyny możemy zmodyfikować efekt.
Ego, nasze kochane Ego jest energią, która żyła w naszych przodkach i, która dała
początek pewnym przeszłym przyczynom, których teraźniejsze efekty uwarunkowują naszą
egzystencje.
Potrzebujemy szczodrości, aby zmodyfikować przyczyny i przemienić efekty.
Potrzebujemy szczodrości, aby mądrze poprowadzić statek naszej egzystencji. Potrzebujemy
szczodrości, aby radykalnie przemienić nasze własne życie.
Prawdziwa efektywna szczodrość nie pochodzi z umysłu. Autentyczna sympatia i
prawdziwa szczera tkliwość nigdy nie mogłaby być rezultatem strachu.
Jest to konieczne, aby zrozumieć, że strach niszczy sympatie, zakańcza
szczodrobliwość serca i anihiluje przepyszny perfum miłości wewnątrz nas.
Strach jest źródłem korupcji, sekretnym pochodzeniem wojen, śmiertelną trucizną,
która degeneruje i zabija.
Nauczyciele ze szkół, koledżów i uniwersytetów powinni zrozumieć potrzebę
umieszczenia uczniów na ścieżce prawdziwej szczodrości, odwagi i szczerości serca.
Starzy niezdarni ludzie przeszłych pokoleń zamiast zrozumieć tą truciznę nazywającą
się strachem, kultywowały ją jak fatalnego kwiata w szklarni, rezultat takiego zachowania to
korupcja, chaos i anarchia.
Nauczyciele powinni zrozumieć krytyczne czasy, w których żyjemy i potrzebę
zbudowania przyszłych pokoleń na solidnej podstawie rewolucyjnych etyk, które są
dostrojone do atomowej ery, która w tych chwilach bólu i cierpienia świta wśród
majestatycznych dźwiękach myśli.
Fundamentalna Edukacja jest oparta na rewolucyjnej psychologi i rewolucyjnej etyce
dostrojonej do nowego wibrującego rytmu tej nowej ery.
Poczucie współpracy powinno całkowicie zastąpić straszną bitwę samolubnej
rywalizacji. Staje się to niemożliwe, aby wiedzieć jak współpracować, kiedy wykluczymy
efektywny i rewolucyjny element szczodrości.
Jest to naglące, aby w pełni zrozumieć nie tylko na intelektualnym poziomie, ale
również w odległych nieświadomych zakamarkach podświadomego umysłu czym brak
szczodrości i horror samolubstwa jest. Tylko przez zdanie sobie sprawy z tego czym
samolubstwo i brak szczodrości tak naprawdę jest, może przepyszna woń PRAWDZIWEJ
MIŁOŚCI i EFEKTYWNEJ SZCZODROŚCI, która nie pochodzi z umysłu, buchać w
naszych sercach.
Rozdział 13
ZROZUMIENIE I PAMIĘĆ
Przypominanie jest próbą przechowywania w umyśle tego co inni ludzie powiedzieli
o nas, to co się nam przydarzyło, to co usłyszeliśmy, zobaczyliśmy, przeczytaliśmy, itd., itd.,
itd.
Nauczyciele chcą, aby ich uczniowie przechowywali wiernie w swojej pamięci ich
słowa, ich frazy, to co jest napisane w podręcznikach szkolnych, całe rozdziały, ciężkie prace
domowe, itd.
Zdawanie testów oznacza pamiętanie tego co nam powiedziano i tego co
mechanicznie przeczytaliśmy. To oznacza werbalizowanie pamięci, powtarzanie wszystkiego
co przechowaliśmy w naszej pamięci jak papugi.
Jest to konieczne dla nowych pokoleń, aby zrozumiały, że powtarzanie jak odtwarzacz
muzyczny wszystkich zapisów w pamięci nie oznacza, że zrozumieliśmy cokolwiek
dogłębnie. Pamiętanie nie jest tym samym co zrozumienie. Pamięć należy do przeszłości; jest
czymś martwym, czymś co nie ma już życia.
Jest to esencjonalne i wielkiego współczesnego znaczenia dla wszystkich uczniów ze
szkół, koledżów i uniwersytetów, aby prawdziwie zrozumieli głębokie znaczenie dogłębnego
ZROZUMIENIA.
Zrozumienie jest czymś natychmiastowym, bezpośrednim, czymś co intensywnie
przeżywamy, czymś co głęboko doświadczamy i czymś co jest nieuchronnie przemienione w
intymne sposoby świadomego działania.
Przypominanie sobie jest czymś martwym, czymś co należy do przeszłości, a to
niestety stało się ideałem, mottem, ideą, idealizmem, który chcemy imitować mechanicznie i
podążać nieświadomie.
W prawdziwym Zrozumieniu, w głębokim Zrozumieniu, w intymnym głębokim
Zrozumieniu jest tylko presja Świadomości, ciągła presja narodzona z Esencji, którą nosimy
w sobie i to wszystko.
Prawdziwe Zrozumienie manifestuje siebie jako spontaniczne, naturalne i proste
działanie, wolne od deprymującego procesu wyboru, czyste działanie bez jakiegokolwiek
rodzaju niezdecydowania. To Zrozumienie przemienione w sekretny sposób działania, jest
prześwietne, cudowne, budujące i esencjonalnie godne uczczenia.
Działanie oparte na pamięci tego co przeczytaliśmy, na ideale, do którego aspirujemy,
na normach zachowywania, których zostaliśmy nauczeni, na doświadczeniach
skumulowanych w pamięci, itd., jest machinacją. Zależy to od deprymującej opcji. Jest to
dualne, oparte na konceptualistycznym wyborze, który tylko prowadzi do nieuchronnego
błędu i cierpienia.
Adaptując działanie do pamięci, próbując modyfikować działanie, aby zbiegało się ze
wspomnieniami skumulowanymi w nas, jest czymś sztucznym, absurdalnym, bez
spontaniczności i nieuchronnie może tylko prowadzić nas do błędu i cierpienia.
Zdawanie egzaminów jest czymś co może być osiągnięte przez każdego głupca, który
ma dobrą dawkę przebiegłości i pamięci.
Zrozumienie tematów, które studiujemy i, z których będziemy egzaminowani jest
czymś bardzo odmiennym od uczenia się na pamięć tematów, czymś co należy do
prawdziwej inteligencji, coś co nie powinno być mylone z intelektualizmem.
Ludzie, którzy chcą opierać wszystkie swoje działania swojego życia na ideałach, na
teoriach i wszelkiego rodzaju pamięci skumulowanej w magazynie umysłu, zawsze
porównują, a gdziekolwiek jest porównanie, tam jest zazdrość. Tacy ludzie porównują siebie,
swoich bliskich i swoje dzieci z dziećmi sąsiadów, z samymi sąsiadami. Porównują swój
dom, meble, ubrania i wszystkie materialne rzeczy z tymi należącymi do swoich sąsiadów i
innych osób. Porównują swoje idee i inteligencje swoich dzieci z ideami i inteligencją innych
ludzi, z czego wynika zazdrość, która staje się ukrytą przyczyną działania.
Na nieszczęście tego świata, cały mechanizm społeczeństwa jest oparty na zazdrości i
na duchu nabywania rzeczy. Cały świat zazdrości całemu światu. Zazdrościmy idei, rzeczy,
ludzi i chcemy nabywać więcej i więcej pieniędzy, nowe teorie, nowe idee, które
kumulujemy w naszej pamięci, nowe rzeczy, aby zaimponować swoim sąsiadom, itd.
W prawdziwym zrozumieniu istnieje prawdziwa miłość a nie zaledwie werbalizacja
pamięci.
Rzeczy, które pamiętamy, rzeczy, które są zaufane pamięci, wkrótce są zapomniane,
ponieważ pamięć jest niewierna. Uczniowie deponują w swoim magazynie pamięci ideały,
teorie i całe teksty, które są bezużyteczne w praktycznym życiu, ponieważ na końcu znikają z
pamięci nie zostawiając żadnego pojedynczego śladu.
Ludzie, którzy tylko czytają mechanicznie i cieszą się przechowywaniem teorii w
spiżarniach pamięci niszczą umysł, uszkadzają go patetycznie.
Nie jesteśmy przeciwko prawdzie, głębokiemu i świadomemu studiowaniu opartym
na szczegółowym zrozumieniu. Tylko potępiamy przestarzałe metody zaimprowizowanej
pedagogi, wszystkie mechaniczne systemy studiowania, całe uczenie się na pamięć, itd.
Pamiętanie staje się zbyteczne, kiedy istnieje prawdziwe zrozumienie.
Potrzebujemy studiować, potrzebujemy pożyteczne książki, potrzebujemy nauczycieli
w szkołach, koledżach i uniwersytetach. Potrzebujemy Guru, duchowych przewodników,
Mahatmas, itd. Ale jest to konieczne, aby w pełni zrozumieć nauki, a nie zaledwie
przechowywać je w spiżarniach niewiernej pamięci.
Nie możemy być prawdziwie wolni, tak długo jak popełniamy błąd porównywania
siebie z przechowanymi wspomnieniami i ideałami w naszej pamięci, i z tym kim pożądamy
być, ale wciąż nie jesteśmy, itd.
Kiedy prawdziwie zrozumiemy naukę, to nie musimy pamiętać jej, ani zamieniać jej
w ideał.
Gdziekolwiek jest porównanie pomiędzy kim jesteś tutaj i teraz z tym kim chcemy
być poźniej, gdziekolwiek jest porównanie pomiędzy naszym praktycznym życiem a ideałem
albo modelem, który chcemy zaadoptować, nie może tam istnieć prawdziwa miłość.
Wszystkie porównania są obrzydliwe; wszystkie porównania przynoszą strach,
zazdrość, pychę, itd; strach nie uzyskiwania tego co chcemy, zazdrość postępu innych, pycha
z powodu wierzenia, że jesteśmy wyżsi od innych.
Ważną rzeczą w praktycznym życiu, czy to gdy jesteśmy brzydcy, zazdrośni,
samolubni, pożądliwi, itd., to nie chwalić się, że jesteśmy święci, ale zacząć od absolutnie
zera i zrozumieć siebie dogłębnie, po prostu tacy jacy jesteśmy a nie tacy jacy byśmy chcieli
być, albo przypuszczamy, że jesteśmy.
Jest to niemożliwe, aby rozpuścić Ego, „siebie”, jeśli nie nauczymy się obserwować
siebie, postrzegać siebie, aby zrozumieć to kim tak naprawdę jesteśmy, tutaj i teraz w
skuteczny i absolutnie praktyczny sposób.
Jeśli naprawdę chcemy zrozumieć, to powinniśmy posłuchać naszych nauczycieli,
guru, kapłanów, wychowawców, duchowych przewodników, itd., itd.
Młodzi ludzie tego pokolenia stracili poczucie szacunku, poczucie weneracji wobec
swoich rodziców, nauczycieli, duchowych przewodników, guru, mahatmas, itd.
Jest to niemożliwe, aby zrozumieć nauki, jeśli nie wiemy jak wenerować i szanować
naszych rodziców, nauczycieli, wychowawców, albo duchowych przewodników.
Proste mechaniczne pamiętanie tego co się nauczyliśmy na pamięć bez
szczegółowego zrozumienia okalecza umysł i serce produkując zazdrość, strach, pychę, itd.
Kiedy prawdziwie wiemy jak słuchać w dogłębny i świadomy sposób, wtedy wyłania
się w nas cudowna moc, nadzwyczajne, naturalne i proste zrozumienie, wolne od wszystkich
mechanicznych procesów, wolne od wszelkiego rezonerstwa, wolne od wszelkich
wspomnień.
Jeśli mózg ucznia jest odciążony od ogromnego wysiłku zapamiętywania, to będzie to
całkowicie możliwe, aby uczyć uczniów szkoły średniej o nukleonach i układzie okresowym
pierwiastków, a studentów z uniwersytetu uczyć o relatywności i fizyce kwantowej.
Z rozmów jakie mieliśmy z niektórymi nauczycielami szkoły średniej mogliśmy
zrozumieć, że trzymają się z prawdziwym fanatyzmem starej, antycznej i odręcznej pedagogi.
Chcą, aby uczniowie nauczyli się wszystkiego na pamięć, nawet jeśli nic nie rozumieją.
Czasami zaakceptują, że lepiej jest zrozumieć niż zapamiętać, ale wciąż nalegają, że
formuła z fizyki, chemii, matematyki, itd., powinna zostać przechowana w pamięci.
Jest to oczywiste, że taka koncepcja jest fałszywa, ponieważ kiedy formuła z fizyki,
chemii, matematyki, itd. jest całkowicie zrozumiana, nie tylko na intelektualnym poziomie
ale również na innych poziomach umysłu takich jak nieświadomych, podświadomych i
infraświadomych poziomach, wtedy nie jest to konieczne, aby zapisywać ją w pamięci,
ponieważ staje się częścią naszego psyche i może zamanifestować siebie jako
natychmiastowa instynktowna wiedza, kiedy okoliczności życia tego wymagają.
Ta integralna wiedza daje nam pewnego rodzaju wszechwiedzę, sposób świadomej
obiektywnej manifestacji.
Dogłębne zrozumienie na wszystkich poziomach umysłu jest tylko możliwe
przez głęboką introspekcyjną medytację.
Rozdział 14
INTEGRACJA
Jednym z największych dążeń w psychologi jest osiągnięcie całkowitej integracji.
Jeśli EGO byłoby pojedyncze, to problem psychologicznej integracji byłby
rozwiązany z największą łatwością, ale na nieszczęście świata, EGO istnieje w każdej osobie
w mnogiej formie.
Mnogie EGO jest fundamentalną przyczyną wszystkich intymnych sprzeczności.
Gdybyśmy mogli zobaczyć siebie w pełnej długości lustrze w sposób, w
którym psychologicznie jesteśmy ze wszystkimi swoimi intymnymi sprzecznościami, to
doszlibyśmy do bolesnej konkluzji, że nie posiadamy prawdziwej indywidualności.
Ludzki organizm jest cudowną maszyną kontrolowaną przez mnogie EGO, które jest
studiowane dogłębnie przez rewolucyjną psychologię.
Zamierzam przeczytać gazetę, mówi intelektualne EGO; chcę iść na imprezę,
oznajmia emocjonalne EGO; do piekła z tą imprezą, zrzędzi EGO ruchu, lepiej, abym
poszedł się przejść; nie chcę się przejść krzyczy EGO instynktu przetrwania, jestem głodny i
zamierzam coś zjeść.
Każde z naszych małych jestestw, które tworzą EGO chce rządzić, chce być panem.
W świetle rewolucyjnej psychologi możemy zrozumieć, że EGO jest legionem, a
ludzki organizm jest maszyną.
Wiele różnych Ego kłóci się ze sobą, walczą o władze, każdy chcąc być szefem,
panem.
Wyjaśnia to niefortunny stan psychologicznej dezintegracji, w którym biedne
intelektualne zwierzę błędnie nazwane człowiekiem żyje.
Jest to konieczne, aby zrozumieć co oznacza słowo dezintegracja w psychologi.
Dezintegracja to zrujnowanie siebie, rozlatywanie siebie, rozdzieranie siebie bezużytecznie,
zaprzeczanie sobie, itd.
Główną przyczyną psychologicznej dezintegracji jest zawiść, która czasami
manifestuje siebie na znakomicie subtelne i wyborne sposoby.
Zawiść jest wieloaspektowa i istnieje tysiące powodów, aby ją usprawiedliwić.
Zawiść jest sekretną sprężyną całej społecznej maszynerii. Idioci rozkoszują się
usprawiedliwianiem zawiści.
Bogaty człowiek zazdrości bogatemu i chce być bogatszy. Biedni ludzie zazdroszczą
bogatemu i chcą być również bogaci. Ten kto pisze zazdrości ludziom, którzy piszą i chce
pisać lepiej. Ten kto ma dużo doświadczenia zazdrości temu kto ma więcej doświadczenia i
pragnie mieć więcej niż on.
Ludzie nie są usatysfakcjonowani chlebem, ubraniem i schronieniem. Sekretna
sprężyna zazdroszczenia czyjegoś samochodu, domu, garnituru, pieniędzy, itd., produkuje
pragnienia polepszania siebie, zdobywania więcej i więcej rzeczy, sukien, garniturów, cnót,
aby nie być gorszym od innych itd.
Najtragiczniejszą rzeczą z tego wszystkie jest to, że proces kumulowania
doświadczeń, cnót, rzeczy, pieniędzy, itd., wzmacnia mnogie Ego, pogłębiając je, intymne
sprzeczności, przerażające rany i okrutne bitwy wewnątrz nas.
To wszystko jest bólem i nie może przynieść prawdziwej radości ubolewającemu
sercu, wszystko co to produkuje jest i wzmacnia okrucieństwo w naszym psyche, mnożeniem
bólu, niezadowolenia, za każdym razem co raz głębiej.
Mnogie Ego zawsze znajduje usprawiedliwienia nawet na najgorsze zbrodnie i na ten
proces zawiści, nabywania, akumulowania, pozyskiwania, nawet jeśli jest to kosztem pracy
innych, nazywa się to ewolucją, postępem, doskonaleniem, itd.
Ludzie mają swoją Świadomość uśpioną i nie zdają sobie sprawę, że są zawistni,
okrutni, pożądliwi i zazdrośni, a kiedy z jakiegoś powodu zdają sobie z tego wszystkie
sprawę, to usprawiedliwiają siebie, potępiają i poszukują wykrętów ale nie rozumieją.
Zawiść jest trudna do odkrycia z powodu konkretnego faktu, że ludzki umysł jest
zawistny. Struktura umysłu jest oparta na zawiści i nabywaniu.
Zawiść zaczyna się od szkolnych ławek. Zazdrościmy najlepszej inteligencji naszych
kolegów z klasy, najlepszych ocen, najlepszych garniturów, najlepszych sukien, najlepszych
butów, najlepszych rowerów, itd.
Nauczyciele, którzy są wezwani do rzeźbienia osobowości uczniów powinni
zrozumieć, czym są nieskończone procesy zawiści i ustalić wewnątrz psyche swoich uczniów
adekwatną podstawę do rozumienia.
Umysł, zawistny z natury tylko myśli z funkcją więcej. Mogę wyjaśnić lepiej, mam
więcej wiedzy, jestem inteligentniejszy, mam więcej cnót, więcej uświęceń, więcej
doskonałości, większej ewolucji, itd.
Cały funkcjonalizm umysłu jest oparty na „więcej”. Więcej jest intymną sekretną
sprężyną zawiści.
Więcej jest porównawczym procesem umysłu. Wszystkie porównawcze procesy są
wstrętne. Na przykład: Jestem bardziej inteligentny niż ty, taki i taki jest bardziej cnotliwy niż
ty, taki i taki jest lepszy od ciebie, mądrzejszy, uprzejmiejszy, piękniejszy, itd.
Więcej tworzy czas. MNOGIE EGO potrzebuje czasu, aby być lepsze niż sąsiad, aby
zademonstrować rodzinie, że jest bardzo genialny i może kimś być w życiu, aby pokazać jego
wrogom albo tym, którym zazdrości, że jest inteligentniejszy, potężniejszy, silniejszy, itd.
Porównawcze myślenie jest oparte na zawiści i produkuje to co nazywa
się malkontenctwem, zażenowaniem, goryczą.
Niestety, ludzie idą z jednego przeciwieństwa do drugiego przeciwieństwa, z jednej
ekstremalnej do drugiej. Nie wiedzą jak iść środkiem. Wielu zmaga się z malkontenctwem,
zawiścią, pożądliwością, zazdrością, ale zmaganie się przeciwko malkontenctwie nigdy nie
przynosi prawdziwej radości sercu.
Jest to pilne, aby zrozumieć, że prawdziwa radość cichego serca nie jest kupiona ani
sprzedana i, że tylko naradza się w nas z absolutną naturalnością i w spontaniczny sposób,
kiedy zrozumieliśmy dogłębnie przyczyny malkontenctwa, zazdrości, zawiści, pożądliwości,
itd.
Ci, którzy chcą uzyskać pieniądze, cudowną społeczną pozycje, cnoty, satysfakcje
wszelkiego rodzaju, itd., w celu uzyskania prawdziwego zaspokojenia są całkowicie błędni,
ponieważ to wszystko jest oparte na zawiści, a droga zawiści nigdy nie doprowadzi nas do
przystani ciszy i zaspokojonego serca.
Umysł uwięziony w MNOGIM EGO robi z zawiści cnotę, a nawet pozwala sobie na
umieszczenie rozkosznej nazwy na nią takiej jak, postęp, ewolucja, dążenie do
udoskonalenia, zmaganie się dla dostojności, itd.
To wszystko produkuje dezintegracje, intymne sprzeczności, sekretne zmagania się,
problemy z trudnymi rozwiązaniami, itd.
Jest to trudne, aby znaleźć w życiu kogoś, kto jest prawdziwie integralny w
najbardziej kompletnym znaczeniu tego słowa.
Jest to całkowicie niemożliwe, aby uzyskać całkowitą integracje, podczas gdy
MNOGIE EGO istnieje w nas.
Jest to pilne, aby zrozumieć, że w każdej osobie istnieją trzy podstawowe elementy:
Pierwszy, Osobowość; Drugi, Mnogie Ego; Trzeci, Psychiczny materiał, tak jest, ESENCJA
osoby.
MNOGIE EGO niezdarnie marnuje psychologiczny materiał w atomowych
eksplozjach zawiści, zazdrości, chciwości, itd. Jest to konieczne, aby rozpuścić mnogie ego w
celu kumulacji wewnątrz psychicznego materiału, aby ustanowić stałe centrum Świadomości
w naszym wnętrzu.
Ktokolwiek nie posiada stałego centrum Świadomości nie może być integralny.
Tylko stałe centrum Świadomości daje prawdziwą indywidualność. Tylko stałe
Centrum Świadomości sprawia, że jesteśmy integralni.