38 Synteza mikroprogramowanych ukła

38 
PAK 6bis/ 2 0 0 6
Remigiusz WIŚNIEWSKI
UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI, INSTYTUT INFORMATYKI I ELEKTRONIKI
Synteza mikroprogramowanych układów sterujących ze
współdziel eniem kodów z wykorzystaniem dekodera adresów
Mg r i n ż . R e m i g i u s z W
IŚ N IE W
S K I
M g r i n ż . R e m i g i u s z W i ś n i e w s k i j e s t a b s ol w e n t e m
U n i w e r s y t e t u Z i e l on og ó r s k i e g o ( 2 0 0 4 ) . U k oń cz y ł
s t u d i a o s p e cj a l n oś ci I n ż y n i e r i a K om p u t e r ow a .
W r ok u 2 0 0 0 od b y ł p r z e m y s ł ow ą p r a k t y k ę s t u d e n ck ą
w f i r m i e A l d e c I n c. w S t a n a ch Z j e d n ocz on y ch. O d
r ok u 2 0 0 4 p r a cu j e j a k o a s y s t e n t n a W y d z i a l e E l e k t r ot e chn i k i , I n f or m a t y k i i T e l e k om u n i k a cj i U n i w e r s y t e t u
Z i e l on og ó r s k i e g o.
e-m a i l : r . w i s n i ew s k i @ i i e. u z . z g o r a . p l
S tr e s z c z e n ie
W a r t y k u l e z a p r e z e n t ow a n a z ost a ł a m e t oda u m oż l iw ia j ą c a sy n t e z ę m ik r op r og r a m ow a n y c h u k ł a dó w st e r u j ą c y c h z e w sp ó ł dz ie l e n ie m k odó w n ie z a l e ż n ie od r oz m ia r u a dr e su m ik r oin st r u k c j i st e r ow n ik a . M e t oda ba z u j e n a
w y k or z y st a n iu doda t k ow e g o de k ode r a a dr e só w , k t ó r y n a p odst a w ie k odu
ł a ń c u c h a or a z z a k odow a n e g o k odu bl ok u op e r a c y j n e g o w y z n a c z a odp ow ie dn i a dr e s m ik r oin st r u k c j i. I de a m e t ody z ost a ł a z il u st r ow a n a p r z y k ł a de m . Pok a z a n o w sz y st k ie k r ok i, k t ó r e są n ie z bę dn e do r e a l iz a c j i u k ł a du
z w y k or z y st a n ie m p r op on ow a n e j m e t ody .
k t ór y je s t od p ow i e d zi al ny za w y znac ze ni e f unk c ji w zb ud ze ń d
l i c zni k a na p od s t aw i e k od u s t anu g e ne r ow ane g o p r ze z r e je s t r R
or az w ar t oś c i w y znac zany c h p r ze z b l ok C C .
W r e f e r ac i e p om i ni ę t o p od s t aw ow e d e f i ni c je zw i ązane z m i k r
p r og r am ow any m i uk ł ad am i s t e r ując y m i , g d y ż s ą one s zc ze g ół ow
op i s ane w l i t e r at ur ze [ 1 , 5 ] or az w l i c zny c h ar t y k uł ac h [ 3 , 6 , 7 ] .
A b str a c t
T h e m e t h od of op t im iz a t ion of l og ic c ir c u it of c om p osit ion a l
m ic r op r og r a m c on t r ol u n it w it h sh a r in g of t h e c ode s is p r op ose d. M e t h od
is ba se d on t h e t r a n sf or m a t ion of t h e p a ir s ( c ode of op e r a t ion a l l in e a r
c h a in , m a x im a l c ode of in p u t ) in t h e a ddr e sse s of t h e in p u t of op e r a t ion a l
l in e a r c h a in . T h e m e t h od of de sig n a n d e x a m p l e of it s a p p l ic a t ion is
p r op ose d.
K e y w o r d s : C om p osit ion a l M ic r op r og r a m
Addr e ss D e c ode r ( Addr e ss T r a n sf or m e r ) .
C on t r ol U n it , S h a r in g C ode s,
1 . Wst ę p
J e d nos t k a s t e r ując a je s t w aż ną c zę ś c i ą p r oje k t ow ane g o s y s t e m u
c y f r ow e g o [ 1 , 2, 4 , 5 ] . S t and ar d ow a m e t od a i m p l e m e nt ac ji je d nos t k i s t e r ując e j w p os t ac i s k ońc zone g o aut om at u s t anów c zę s t o
p oc h ł ani a zas ob y uk ł ad ów p r og r am ow al ny c h , k t ór e m og ą b y ć
w e f e k t y w ni e js zy s p os ób w y k or zy s t ane p r ze z i nne b l ok i p r oje k t ow ane g o s y s t e m u [ 4 ] . C or az c zę ś c i e j s p ot y k any m r ozw i ązani e m
je s t uk ł ad m i k r op r og r am ow any , w k t ór y m zas t os ow ano d e k om p ozy c ję je d nos t k i s t e r ując e j na c zę ś ć zar ząd zając ą ( ad r e s ując ą) or az p am i ę ć , w k t ór e j p r ze c h ow y w ane s ą m i k r oi ns t r uk c je k ont r ol e r a [ 2, 3 ] .
J e d ny m ze s p os ob ów p r oje k t ow ani a m i k r op r og r am ow any c h
uk ł ad ów s t e r ując y c h je s t w y k or zy s t ani e m e t od y w s p ół d zi e l e ni a
k od ów , g d zi e ad r e s m i k r oi ns t r uk c ji je s t w y znac zany na p od s t aw i e
k od u ł ańc uc h a or az k od u b l ok u op e r ac y jne g o. T ak i s p os ób r e al i zac ji s t e r ow ni k a p ozw al a zm ni e js zy ć i l oś ć w y k or zy s t any c h b l ok ów l og i c zny c h d oc e l ow e g o uk ł ad u. R ozw i ązani e t o m a je d nak
p ow aż ne og r ani c ze ni e : r ozm i ar ad r e s u m i k r oi ns t r uk c ji m us i b y ć
r ów ny ł ąc zne j l i c zb i e b i t ów , p ot r ze b ne j d o zak od ow ani a ł ańc uc h a
or az b l ok u op e r ac y jne g o [ 2] .
W ar t y k ul e p r ze d s t aw i ono m e t od ę um oż l i w i ając ą w y k or zy s t ani e s p os ob u p r oje k t ow ani a uk ł ad ów s t e r ując y c h ze w s p ół d zi e l e ni e m k od ów ni e zal e ż ni e od r ozm i ar u ad r e s u m i k r oi ns t r uk c ji .
W t y m c e l u zas t os ow ano d od at k ow y uk ł ad d e k od e r a ad r e s ów ,
la
oo
2 . M ik r o p r o gr a mo w a n y uk ł a d st er uj ą c y
o st r uk t ur ze p o dst a w o w ej
J e d nos t k a s t e r ując a m oż e zos t ać zr e al i zow
g r am ow any uk ł ad s t e r ując y [ 2, 8 ] . P od s t aw
s y s t e m u je s t p od zi ał m i k r ok ont r ol e r a na c zę ś
c zę ś ć p r ze c h ow ując ą i g e ne r ując ą m i k r oop e
m ow any uk ł ad s t e r ując y o s t r uk t ur ze p od s t aw
zos t ał na r y s . 1 .
Х
C C
S ł o w a k l u c z o w e : p r og r a m ow a n e u k ł a dy st e r u j ą c e , w sp ó ł dz ie l e n ie k odó w ,
de k ode r a dr e só w .
Sy n t h esis o f C o mp o sit io n a l M ic r o p r o gr a m
C o n t r o l U n it s w it h Sh a r in g C o des a n d
Addr ess C o n v er t er
G
R y s. 1 .
F ig . 1 .
Ф
С Т
ψ
R G
T
ana jak o m i k r op r oow ą c e c h ą t ak i e g o
ć zar ząd zając ą or az
r ac je . M i k r op r og r aow e j p r ze d s t aw i ony
y0
C M
Y
Q
M i k r op r og r a m ow a n y u k ł a d s t e r u j ą cy o s t r u k t u r z e p od s t a w ow e j
C om p os i t i on a l M i cr op r og r a m C on t r ol U n i t w i t h b a s e s t r u ct u r e
W uk ł ad zi e zi l us t r ow any m p op r ze z r y s . 1 b l ok k om b i nac y jny
C C or az r e je s t r R G t w or zą up r os zc zony s k ońc zony aut om at s t anów . A ut om at t e n je s t od p ow i e d zi al ny za w y znac zani e f unk c ji
w zb ud ze ń d l a l i c zni k a C T . L i c zni k or az p am i ę ć uk ł ad u C M s t anow i ą b l ok p r ze c h ow ując y or az g e ne r ując y m i k r oi ns t r uk c je .
S t r uk t ur a or az s p os ob y p r oje k t ow ani a m i k r op r og r am ow ane g o
uk ł ad u s t e r ując e g o s ą s zc ze g ół ow o op i s ane w l i t e r at ur ze [ 2, 3 ] .
3 . M ik r o p r o gr a mo w a n y uk ł a d st er uj ą c y
ze w sp ó ł dziel en iem k o dó w
J e d ny
w any c h
c zas ad
ł ańc uc h
m
ze
je s t w
re s m
a b l ok
s p os ob ów p r oje k t ow ani a uk ł ad ów m i k r op r og r am oy k or zy s t ani e m e t od y w s p ół d zi e l e ni a k od ów . W ów i k r oi ns t r uk c ji je s t w y znac zany na p od s t aw i e k od u
u op e r ac y jne g o or az k od u b l ok u op e r ac y jne g o.
Х
C C
R y s. 2 .
F ig . 2 .
Ф
С Т
ψ
R G
T
y0
C M
Y
Q
M i k r op r og r a m ow a n y u k ł a d s t e r u j ą cy z e w s p ó ł d z i e l e n i e m k od ó w
C om p os i t i on a l M i cr op r og r a m C on t r ol U n i t w i t h S ha r i n g C od e s
N a ry s.
ze w s p ół d
s p os ób jak
C C or az r e
t y m r aze m
k ol e jny c h
ł ańc uc h a w
r e je s t r .
2 p r ze d s t aw i ono m i k r op r og r am ow any uk ł ad s t e r ując y
zi e l e ni e m k od ów [ 2] . S t e r ow ni k d zi ał a w p od ob ny
w p r zy p ad k u uk ł ad u o s t r uk t ur ze p od s t aw ow e j. B l ok
je s t r R G t w or zą up r os zc zony aut om at s t anów . J e d nak ż e
l i c zni k C T w y znac za je d y ni e ad r e s m i k r oi ns t r uk c ji d l a
b l ok ów op e r ac y jny c h w d any m ł ańc uc h u. K od s am e g o
y znac zany je s t na p od s t aw i e f unk c ji g e ne r ow ane j p r ze z
PAK 6b i s / 2 0 0 6
 39
Taki sposób realizacji sterownika pozwala zmniejszyć iloś ć
wykorzystanych bloków log icznych doceloweg o ukł adu, w porównaniu do implementacji ukł adu o strukturze podstawowej.
W ynika to z f aktu, że do wyznaczenia adresu mikroinstrukcji
wykorzystany jest także kod wyznaczany przez rejestr R G . P ozwala to znacznie zmniejszyć rozmiar f unkcji Z g enerowanej
przez blok C C , a w konsekwencji rozmiar licznika C T.
M etoda współ dzielenia kodów ma jednak istotne og raniczenie.
J eś li przez R1 oznaczony zostanie rozmiar adresu g enerowaneg o
przez licznik, przez R2 rozmiar adresu g enerowaneg o przez rejestr,
natomiast przez R3 - minimalną liczbę bitów, jaka jest potrzebna
na zaadresowanie mikroinstrukcji, to warunek
R1 + R2 = R3
(1 )
powinien zostać speł niony. W innym przypadku rozmiar pamięci
ukł adu zostanie drastycznie zwiększona. P roblem jest o tyle istotny, iż jest to wzrost wykł adniczy. P rzykł adowo, g dy wartoś ć
R1+R2 jest większa od R3 o 1 , wówczas rozmiar pamięci zwiększy
się dwukrotnie, ( g dy o 2 - aż czterokrotnie, itd. ) .
W kolejnym rozdziale zaprezentowana zostanie metoda umożliwiająca wykorzystanie współ dzielenia kodów, g dy warunek ( 1 )
nie jest speł niony.
4. I de a p r o p o n o w an e j m e t o dy
N a rys. 3 przedstawiony został mikroprog ramowany ukł ad sterujący z dekoderem adresów ( A D ) . B lok ten ma za zadanie wyznaczenie odpowiednich wartoś ci dla licznika na podstawie stanu,
w jakim znajduje się ukł ad ( wyjś cie bloku R G ) oraz dodatkowej
inf ormacji, g enerowanej przez ukł ad kombinacyjny C C .
Х
Z
C C
R y s. 3 .
F ig . 3 .
ψ
Q
A D
Ф
С Т
T
C M
Y
R G
M i k r o p r o g r am o w an y u k ł ad s t er u j ą c y z d ek o d er em ad r es ó w
C o m p o s i t i o n al M i c r o p r o g r am C o n t r o l U n i t w i t h A d d r es s D ec o d er
U kł ad przedstawiony na rys. 3 f unkcjonuje w następujący sposób: blok C C oraz rejestr R G tworzą uproszczony automat stanów,
umożliwiający przejś cia sterownika pomiędzy poszczeg ólnymi
ł ań cuch ami bloków operacyjnych [ 3 ] . D ekoder A D wyznacza
adresy wejś ć poszczeg ólnych ł ań cuch ów. I nf ormacja ta jest
z kolei pobierana przez licznik C T, który g eneruje adresy mikroinstrukcji kolejnych bloków ł ań cuch a. M ikroinstrukcje te są przech owywane w pamięci C M mikroprog ramowaneg o ukł adu sterująceg o.
D ekoder A D ma za zadanie wyznaczyć adresy wejś ć poszczeg ólnych ł ań cuch ów bloków operacyjnych . D lateg o też oczywistym jest, że f unkcja Z , będzie g enerowana przez blok C C tylko
wtedy, g dy dany ł ań cuch ma więcej niż jedno wejś cie.
W przeciwnym przypadku do przekazania wszystkich niezbędnych inf ormacji ( czyli adresu pierwszeg o wejś cia odpowiednieg o
ł ań cuch a) wystarczy wartoś ć g enerowana przez rejestr R G .
P odstawową zaletą tak zrealizowaneg o ukł adu sterująceg o jest
możliwoś ć wykorzystania metody współ dzielenia kodów nawet
w przypadku, g dy warunek ( 1 ) nie jest speł niony. P onadto należy
zwrócić uwag ę na f akt, że w porównaniu do rozwiązań tradycyjnych , proponowana metoda znacznie zmniejsza iloś ć wyjś ć g enerowanych przez blok C C , ponieważ f unkcja Z przech owuje tylko
wartoś ci wejś ć daneg o ł ań cuch a.
P roponowane rozwiązanie posiada także istotną wadę. J est nią
koniecznoś ć implementacji dekodera adresów. D lateg o też metoda
ma sens tylko w przypadku, g dy og ólna liczba bloków log icznych
wykorzystanych do implementacji sterownika jest mniejsza niż
w przypadku struktur tradycyjnych .
5 . S y n t e z a m i k r o p r o g r am o w an e g o u k ł adu
s t e r u j ą c e g o z de k o de r e m adr e s ó w
S ynteza mikroprog ramowaneg o ukł adu sterująceg o z dekoderem adresów może zostać podzielona na następujące etapy:
1 . U tworzenie ł ań cuch ów bloków operacyjnych oraz utworzenie
pamięci mikroprog ramowaneg o ukł adu sterująceg o. Ten krok
został szczeg ół owo opisany w [ B arkalov , 2 0 0 2 ] . P oszczeg ólne
mikroinstrukcje kodowane są z wykorzystaniem naturalneg o
kodu binarneg o ( N K B ) .
2 . K odowanie wejś ć ł ań cuch ów bloków operacyjnych . W tym celu
należy znaleź ć ł ań cuch posiadający najwięcej wejś ć. N iech parametr M 4 oznacza iloś ć wejś ć w tym ł ań cuch u. W ówczas iloś ć
bitów potrzebnych do zakodowania zmiennej Z będzie równa:
R4 = ] l o g
2
M4 [
(2 )
N astępnie należy zakodować wejś cia poszczeg ólnych ł ań cuch ów. J eś li dany ł ań cuch ma mniej wejś ć niż M4, wówczas starsze bity kodu powinny mieć wartoś ć 0 .
3 . U tworzenie tabeli przejś ć mikroprog ramowaneg o ukł adu sterująceg o. J est ona niezbędna do okreś lenia f unkcji wzbudzeń dla
rejestru ( Ψ ) oraz f unkcji przech owującej kody wejś ć poszczeg ólnych ł ań cuch ów ( Z ) .
4 . U tworzenie tabeli dla ukł adu dekodera oraz wyznaczenie f unkcji dla licznika. W tym kroku należy utworzyć tablicę prawdy
dla dekodera, a następnie na jej podstawie wyznaczyć f unkcję
wzbudzeń dla licznika. W ejś ciami ukł adu dekodera są f unkcje
Z oraz Q ( wyjś cie rejestru) , natomiast wyjś cie to f unkcja wzbudzeń dla licznika.
5 . I mplementacja mikroprog ramowaneg o ukł adu sterująceg o.
O statni etap to implementacja ukł adu. W przypadku matryc
prog ramowalnych F P G A pamięć sterownika ( C M ) może zostać
zaimplementowana na dwa sposoby. P ierwsza możliwoś ć to realizacja z wykorzystaniem dedykowanych bloków pamięci matryc F P G A . Takie rozwiązanie pozwala znacznie zmniejszyć
iloś ć wykorzystanych bloków log icznych . D rug i sposób to implementacja pamięci z wykorzystaniem bloków log icznych
F P G A . O pcja ta jest stosowana zazwyczaj tylko wtedy, g dy
rozmiar pamięci sterownika przekracza rozmiar dostępneg o
miejsca w pamięciach dedykowanych [ 6 , 7 ] .
6 . P r z y k ł ad s y n t e z y m i k r o p r o g r am o w an e g o
u k ł adu s t e r u j ą c e g o z de k o de r e m adr e s ó w
P rzedstawiona metoda syntezy mikroprog ramowanych ukł adów
sterujących z wykorzystaniem dekodera adresów zostanie zilustrowana przykł adem. W tym celu wykorzystany zostanie h ipotetyczny ukł ad sterowania U 1, opisany za pomocą sieci dział ań
przedstawionej na rys. 4 .
START
y1
0
b0
x1
1
y5 b1
y3 y4 b2
1
R y s. 4 .
F ig . 4 .
x2
0
y3 y6 b3
y2 y3 b4
y3 y5 b5
y4 y5 b6
y5
b7
K O N I E C
P r z y k ł ad o w a s i eć d z i ał ań u k ł ad u s t er u j ą c eg o U
I n i t i al F l o w -C h ar t o f C M C U U 1
1
40 
Aby metoda wykorzystująca dekoder adresów była efektywniejsza od tradycyjnej metody wsp ółdziel enia kodów, warunek ( 1 ) nie
moż e być sp ełniony. W p okazanym p rzykładzie sieć działań zawiera dwa bl oki warunkowe ( x 1 oraz x 2) oraz osiem bl oków op eracyjnych ( b1, … , b8) . I stnieją trzy łań cuch y bl oków op eracyjnych
C = < α1, α2, α3> , gdzie α1= < b0> , α2= < b0, b1> , α3= < b2, … , b7> . S tąd
wynika, ż e rejestr R G moż e zostać zakodowany z wykorzystaniem
dwóch zmiennych ( R 1= ] l og23 [ = 2 ) . I l oś ć bl oków w najdłuż szym
łań cuch u ( α3) jest równa 5 , dl atego też rozmiar kodu bl oku op eracyjnego wynosić bę dzie 3 ( R 2= ] l og25 [ = 3 ) . R ozmiar adresu mikroinstrukcji jest równy 3 ( osiem mikroinstrukcji, stąd R 3= ] l og28 [ = 3 ) ,
wię c warunek ( 1 ) nie jest sp ełniony. C o wię cej, R 1+ R 2 jest wię ksze od R 3, aż o 2 jednostki, co oznacza aż czterokrotne zwię kszenie rozmiaru p amię ci. R ozwiązaniem tego p robl emu moż e być
zastosowanie metody z dekoderem adresów.
P ierwszym krokiem, jaki nal eż y wykonać p odczas syntezy mikrop rogramowanego układu sterującego z dekoderem adresów jest
utworzenie łań cuch ów bl oków op eracyjnych oraz wyznaczenie
zawartoś ci p amię ci sterownika.
J ak wsp omniano wcześ niej, w układzie wyróż nić moż na 3 łań cuch y bl oków op eracyjnych . W tabel i 1 p rzedstawiono zawartoś ć
p amię ci sterownika.
Tab. 1.
Tab. 1.
Z aw ar t o ś ć p am i ę c i m i k r o p r o g r am o w an e g o u k ł ad u s t e r u j ąc e g o U
Co n t e n t o f Co n t r o l M e m o r y o f CM CU U 1
Adres
W a rt o ś ć
B lo k
Adres
001
y5
b1
001
000
y1
010
b0
y3 y4
100
b2
y3 y6
W
000
010
b3
1
a rt o ś ć
B lo k
y5
b5
y1
y3 y4
100
y3 y6
α1
00
α2
α3
01
10
1
xh
αt
K ( αt)
I tj
C ( I tj )
Ψh
zh
h
x1
α1
00
I11
*
--
--
1
01
I12
0
D2
--
2
1
D2
z1
3
x1
α2
x2
α2
01
I 22
x2
α3
10
I13
*
D1
--
4
--
--
--
--
--
--
--
5
Z p owyż szej tabel i moż na wyznaczyć funkcje Ψ oraz Z . D l a
p rzykładu:
(3 )
D2 = Q1 ∗ Q2 ∗ x1 + Q1 ∗ Q2 ∗ x2
z1 = Q1 ∗ Q2 ∗ x2
K ( αg)
I gj
C ( I gj )
A( I gj )
Φm
h
α1
00
I11
*
000
--
1
α2
01
α3
10
I12
0
001
C3
3
I 22
1
010
C2
4
I13
*
011
C2 C3
5
N a p odstawie tabel i 3 nal eż y wyznaczyć równania dl a l icznika,
p rzykładowo:
(5 ).
C2 = Q1 ∗ Q2 ∗ z1 + Q1 ∗ Q2
O statni etap to imp l ementacja mikrop rogramowanego układu
sterującego. P rzykładowo dl a matryc p rogramowal nych bl ok
kombinacyjny, rejestr, l icznik oraz dekoder adresów są real izowane z wykorzystaniem bl oków l ogicznych . P amię ć sterownika
zazwyczaj jest imp l ementowana w dedykowanych bl okach p amię ci układu F P G A. S zczegółowe informacji na temat imp l ementacji
mikrop rogramowanych układów sterujących w matrycach p rogramowal nych moż na znal eź ć w l iteraturze [ 3 , 6 , 7 ] .
W referacie p rzedstawiono metodę syntezy mikrop rogramowanych układów sterujących ze wsp ółdziel eniem kodów z wykorzystaniem konwertera adresów. P rop onowana metoda umoż l iwia
wykorzystanie wsp ółdziel enia kodów, gdy rozmiar adresów generowanych p rzez l icznik oraz rejestr jest wię kszy niż rozmiar adresu mikroinstrukcji.
W stę p ne badania p rzep rowadzone p rzez autora wykazały skutecznoś ć zap rop onowanego rozwiązania. W p orównaniu do tradycyjnej metody p rojektowania mikrop rogramowanych układów
sterujących , zastosowanie dekodera adresów p ozwol iło zmniejszyć il oś ć wykorzystanych bl oków l ogicznych w docel owych
układach o około 1 0 -1 5 % .
sp osób: C ( I11 ) = C ( I13 ) = * , C ( I12 ) = 0 , C ( I 22 ) = 1 ( symbol „ * ” oznacza, ż e nie jest istotne, jaki kod bę dą miały wejś cia łań cuch ów,
moż e to być zarówno wartoś ć 0 l ub 1 ) .
W nastę p nym etap ie nal eż y utworzyć tabel ę p rzejś ć dl a p rojektowanego układu mikrop rogramowanego ( tab. 2 ) .
K ( αg)
αg
b6
I12 oraz I 22 . Z godnie z ( 2 ) M 4= 2 , wię c R 4= 1 . W ynika stąd, ż e
funkcję Z moż na zakodować z wykorzystaniem jednej zmiennej
Z = { z1} . W obec tego wejś cia zostaną zakodowane w nastę p ujący
αg
1
7. P o d s u m o w a n i e
b7
Tabe l a p r ze j ś ć m i k r o p r o g r am o w an e g o u k ł ad u s t e r u j ąc e g o U
Tabl e o f t r an s ac t i o n s o f CM CU U 1
Tabe l a p r aw d y d l a d e k o d e r a ad r e s u u k ł ad u U
Tabl e o f t h e ad d r e s s d e c o d e r o f CM CU U 1
b4
K ol ejny krok to kodowanie wejś ć łań cuch ów bl oków op eracyjnych . Ł ań cuch y α1 oraz α3 p osiadają jedno wejś cie ( są to odp owiednio bl oki b0 oraz b2) , natomiast łań cuch α2 ma dwa wejś cia:
Tab. 2.
Tab. 2.
Tab. 3.
Tab. 3.
PAK 6b i s / 2 0 0 6
(4 )
K ol ejny krok to utworzenie tabel i p rawdy dl a dekodera ( tab. 3 ) .
P racę wykonano w ramach p rojektu badawczego finansowanego
ze ś rodków Z integrowanego P rogramu O p eracyjnego R ozwoju
R egional nego ( D ziałanie 2 .6 : R egional ne strategie innowacyjne
i transfer wiedzy) z udziałem E urop ejskiego F unduszu S p ołecznego.
8 . L ite r a tu r a
[1] B
P
[2 ] B
U
[3 ] B
m
2
[4 ] D
M
[5 ] Ł
u
[6 ] W
u
F
[7 ] W
z
g
2
ar an o v S . : L o g i c S y n t h e s i s f o r C o n t r o l A u t o m at a, K l u w e r A c ad e m i c
u b l i s h e r s , 19 9 4 .
ar k al o v A . A . , P al ag i n A . V . : S y n t h e s i s o f M i c r o p r o g r am C o n t r o l
n i t s , I C N A S o f U k r ai n e , K i e v , U k r ai n e , 19 9 7 .
ar k al o v A . A . : S y n t e z a j e d n o s t e k s t e r u j ą c y c h w s t r u k t u r ac h p r o g r ao w al n y c h , K N W S ’ 0 5 , O f i c y n a W y d aw n i c z a U Z , Z i e l o n a G ó r a,
0 0 5 .
e M i c h e l i G . : S y n t h e s i s an d O p t i m i z at i o n o f D i g i t al C i r c u i t s ,
c G r aw H i l l , N e w Y o r k , 19 9 4 .
u b a T ( P r ac a z b i o r o w a p o d r e d ak c j ą p r o f . T ad e u s z a Ł u b y ) : S y n t e z a
k ł ad ó w c y f r o w y c h , W K Ł , W ar s z aw a, 2 0 0 3 .
i s n i e w s k i R . : C z ę ś c i o w a r e k o n f i g u r ac j a m i k r o p r o g r am o w an y c h
k ł ad ó w s t e r u j ą c y c h i m p l e m e n t o w an y c h z w y k o r z y s t an i e m s t r u k t u r
P G A , O W D 2 0 0 5 , A r c h i w u m K o n f e r e n c j i P T E T i S , W i s ł a, 2 0 0 5 .
i s n i e w s k i R . : P r o j e k t o w an i e u k ł ad ó w
m i k r o p r o g r am o w an y c h
w y k o r z y s t an i e m w b u d o w an y c h b l o k ó w p am i ę c i w m at r y c ac h p r o r am o w al n y c h , K N W S ’ 0 5 , O f i c y n a W y d aw n i c z a U Z , Z i e l o n a G ó r a,
0 0 5 .
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Artykuł recenzowany