tanio sprzedam - BIP ZGM Gorzów Wlkp.

PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH
Obiekt -- Blok budynków mieszkalnych pod nr ul. Jasna 5 i 6 w Gorzowie Wlkp. działka
nr ewid. 10-1326. – robotnicza przed wojną dzielnica Zawarcie
Autor – nieznany , budynki powstały jako część inwestycji „ Budowa domów rodzinnych
pracowników firmy Max Bahr AG- Spinnerei”
Czas powstania – 1908 r.
Wymiary – Jasna 5 - dł. x szer. x wys. 13,50 m. x 9,63 + 1,92m. x 15,7 m.
Jasna 6 - 13,50 m. x 9,63 + 1,92 m. x 15,7 m.
Zleceniodawca – Urząd miejski w Gorzowie \wlkp., Konserwator Miejski
Wykonawca prac – Pracownia Konserwacji Zabytków Henryk Zyzik, ul. Krańcowa 20,
71-693 Szczecin
Okres wykonania prac – grudzień 2010 r.
I. Opis obiektu
Blok budynków z numeracją ul. Jasna 5 i 6 stanowi jedną całość połączoną fizycznie i
kompozycyjnie przez zastosowanie podobnej techniki budowlanej oraz rodzaju rozwiązań
estetycznych – połączenie czerwonej licówki ceglanej z partiami tynków gładkich i drobnego
detalu od frontu, składa się z kilku części różniących się kompozycją ścian i zróżnicowanym
detalem, z pojedynczymi wejściami w każdym budynku. Od podwórza stanowi jedną całość
połączoną użytym do budowy materiałem i kompozycją zbliżoną w obu częściach.
Na wszystkich elewacjach okna o zróżnicowanej nieoryginalnej formie.
Elewacja frontowa kamienicy pod nr. 5 składa się z trzech bloków – dwóch węższych od
strony posesji nr 4 i jednej szerszej na styku z nr 6. Część od płd. dwuosiowa ,
czteropoziomowa z wypiętrzonym łukowato szczytem z zarysowaną odcinkami łuków
wymurowanych w rolce z czerwonej cegły krawędzią i umieszczonym centralnie triforium z
blendą w części środkowej. Część ta skomponowana jest symetrycznie po obu stronach osi
pionowej .Wsparta optycznie na wysokim sięgającym do wysokości połowy okien parteru
cokołem z czerwonej cegły. Okna parteru prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym
wyprowadzonym w cegle na tle szarego gładkiego tynku, pod nimi prostokątne płyciny
wypełnione skośną kratownicą z cegły na tle tynku. W osiach okiennych otwory okienek
piwnicznych ocembrowane wysokim krawężnikiem. Wyżej na II i III poziomie okna
prostokątne z opaskami i płycinami podparapetowymi o zróżnicowanym kształcie, z
czerwonej cegły. Na czwartym poziomie okna w opaskach z czerwonej cegły zamknięte od
góry prawie pełnym łukiem.
Dalej ku płn. część dwuosiowa, oddzielona od kolejnego segmentu pionowym pasem cegieł,
z centralnym wejściem do budynku w parterze pomiędzy dwoma wąskimi oknami,
zamkniętymi łukiem odcinkowym, opartymi na oblicowanym czerwoną cegłą cokole. Otwór
wejściowy wysoki i wąski z dwudzielnym wymurowanym naświetlem. Na II i III poziomie
prostokątne okna w ceglanych i częściowo tynkowych opaskach na tle gładkiego szarego
tynku. Najwyższy poziom wymurowany w konstrukcji ryglowej, osadzonej na wysuniętych
nieco poza lico ściany drewnianych wieszakach. Ryglówka wymurowana z czerwonej cegły
ze skośnymi i łukowymi podziałami drewnianymi ciemnymi belkami. W ścianie tej utopione
są częściowo prostokątne okna lukarna, w wyższej partii osadzone w połaci dachowej nakryte
pulpitowymi daszkami, krytymi blachą w dużych arkuszach. Ta partia ściany podzielona jest
optycznie rysunkiem kilku odcinków rur spustowych odprowadzających wodę z
poszczególnych fragmentów połaci dachowych.
Blok na krawędzi od płn.- jednoosiowy, z rysunkiem detalu z czerwonej cegły na tle szarego
tynku, w formie różnego kształtu płaszczyzn rozpiętych pomiędzy oknami na trzech dolnych
poziomach. Krawędź ściany oblicowana pasem czerwonych cegieł. W górnej części podobnie
jak w bloku środkowym ściana w konstrukcji ryglowej z dużym trójdzielnym , prostokątnym
oknem w partii centralnej. Nad oknem szeroki okap na drewnianych ozdobnie zakończonych
wieszakach z trójkątnym szczycikiem w części środkowej. Nad tym blokiem wypiętrza się
skomplikowany dach w formie przysadzistego wielobocznego hełmu zwieńczonego wysokim
cienkim szpikulcem z gałką .
Elewacja budynku pod nr 6 składa się z dwóch części – wewnętrznej dwuosiowej i
krawędziowej jednoosiowej. Część dwuosiowa z centralnie umieszczonym otworem
wejściowym , pomiędzy wysmukłymi, prostokątnymi, zamkniętymi odcinkiem łuku oknami
wsparta jest na cokole z czerwonej cegły. Okna mają ceglane opaski, a nad drzwiami
wymurowane oblicowane cegłą dwudzielne naświetle na tle szarego tynku. W partii II i III
poziomu na tle ściany pokrytej gładkim tynkiem prostokątne okna w ceglanych z elementami
tynkowymi opaskach. Poziom najwyższy podobnie jak na sąsiednim budynku wypełniony
ścianą w konstrukcji ryglowej z czerwonej cegły i ciemnych elementów z drewna o złożonym
rysunku prostych i łukowych elementów. Umieszczono tu dwa prostokątne okna z
fragmentami ścian ponad otworami, nakrytym daszkami pulpitowymi, utopionymi połaciach
głównego dachu . Pomiędzy oknami fragmenty daszków wychodzących również z połaci
głównego dachu, lecz znacznie niżej. Na tle tej ściany widoczny jest system skośnych i
prostych rur spustowych odprowadzających wodę z kolejnych połaci
Blok krawędziowy od płd. jednoosiowy, z szerokimi oknami w trzech górnych poziomach i
dwoma wąskimi na parterze. Część parteru na czerwonym ceglanym cokole na którym
opierają się optycznie okna w ceglanych opaskach, widocznych już na tle szarego tynku.
Boczne krawędzie tego bloku wykończone są wyprowadzonymi w tynku wąskimi boniami.
Na wyższych poziomach krawędzie oblicowane są takimi samymi boniami lecz
wylicowanymi cegłą. Okna II i III poziomu w ceglanych o różnym kształcie opaskach – górne
prostokątne, dolne zamknięte łukiem odcinkowym. Okno czwartego poziomu prostokątne
również w ceglanej opasce, widoczne na tle szczytu w kształcie trapezu, z krawędziami
oblicowanymi cegłą.
Elewacja szczytowa płn. – nr 5
Dwuosiowa, z całkowicie odrębną dekoracją każdej osi. Część od frontu bardziej
dekoracyjna, osadzona na cokole w dolnej partii z żółtej, a w wyższej z czerwonej licowej
cegły. Poziom parteru wypełniony jest szeroką płyciną, powstałą przez obramienie ceglane ,
w której centrum znajduje się wąskie prostokątne okno. Drugi i trzeci poziom stanowi
kompozycyjną całość, obramioną na krawędziach i od góry pasem cegieł. Na dolnym
poziomie okno zamknięte spłaszczonym łukiem, zwieńczonym ceglanym ażurem,
dochodzącym do parapetu okna górnego; to w prostej tynkowej opasce. Poziom najwyższy
wymurowany w technice ryglowej , tak samo skomponowany jak ten fragment od strony
frontowej – z oknem w centrum, z trójkątnym naczółkiem nad nim.
Część od tyłu również na cokole z żółtej u dołu i czerwonej od góry cegły. Powyżej na tle
szarego gładkiego tynku oblicowanego pasem cegieł na krawędzi, okna kolejnych trzech
kondygnacji w tynkowych opaskach z łukami nadokiennymi z cegieł. Najwyższe okno niższe,
prawie kwadratowe, w tynkowej opasce, lekko wpuszczone w górnej partii w połać dachową ,
nakryte daszkiem pulpitowym z wydatnym okapem na drewnianych wieszakach , podobnie
jak okapy nad prosto zamkniętą ścianą obok.
Elewacja szczytowa płd. – nr 6
Prosta, dwuosiowa, czteropoziomowa z dodatkową strefą okienek piwnicznych w cokole, z
trapezowym szczytem. W poziomie podzielona na trzy strefy – dolna cokołowa z dwóch
rodzajów cegieł – na dole żółtej , wyżej czerwonej. Ponad nim pas prostokątnych ,
zamkniętych łukiem odcinkowym okien parteru w tynkowych opaskach z łukiem ceglanym w
nadprożu ( okno od frontu przerobione na drzwi wychodzące na taras rampy stojącej na
konstrukcji metalowej, dostawionej do ściany budynku). Na tym poziomie oddzielonym od
wyższych partii wąskim prostym gzymsem krawędzie budynku obramione wąskim
boniowaniem, wyprowadzonym w tynku jak na elewacji frontowej. Wyżej płaszczyzna ścian
obramiona na krawędziach ceglanym boniowaniem. Okna II i III kondygnacji prostokątne w
opaskach w dole tynkowych od góry z ceglanym łukiem. Okna w szczycie prostokątne
zamknięte odcinkiem łuku, podkreślonym licówką ceglaną nieco niższe, z wydatnym
ceglanym parapetem.
Elewacja podwórzowa
Wspólna dla obu kamienic. Podzielona dwoma ryzalitami o ściętych narożnikach,
mieszczącymi klatki schodowe. W narożnikach między ścianami ryzalitów i ścianami
wbudowane niewielkie balkony z balustradami z prętów żelaznych ( na parterze balkonów
brak). Balkony najniższego poziomu ( I piętro) podparte w wolnym narożniku metalową rurą.
Ściany z jasnej żółtawej cegły, osadzone na cokole z żółtej cegły klinkierowej. Części
krawędziowe ścian pokryte pasem czerwonej cegły lub tynkim - kontynuacja dekoracji od
szczytów. Część cokołowa ryzalitów lekko odsadzona z pokryciem wystającego muru
czerwoną dachówką ceramiczną, z dużym spadkiem. Otwory okienne w osiach, w trzech
poziomach i dodatkowo piwniczne w cokole, prostokątne i kwadratowe ( cokołowe), z
zaznaczonymi pionowym układem cegieł nadprożami i wystającymi poza płaszczyznę ściany
parapetami z niewielkim spadkiem. W ryzalicie okna klatki schodowej w trzech osiach –
szerokie i wysokie po środku i małe wąskie po bokach. Stolarka okien dużych pierwotna,
dziewięciopolowa, ze ślemieniem w górnej części, podzielona na pola wąskimi szprosami.
Ostatni poziom okien utopiony częściowo w połaciach dachowych, osadzony na pasach muru
ryglowego z czerwonej cegły, nakryte płaskimi daszkami pulpitowymi. Nad murem
ryglowym szerokie okapy na drewnianych dekoracyjnych wieszakach. Otwory wejściowe
częściowo zamurowane, drzwi prostokątne, jednoskrzydłowe, współczesne, w górnej części
pierwotnie znajdowało się naświetle.
II. Materiał i technika wykonania
Ściany frontowe i szczytowe budynków wymurowane są ze zwykłej cegły ceramicznej, jasnej
i niezbyt równej, połączonej zaprawą wapienną. W części oblicowane są ( partie cokołów ,
detal i ściany ryglowe mansard) cegłą półklinkierową, intensywnie czerwoną , pięknie
kontrastującą z partiami pokrytymi szarym, średnio fakturalnym tynkiem i ciemno brązową
konstrukcją drewnianą. Powierzchnia tynku nieco niżej niż licówki ceglanej i opasek
okiennych. W płycinach podokiennych parteru z wzorem ułożonym z cegieł. Pierwotnie tynk
malowany był cienką warstwą farby wapiennej w kolorze kremowym. Fugi między licowymi
cegłami są dość szerokie, zlicowane z cegłą. Tynk dwuwarstwowy, pogrubiony w miejscach
plastycznego detalu (opaski okienne i narożne boniowanie ), tu prawdopodobnie zastosowano
w wierzchniej warstwie tynk wzmocniony dodatkiem cementu. Elementem uzupełniającym
kolorystykę są ciemne elementy drewniane muru ryglowego – ozdobnie zakończone krokwie
i konstrukcyjne belki, wykonane z drewna iglastego nasączonego ciemną bejcą, pierwotnie
zapewne malowanego farbą olejną . W partii cokołowej ścian szczytowych pas żółtych cegieł
klinkierowych.
W elewacjach podwórzowych zastosowano trzy rodzaje cegieł - zwykłą, ceramiczną, w
odcieniu żółtawym, połączoną dość szeroką jasną fugą wapienną, zlicowaną z cegłami. Cegły
te są wykonane bardzo niestarannie, z nierównymi krawędziami, krzywe, o bardzo
zróżnicowanych odcieniach barwnych. Cegły cokołowe i parapetowe są wyraźnie żółte, o
silnie przepalonej powierzchni półklinkieru, równiejsze w kolorze i kształcie, krawędzie ostre,
nie wyszczerbione. Czerwone cegły zastosowane są w licujących ściankach mansard i pasach
krawędziowych powyżej cokołu.. W partii mansard i okapów dachu występują jak od frontu
elementy z ciemno bejcowanego drewna iglastego. Ścianki boczne i czołowe okienne
mansard obite blachą ocynkowaną. Metalowe balustrady balkonów z prętów żelaznych
ukształtowanych w górnej części w prosty fryz. Płyty balkonów na konstrukcji z żelaznych
dwuteowników wypełnionych cegłą ceramiczną i tynkowanych w partii podniebi.
Obecna stolarka okienna jest biała , wykonana z różnorodnych materiałów ( drewno , plastik),
w różnych okresach czasu. Zachowały się niektóre okna oryginalne – w ryzalicie Jasna 6.
Dachy kryte czerwoną dachówką betonową.
Oblachowania , rynny i rury spustowe z blachy żelaznej, ocynkowanej połączonej
lutowaniem. Metalowe sterczyny dachu nad skrajnym blokiem pod nr 5 uformowane z blachy
cynkowej.
III. Stan zachowania i przyczyny zniszczeń
Stan elewacji obu budynków podobny, w większości zły.
Wg oceny technicznej wykonanej przez p.p. Puchalskiego i Buszkiewicza ściany budynków
są w wielu miejscach spękane, czego powodem jest niestabilne podłoże, powodujące
nierównomierne osiadanie poszczególnych partii bloku. Widoczne są liczne pionowe lub
ukośne pęknięcia nadproży okien, biegnące również pod parapetami.
Partie czerwonej licówki ceglanej silnie zabrudzone, pokryte czarnym nagarem miejskim i
zaciekami brudu, w wielu miejscach cegły obluzowane, wyszczerbione i wykruszone –
najsilniej w partiach najniższych – cokół i w szczytach. W pobliżu rynien zawilgocone.
Powodem jest tu zniszczony lub uszkodzony system odprowadzenia wody z dachów - rynny i
rury spustowe są nieszczelne, blacha ocynkowana przerdzewiała, dziurawa. Stąd woda
opadowa spływa częściowo po ścianach lub sączy się przez drobne nieszczelności powodując
zawilgocenie cegieł i tynków i ich powolną dezintegrację. W partiach szczytowych od frontu
(szczyt kamienicy nr 5) doszło do całkowitego osypania się tynku. Podobny proces przebiega
w partiach przyziemia, gdzie powodem jest zaniedbanie otoczenia, zbyt krótkie wypływy rur
spustowych lub brak bezpośredniego odprowadzenia wody do kanałów burzowych, brak
opaski drenującej, liczne uszkodzenia muru, wykruszone cegły i fugi, przez które woda
opadowa dostaje się do wnętrza muru, wypływając z rur rozpryskuje się bezpośrednio na
murze powodując jego permanentne zawilgocenie i zniszczenie. Również murowane z cegieł
i pokryte grubą warstwą zaprawy cembrowiny studzienek piwnicznych nie są już zaporą dla
wody, przenikającej przez liczne spękania i wyszczerbienia, co powoduje zawilgocenie
piwnic i fundamentów. Powierzchnia tynków gładkich jest silnie wypłukana , gdyż pierwotna
warstwa farby została całkowicie zmyta przez wodę opadową, co powoduje dalsze
zniszczenie powierzchni, przenikanie wody w głąb zaprawy i tym samym dalsze zniszczenia.
W trakcie eksploatacji budynków mieszkańcy z czasem sami zajęli się konserwacją
powierzchni wokół okien , malując cegły lub partie muru nad wstawionymi nowymi oknami
różnego rodzaju farbami, łącznie z olejną. Warstwy tych farb dodatkowo uszczelniają
powierzchnie powodując, że wilgoć odsadza wierzchnią warstwę materiału .
Jak już wspomniano większość okien została wymieniona w różnych okresach na nowe.
Nowe okna mają różne szerokości listew i różne podziały, powodują odczucie chaosu
estetycznego. Dodatkowo w otwory zamknięte od góry łukiem odcinkowym wstawiono okna
prostokątne, a pozostałość wypełniono murem, malując go na biało , przez co powstały dość
duże białe plamy. Również usunięto oryginalne drzwi wejściowe zastępując je
współczesnymi w kolorze ciemno brązowym.
Osobnym problemem jest stan oryginalnych ścian ryglowych i okien mansardowych zarówno
od frontu jak i od podwórza. Osłonięte szerokimi okapami przed wodą opadową zachowały
się nieco lepiej, szczególnie od frontu niż w sąsiednich kamienicach. Jednak w górnych
partiach z powodu nieszczelności pokrycia dachowego widoczne są zniszczenia drewna i
ceglanej licówki spowodowane zwiększoną wilgotnością. Oblachowania i skomplikowany
system rur spustowych z wieloma kolankami i połączeniami jest uszkodzony – brak jest
szczelności poszczególnych elementów co również jest powodem uszkodzeń tych partii ścian.
W gorszym stanie są ścianki ryglowe od podwórza – bardziej zaniedbane , gorzej osłonięte
przed wodą (uszkodzone lub zniszczone rury spustowe i rynny), widoczne są zniszczenia
zarówno drewna (wypłukanie powierzchni, liczne spękania i wykruszenia drewna) , co
powoduje osłabienie całej konstrukcji jak i wypełnienia ceglanego (wykruszenia fug,
rozluźnienie konstrukcji muru).
Do elewacji szczytowej pod nr 6 dostawiono rampę o znacznej szerokości, wspartą na
metalowej wątłej konstrukcji, a okno przerobiono na drzwi, osłonięte daszkiem. Zmienia to
niekorzystnie wygląd dolnej części tej elewacji .
Podobnie jak od frontu stan ceglanej elewacji podwórzowej jest niezadowalający. Cegły
brudne i w wielu miejscach uszkodzone, fugi wypłukane i wykruszone, reperowane szczelną
zaprawą cementową powodującą zniszczenia cegieł – rozwarstwienia, wykruszenia i ubytki .
Również cegły lepszej jakości w partii cokołowej uległy zniszczeniom, lecz tu są w
większości uszkodzenia mechaniczne – wyłupania i wykruszenia krawędzi lub dużej grubości
wystających parapetów, lecz także wykruszenia i wypłukania fug miedzy nimi; wiele
zakamarków w narożnikach z ryzalitami powoduje brak dobrej cyrkulacji powietrza
pozwalającej na szybkie wysychanie powierzchniowych zawilgoceń.
Palącym problemem jest stan płyt balkonowych, szczególnie od podwórza. Ich stan i ocena
techniczna została przedstawiona w opracowaniu pp. Puchalskiego i Buszkiewicza.
Reasumując stan techniczny konstrukcji żelaznej i wypełnień jest katastrofalny i grozi
katastrofą budowlaną. Powodem tego stanu jest brak szczelnej szlichty i uszkodzenia
odprowadzenia wody opadowej, przesączającej się w głąb płyty i powodującej korozję metalu
i wypełnienia. Metalowe balustrady są skorodowane powierzchniowo, wielokrotnie
malowane olejno.
Pokrycie dachów wielokrotnie naprawiane, ciągle wymaga konserwacji, ponieważ pojawiają
się nieszczelności, spękania i ubytki dachówek. Również stan oblachowań dachów , rynien i
rur spustowych w wielu miejscach jest zły - uszkodzone elementy, blacha częściowo
przerdzewiała , połączenia elementów rozszczelnione.
.
IV. Opis wykonanych badań
1. Kolorystyka tynków – płaszczyzny i detal
2. Kolorystyka i ukształtowanie fug
3. kolorystyka stolarki okiennej
4. Kolorystyka metalowych balustrad balkonów
5. kolorystyka elementów drewnianych okapów i mansard
V. Wnioski i założenia konserwatorskie
Zarówno stan techniczny budynków jak i ich estetyka wymagają jak najszybszej interwencji
budowlanej i konserwatorskiej. Przed przystąpieniem do remontu konieczne jest wykonanie
inwentaryzacji np. fotograficznej - konstrukcji i detalu mansard, ponieważ ich stan wiąże się z
koniecznością rozbiórki i całkowitej rekonstrukcji, tynkowego detalu architektonicznego
ścian, który również wymaga usunięcia i rekonstrukcji.
Zaleca się: odcięcie od budynku balkonów oraz wykonanie nowych wolno stojących
konstrukcji nie związanych z budynkiem. Pęknięcia ścian naprawić metodami typu Halifax,
docelowo wykonać stabilizację całych budynków, przy pomocy mikrofali, przy
wcześniejszym odwodnieniu i wykonaniu izolacji fundamentów.
Obecnie istniejąca stolarka okienna i drzwiowa wymaga ujednolicenia, zgodnie z jej
historycznym wyglądem (łącznie z jej kolorystyką), powrotem do oryginalnej formy okien
łukowych w otworach o tym kształcie ( na podstawie zachowanych).
Ważne jest także uporządkowanie elewacji i usunięcie wszelkich przeróbek, wtórnych
instalacji zewnętrznych, ociepleń i dobudówek, co wiąże się z zaproponowaniem lokatorom
rozwiązań alternatywnych.
VI. Program prac konserwatorskich
1. Rozbiórka elementów wytypowanych do rekonstrukcji – ryglowe ściany mansard, daszki,
balkony, usunięcie wtórnych przemurowań i reperacji - oczyszczenie cegły licowej mansard z
przeznaczeniem do ponownego użycia,
2.Wykonanie izolacji pionowej i poziomej, wykonanie odprowadzeń wody opadowej do
kanalizacji burzowej, opaski drenującej i uszczelniającej wokół budynków, od frontu i
podwórza ,przemurowanie cembrowin studzienek piwnicznych
3. Oczyszczenie elewacji ze zniszczonych tynków – skucie
4. Ręczne wykucie i oczyszczenie zniszczonych i osłabionych fug – partie licowane i
podtynkowe
5. Oczyszczenie cegły licowej z nawarstwień , brudu i luźnych fragmentów metodą Rotec z
zastosowaniem ścierliwa z pyłu szklanego f-my Remmers, doczyszczenie mechaniczne i
chemiczne fragmentów zabrudzonych substancjami smolistymi – partie cokołowe parapety
(pasta typu abbeizer z domyciem wodą aparatem parowo-wodnym karcher)
6. Wykonanie dezynfekcji przyziemia i partii zawilgoconych zabezpieczającego przed
ponownym porostem mikroorganizmów ( np. preparatem Optolith SLK Fungith).
7. . Naprawa pęknięć murów .metodą helifax
8. Usunięcie rampy i zadaszenia ze ściany szczytowej, wykonanie projektu nowego
rozwiązania tej części elewacji w zależności od potrzeb mieszkańców i zgodnością z
oryginalnym wyglądem elewacji
9. Rekonstrukcja wytypowanych ścian mansard wg inwentaryzacji – drewno sosnowe
nieodżywicowane, zabezpieczone przed korozją biologiczną i przeciwpożarowo (preparaty np
Ogniochron/Impregnator F 40 P - środek solny rozpuszczalny w wodzie jako pierwszy w
kolejności i środek rozpuszczalnikowy przeciw owadom i grzybom Fongitol impregnacja
dopiero po całkowitym wysuszeniu drewna po poprzedniej Impregnacji ), malowanie
elementów drewnianych badań
10. Renowacja ścian ryglowych nie wymagających przemurowania – wzmacnianie i
flekowanie elementów drewnianych, zabezpieczenie drewna przed korozja biologiczna i
p.poż, np. preparatami jak wyżej, uzupełnienie lub wymiana fug w zależności od stanu muru
naprawa cegieł ( kitowanie ubytków) – np. zaprawa NSR Sto Ispo w odpowiednim kolorze
9. Wykonanie nowego pokrycia dachu wraz z naprawą wytypowanych elementów więźby
dachowej – cementowa zakładkowa podwójna rzymska czerwona, wykonanie nowego
pokrycia daszków blachą tytanowo-cynkową, naprawa elementów dekoracyjnych
wykonanych w blasze cynkowej
10. Remont i rekonstrukcja płyt balkonów.
11. Oczyszczenie ze starej farby i produktów korozji metalowych balustrad (piaskowanie)
wraz z ponownym osadzeniem i malowaniem ( cynkowanie i malowanie proszkowe).
12. Usunięcie obecnych nieoryginalnych i starych oryginalnych okien, wstawienie nowych
rewnianych o ujednoliconym kształcie zgodnym z historycznym ich wyglądem
dostosowanych do kształtu otworów okiennych i w oryginalnej kolorystyce, zgodnie ze
współczesnymi wymogami izolacyjności, wykonanie nowych drzwi wejściowych
13. Przemurowanie rozluźnionych fragmentów muru – szczyty i kominy, (np zaprawa
wapienno-trasowa np. f-my Optosan Optolith TWM),
14. Wymiana zniszczonych w znacznym stopniu cegieł na nowe o odpowiednim rozmiarze i
kolorze – jak oryginalne –np. zaprawa jak wyżej
15. Kitowanie ubytków cegieł licowych kitem mineralnym np. NSR Sto Ispo w odpowiednim
kolorze, dostosowanym do otoczenia
16. Fugowanie cegły licowej (elewacje frontowe i podwórzowa) - fuga płaska zlicowana, np.
zaprawa trasowo-wapienna jasna, kolor wg badań, fugowanie ceglanych parapetów okien
szczelną zaprawą trasową
17. Tynkowanie – tynk trasowo-wapienny trójwarstwowy z granulacją wypełniacza wg.
badań ( obrzutka + dwie warstwy tynku) wraz z rekonstrukcją detalu wg wzoru oryginalnego,
na podstawie inwentaryzacji ( wzmocnienie – zbrojenie partii pogrubionego detalu pod
oknami)
18. Malowanie partii tynkowych farbami silikatowymi kolorem wg badań
19. Zabezpieczenie drewna preparatem biobójczym, malowanie drewna mansard i okapów
farbami olejnymi – jak w pkt.9
20. Wykonanie nowych oblachowań gzymsów i opierzeń dachu, nowych rynien i rur
spustowych z blachy tytanowo-cynkowej, naprawa detali z blachy cynkowej
21 . Hydrofobizacja ścian ceglanych i tynków preparatem np. f-my Remmers – Funcosil SNL
przez spryskanie do nasycenia
VII. Spis fotografii wraz z opisem
Elewacja frontowa
Fot. 1 – widok ogólny elewacji Jasna 5 i 6
Fot. 2 – fragment elewacji Jasna 6
Fot. 3 – fragment elewacji Jasna 5 – ryzalit środkowy
Fot. 4 – fragment skrajny elewacji Jasna 5
Fot. 5 – fragment muru parteru w środkowym ryzalicie – widoczne pęknięcie wzdłuż
szczeliny dylatacyjnej
Fot. 6 - fragment muru powyżej parteru w środkowym ryzalicie – widoczne pęknięcie wzdłuż
szczeliny dylatacyjnej
Fot. 7 – fragment ściany Jasna 6 – pęknięcie między poziomami, zniszczenie i spękanie tynku
i detalu
Fot. 8 – fragment przyziemia Jasna 6 – pęknięcie ściany cokołu, uszkodzona cembrowina
studzienki okna piwnicy, pomalowany ceglany parapet parteru, uszkodzony detal
na krawędzi
Fot. 9 – cokół przy wejściu _ Jasna 6 – uszkodzony wątek – wykruszone rozluźnione
w gniazdach cegły, wykruszone, fugi, ubytki cegieł, zawilgocenie partii przyziemia
Elewacja szczytu południowego - Jasna 6
Fot. 10 – widok ogólny elewacji
Fot. 11 – fragment cokołu – dwukolorowa cegła – żółta i czerwona, silne spękanie muru
biegnące przez nadproże okienka piwnicy do parapetu parteru, zniszczenie tynku,
ubytki cegieł i fug
Fot. 12 – fragment ściany parteru – pęknięty mur w nadprożu okna, zniszczenie tynku
Elewacja szczytowa północna – Jasna 5
Fot. 13 – widok ogólny
Fot. 14 – kopulasty daszek nad ryzalitem krawędziowych ze zwieńczeniem szpikulcem
Elewacje podwórzowe
Fot. 15 – widok ogólny
Fot. 16 – fragment ściany przyziemia – Jasna 6 –pęknięcie nadproża okienka piwnicy,
zabrudzenie i zawilgocenie ściany w narożniku ryzalitu
Fot. 17 – górna część elewacji – ścianki ryglowe mansard – widoczny zły stan wypełnień i
konstrukcji drewnianej – wygniłe końcówki belek, załamania i ugięcia wątku, ,przerwane rury
spustowe
Fot. 18 – fragment partii cokołu – zniszczone, głęboko wypłukane fugi,
silnie zanieczyszczone cegły z wykruszonymi krawędziami
Fot. 19 – fragment ściany ryzalitu – pęknięcie muru pod parapetem zamurowanego okna