D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

Sygn. akt VII U 361/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 października 2015 r.
Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie następującym:
Przewodniczący:
SSR Joanna Wołoszyk
Protokolant:
stażysta Małgorzata Pakulska
po rozpoznaniu w dniu 26 października 2015 r. w Bydgoszczy
sprawy B. N.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.
o zasiłek chorobowy
na skutek odwołania B. N.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.
z dnia 9 lutego 2015r. nr (...)
zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za okres od 6
lutego 2015r. do 12 lutego 2015r.
SSR Joanna Wołoszyk
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 9 lutego 2015 roku znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej
B. N. prawa do zasiłku chorobowego w okresie od dnia 6 lutego 2015 do dnia 12 lutego 2015 roku. W uzasadnieniu
przedmiotowej decyzji organ rentowy wskazał, iż na podstawie przeprowadzonej kontroli zaświadczenia lekarskiego,
lekarz orzecznik po przeprowadzonej analizie dokumentacji medycznej oraz badaniu stwierdził, iż niezdolność do
pracy ubezpieczonej ustała w dniu 5 lutego 2015 roku. W związku z powyższym nie ma ona prawa do zasiłku
chorobowego za w/wym. okres.
Od niniejszej decyzji ubezpieczona wniosła odwołanie, domagając się przyznania zasiłku na okres od dnia 6
lutego 2015 roku do dnia 12 lutego 2015 roku. W uzasadnieniu wskazała, iż choroba, na którą cierpi ma
podłoże neurologiczne powodujące ciągły ból całej ręki, od mięśni barku wzdłuż ramienia. Dolegliwości ograniczają
sprawność i powodują niemożność świadczenia pracy. Przerwanie leczenia na tym etapie spowoduje powrót do
stanu pierwotnego, charakteryzującego się niewyobrażalnym bólem. Ponadto lekarz neurolog, pod którego opieką
ubezpieczona pozostaje, wnioskował o przedłużenie zasiłku na dalszy okres leczenia rokującego poprawę stanu
zdrowia i sprawności ręki, a w konsekwencji powrót do pracy.
W odpowiedzi na odwołanie ZUS podtrzymał swoje stanowisko, wskazując, iż na mocy art. 59 ustawy z dnia 25 czerwca
199 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz.U
z 2014 r., poz. 159) prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby podlega kontroli przez
lekarza orzecznika ZUS. Jeżeli po analizie dokumentacji medycznej i przeprowadzeniu badania kontrolnego lekarz
orzecznik określ wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy niż orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, za okres od
tej daty zaświadczenie traci ważność w takim wypadku lekarz orzecznik wystawia zaświadczenie, które jest traktowane
na równi z zaświadczeniem stwierdzającym brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku, wydanym w
myśl art. 229 §4 k.p. W wyniku badania kontrolnego przeprowadzonego w dniu 5 lutego 2015 roku stwierdzono u
odwołującej ustanie niezdolności do pracy. W związku z powyższym organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.
Sąd ustalił, co następuje:
Ubezpieczona B. N. podlegała ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 marca 2013 roku.
Dowód: okoliczność bezsporna.
W związku z trwającymi od dnia 15 września 2014 roku dolegliwościami bólowymi o charakterze rwy barkowej po
stronie prawej oraz rozpoznanej (...) ubezpieczona pozostawała niezdolna do pracy w okresach od 15 do 21 września
2014 r., od 23 do 30 września 2014 r., od 1 do 12 października 2014 r., od 13 do 26 października 2014 r., od 27
października do 26 listopada 2014 r., od 27 listopada do 28 grudnia 2014 r., od 29 grudnia 2014 r. do dnia 11 stycznia
2015 r.. Ubezpieczona została poddana rehabilitacji medycznej w okresie od 15 grudnia 2014 r. do 30 grudnia 2014 r.
Dowód: dokumentacja medyczna k.12-16, plan zabiegów k. 18-19.
Lekarz leczący, specjalista z dziedziny neurologii uznał ubezpieczoną za niezdolną do pracy w okresie od dnia 12
stycznia 2015 r. od dnia 12 lutego 2015 r. i wystawił zaświadczenie lekarskie (...) seria i numer (...).
Dowód: zaświadczenie lekarskie seria i numer (...) w aktach ZUS.
Lekarz orzecznik ZUS po analizie dokumentacji medycznej oraz po przeprowadzonym w dniu 5 lutego 2015 roku
badaniu, stwierdził, że niezdolność ubezpieczonej do pracy ustała z dniem 5 lutego 2015 roku. Decyzją z dnia 9
lutego 2015 roku, znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej prawa do zasiłku
chorobowego za okres od dnia 6 lutego 2015 r. do dnia 12 lutego 2015 roku.
Dowód: opinia lekarza orzecznika ZUS w aktach ZUS, decyzja z dnia 9.02.2015 r. znak (...).
Biegły sądowy z dziedziny neurologii i rehabilitacji medycznej rozpoznał u ubezpieczonej zespół korzeniowy szyjny
prawostronny w okresie regresji oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Analiza przez biegłego zgromadzonej w
aktach sprawy dokumentacji medycznej wykazała, iż w okresie określonym przez lekarza leczącego występowały
dolegliwości bólowe. Natomiast biorąc pod uwagę charakter wykonywanej przez ubezpieczoną pracy wiążącej się z
dźwiganiem i przerzucaniem warzyw istniały uzasadnione przesłanki do ochrony ubezpieczonej od pracy w okresie
od 12 stycznia 2015 r. do 12 lutego 2015 r.
W odpowiedzi na zastrzeżenia organu rentowego zawarte w piśmie z dnia 5 sierpnia 2015r , biegła podała ,że treść
wywiadu z badaną oparła na jej bezpośredniej relacji . Z dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy tj. Kopii
kartoteki (...) w B. , z analizy treści wizyt lekarskich wynika ,że w dniu 13 lutego 2015r odnotowano „ wywiad
aktualny : pacjentka w ciągłym leczeniu u neurologa , zwolnienie do 11 luty , kolejna wizyta u lekarza leczącego 25 luty
2015r ;wystawiono zwolnienie na okres do wizyty kontrolnej .. pacjentka nadal ma ograniczenie ruchomości barku
„ Stąd ochrona od pracy wyznaczona przez lekarza prowadzącego w okresie od 12 stycznia 2015r do 12 luty 2015r miała
uzasadnienie medyczne . Dlatego pierwotna opinia sądowo – lekarska została podtrzymana w całości
Dowód: opinia sądowo-lekarska k. 9-11, uzupełniająca opinia sądowo – lekarska k- 39
Sąd zważył, co następuje:
W ocenie Sądu odwołanie jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.
Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się o zgromadzoną w aktach dokumentację medyczną, aktach ZUS oraz o treść
opinii sądowo-lekarskiej.
Dowody zgromadzone w sprawie były spójne, konkretne, wzajemnie zgodne oraz uzupełniające się. Sąd dał im wiarę
w całości. Ponadto żadna ze stron nie zakwestionowała wiarygodności środków dowodowych w postaci dokumentów.
Sąd uznał w szczególności, iż przeprowadzony dowód z opinii biegłego lekarza sądowego był rzetelny, kompleksowy
i logiczny a z uwagi na fakt, iż biegła jest specjalistką w swojej dziedzinie, Sąd nie znalazł podstaw by kwestionować
wysunięte przez nią wnioski.
Biegła sądowa rozpoznała u odwołującej zespół korzeniowy szyjny prawostronny w okresie regresji oraz zmiany
zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego. Biegła sądowa orzekła, iż niezdolność do pracy ubezpieczonej istniała od daty
orzeczonej przez lekarza leczącego oraz iż we wskazanym przez lekarza leczącego okresie występowały dolegliwości
bólowe. Biorąc natomiast pod uwagę charakter pracy ubezpieczonej, wiążący się z dźwiganiem ciężarów o znacznej
masie, przerzucaniem warzyw, a także towarzyszące ubezpieczonej ciągłe, udokumentowane dolegliwości bólowe
należy przyjąć, iż istniały uzasadnione przyczyny medyczne do ochrony odwołującej od pracy w okresie od 12 stycznia
2015 r. do 12 lutego 2015 roku. Zatem zastrzeżenia pozwanego do opinii sądowo – lekarskiej zmierzające w istocie do
zarzucenia biegłej niezgodności ustaleń z oceną stanu zdrowia ubezpieczonej dokonaną przez lekarza orzecznika ZUS
nie są zasadne . Lekarz Orzecznik ZUS w badaniu w dniu 5 lutego 2015r stwierdził brak objawów neurologicznych ze
strony kręgosłupa ( pełny zakres ruchu , prawidłowa siła mięśni , brak zaników mięśniowych oraz ustąpienie objawów
po rehabilitacji ) . Biegła tymczasem nie potwierdziła w swej opinii takich ustaleń zarówno opierając się na treści
dokumentacji medycznej jak i w oparciu o bezpośrednie badanie powódki . Z uwagi na rodzaj pracy wykonywanej
przez powódkę związaną z narażeniem na duży wysiłek fizyczny , dolegliwości bólowe występowały w całym okresie
wskazanym przez lekarza leczącego . Jako całkowicie bezpodstawne należy uznać zastrzeżenia pozwanego , iż biegła
nieprawidłowo ustaliła rodzaj pracy wykonywanej przez powódkę . Tymczasem z akt pozwanego wynika ,że była ona
zatrudniona jako sprzedawca , a praca ta polegała między innymi dźwiganiu , przenoszeniu towaru itp. . Dlatego
brak jest sprzeczności pomiędzy ustaleniami pozwanego a ustaleniami biegłej sądowej .Promieniowanie dolegliwości
bólowych uzasadniało kolejne zwolnienie lekarskie miało na celu uzyskanej poprawy. Zastrzeżenia pozwanego w
istocie sprowadzają się do wskazania ,że wynik badania przez lekarza orzecznika było odmienny jak wynik badania
przez biegłych . Tymczasem biegła także nie stwierdziła w badaniu neurologicznym istotnych deficytów . Brak
zdolności do pracy uzasadniali charakterem i specyfiką rehabilitacji w przebiegu zmian zwyrodnieniowych oraz
okresem potrzebnym do pełnego odzyskania zdolności do pracy . W ocenie sądu zastrzeżenia organu rentowego
składane w tej sprawie nie są zasadne .Przede wszystkim nie zawierają rzeczowych argumentów , które mogłyby
podważyć wnioski biegłych lekarzy sądowych . Samo kwestionowanie stanowiska biegłych nie sposób uznać za rodzaj
argumentacji . Dowód z opinii sądowo – lekarskiej z istoty swej jest przeprowadzany w postępowaniu toczącym się
z odwołania od decyzji organu rentowego , wydanej na skutek orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS . Tym samym
niejako z założenia nie jest możliwe , aby biegli mieli możliwość badania odwołującej w takim samym dniu jak lekarza
orzecznik . Dlatego też biegła sądowa wydała opinię po przeprowadzeniu badania w dniu wydawania opinii oraz w
oparciu o dostępną dokumentację medyczną .
Odnosząc się do uprawnienia ubezpieczonej do zasiłku chorobowego za sporny okres, wskazać należy, iż zgodnie z art.
6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa (tekst jednolity: Dz.U. z 2014 r. poz. 159) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał
się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.
Zgodnie z art. 8 ustawy zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby
lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a
jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została gruźlicą - nie dłużej niż przez 270 dni.
Artykuł 11 ustawy stanowi, iż miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 80% podstawy wymiaru.
Na mocy art. 53 ust 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa przy ustalaniu prawa do zasiłków i ich wysokości dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność
do pracy z powodu choroby, konieczność osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, pobyt w
stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej - są zaświadczenia lekarskie, o których mowa w art. 55. Prawidłowość
orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich podlega
kontroli (art. 59 ust. 1). Kontrolę wykonują lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W celu kontroli
lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może przeprowadzić badanie ubezpieczonego bądź skierować na
badanie specjalistyczne, ubezpieczony jest obowiązany udostępnić posiadaną dokumentacje medyczną (ust. 3 pkt. 1
i 2).
Zakład Ubezpieczeń Społecznych wysyła do ubezpieczonego, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, wezwanie, w
którym określa termin badania przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo przez lekarza
konsultanta lub dostarczenia posiadanych wyników badań pomocniczych. Wezwanie zawiera informację o skutkach,
o których mowa w ust. 6 i 10 (ust. 5)
W razie uniemożliwienia badania lub niedostarczenia posiadanych wyników badań w terminie, o którym mowa w ust.
5, zaświadczenie lekarskie traci ważność od dnia następującego po tym terminie (ust. 6).
Jeżeli po analizie dokumentacji medycznej i po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego lekarz orzecznik Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych określi wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy niż orzeczona w zaświadczeniu
lekarskim, za okres od tej daty zaświadczenie lekarskie traci ważność (ust 7).
Sąd nie kwestionuje uprawnienia lekarza orzecznika ZUS do kontroli wystawianych orzeczeń o niezdolności do pracy,
jednakże podziela w całości wnioski płynące z wydanej przez biegłą opinii znajdującej potwierdzenie w zgromadzonej
dokumentacji medycznej. W celu wydania opinii biegła zapoznała się z przedstawioną historią choroby ubezpieczonej
oraz przeprowadziła badanie przedmiotowe i podmiotowe. Sąd uznał, iż przedstawiona opinia biegłej jest wiarygodna,
bowiem została sporządzoną rzetelnie przez specjalistę z dziedziny neurologii i medycyny rehabilitacyjnej, tj. dziedzinę
schorzeń, na które cierpi ubezpieczona w oparciu o posiadaną przez nią wiedzę specjalistyczną. Dlatego też Sąd w
całości podzielił wnioski wynikające z w/wym. opinii, które zostały sformułowane po zapoznaniu się z dokumentacją
zawartą w aktach sprawy i przedstawioną przez stronę, a także w oparciu o przeprowadzone osobiście badanie
odwołującego . W ocenie zarówno Sądu jak i biegłej charakter schorzenia powódki - przy uwzględnieniu faktu,
iż biegła jest specjalistą w swych dziedzinach pozwala na ustalenie, że ubezpieczona była niezdolna do pracy do
dnia wskazanego w zaświadczeniu lekarskim wydanym przez lekarza leczącego . W ocenie sądu kolejne zastrzeżenia
pozwanego nie zawierają merytorycznych argumentów, które mogłyby podważyć wiarygodność sporządzonej opinii
sądowo-lekarskiej. W ocenie sądu biegła już w opinii głównej w wystarczający sposób odniosła się do problematyki
będącej tematem zastrzeżeń pozwanego . Z dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy tj. Kopii kartoteki (...) w
B. , z analizy treści wizyt lekarskich wynika ,że w dniu 13 lutego 2015r odnotowano „ wywiad aktualny : pacjentka w
ciągłym leczeniu u neurologa , zwolnienie do 11 luty , kolejna wizyta u lekarza leczącego 25 luty 2015r ;wystawiono
zwolnienie na okres do wizyty kontrolnej .. pacjentka nadal ma ograniczenie ruchomości barku „ Stąd ochrona od
pracy wyznaczona przez lekarza prowadzącego w okresie od 12 stycznia 2015r do 12 luty 2015r miała uzasadnienie
medyczne . Dlatego pierwotna opinia sądowo – lekarska została podtrzymana w całości. W tym stanie rzeczy ,
zdaniem Sądu żądanie powołania dowodu z opinii uzupełniającej było w okolicznościach przedmiotowej sprawy
bezpodstawne skoro biegła wykazała istnienie , także w dacie badania przez Lekarza Orzecznika ZUS zespołu bólowego
w przebiegu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa . Objawy bólowe istniały w dacie wystawienia zwolnienia przez
lekarza leczącego , jak w dacie kolejnej wizyty w dniu 13 lutego 2015r . Zatem jest niemożliwe , aby uległy osłabieniu do
poziomu umożliwiającego pracę akurat w dniu badania przez lekarza Orzecznika ZUS . Tym bardziej ,że w całym tym
okresie powódka kontynuowała leczenie neurologiczne u specjalisty , także na długo po kwestionowanym zwolnieniu .
W aktach ZUS w ogóle brak opisu badania , jest tylko lakoniczne stwierdzenie o braku ograniczeń ruchomości
prawego barku , bez wskazania w oparciu o co to ustalono . Z kolei twierdzenie przez pozwany organ rentowy ,że
stwierdzone przez biegłego ograniczenie ruchomości barku nie jest potwierdzeniem niezdolności do pracy lub mogło
być nawrotem choroby jest czystą spekulacją , nie mającą pokrycia w zebranych dowodach . Zatem Sąd uzyskał
już wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia ,zaś nie podzielanie stanowiska biegłych i
sprowadzanie ustalenia konieczności ochrony od pracy tylko od istnienia objawów ustrojowych leży już w sferze oceny
opinii biegłego . Pozwany jest oczywiście do takiej oceny uprawniony , ale nie wiąże ona sądu . Zgodnie, bowiem z
art. 227 kpc Sąd jest uprawiony do selekcji zgłaszanych wniosków dowodowych. Według ugruntowanych poglądów
orzecznictwa, które Sąd podziela w całości, do dowodu z opinii biegłego nie mogą mieć zastosowania wszystkie
zasady przeprowadzania dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 kpc. Nie można zatem przyjmować, ze Sąd jest
zobowiązany dopuścić dowód z opinii kolejnych biegłych w każdym przypadku, gdy wydana opinia jest dla strony
niekorzystna Potrzeba powołania biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia
strony z dotychczas wydanej opinii (zob. wyrok Sadu Najwyższego z 12 lutego 2003 r., V CKN 1622/00, (...) Prawnej
LEX nr 141384). Odmienne stanowisko oznaczałoby przyjęcie, ze należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych
opinii by upewnić się, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania jak strona (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
18 lutego 1974 r., II CR 5/74, (...) Prawnej LEX nr 7407).
Sąd nie ma zatem obowiązku dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego tej samej specjalności , gdy opinia
ta jest niekorzystna dla strony wnoszącej o to, nie zgadza się ona z wnioskami opinii, jak i nie uznaje argumentacji
biegłego co do poszczególnych zarzutów, a która to została w pełni podzielna przez Sąd (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego
w Katowicach z dnia 10 stycznia (...)., V ACa 816/07, (...) Prawnej LEX nr 398729). Wobec powyższego Sąd nie znalazł
podstaw do zakwestionowania opinii zespołu biegłych i w całości podzielił jej wnioski.
Sąd za wnioskiem biegłej sądowej stwierdził, iż schorzenie powódki istniało w okresie wskazanym przez lekarza
leczącego a charakter pracy ubezpieczonej wiążący się z narażeniem na przeciążenia spowodowane dźwiganiem i
przerzucaniem ciężarów o znacznej masie spowodował konieczność objęcia ochroną od świadczenia pracy w okresie
od 12 stycznia 2015 roku do 12 lutego 2015 roku, tj. w okresie wskazanym w zwolnieniu lekarskim wystawionym przez
lekarza specjalistę neurologa. Sąd uznał, że nie ma podstaw do kwestionowana przyjętych w opinii wniosków, dlatego
w całości je podzielił.
Sąd oceniając materiał dowodowy kierował się zasadami logicznego rozumowania oraz doświadczeniem życiowym.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 47714§2 kpc w zw. z art. 6 ust. 1 i art. 8, art. 53 ust 1 i art. 59 ustawy
z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa Sąd
orzekł jak w sentencji wyroku.