docKolping jest młody! Światowe Dni Młodzieży w Krakowie Festyn
download 
Reklamacja Transkrypt
Kolping jest młody! Światowe Dni Młodzieży w Krakowie Festyn
www.kolping.pl Biuletyn Dzieła Kolpinga w Polsce ISSN 1426-823X Nr 2 / 2016 rok Kolping jest młody! Światowe Dni Młodzieży w Krakowie 20 lat minęło jak jeden dzień Festyn Jakubowy w Kłodawie Gdańskiej Kolping – wyzwalamy aktywność lokalnych społeczności Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 3 Związek Centralny Dzieła SPIS TREŚCI Kolpinga 4 w Polsce to zorganizowana wspólno- Kolping młody– stowarzyszenia działające ta katolicka zrzeszająca Rodzinyjest Kolpinga Światowe Dni Młodzieży na terenie całej Polski. Realizujemy ideę samopomocy, co oznacza, że w Krakowie otrzymana pomoc ma być wykorzystana na stworzenie warunków do 8 dalszej aktywności. Działamy na rzecz dzieci, młodzieży, seniorów, osób bezrobotnych, wykluczonych Rozmowa z….i..potrzebujących wsparcia. Wyzwalamy Dwadzieścia lat minęło jak aktywność lokalnych społeczności. Jesteśmy częścią Międzynarodowego Dzieła jeden dzień Kolpinga, które istnieje w 61 krajach i zrzesza ponad 400 tys. członków, działających na rzecz swych lokalmi miło zaprosić Państwa do leknych społeczności. Kontynuujemy ideę naszego patrona bł. Adolphabardzo Kolpinga. tury drugiego numeru Biuletynu Dzieła Jak działa nasza rodzina? Kolpinga w Polsce, którego publikacja Festyn Jakubowy w Kłodawie Nasza misja: przypada na listopad. Dokładnie w tym Gdańskiej miesiącu, dwadzieścia lat temu, Rodziny Kolpinga zrzeszyły się w Związek Jako chrześcijanie trwamy mocni w wierze i jedności, Centralny. Każda rocznica, a zwłaszcza troszczymy się o rodzinę, doceniamy wartość i godność pracy i podtak „okrągła” to czas wspomnień Piorytety Kolpinga 2016 oraz działamy na rzecz lokalnych sumowań. społeczności. Dlatego w tym numerze Biuletynu znajdziecie Państwo rozmowę z p. Krzysztofem Wolskim, który od powww.kolping.pl czątku towarzyszy polskiemu Dziełu Kolpinga w jego rozwoju, a od powstania Związku pełni funkcję Sekretarza NaKolping – praca czelnego. Dobrym uzupełnieniem do tej Nowe projekty Kolpinga dla bezrobotnych rozmowy jest dział Kolping Retro, gdzie znajdują się teksty z Biuletynu wydawanego jeszcze w latach 90 przez ks. Kazimierz Hołę. Okiem eksperta Jednak wielu pięknych wspomnień, 6 maja 1849 r.: Powstanie kolońskiego Związku Czeladników, który jestmimo zalążkiem Dzieła Kolpinga Wielka nowelizacja ustawy nie można żyć tylko przeszłością. W tym A N G N– czerwiec 1852 r.: Pierwsza daleka podróż ks. A. Kolpinga kwiecień (południowe Niemcy numerze Biuletynu jest więci Austria) miejsce dla IP WŚ I odbyta celem rozszerzenia Dzieła aktualnych i ważnych wydarzeń, a do taE kich należał kolpingowski Europejski TyLuty 1865 r.: Prezes Caspar Berends w Arnsberg komponuje hymn Kolpinga dzień Młodych obchodzony w Krakowie Kolping na świecie, Kolping wraz ze Światowymi Dniami Młodzieży. Są 4 grudnia 1865 r.: Śmierć ks. Adolpha Kolpinga dla świata też informacje o nowych projektach i ini16-18 września 1871r. : Po raz pierwszy nazwanie Związku „Rodziną Kolpinga” cjatywach oraz słowo od Księdza Prezesa. IW P I Ś A Miłej lektury! N L D G 1901 r.: Po raz pierwszy ukazuje się gazeta Związku „Kolpingblatt” 1 stycznia 12 Drogie Czytelniczki i Drodzy Czytelnicy, 14 15 LO 24 A LO AT K K EIC NAJWAŻNIEJSZE 20 DATY Z HISTORII DZIEŁA KOLPINGA 26 Spotkania Prusak 1 stycznia 1928 r.: Przyjęcie wzoru sztandaru i logo Dzieła jakoRobert litery „K” w kolorach czarnym Komunikacja, fundraising, coaching – Przewodniczący Związku Centralnego i pomarańczowym wakacyjne szkolenia w Kolpingu Dzieła Kolpinga w Polsce 1935 r.: Rada Generalna postanawia o nadaniu całemu Związkowi nazwy: „Dzieło Kolpinga” 28 1 kwietnia 1959 r.: Założenie w Kolonii-Deutz Instytutu do Spraw Pomocy Rozwojowej dzieła Kolpinga (SEK) i rozpoczęcie systematycznej Kolping — retrowspółpracy Dzieła Kolpinga na rzecz rozwoju 25 marca 1974 r.: Utworzenie w Brazylii Związku Centralnego zrzeszającego tamtejsze Rodziny Kolpinga zapoczątkowało falę powstawania nowych Związków w wielu krajach tzw. Globalnego Południa marzec 1974 r.: Międzynarodowe Dzieło Kolpinga otrzymuje status konsultanta przy Radzie Europy Biuletyn Dzieła Kolpinga 4 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 WYDAWCA: 27 października 1991 r.: Beatyfikacja ks. Adolpha Związek Centralny Dzieła Kolpinga w Polsce ul. Żułowska 51, 31-436 Kraków, tel. 012 4187770 e-mail: [email protected], www.kolping.pl REDAKCJA: Zespół: Monika Dąbrowska (redaktor naczelna), Beata Harasimowicz, Krzysztof Wolski, Anna Wiśniewska WSPÓŁPRACA: Anna Konopacka, Anna Wilk, Patrycja Kwapik, Ewa Kruglik, Józef Sikorski Kolpinga przez Ojca Świętego Jana Pawła II FOTOGRAFIE: Archiwum Związku Centralnego Dzieła Kolpinga w Polsce oraz Fundacji Dzieła Kolpinga w Polsce PROJEKT GRAFICZNY I SKŁAD: Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 5 Grzegorz Słyk Kolping jest młody Kolping jest młody Europejski Tydzień Młodych nabrał niezwykłego charakteru dzięki możliwości uczestnictwa w katechezach, koncertach oraz spotkaniach z Ojcem Świętym. Młody Kolping realizował również swój własny program – obejmujący warsztaty i dyskusje dotyczące Miłosierdzia Bożego. Nie obyło się bez tradycyjnego wieczoru międzykulturowego, podczas którego uczestnicy prezentowali swoje kraje, kolpingowskie aktywności oraz specjały narodowej kuchni. W Europejskim Tygodniu Młodych wzięło udział 29 osób z 7 krajów Europy (Polski, Słowacji, Słowenii, Rumunii, Chorwacji, Ukrainy i Szwajcarii). Wykorzystano też okazję, aby zaprosić do wspólnej modlitwy przedstawicieli Młodego Kolpin- ga z całego świata, którzy przyjechali do Krakowa na obchody Światowych Dni Młodzieży. W środowe popołudnie 27 lipca 2016 r., w chwili, gdy papież Franciszek właśnie lądował na polskiej ziemi, w Sanktuarium Najświętszej Rodziny w Nowym Bieżanowie odbyło się światowe spotkanie Młodego Kolpinga, na które przybyli młodzi z wielu krajów Europy a także Paragwaju i Kamerunu. Prezes generalny, który osobiście nie mógł uczestniczyć w spotkaniu, przesłał zgromadzonym nagranie video z życzeniami wielu radości, dobrych rozmów o miłosierdziu i błogosławieństwa Bożego. Po wspólnej Eucharystii uczestnicy zostali zaproszeni na koncert zespołu Deonotes, odbyła się prezentacja grup Mło- dego Kolpinga, a na zakończenie wspólnego świętowania wraz z wodzirejami odtańczono uroczyście poloneza. Spotkanie zaowocowało wzmocnieniem duchowym, wzajemnym poznaniem, wymianą doświadczeń i wieloma międzynarodowymi przyjaźniami. Następne Światowe Dni Młodzieży odbędą się dopiero za 3 lata w Panamie, ale Młody Kolping Europa już dziś planuje kolejny Europejski Tydzień Młodych, który w sierpniu 2017 roku odbędzie się w Norymberdze w Niemczech. Zapraszamy! Patrycja Kwapik Młody Kolping Europa Specjalistka ds. międzynarodowej współpracy młodzieży Europejski Tydzień Młodych tradycyjnie już organizowany każdego roku w innym kraju Europy, w lipcu 2016 odbył się w Krakowie. Wydarzenie zostało połączone z obchodami Światowych Dni Młodzieży, tak, aby przedstawiciele Młodego Kolpinga mieli możliwość uczestnictwa w tym niezwykłym duchowym przeżyciu. 6 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 7 Młody Kolping na Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie 8 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 Młody Kolping na Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 9 20 LAT 20 lat minęło jak jeden dzień minęło jak jeden dzień O tym, jak powstawała wspólnota kolpingowska w Polsce rozmawiam z Panem Krzysztofem Wolskim − Sekretarzem Naczelnym Dzieła Kolpinga w Polsce, który w tym roku obchodzi dwudziestolecie pełnienia tej funkcji w Zarządzie Związku Centralnego. Monika Dąbrowska: Jakie są Pana pierwsze wspomnienia związane z Dziełem Kolpinga? Krzysztof Wolski: Z ideą kolpingowską - bo nie wiedziałem jeszcze o istnieniu takiej struktury jak Dzieło Kolpinga – zetknąłem się pod koniec czerwca 1992 roku – tuż przed moimi 40. urodzinami, a więc wchodziłem w tzw. wiek męski, co niektórzy rymują z wiekiem klęski. Ale ja dzięki Kolpingowi odnalazłem nowy zapał do działania na – mam nadzieję – następne 40. lat. Wówczas przybył do naszego nowo wybudowanego kościoła pw. Najświętszej Rodziny w Krakowie-Nowym Bieżanowie ks. prof. Kazimierz Hoła głosząc kazania o bł. księdzu Adolphie Kolpingu. Dowiedziałem się z nich, że był on wzorem gorliwego kapłana i wielkim autorytetem dla młodzieży, dla której był „Ojcem” ale i przywódcą i organizatorem katolickich związków, które pomagały jej odnaleźć się w trudnych czasach wczesnego kapitalizmu. My w Polsce wtedy również rozpoczynaliśmy życie w nowej rzeczywistości wolnorynkowej, która miała twarz liberalnego kapitalizmu – podobnie jak w czasach Kolpinga. Postanowiłem zatem przyjrzeć się 10 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 bliżej tej idei i zaangażować w tworzenie takiej struktury w Polsce. Po Pierwszy zjazd Międzynarodowego Dzieła Kolpinga, 1996 rok. wakacjach, we wrześniu 1992 zebrała się w salce parafialnej grupa kilkunastu osób na zaproszenie proboszcza - ks. Józefa Jakubca. Byli wśród nich członkowie działającej wcześniej z jego inicjatywy Wspólnoty Poszukujących Pracy oraz innych grup parafialnych np. rady budowy kościoła, do której ja też należałem. Powstał wówczas komitet założycielski stowarzyszenia Rodzina Kolpinga rozpowszechnienia idei kolpingowskiej w naszym kraju, bardzo zaangażowanym w tworzenie podwalin pod polską gałąź Dzieła Kolpinga. Był typem misjonarza, który głosił na każdym kroku zalety kolpingowskiego działania w parafii, polegające na pomocy proboszczowi w aktywizowaniu świeckich parafian do działań społecznych, dla dobra całej parafialnej wspólnoty. Po założeniu pierwszej Rodziny w Stanisławiu Dolnym nie spoczął na laurach, ale osobiście założył jeszcze 8 innych, z których 5 trwa do dnia dzisiejszego. Jego zasługą jest, że polscy kolpingowcy uczestniczyli w Rzymie w 1991 roku w uroczystościach beatyfika- wanie moment przełomowy w historii naszych działań, bo stworzył instytucjonalne ramy, bez których nie da się rozwijać żadnego poważnego Dzieła. Wystarczy popatrzeć np. na Akcję Katolicką czy KSM. Ale te ramy muszą wypełniać działające podmioty czyli Rodziny Kolpinga, a było ich wówczas już 17, zarówno na południu jak i północy naszej Ojczyzny. Bowiem od 1995 roku powstawały pierwsze Rodziny Kolpinga na Pomorzu Gdańskim, począwszy od RK Jodłowno, którą założył kolejny pasjonat z rodzinnym rodowodem kolpingowskim – ks. Janusz Rekowski, późniejszy kolejny charyzmatyczny prezes Zarządu Centralnego. To Walne w Krakowie-Nowym Bieżanowie, któremu przewodniczyłem. A po zarejestrowaniu stowarzyszenia w sądzie zostałem wybrany przewodniczącym pierwszego zarządu tej Rodziny. Monika Dąbrowska: Kiedy i jak powstała pierwsza Rodzina Kolpinga w Polsce? Krzysztof Wolski: Zachętą do założenia Rodziny Kolpinga w Krakowie-Nowym Bieżanowie było istnienie już od 2 lat pierwszej Rodziny Kolpinga w Polsce założonej właśnie przez ks. prof. Kazimierza Hołę w Stanisławiu Dolnym k/ Kalwarii Zebrzydowskiej. Stało się to 29 maja 1990 roku na zebraniu ok. 30 osób z tej wioski, które w większości prowadziły własne warsztaty szewskie. I z wielkim zaangażowaniem postanowili włączyć się w Dzieło, któremu patronuje ksiądz, który też potrafił robić buty i to solidnie, jak śpiewamy w hymnie naszego Związku. Monika Dąbrowska: Jak wspomina Pan ks. Kazimierza Hołę? Krzysztof Wolski: Ksiądz prof. Kazimierz Hoła był pasjonatem Podpisanie pierwszego kolpingowskiego partnerstwa między RK Bochum - Linden a RK Kraków Nowy Bieżanów - 1994 rok. cyjnych naszego Patrona. Ponadto przygotował Statut ogólnopolskiej struktury kolpingowskiej i doprowadził do pierwszego zjazdu tymczasowego Związku Dzieła Kolpinga w Polsce w marcu 1994 roku w Luborzycy, na którym wybrano pierwszy tymczasowy Zarząd Centralny, którego został prezesem. Monika Dąbrowska: Listopad 1996 – pierwsze Walne Zgromadzenie Dzieła Kolpinga w Polsce i powstanie Związku Centralnego Dzieła Kolpinga w Polsce. Jak przebiegało to wydarzenie? Krzysztof Wolski: Był to zdecydo- Zebranie przed 20. laty wybrało pierwsze pełnomocne władze Związku w obecności prezesa generalnego Międzynarodowego Dzieła Kolpinga ks. prałata Heinricha Festinga i ks bpa Kazimierza Nycza, który równocześnie poświęcił budynek, w którym się ono odbywało. Nazwaliśmy go Domem Spotkań i Formacji im. ks. Kazimierza Jancarza, by upamiętnić tego przedwcześnie zmarłego sławnego kapelana „Solidarności” w Krakowie-Nowej Hucie i zarazem prezesa-założyciela RK Luborzyca. Monika Dąbrowska: Trzy lata póź- Monika Dąbrowska Rozmowa z... niej, w 1999 roku Episkopat Polski uznał oficjalnie Dzieło Kolpinga. Jakie ma Pan wspomnienia związane z tym wydarzeniami? Krzysztof Wolski: To uznanie Związku Centralnego Dzieła Kolpinga w Polsce przez Konferencję Episkopatu Polski na sesji plenarnej w listopadzie 1999 roku za zorganizowaną „wspólnotę katolików świeckich” było bardzo cenne, gdyż otwierało możliwość zakładania Rodzin Kolpinga w parafiach całego kraju. Tutaj chcę wyrazić wdzięczność za to śp. ks. Januszowi Rekowskiemu, który złożył przygotowane przez nas dokumenty w „dobre ręce” w Sekretariacie KEP i niedawno zmarłemu śp. ks. kard. Franciszkowi Macharskiemu arcybiskupowi Krakowa, który na forum plenarnym poparł wniosek, gdyż doskonale rozumiał ideę kolpingowską. Dzięki temu, to nasze dopiero rozwijające się Dzieło zyskało status równy innym organizacjom katolickim w Polsce. Monika Dąbrowska: W 1999 roku odbyło się również I Ogólnopolskie Spotkanie Prezesów Rodzin Kolpinga. Czy wpłynęło ono na kształt Dzieła w Polsce? Krzysztof Wolski: Dzięki uznaniu Związku przez Komisję Episkopatu mogliśmy już w pełni prawomocnie zaprosić księży prezesów Rodzin na spotkanie w celu rozpoznania warunków i możliwości dalszego rozwoju Dzieła w parafiach. Podjęto tam ustalenia, że Rodziny Kolpinga legitymują się jednolitym statutem, który w szczegółach Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 11 20 lat minęło jak jeden dzień może być dostosowywany do lokalnych potrzeb i warunków. Dlatego poszczególne Rodziny mogą wybierać charakterystyczne dla siebie zakresy działania i podejmować zadania dla rozwiązywania palących potrzeb lokalnych społeczności – zarówno parafialnych jak i innych np. gminnych, dzielnicowych czy osiedlowych. Muszą one jednakże przestrzegać naczelnej zasady ewangelicznej – „jedni drugim brzemiona noście” i być czynnymi członkami Związku Centralnego. Monika Dąbrowska: W 1996 roku Związek Centralny zrzeszał 17 Rodzin Kolpinga. W roku 2000 już 31 Rodzin. W jaki sposób następował tak szybki rozwój naszego Dzieła? Krzysztof Wolski: W tych pierwszych latach istnienia Związku ukształtował się pewien model łączący w sobie naturalną potrzebę 20 lat minęło jak jeden dzień do działań samopomocowych, którzy doskonale wykorzystywali możliwości jakie im stwarzało uczestnictwo w Związku. Monika Dąbrowska: Od którego roku pełni Pan funkcję Sekretarza Naczelnego Związku Centralnego Dzieła Kolpinga w Polsce? Czy specyfika tej funkcji zmieniała się przez lata? Krzysztof Wolski: Właśnie od roku 1996, a zatem też mały jubileusz tej funkcji. I to pełnienia jej przeze mnie przez kolejne kadencje, ale zawsze na zasadzie demokratycznego wyboru. W działalności kolpingowskiej nie ogranicza się bowiem czasu pełnienia kierowniczych funkcji i np. nasz przyjaciel sekretarz generalny Międzynarodowego Dzieła Hubert Tintelott pełnił swój urząd przez 39 lat aż do emerytury. W praktyce oznaczało ny. Czy mógłby Pan pokusić się o podsumowanie osiągnięć tych lat? Krzysztof Wolski: Okrągłe jubileusze zawsze skłaniają do refleksji i wspomnień. Również to 20. lecie Związku przydałoby się podsumować, jednakże w moim przypadku będzie to zawsze ocena subiektywna. Bowiem mimo tego dystansu czasowego wciąż traktuję go jako Dzieło wszystkich Współzałożycieli - tych nieżyjących i tych dziś służących Kolpingowi swym czasem i kompetencjami. Jest to wspólna odpowiedź na nieustannie aktualne wezwanie naszego Błogosławionego Patrona: „czasy Wam pokażą co macie czynić…”. Ta odpowiedź wprawdzie nigdy nie jest 100%, ale i wyzwania nigdy się nie skończą. Dlatego też Związek dalej jest atrakcyjny dla wielu sióstr i braci zrzeszonych już w 40 Rodzinach, które ciągle odkrywają nowe możliwości czynienia świata lepszym i bardziej solidarnym. Uśmiech, który zapowiada wspaniałą przyszłość. Powstanie pierwszej polskiej RK w Stanisławiu k/Kalwarii – przewodniczący Andrzej Górecki i dwóch Kazimierzy – ks. prof. Hoła – „ojciec Założyciel” (l.) i ks. Nycz – abp i kardynał w Warszawie, 1990. In vino veritas / Przy kolpingowskim napoju/ Wspólnota okrągłego stołu. W Eicholz zebrała się już spora grupka Pierwszy cel osiągnięty. Tymczasowy Związek Dzieła Kolpinga w Polsce powołany, 1994. „Wizytacja” kolpingowskich VIP-ów. Biuro Związku miało więcej biurek niż pracowników, 1997. W pałacu Arcybiskupów krakowskich. Kard. Franciszek Macharski czuł się wśród kolpingowców jak w rodzinie, 1997. Kardynał Stanisław Dziwisz przestrzegał, by się Kolping zbyt nie sklerykalizował. Audiencja dla Księży Prezesów (m.in. Z. Myszk - prezes narodowy), 2006. kolpingowskich pionierów z Polski i Europy, 1994. Monika Dąbrowska: Dziękuję za rozmowę! Życzę też wielu kolejnych, owocnych lat z Kolpingiem. Rozmawiała: Monika Dąbrowska Występ RK w Luborzycy podczas pierwszego partnerskiego spotkania polsko-niemieckiego - 1994 rok. aktywności Rodzin Kolpinga i brania udziału w projektach organizowanych i koordynowanych przez Zarząd Centralny. Ta formuła pozwalała na praktyczną współpracę wielu Rodzin, których lokalne cele były podobne, a zaangażowanie w projekty jeszcze bardziej wzmacniały ich lokalną aktywność. Nazwałbym ten okres „złotym wiekiem”, bowiem powstawały wówczas Rodziny tworzone przez ludzi zaangażowanych, pełnych zapału 12 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 to, że mógł służyć swym doświadczeniem przez tak długi okres czasu, co z kolei dawało Związkom narodowym na świecie równe szanse na pomoc, doradztwo czy wsparcie, niezależnie od ich stażu. Bardzo pomogło to naszemu Związkowi i myślę, że model ten sprawdza się także i u nas. Monika Dąbrowska: W tym roku minie 20 lat od zrzeszenia się Rodzin Kolpinga w Związek Central- Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 13 Festyn Jakubowy w Kłodawie Gdańskiej Jak działa nasza Rodzina? Festyn Jakubowy w Kłodawie Gdańskiej boszcz, Prezes Rodziny Kolpinga − Zdzisław Kumor. Nagłośnienie organizacji festynu przez stronę parafialną i z „ambony” przyniosło nadspodziewany efekt w postaci darowanych fantów, słodkich wypieków, no i frekwencji!!! 24 lipca o godz. 12.oo odbyła się uroczysta, koncelebrowana Msza Św. z procesją, po której Ks. Prezes ogłosił otwarcie festynu. Z naszej prowizorycznej sceny popłynęła popularna muzyka, kolejki ustawiały się po losy loterii fantowej, ciasteczka, napoje i kiełbaski. Nie zabrakło też popcornu i waty cukrowej. Rozpoczęły się gry i zabawy dla dzieci. Olbrzymie bańki fruwały pod niebo i prawie równie wysoko skakały dzieci podczas wyścigów w workach i na skakankach. A jakie to były dzieci! – kotki i tygryski i myszki – buziaki pomalowane przez naszą uzdolnioną młodzież. O godz. 14:30 gwóźdź programu: występ Młodzieżowego Zespołu Teatralno-Wokalnego „Narnia” Rodziny Kolpinga z programem „Na żołnierską nutę”. Występ się udał i był obficie nagrodzony oklaskami, pomimo, że nie wszyscy aktorzy wystąpili w kompletnych strojach. Oj, te krótkie spodenki do żołnierskich czapek……. Zaangażowanie w prowadzenie zabaw i malowanie buziek spowodowało, że nie zdążyli się przebrać. Za to doskonale przebrana była grupa rekonstrukcyjna na koniach, niestety nie kolpingowska. Zgaduj zgadula. Rodzina Kolpinga w Kłodawie Gdańskiej zarejestrowana jest przy kościele Św. Jakuba w Kłodawie. Od lat w dniu patrona naszej parafii odbywały się w kościele uroczystości odpustowe. Przy ulicy obok kościoła ustawiało się z tej okazji paru objazdowych kramarzy. Po „sumie” ludzie rozchodzili się do domów, po drodze kupując na bezwładnie ustawionych stoiskach dewocjonalia i pamiątki typu „koszmarki” i tandeta. 3 lata temu dotychczasowy proboszcz i Prezes Rodziny Kolpinga odszedł na zasłużoną emeryturę. Nowy Proboszcz, po zapoznaniu się z dotychczasową działalnością Stowarzyszenia, przyjął na siebie zaszczytną funkcję Prezesa Rodziny Kolpinga. Od zrazu zrodziła się myśl, aby z okazji odpustu urządzić festyn dla parafian − „Festyn Jakubowy”. Z roku na rok lepiej nam się to udawało − ale w tym roku − co to był za festyn! Dzięki dofinansowaniu z projektu „Wzmocnienie i rozwój instytucjonalnego Dzieła Kolpinga w Polsce”, który realizuje Związek Centralny, nasze Stowarzyszenie przejęło inicjatywę w organizacji festynu. Zaprosiliśmy do współpracy Koła Różańcowe żeńskie i męskie, Ochotniczą Straż Pożarną w Jagatowie, Straż Miejską w Pruszczu Gdańskim i władze Gminy Trąbki Wielkie. Przygotowanie organizacyjne do festynu trwały przeszło miesiąc. Koordynatorem naszych działań był Ks. Pro14 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 Po emocjach występów można było ochłodzić się wodą, podczas pokazów Ochotniczej Straży Pożarnej i nauczyć się (na manekinie Straży Miejskiej) jak reanimuje się omdlałych z zachwytu. Przyszła też pora na gry i zabawy dla młodzieży. Największym powodzeniem cieszyło się przeciąganie liny, chociaż i paru śmiałków zdecydowało się wziąć udział w zawodach strzeleckich. W trafianiu do jabłek najlepsza okazała się najmłodsza uczestniczka Kinga Zdrojewska. O 17:00 był występ dziecięcej scholki parafialnej i ogłoszenie konkursu na nazwę scholi. Loteria fantowa. Po występie dzieciaki mogły pojeździć na kucykach, a dorośli też mieli swoje przysłowiowe „5 minut”. W rozplątywaniu liny najlepsza okazała się drużyna z ks. Kumorem na czele. Jeszcze tylko: losowanie nagród głównych dla uczestników loterii fantowej, rozstrzygnięcie konkursu na nazwę dla scholi parafialnej. Wygrała nazwa „Jakubowe Dzieci” autorstwa Agnieszki Curzytek z Rodziny Kolpinga. I …czas kończyć, a tak żal się rozchodzić. Festyn trzeci raz z rzędu należał do najbardziej udanych. Należy podkreślić duże zaangażowanie parafian, którzy dostarczyli cenne fanty na loterię fantową, produkty spożywcze na poczęstunek, pomagali w aranżacji sceny i ustawianiu namiotów. Specjalne podziękowania składamy Wójtowi Gminy Trąbki Wielkie i Przewodniczącemu Rady Gminy Trąbki Wielkie za ufundowanie nagród głównych. Dochód z loterii fantowej został przeznaczony na renowację ołtarza głównego w kościele Św. Jakuba w Kłodawie. Szkoda, że Was tam nie było. Zapraszamy za rok! Ewa Kruglik Przewodnicząca Rodziny Kolpinga w Kłodawie Gdańskiej Kolpingowski drogowskaz: „Niech każdy robi swoje jak najlepiej potrafi, a świat wkrótce zmieni się na lepsze. Tylko dobrzy ludzie sprawiają, że czasy są lepsze.” bł. A.Kolping Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 15 Priorytety Kolpinga 2016 W Chodzieży, podczas Jubileuszowej Pielgrzymki Rodzin Kolpinga na na uroczystości 1050-lecia Chrztu Polski w Gnieźnie i Poznaniu, w piątek 15 kwietnia 2016 r. młodzież z Kłodawy Gdańskiej w spektaklu opartym na poezji Karola Wojtyły „Myśląc Ojczyzna” wyśpiewała refren wiersza „Strumień” z Tryptyku Rzymskiego Jana Pawła II „− Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj!”. Podjęliśmy te słowa jako nowe inspirujące wezwanie dla Dzieła Kolpinga w Polsce. „PRZEDZIERAJ SIĘ, SZUKAJ, NIE USTĘPUJ!” Jako katolicy, uczniowie Chrystusa, musimy mądrze i roztropnie przedzierać się przez mnóstwo propozycji i ofert świata. W poszukiwaniu coraz to nowych projektów musimy rozpoznawać, które są zgodne z nieśmiertelnymi wartościami dobra, prawdy i piękna. W walce o poszanowanie życia i godności wszystkich ludzi − mężczyzn i kobiet, każdego dziecka i każdej osoby młodej i starszej, nie możemy ustępować fałszywym ideologiom, wrogim Bogu i człowiekowi. Pamiętamy słowa św. Jana Pawła II: „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi! Nie lękajcie się iść za Chrystusem!” Z nadzieją patrzymy w przyszłość Rodzin Kolpinga i Dzieła Kolpinga w Polsce. Podstawowe pytanie jakie trzeba stawiać, to − jakie są priorytety naszych działań? Jakie są priorytety w realizowanych i poszukiwanych projektach? Jak będziemy pracować nad formacją Rodzin Kolpinga? Dzieło Kolpinga ma cztery priorytety − wiara, rodzina, praca i ojczyzna. Pierwszym priorytetem i fundamentem naszych projektów i działań jest wiara. Więc Bóg musi być na pierwszym miejscu. BÓG i WIARA. Bóg Miłosierny daje łaskę wiary i motywuje nas do dobrego działania. Jezus Chrystus żyjący w Kościele oświeca nas Słowem Bożym i zaprasza do codziennej modlitwy. Obdarowuje życiem Bożym w sakramentach świętych. Przez Eucharystię i sakrament pojednania otwiera nas na działanie Ducha Świętego i uzdalnia do kierowania się najważniejszym przykazaniem – miłości Boga ponad wszystko i bliźniego jak siebie samego. W Rodzinach Kolpinga jednoczymy się z braćmi i siostrami w trosce o wiarę, o umacnianie rodzin i małżeństw, o godną pracę i o miłość Ojczyzny w duchu braterstwa i solidarności ze wszystkimi narodami świata. Rabka Zdrój, 8.09.2016 r. ks. Józef Jakubiec, prezes krajowy Nowe projekty Kolpinga dla bezrobotnych Kolping PRACA Adolph Kolping był człowiekiem pracy – sam jako szewc i duchowny postanowił założyć Związek Czeladników, chcąc pomóc młodym rzemieślnikom w przezwyciężaniu problemów dnia codziennego (m. in. w zapewnieniu pracy, dachu nad głową i wsparcia duchowego). W dzisiejszych czasach my, którzy kontynuujemy Dzieło A. Kolpinga zapisaliśmy w misji naszego Związku Centralnego, że „doceniamy wartość i godność pracy”. Dlatego już od kilku lat realizujemy projekty, które mają na celu wsparcie osób bezrobotnych w poszukiwaniu dobrej pracy. Rok 2016 okazał się pod tym względem przełomowy, ponieważ dzięki unijnym funduszom, rozpoczęliśmy realizację aż 3 nowych projektów. Zapraszamy Was – Czytelnicy do zapoznania się ze szczegółami tych przedsięwzięć. A jeśli znacie kogoś, kto jest bezrobotny – koniecznie poinformujcie go o możliwości udziału. Być może tym samym odmienicie jego życie na lepsze. Monika Dąbrowska Prezes krajowy Dzieła Kolpinga w Polsce z Rodziną Kolpinga w Luborzycy. Kolpingowskie stoisko na Festiwalu Funduszy Europejskich w Olkuszu. 16 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 17 Nowe projekty Kolpinga dla bezrobotnych Nowe projekty Kolpinga dla bezrobotnych DOBRE ZMIANY W ŻYCIU ZAWODOWYM? Anna Wilk z Centrum Wsparcia „Kolping” podczas promocji projektów na Festiwalu Funduszy Europejskich w Olkuszu. Jesteś znudzony brakiem interesującego zajęcia? Wydaje Ci się, że mało możesz? Chciałbyś mieć pieniądze na rozwijanie swoich pasji? Skorzystaj z okazji, która właśnie Ci się trafiła! Sprawdź ofertę Centrum Wsparcia „Kolping” w Małopolsce. Poczucie własnej skuteczności na rynku pracy możesz nabyć w działaniu ukierunkowanym na konkretny cel. W tym przypadku jest nim znalezienie pracy, która będzie nie tylko źródłem dochodu, ale przede wszystkim spełnieniem aspiracji i motywatorem do intensywniejszego życia. Poszukiwanie odpowiedniej pracy to zadanie, które należy traktować równie poważnie jak pracę zawodową, ponieważ tylko takie podejście zapewnia rezultaty. Stąd też niezwykle ważna jest strategia, która uwzględni zarówno sytuację wyjściową, jak i zamierzony efekt. To jednak jeszcze nie wszystko. Potrzeba do tego znajomości istniejących możliwości oferowanych przez instytucje rynku pracy i organizacje pozarządowe działające w tym obszarze. Aby uniknąć przypadkowości działania, przed rozpoczęciem szukania pracy warto zorientować się kto może skutecznie wspomóc efektywne wejście na rynek pracy. Niewątpliwe jedną z najbardziej znanych organiza18 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 cji wspierających rozwój zawodowy młodych ludzi jest Związek Centralny Dzieła Kolpinga, który z myślą o osobach jeszcze niepracujących stworzył bogatą ofertę płatnych szkoleń i staży. Projekt „Tak, potrafię” adresowany do Małopolan w wieku 18-29 lat jest odpowiedzią na potrzeby młodych ludzi, którzy nie są aktywni zawodowo, nie uczą się oraz nie biorą udziału w szkoleniach. Pomysłodawcy projektu zakładają, że znalezienie dobrej pracy jest możliwe wówczas, gdy będzie poprzedzone mer ytor ycznym przygotowaniem dostosowanym do indywidualnych potrzeb korzystających. Dlatego też ścieżka wsparcia rozpoczyna się od indywidualnej diagnozy potrzeb i zasobów, prowadzi przez program warsztatów rozwoju osobistego i doradztwo zawodowe do specjal- nie dopasowanych szkoleń bądź staży, które mają zagwarantować zatrudnienie po ich zakończeniu. Wsparcie otrzymają także osoby, które planują założyć własna działalność gospodarczą. Nie bez znaczenia jest też fakt, iż zarówno szkolenia jak i staże są płatne – osoby, które wezmą w nich udział otrzymają bon stażowy lub szkoleniowy. Dla szczególnie zaangażowanych w samodzielne zatrudnienie przewidziano także dodatek aktywizacyjny. Wszyscy uczestnicy projektu będą objęci wsparciem specjalistów: m.in. coacha i doradcy zawodowego. Udział w projekcie „Tak, potrafię” realizowanym przez Centrum Wsparcia „Kolping” może być biletem wstępu do wielu przedsiębiorstw i instytucji, które znajdą się w gronie potencjalnych pracodawców. Szeroki wachlarz form wsparcia otwiera bowiem nowe możliwości i buduje lepszy status na rynku pracy. Pierwszy krok jednak zawsze należy do samego zainteresowanego. Czy podejmiesz wyzwanie? Józef Sikorski Centrum Wsparcia „Kolping” w Krakowie CHCESZ POZNAĆ SZCZEGÓŁY? SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI: Centrum Wsparcia „Kolping” ul. Żułowska 51 31-436 Kraków [email protected] tel.: 12 418 77 77 Centrum Wsparcia „Kolping” Oświęcim ul. Zagrodowa 1, dzielnica Stare Stawy 32-600 Oświęcim, [email protected] tel.: 512 718 841 Centrum Wsparcia „Kolping” Brzesko ul. Plac św. Jakuba 3 32-800 Brzesko [email protected] tel.: 14 68 62 302 Centrum Wsparcia „Kolping” Wadowice ul. Emilii i Karola Wojtyłów 13 34-100 Wadowice [email protected] tel.: 33 873 21 10 Projekt jest współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Poddziałania 1.2.2 Wsparcie udzielane z Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych − Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój (PO WER). Kolpingowskie stoisko na Festiwalu Funduszy Europejskich w Olkuszu. Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 19 Nowe projekty Kolpinga dla bezrobotnych Nowe projekty Kolpinga dla bezrobotnych ZNAJDŹ PRACĘ MARZEŃ Z KOLPINGIEM Szukasz pracy? Chciałbyś dostać się na ciekawy płatny staż lub podszkolić zupełnie za darmo? Jeśli odpowiedź na któreś z pytań brzmi TAK, skorzystaj z oferty projektów unijnych, które realizuje Związek Centralny Dzieła Kolpinga w Polsce. Właśnie ruszyła rekrutacja! Projekt „Rozwój i praca – aktywizacja zawodowa osób po 50 r.ż.” jest skierowany do osób, które ukończyły 50 rok życia, które są bezrobotne lub bierne zawodowo, zamieszkałe na terenie Krakowa lub powiatów: oświęcimskiego, wadowickiego i wielickiego. Z kolei projekt „Małopolskie Aktywne Kobiety” jest adresowany do Pań powyżej 30 roku życia w tym w szczególności 50 roku życia, które są bezrobotne lub bierne zawodowo, zamieszkałe na terenie powiatów: oświęcimskiego, brzeskiego, wadowickiego, olkuskiego. »» »» »» »» »» określającego niezbędne działania jak szkolenia /staże, nabycie nowych kwalifikacji zawodowych poprzez udział w szkoleniach wspólnie ustalonych z beneficjentem i potrzebnych na rynku pracy które są każdorazowo „szyte na miarę”. Szkolenia są zakończone egzaminem i nabyciem uprawnień zawodowych, podniesienie kompetencji w zakresie obsługi komputera poprzez udział w kursach specjalistycznych i indywidualne wsparcie, zdobycie doświadczenia zawodowego poprzez udział w 3- lub 6-miesięcznym stażu u pracodawcy, ofertę subsydiowanego zatrudnienia poprzez zapewnienie zatrudnienia przez okres 12-miesięcy lub 6 mc, ofertę pośrednictwa pracy i kompleksowej pomocy poprzez wsparcie doradcy zawodowego, opiekuna. Dla uczestników projektów zaplanowano również m.in.: stypendia szkoleniowe, zwrot kosztów dojazdu czy też zapewnienie opieki nad osobami zależnymi. Wsparciem w obu projektach będzie objęte ponad 220 osób. Rekrutacja jest prowadzona w Centrach Wsparcia Kolping, które funkcjonują na terenie Krakowa, Brzeska, Oświęcimia i Wadowic. Osoby zainteresowane projektem proszone są o kontakt z Centrum Wsparcia znajdujące się najbliżej ich miejsca zamieszkania. Mieszkańcy powiatu wielickiego i olkuskiego powinny skontaktować się z pracownikiem biura w Krakowie. Po wstępnej rozmowie z pracownikiem Centrum – osoba zainteresowana wypełnia krótki formularz rekrutacyjny. Z każdym osobą, która złoży dokumenty będzie kontaktował się pracownik Centrum po zakończonym etapie rekrutacji. Serdecznie zapraszamy do kontaktu z Centrum Wsparcia Kolping, gdzie pracownicy udzielą wszelkiej informacji. Festiwal Funduszy Europejskich w Olkuszu. Anna Wilk Centrum Wsparcia „Kolping” w Krakowie CHCESZ POZNAĆ SZCZEGÓŁY? SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI: Centrum Wsparcia „Kolping” ul. Żułowska 51 31-436 Kraków [email protected] [email protected] tel.: 12 418 77 67 Centrum Wsparcia „Kolping” Oświęcim ul. Zagrodowa 1, dzielnica Stare Stawy 32-600 Oświęcim, [email protected] [email protected] tel.: 512 718 056 Centrum Wsparcia „Kolping” Brzesko ul. Plac św. Jakuba 3 32-800 Brzesko [email protected] tel.: 512 718 654 Centrum Wsparcia „Kolping” Wadowice ul. Emilii i Karola Wojtyłów 13 34-100 Wadowice [email protected] [email protected] tel.: 512 719 298, 33 873 21 10 Projekt „Rozwój i praca – aktywizacja zawodowa osób po 50 r.ż.” oraz „Małopolskie Kobiety Aktywne” jest współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach 8 Osi Priorytetowej Rynek Pracy Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego na lata 2014-2020. W ramach projektu zapewniamy: »» wsparcie w określeniu ścieżki zawodowej poprzez tworzenie Indywidualnego Planu Działania 20 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 Centrum Wsparcia „Kolping” na Targach Pracy w Krakowie. Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 21 Wielka nowelizacja ustawy WIELKA NOWELIZACJA USTAWY Anna Konopacka Okiem eksperta PRAWO O STOWARZYSZENIACH – PRZEGLĄD ZMIAN, CZYLI JAK ZMIENIŁA SIĘ STOWARZYSZENIOWA RZECZYWISTOŚĆ Po wielu latach pracy i działalności stowarzyszeń na gruncie ustawy z 1989 roku, organizacje pozarządowe doczekały się nowelizacji dotyczącego ich prawa. Czy wprowadzone zmiany to dobra wiadomość dla środowiska NGO? Nowe przepisy częściowo doprecyzowują to, co już się formalnie działo i było wyrazem utartej praktyki, a częściowo zmieniają tryb postępowania w zakresie rejestracji stowarzyszenia. Ogromna zmiana natomiast dotyczy stowarzyszeń 22 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 zwykłych, którym nowe przepisy dają możliwość posiadania i pozyskiwania majątku. Przyjrzyjmy się tym zmianom bliżej. ZATRUDNIANIE CZŁONKÓW STOWARZYSZENIA Dotychczas zatrudnianie członków stowarzyszenia budziło szereg wątpliwości, a możliwość zatrudniania swoich członków stowarzyszenia regulowały w swoich statutach. Obecnie nie musimy już przy pisaniu statutu głowić się jak sformułować ten dokument, żeby móc zapłacić swoim członkom wynagrodzenie za ich pracę. Ustawodawca, bowiem umożliwił zatrudnianie członków stowarzyszenia do prowadzenia jego spraw, a nawet umożliwił opłacanie członków zarządu za aktywność związaną z pełnieniem ich funkcji. TWORZENIE STOWARZYSZEŃ – NOWE WYMOGI DOTYCZĄCE STATUTU STOWARZYSZENIA Od maja 2016r. do założenia stowarzyszenia wystarczy 7 osób. Dotychczas ustawa wymagała minimum 15 osób, co prowadziło często do sytuacji, w których członków stowarzyszenia pozyskiwało się wskutek tzw. „łapanki”. Polegała ona na tym, że osoby rzeczywiście zaangażowane i chcące działać prosiły członków swojej rodziny, znajomych, współpracowników o przystąpienie do stowarzyszenia, tylko po to, aby zebrać grupę 15 osób i zarejestrować organizację. Tak pozyskany skład stowarzyszenia nastręczał później szeregu trudności w codziennym funkcjonowaniu organizacji. Obecny wymóg 7 osób daje szansę tym, którzy mają pomysł, chcą działać i będą aktywni od początku od końca. Działając z grupą osób przekonanych do pomysłu i idei stowarzyszenia będzie nam o wiele łatwiej podejmować decyzje, dokonywać zmian, itd. Nowe przepisy wprowadzają też dodatkowe uregulowania dotyczące treści statutu. Oprócz tego, co już mamy w statutach, musimy dodać zapisy o możliwości otrzymywania przez członków zarządu wynagrodzenia za czynności wykonywane w związku z pełnioną funkcją. Ponadto małą zmianę wprowadzono do zapisów dot. sposobu reprezentowania stowarzyszenia. Obecnie musimy do statutu włączyć zapisy regulujące sposób reprezentowania stowarzyszenia, sposób zaciągania przez stowarzyszenie zobowiązań oraz warunki ważności uchwał władz stowarzyszenia. S towa r z y s ze n i a s p e c j a l i s t yc z n e , n ad a j ąc e i podnoszące kwalif ikacje zawodowe, muszą w swoich statutach zawrzeć opis zadań w tym zakresie oraz zakres i sposób ich realizacji. Zatem jeśli chcemy być stowarzyszeniem wydającym certyfikaty i potwierdzającym czyjeś kompetencje zawodowe – zasady tego postępowania musimy określić już na etapie statutu. Nie można uregulować tych spraw w odrębnym, wewnętrznym dokumencie powołanym przez stowarzyszenie. Nowa ustawa w odróżnieniu do poprzednio obowiązującego aktu, wyraźnie stwierdza, jakie wymogi stawia się jednostkom terenowym stowarzyszenia, PIERWSZA ZMIANA JUŻ NA PIERWSZEJ STRONIE W art. 1 ustawodawca dokonał zmiany dotyczącej możliwości działania stowarzyszenia, tj., dla kogo to stowarzyszenie może działać. Do tej pory warunkiem działania stowarzyszenia było działanie na rzecz wszystkich obywateli, ewentualnie jakiejś zagrożonej wykluczeniem społecznym grupy osób. Niemożliwe było działanie wyłącznie na rzecz członków organizacji. Obecnie zgodnie z treścią art.1 pkt 2 Ustawy prawo o stowarzyszeniach (dalej „Ustawa”), stowarzyszenia mogą reprezentować interesy zbiorowe swoich członków wobec organów władzy publicznej. Zatem możemy powołać stowarzyszenie, które będzie działało na rzecz i dla obrony interesów swoich członków, a nie jak dotąd ogółu społeczeństwa. Dr Anna Konopacka podczas szkolenia „Zasady zakładania stowarzyszeń” przeprowadzonego dla Rodzin Kolpinga. Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 23 Wielka nowelizacja ustawy a regulacje dot. funkcjonowania tych jednostek muszą znaleźć się w statucie. Nowe przepisy pomagają w usystematyzowaniu działania jednostki terenowej, nie pozostawiają wątpliwości dotyczących tego, z jakiego statutu korzystają te jednostki, komu podlegają, etc. Kolejnym novum jest jednoznaczne określenie zasad reprezentowania stowarzyszenia przy zawieraniu umów pomiędzy stowarzyszeniem a członkiem zarządu oraz w sporach między nimi. Zgodnie z nową regulacją stowarzyszenie reprezentuje w kontaktach z członkami zarządu członek organu kontroli wewnętrznej wskazany w uchwale tego organu lub pełnomocnik powołany przez walne zebranie członków (zebranie delegatów) w drodze uchwały. Duża zmiana nastąpiła przy zasadach rejestracji stowarzyszenia. Dotychczas członkowie założyciele stowarzyszenia musieli spośród siebie wyłonić komitet założycielski, który dokonywał rejestracji stowarzyszenia w Krajowym Rejestrze Sądowym. Obecnie to zarząd składa wniosek o wpis stowarzyszenia do rejestru. Oprócz wniosku o wpis zarząd przedkłada sądowi statut, listę założycieli, która zawiera imiona i nazwiska, datę i miejsce urodzenia, miejsce zamieszkania oraz własnoręczne podpisy założycieli; protokół z wyboru władz stowarzyszenia oraz adres siedziby stowarzyszenia. Wniosek o wpis stowarzyszenia do KRS podpisują wszyscy członkowie zarządu. Zmieniły się też uprawnienia organu nadzorującego w zakresie nadzoru nad rejestracją stowarzyszeń. Dotychczas sąd rejestrował stowarzyszenie, dopiero po tym jak starosta wydał opinię o rejestracji lub w przepisanym terminie nie zgłosił uwag. Obecnie sąd wyłącznie zawiadamia organ nadzorujący o wpisie stowarzyszenia do Krajowego Rejestru Sądowego. Taka zmiana może przyspieszyć postępowanie w sprawie rejestracji stowarzyszeń, ponieważ nie trzeba będzie czekać na opinię organu nadzorującego. Zmianie uległ też zakres i sposób sprawowania nadzoru nad stowarzyszeniami zarejestrowanymi. Organ nadzorujący może jak dotychczas domagać się dostarczenia przez zarząd odpisów uchwał walnego zebrania członków (zebrania delegatów) oraz składania wyjaśnień przez władze stowarzyszenia, jednak zakres kontroli ograniczony jest wyłącznie do zgodności działania stowarzyszeń z przepisami prawa i postanowieniami statutu. Ponadto organ nadzorujący obowiązany jest do uzasadnienia żądań zarówno w zakresie dostarczenia uchwał jak i składania wyjaśnień. W przypadku stwierdzenia, że działalność stowarzyszenia jest niezgodna z prawem lub postanowieniami statutu, w zależności od rodzaju i stopnia tych naruszeń, organ nadzorujący może wystąpić o ich usunięcie w wyznaczonym terminie, udzielić ostrzeżenia władzom stowarzyszenia lub wystąpić do sądu z wnioskiem o podjęcie stosownych działań wo24 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 Wielka nowelizacja ustawy bec stowarzyszenia. W przypadku skrajnych naruszeń stowarzyszenie może zostać rozwiązane. Stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność dopiero po uzyskaniu wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Ustawa jasno precyzuje zasady odpowiedzialności za działania podejmowane przez zarząd przed rozpoczęciem działalności stowarzyszenia. Za czynności niezbędne do rozpoczęcia działalności stowarzyszenia dokonane na rzecz stowarzyszenia przed jego wpisem odpowiadają członkowie zarządu stowarzyszenia solidarnie. Po wpisie do KRS za zobowiązania wynikające z tych czynności stowarzyszenie odpowiada tak jak za zaciągnięte przez siebie. Dobra wiadomość dla wszystkich, którzy chcą założyć stowarzyszenie jest taka, że ustawodawca utrzymał zwolnienie od opłat sądowych za wpis lub zmianę wpisu stowarzyszenia do rejestru KRS. Zapowiadana rewolucja dotyczy w szczególności stowarzyszeń zwykłych. Ustawodawca rozszerzył zakres działania tych stowarzyszeń, które od 20 maja 2016r. mogą być powoływane dla więcej niż jednego celu. Ponadto Ustawa w sposób bardzo szczegółowy reguluje zakres treściowy dokumentów stowarzyszenia zwykłego. Według nowej regulacji prawnej stowarzyszenie zwykłe ma prawo do: nabywania we własnym imieniu praw, w tym własności i innych praw rzeczowych; zaciągania zobowiązań, pozywania i bycia pozywanym. Ustawodawca wprowadził również solidarną i całkowitą odpowiedzialność (całym ma- Stowarzyszenie zwykłe nie może zakładać oddziałów, zrzeszać osób prawnych, prowadzić działalności gospodarczej i prowadzić odpłatnej działalności pożytku publicznego. Od stycznia 2017r. stowarzyszenie zwykłe, które będzie liczyło co najmniej 7 osób będzie mogło przekształcić się w stowarzyszenie i zarejestrować się w Krajowym Rejestrze Sądowym. Przekształcenie stowarzyszenia będzie wymagało zgody wszystkich jego członków wyrażonej w uchwale. Przekształcenie nastąpi z chwilą wpisu do KRS. jątkiem osobistym) członków stowarzyszenia zwykłego za jego zobowiązania w przypadku, gdy egzekucja z majątku stowarzyszenia okaże się bezskuteczna. Nadal, żeby założyć stowarzyszenie zwykłe potrzebujemy trzech osób, jednak ustawodawca wyraźnie zwiększył wymagania dotyczące dokumentów stowarzyszenia, a w szczególności regulaminu, który może zawierać oprócz dotychczasowych zapisów, regulacje dot. zarządu, zasady dokonywania zmian w regulaminie, sposób utraty i nabycia członkostwa, a także spo- sób rozwiązania stowarzyszenia. Jeżeli stowarzyszenie zwykłe chce powołać zarząd, w regulaminie działalności muszą znaleźć się zapisy dot. trybu jego wyboru, uzupełniania składu, kompetencji, warunków ważności jego uchwał oraz sposobu reprezentowania i zaciągania zobowiązań. Podobne wymogi dotyczą stowarzyszenia zwykłego, które chce wprowadzić organ kontroli wewnętrznej – zapisy dotyczące funkcjonowania tego organu muszą znaleźć się w regulaminie. Organ nadzoru prowadzi ewidencję stowarzyszeń, do której wpisywane są stowarzyszenia zwykłe. Do wniosku o wpis do ewidencji przedstawiciel reprezentujący stowarzyszenie zwykłe, albo zarząd, dołączają: regulamin działalności; listę założycieli stowarzyszenia zwykłego; imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz numer PESEL przedstawiciela reprezentującego stowarzyszenie zwykłe albo członków zarządu; imię i nazwisko, adres zamieszkania, oraz numer PESEL członków organu kontroli wewnętrznej, o ile regulamin przewiduje ten organ; adres siedziby stowarzyszenia zwykłego. Jeżeli wniosek o wpis składa zarząd podpisują go wszyscy członkowie zarządu. Stowarzyszenie powstaje i może rozpocząć działalność z chwilą wpisu do ewidencji. Sąd Rejestrowy, na wniosek organu nadzorującego lub prokuratora, może zakazać założenia stowarzyszenia zwykłego, jeżeli nie spełnia ono warunków określonych w przepisach prawa. Stowarzyszenie zwykłe ma nowe możliwości pozyskiwania środków finansowych, a to oprócz składek członkowskich, darowizny, spadki, zapisy, dochody z majątku stowarzyszenia oraz ofiarności publicznej. Stowarzyszenie zwykłe może także otrzymywać dotacje na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Oznacza to, że inaczej niż dotychczas, stowarzyszenie zwykłe będzie mogło ubiegać się o granty i je rozliczać. Procedury dotyczące rejestracji stowarzyszeń, które są w toku w dniu wejścia w życie nowych przepisów toczyć się będą dalej na podstawie nowych przepisów, natomiast postępowania likwidacyjne stowarzyszeń wszczęte przed wejściem w życie nowej ustawy prowadzone będę na podstawie dotychczasowych przepisów. Ustawodawca dał stowarzyszeniom 24 miesiące na dostosowanie statutów do nowych regulacji prawnych. Zatem do 20 maja 2018r. stowarzyszenia mają czas na zmiany. Należy jednak, pamiętać o tym, że zmiany dotyczą tych stowarzyszeń, które chcą korzystać z nowych możliwości przewidzianych w nowelizacji. (Jeżeli chcemy wynagradzać członków zarządu za ich pracę, musimy wprowadzić zmiany do statutu, jeżeli nie ma takiej potrzeby, nie będziemy zmieniać statutu w tym zakresie). Zatem zanim zaczniemy zmieniać nasze dokumenty główne w organizacji zastanówmy się czy musimy to robić i czy tego chcemy. Uwaga! – stowarzyszenia zwykłe muszą uzyskać wpis do nowej ewidencji. Mają na to czas właśnie do 20 maja 2018r. w przeciwnym razie mogą zostać rozwiązane z mocy prawa. Zatem najbliższe półtora roku warto przeznaczyć na dostosowanie się do nowych regulacji prawnych. Anna Konopacka doktor nauk prawnych, adwokat. Od 2004r. współpracuje z organizacjami pozarządowymi, wspierając od strony prawnej ich tworzenie, organizację i bieżącą działalność. Autorka i współautorka licznych publikacji i szkoleń nt. tworzenia i działania organizacji pozarządowych oraz prawa cywilnego, prawa pracy w tym prawa antydyskryminacyjnego i prawa rodzinnego. Autorka bloga: mecenaskonopacka.blog.pl CO Z DOTYCHCZASOWYMI STOWARZYSZENIAMI? Działające w dniu wejścia ustawy w życie stowarzyszenia zarejestrowane i stowarzyszenia wyższej użyteczności stają się stowarzyszeniami w rozumieniu przepisów nowej ustawy. Statuty tych stowarzyszeń, stanowiące podstawę ich działania zachowują moc, z wyjątkiem tych postanowień, które są sprzeczne z przepisami nowej ustawy. Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 25 RUM UNIA I M OŁDAWIA KO E A NG AT PI L Jeśli korzystanie z toalety byłoby oczywistością na obszarach wiejskich w Indiach, cały kraj, a szczególnie kobiety miałyby dużo mniej problemów. Przez wiele lat Kolping w Indiach pomagał rodzinom i społecznościom wiejskim budować toalety oraz podnosił świadomość ludzi o tym, jak ważne jest korzystane z nich, zamiast załatwiania swoich potrzeb na ulicach czy w lasach. W dzisiejszych czasach nadal wiele chorób rozprzestrzenia się z tego powodu. W rejonie Sulthanpet, Kolping przeprowadził kampanię na rzecz budowy i wykorzystania toalet. Dyrektor Szpitala Palana ks. Lawrence i biskup diecezji − Peter Abir Antonysamy oraz przedstawiciele administracji uczestniczyli w w uroczystym rozpoczęciu kampanii. Do tej pory Kolping w Indiach dotarł ze swoimi kampaniami, filmami i szkoleniami do wielu tysięcy osób. Dzieło Kolpinga w Indiach nie ogranicza się jednak tylko do tego jednego tematu. Działalność organizacji jest różnorodna i obejmuje udzielanie mikrokredytów na działalność gospodarczą, wsparcie członków Kolpinga w budowie własnych domów oraz szkolenia i kursy dla młodzieży i dorosłych, dzięki którym łatwiej jest im znaleźć pracę i wyjść z biedy. W połowie lipca Dzieło Kolpinga w Rumunii zorganizowało międzynarodowy workcamp w miejscowości Stircea w Republice Mołdawii. Celem workcampu była przebudowa placu zabaw dla małych mieszkańców wsi. 25 wolontariuszy z Rumunii i Mołdawii podjęło inicjatywę, aby stworzyć miejsce na terenie polskiej parafii katolickiej w Stircea, gdzie dzieci mogą bezpiecznie się bawić. Oprócz pracy zespołowej program tego tygodnia obejmował poznanie środowiska lokalnego, zorganizowano też wizytę w miasteczku Glodeni i w stolicy Mołdawii – Kiszyniowie. Przebudowa placu zabaw dla dzieci w wiejskich Stircea to akcja w ramach projektu mającego na celu promowanie społecznej odpowiedzialności. Jest to inicjatywa prowadzona przez Dzieło Kolpinga w Rumunii we współpracy z Dziełem Kolpinga w Mołdawii. E KWA D OR KO I ND I E NA ŚW G N I I E P CI Bardzo ważnym dniem dla Dzieła Kolpinga w Republice Południowej Afryki był 22 lipca br. kiedy to odbyło się uroczyste zakończenie Work Opportunity Program (Program Szansa na Pracę). W ramach programu młodzi ludzie mogli korzystać z profesjonalnych kursów i szkoleń zawodowych. Uczestnicy uczyli się jednak nie tylko zawodu, ale szkolili też swoje umiejętności społeczne i wzmacniali poczucie własnej wartości. Podczas ceremonii zakończenia programu obecny był w RPA Prezes Generalny Międzynarodowego Dzieła Kolpinga − Ottmar Dillenburg. Uczestnicy opowiadali o realiach życia w ich kraju oraz wyrażali wdzięczność dla Dzieła Kolpinga, za to, że dało im możliwość udziału w profesjonalnych szkoleniach zawodowych, a tym samym dało lepszą szansę na rynku pracy. W tym roku RPA może też pochwalić się nowo powstałą Rodziną Kolpinga w Malmesbury, w pobliżu Cape Town. Gratulujemy i życzymy powidzenia w działaniach! L R EP U B L IK A P OŁU D N IO W E J A F RY KI W Ś DLA I Dzieło Kolpinga w Ekwadorze rozpoczęło swoją działalność w 1989 roku, a dziś liczy około 1500 członków. Tegoroczne trzęsienie ziemi zniszczyło znaczną część regionu wybrzeża na zachód od Quito. Duża część mieszkańców kraju została bez dachu nad głową – wśród nich także wielu członkowie Dzieła Kolpinga. Jeanette Calvachi Noboa − dyrektorka wykonawcza Dzieła Kolpinga w Ekwadorze przebywała w Portoviejo na kolpingowskim spotkaniu, gdy nadeszło trzęsienie ziemi i zniszczyło ogromną część miasta: „To było straszne widzieć jak ziemia porusza się niczym fale na morzu, jak wszystkie budynki się załamują i upadają. Potem baliśmy się, że nadejdzie tsunami”. Trzęsienie ziemi zniszczyło nie tylko Portoviejo, ale też wiele innych miejscowości, w których żyją kolpigowcy. Dzieło Kolpinga w Ekwadorze od razu podjęło się pomocy poszkodowanym przez żywioł, a teraz będzie koordynować odbudowę zniszczonych budynków. Międzynarodowe Dzieło Kolpinga przeznaczyło 40 000 euro na pomoc Rodzinom Kolpinga ze zniszczonych terenów. Udostępnione fundusze mają na celu wsparcie w najpilniejszych wydatkach oraz w odbudowie domów. Opracowała: Monika Dąbrowska Zdj. Kolping International 26 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 27 Komunikacja, fundraising, coaching Spotkania – wakacyjne szkolenia w Kolpingu Miesiące wakacyjne – lipiec i sierpień – to czas, kiedy Rodziny Kolpinga mogły wziąć udział w ciekawym programie szkoleniowym przygotowanym przez Związek Centralny Dzieła Kolpinga w Polsce. W lipcu odbyły się warsztaty pn. „Komunikacja zewnętrzna i fundraising dla Rodzin Kolpinga” oraz pierwsza część warsztatów „Coaching organizacyjny”, którego druga część miała miejsce w ostatni weekend sierpnia. SZKOLENIE „KOMUNIKACJA ZEWNĘTRZNA I FUNDRAISING DLA RODZIN KOLPINGA” Szkolenie z zakresu komunikacji i fundraisingu prowadził Szczepan Kasiński – fundraiser, wieloletni współpracownik, sympatyk i wolontariusz Dzieła 28 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 Kolpinga, a słuchaczami byli przedstawiciele siedmiu Rodzin Kolpinga biorących udział w projekcie wsparcia instytucjonalnego (RK Bochnia, RK Brzesko, RK Kłodawa Gdańska, RK Maków Podhalański, RK Porąbka Uszewska, RK Poręba Żegoty, RK Łęczyce). Dwudniowe warsztaty w gościnnych progach Domu Kolping w Luborzycy, to czas pracy, wysiłku intelektualnego uczestników, ale również okazja do zacieśniania kontaktów i wzmacniania wspólnoty kolpingowskiej. Warsztaty, w części merytorycznej, miały za zadanie przygotować uczestników do roli „Wielkich Komunikatorów” dumnie promujących markę Kolpinga w środowiskach lokalnych, przyciągających nowe osoby do kolpingowskiej wspólnoty. Projekt, w jednym z głównych założeń ma się przyczynić do wzmocnienia instytucjonalnego Dzieła Kolpinga poprzez zwiększenie liczby Rodzin Kolpinga oraz liczby nowych członków. Otoczenie Rodzin Kolpinga: mieszkańcy i parafianie, znają Dzieło Kolpinga głównie z jego działań: prowadzonych zajęć dla dzieci, programów aktywizacji seniorów, działań projektowych. To ważne, aby ludzie chwalili Kolpinga za działania, ale nie mniej ważnym elementem wychodzenia do ludzi, jest komunikacja – umiejętność mówienia, opowiadania o tych działaniach, o samej wspólnocie: jej ideach, historii i planach na przyszłość. I z taką umie- jętnością dobrej komunikacji zewnętrznej uczestnicy szkolenia mieli wrócić do swoich Rodzin. Szkolenie miało charakter warsztatowy; oprócz części teoretycznej, w trakcie której prowadzący przekazał uczestnikom dużo wiedzy teoretycznej na temat budowania wizerunku i marki organizacji, narzędzi komunikacji i identyfikacji, był czas na zajęcia praktyczne, dzięki czemu uczestnicy wypracowali indywidulane strategie promocji, komunikacji i pozyskiwanie nowych członków swoich Rodzin Kolpinga. Szkolenie cieszyło się bardzo pozytywnym odbiorem i opiniami uczestników, a w jego efekcie pojawiła się dodatkowa potrzeba specjalistycznego doradztwa dla poszczególnych Rodzin Kolpinga. Wśród zagadnień, o których trener mówił w trakcie zajęć były podstawowe definicje związane z procesem coachingu, różnice między podobnymi dziedzinami (consulting i facylitacja), podstawowe narzędzia pracy coacha (wywiad, prezentacja, brainstorming, dyskusja moderowana, grupowe decyzje, zabawy grupowe, gry symulacyjne, skojarzenia, metafory, psychodrama) ze szczegółowym omówieniem wybranych, z których najczęściej będą korzystać kolpingowscy coachowie. Ważnym elementem szkolenia było przygotowanie uczestników do wystąpień publicznych, bo każde doradztwo świadczone grupie osób jest wystąpieniem publicznym. Cały cykl szkoleniowy kończyła symulacyjna gra decyzyjna, którą rozegrali uczestnicy podzieleni na drużyny, a która znakomicie pozwoliła zrozumieć i „zakosztować” w praktyce jak wygląda modelowo przeprowadzony proces zmiany organizacyjnej. Każde szkolenie skierowane do Rodzin Kolpinga to nie tylko okazja do profesjonalizacji naszych stowarzyszeń i ich przedstawicieli, ale również dobra okazja do spotkań w kolpingowskim gronie, lepszego poznawania się i zacieśniania więzi. SZKOLENIE „COACHING ORGANIZACYJNY” 32-godzinne szkolenia dla grupy 15 osób, które zgłosiły się do roli kolpingowskiego coacha, odbyło się w dwóch częściach w lipcu i sierpniu. Prowadzącym był dr Piotr Prokopowicz – wieloletni trener, doradca i coach ZCDK – cieszący się ogromnym uznaniem wśród słuchaczy, którzy mieli okazję uczestniczyć w jego zajęciach. Jego zadaniem w tym wypadku było przygotowanie uczestników szkolenia do roli coacha, czyli doradcy organizacji pozarządowych, a zwłaszcza Rodzin Kolpinga, głównie młodych, które dzięki takiemu opiekunowi mają szansę profesjonalnie zbudować potencjał swojej organizacji, oparty na świadomie wypracowanej misji, wizji i strategii rozwoju. Anna Wiśniewska Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 29 KOLPING RETRO Sentymentalnej podróży ciąg dalszy. Przenosimy się do 1992 roku i śledzimy podróż polskich kolpingowców do Niemiec. Dzięki artykułom ks. Kazimierza Hoły oddajemy się też chwili refleksji wokół prawd chrześcijańskiej wiary i poznajemy kolejne szczegóły z życia bł. A. Kolpinga. Zapraszamy na 3 numer Czasopisma „Kolping”. Najlepiej czyta się przy filiżance kolpingowskiej kawy Tatico ;-) Z redaktorem pojechał również Prezes nowo założonej Rodziny Kolpinga w Luborzycy, ks. Kazimierz Jancarz. Po przybyciu do Kolonii, 17 XI 1992 r., poszliśmy najpierw w towarzystwie Sekretarza Generalnego do grobu błog. A. Kolpinga, a następnie udaliśmy się do biura p. Tintelota. Na rozmowy przybyli również przedstawiciele Dzieła Kolpinga Diecezji Essen: Prezes diecezjalny – ks. Gerd Heusch oraz odpowiedzialny za sprawy gospodarcze Stefan Schnetz. Rozmowy nasze dotyczyły przede wszystkim sprawy utworzenia w przyszłym roku w naszym kraju Związku Centralnego (z Zarządem Centralnym) Dzieła Kolpinga. Ksiądz Jancarz poinformował naszych rozmówców o swych planach budowy i urządzenia Gimnazjum Gospodarczego im. Ks J. Popiełuszki w Luborzycy. Po rozmowach pojechaliśmy na nocleg do odległej o 80 km miejscowości Wiliwerden, zabierając ze sobą p. Schnietza. Spodziewaliśmy się, że nasz „skok” doskonałą autostradą będzie trwał niecałą godzinę. Tymczasem… „człowiek strzela, a Pan Bóg kule nosi” – mówi przysłowie: spadł śnieg, na autostradzie w terenie podgórskim zrobiła się istna gołoledzią „szklanka” i „korki” ciągnące się na niektórych odcinkach do 25 km! Zamiast jednej godziny jechaliśmy…5 godzin, z szybkością niekiedy 3 km/godz. Jechalibyśmy na pewno jeszcze dłużej, gdyby nie nasz wspaniały kierowca, p. Józef z Grzechynii – jak to z uznaniem stwierdził p. Schnietz – którego wszyscy podziwialiśmy za wysoką umiejętność jazdy w tak trudnych warunkach. 1. Polscy Kolpingowcy u grobu błog. A. Kolpinga 1. Polscy Kolpingowcy z wizytą w Kolonii i w Essen 2. Refleksje wokół prawd chrześcijańskiej wiary (c.d) 3. Idee i wypowiedzi A. Kolpinga (c.d.) 4. Z życia A. Kolpinga 5. Variete »» Jak leczyć żylaki! Przed kilku miesiącami redaktor niniejszej gazetki, jako pośrednik Dzieła Kolpinga w Polsce i w Niemczech, otrzymał zaproszenie do wzięcia udziału w odbywającym się raz w roku zebraniu delegatów wszystkich Rodzin Kolpinga Diecezji Essen (jest ich obecnie 122!) oraz na rozmowy z Sekretarzem Generalnym, p. Hubertem Tintelott, w ważnych sprawach dotyczących m.in. dalszego rozwoju Dzieła Kolpinga w Polsce. TREŚĆ NUMERU: »» z wizytą u Sekretarza Generalnego »» na Zgromadzeniu „Dzieła Kolpinga” Diecezji Essen 30 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 W następnym dniu, tj. 18 XI., pojechaliśmy do stolicy Diecezji – do miasta Esssen, gdzie odbył się zjazd. Po Mszy św., którą koncelebrowaliśmy w składzie: ks. Heusch, ks. Jancarz, ks. Hoła, zaczęły się całodniowe obrady. Referenci i dyskutanci głowili się głównie nad problemem, w jaki sposób Dzieło Kolpinga ma „wychodzić naprzeciw” ludziom i ich potrzebom w dzisiejszych czasach. Przed obiadem poproszono mnie o zabranie głosu. Wygłosiłem 15 minutowe przemówienie o powstaniu Rodzin Kolpinga w Polsce i o ich działalności. Przemówienie zostało bardzo ciepło przyjęte. W dyskusji kilku mówców dziękowało mi szczególnie za podkreślenie roli Dzieła Kolpinga w procesie pojednania między narodem polskim i niemieckim. Na przerwie podeszło do mnie kilku uczestników, by powiedzieć coś mi miłego pod adresem Polski. W tym samym dniu, po południu, udaliśmy się w podróż do domu. Tym razem śnieg nam już nie przeszka- dzał, więc nasi kierowcy- p. Józef na zmianę z ks. Jancarzem przejechali trasę z Essen do Luborzycy – 1 300 km – w czasie 12 godzin i 30 min. Myślę, że nasza jazda nie poszła na marne i że w rozmaity sposób zaowocuje ona w niedalekiej przyszłości. Będę miał znów materiał do gazetki. 2. Refleksje wokół prawd chrześcijańskiej wiary (c.d.) Na drodze poszukiwania sensu życia nie wolno nam pominąć ważnego elementu, jakim jest dążenie, by być dobrym. Człowiek wie, że nie wolno mu zdobywać swego szczęścia za wszelką cenę, bo to nie przyniesie wcale szczęścia. Jeśli np. mężczyzna pokocha kobietę, ale jeśli przez to czyni nieszczęśliwym dzieci i męża tej kobiety, to nie wolno mu tak postępować. Nie wolno nam nigdy czynić źle, tym bardziej dla zdobycia materialnych korzyści i na szkodę drugiego. „Być dobrym” winien człowiek stawiać ponad „być szczęśliwym. Tak nam mówi nasze sumienie – jeśli ktoś go nie sfałszuje i nie zagłuszy. A głos naszego sumienia niesie nieraz ze sobą lęk, niepokój. Lęk, że się nie odpowiada właściwemu i najgłębszemu przeznaczeniu naszego życia. Ale sumienie jest przede wszystkim także źródłem głębokiej i czystej radości, że odpowiadamy temu przeznaczeniu. Z naszego dążenia, by być dobrym, wypływa też przeczucie, że ja, ograniczone i słabe jestestwo, mam przed sobą cel i jestem zdany na absolutne dobro. Także nasza ułomna dobroć woła za istnieniem Wszech-dobra. Nasza niemoc woła za Wszechmocą. Nasze człowieczeństwo woła za Bóstwem. Jeśli cały świat, całe nasze życie, nie jest bezsensowne i w najlepszym razie nie jest jedynie jakimś kaprysem, to musimy wyznać, że istnieje Jestestwo nieskończone. Dlatego to św. Paweł powiada: „Niewidzialna Jego istota, Jego odwieczna moc i bóstwo od założenia świata jest poznawana rozumem” (Rzym. 1.20). Cały kosmos wskazuje na Boga, dowodzi Jego istnienia i zarazem mówi o niektórych przedmiotach Boga, przede wszystkim o Jego mądrości wszechmocy i wszechwiedzy. Wyznają to badacze świata, astronomowie, fizycy, biologowie i inni uczeni. Wpadła mi kiedyś w ręce piękna książeczka pt. „Uczeni mówią o Bogu”. Są w niej wypowiedzi najwybitniejszych uczonych, wynalazców, odkrywców jak Bergson, Jeans, Darwin, Einstein, Schrödinger, Heisenberg, Ampere, Rönthen, Bohr, Newton, Faraday, Mendel, Pascal, Edington, Galvani, Kopernik, Galileusz, Marconi, Gaus, Pawłow, Fleming, Volta i wielu innych.Wszyscy Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 31 oni mówią o istnieniu Boga, o Jego wszechmocy i mądrości. Wielka nauka bynajmniej nie przeszkadzała im odkrywać ślady Boga; przeciwnie: ona imto ułatwiała. 3. Idee i wypowiedzi A. Kolpinga (cd.) Ci, którzy negują, że Chrystus jest Synem Bożym, zaprzeczają też odkupieniu od grzechu lub uznają je za niepotrzebne. Najwznioślejsze i najgłębsze idee, jakie posiada świat, zawierają się w chrześcijaństwie, gdyż chrześcijaństwo jest samą boską prawdą świata. Chrześcijaństwo jest zaiste zdrową siłą życia; gdzie jej brak, tam życie jest chore. Bez potężnego, żywego chrześcijaństwa, nie ma mocnego oparcia w życiu, nie ma prawdziwego zadowolenia, prawdziwej cnoty, trwałej prawości; bez żywego chrześcijaństwa nie ma szczęścia. 4. Z życia A. Kolpinga (c.d.) W poprzednim odcinku wspomniano krótko, że w roku 1846 założyła Adolf Kolping wraz z nauczycielem Janem Breuerem Związek Katolickich Rzemieślników, który później przekształcił się w potężne stowarzyszeniami – Dzieło Kolpinga. Przypatrzmy się jednak bliżej początkom tegoż stowarzyszenia i kolejnym wydarzeniom z życia „Ojca rzemieślników”. Święcenia kapłańskie przyjął Kolping w dniu 13 IV 1845 roku w kościele OO. Franciszkanów w Kolonii. W najbliższą niedzielę po prymicjach wygłosił swe pierwsze kazanie w rodzinnej miejscowości Kerpen. Temat kazania brzmiał: „Pójdź za mną” (Łk.9,59). Jakże znamienne stały się te słowa Jezusa dla Kolpinga, który odkrył w nich swe najważniejsze życiowe zadanie. Na Wielkanoc 1845 r. został Kolping zamianowany drugim wikariuszem przy kościele św. Wawrzyńca w Wuppertal-Elberfeld, a 28 czerwca przyjął posadę nauczyciela religii w tamtejszym gimnazjum. Stanowiska te otwierały szerokie pole do działania. Żadne inne miasto w diecezji Essen nie oferowało tylu różnorodnych duszpasterskich i społecznych zadań jak właśnie Wuppertal-Elberfeld. W listach do swego byłego profesora Döllingera i do swych przyjaciół dał Kolping wyraz tym zadaniom, pisząc m.in.: „Niższą warstwę ludu cechuje straszliwa ignorancja i moralne wykolejenie, zaniedbanie cielesne i duchowe, powszechna, jakże ogromna nędza! Wielka masa robotników fabrycznych dogorywa w bie32 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 dzie, jak to już tylko w Wuppertal poznałem”. Za tym bardziej ważne uznał głoszenie słowa Bożego. Obowiązek ten wypełniał z wielką sumiennością, o czym świadczy choćby napisanych dosłownie w tym okresie 87 kazań. W pierwszych latach swego pobytu w Elbefeld nosił się Kolping jeszcze z zamiarem oddania się studiom teologicznym, by być może zostać w przyszłości profesorem teologii. Chciał w związku z tym przedłożyć profesorowi Döllingerowi manuskrypt swej pracy z dziedziny sakramentologii do oceny. Nie doszło jednak do tego. W roku 1848 donosił swemu nauczycielowi, że naukowa działalność nie wchodzi więcej w grę, gdyż odkrył nowe fascynujące go zadanie duszpasterskie. W następnym roku nawiązał kontakt z kilkoma rzemieślnikami. Dwóch czeladników stolarskich, Jerzy Gerlach i Fritz Kamp założyli wespół z innymi kolegami przyjacielski krąg, stawiają sobie za zadanie sporządzenie sztandaru dla upiększenia procesji św. Wawrzyńca. Kolping przy współpracy zaprzyjaźnionego malarza, wystarał się o sztandar. W wolnych chwilach czeladnicy ci ćwiczyli w warsztacie mistrza stolarskiego Thiela religijne pieśni na wymienioną procesję. To były właśnie skromne początki przyszłego stowarzyszenia. Kręgiem rzemieślników zainteresował się wkrótce nauczyciel szkoły dziewcząt w Elberfeld, Jan Grzegorz Breuer: przekształcił go w zwartą grupę i nadał mu nazwę: „Związek Czeladników”, określają zarazem jego sens i cel w sporządzonym przez siebie statucie. Statut ów został jednak niedługo przerobiony przez jego autora oraz przez ks. Steenartza (pierwszego wikariusza w Elberfeld) i ks. Kolpinga. Nazwę „Związek Czeladników” zamieniono na „Związek Młodzieńców”, gdyż wielu członków nie było czeladnikami. Dnia 6 XI 1846 r. nastąpił pierwszy wybór Zarządu. Breuer został sekretarzem; jego przyjaciel Jakub Ermekeil, tkacz jedwabiu – skarbnikiem, a ksiądz Steenartz prezesem. Wybór na prezesa nie był jednomyślny. Wielu chciało wybrać na to stanowisko księdza Adolfa Kolpinga, ten jednak ze skromnością jako drugi wikariusz nie przyszedł ba wybory, co spowodowało, że wybrano Steenartza. Związek Centralny Dzieła Kolpinga w Polsce to zorganizowana wspólnota katolicka zrzeszająca Rodziny Kolpinga – stowarzyszenia działające na terenie całej Polski. Realizujemy ideę samopomocy, co oznacza, że otrzymana pomoc ma być wykorzystana na stworzenie warunków do dalszej aktywności. Działamy na rzecz dzieci, młodzieży, seniorów, osób bezrobotnych, wykluczonych i potrzebujących wsparcia. Wyzwalamy aktywność lokalnych społeczności. Jesteśmy częścią Międzynarodowego Dzieła Kolpinga, które istnieje w 61 krajach i zrzesza ponad 400 tys. członków, działających na rzecz swych lokalnych społeczności. Kontynuujemy ideę naszego patrona bł. Adolpha Kolpinga. Nasza misja: Jako chrześcijanie trwamy mocni w wierze i jedności, troszczymy się o rodzinę, doceniamy wartość i godność pracy oraz działamy na rzecz lokalnych społeczności. www.kolping.pl NAJWAŻNIEJSZE DATY Z HISTORII DZIEŁA KOLPINGA 6 maja 1849 r.: Powstanie kolońskiego Związku Czeladników, który jest zalążkiem Dzieła Kolpinga kwiecień – czerwiec 1852 r.: Pierwsza daleka podróż ks. A. Kolpinga (południowe Niemcy i Austria) odbyta celem rozszerzenia Dzieła Luty 1865 r.: Prezes Caspar Berends w Arnsberg komponuje hymn Kolpinga 4 grudnia 1865 r.: Śmierć ks. Adolpha Kolpinga 16-18 września 1871r. : Po raz pierwszy nazwanie Związku „Rodziną Kolpinga” 1 stycznia 1901 r.: Po raz pierwszy ukazuje się gazeta Związku „Kolpingblatt” 1 stycznia 1928 r.: Przyjęcie wzoru sztandaru i logo Dzieła jako litery „K” w kolorach czarnym i pomarańczowym 1935 r.: Rada Generalna postanawia o nadaniu całemu Związkowi nazwy: „Dzieło Kolpinga” 1 kwietnia 1959 r.: Założenie w Kolonii-Deutz Instytutu do Spraw Pomocy Rozwojowej dzieła Kolpinga (SEK) i rozpoczęcie systematycznej współpracy Dzieła Kolpinga na rzecz rozwoju 25 marca 1974 r.: Utworzenie w Brazylii Związku Centralnego zrzeszającego tamtejsze Rodziny Kolpinga zapoczątkowało falę powstawania nowych Związków w wielu krajach tzw. Globalnego Południa marzec 1974 r.: Międzynarodowe Dzieło Kolpinga otrzymuje status konsultanta przy Radzie Europy 27 października 1991 r.: Beatyfikacja ks. Adolpha Kolpinga przez Ojca Świętego Jana Pawła II Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016 — 33 34 — Biuletyn Dzieła Kolpinga nr 2 / 2016
