TWO CASES OF SUDEP-LIKE DEATH IN EPILEPSY. A

255
Epileptologia, 2007, 15: 255-262
TWO CASES OF SUDEP-LIKE DEATH IN EPILEPSY.
A PSYCHOSOMATIC APPROACH
DWA PRZYPADKI NAGŁEJ ŚMIERCI (SUDEP?) W PADACZCE.
PODEJŚCIE PSYCHOSOMATYCZNE
Brigitta Baran1, Zsuzsa Kántor 2, Péter Rajna1
1
Department of Psychiatry and Psychotherapy, Faculty of Medicine, Semmelweis University,
Budapest, Hungary
2
Community Psychiatry Centre and Ébredések Foundation, Department of Psychiatry and
Psychotherapy, Faculty of Medicine, Semmelweis University, Budapest, Hungary
SUMMARY
Wprowadzenie. Dokonując przeglądu piśmiennictwa dotyczącego zespołu SUDEP stwierdziliśmy, że autorzy prac próbują wyjaśnić to zjawisko wyłącznie na podstawie mechanizmów biologicznych.
Cel. Przedstawienie okoliczności nagłej śmierci
dwóch młodych pacjentów z padaczką. Na podstawie szczegółowego wywiadu choroby uważamy, że zwiększony poziom lęku, którego epileptogenna rola została już udowodniona, powinien być
uwzględniony jako pośrednia przyczyna SUDEP.
Omówienie. SUDEP stało się już powszechnie
używanym określeniem w terapii padaczki. Pozytywnym następstwem tego jest mobilizowanie ekspertów do działania w kierunku dokładniejszej
analizy wszystkich medycznych okoliczności, które mogą zwiększać śmiertelność w padaczce.
Jednak z psychologicznego punktu widzenia można doświadczyć również negatywnych skutków
określenia SUDEP, gdy pojawia się ono w codziennej komunikacji między osobami niezajmującymi
się zawodowo padaczką. W rzeczywistości zwiększa uczucie lęku wśród pacjentów, którzy żyją
w stałym poczuciu zagrożena SUDEP. Może się
to przyczynić do obniżenia ich jakości życia, a nawet pogorszyć przebieg padaczki.
Wnioski. SUDEP powinien pozostać specjalistycznym określeniem używanym przez osoby zawodowo zajmujące się padaczką. Może to pomóc
w powstrzymaniu rozwoju psychopatogenicznych
mechanizmów, w tym psychosomatycznych, oraz
pomóc w utrzymaniu „normalnego” umysłowego
i emocjonalnego funkcjonowania osób z padaczką. W celu oceny psychosomatycznych czynni-
Introduction. When reviewing the literature on
sudden death in epilepsy (SUDEP) we found that
authors attempt to explain the phenomenon exclusively in terms of biological mechanisms.
Aim. To present the circumstances of the deaths
of two young patients with epilepsy who had died
all of a sudden. Based on detailed information concerning their illness we suggested that increased
level of anxiety – whose epileptogenic role has
already been proven – should be included among
the indirect causes of SUDEP.
Discussion. SUDEP has already become an everyday term in the care of epileptic patients. The
positive consequence of this is that it urges experts to make a greater effort to perform a detailed analysis of all the medical circumstances
that could increase mortality in epilepsy. These
studies point to the interaction of general autonomic regulation with brain systems as the key
factor. From the psychological point of view, however, we have also seen the negative effects of
the term SUDEP when used in the everyday, nonprofessional communication. Namely, it brings
increased anxiety into the life of patients who live
in a state of continuous threat of sudden death. It
will probably lower their quality of life and even
worsen their epilepsy.
Conclusions. SUDEP should remain a professional term, used by experts only. This attitude will
help to prevent the development of psychopathogenic mechanisms, including psychosomatic developments, and will also help to maintain the “normal” mental and emotional life circumstances of
people with epilepsy. To test the psychosomatic
Praca wpłynęła 23.04.2007 r.
Received April 23, 2007.
PRACE KAZUISTYCZNE • CASE REPORTS
STRESZCZENIE
256
Brigitta Baran, Zsuzsa Kántor, Péter Rajna
ków wpływających na kliniczny wynik leczenia padaczki konieczne są dalsze badania obejmujące
także systematyczne oceny psychometryczne.
Jeśli zakładany mechanizm psychosomatyczny
potwierdzi się, można byłoby dostosować odpowiednie, dobrze znane w psychiatrii, programy
prewencyjne dla pacjentów z padaczką.
factors influencing the clinical outcome of epilepsy, further detailed longitudinal studies are necessary, including systematic psychometric assessments. If the hypothesised psychosomatic mechanism is valid, then relevant preventive programs
that are well-known in psychiatry can be adapted
for patients with epilepsy.
Słowa kluczowe: Padaczka – SUDEP – Czynniki
ryzyka śmiertelności – Lęk – Podejście psychosomatyczne
Key words: Epilepsy – SUDEP – Risk factors of
mortality – Anxiety – Psychosomatic approach
INTRODUCTION
PRACE KAZUISTYCZNE • CASE REPORTS
D
uring the past decade, the causes of
the high mortality rate in epilepsy – 2
to 3 times higher than that of the general
population (Ficker, 2000; Langan, 2000.)
– and the possible pathomechanisms of
sudden death – 40 times as frequent as
among the general population (Annegers et
al., 1998.) – as well as its prevention have
been among the central themes of research
on epilepsy (Tomson et al., 2004). Numerous studies have been published on the
subject of seizure-related and non-seizurerelated mortality due to neoplasms, heart
disease, cerebrovascular disease, accidents,
or suicide (Tomson et al., 2004; Sander and
Bell, 2004; Davis and McGwin, 2004).
It has been confirmed both by epidemiologic surveys and anecdotal case studies
that in many fatal cases – according to statistical estimates, in 2-17% of sudden
deaths – there is no reasonable anatomic
or toxicological explanation for the event.
So the category of Sudden Unexpected
Death in Epilepsy (SUDEP) has been
coined (Jackson and Beevor, 1889; Ficker,
2000.)
As far as the possible mechanism of the
hitherto mysterious SUDEP is concerned,
more and more theories are being formulated in which the causative role of seizureinduced apnea and that of cardiac arrhythmia have both been suggested (Stöllberger
and Finsterer, 2004; Rugg-Gunn et al.,
2004; Rocamora et al., 2003).
During the course of epilepsy, risk factors for SUDEP include serious uncontrolled epilepsy (Ficker, 2000), increased
seizure frequency, early onset of epilepsy
(Nilsson et al., 1999), epilepsy lasting for
over 10 years (Opeskin et al., 2000), the
occurrence of generalised tonic-clonic seizures, low serum level of antiepileptics
(Opeskin et al., 1999), frequent changes
in the dose of antiepileptics (Tennis et al.,
1995), mental retardation (Opeskin et al.,
2000), psychiatric co-morbidity (Tennis et
al., 1995; Szücs et al., 2006.), and head
injury in the patient’s medical history.
Antiepileptic pharmacotherapy itself and
geomagnetic activity have also been suspected to be risk factors (Mc Gugan, 1999;
Singh et al., 2005; Cohen et al., 2003).
There is still no consensus in the literature as to whether some drugs (e.g., carbamazepine) increase the risk of SUDEP
or not (Opeskin et al., 1999; Nashef and
Sander, 1996; Leestma et al.,1997; Timmings, 1998). Some studies even found
polytherapy to be a risk factor (Leppik et
al., 1998) but others argue against this
(Nilsson et al., 1999; Opeskin et al., 2000;
Tennis et al., 1995).
Prudent recommendations for prevention have been formulated (Tomson et al.,
2004; Szücs et al., 2006.) including the suggestion to inform patients and their fami-