Sm iesi ę nikuczni ó wiprzyjaci ó ł S wamiego BVT ripuraricz III

Sm iesi ę nikuczni ó wiprzyjaci ó ł S wamiego BVT ripuraricz III

Saragrahi
miesięcznik
uczniów
i
przyjaciół
Sanga: “Bycie wiernym Œrila
Prabhupadzie”
Pytania i odpowiedzi ze Swamim B.V. Tripurari
Tłumaczenie: Madhavendra Puri dasa
III - 2007 nr 9 · www.saragrahi.pl · e-mail: [email protected]
"“Œrila Prabhupada powiedzia³, ¿e po jego odejœciu mo¿emy
zwracaæ siê do jego brata duchowego B.R. Œridhara Maharaja
Swamiego
BV
Tripurari
Sanga: “Narasingha Pranati”
Pytania i odpowiedzi ze Swamim B.V. Tripurari
Tłumaczenie: bh. Maciek
"Znajdujemy wielbienie Narasingha Bhagavana w lilach adi
i madhya Sri Caitanyi Mahaprabhu, ale jest to w dużej
mierze nieobecne w Jego antya-lila. Jego antya-lila jest
wypełniona wyłącznym wielbieniem Govindy w bhavie
Radhy".
P. Powiedziano mi, że po tym jak Srila Prabhupada
zachorowała ustanowił w swoich świątyniach intonowanie
Narasingha pranati (modlitwy do Pana Narasingha)
ponieważ jest to bardzo potężna mantra dla ochrony
mistrza duchowego. Z drugiej strony pewni wielbiciele
powiedzieli mi, że nie powinno się intonować tej mantry
ponieważ, jak oni twierdzili „to odsuwa Radhę i Krsnę
daleko". Co więc jest implikacją ustanowienia przez Srila
Prabhupadę takiego wielbienia w jego świątyniach?
O. Podczas gdy byłem w Iskconie, modlitwy do
Narasingha były śpiewane po każdej ceremonii arati, które
w głównych świątyniach odbywały się sześć razy dziennie.
Zgodnie z książką Prabhupada Lilamrta, nasz Srila
Prabhupada ustanowił intonowanie Narasingha Pranati w
maju 1967, po tym jak miał coś, co wydawało się być
atakiem serca. Jest tam napisane:
z filozoficznymi dociekaniami. By³a to jego ostateczna
instrukcja jeœli chodzi o Œrila Œridhara Maharaja. Spe³ni³em
j¹ i poniewa¿ filozoficzne nauki oznaczaj¹ œiksa, Œrila
Œridhara Maharaja zosta³ moim œiksa guru.”
Pytanie: W Miêdzynarodowym Towarzystwie
Œwiadomoœci Kryszny (Iskcon) fraza “bycie wiernym Œrila
Prabhupadzie” jest dzisiaj czêsto u¿ywana, choæ on
osobiœcie nigdy nie u¿y³ tych konkretnych s³ów. Frazê t¹
powtarza siê raz za razem w wyk³adach i dyskusjach, ¿eby
powstrzymaæ cz³onków Iskconu od zab³¹kania siê poza
granice organizacji, od czytania literatury wydanej przez
inne misje Gaudiya i od przyjmowania instrukcji od
wielbicieli nie bêd¹cych cz³onkami Iskconu.
Ciąg dalszy na stronie 2.
Zdjęcie z aśramu Sri Narasingha Caitanya Math
Ciąg dalszy na stronie 7.
Sa r a g r a h i
·
1
Sanga: “Bycie wiernym Œrila
Prabhupadzie” c.d. ze str. 1.
Implikacja tego jest taka, ¿e jeœli ktoœ powa¿nie anga¿uje
siê w jedn¹ z powy¿szych rzeczy jest niewierny Œrila
Prabhupadzie; i co za tym idzie- obra¿a go. Jaka jest twoja
opinia na ten temat?
Zapyta³em kilku cz³onków Iskconu jak sluchanie od
wielbicieli spoza organizacji sprawia, ¿e ktoœ jest niewierny
Œrila Prabhupadzie i odpowiedzi jakie otrzyma³em by³y
bardzo interesuj¹ce. Wielu cytowa³o po prostu s³owa Œrila
Prabhupada, w których zabrania s³uchania swoich braci
duchowych i to by³o dla nich wystarczaj¹cym powodem.
Inni mówili, ¿e s³uchanie od wielbicieli spoza Iskconu
mo¿e zdezorientowaæ jego cz³onków, a jeszcze inni
uwa¿ali, ¿e inicjacja przez guru spoza Iskconu po³¹czy
kogoœ z inn¹ ga³êzi¹ naszej sampradayi, która nie bêdzie
tak bona fide jak Iskcon. Wiêkszoœæ wielbicieli przyznaje, ¿e
w swoich ostatnich dniach Œrila Prabhupada powiedzia³, ¿e
jego uczniowie mog¹ zwracaæ siê do jego brata
duchowego, Œrila Œridhara Maharaja, guru spoza Iskconu, w
kwestiach filozoficznych. Jednak wiele osob wierzy, ¿e
odnosi³o siê to tylko do pytañ w sprawach technicznych, a
nie do przyjêcia go za siksa guru, co w ich oczach
oznacza³oby niewiernoœæ wobec Œrila Prabhupada. Jako
inicjowany uczeñ Œrila Prabhupada, który póŸniej przyj¹³
œiksa guru spoza Iskconu, czy uwa¿asz, ¿e jesteœ wierny
Œrila Prabhupadzie?
OdpowiedŸ: Idea³em do jakiego d¹¿¹ wszyscy wielbiciele
jest wy³¹czne zadedykowanie siê Œri Guru. Dla mnie i dla
innych uczniów Œrila Prabhupada oznacza to oczywiœcie
wy³¹czne oddanie dla niego. Z pewnoœci¹ oddanie to
obejmuje wiernosc, ale na wy¿szym poziomie zawiera
równie¿ czystoœæ, wewn¹trz której zawarte jest
dynamiczne wyra¿anie wiernoœci. Nie trzeba byæ czystym,
¿eby byæ wiernym, ale niemo¿liwe jest bycie czystym i
równoczeœnie niewiernym, gdy¿ czystoœæ duchowego
postêpu zale¿y od ³aski Œri Guru. Tylko jeœli on (ona) jest
zadowolony z ucznia, uczeñ mo¿e osiagn¹æ czystoœæ; nikt
nie bêdzie w stanie zadowoliæ guru przez porzucenie go,
albo relatywizowanie jego pozycji, przez bycie
niewiernym Œri Guru.
Wiernoœæ, w przeciwieñstwie do czystoœci sygnalizuje
pewien przymus. S³ynne pasy cnoty starego œwiata
chrzeœcjañskiej Europy s¹ tego dobrym przyk³adem.
Podczas gdy czystoϾ oznacza brak pokusy, wiernoϾ
wskazuje na kontrolowanie swoich impulsów i dzia³añ. W
pewien sposób opisany przez ciebie koncept wiernoœci
podobny jest do purdah, muzu³mañskiej idei wiernoœci
wymuszonej na kobiecie, oznaczaj¹cej ca³kowite
odosobnienie jej od œwiata.
Wiernoœæ tego rodzaju ma swoje plusy: z³e wp³ywy
trzymane s¹ z daleka, pokusy s¹ zmniejszone do
2
·
Sa r a g r a h i
minimum; jednak¿e owoc tych plusów zawiera nasiono
ich wad: zaœciankowoœæ. W pustce zaœciankowoœci czas
stoi w miejscu i jeœli ktoœ pozostaje w tej pustce, ju¿ po
tym jak osi¹gn¹³ jej owoce i nie zamienia zewnetrznej
wiernoœci na wewnêtrzn¹ czystoœæ, jego osobisty rozwój i
nauczanie szybko zwalniaj¹ swoje tempo.
Udaj¹c siê do szerokiego œwiata Gaudiya Vaisnavizmu,
spotykaj¹c siê z innymi wielbicielami i koncepcjami, ucz¹c
siê oddzielaæ to co absolutne od tego co wzglêdne- te
rzeczy popychaj¹ wielbiciela do analizowania swojej wiary.
Nie ka¿dy jest gotowy na przejœcie od zaœciankowej
wiernoœci do stanu madhyama, który prowadzi do
prawdziwej czystoœci, ale wielbiciel, którego wiara jest
wystarczaj¹co silna wie, ¿e pozostawanie zbyt d³ugo w
gnieŸdzie zaœciankowoœci tak naprawdê zatrzymuje rozwój
jego s³u¿by dla Œrila Prabhupada.
Pozwólcie mi opisaæ wam jak sam Œrila Prabhupada mówi
o tym zagadnieniu. Dr. O.B.L. Kapoor (Adi Keœava dasa),
drogi brat duchowy Œrila Prabhupada, który by³ jego
towarzyszem we Vrindavan i który pisa³ artyku³y do Back
to Godhead, pewnego razu da³ wyraz swojemu
zmartwieniu, mówi¹c ¿e uczniowie Œrila Prabhupada mog¹
ostatecznie cierpieæ z powodu zaœciankowoœci, przez
odrzucanie towarzystwa innych zaawansowanych
wielbicieli i ca³ego kanonu pism Gaudiya Vaisnava.
Zasugerowa³ te¿, ¿e oprócz tego mog¹ rozwin¹æ
obraŸliwe nastawienie wobec innych, zaawansowanych
wielbicieli, myœl¹c, ¿e Œrila Prabhupada jest jedyn¹ osob¹
jakiej warto s³uchaæ. Œrila Prabhupada odpowiedzia³, ¿e
patrzy na swoich uczniów jak na m³ode drzewa, wokó³,
których wybudowa³ p³ot, maj¹cy chroniæ ich we
wczesnym okresie ich rozwoju. Jednak¿e w miarê
dojrzewania naturalnie siêgn¹ poza ogrodzenie. Silnie
zakorzenieni w wy³¹cznym oddaniu dla Œri Guru, bêd¹ w
stanie korzystaæ z towarzystwa innych, nie bêd¹c przy tym
zdezorientowanymi.
Mo¿emy widzieæ jak mo¿na poj¹æ przejœcie z
zaœciankowoœci do dojrza³ego i spójnego zrozumienia
wiernoœci patrz¹c na ksi¹¿ki Œrila Prabhupada. Dok³adne
czytanie ksi¹¿ek Œrila Prabhupada naturalnie prowadzi
kogoœ do ca³ego kanonu pism Gaudiya, ze szczególnym
naciskiem na zrozumienie Parivary Bhaktivinoda Thakura.
Czy niezliczone odnoœniki do ró¿nych tekstów Gaudiya,
w ksi¹¿kach Œrila Prabhupada, nie s¹ tam po to by
powiedzieæ czytelnikowi, ¿e mo¿e szukaæ w tych tekstach
dalszych informacji na jakiœ okreœlony temat? Tylko ktoœ,
kogo ten temat nie interesuje zareagowa³by w inny
sposób.
Jest czymœ ca³kiem naturalnym i w³aœciwym, ¿e na
pocz¹tku guru mówi swoim uczniom, ¿eby s³uchali tylko
jego.
Jednak¿e, jeœli uczeñ s³ucha uwa¿nie, ostatecznie
zrozumie, ¿e guru jest wszêdzie; zda sobie sprawê z
uniwersalnoœci Sri Guru i z tego, ¿e nasz inicjuj¹cy (diksa)
guru mo¿e zwracaæ siê do nas poprzez innych wielbicieli,
wielbicieli, którzy s¹ na tyle czyœci, ¿e s¹ w stanie s³u¿yæ
jako instruuj¹cy (siksa) guru. Jak powinniœmy ich
postrzegaæ? Pisma s¹ zgodne co do tego punktu: diksa i
œiksa guru s¹ równymi sobie manifestacjami boskoœci i
dlatego nale¿y szanowaæ ich w ten sam sposób.
Idealnie to nie brak wiary w swojego diksa guru prowadzi
kogoœ do œiksa guru. Rozpoznanie swojego œiksa guru jest
owocem wiary i dziêki niemu od¿ywiana jest boska wiara.
W przeciwieñstwie do silnej wiary, s³aba wiara potrzebuje
wroga. Tak jak powiedzia³em wczeœniej, mo¿e to byæ
u¿yteczne na jakimœ etapie; jest na to miejsce ale nie
miejsce w wiecznoœci.
Boska wiara jest niezale¿na i pojawia siê tam gdzie chce.
Próbuj¹c ni¹ zarz¹dzaæ i ustanawiaæ prawa, gdzie i w kim
mo¿e siê ona pojawiæ, obra¿amy j¹. Jesteœmy jej s³ugami,
nie mistrzami. Boska wiara jest naszym Bóstwem, nie
wycieraczk¹.
Piszesz o swoim doœwiadczeniu z Iskconu. Nie jestem
cz³onkiem Iskconu od ponad dwudziestu lat, ale niektórzy
z jego przywódców pozostaj¹ ze mn¹ w kontakcie i
myœlê, ¿e zgodziliby siê ze wszystkim co napisa³em.
Pewnie do jakiegoœ stopnia zgodziliby siê te¿ z tob¹ i
szczerze by przyznali, ¿e w du¿ym stopniu Iskcon ma
problemy z powodu s³abej wiary pozuj¹cej na wiernoœæ,
przy równoczesnym braku czystoœci (i problem ten nie
jest wy³¹cznie problemem Iskconu). Moja pokorna rada
jest taka, ¿e choæ na pewnym etapie wspieranie
zaœciankowoœci jest czymœ w³aœciwym, to jeœli powoduje
ona rozwój obraŸliwego nastawienia wobec bardziej
zaawansowanym wielbicieli, których wiernoœæ jest zawarta
w granicach duchowej czystoœci, przywódcy powinni
skorygowaæ sytuacjê. Musz¹ wypowiedzieæ siê przeciwko
temu, gdy¿ owocem takiej zaœciankowoœci bêdzie wynik
odwrotny od tego jaki chc¹ osi¹gn¹æ, czyli od utrzymania
i rozszerzenia szeregów instytucji, dla przyjemnoœci jej
Za³o¿yciela Aczaryi i Œri Kryszny Czejtanii.
Wielbiciele o umiarkowanych pogl¹dach, zamiast siê
wypowiadaæ, pozostawiaj¹ mikrofon w rêkach
fanatycznych, machaj¹cych flag¹ fundamentalistów,
którzy s¹ dumni z deptania wiary innych, w imiê wiernoœci
wobec Za³o¿yciela Aczaryi. Umiarkowani wielbiciele
musz¹ siê wypowiadaæ; z tej prostej przyczyny, ¿e wiedz¹
lepiej, a dar wiedzy niesie z sob¹ obowi¹zek dzielenia siê
ni¹ z innymi. Tylko jeœli przywódcy zaczn¹ o tym mówiæ,
Iskcon bêdzie móg³ doœwiadczyæ dynamicznej wiernoœci
wewn¹trz duchowej czystoœci. Oczywiœcie robi¹c to,
przywódcy musz¹ nauczyæ siê duchowego rozró¿niania,
bo choæ odrzucanie w imiê wiernoœci ka¿dej osoby spoza
instytucji, jest b³êdem, to prawd¹ jest równie¿ to, ¿e
towarzystwo niektórych wielbicieli mo¿e nie byæ
korzystne i zgodne z ideami Œrila Prabhupada.
W moim konkretnym przypadku przyj¹³em Pujyapada
Bhakti Raksaka Œridhara Deva Goswamiego za mojego
œiksa guru. Zrobi³em to pod¹¿aj¹c za sugesti¹ Œrila
Prabhupada, który powiedzia³ nam, ¿e po jego odejœciu
mo¿emy siê zwróciæ do Œrila Œridhara Maharaja po
filozoficzne przewodnictwo. Filozoficzne przewodnictwo
oznacza œiksa, a nie techniczne wskazówki odnosz¹ce siê
do spe³niania rytua³ów. Ponadto, ¿aden wielbiciel nie
otrzyma³ tyle oficjalnego poparcia ze strony Za³o¿yciela
Aczaryi Iskconu, co Pujyapad Œridhara Maharaja. Bóg wie,
¿e ja i inni byli cz³onkowie Iskconu mówiliœmy o tym
ci¹gle i od nowa, nawet kiedy zostaliœmy odsuniêci od
podium. W obliczu tych faktów historycznych i siddhanty
Gaudiya, argumenty które zacytowa³eœ, potêpiaj¹ce
cz³onków Iskconu, którzy przyjmuj¹ kogoœ takiego jak
Pujyapada Œridhara Maharaja za duchowy autorytet nie
przystoj¹ instytucji, która jest dumna z reprezentowania
Œrila Prabhupada. Argumenty te zosta³y odparte wiele,
wiele razy.
Z drugiej strony rozumiem jednak praktyczne i
instytucjonalne powody, dla których Iskcon nie pozwala
swoim cz³onkom na przyjmowanie duchowych
autorytetów, nie bêd¹cych cz³onkami instytucji. Jeœli ktoœ
jest cz³onkiem okreœlonej duchowej instytucji, taka osoba
musi przyj¹æ duchowy autorytet tej instytucji i jeœli
przyjmie ona drugi autorytet duchowy, ci¹gle pozostaj¹c
wewn¹trz instytucji, mo¿e to byæ przyczyn¹ problemów.
Najlepiej jest przebywaæ w towarzystwie tych, którzy
dziel¹ ten sam nastrój i wa¿ne jest, ¿eby wewn¹trz Iskconu
zachowaæ osobisty nastrój Srila Prabhupada.
Równoczeœnie uwa¿am, ¿e polityka nastawiona na
rozpatrywanie indywidualnych przypadków jest lepsza od
powszechnej polityki zabraniaj¹cej cz³onkom Iskconu
przyjmowania œiksa od wielbicieli, którzy nie s¹ jego
cz³onkami. Ponadto w sytuacji, kiedy jakiœ cz³onek
Iskconu przyjmuje œiksa spoza Iskconu i dlatego nie mo¿e
pozostaæ d³u¿ej w Iskconie, nale¿y uszanowaæ jego wiarê i
relacje pomiêdzy takimi by³ymi cz³onkami i obecnymi
cz³onkami Iskconu powinny pozostaæ serdeczne i pe³ne
wzajemnego szacunku, pielêgnuj¹c ideê jednoœci w
ró¿norodnoœci. Musimy szanowaæ wolny przep³yw boskiej
wiary.
Pozwól, ¿e zakoñczê te wyjaœnienia, opisuj¹c jak widzê
moj¹ w³asn¹ pozycjê, o któr¹ spyta³eœ. Jestem jednym i
ró¿nym od moich braci i sióstr duchowych, którzy nie
przyjêli Œrila Œridhara Maharaja za swojego œiksa guru.
Sa r a g r a h i
·
3
Wszyscy jesteœmy inicjowani przez Œrila Prabhupada i w
ten sposób jesteœmy cz³onkami Gaudiya Sampradayi i
Parivary Bahktivinoda. Dlatego powinniœmy byæ jednoœci¹
jeœli chodzi o filozofiê. Mamy tego samego diksa guru.
Dzielimy równie¿ to samo religijne uczucie dla naszego
guru. Jednak¿e mam te¿ religijne uczucie dla Œridhara
Maharaja, którego z nimi nie dzielê. Podczas gdy musimy
byæ jednym filozoficznie (abheda), istnieje te¿ przestrzeñ
dla ró¿norodnych uczuæ religijnych (bheda). Ró¿nice te
nie s¹ filozoficznie niew³aœciwe, ani te¿ przesadnie wielkie.
na guru, sadhu i œastra, ale na czynnikach
instytucjonalnych. Œastra nie k³adzie ¿adnych
instytucjonalnych ograniczeñ na przyjmowanie diksa, czy
œiksa guru. Œastra mówi w sposób uniwersalny,
pozostawiaj¹c praktyczne szczegó³y wierze i osobistej
relacji pomiêdzy guru i uczniem. Stosownie do poziomu
zaawansowania ucznia, guru prowadzi go, bior¹c pod
uwagê czas, miejsce i okolicznoœci; mo¿emy np. widzieæ,
¿e przed swoim odejœciem Œrila Prabhupada, w wiêkszoœci
przypadków nie chcia³, ¿eby jego pocz¹tkuj¹cy uczniowie
przebywali w towarzystwie jego braci duchowych.
Jednak¿e w swoich ostatnich s³owach w tej materii
powiedzia³ swoim uczniom, ¿e mog¹ udaæ siê do Œrila
Œridhara Maharaja w kwestiach filozoficznych; i to w³aœnie
zrobi³em. Nigdy nie ¿a³owa³em tej decyzji, nawet chocia¿
z jej powodu nie jestem ju¿ mile widziany w instytucji
za³o¿onej przez Œrila Prabhupada. Pomimo tego, tak samo
teraz jak kiedyœ, silnie wierzê, ¿e jeœli chodzi o przyjêcie
œiksa guru, by³em i jestem w pe³ni wierny instrukcjom i
misji mojego diksa guru, jego Boskiej Mi³oœci A.C.
Bhaktivedanty Swami Prabhupada. Niech dziêki jego ³asce
osi¹gnê te¿ czystoœæ.
Sanga: “Narasingha Pranati” c.d.
Srila Sridhar Deva Goswami Maharaja
Ró¿norodnoœæ duchowych emocji w filozofii
Mahaprabhu sk³ada siê na jej piêkno. Oprócz tego uczucie,
które mam dla Œrila Œridhara Maharaja, mo¿e nie byæ
podzielane przez niektórych z moich braci i sióstr
duchowych, ale dzielê go z samym Œrila Prabhupadem,
który nazywa³ Œrila Œridhara Maharaja swoim œiksa guru.
Skoro Œrila Prabhupada mia³ uczucie dla Œrila Œridhara
Maharaja, jak jasno stwierdzi³ i jeœli czu³, ¿e Œridhar
Maharaja jako œiksa guru, pomóg³ mu przygotowaæ siê do
nauczania na Zachodzie, jak publicznie powiedzia³ nam w
Mayapur, jak ktokolwiek mo¿e sprzeciwiaæ siê mojemu
uczuciu dla Œrila Œridhara Maharaja i mojej wierze w jego
instrukcje?
Ostatecznie wszystkie obiekcje Iskconu, co do mojego
przyjêcia Œrila Œridhara Maharaja na œiksa guru s¹ oparte nie
4
·
Sa r a g r a h i
ze str. 1
"Wielbiciele weszli do frontowego pokoju mieszkania, a
Prabhupada powiedział im aby intonowali Hare Krsna.
Nastepnie powiedział aby modlili się do Krsny w formie
Narasinghadeva. [Satsvarupa powiedział:] Swamiji
powiedział, że powinniśmy modlić się do Lord Narasingha
i modlitwa powinna brzmieć 'mój mistrz nie skończył
swojej pracy'. [Jadurani powiedział:] On nauczył nas
modlitw do Pana Narasinghadeva. Wypowiedział słowa
jedno po drugim, a ja je zapisałem. Zadzwoniłem do
świątyń w San Francisco oraz Montrealu i przekazałem im
tę modlitwę. Swamiji powiedział, 'powinniście modlić się
do Krsny, że mój mistrz duchowy jeszcze nie skończył
swojej pracy, więc proszę pozwól mu skończyć'. "
Mantra, którą Srila Prabhupada ustanowił w swoim ruchu w
tamtym czasie, to jest Narasingha pranati, którą
Mahaprabhu sam wypowiedział w Puri Dhama wraz z
wersem z 'Avatara Stotram' Sri Jayadevy Dasa, które mogą
być znalezione na początku jego książki 'Gita Govinda',
bardzo wzniosłej rasa sastry. Widocznie, Jayadeva nie był
zmartwiony zakłócaniem świętej pary gdy opatrzył
przedmowę swojej książki tą stotram, modlitwą, która pod
analizą mówi "krsnas tu bhagavan svayam" podczas
wysławiania dziesięciu avatarów Krsny.
Również Sri Caitanya Mahaprabhu nie był zaniepokojony
wielbieniem Sri Narasinghadeva.
W Caitanya-caritamritcie jest napisane "Po ujrzeniu w
świątyni Bóstwa Pana Nrsimhy, Pan Caitanya Mahaprabhu
złożył pełne szacunku pokłony, padając jak długi.
Następnie, w ekstatycznej miłości, tańczył na różne
sposoby, śpiewał i ofiarowywał modlitwy. Wszelka chwała
Nrsimhadevie! Wszelka chwała Nrsimhadevie, który jest
Panem Prahlady Maharajy i, niczym miodonośna pszczoła,
zawsze ogląda podobną do lotosu twarz bogini szczęścia".
We Vrndavana-lila, mieszkańcy wielbią Narasingha, jak
również Narayana i jego inne avatary, dla ochrony Krsny.
Sri Narahari jest również znaczący w Gaura-lila, które jest
naszym dojściem do raga bhakti. Jest tam wielbiony dla
ochrony nama-sankirtana Sri Krsny. Tak jak było to
zrobione w Gaura-lila, Srila Prabhupada wielbił go dla
ochrony swojego ruchu. Odnośnie raga-marga, Thakura
Bhaktivinoda oferuje następujące modlitwy do Sri
Narasinghadeva w jego Navadvipa-bhava Taranga:
e dusta hrdaye kama adi ripu chaya
kutinati pratisthasa sathya sada raya
hrdaya-sodhana ara krsnera vasana
nrsimha-carane mora ei to' kamana
Wewnątrz mojego grzesznego serca wiecznie mieszka
sześciu wrogów prowadzonych przez żądzę, oraz
dwulicowość, pragnienie sławy i przebiegłość. Znajdując
się u lotosowych stóp Pana Narasingha, modlę się, aby on
łaskawie oczyścił moje serce i dał mi pragnienie służenia
Panu Krsnie.
kandiya nrsimha-pade magibo kakhana
nirapade navadvipe jugala-bhajana
bhaya bhaya paya yan'ra darsane se hari
prasanna hoibo kabe more daya kari
Płacząc, będę żebrać przy lotosowych stopach Pana
Narasingha o błogosławieństwa wielbienia Radhy i Krsny
w Navadvip, kompletnie bezpieczny i wolny od wszelakich
trudności. Kiedy ten Pan Hari, którego przerażająca forma
uderza strachem w sam strach, będzie zadowolony i
pokaże mi swoją łaskę?
yadyapi bhisana murti dusta-jiva-prati
prahladadi krsna-bhakta-jane bhadra ati
kabe va prasanna ho'ye sa krpa-vacane
nirbhaya karibe ei mudha akincane
Chociaż Pan Narasingha przeraża grzeszne dusze,
ofiarowuje on wielką pomyślność dla wielbicieli Pana
Krsny, prowadzonych przez Prahlada Maharaja. Kiedy
będzie on zadowolony aby wypowiedzieć słowa
współczucia dla mnie, bezwartościowego głupca i tym
samym czyniąc mnie nieustraszonym?
svacchande baiso he vatsa sri-gauranga-dhame
jugala-bhajana hau rati hau name
mama bhakta-krpa-bale vighna jabe dura
suddha citte bhajo radha-krsna-rasa-pura
On powie "Kochane dziecko! Usiądź swobodnie i żyj
szczęśliwie tu w Sri Gauranga-dhama. Wielb świętą parę i
rozwiń miłosne przywiązanie do ich świętych imion. Przez
łaskę moich wielbicieli, wszystkie przeszkody są odsuwane
daleko. Z oczyszczonym sercem, tylko wielbij Radhe i
Krsne, gdyż takie wielbienie jest przepełnione słodkim
nektarem".
ei boli' kabe mora mastaka-upara
sviya sri-carana harse dharibe isvara
amani jugala-preme sattvika vikare
dharaya lutibo ami sri-nrsimha-dvare
Mówiąc to, czy zechce ten Pana z radością umieścić jego
własne boskie lotosowe stopy na mojej głowie?
Doświadczę niezrównanej miłości do świętej pary, RadhyKrsny i przejdę ekstatyczne przemiany zwane sattvika.
Upadając na ziemię, będę tarzać się u bram świątyni Sri
Narasingha.
Tu w Audaryi wielbimy Narasingha sila tymi modlitwami
Thakura Bhaktivinoda i śpiewamy stotram Jayadevy w
dniu pojawienia się różnych avatarów tam wspomnianych.
W tych modlitwach Bhaktivinoda Thakura pokazuje nam
jak błagać by osiągnąć prawo do raganuga-bhakti.
Osiągnąwszy takie prawo - albo inaczej mówiąc, jata-ruci
raganuga-bhakti - wielbienie Narahari Bhagavana na
pewno osłabnie w życiu raganuga-sadhaki kiedy on skupi
się wyłącznie na swoim ista-devata. Jednakże, idealnie
wielbienie Sri Narasinghadeva może przejawić się w
wysiłku by osiągnąć coś, co jest najdroższe, Sri Krsne.
W tym przypadku ktoś błagałby Boga by osiągnąć coś dla
Krsny jednocześnie będąc nieświadomym, pod wpływem
yogamayi, że Krsna jest svayam bhagavan. Ja również
osobiście wielbię Narasinghadeva modlitwą aby rozumieć
znaczenie Srimad-Bhagavatam, ponieważ wyjawił on
znaczenie Sridharze Swamiemu, którego komentarz
chwalił Mahaprabhu. Pierwszy raz ofiarowałem tę
modlitwę w Jaipura, gdzie Radha-Damodara Sri Jivy
Goswamiego są wielbione wraz z bóstwem
Narasinghadeva.
Po przemyśleniu wszystkiego, myślę, że ważne jest dla
wielbicieli by rozwinąć pojęciową orientację wielbienia
Narasinghadeva, które jest odpowiednie dla służenia
Krsnie w nastroju Vraja bhakti. Niestety, duża liczba tak
zwanych wielbicieli Narasinghadeva jest przywiązanych do
myśli o osobistym "walczeniu z demonami" i stąd oni
wielbią go ze złych powodów.
Sa r a g r a h i
·
5
Dla Gaudiya Vaisnavów właściwy powód wielbienia go jest
taki jak Bhaktivinoda modli się "żebrać przy lotosowych
stopach Pana Narasingha o błogosławieństwa wielbienia
Radhy i Krsny w Navadvip, kompletnie bezpieczny i wolny
od wszelakich trudności". Najlepszy przykład wielbienia
Narasinghadeva jest Prahlada, który był tak łagodny. Ci,
którzy w rzeczywistości rozumieją tą sad-aisvarya formę
Bhagavana stają się również łagodni.
Co do pomysłu, że wielbienie Narasingha odsuwa RadhaKrsnę daleko, dam przykład przeciwnego zdarzenia. Jest to
dobrze udokumentowane że z okazji Narasingha Caturdasi
Gopala Bhatta Goswami głęboko i modlitewnie rozważał
intensywność bhakti Prahlada i jak to spowodowało, że Sri
Narasinghadeva pojawił się z kamiennego filaru. Rozważał
ten wspaniały cud jednocześnie marząc o posiadaniu
własnego Bóstwa Krsny aby oferować seva-puja i miał
nadzieję, że Mahaprabhu szybko spełniły swoją obietnicę
odwiedzenia go w Vrndavanie. Gdy zbudził się, Bóstwo
Radha-Ramana, które jest postrzegane jako nieróżne od
Mahaprabhu, pojawiło się z jednego z jego kamieni
saligrama. Innymi słowy, gdy Gopala Bhatta Goswami
kontemplował Prahlada i Narasinghadeva, rezultatem nie
był zniknięcie Radhy i Krsny, ale raczej ich pojawienie się.
Na początku prosił nas abyśmy błagali Narasingha
Bhagavan by chronił jego nauczanie - przesłanie Gaury,
rozkazu służącej Sri Radhy, Nayanamani (Sri
Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura). Na końcu powiedział
nam, kiedy zapytaliśmy czy mogliśmy modlić się za
niego, abyśmy modlili się do Krsny w ten sposób: "Mój
drogi Panie Krsno, jeśli tylko tego zapragniesz, proszę
zachowaj Srila Prabhupada". Podobnie, znajdujemy
wielbienie Narasingha Bhagavana w lilach adi i madhya Sri
Caitanyi Mahaprabhu, ale jest to w dużej mierze
nieobecne w Jego antya-lila. Jego antya-lila jest
wypełniona wyłącznym wielbieniem Govindy w bhavie
Radhy.
Śrila Kedarnatha Bhaktivinoda Thakura
Gitavali
Ciąg dalszy.
Bhoga-Arati
(1 )bhaja bhakata-vatsala śri-gaurahari
śri-gaurahari sohi gostha-bihari,
nanda-yasomati-citta-hari
(2) belaä ha'lo, damodara, äaisa ekhona
bhoga-mandire basi' karoha bhojana
(3) nandera nidese baise giri-vara-dhari
baladeva-saha sakhaä baise sari sari
(4) śukta-śakadi bhaji nalita kusmanda
dali dalna dugdha-tumbi dadhi moca-khanda
(5) mudga-bora masa-bora rotika ghritnna
śaskuli pistaka khir puli payasanna
Sri Yati Narasinghadeva ze Sri Narasingha Caitanya
Matha
Warto zauważyć tutaj, że Srimad-Bhagavatam bardzo
jasno przedstawia, że ista-devata Prahlada był Krsna. W
Sandze zatytułowanej "Pragnienie Vraja Bhakti"
zacytowałem odniesienia do tego odpowiadając na
pytanie o jego oddanie. Rzecz w tym, że Narasinghadev
jest specjalną manifestacją Krsny - Krsny pojawiającego
się się w formie odpowiedniej do okoliczności, ochrony
Prahlada. Oczywiście, Prahlada jest vaidhi-bhaktą, więc on
wielbił Krsne w vaidhi-bhakti, nie raganuga-bhakti.
Jest to również interesujące, że Srila Prabhupada mówił
nam, aby modlić się w pewien sposób na początku jego
nauczania, a inaczej gdy zbliżał się do końca jego lila
nauczania.
6
·
Sa r a g r a h i
(6) karpura amrta-keli rambha khira-sara
amrta rasala, amla dvadaśa prakara
(7) luci cini sarpuri laddu rasabali
bhojana korena krsna ho'ye kutuhali
(8) radhikara pakka anna vividha byanjana
parama anande krsna korena bhojana
(9) chale-bale laddu khay śre-madhumangala
bagala bajay ara deya hari-bolo
(10)radhikadi gane heri' nayanera kone
trpta ho'ye khäy krsna yaśoda-bhavane
(11)bhojanante piye krsna suvasita bari
sabe mukha prakhaloy ho'ye sari sari
(12)hasta-mukha prahaliya jata sakha-gane
anande viśrama kore baladeva-sane
(13)jambula rasala ane tambula-masala
taha kheye krsna-candra sukhe nidra gela
(14)viśalakha śikhi-puccha-camara dhulaya
apurva śayyaya krsna sukhe nidra jaya
(15)yaśomati-ajna pe'ye dhanistha-anito
śri-krsna-prasada radha bhunje ho'ye prito
(16)lalitadi sakhi-gana avaśesa paya
mane mane sukhe radha-krsna-guna gaya
(17)hari-lila eka-matra yahara pramoda
bhogarati gay thakur bhakativinoda
1) Po prostu wielbij Śri Gaurahari, który jest zawsze czuły
wobec Swoich wielbicieli. To ten sam Najwyższy Pan,
Kryszna, który bawił się na pastwiskach Vrajy i skradł serce
Nandy i Yasody.
7) Są tam purisy zrobione z białej mąki i cukru, purisy
wypełnione kremem, landu o potrawy z dahlu gotowane
w słodzonym ryżu. Kryszna ochoczo zjada wszystko.
2) Matka Yaśoda woła do Kryszny: „Mój drogi Damodaro,
już późno. Proszę przyjdź natychmiast, usiądź w jadalni i
zjedz swój obiad”.
8) W wielkiej ekstazie i z radością Kryszna zjada ryż,
warzywa przyprawione curry, słodycze i słodkie wypieki
przygotowane przez Srimati Radharani.
3)Na polecenie Nandy Maharajy, Kryszna (który podniósł
Wzgórze Gowardhana), siada, a potem wszyscy chłopcy
pasterze, wraz ze starszym bratem Kryszny, Sri Baladevą
siadają w rzędach.
9) Wesoły bramin, przyjaciel Kryszny, Madhumangal,
który uwielbia landu, zdobywa je na wszelkie sposoby.
Zajadając się landu wykrzykuje: Haribol! Haribol! i klepie
się dłońmi pod pachami wydając przy tym śmieszne
dźwięki.
4)Wtedy zostaje im podana uczta, na którą składają się:
śukta i różne rodzaje zielonolistnych warzyw, następnie
smaczne, smażone potrawy i sałatka przygotowana z
zielonych liści juty. Dostają także dynie, wiadra z owocami,
małe kwadratowe ciastka przyrządzane z soczewicy i
zagęszczonego mleka, gęsty jogurt, dynię gotowaną w
mleku, oraz potrawy z mąki bananowca.
5) Następnie dostają smażone przekąski z mung dhalu i
urad dhalu, capami oraz ryż z ghee. Potem jest kolej na
słodycze zrobione z mleka, cukru i sezamu, ciastka z mąki
ryżowej, skondensowane mleko, ciastka moczone w
mleku i słodki ryż.
6) Jest jeszcze inny słodki ryż, smaczny jak nektar z
powodu dodania do niego kamfory. Są banany i
wyśmienity ser. Kolejno pojawia się dwanaście rodzajów
kwaśnych potraw z tamaryndy, limonek, cytryn,
pomarańczy i granatów.
10) Spoglądając ukradkiem na Radharani i Jej przyjaciółki,
Kryszna je z wielką satysfakcją w domu matki Yaśody.
11) Po obiedzie Kryszna wypija napój z wody różanej.
Następnie wszyscy chłopcy stojąc w rzędach płuczą
swoje usta.
12) Po umyciu ust i rąk, chłopcy odpoczywają w
towarzystwie Pana Balaramy, pogrążeni w błogości.
13) Następnie dwóch chłopców pasterzy, Jambula i Rasala
przynoszą Krysznie pan z orzechów betel, wyszukanych
przypraw i areki. Po zjedzeniu tego panu, zadowolony
Krysznaczandra kładzie się spać.
14) Podczas gdy Kryszna szczęśliwie odpoczywa na
wspaniałej sofie, Jego sługa Visalaksza wachluje Go
wachlarzem z pawich piór.
Sa r a g r a h i
·
7
15) Na prośbę matki Yasody, gopi Dhanisztha zanosi resztki
pożywienia pozostawionego przez Kryszne, Srimati
Radharani, która zjada je z wielką rozkoszą.
16) Potem Lalita-devi i inne gopi otrzymują resztki
pożywienia i wewnątrz swoich serc opiewają z radością
chwały Radharani i Kryszny.
17) Thakura Bhaktivinoda, którego jedyną radością są
rozrywki Pana Hari, śpiewa tę pieśń Bhoga-arati.
YOGA ROZPACZY
Rama-priya dasi
Ostatnio wysłuchałam wykład Guru Maharaja, omawiający
znaczenie kilku wersetów pierwszego rozdziału Bhagavadgity. Nawet nie sądziłam, że tak wiele rzeczy można
odnaleźć już na samym początku, że pierwszy rozdział
porusza wszystkie problemy zawarte w całej księdze. W
pierwszej części tego rozdziału uwypuklone są cechy
Duryodhany, abyśmy mogli je łatwo dostrzec. Pod tym
względem jest on dla nas przykładem tego, jakim nie
należy być. Jego przykład ostro stoi w kontraście do cech
Arjuny, kierującego się współczuciem i tendencją do
przyjęcia schronienia u Krsny, zadając pytania itd...
Duryodhana bowiem nie ma w sobie żadnego
współczucia i kierowany jest całkowicie przez
przywiązania. Cała Gita uczy nas w ten sposób, że
pokazuje, jakim być jak i jakim nie być. W dwudziestym
wersecie zaczyna swoją mowę Arjuna, odsłaniając tym
samym, jakimi cechami powinien odznaczać się uczeń, jak
również obrazuje, iż normalną jest rzeczą mieć
wątpliwości, złe zrozumienie czy pewne przywiązania. To
jednak nie oznacza, iż nie możemy być dobrym uczniem.
Tak jak nie możemy uważać kogoś za brudnego, kiedy
bierze kąpiel, podobnie nie możemy uważać za złego,
tego ucznia, w którym tkwią wymienione
niedoskonałości. Najważniejszym jest mieć wiarę,
podporządkować się właściwej osobie oraz czynić
starania, aby rozwiązać problemy życia. Zatem
podstawową kwalifikacją ucznia jest podporządkowanie
się, zadawanie pytań, ukazywanie swych wątpliwości. Nie
należy przed nimi uciekać, ale raczej spojrzeć
introspektywnie i rozpocząć praktykę. Właśnie w pierwszej
kolejności zaczynamy dostrzegać tego typu rzeczy i
musimy się nimi zająć.
8
·
Sa r a g r a h i
Guru Maharaja podaje głęboki sposób patrzenia na bitwę
na polu Kuruksetra. Nie jest ona tylko bitwą samą w sobie,
ale przede wszystkim wewnętrzną walką, dlatego też
patrząc w ten sposób, można dostrzec symboliczne
znaczenie, w którym powóz będzie oznaczał ciało, koniezmysły, cugle umysł, kierowca inteligencję. Pasażerem
będzie dusza, czyli w tym przypadku Arjuna, a woźnicą
Krsna, Hrisikesa (Pan zmysłów). Dzięki przewodnictwu,
takiego woźnicy, który ma moc pokonania wszystkich
zmysłów, jesteśmy w stanie wygrać swą wewnętrzną
bitwę. Dlatego tak istotne jest przyjęcie schronienia guru.
Innym ważnym aspektem przyjęcia przez Krsnę pozycji
woźnicy, która w społeczeństwie indyjskim uchodzi za
bardzo niską jest to, iż przyjęcie jej, nie umniejsza pozycji
Krsny, który zawsze i we wszystkich okolicznościach jest
Acyuta, nieomylnym. Wydaje się to być sprzeczne,
jednakże Krsna jest przede wszystkim przyjacielem Arjuny
i przyjmuje tą pozycję z powodu miłości, jaką darzy go
Arjuna. To obrazuje jak bardzo Krsna jest uzależniony od
miłości swych wielbicieli.
Mimo, iż jest źródłem wszystkiego, niemniej jednak z
powodu czystej miłości swych wielbicieli jego pozycja
nieomylnego, wielkiego, niepokonanego przyjmuje inne
oblicze, ukazuje się On bowiem głównie jako ten, który
nie zawodzi swych wielbicieli. Taka jest konkluzja
Bhagavad-gity, która została objawiona przez Caitanye
Mahaprabhu w jego lila nauczania w południowych
Indiach. Natomiast w swej rozmowie z Ramananada Rayą
Caitanyą Mahaprabhu ukazuje najwyższe osiągnięcie
Gaudiya Vaisnavizmu, siebie jako Rasaraja Krsna z
mahabhavą Radhy, który przychodząc do tego świata,
sprawia, iż bhava Radhy staje się dostępna dla wszystkich.
Są to dwa aspekty Mahaprabhu: yuga-avatara i Svayam
Bhagavan w nastroju Radhy, próbujący zrozumieć siebie
samego, zobaczyć siebie poprzez jej oczy. Potrzebujemy
zrozumieć obie te strony Mahaprabhu. Nie możemy
pominąć żadnej z nich, a szczególnie jego aspektu yugaavatara i oczekiwać, że zrozumiemy wyższy.
Nama sankirtana jest bardzo ważna, jest metodą, dzięki
której można stać się kwalifikowanym do tego, aby
zrozumieć druga stronę Mahaprabhu. Po to, aby mogła
spłynąć na nas miłość do Boga, musimy najpierw
oczyścić serce, wyjść ponad guny natury materialnej.
Do tego potrzebujemy nama sankirtana. Bhaktisiddhanata
Saraswati podał dynamiczną ideę sankirtanu, w którym
dużą mridangą była określana prasa drukarska, a sannyasin
żywą mridangą. Również pokazał on dynamiczne, zdrowe
spojrzenie na wyrzeczenie. Polegało to na tym, aby
wykorzystać wszystkie rzeczy natury materialnej,
zdobycze współczesnego świata w służbie dla Krsny.
Niemniej jednak ważne jest zachować ostrożność, aby nie
wykorzystać tego jako motywacji do gromadzenia zbyt
wielu rzeczy pod tym pretekstem. Przede wszystkim
należy skupić się na tym, aby użyć nasze zmysły w służbie
dla Krsny, starając się jak najbardziej zaangażować w Krsna
sankirtana.
Kolejnym ważnym punktem, jaki Guru Maharaja porusza,
jest wykorzystanie swej inteligencji tak, jak najbardziej tylko
jesteśmy w stanie to zrobić. Dzięki temu nasza praktyka
jest podsycana. Jednakże nie jest konieczne posiadanie
wielkiej inteligencji, ważny jest wysiłek. Nawet
niepoprawne wypowiadanie słów nie odgrywa tak
wielkiego znaczenia, jeśli serce będzie na właściwym
miejscu, gdyż bardziej liczy się od tego język serca.
Krsna przede wszystkim słucha jego. Jednakże, jeśli serce
jest tam gdzie trzeba, naturalnym będzie również
pragnienie, aby i te zewnętrzne rzeczy wykonywać
poprawnie. Zostało to ukazane na przykładzie bramina,
który, mimo, iż nie potrafił poprawnie wymawiać słów
czytając Bhagavad-gitę, niemniej jednak jego mocny i
szczery wysiłek doprowadził go do tego, iż dotarł do
sedna Bhagavad-gity, zrozumiał, że ten, który jest źródłem
wszystkiego, przyjmuje pozycje woźnicy, będąc
uzależnionym przez bhakti swego wielbiciela, stając się
uzależnionym od niej, pokonanym przez nią.
Z tego powodu Mahaprabhu objawił mu wszystkie sekrety
świadomości Krsny. Zatem historia ta pokazuje jak
ważnym jest prawdziwe poznanie Bhagavad-gity. Dzięki
temu wszystko inne samo przyjdzie. Jest to esencja
Gaudiya Vaisnavizmu. Wyjątkowość nauk naszej tradycji
polega na tym, iż każda inna uczy, iż Bóg jest obiektem
godnym czci, ale Gaudiya Vaisnavaowie uczą, iż wielbiciel
Boga jest obiektem Jego czci. Dlatego też Krsna mówi, że
nie ma go ani na Vaikuncie, ani w sercu yogina, natomiast
przebywa tam, gdzie wielbiciele mówią, śpiewają o nim. W
ten oto sposób, Krsna jest wszechobecny, gdyż wielbiciele
jego są wszędzie. Kiedy śpiewają, służą mu, wtedy w
takim miejscu pojawia się. Dlatego też jest powiedziane, że
jego ramiona, nogi są wszędzie.
Przyjęcie przez Krsnę pozycji woźnicy jest dla nas
przykładem tego, iż zajmowana zewnętrznie pozycja nie
określa tego gdzie, czy też, kim jesteśmy. Tak jak w Jego
przypadku, przyjęcie takiej niskiej roli nie zmienia jego
pozycji jako nieomylnego, podobnie jest z nami, gdyż nie
jesteśmy swoją pozycją, ale tam, gdzie jest nasze serce,
nasze zrozumienie Rzeczywistości. Bez względu na to,
jaką pozycję zajmujemy, czy to sannyasina, grihasty,
prezydenta świątyni itd. jesteśmy tam gdzie dotarliśmy
wewnętrznie pod względem ruci, anistha, asakti itd.
Sa r a g r a h i
·
9
W czasie wykładu Guru Maharaja poruszył pewną, ważną
kwestię. Podkreślił jak niezmiernie rzadkimi są narodziny w
ludzkim ciele oraz możliwość towarzystwa świętych osób.
Dzięki tym dwóm elementom jesteśmy w stanie pokonać
ocean materialnej egzystencji. Biorąc to pod uwagę,
powinniśmy mierzyć swój postęp, bowiem patrząc z
perspektywy tego jak długa droga jest już za nami i ta, która
jest jeszcze przed nami bez względu na to, jakie są nasze
odczucia, jest ona tak naprawdę niedługa, niczym na
wyciągnięcie ręki, mimo iż w rzeczywistości może to nam
zająć jeszcze wiele żyć. Jednakże, jeśli szczerze
praktykujemy i wiemy dobrze, jakim cennym i rzadkim
skarbem jest nasz cel i czym jest, nie będziemy zniechęceni,
słysząc, że przed nami jeszcze tysiące żyć zanim dotrzemy,
tam, dokąd zmierzamy.
Przeciwnie, wiedząc, w którym miejscu znajdujemy się na
drodze, trzymając się dobrego towarzystwa, będziemy
zachęceni, mając w świadomości, że udajemy się w tym
kierunku. Stosując to wszystko w praktyce będziemy
szczęśliwi, mając świadomość, że nie musimy obawiać się o
przyszłość, wierząc, że Mahaprabhu nie zostawi nas samym
sobie. Taka postawa jest bardzo ważna, gdyż przyciąga
wielce uwagę svarup-sakti.
Jeśli będziemy myśleć w ten sposób, przyjdzie ona do nas,
przyciągniemy tym jej sympatię. Nie jesteśmy w stanie tego
zrobić w inny sposób jak tylko ten. Jest to niesamowicie
inspirujące. Jak dla mnie, jest to wspaniała metoda na
szczęśliwe, pełne, świadome Boga życie, bez niepokojów i
prób udawania kogoś innego niż tak naprawdę się jest.
Mamy w gruncie rzeczy całą wieczność na to, aby rozwijać
swoją miłość do Kryszny. Najważniejsze w tym momencie
jest to, że jesteśmy już na tej drodze. Jest to bardzo wiele.
Reszta przy właściwym zaangażowaniu, w swoim czasie,
dzięki łasce z pewnością na nas spłynie. Świadomość tego
czyni nas wolnymi od niepokojów i obaw, w sytuacji, gdzie
dostrzegamy swój postęp, a szczery wysiłek z pewnością
będzie rozbudzał takie widzenie. Kiedyś jak sobie
przypominam, Guru Maharaja powiedział, że możemy to
zobaczyć, spoglądając kilka lat wstecz i z pewnością nie
będziemy mogli powiedzieć, że nic się nie zmieniło, czy że
nie poszliśmy do przodu.
Tak jak Arjuna pokonał swe trudności i zdecydował się
walczyć, podobnie i my z właściwym zaangażowaniem i
pod odpowiednim przewodnictwem odniesiemy sukces w
swoim czasie. Jest on stopniowy, powolny, ale najważniejsze,
że on jest.
Dalej w czasie wykładu, Guru Maharaja podał niezwykle
głębokie znaczenie słowa „Gudakesa”, którym to jest
określany Arjuna. Z jednej strony oznacza ono tego, który
pokonał sen. Według Visvanatha Cakravarti Thakura „Gud”
znaczy słodki jak Gaudiya Vaisnavizm słodki Vaisnavizm,
10 ·
Sa r a g r a h i
„a” - Visnu (Krsna mówi iż pośród wszystkich liter jest on
literą A)”ka” Brahma i „sa”- Siva. Zatem znaczenie tego
jest takie, że Brahma, Visnu i Siva są bardzo zadowoleni,
jakby kosztowali czegoś słodkiego, kiedy widzą Arjunę z
Krsną w powozie. Relacja Arjuny z Krsna jest tak słodka, iż
nawet Visnu pragnie ją zobaczyć, mimo iż jest gunaavatarem.
Brahma, Visnu i Siva sa guna-avatarami i z tego względu
nie okazują zbyt wielkiego uczucia, stronniczości itd
ludziom, jakie ma miejsce w relacjach Krsny ze swoimi
wielbicielami. Arjuna znany jako ten, który pokonał sen,
został umieszczony przez Krsne w mistycznym śnie,
boskim śnie iluzji, aby Krsna mógł poprzez niego nas
poinstruować. Na jego przykładzie, na przykładzie jego
wątpliwości pokazywana jest nasza ignorancja oraz to, w
jakiej jesteśmy potrzebie.
Tak jak Krsna zatrzymuje powóz między dwoma
najbardziej drogimi Arjunie osobami: Bhimie (jego
dziadku) i Dronie(jego nauczycielu, guru) pokazując mu
jego przywiązanie tak również nam, najpierw objawia On
nam mantunya bhava nasze materialne przywiązanie, a
my oczywiście staramy się uciec od tego. Nie jest łatwo
bowiem patrzeć prawdzie prosto w oczy, wymaga to
pewnej odwagi.
Jednakże jak Guru Maharaja mówi „Kiedy czegoś nie
chcemy słuchać, to oznacza iż powinniśmy właśnie tego
słuchać”. Bardzo ważne jest zrozumieć, dlaczego Arjuna,
który nigdy nie uciekał przed walką, nie chce walczyć.
Mimo, iż pozornie podaje niby dobre powody dla których
nie chce tego zrobić, tak naprawdę nie są one w ogóle
dobre, ponieważ oparte są na jego przywiązaniu do osób
zgromadzonych na polu bitwy, przyjaciół, rodziny itd. , a
jego przywiązanie oznacza dla niego jego tożsamość,
dlatego gdyby ich zabił to tak jak gdyby zabił siebie. Nasze
poczucie tożsamości bazuje na nieszczęście na naszym
otoczeniu, które jest względnym, gdyż zmienia się. Dla
przykładu poprzez identyfikację z dzieckiem ktoś staje się
rodzicem, z żoną staje się mężem, gdy traci żonę
wdowcem itd. Nasze poczucie tożsamości oparte jest na
przywiązaniu, to, co jest moje, uważamy błędnie, że tym
jesteśmy, ale takie poczucie tożsamości jest
nierzeczywiste. Z tego względu, kiedy nasze otoczenie
czy sytuacja się zmienia przeżywamy duży kryzys
egzystencjalny, kryzys tożsamości, gdyż nasze poczucie
tożsamości opiera się na przyjaciołach, krewnych, na
przywiązaniach. Kiedy będziemy w stanie pokonać je
dzięki wiedzy, otrzymamy nową tożsamość, która się nie
zmieni. Jest ona oparta na partha, relacji duchowej. Krsna
zwracając się do Arjuny, jako Partha ma właśnie na myśli
to, że on też jest z nim związany, co wskazuje, że wszyscy
mamy związek z Krsną i to jest prawdziwe, to jest nasza
prawdziwa tożsamość. To jest pierwsza i zasadnicza
kwestia, którą powinniśmy się zająć, jest to początkiem
życia duchowego.
Mając wiarę w Hrisikesa, wierząc, że mamy związek z nim,
że jest on Acyuta, nigdy nas nie zawiedzie (wszystko inne
w pewnym punkcie może to zrobić), angażując się w pełni
w służbę dla niego jak najlepiej możemy, skupiając się na
tym, gdzie tak na prawdę jesteśmy na tej drodze z
pewnością będziemy czynić postęp stopniowo i Arjuna
pokazuje nam jak kroczyć właśnie tą drogą od początku
krok po kroku do samego końca. Powinniśmy się skupić
na tym i szczerze to zastosować.
Mimo, iż może się wydawać wręcz niemożliwym
pokonać materialne przywiązania w rzeczywistości jest to
możliwe. Musimy praktykować świadomość Krsny mając
na względzie postęp w tym kierunku. Bhagavad-gita nam
to wyraźnie pokazuje i jeśli szczerze słuchamy usłyszymy
wszystko to, co potrzebujemy usłyszeć. Właśnie to
oznacza stwierdzenie Sridhara Maharaja „Umrzeć aby Żyć”
czyli jak być szczerym, móc usłyszeć i być w stanie to
przetrawić. Jest to dosyć gorzka pigułka do przełknięcia,
ale warto ją przełknąć, aby być zdrowym.
Często słyszy się stwierdzenie, iż trzeba sięgnąć
samego dna aby móc na nowo powstać. Ma to pewne
zastosowanie duchowe. W takiej sytuacji znalazł się
Arjuna, który będąc niepokonanym, potężnym, w
pewnym momencie prawdziwie się załamał, wpadł w
rozpacz visidan. Od tego właśnie słowa pochodzi tytuł
pierwszego rozdziału Gity visada yoga, yoga rozpaczy.
Oznacza to, że z wielkiego dna rozpaczy możemy
dotrzeć do czegoś cudownego, możemy otrzymać coś
wspaniałego.
Rozpacz Arjuny ilustruje bardzo dobrze jak duża jest moc
materialnych przywiązań, jednocześnie również pokazując
nam, jaka siła płynie z odwiązania się. Prędzej czy później,
aby zrobić prawdziwy postęp musimy dojść do
zrozumienia tego, co tu zostało objawione i podjąć kroki
ku temu, aby zrobić, co konieczne, podjąć wyzwanie
szczerej praktyki, a Krsna z pewnością nas nie zawiedzie.
Musimy starać się raz za razem wprowadzić to, czym
mówi Krsna w Gicie w swe życie i z pewnością
odniesiemy sukces.
Arjuna dosięgnąwszy dna swej rozpaczy, dochodzi do
najwyższego prospektu życia, przywołując imiona Krsny
jako tego, który jest w stanie usunąć wszelki smutek i żal.
Widząc swe przywiązanie, które Krsna mu pokazał, wpada
w rozpacz z powodu swego przywiązania. Dlatego też
przywołuje imiona Krsny. Jest to dla nas nauką tego, iż nie
ma nic potężniejszego od Krsna nama, jest ono bardziej
miłosierne od samego Krsny i jest w stanie usunąć wszelki
żal i smutek, naszą rozpacz.
Wiele można się nauczyć z tej postawy Arjuny, że nawet
w najtrudniejszej, rozpaczliwej sytuacji imiona Krsny są w
stanie usunąć nasz ból materialnej egzystencji, naszą
rozpacz i stopniowo podążając za jego przykładem,
naukami Gity z odpowiednim przewodnictwem, możemy
tak jak on dotrzeć do ostatecznego celu swego życia.
Kalendarz
Przygotowała: Rama-priya dasi
LUTY 2007
1 (Czw)Purnima, Sri Krsna Madhura Utsava, pojawienie się
Srila Narottama Dasa Thakura, początek Govinda Masa
(miesiąca Govinda);
7 (Śr) Pancami, odejście Sri Purusottama Das Thakura,
pojawienie się Srila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura
(post do południa), odejście Srila Gour Govinda Swami;
13(Wt) Ekadasi, post za Vijaya Ekadasi, Kumbha Sankranti
(Słońce wchodzi w znak Wodnika);
14 (Śr) Dvadasi, przerwanie postu 07:04 - 10:12, odejście
Sri Isvara Puri;
16 (Pt) Caturdasi, Siva Ratri;
18(Ndz)Pratipat, odejście Srila Jagannatha Dasa Babaji oraz
Sri Rasikanandy;
21 (Śr) Pancami, pojawienie się Sri Purusottama Dasa
Thakura;
27 (Wt) Ekadasi, post za Amalaki Vrata Ekadasi;
28 (Śr) Dvadasi, przerwanie postu 06:25 - 10:01, odejście
Sri Madhavendra Puri;
Sa r a g r a h i
·
11
Redakcja:
Mayapurcandra dasa
Gaura-śakti dasa
Madhavapriya dasi
Radhika-seva dasi
Rama-priya dasi
Vrindavani dasi
Manohari dasi
Lila-śakti dasi
Madhavendra Puri dasa
bhn. Monika
bh. Maciek
12 ·
Sa r a g r a h i