odwołanie od decyji PB-1 - Stowarzyszenie Zielona Mogiła

Kraków 28.09.2013 r.
Stowarzyszenie "Zielona Mogiła"
31-979 Kraków
ul. Ptaszyckiego 19
KRS 0000328841
statut stowarzyszenia dostępny na stronie www.zielonamogila.pl
Wojewoda Małopolski
31-156 Kraków, ul. Basztowa 22
za pośrednictwem
Prezydent Miasta Krakowa
Wydział Architektury i Urbanistyki
Urzędu Miasta Kkrakowa
Rynek Podgórski 1, 30-533 Kraków
Pismo do sprawy AU-1-3.6740.1.886.2013. KPŁ
Odwołanie od decyzji nr 1919/2013 z dnia 30.08.2013 w sprawie j/w
W związku z brakiem zastosowania trybu odwoławczego
postanowienia
Regonalnego Dyrektora Ochrony Środowiska
z dnia 16.07.2013 nr OO.
4242.2.6.2013.AK niniejsze odwołanie dotyczy postępowania z wniosku o
pozwolenie na budowę zakończonego decyzją Prezydenta Miasta Krakowa nr
1919/2013 z dnia 30.08.2013 oraz zastrzeżeń do raportu ponownej oceny
oddziaływania na środowisko zakończonego uzgodnieniem w formie
postanowienia RDOŚ sygnatura OO.4242.2.6.2013.AK. Odwołanie od decyzji
Prezydenta Miasta Krakowa dotyczy zatem:
I.
Zastzeżeń do projektu budowlanego i postępowania w sprawie
wydania decyzji pozwolenia na budowę
II.
Zastzeżeń do raportu ponownej oceny o oddziaływaniu
przedsięwzięcia na środowisko dla inwestycji pod nazwą:
„Budowa Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadów w
Krakowie” jako element projektu „Program gospodarki odpadami
komunalnymi w Krakowie” i postępowania w tym zakresie
I. Zasrzężenia do projektu budowlanego i postępowania w sprawie
wydania decyzji pozwolenia na budowę
1.
Zakres inwestycji objętej wnioskiem o pozwolenie na budowę nie stanowi
całości mogącej funkcjonować samodzielnie. Zakres zamierzenia
inwestycyjnego obejmuje swoim zakresem część kubaturową, tj. zakład
termicznego przetwarzania odpadów komunalnych i zawiera się na działkach nr
64/32, 64/10, 64/17 obr. 43 Nowa Huta. Analogicznie raport ponownej oceny
oddziaływania inwestycji na środowisko został zawężony wyłącznie do zakresu
objętego opracowaniem tj do działki nr 64/32, 64/10, 64/17. Jak wskazano we
wstępie funkcjonowanie ZTPO bez realizacji sieci ciepłowniczej o długości (wg
danych Inwestora 3,5 km) jest nie możliwe, bowiem całe założenie programowe
w kontekście odprowadzenia ciepła do sieci miejskiej jest warunkiem
niezbędnym, aby zakwalifikować przetwarzanie termiczne śmieci jako źródło
energii odnawialnej, –co wielokrotnie było podkreślane przez Inwestora na
etapie prowadzonych konsultacji społecznych. Z punktu widzenia założeń
inwestycyjnych przedsięwzięcie bez włączenia do miejskiej sieci ciepłowniczej
nie spełnia kryteriów prawa unijnego i krajowego. Jak czytamy w raporcie:
„Projekt inwestycji obejmuje również infrastrukturę powiązaną technologicznie
z ZTPO, na którą składać się będzie:
• sieć ciepłownicza o długości ok. 3,5 km, służąca do przesyłu energii cieplnej
wytwarzanej w ZTPO,
• linia elektroenergetyczna 110 kV o długości ok. 250 m, pomiędzy stacją
transformatorową wysokiego napięcia GPZ „Wanda” (TAURON Dystrybucja
S.A.), a ZTPO, służąca do przesyłu energii wytwarzanej w zakładzie.
Ocena wpływu realizacji i eksploatacji w/w infrastruktury będzie przedmiotem
odrębnych postępowań administracyjnych. W niniejszym raporcie uwzględniono
jedynie możliwości przyłączenia tych sieci do zakładu”
Przytoczone powyżej inwestycję nie są objęte wnioskiem o pozwolenie na
budowę a Inwestor nie wprowadza do nazwy inwestycji etapowania.
Konsumuje, zatem w całości wydane decyzję:
 decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach - decyzja Prezydenta
Miasta Krakowa znak WS-04.WM.7627-484/09 z dnia 21 czerwca 2010
roku
 decyzję AU-2/6733/206/2012 o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego – decyzja Prezydenta Miasta Krakowa znak:
AU-02-1.6733.102.2012.EŁY z dnia 26.06.2012 r.
Brak etapowania inwestycji, przy jednoczesnym zawężeniu zakresu inwestycji
powoduje, iż w obiegu prawnym brak jest jakiejkolwiek decyzji lokalizacyjnej
dla planowanej rozbudowy sieci ciepłowniczej o długości 3,5 km oraz
rozbudowy sieci energetycznej o długości 0,25 km
Stoi to w sprzeczności między innymi z zapisami ponownego raportu, który
stwierdza Zagospodarowanie terenu związanego z budową ZTPO przy ul.
Giedroycia zostało zaprojektowane uwzględniając warunki określone w:
 decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach - decyzja Prezydenta Miasta
Krakowa znak WS-04.WM.7627-484/09 z dnia 21 czerwca 2010 roku
(załącznik nr 1 do raportu)
 decyzji AU-2/6733/206/2012 o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego – decyzja Prezydenta Miasta Krakowa znak:
AU-02-1.6733.102.2012.EŁY z dnia 26.06.2012 r. (załącznik nr 2 do
raportu).
Odrębnym zagadnieniem pozostaje kwestia samego projektu zagospodarowania
terenu, który jest
graficznym przedstawieniem planowanej inwestycji, z
elementami uszczegółowionymi na etapie dokumentacji technicznej. Ma on
również spełniać Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie
szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego z dnia 3 lipca 2003 r. (Dz.
u. Nr 120 poz. 1133) (zm. Dz. u. 2008, Nr 201, poz. 1239) Zasadniczo, zatem
projekt zagospodarowania terenu, nie zawiera całego docelowego zakresu
inwestycji tj:
• sieci ciepłowniczej o długości ok. 3,5 km, służąca do przesyłu energii cieplnej
wytwarzanej w ZTPO,
• linii elektroenergetycznej 110 kV o długości ok. 250 m
Nie można, zatem jednoznacznie stwierdzić, jak określono w raporcie, że
projekt zagospodarowania terenu jest zgodny z decyzją o środowiskowych
uwarunkowaniach - decyzja Prezydenta Miasta Krakowa znak WS-04.WM.
7627-484/09 z dnia 21 czerwca 2010 roku (załącznik nr 1 do raportu). W
ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz.
1118, z późn. zm.32) w art. 20 w ust. 1 pkt 1 mówi o obowiązkach projektanta,
do których należy:
„1) opracowanie projektu budowlanego w sposób zgodny z ustaleniami
określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i
jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227), lub w pozwoleniu, o
którym mowa w art. 23 i 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr
153, poz. 1502, z późn. zm.33)), wymaganiami ustawy, przepisami oraz
zasadami wiedzy technicznej;”;
W związku z tym zapisem projekt zagospodarowania terenu powinien być
zgodny z decyzją środowiskową, jednakże przedłożony projekt zawiera tylko
część tej decyzji, jest to również sprzeczne z zapisem § 8 ust. 3 pkt 6
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowego zakresu i
formy projektu budowlanego z dnia 3 lipca 2003 r. (Dz. u. Nr 120 poz. 1133)
(zm. Dz. u. 2008, Nr 201, poz. 1239)
Jak wskazano we wstępie realizacja inwestycji na podstawie
zatwierdzonego projektu budowlanego przedstawionego w tym zakresie nie
stanowi funkcjonalnej całości. Oddanie do użytkowania tego typu inwestycji
może nastąpić wyłącznie po zrealizowaniu zarówno sieci ciepłowniczej jak
również sieci energetycznej. Gdyby inwestor zrealizował za podstawie tego
zakresu projektowego inwestycję, to nie mógłby oddać do użytkowania ZTPO,
który stanowi całość funkcjonalno – technologiczną. Brak jest możliwości
spalania śmieci bez oddawania ciepła poprocesowego do sieci miejskiej.
Podkreśla się fakt, iż w decyzji środowiskowej brak jest zapisów mówiących o
możliwości etapowania inwestycji. Brak jest również opisu realizacji inwestycji
w częsci przy zaniechaniu realizacji jakiegoś elementu inwestycji. Zatem
wydanie decyzji pozwolenia na budowę dla części inwestycji, (która wg
Stowarzyszenia nie stanowi funkcjonalnej całości) stoi również w sprzeczności
z zapisami decyzji środowiskowej. Inwestor ponadto nie posiada żadnej decyzji
lokalizacyjnej będącej w obiegu prawnym na pozostałe elementy inwestycji.
Ponadto brak etapowania powoduje możliwość rezygnacji Inwestora z realizacji
z części inwestycji, ponieważ po uzyskaniu decyzji pozwolenia na budowę bez
wspomnianych elementów mógłby teoretycznie uzyskać decyzję na
użytkowanie ZTPO bez elementów sieci, która łączy ZTPO z miejską siecią
cieplną i energetyczną. Ponadto zgodnie z zapisem decyzji środowiskowej w pkt
II.1. wskazano: Należy zrealizować przedsięwzięcie w oparciu o wariant
termicznego przekształcania odpadów poprzez ich spalanie (utlenianie) z
odzyskiem wytworzonego ciepła, przy ul. Giedroycia w Krakowie . Projekt
budowlany nie zawiera elementów, które pozwalają na odzysk ciepła.
2.
Treść decyzji okreslająca zamierzenie inwestycyjne nie koresponduje z
zatwierdzonym projektem budowlanym oraz raportem ponowenj oceny
oddziaływania na środowisko- w zakresie części dotyczacej technologii
termiczngo przekształcania odpadów.
Decyzja Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 30.08.2013 r zatwierdza projekt
budowlany w zakresie obiektów kubaturowych oznaczonych numerami od 01
do 03 i 07 do 09, obiekty infrastruktury technicznej oznaczonych numerami: 04,
05, 06, 08, 13, 14, 16 oraz w zakresie rówznych elementów urządzeń
budowlanych jak: separatory, instalację zewnetrzne, drogi wenetrzne, parkingi.
Zakres ten wskazano na stronie 1 i 2 skarżonj decyzji. Po zapoznaniu się z tą
treścią wskazać należy, że decyzja nie zatwierdza żadnej instaklacji wewnetrznej
technologicznej do termicznego przekształcania odpadów. W obiekcie głównym
procesowym nr 01 ZTPO (jak wskazano w decyzji) znajduje się wyłacznie
instalacja wewnętrzna: wod-kan., c.o., wntylacji i klimatyzacji, wentylacji
pożarowej (napowietrzanie i oddymainie), elektryczną, teletechniczną i
telekomunikacyjną. Brak projektu instalacji wenwętrznej technologicznej
(proces technologiczny musi zawierać instalacje gazową lub do przesyłu innego
paliwa , mocznika etc.) W spisie projektantów poszczególnych branż
wymienionych w decyjzi na stronie 3 i 4 brak jest również wskazania aby
decyzja obejmowała projekt instalacji do odzysku lub unieszkodliwiania
odpadów innych niż niebezpieczne przy zastosowaniu procesów termicznych lub
chemicznych (zgodnie z nomenklaturą). O tym że inwestycja dotyczy instalacji
do unieszkodliwiania odpadów przy zastosowaniu procesu termicnzego wiemy z
raportu ponownej oceny oddziaływania na środowisko, jednakże
projekt
budowlany nie zawiera projektu tej instalacji. Zatem istnieje rozbieżność
pomiedzy raportem a zakresesem projektu zatwierdzonym przez organ. Należy
podkreslić, iż wydana decyzja pozwolenia na budowę jest spójna z żądaniem
wskazanym we wniosku inwestora, a zatem to on wskazał zakres projektu
budowlanego, z pominieciem instalacji technologicznej. Konkludujac decyzja
pozwolenia na budowe nie zatwierdza de facto żadnej instalacji do termicznego
przekształcania odpadów
3.
Brak uzgodnień projektu budowlanego przez Regionalnego Dyrektora Ochrony
Środowiska i Powiatowego Inspektora Sanitarnego. Odnosząc się do punktu 2
(powyżej) logicznym następstwem pominięcia w zkaresie projektu budowlanego
branży instalacji technologicnzej procesu spalania są wydane opinie RDOŚ
(OO.4242.2.6.2013.AK ) i SANEPID (NZ-PG-420-279/13, ZL/2013/06/204)
odnoszące się wyłącznie do opisu technologii zawartego w raporcie a nie
projekcie budowlanym. Zarówno RDOŚ jak i Sanepid nie miał wiedzy na temat
rozwiązań projektowych (zawartych w projekcie budowlanym)
samej
technologii, projekty te nie były przedmiotem opiniowania tych dwóch
instytucji.
Taka sytuacja pozwala zatwierdzić decyzją pozwoelnia na budowę rozbiężne
rozwiązania zawarte w projekcie budowlanym (o ile projekty branżowę będą
objęte zakresem) a opisem zawartm w raporcie ponownej oceny oddziaływania
na środowisko w formie raportu. Postanowienie RDOŚ zawiera informację o
akceptacji zaprojektowanych rozwiązań technicznych przedstawionych w
raporcie i projekcie budowlanym dla poszzcególnych komponentów w zakresie
ochrony środowiska (str. 1 postanowienia). Jednakże z informacji zawartej w
uzasadnieniu decyzji pozwolenia na budowę wynika, że organ prowadzący
postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowe nie przesłał do RDOŚ
egzemplarza projektu budowlanego- tym bradziej że projekt budowlany nie
zawiera projektów branży technologicznej czyli „komponentów w zakresie
ochrony środowiska” Postanowienie RDOŚ zawiera informację (str.2) że W
ramach nienijszej procedury analizie nie podlega zatem ponownie wybór
miejsca realizacji inwestycji i wybór technologii, a jedynie szczegółowe
rozwiazania projektowe, które są zawarte w dokumentacji projektowej i których
ocena wpływu na środowisko jest dokonana w raporcie. Zapis ten wydaje sie
być słuszny, jednakże zarówno RDOŚ ani Wydział Architektury nie dysponował
projektami instalacyjnymi technologii termicznego przestwarzania odpadów –
nie mógł wieć sie odnieść do rozwiązań tam zawartych a tym samym
zaakceptować rozwiązań projektowych. Mógł jedynie, co było by prawdą,
zaopiniować rozwiazania opisane w raporcie.
4.
Brak konsulatcji społecznych przeprowadzonych podczas przeprowadzania
ponowenj oceny oddziaływania inwestycji na środowisko
Pismem z dnia z dnia 5.06.2013 r Regionalny Dyrektor Ochrony Srodowiska w
Krakowie wystąpił do organu administracji architektoniczno- budowlanej o
przeprowadzenie postępowania z udziałem społeczeństwa w oparciu o art. 90
ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy z dnia 3 pażdziernika 2008 r o udostępnieniu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale spoęłczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Z 2008 r, Nr
199, poz. 1227 ze zm. –zwana w skrócie UUOŚ). Liczne uwagi zgłoszone przez
społeczeństwo pisemnie i protokołem w czasie rozprawy, organ przesłał do
RDOŚ, który nie przeprowadził żadnych konsulatacji społecznych,
społeczeństwo, poza jedną rozporawą administracyjną, nie mogło się
wypowiedzieć, ani co wiecej uzyskać odpowiedzi na zadawane pytania –
bowiem już 16.07.2013 r. RDOŚ wydał postanowienie uzgadniające realizację
przedmiotowego przedsiewzięcia.
5.
Naruszenie art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku
z art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane, polegające na uznaniu, iż nie jest
stroną żadna osoba wykazująca interes prawny w postępowaniu o wydanie
pozwolenia na budowę dla zamierzenia budowlanego
Ponieważ pismem z dnia z dnia 5.06.2013 r Regionalny Dyrektor Ochrony
Srodowiska w Krakowie wystąpił do organu administracji architektonicznobudowlanej o przeprowadzenie postępowania z udziałem społeczeństwa w
oparciu o art. 90 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy z dnia 3 pażdziernika 2008 r o
udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale spoęłczeństwa w
ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Z
2008 r, Nr 199, poz. 1227 ze zm. –zwana w skrócie UUOŚ) nalezy przyjąć, że w
postępowaniu tego typu krag stron jest ustalany w oparciu o art 28 k.p.a. a zatem
stroną jest każdy kto wykaże interes prawny w przedmiocie postępowania.
Ponieważ to organ w postaci Przezydenta Miasta Krakowa przeprowadzał
postepowanie środowiskowe z udziałem społeczeństwa, zatem zastosowanie
miał tu art. 28 k.p.a
Na wstępie należy podkreślić, iż informację na temat odmowy przymiotu strony
organ skierował do sób fizycznych pismem, na które nie przysługiwał środek
odwoławczy. Organ w sposób pobiezny stwierdził brak interesu prawnego, bez
wnikliwej analizy składanych wniosków. Ponieważ jedną z osób, która składała
wniosek o uznanie za stronę jest Pan Jan Kołodzijczyk, który jest
współwłaścicielem odcinka drogi dojazdowej (działka nr 41/1) do
projektowanego ZTPO- odmówienie mu przymiotu strony wskazujac na brak
interesu prawnego jest absurdalny i nie możłiwy do uzasadnienia. Jest on
równeiż wspólwłascicielm działki nr 41/2, na której znajduje się budynek
mieszkalny jednorodzinny zlokalziowany przy głownej drodze dojazdowej do
ZTPO,
Odrębną sprawą pozostaje pobieżne traktowanie wniosku o uznanie za stronę
Pana Tomasa Crowna, który również przedłożył wniosek do sprawy o uznanie
go za stronę. Organ prowadzący postepowanie przyjął, na podstawie wydruku ze
strony internetowej, że przesyłka listowa została dostarczona skutecznie do
adresata w dniu 9.08.2013 r. Jednkże forma ta nie może stanowić dowodu
dostareczenia skutecznego listu poleconego, wskazuje jedynie dostarczenie pod
wskazany adres przesyłki listowej co nie jest tożsame ze skutcznym
doręczeniem. O skutecznym doręczeniu moze jedynie świadczyć podpisane
przez adresata potwierdzenie zwrotne lub potwierdzenie dwukrotnego awizo
listu zgodnie z zasadami k.p.a.. W takiej sytuacji została wydana decyzja
pozwolenia na budowę, bez dowodu doręczenia skutecznego pisma z dnia
1.08.2013 r do jednej z potencjalnych stron postepowania.
6.
Projekt budowlany oraz decyzja pozwoelnia na budowe nie zawiera zakresu –
okreslonego w decyzji środowiskowej
Z zapisu pkt II. 16 decyzji Prezydenta Miasta Krakowa znak WS-04.WM.
7627-484/09 z dnia 21 czerwca 2010 roku wynika konieczność realziacji
pompowni na wysokie stany wody dla odwodnienia terenu zawala. Kolejny raz
zapis ten został zawarty w decyzji pozwolenia na bodowę (strona 11) oraz
wskazano w uzasadnieniu decyzji (na stronie 16) spełenieni tego warunku II.16.
na zasadzie (...)pozostały zakres (w tym budowa przepompowni – przypis
autora)będzie realizowany w trybie odrębnych postepowań administracyjnych”
Zapis ten wskazuje, że zapis II.16 nie został spełniony wogóle, bowiem projekt
budowlany powienien zawierać zakres obejmujący budowę przepompowni.
Problem przepompowni wskazanej w decyzji środowiskowej jest tak naprawdę
nietknięty przez Inwestora . Nie ma bowiem żadnej decyzji lokalizacyjnej w
obiegu prawnym na ten zakres, decyzja środowiskowa równeż nie obejmuje
tego obszaru terenu – niezbędnego do wykoania przepompowni wraz
zodcinkiem sieci wraz ze śluzą na wale wiślanym – zgodnie z dyspozycją tego
zapisu to jest odprowadzenia wody na zawale rzeki Wisły lub Dłubni. Decyzja
pozwolenia na budowę stwierdza, ze warunek został spęłniony, ale w jaki
posób?
Dcyzja nawet
nie determinuje (nie zobowiązuje Inwestora) wykonania
przepompowni przed oddaniem obiektu do użytkowania co wydaje sie logiczne
– jako warunek niezbędny. W zasadzie dyspozycja decyzji środowiskowej
powinna mieć odzwierciedlenie w projekcie budowlanym, tj. projekt powinien
zawierać i obejmować realizację przepompowni. Taka forma decyji pozwolenia
na budowę nie pozwala wyegzekwować budowy przepompowni, Inwestor nie
musi realizować tego zadania, tak naprawdę nigdy. Zapis ten nie jest jego
obowiązkiem i prowadzi do sytuacji funkcjonowania zakładu bez przpompowni
co jak wykazano jest sprzeczne z zapisem o spełnieniu warunku II.16.
7.
W projekcie budowlanym brak jest odniesienia do zagadnienia oddziaływania
na działki (tereny) sąsiednie podczas prac fundamentowych. W szczególności
sposobu palowania (wibracje) oraz występowania zjawiska leja depresyjnego
podczas prac związanych z realizacją fundamentów. W decyzji środowiskowej
w rozdziale II pkt 7 Zapisy decyzji nakładają na Inwestora obowiązek
„zachowania w maksymalnym stopniu dotychczasowych stosunków wodnych na
tych terenach” Natomiast w aktualnym raporcie czytamy na stronie 24:
W przypadku wód podziemnych stwierdza się, że faza budowy może mieć
bezpośredni wpływ na wody podziemne (gruntowe), ponieważ w czasie
prowadzenia robot budowlanych konieczne będzie usunięcie wierzchniej
warstwy ochronnej wód podziemnych w celu wykonania wykopów pod
projektowane obiekty ZTPO. Przewiduje się również konieczność wykonania
odwodnień w rejonie wykopów. Działania takie mogą lokalnie i okresowo
doprowadzić do obniżenia zwierciadła wód gruntowych.
W związku z przytoczonym fragmentem raportu, projekt budowlany powinien
wskazywać zakres odwodnień, ich lokalizację, głębokość i podstawowe
parametry oraz winien na zagospodarowaniu terenu wskazać zasięg leja
depresyjnego związanego z wykonaniem odwodnień wykopów w czytelny
sposób tak, aby organ prowadzący postępowanie mógł prawidłowo wyznaczyć
krąg stron tj. właścicieli lub użytkowników nieruchomości, na których
inwestycja, poprzez obniżenie zwierciadła wody podziemnej będzie
oddziaływać. Wydaje się, że same oświadczenia projektanta konstrukcji, autora
raportu o tym, że lej depresji nie wystąpi podczas prac budowlanych są nie
wystarczajace, ponieważ nie można ich zweryfikować z dokumentacją
projektową, która nie zawiera informacji o technologii wykonywania palowania,
czy głębokości palowania. Dotyczy to również braku okreslenia w projekcie
budowlanym głebokosci scianek szczelnych, któtr maja być realziowane do
głebokosci nieprzepuszczalnych iłów. Projekt budowlany powienin zawierać
informacje na jaką głebokosć mają być wprowadzone stalowe ścianki szczelne
aby zjawiko leja depresyjnego nie wystąpiło (w projekcie jest zapis o ściankach
szczelnych min. 2 m, przy posadowieniu płyty dennej na poziomie -10,0 m. oraz
wykoaniu pod nią palowania)
8.
W związku z przytoczonym w pkt 7 cytatem z raportu Przewiduje się również
konieczność wykonania odwodnień w rejonie wykopów. Działania takie mogą
lokalnie i okresowo doprowadzić do obniżenia zwierciadła wód gruntowych
projekt budowlany nie zawiera decyzji wodnoprawnej dla realizacji tego typu
odwodnień i obniżenia zwierciadła wody podziemnej. Inwestor przedstawił
wyłącznie decyzję wodnoprawną z dnia 09.05.2013 na likwidacje istniejącego
rowu odwadniającego znajdującego się na terenie inwestycji (urządzenia
wodnego). Na terenie działki nr 64/32 znajduje się droga dojazodwa
(zaewidencjonowana na aktualnej mapie do celów projektowych) stanowiąca
dojazd do działki nr 74, 75. Projekt budowlany nie zawira informacji na temat
likwidacji tej drogi oraz zapewneinia dojazdu do w/w działek
9.
Projekt budowlany jest niezgodny z decyzją środowiskową decyzja Prezydenta
Miasta Krakowa znak WS-04.WM.7627-484/09 z dnia 21 czerwca 2010 roku w
zakresie wysokości oraz ilości emiterów co wiąże się z błedną metodyką
sprawdzenia oddziaływania na zabudowę mieszkalną, która posiada więcej niż
jedną kondygnację.
Przyjęta w raporcie metodyka modelu oddziaływania inwestycji na
powietrze w oparciu o Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia
2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu
(Dz. U. Nr 16, poz.87). jest w całości błędna, ponieważ odnosi do emitera o
wysokości 70 m a nie jak wskazano decyzji środowiskowej nie mniej niż 80 m .
Nie wzięto również pod uwagę obszaru natury 2000 Łąki Nowohuckie pod
kątem oddziaływania planowanej inwestycji ze względu na założenia wyjściowe
zgodnie z metodyką zawartą w powołanym Rozporządzeniu.. Ponadto obniżenie
emitera o 10 m powoduje istotne zmiany z punktu metodyki i obszaru
analizowanego pod katem rozprzestrzeniania się substancji chemicznych
wprowadzanych do powietrza. Ponieważ przyjęto niższy emiter tj. 70 m wydaje
się błędne podanie w raporcie wyników kryterium opadu pyłów zgodnie z
metodyka zawartą w Rozporządzeniu gdzie znajduje się zapis Jeżeli w
odległości od pojedynczego emitora lub któregoś z emitorów w zespole,
mniejszej niż 10 h, znajdują się wyższe niż parterowe budynki mieszkalne lub
biurowe, a także budynki żłobków, przedszkoli, szkół, szpitali lub sanatoriów, to
należy sprawdzić, czy budynki te nie są narażone na przekroczenia wartości
odniesienia substancji w powietrzu lub dopuszczalnych poziomów substancji w
powietrzu. W tym celu należy obliczyć maksymalne stężenia substancji w
powietrzu dla odpowiednich wysokości. Rozróżnia się następujące przypadki:
1) gdy geometryczna wysokość najniższego emitora w zespole jest nie mniejsza
niż wysokość ostatniej kondygnacji budynku Z, obliczenia stężeń wykonuje się
dla wysokości Z;
2) gdy geometryczna wysokość najniższego emitora w zespole jest mniejsza niż
wysokość ostatniej kondygnacji budynku Z, obliczenia stężeń wykonuje się dla
wysokości zmieniających się co 1m, począwszy od geometrycznej wysokości
najniższego emitora do wysokości:
a) Z, jeżeli Hmax ≥ Z,
b) Hmax, jeżeli Hmax < Z
- gdzie:
Hmax - oznacza najwyższą efektywną wysokość emitora w zespole z obliczonych
dla wszystkich sytuacji meteorologicznych.
Wszystkie wartości stężeń obliczone ze względu na budynki znajdujące się w
pobliżu emitorów nie mogą przekraczać wartości D1.
Częstość przekraczania wartości odniesienia lub dopuszczalnego poziomu
substancji w powietrzu należy obliczyć, jeżeli wartości stężeń obliczone ze
względu na budynki znajdujące się w pobliżu emitorów przekraczają wartość D1
lub nie jest spełniony warunek określony wzorem 3.4.
Wartości odniesienia substancji w powietrzu lub dopuszczalne poziomy
substancji w powietrzu uważa się za dotrzymane, jeżeli częstość przekraczania
wartości D1 przez stężenie uśrednione dla jednej godziny jest nie większa niż
0,274 % czasu w roku - w przypadku dwutlenku siarki, a 0,2 % czasu w roku dla pozostałych substancji.
Zatem metodyka badań opiera się na zawężonym obszarze, który niezgodny jest
dodatkowo z zapisem decyzji środowiskowej, która wyraźnie wskazuje na
wysokość emitera nie mniej niż 80m – tj. zakres badany zgodnie z
Rozporządzeniem powinien wynosić 800 m.
10.
Projekt budowlany jest niezgodny z zapisami decyzji środowiskowej w zakresie
konieczności zastosowania ekranów akustycznych. Najbardziej narożny na
niekorzystny ponadnormatywny wpływ hałasu jest budynek mieszkalny,
jednorodzinny znajdujący się przy ulicy Giedroycia. (stanowiącej jedyny dojazd
do planowanej inwestycji) na działce nr 41/2 obr. 43 Nowa Huta. Projekt
budowlany oraz ponowny raport nie podnoszą w ogóle tej kwestji, która była
analizowana w pierwszym raporcie środowiskowym- co znalazło
odzwierciedlenie w decyzji środowiskowej.
Powyżej fragment raportu oddziaływania na środowisko sporządzony przez
Socotec Polska Sp. z o.o. strona 231
Analiza pierwszego raportu pozwala stwierdzić, iż obszar oddziaływania
inwestycji wyznaczony na odcinku ulicy Giedroycia (od zjazdu z Igołomskiej
do wysokości zjazdu do ZTPO) był brany pod uwagę pod kątem liniowych
źródeł hałasu na trasie transportu (oznaczonych w tabeli 8.33 jako odcinek L1,
L2,L3,L4) o łącznej długości 750 m i prędkości przejazdu pojazdów 50 km/h.
Moc natężenia LAW,eq =87 do 92dB.
Autorzy raportu na stronie 233 piszą:”Izolinia przedstawiającą zasięg hałasu
emitowanego z transportu biegnącego po ul. Giedroycia również nie obejmuje
terenów podlegających ochronie akustycznej. Graficzne przedstawienie rozkładu
izolinii hałasu w porze dziennej przedstawia załącznik 8.25”
poniżej pokazano fragment załącznika nr 8.25 obrazujący obszar oddziaływania
inwestycji biegnącego po ulicy Giedroycia
Poniżej pokazano kopię map akustycznych z naniesioną skalą poziomów
natężenia hałasu i lokalizacją istniejącej zabudowy mieszkalnej
Wynika z tego jednoznacznie, ze budynek mieszkalny nr 15 jest w tym
momencie narażony na ponadnormatywne oddziaływanie hałasu, realizacja
ZTPO powiększy niekorzystny wpływ w sposób znaczny- co wymaga
wprowadzenia odpowiednich urządzeń budowlanych – ekranów akjustycznych
o których była mowa w decyzji środowiskowej. Sami autorzy raportu wskazują
moc natężenia LAW,eq =87 do 92dB. przy budynku mieszkalnym co jest
wynikiem ponadnormatywnym.
11.
Odnosząc się do zagadnień związanych z ochroną przeciwpowodziową to
projekt budowlany wykazuje wiele rozbieżności i nie zawiera elementów
wskazanych w decyzji środowiskowej jako warunek nieodzowny. Projekt
budowlany nie zawiera projektu budowy pompowni na wysokie stany (NWS)
dla odwodnienia terenu zawala co wynika z zapisu pkt II. 16 decyzji Prezydenta
Miasta Krakowa znak WS-04.WM.7627-484/09 z dnia 21 czerwca 2010 roku.
W tym miejscu należy się odnieść do regulacji wdrożenia postanowień
dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23
października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w
dziedzinie polityki wodnej (Dz. Urz. WE L 327 z 22.12.2000, str. 1, z późn. zm.;
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 275), dyrektywy
2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w
sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim (Dz. Urz. UE L 288 z
06.11.2007, str. 27) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/
WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środowiskowych norm jakości w
dziedzinie polityki wodnej, zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy
Rady 82/176/EWG, i obecnie polskiej USTAWY z dnia 5 stycznia 2011 r. o
zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 15
lutego 2011 r.): W Art. 40. 1. Zabrania się: 3) lokalizowania na obszarach
szczególnego zagrożenia powodzią nowych przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko, gromadzenia ścieków, odchodów zwierzęcych,
środków chemicznych, a także innych materiałów, które mogą zanieczyścić
wody, prowadzenia odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, w tym w
szczególności ich składowania
Powołany zapis prawa unijnego stoi w sprzeczności z forsowaną lokalizacją
planowanej inwestycji na terenie potencjalnego zagrożenia powodzią – a więc
na terenie szczególnego zagrożenia powodzią. Zapisy raportu na stronie 16 są
niezgodne z udokumentowanym stanem faktycznym. Ponieważ został
wykonany operat pomiarowy przez uprawnionego geodetę i został przyjęty do
zasobu geodezyjnego Urzędu miasta Krakowa, w którym stwierdzono, ze
korona wału przy połączeniu Wisły z kanałem Portowym wynosi 199,78
m.n.p.m
stwierdzić należy, ze w sąsiedztwie ZTPO są elementy wałów powodziowych,
gdzie korona znajduje się na rzędnej poniżej wody tysiącletniej, co jest w
sprzeczności z teoretycznym założeniem Inwestora, który nie bazuje na
rzetelnych pomiarach terenowych lecz na nieaktualizowanych danych na temat
stanu wałów powodziowych. Raport zawiera następujące informację na stronie
np. 16
Zgodnie z opracowaniem „Zasięg obszarów bezpośredniego i potencjalnego
zagrożenia powodzią rzeki Wisły oraz jej dopływów: Dłubni, Prądnika, Rudawy,
Serafy oraz Wilgi w granicach administracyjnych Krakowa” projektowana
inwestycja nie znajduje się w obszarze szczególnego zagrożenia powodzią. Teren
pod ZTPO zlokalizowany jest od strony południowej w odległości ok. 440 m od
wałów rzeki Wisły, od zachodu ok. 370 m od wałów rzeki Dłubni, granica
wschodnia jest położona ok. 270 m od wałów kanału portowego a granica
północna terenu jest położona ok. 440 m od wałów kanału południowego. Wisła
posiada obwałowania, a rzędna korony wałów na wysokości terenu ZTPO
wynosi 200,52 m n.p.m. Rzędne zwierciadła wód prawdopodobnych rzeki Wisły
na wysokości terenu planowanego przedsięwzięcia dla wody stuletniej i
tysiącletniej wynoszą odpowiednio:
Q 1 % - 199,60 m n.p.m. (tzw. woda stuletnia),
Q 0,1 % - 200,30 m n.p.m. (tzw. woda tysiącletnia).
Zabezpieczenia przeciwpowodziowe wskazane w w/w planach zostały
uwzględnione w projekcie budowlanym. Projektuje się podniesienie rzędnej
terenu zakładu do 198,00 m n.p.m. Budynki procesowe na terenie ZTPO będą
posadowione na poziomie zero wynoszącym 198,30 m n.p.m. Główny budynek
procesowy (ob. nr 01) oraz budynek gospodarki pozostałościami procesowymi
(ob. nr 02) zabezpieczone będą szczelnymi, wewnętrznymi ściankami
przeciwpowodziowymi zlokalizowanymi wzdłuż ścian zewnętrznych do
wysokości + 4,00 m, tj. do rzędnej 202,30 m n.p.m., czyli powyżej poziomu
określonego dla wody stuletniej i tysiącletniej. Na bramach i drzwiach zostaną
umieszczone grodzie zamykane w sytuacji zagrożenia powodziowego do poziomu
2,5 m, czyli do rzędnej 200,80 m n.p.m.
W powyższym tekście znajduje się:
a) nieprawdziwa informacja na temat rzędnej korony wałów tj 200, 52
m .n .p.m..
b) Dodatkowo brak jest jakiejkolwiek informacji na temat zmiany
stosunków wodnych po podniesieniu terenu całego terenu inwestycji czyli
ok. 4 ha o 2m w stosunku do stanu istniejącego i wpływu na tereny
sąsiednie
c) brak jest informacji na temat zabezpieczenia zakładu pod względem
infrastruktury technicznej, która wprowadzona będzie w obrys budynków.
Czy są zastosowane rozwiania techniczne chroniące wpływ wody
kanałami do budynków w przypadku awarii wałów
a) brak jest informacji w projekcie budowlanym na temat instalowania sieci
odwadniającej teren i wykonania przepompowni na zawale rzeki Wisły o
której jest mowa w wydanej decyzji środowiskowej dla tego zamierzenia
inwestycyjnego.
Jest o tym wymogu mowa na stronie 404 raportu który cytuje decyzję DUŚ tj. :”
Należy zapewnić ochronę przeciwpowodziową terenu planowanego Zakładu
Termicznego Przekształcania Odpadów w szczególności poprzez podejmowane
w porozumieniu z Małopolskim Zarządem Melioracji i Urządzeń Wodnych w
Krakowie działania zmierzające do przeprowadzenia remontu i modernizacji
obwałowań rzeki Wisły (wraz z wałami cofkowymi na jej dopływach) na odcinku
od stopnia Dąbie do stopnia Przewóz, budowy pompowni na wysokie stany
(NWS) dla odwodnienia terenu zawala oraz poprzez opracowanie Planów
operacyjnych ochrony przed powodzią na czas budowy i eksploatacji, które
określą zadania i działania związane z zabezpieczeniem ludzi, mienia i
obowiązki osób odpowiedzialnych za ich realizację.” Autorzy raportu w sposób
nieścisły, daleki od precyzji odpowiadają w wyjaśnieniach i propozycjach
rozwiązań zmierzających do ochrony ZTPO przed skutkami powodzi na
zasadzie spełnienia wymagań: W celu wypełnienia tego warunku w kwietniu
2013 r sporządzony został „Projekt planu operacyjnego ochrony przed
powodzią na etapie budowy Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadów”
oraz „Projekt planu operacyjnego ochrony przed powodzią na etapie
eksploatacji Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadow”, w których
określone zostały zadania i działania związane z zabezpieczeniem ludzi, mienia i
obowiązki osob odpowiedzialnych za ich realizację. Plany te zostały uzgodnione
z Wydziałem Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego Urzędu Miasta
Krakowa – decyzja Prezydenta Miasta Krakowa znak: OC - 03.5544.3.13.20013
z dnia 23.04.2013 r. Inwestor podjął działania zmierzające do przeprowadzenia
remontu i modernizacji obwałowań rzeki Wisły (wraz z wałami cofkowymi na jej
dopływach) na odcinku od stopnia Dąbie do stopnia Przewoz. KHK S.A.
prowadzi w tym zakresie rozmowy z Małopolskim Zarządem Melioracji i
Urządzeń Wodnych w Krakowie (MZMiUW). Na podstawie opracowanej w 2000
r. ”Koncepcji programowo-przestrzennej remontu obwałowań wiślanych w
Krakowie na odcinku od stopnia Dąbie do stopnia Przewoz z odwodnieniem
zawala”, zakwalifikowano ww. obwałowania wraz z wałami cofkowymi do
przebudowy. W 2012 r. na zlecenie MZMiUW wykonano 5-letnią ocenę stanu
technicznego obwałowań Dłubni i Wisły, ktora potwierdziła konieczność ich
przebudowy. MZMiUW rozpoczął realizację planowanego przedsięwzięcia i
ogłosił przetarg na modernizację lewych wałów przeciwpowodziowych Wisły na
odcinku od stopnia Dąbie do Mostu Wandy wraz z wałami cofkowymi
W przytoczonym obszernie cytacie z raportu występuje sprzeczność w
zakresach remontów wałów. Mówi się o konieczności modernizacji od stopnia
Dąbie do stopnia Przewóz a jednocześnie wskazuje na to, że prace obejmują
zakres od stopnia Przewóz do Mostu Wandy a zatem znacznie bliżej niż
planowana realizacja ZTPO. Ponadto określa się stan wałów, gdzie jak
stwierdzono; potwierdza się konieczność ich przebudowy. Dowodzi to, iż
przedłożone pomiary geodezyjne na etapach poprzednich postępowań
administracyjnych były i są rzetelne i wykazują nieprawdziwość założeń w
odniesieniu do ich wysokości. (uwaga ta dotyczy również samego raportu)
Na uwagę zasługuje fakt, iż Inwestor stwierdził, że posiada mapę do celów
projektowych obejmującą wskazany najniższy punkt korony wałów przez
Stowarzyszenie. mapy takiej nie ma w dokumentacji projektowej
Na mapie ortofoto czarna kropką zaznaczono występowanie miejsca, gdzie po
wykonanych pomiarach stwierdzoną rzędną korony wałów poniżej wody
tysiącletniej co wprost wykazuje brak zabezpieczenia przeciw powodziowego.
Przedłozóna mapa przez Inwestora stanowiaca mapę zasadniczą przyjąta do
zasób geodezyjnych UMK wykazała słuszność stanowiska Zielonej Mogiły i
wykazała, że korona wałow w tym miejscu znajduje się poniżej wody
tysiącletniej.
12.
Kontynując uwagi dotyczące kwestii powodziaowej na szczególna uwagę
zasługuje uzasadnienie w decyzji pozwoelnia na budowe złozónych uwag w tym
zakresie. Powołana opinia RZGW z dnia 9. 12.2008 r, w decyzji PB rzuca
aboslutnie nowe świałto na sprawę: Po pierwsze RZGW wskazał aktualne
rzędne zalania wodami, wyższe niz dotychczas przyjmowano (przez WBiZK), w
kontekscie wdrażania Dyrektywy Powodziowej Unii Europejskiej. Na stronie 30
decyzji o pozwoleniu na budowę przytoczono dane RZGW Rzędne zwierciadła
wód prawdopodobnych rzeki Wisły na wysokości terenu planowanego
przedsięwzięcia dla wody stuletniej i tysiącletniej wynoszą odpowiednio:
Q 1 % - 200,18 m n.p.m. (tzw. woda stuletnia),
Q 0,1 % - 200,56 m n.p.m. (tzw. woda tysiącletnia)..
Zatem jest to jeszcze bardziej niekorzystana sytuacja, w odniesieniu do satnu
istniejącego. Ponieważ został wykonany operat pomiarowy przez uprawnionego
geodetę i został przyjęty do zasobu geodezyjnego Urzędu Miasta Krakowa, w
którym stwierdzono, że korona wału przy połączeniu Wisły z kanałem
Portowym wynosi 199,78 m.n.p.m – zatem przy wystąpieniu wody stuletniej i
tysiacletniej teren ZTPO zostanie zalany w wyniku wystąpienia fali
powodziowej na poziomie odpowiednio 200,18 lub 200, 56 m.n.p.m. Natomiast
z samego uzasadninia w decyzji kwestii powodziowej wypływa kompletna
ignorancja tego faktu, ponieważ w dalszym ciągu stwierdza się, że zalanie
ZTPO jest możliwe wyłacznie w przypadku przerwania wałów- co jest błedne,
jak wykazano, sytuacja taka może zdażyć sie w przypadku wystapienia fali
kulminacyjnej o takiej wysokosci jak wskzano w piśmie RZGW z dnia 9.
12.2008 r. . Na stronach 30, 31, 32, 33 skarżonej decyzji wystepuje tak duża
ilosć wewnętrznych sprzecznosci, ze trudno się odnieść do tej zagmatwanej
retoryki, z której wynika:
• istnieje kilka opracowań map terenów zalewowych, mapy te i
opracowania różnią się w szczególnosci co do wysoksoci wystąpienia
potencjalnego poziomu wody powodziowej,
• przedłożona przez Inwestora mapa zasadnicza potwierdziła, ze jest
miejsce korony wałów, które posiada wysokosć poniżej 200, 0 m.n.p.m.
• Jeżeli Stowarzyszenie Zielona Mogiła przedłożyło operat pomiarowy
przyjety do zasobów geodezyjnych UMK, to oczywistym jest że kazda
mapa zasadnicza wyciągnięta z zasobów geodezyjnych potwierdzi pomiar
(zmiana mogłaby nastąpić w przypadku fizycznego podniesienia korony
wałów i aktualizacji pomiarów, lub nienaniesieniu wykonanego operatu
pomiarowego na mapę zasadniczą)
• Wnioski w tym zakresie wywiedzione w uzasadnieniu decyzji są
nielogiczne. Wał ma korone poniżej wody tysiącletniej (zawsze), ma
koronę poniżej wody stuletniej (okreslonej tylko przez RZGW) ale RDOŚ
orzekł, że nie stanowi to zagrozenia powodziowego a organ podzilea to
stanowisko w pełni (?)
13.
Teren inwestycji nie ma dostępu do drogi publicznej w zwiazku z
nieuregulowanym stanem prawnym działki zajętej z naruszenim prawa pod
budowę ulicy Giedroycia
Na wstępie należy wskzać, że został złozóny wniosek o wznowienie
postępowania w sprawie wydania decyzji na budowe ulicy Giedroycia we
wrześniu 2010 r.
Budowa ulicy Giedroycia -zagadnienie związane z działką nr 41/1 obr. 43
Nowa Huta
Budowa ulicy Giedroycia miała miejsce po uzyskaniu decyzji pozwolenia na
budowę Prezydenta Miasta Krakowa nr 961/SA/2002 z dnia 05.08.2002. Po
analizie akt sprawy dotyczących postępowania zakończonego wydaniem decyzji
pozwolenia na budowę (sygnatura sprawy; AB-01-5.73531-20172-968/02) drogi
dojazdowej do mostu Wandy Jeżynowa- rz. Dłubnia (aktualna nazwa ulicy
Giedroycia) należy stwierdzić, iż decyzję pozwolenia na budowę dla realizacji
drogi publicznej (stanowiącej dojazd do planowanego ZTPO) w zakresie działki
nr 41/1 wydano na podstawie zgody domniemanej spadkobierczyni Pani Marii
Nowosieleckiej (data oświadczenia nieczytelna, w aktach sprawy brak jest
oświadczenia Pani Marii Nowosieleckiej, jak również innych osób, o tym, że jest
jedyną spadkobierczynią po zmarłej właścicielce w/w działki tj. Pani Marii
Stanek, ponadto w oświadczeniu zawarto informację „zgodnie z udziałami” co
sugeruje, że Pani Maria Nowosielecka posiadała ewentualnie tylko udziały w
nieruchomości i nie była jedynym spadkobiercą lub następcą prawnym po
zmarłej właścicielce)
Pani Maria Nowosielecka podpisała oświadczenie o następującej treści:
„W związku z realizacją przez Miasto Kraków inwestycji pn. „Droga dojazdowa
do mostu Lajkonik III w Krakowie – odcinek łączący istniejącą ulicę Jeżynową z
mostem na rzecze Dłubni, położonej w Krakowie – Nowej Hucie” – oraz
koniecznością wykupu działki nr 41/1 o pow. 0.0311 ha obr. 43 jednostka
ewidencyjna Kraków – Nowa Huta położonej w rejonie budowy drogi
dojazdowej, wyrażam zgodę na wcześniejsze wejście w teren wymienionej
działki (zgodnie z udziałami), w celu realizacji inwestycji. Jednocześnie Miasto
Kraków zobowiązuje się do wykupienia przedmiotowej działki po uregulowaniu
stanu prawnego”
Na tej podstawie Wydział Skarbu Miasta pismem z dnia 14.07.2002 (sygnatura
GS 08.7220-39) adresowanym do Zarządu Dróg i Komunikacji w Krakowie
(Inwestor) przekazał zgodę Marii Nowosieleckiej.
W aktach sprawy brak jest oświadczenia osoby umocowanej do składania
oświadczeń o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele
budowlane w imieniu ZDiK. Jednakże stwierdzić należy, że uzyskano decyzję
pozwolenia na budowę i zrealizowano drogę na działce nr 41/1 na podstawie
oświadczenia jednego z domniemanych spadkobierców zmarłej właścicielki bez
badania, jakie osoby są pozostałymi spadkobiercami po zmarłej pani Marii
Stanek, choć oczywistym faktem, wynikającym chociażby z oświadczenia Pani
Marii Nowosieleckiej jest współistnienie innych spadkobierców do tej
nieruchomości. W postępowaniu AB-01-5.73531-20172-968/02 brała udział
wyłącznie Pani Maria Nowosielecka, (potwierdzenia zwrotne znajdują się w
aktach, bez rozdzielnika – listy stron postępowania)
Aktualnie toczy się postępowanie w Sądzie Rejonowym dla Krakowa – Nowej
Huty w Krakowie, Wydział I Cywilny pod sygnaturą sprawy I Ns 397/12/N o
nabycie spadku po zmarłej Pani Marii Stanek na wniosek Pana Stanisława
Kołodziejczyka. Jak ustalono w sprawie spadkobierców (współwłaścicieli
działki 41/1) /jest co najmniej dwadzieścia osób.
Do dzisiaj działka nr 41/1 obr. 43, na której zrealizowano drogę stanowiącą ulicę
Giedroycia stanowi własność osób fizycznych – dla podkreślenia nie stanowi
własności Skarbu Państwa, Skarbu Miasta i nie jest działką drogową
W postępowaniu dotyczącym wydania decyzji środowiskowej dnia 21.06.2010 r
( sygn. akt WS-04.WM.7627-484/09 ) uznano pismo ZIKIT z dnia 02.09.2009 o
sprawowaniu zarządu bez weryfikacji jego podstawy prawnej, choć zarówno
Wydział Skarbu Miasta jak i ZIKIT posiadał wiedze(wynika to z korespondencji
zebranej w aktach AB-01-5.73531-20172-968/02) na temat
właściciela tej
działki ustalonej przez WSM w lipcu 2002 r, co zostało zatajone i pominięte w
postępowaniu środowiskowym prowadzonym w roku 2009.
Jak już wspomniano powyżej stan prawny działki 41/1 obr. 43 Nowa Huta do
dzisiaj jest nie w pełni uregulowany. Na wniosek osób fizycznych toczą się
postępowania o nabycie spadku. Sprawę prowadzi Wydział I Cywilny pod
sygnaturą sprawy I Ns 397/12/N o nabycie spadku po zmarłej Pani Marii
Stanek.
Powyżej załączono informację ZIKIT z dnia 30 lipca 2010, z którego wynika
jednoznacznie, iż zajęcie terenu pod drogę, o którym napisano: „W związku z
tym, że działka zajęta pod drogę stanowi własność osób Fizycznych (zawraca się
uwagę na liczbę mnogą) tutejsza jednostka umieści ją na liście hierarchicznej
wykupu nieruchomości pod drogami na 2011 r.” nastąpiło z rażącym
naruszeniem prawa, ponieważ gminna inwestycja została zrealizowana na
działce nie będącej własnością gminy, nie mówiąc o tym ze pominięto
pozostałych spadkobierców w wyznaczaniu kręgu stron przy wydawaniu decyzji
ULD oraz pozwolenia na budowę drogi ulicy Giedroycia.
II. Zastrzeżenia do raportu ponownej oceny oddziaływania na środowiko
1.
Rozbieżności co do prowadzonego monitoringu zanieczyszczeń polegające na
wskazaniu konieczności ciągłego monitoringu lub monitoringu cyklicznego w
odstępach czasowych. W decyzji środowiskowej w rozdziale IV pkt 6, 8, 9 - w
pkt 6 jest mowa o działaniach naprawczych po stwierdzeniu w wyniku ciągłego
monitoringu przekroczeń zanieczyszczeń, natomiast już w punkcie 9 jest mowa
o częstotliwości badań raz na 6 miesięcy metali ciężkich, dioksyn i furanów.
Raport w tym zakresie nie odnosi się do dyrektywy IPPC 2008/1/EU
2.
D decyzji środowiskowej w rozdziale IV pkt 18 – jest mowa o wysokości
emitorów nie niższych, niż 80 m n.p.t. w raporcie ponownej oceny wysokości
wynoszą 70 metrów, – co jest wprost niezgodne z decyzja i wymaga
wystąpienia o zmianę tej decyzji w tym zakresie lub uzyskanie nowej decyzji
środowiskowej.
3.
Zgodnie z ustawą UUOŚ
Art. 62. 1. W ramach oceny oddziaływania
przedsięwzięcia na środowisko określa się, analizuje oraz ocenia:
1) bezpośredni i pośredni wpływ danego przedsięwzięcia na:
a) środowisko oraz zdrowie i warunki życia ludzi,
b) dobra materialne,
Nie przeprowadzono analizy pod kątem dóbr materialnych, jakimi są
niewątpliwie nieruchomości znajdujące się w bliższym i dalszym sąsiedztwie
planowanej inwestycji. Jak wiadomo wartość nieruchomości jest określana na
podstawie cen krańcowych tj. ustalenie wartości wszystkich nieruchomości
znajdujących się na danym obszarze następuje w wyniku przeprowadzanych
transakcji na wolnym rynku. Raport nie odnosi do kwestji spadku potencjalnych
cen transakcji rynkowych, w wyniku, czego nastąpi spadek cen wszystkich
nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę mieszkalną i potencjalny wzrost
wartości gruntów przewidzianych pod inwestycję przemysłowe. Stwierdzenie w
raporcie, że inwestycja nie ma wpływu na dobra materialne jest rażącym
uchybieniem. Trudno się odnieść krytycznie do tej części raportu, ponieważ nie
podejmuje on żadnej analizy w tym zakresie. Pominięto tu istotne dobro
materialne, jakim jest ziemia. Niezaprzeczalnie w sąsiedztwie planowanej
inwestycji znajdują się nieruchomości zabudowane jak również ziemia rolna
podlegająca uprawom. Dyskusja na temat czy ziemia jest dobrem materialnym
jest pozbawiona sensu; istnieje wiele publikacji z zakresu ekonomii oraz w
ścisłym kontekście z zakresu katalaktyki na ten temat. Można przytoczyć w tym
miejscu dzieła największego ekonomisty XX wieku Ludwiga von Misesa (zob.
Ludzkie Działanie Traktat o Ekonomii, wyd. Warszawa 2011, Wydawnictwo
Instytut Ludwiga von Misesa- tytuł oryginału: Human Action. A Tratise on
Ekonomics) lub noblisty: Fridrich A. von Hayek w dziele Princes and
Production (London 1935) W ogólnie znanej teorii z zakresu ekonomii ziemia
stanowi dobro kapitałowe. Jest to pojecie aksjomatyczne, nie wymagające
przeprowadzenia dodatkowych dowodów w tym miejscu. Odnosząc się do
zakresu raportu można wnioskować o rzetelne opracowanie uzupełniające na
temat tj. wpływu planowanej inwestycji na dobra kapitałowe, zmianę wyceny
tych dóbr po realizacji inwestycji.
4.
W raporcie zawarto stwierdzenie na stronie 46/47; Zgodnie z przyjętymi
zasadami w polskim prawodawstwie w 2013 r., żużel po procesie waloryzacji,
może być zakwalifikowany jako 'produkt uboczny', czyli jako substancja lub
przedmiot powstający w wyniku procesu produkcyjnego, pod warunkiem
spełnienia łącznie wszystkich warunków określonych w ustawie o odpadach.
Powstające po procesie waloryzacji żużle, w przypadku uznania ich za 'produkt
uboczny', będą mogły zostać wykorzystane w budownictwie jako
pełnowartościowy surowiec min. do budowy dróg.
Brak jest jednoczesnego opisu gdzie będzie składowany żużel w przypadku
niespełnienia łącznego wszystkich warunków.
5.
Brak należytego i starannego podejścia do kluczowej kwestii wariantowania
przedsięwzięcia. Raport nie zawiera przedstawienia żadnego rozwiązania
wariantowego.
Jak podkreślano podczas przeprowadzenia pierwszej oceny środowiskowej, że
od początku Inwestor wskazywał lokalizacje przy ulicy Giedroycia. Tak wiec
wszystkie lokalizację „wariantowe” musiały być bardzo podobne pod względem
warunków lokalizacyjnych. Dotyczy to na przykład kwestii lokalizacji ZTPO na
terenie zalewowym. Skoro preferowana lokalizacja przy ulicy Giedroycia
znajduje się na terenach zalewowych to wszystkie warianty również. W
przypadku wskazania w raporcie choćby jednej lokalizacji poza tym obszarem
trudno byłoby uznać lokalizację przy ulicy Giedroycia za najlepszą.
6.
W decyzji środowiskowej w rozdziale II pkt 7 Zapisy decyzji nakładają na
Inwestora obowiązek „zachowania w maksymalnym stopniu dotychczasowych
stosunków wodnych na tych terenach” Natomiast w aktualnym raporcie czytamy
na stronie 24 :
W przypadku wod podziemnych stwierdza się, że faza budowy może mieć
bezpośredni wpływ na wody podziemne (gruntowe), ponieważ w czasie
prowadzenia robot budowlanych konieczne będzie usunięcie wierzchniej
warstwy ochronnej wod podziemnych w celu wykonania wykopów pod
projektowane obiekty ZTPO. Przewiduje się również konieczność wykonania
odwodnień w rejonie wykopów. Działania takie mogą lokalnie i okresowo
doprowadzić do obniżenia zwierciadła wód gruntowych. Natomiast na stronie 64
czytamy: Dla zapewnienia ochrony przeciwpowodziowej opracowane zostały w
kwietniu 2013 r. plany operacyjne ochrony przed powodzią na czas budowy i
eksploatacji ZTPO. Określone zostały w nich zadania i działania związane z
zabezpieczeniem ludzi, mienia i obowiązki osób odpowiedzialnych za ich
realizację. Plany te zostały uzgodnione z Wydziałem Bezpieczeństwa i
Zarządzania Kryzysowego Urzędu Miasta Krakowa – pismo znak:
OC-03.5544.3.13.2013 z dnia 23.04.2013 r.; Zabezpieczono także główny
budynek
procesowy poprzez szczelne wewnętrzne ścianki przeciwpowodziowe,
zlokalizowane wzdłuż ścian zewnętrznych do 4 m wysokości, czyli do rzędnej
202,30 m n.p.m. Na bramach i drzwiach zostaną umieszczone grodzie zamykane
w sytuacji zagrożenia powodziowego do poziomu 2,5 m, czyli do rzędnej 200,80
m n.p.m. W związku z tym zachodzi sprzeczność zapisów decyzji
środowiskowej z zamierzeniem Inwestora, który podnosi cały teren działek
inwestycyjnych o średnio 2 m co w istotny sposób wpłynie na zmianę
stosunków wodnych dla terenów przyległych.
7.
na stronie 28 raportu znajduje się informacja:
Ze względu na występowanie przekroczeń standardów jakości powietrza w
rejonie planowanej instalacji dla pyłu PM10 oraz PM2,5 wydanie pozwolenia
zintegrowanego wymaga przeprowadzenia postępowania kompensacyjnego (art.
226 w/w ustawy Prawo ochrony środowiska). Odnosząc się natomiast do analizy
rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń na etapie sporządzania niniejszego
raportu, warto zaznaczyć, iż udział w emisji do powietrza innych zakładów
znajdujących się w pobliżu planowanego ZTPO, został uwzględniony w tle
zanieczyszczenia powietrza określonym przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony
Środowiska, które stanowiło podstawę do obliczeń.
Na stronie nr 40 zawarto dodatkowo informację:
Analizując otrzymane wyniki dla maksymalnych stężeń średniorocznych dla pyłu
PM10 oraz PM2,5 można zauważyć, iż nastąpiło przekroczenie wartości
dyspozycyjnej Da-R (0 µg/m3). Istnieje ryzyko nie dotrzymywania
maksymalnych stężeń średniorocznych i przekraczanie wartości dyspozycyjnej
Da-R dla pyłu PM10 oraz PM2,5 ze względu na przekroczenia poziomów
dopuszczalnych w tle zanieczyszczenia powietrza tymi substancjami w rejonie
planowanej inwestycji. Wskazuje się jednak, iż immisja skumulowana z rejonu
ZTPO wynosząca maksymalnie 0,2670 µg/m3 dla pyłu PM10 oraz 0,2664 µg/
m3 dla pyłu PM2,5 (na wysokości 9 m) stanowi zaledwie 0,7 % wartości
dopuszczalnej 40 µg/m3. Na tej podstawie ocenia się, iż eksploatacja ZTPO
będzie mało znaczącym źródłem emisji na tle pozostałych biorących udział w
oddziaływaniu skumulowanym uwzględnionych w tle zanieczyszczeń.
Dla pozostałych substancji potwierdzono, że przyjęte poziomy emisji
zanieczyszczeń spełniają „normy imisyjne”, a stan zanieczyszczenia powietrza
wokół terenu analizowanej inwestycji jest zgodny z aktualnie obowiązującymi
przepisami ochrony środowiska. Przy zakładanych rozwiązaniach
technologicznych wykazano, iż na etapie eksploatacji nie będzie dochodzić do
przekroczeń standardów jakości powietrza wokół omawianego zakładu z
wyjątkiem pyłu PM2,5 oraz PM10 ze względu na występujące przekroczenia
poziomu zanieczyszczeń w powietrzu na analizowanym terenie
Odnosząc się do powyższych zapisów stwierdzić należy dwie podstawowe
rzeczy:
a ) nie spełniono warunku zawartego w decyzji środowiskowej na temat
przeanalizowania oddziaływania skumulowanego tj. powiązania tej
inwestycji z planowana drogą S7. Tło emisyjne jak piszą autorzy jest
przyjęte na podstawie danych WIOŚ. Chcąc spełnić zapis decyzji
środowiskowej raport ponownej oceny powinien odnieść się do modelu, w
którym uwzględniono by emisję zanieczyszczeń z planowanej trasy S7.
Dane na temat planowanej emisji są znane- odcinek drogi S7 posiada
decyzje środowiskową wydana na podstawie raportu oraz decyzji ZRID
b) odnosząc sie do zapisu, który stwierdza, iż przekroczenie pyłu PM 10 i
PM 2,5 wynosi zaledwie 0,7 % w stosunku do wartości dopuszczalnej jest
oczywiście prawdziwe, lecz z punktu widzenia interesów osób narażonych
na przebywanie w zanieczyszczonym powietrzu (czyli wszystkich
mieszkańców aglomeracji krakowskiej) istotne byłoby to że pomiędzy
wartością średnioroczną a normatywną przekroczenie dotyczy 14 µg/m3
czyli wartość wynosząca maksymalnie 0,2670 µg/m3 dla pyłu PM10
stanowi już 1,85 % udziału w przekroczeniu normy co jest istotne.
8.
Poddając analizie raport i kwestię emisji zanieczyszczeń do powietrza
atmosferycznego rysuje się brak konkretnego wskazania przez Inwestora
wynikającegoz obowiązku uzgodnienia z innymi zakładami wprowadzojacymi
substancje do powietrza, ich redukcji. W raporcie jest wpradzie o tym mowa, ale
brak jest tu konkretnego rozwiązania i przesuniecia go na etap pozwolenia
zintegrowanego. Na stronie 179 raportu czytamy: Ze względu na występowanie
przekroczeń standardów jakości powietrza w rejonie planowanej instalacji dla
pyłu PM10 oraz PM2,5, zgodnie z art. 225 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r.
Prawo ochrony środowiska (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.)
na obszarze, na którym zostały przekroczone standardy jakości powietrza
wydanie pozwolenia na wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza dla
nowych instalacji zlokalizowanych w strefie przekroczeń jest możliwe jeśli
zostanie zapewniona odpowiednia redukcja ilości wprowadzanych do powietrza
gazów i pyłów powodujących naruszenia standardów, wprowadzanych z innych
instalacji usytuowanych na tym obszarze. Wydanie pozwolenia na wprowadzanie
gazów i pyłów do powietrza (lub zintegrowanego) w opisanej wyżej sytuacji
wymaga przeprowadzenia postępowania kompensacyjnego (art. 226 w/w ustawy
Prawo ochrony środowiska). W postępowaniu tym uczestniczyć będą
prowadzący inne instalacje, którzy wyrażą zgodę na ograniczenie ilości
wprowadzanych do powietrza gazów lub pyłów. Postępowanie to będzie
przeprowadzane na etapie ubiegania się o pozwolenie na wprowadzania emisji
do środowiska dla instalacji związanej z eksploatacją, tj. przed oddaniem
instalacji do użytkowania. O obowiązku tym wskazywano również w warunkach
decyzji OOŚ. Odnosząc się natomiast do analizy rozprzestrzeniania się
zanieczyszczeń na etapie sporządzania niniejszego raportu, warto zaznaczyć, iż
udział w emisji do powietrza innych zakładów znajdujących się w pobliżu
planowanego ZTPO, został uwzględniony w tle
Z powyższego wynikają następujące fakty:
a) Uzyskanie decyzji zintegrowanej jest możliwe w przypadku uzyskania
zapewniona odpowiedniej redukcji ilości wprowadzanych do powietrza
gazów i pyłów powodujących naruszenia standardów, wprowadzanych z
innych instalacji usytuowanych na tym obszarze. Brak tu opisanej sytuacji
hipotetycznej gdzie Inwestor nie uzyska zgód od innych podmiotów na
redukcję
b) Całe założenie jest błędne ponieważ nie uwzględnia oddziaływania
skumulowanego i powiązania planowanej inwestycji z budową trasy S7 o
czym była mowa w punktach powyżej
9.
Przyjęta w raporcie metodyka modelu oddziaływania inwestycji na
powietrze w oparciu o Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia
2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu
(Dz. U. Nr 16, poz.87). jest w całości błędna, ponieważ odnosi do emitera o
wysokości 70 m a nie jak wskazano decyzji środowiskowej nie mniej niż 80 m .
Nie wzięto również pod uwagę obszaru natury 2000 Łąki Nowohuckie pod
kątem oddziaływania planowanej inwestycji ze względu na założenia wyjściowe
zgodnie z metodyką zawartą w powołanym Rozporządzeniu. Po pierwsze, jak
wspomniano w punkcie powyżej, na stronie 179 raportu wskazano, iż wzięto
pod uwagę wyłącznie aktualny stan zanieczyszczenia powietrza na podstawie
danych Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Krakowie. Jest to
ważne z punktu widzenia wypełnienia dyspozycji zawartych w Protokole
Krajowej Komisji do Spraw Ocen Oddziaływania Inwestycji na Środowisko.
Stanowisko to znalazło się w Postanowienia RDOŚ z dnia 20.05.2010 na stronie
8 wskazano „Niemniej, z uwagi na konieczność weryfikacji przedsięwzięcia pod
katem oddziaływania skumulowanego z innymi przedsięwzięciami istniejącymi i
planowanymi, w niniejszym postanowieniu wskazano, iż na etapie opracowania
rozwiązań projektowych należy dokonać analizy możliwości wystąpienia takiego
oddziaływania w związku z planowaną realizacją trasy S7” Zapis ten został
pominięty przez opracowujących raport, nie wzięto do tła zanieczyszczeń ilości
planowanych substancji wprowadzanych po zrealizowaniu S7. dane te są
ogólnie znane i dostępne. Ponadto obniżenie emitera o 10 m powoduje istotne
zmiany z punktu metodyki i obszaru analizowanego pod katem
rozprzestrzeniania się substancji chemicznych wprowadzanych do powietrza.
Ponieważ przyjęto niższy emiter tj. 70 m wydaje się błędne podanie w raporcie
wyników kryterium opadu pyłów zgodnie z metodyka zawartą w
Rozporządzeniu gdzie znajduje się zapis Jeżeli w odległości od pojedynczego
emitora lub któregoś z emitorów w zespole, mniejszej niż 10 h, znajdują się
wyższe niż parterowe budynki mieszkalne lub biurowe, a także budynki żłobków,
przedszkoli, szkół, szpitali lub sanatoriów, to należy sprawdzić, czy budynki te
nie są narażone na przekroczenia wartości odniesienia substancji w powietrzu
lub dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu. W tym celu należy
obliczyć maksymalne stężenia substancji w powietrzu dla odpowiednich
wysokości. Rozróżnia się następujące przypadki:
1) gdy geometryczna wysokość najniższego emitora w zespole jest nie mniejsza
niż wysokość ostatniej kondygnacji budynku Z, obliczenia stężeń wykonuje się
dla wysokości Z;
2) gdy geometryczna wysokość najniższego emitora w zespole jest mniejsza niż
wysokość ostatniej kondygnacji budynku Z, obliczenia stężeń wykonuje się dla
wysokości zmieniających się co 1m, począwszy od geometrycznej wysokości
najniższego emitora do wysokości:
a) Z, jeżeli Hmax ≥ Z,
b) Hmax, jeżeli Hmax < Z
- gdzie:
Hmax - oznacza najwyższą efektywną wysokość emitora w zespole z obliczonych
dla wszystkich sytuacji meteorologicznych.
Wszystkie wartości stężeń obliczone ze względu na budynki znajdujące się w
pobliżu emitorów nie mogą przekraczać wartości D1.
Częstość przekraczania wartości odniesienia lub dopuszczalnego poziomu
substancji w powietrzu należy obliczyć, jeżeli wartości stężeń obliczone ze
względu na budynki znajdujące się w pobliżu emitorów przekraczają wartość D1
lub nie jest spełniony warunek określony wzorem 3.4.
Wartości odniesienia substancji w powietrzu lub dopuszczalne poziomy
substancji w powietrzu uważa się za dotrzymane, jeżeli częstość przekraczania
wartości D1 przez stężenie uśrednione dla jednej godziny jest nie większa niż
0,274 % czasu w roku - w przypadku dwutlenku siarki, a 0,2 % czasu w roku dla pozostałych substancji.
Zatem metodyka badań opiera się na zawężonym obszarze, który niezgodny jest
dodatkowo z zapisem decyzji środowiskowej, która wyraźnie wskazuje na
wysokość emitera nie mniej niż 80m – tj. zakres badany zgodnie z
Rozporządzeniem powinien wynosić 800 m.