PDFotwiera się w nowym oknie

Sygn. akt VIA Ca 233/10
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 października 2010 r.
Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodniczący – Sędzia SA Urszula Wiercińska (spr.)
Sędzia SA Ryszard Sarnowicz
Sędzia SA Wanda Lasocka
Protokolant
sekr. sąd. Karolina Kulibska – Janusz
po rozpoznaniu w dniu 20 października 2010 r. w Warszawie
na rozprawie
sprawy z powództwa […] w P.
przeciwko […] Oddział w Polsce z siedzibą w K.
o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone
na skutek apelacji pozwanego
od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów
z dnia 19 października 2009 r.
sygn. akt XVII AmC 478/09
I. oddala apelację;
II. zasądza od […] Oddział w Polsce z siedzibą w K. na rzecz […] w P. kwotę
270 (dwieście siedemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
apelacyjnego.
2
Sygn. akt VI ACa 233/10
Uzasadnienie
Powód […] w P. wniosło o uznanie za niedozwolone postanowienia o
treści „Tym samym […] zastrzega sobie prawo zastąpienia towaru lub usługi
produktem lub usługą o tym samym lub zbliżonym przeznaczeniu i
parametrach. Jeżeli Uczestnik nie zgłosi zastrzeżeń przy odbiorze, uważa się,
że zaakceptował zamienny produkt lub usługę” zawartego we wzorcu
„Regulamin programu […]” pkt VII.4.
Pozwana […] Oddział w Polsce z siedzibą w K. (poprzednio […] S.A.
w K.) w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa.
Wyrokiem z dnia 19 października 2009 r. Sąd Okręgowy w
Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznał za
niedozwolone i zakazał wykorzystywania w obrocie z konsumentami
postanowienia wzorca umowy o nazwie „Regulamin” pkt VII.4. zd. 2 i 3 o
treści: „Tym samym […] zastrzega sobie prawo zastąpienia towaru lub
usługi produktem lub usługą o tym samym lub zbliżonym przeznaczeniu i
parametrach. Jeżeli Uczestnik nie zgłosił zastrzeżeń przy odbiorze, uważa
się, że zaakceptował zamienny produkt lub usługę.”; postanowił o kosztach
procesu oraz zarządził publikację prawomocnego wyroku w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym na koszt pozwanej.
Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy oparł o następujące ustalenia
faktyczne i prawne.
Pozwana […] Oddział w P. prowadzi działalność gospodarczą
polegającą m. in. na sprzedaży detalicznej i hurtowej paliw oraz detalicznej
sprzedaży towarów na stacjach paliw […]. Pozwana oferuje kupującym
paliwa i towary na stacjach paliw […] udział w Programie […] (Program).
Warunki uczestnictwa w Programie zamieszczone zostały w Regulaminie
3
Programu oraz Katalogu Internetowym i Katalogu dostępnym na stacjach
paliw (strona internetowa pozwanej).
Regulamin Programu […] określa:
– warunki przystąpienia do programu,
– ogólne zasady programu,
– rejestrację, utratę i wymianę karty,
– gromadzenie punktów i ich realizację,
– reklamacje,
– postanowienia przejściowe i końcowe.
Regulamin Programu […] określa zatem ogólne zasady i warunki
uczestnictwa w programie, skierowany jest wyłącznie do klientów stacji
paliw […] (pkt 11.1. Regulaminu oraz treść reklamy zamieszczonej na
stronie internetowej pozwanej Programu […] - „zobacz jak zbierać punkty
za zakupy na stacjach paliw”). Przystąpienie do Programu następuje przez
wypełnienie na stronie internetowej pozwanej lub na stacji paliw formularza,
w którym określane są dane osobowe klienta. Centrum Obsługi klienta
podejmuje decyzję o uwzględnieniu lub nieuwzględnieniu zgłoszenia. Po
uwzględnieniu zgłoszenia klient otrzymuje kartę, za pomocą której gromadzi
punkty. Katalog internetowy i Katalog dostępny na stacjach paliw zawierają
listy towarów i usług oferowanych do sprzedaży na stacjach paliw […]. W
ww. katalogach zamieszczone zostały konkretne dane określające ile
punktów można otrzymać za zakupiony konkretny towar lub wykonaną
usługę na stacji paliw […], np. 2 litry paliwa – 3 punkty, za usługę mycia
(program brązowy) – 30 punktów, itd. Katalog zawiera też listę nagród za
zbierane punkty oraz przelicznik, według którego uczestnik gromadzi punkty
oraz przelicznik, według którego realizuje punkty w ramach Programu, np.
lalka Barbie za zebrane 1950 punktów.
Sąd I instancji ustalił zatem:
4
– Program został skierowany wyłącznie do klientów stacji paliw […] i to
wyłącznie do tych, którzy zawierają z pozwaną konkretne umowy sprzedaży
paliwa lub towarów na stacjach paliw […],
– uczestnictwo w Programie jest możliwe tylko równocześnie z realizacją
konkretnej umowy sprzedaży towarów na stacjach paliw […] (karty
uczestnictwa w Programie są wydawane tylko klientom stacji paliw […], pkt
11.1Regulaminu),
– punkty za zakupione towary na stacjach paliw zapisywane są na kartach
uczestnictwa równocześnie z transakcją zakupu towaru.
Ww. Program polega więc na wprowadzeniu do umów sprzedaży
towarów na stacjach paliw […] atrakcyjniejszych warunków umowy
sprzedaży dla klientów tych stacji w celu ich zachęcenia do zakupów przez
dłuższy okres. Należy wskazać, że w praktyce obrotu występowanie tego
rodzaju umów sprzedaży jest dopuszczalne, strony umowy sprzedaży
towarów, w ramach umowy, mogą różnie ukształtować treść wiążącego ich
stosunku prawnego.
Nie jest zasadne twierdzenie pozwanej, że stosunek prawny
powstający pomiędzy konsumentem a pozwaną Spółką w ramach Programu
[…] ma charakter przyrzeczenia publicznego. Kodeks cywilny przyrzeczenie
publiczne reguluje w art. 919-921.W myśl powołanych przepisów
przyrzeczenie
publiczne
jest
to
jednostronne
oświadczenie
woli
przyrzekającego nagrodę skierowane nie do oznaczonych osób, a do
nieokreślonej liczby osób i że za to wykonanie oznaczonej czynności
przyrzekający jest obowiązany przyrzeczenia dotrzymać. Wyraz „czynności”
oznacza przejaw pewnej aktywności, która może się w różny sposób
wyrażać, np. w znalezieniu rzeczy i dostarczeniu zaginionej rzeczy.
W niniejszej sprawie Program […] polegający na gromadzeniu
punktów w celu uzyskiwania nagród został skierowany do ściśle
5
oznaczonych osób, tj. do klientów stacji paliw […] i Program ten jest
oferowany kupującym w zamian za dokonanie zakupów na stacji paliw, czyli
wyraźnie zaistniała sytuacja polegająca na występowaniu wzajemnych
świadczeń stron. Ze strony klientów będzie to kupowanie towarów i usług na
stacjach paliw […], a ze strony pozwanej wydanie towarów i usług wraz z
możliwością oferowania uczestnictwa w programie premiowym. Z tych
względów nie można przyjąć, że stosunek prawny powstały pomiędzy
pozwaną a konsumentem w ramach realizacji Programu […] jest
przyrzeczeniem publicznym w rozumieniu art. 919 k.c.
W ocenie Sądu Okręgowego Program jest ustaleniem atrakcyjnych
warunków sprzedaży towarów w ramach realizowanego przez pozwaną
świadczenia z umowy wzajemnej, tj. umowy sprzedaży towarów na stacjach
paliw […] w stosunku do klientów tych stacji w zamian za przywiązanie
klientów do zakupów na tych stacjach przez dłuższy okres czasu.
Oceniając zakwestionowane w pozwie postanowienie umowne na
podstawie art. 3851 k.c. Sąd I instancji uznał, iż jest to postanowienie
niedozwolone.
W rozdziale VII Regulaminu zatytułowanym „Realizacja punktów”
zamieszczone
zostało
postanowienie,
którego
zdanie
drugie
zakwestionowane zostało w pozwie – „[…] w K. zastrzega, że Informacja o
towarach, w tym zdjęcia i opisy, prezentowane w materiałach […], wskazują
wyłącznie na rodzaj towaru i nie stanowią oferty w rozumieniu przepisów
kodeksu cywilnego. Tym samym […] zastrzega sobie prawo zastąpienia
towaru lub usługi produktem lub usługą o tym samym lub zbliżonym
przeznaczeniu i parametrach. Jeżeli Uczestnik nie zgłosi zastrzeżeń przy
odbiorze, uważa się, że zaakceptował zamienny produkt lub usługę”.
Pozwana ustaliła zatem w umowie sprzedaży towarów i usług na
stacjach paliw […] swoje świadczenie wraz z promocją określoną w
6
Regulaminie i Katalogach, a następnie w analizowanym postanowieniu
(VII.4.) zastrzegła, że będzie mogła wprowadzać zmiany co do rodzaju
towaru lub usługi bez zgody klienta. W tym też postanowieniu przyznano
klientowi prawo składania reklamacji, ale natychmiast przy odbiorze takiego
towaru i usługi.
Przedmiotowe postanowienie jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i
rażąco narusza interesy konsumentów. Nierównomiernie rozkłada prawa i
obowiązki stron w umowie. Ustala wyłącznie korzystną sytuację dla
pozwanej w zakresie rodzaju towaru i usługi oferowanych jako nagrody oraz
pozbawia
konsumenta
Zakwestionowanie
możliwości
towaru
przez
reklamacji
konsumenta,
w
czy
tym
zakresie.
usługi
wymaga
zapoznania się z towarem, dokonania przemyśleń, a w tej sytuacji
konsument pozbawiony został tego minimum do składania reklamacji.
Apelację od powyższego wyroku złożyła pozwana Spółka, zaskarżając
orzeczenie w całości. Wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez
oddalenie powództwa, ewentualnie o uchylenie orzeczenia i przekazanie
sprawy
Sądowi
I
instancji
do
ponownego
rozpoznania
wraz
z
rozstrzygnięciem o kosztach procesu. Skarżąca zarzuciła:
1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 919 § 1 k.c. przez jego
niezastosowanie i przyjęcie, iż jednostronne przyrzeczenie przez
przedsiębiorcę nieoznaczonym adresatom nagrody w zamian za
dokonanie przez nich szeregu, czynności prawnych z tym
przedsiębiorcą nie stanowi przyrzeczenia publicznego w rozumieniu
art. 919 i nast. k.c. oraz przez jego błędną wykładnię polegającą na
przyjęciu, iż skierowanie przyrzeczenia do klientów określonej sieci
stacji paliw nie stanowi publicznego ogłoszenia przyrzeczenia;
2. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 3851 § 1 k.c. przez jego błędne
zastosowanie, polegające na przyjęciu, iż postanowienie regulaminu
7
dające przedsiębiorcy prawo zastąpienia towaru lub usługi produktem
lub usługą o tych samych lub podobnych przeznaczeniu i parametrach
(oraz ustanawiające domniemanie akceptacji konsumenta w razie nie
zgłoszenia przez niego zastrzeżeń przy odbiorze), rażąco narusza
interesy konsumenta i kształtuje jego prawa i obowiązki w sposób
sprzeczny z dobrymi obyczajami, pomimo iż konsumenci nie są
zobowiązani do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego z tego
tytułu względem danego przedsiębiorcy;
3. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na stwierdzeniu, że
uczestnictwo w programie […] (dalej: „Program”) możliwe było tylko
równocześnie z realizacją konkretnej umowy sprzedaży towarów na
stacjach paliw […], podczas gdy w pełni możliwe było zostanie
uczestnikiem Programu bez zawierania jakiejkolwiek umowy
sprzedaży, lecz jedynie wskutek zgłoszenia stosownego wniosku o
wydanie karty, co wynika wprost z art. III pkt 1 i 6 Regulaminu
programu […] (zwanego dalej: „Regulamin”);
4. naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 47919 § 2 k.p.c.
przez doręczenie stronie pozwanej wyroku wydanego na posiedzeniu
niejawnym bez pouczenia o przysługujących środkach zaskarżenia.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja okazała się niezasadna. Sąd II instancji uznając trafność
ustaleń faktycznych oraz słuszność oceny prawnej dokonane przez Sąd
Okręgowy, przyjmuje je za własne. Zarzuty sformułowane w apelacji są
chybione.
Sąd odwoławczy nie podziela stanowiska skarżącej, iż oferowany
przez nią Program […] oraz powstający w oparciu o ten Program stosunek
prawny pomiędzy pozwaną a konsumentem, powinien być oceniany w
8
oparciu o przepisy art. 919 - 921 k.c., tj. dotyczące przyrzeczenia
publicznego. Trafnie Sąd I instancji dostrzegł bezpośredni związek
pomiędzy Programem i zawieraniem przez jego uczestników z pozwaną
umów sprzedaży oferowanych przez nią towarów lub usług. Uczestnikami
Programu są bowiem konsumenci pozwanej, która sprzedając towary lub
usługi dodatkowo proponuje im możliwość uzyskiwania premii za
odpowiednio duże zakupy. Program ten zatem nie istnieje sam dla siebie,
lecz jest nierozerwalnie związany z dokonywanymi transakcjami sprzedaży
(jest ich dodatkiem), stanowiąc ich uatrakcyjnienie i zachętę dla kupujących
do nabywania towarów lub usług właśnie na stacjach paliw […]. Nikt też nie
przystępuje do uczestnictwa w Programie dla samego faktu bycia jego
członkiem i nie wnosi o wydanie karty uczestnictwa dla samego faktu jej
posiadania, albowiem samo bycie uczestnikiem Programu, czy też samo
posiadanie karty uczestnictwa nie daje prawa do naliczenia punktów,
zamienianych później na nagrody, lecz daje jedynie przywilej (prawo) do
ubiegania się o naliczenie na Kartę punktów wyłącznie w przypadku nabycia
od pozwanej odpowiedniej wartości towarów lub usług. Tym samym
bezprzedmiotowe stają się wywody pozwanej Spółki dotyczące kręgu osób,
które mogą posługiwać się kartą (z pkt IV.1 wynika, że może nią posługiwać
się uczestnik lub osoba przez niego upoważniona; pozwana może przy tym –
bez podania przyczyn - nie uwzględnić zgłoszenia uczestnictwa – pkt III.3 –
lub nie dokonać rejestracji Karty uczestnictwa – pkt V.2 Regulaminu).
Program ten obliczony jest więc na przyciągnięcie do stacji paliw […]
możliwie jak największej liczby klientów.
W takich okolicznościach uznać należy, iż Program stanowi
modyfikację (rozszerzenie) zawieranych pomiędzy pozwaną a jej klientami
umów sprzedaży, wprowadzając dodatkowe – z woli obu stron umowy –
postanowienia umowne, sprzedaż tę uatrakcyjniające, stanowiąc jej
9
elementy, określone jako accidentalia negotii. O umownym charakterze
relacji pozwanej z uczestnikiem Programu świadczy także regulacja z pkt
VI.5 Regulaminu Programu, warunkująca możliwość korzystania z
naliczonych punktów pod warunkiem dokonywania transakcji minimum raz
na 12 miesięcy, gdyż w przeciwnym razie zgromadzone na koncie punkty
zostają skasowane bez możliwości ich odzyskania, a uczestnik traci wszelkie
uprawnienia wynikające z tych punktów.
Nie można nie zauważyć, iż warunki Programu zawierają elementy
przyrzeczenia (Program skierowany do wszystkich, potencjalnych klientów
stacji paliw […]; przyrzeczenie nagrody za odpowiednio wysokie zakupy
towarów lub usług), jednakże charakter każdej czynności prawnej
determinowany jest całokształtem towarzyszących jej okoliczności, co w
przypadku Programu przemawia za powyższą oceną.
Program nie funkcjonuje – co do swej istoty – w oderwaniu od umów
sprzedaży towarów i usług pozwanej i gdyby nie owa sprzedaż, jako
podstawowa forma działalności pozwanej na stacjach paliw, to Program nie
zostałby stworzony i realizowany. Nie można przy tym nie zauważyć, iż
wprowadzenie
przez
pozwaną
Programu
nie
było
elementem jej
„dobroczynnej działalności”. Pozwana jest przedsiębiorcą i prowadzi
działalność gospodarczą nastawioną na osiąganie zysku, co uprawnia
wniosek, że także koszty Programu wliczane są w koszty funkcjonowania
przedsiębiorstwa, przekładając się też na ceny sprzedawanych przez podmiot
towarów i usług.
Program lokuje się więc w ramach podstawowej działalności
pozwanej na stacjach paliw, polegającej na sprzedaży paliw/usług i zmierza
do zachęcenia kontrahentów do nabywania ich u pozwanej, m.in. za pomocą
Programu, oferującego określone nagrody za przeprowadzone transakcje.
Stanowi też element „walki” o klienta, który być może, gdyby nie Program,
10
wybierałby konkurencyjne stacje, oferujące tańsze towary i usługi lub inne
programy
lojalnościowe.
Program
został
więc
zorganizowany
dla
zwiększenia obrotów pozwanej i w celu dążenia do uzyskania optymalnego
wyniku finansowego.
Podkreślenia wymaga także okoliczność, iż z natury regulacji
dotyczącej przyrzeczenia publicznego wynika, że chodzi w niej o
nieskomplikowaną
relację
prawną,
sprowadzającą
się
do
prostego
wykonania oznaczonych czynności, za które obiecano nagrodę. Złożony zaś
stosunek prawny, regulowany 55-punktowym Regulaminem, integralną
część którego stanowią ponadto: Katalog i Katalog Internetowy, w dodatku
nierozerwalnie związany z zawieraną przez uczestnika Programu umową
sprzedaży, a wręcz stanowiący jej dodatkowy element, nie mieści się w
ramach przewidzianej treścią art. 919 k.c. instytucji przyrzeczenia
publicznego. W konsekwencji niezasadne są zarzuty zawarte w punktach: 1 i
3 apelacji.
Nie zaistniały zatem przeszkody do badania treści zaskarżonej klauzuli
w aspekcie jej abuzywności - art. 3851 § 1 k.c. Do uznania danego
postanowienia umownego za niedozwolone i wyeliminowania go z praktyki
stosowania, konieczne jest stwierdzenie łącznego występowania czterech
przesłanek, tj. (1) postanowienie nie zostało uzgodnione indywidualnie, (2)
ukształtowane w ten sposób prawa i obowiązki stron pozostają w
sprzeczności z dobrymi obyczajami, (3) powyższe prawa i obowiązki rażąco
naruszają interesy konsumenta, (4) postanowienie umowy nie dotyczy
sformułowanych w sposób jednoznaczny głównych świadczeń stron (art.
3851 § 1 k.c.). W ocenie Sądu II instancji nie budzi wątpliwości, że sporne
postanowienia nie są uzgadniane indywidualnie i nie dotyczą głównych
świadczeń stron. Należało zatem ocenić czy wypełniają dwie pozostałe
przesłanki.
11
Dana klauzula jest abuzywna, gdy rażąco narusza interesy konsumenta.
Generalnie można przyjąć, że chodzi o takie sytuacje, w których w rażący
sposób została naruszona równowaga interesów stron umowy i to przez to, iż
jedna z nich wykorzystała swoją przewagę układając konkretny wzorzec.
Koniecznym elementem jest ustalenie rażącego a nie zwykłego naruszenia
interesów konsumenta. Określenie „rażąco” należy stosować do znacznego
odchylenia przyjętego uregulowania od zasady uczciwego wyważenia praw i
obowiązków. Dokonując interpretacji omawianego pojęcia zasadnym wydaje
się sięgnięcie do treści europejskiej dyrektywy 93/13 z dnia 5 kwietnia 1993
r. o niedozwolonych klauzulach konsumenckich, która dla ustawodawcy
polskiego była regulacją wzorcową w dziedzinie ochrony interesów
konsumenta. Przepis art. 3 ust. 1 powołanej dyrektywy przewiduje, że dana
klauzula jest niedozwolona, gdy naruszając zasadę wzajemnego zaufania
powoduje istotną i nieusprawiedliwioną dysproporcję praw i obowiązków na
niekorzyść konsumenta. Pojęcie rażącego naruszenia interesów konsumenta
można by zatem utożsamiać z istotną i nieusprawiedliwioną dysproporcją
praw i obowiązków na jego niekorzyść.
Do uznania danej klauzuli za niedozwoloną nie wystarcza, że narusza
ona rażąco interesy konsumenta. Ponadto musi to czynić w sposób sprzeczny
z dobrymi obyczajami. Umowa jest zaś sprzeczna z dobrymi obyczajami,
jeśli wykracza przeciw uznanym w społeczeństwie zasadom moralnym lub
przyjętej w obrocie uczciwości. Sprzeczna z dobrymi obyczajami będzie
więc próba ochrony interesów układającego wzorzec na koszt konsumenta,
bez dostatecznego brania pod uwagę interesów kontrahenta i bez przyznania
mu wyrównania z tego tytułu. Zatem przedsiębiorca będzie działać
nieuczciwie, tj. wbrew dobrym obyczajom, gdy sporządzone przez niego
klauzule umowne będą godzić w równowagę stosunku prawnego.
Oceny badanego
postanowienia
uwzględniając powyższe uwagi.
wzorca
należy więc
dokonać
12
Nie może co do zasady budzić wątpliwości pogląd, że postanowienia
umowy, które pozwalają jednej stronie (tu przedsiębiorcy) zmieniać w
sposób dowolny jej warunki, a zatem również zmieniać na niekorzyść
kontrahenta (tu konsumenta), jako sprzeczne z naturą samej umowy (będącej
wyrazem
dwustronnego
zgodnego
określenia
praw
i
obowiązków
kontrahentów), słusznie są uznawane abuzywne. Sprzeczna z dobrymi
obyczajami i rażąco naruszająca interesy konsumenta jest (a dopuszczalna w
związku z treścią omawianego postanowienia) zmiana warunków umowy
przez zastąpienie towaru lub usługi, produktem lub usługą o tym samym lub
zbliżonym przeznaczeniu i parametrach. Sytuacja, gdy uczestnik Programu
gromadził punkty (a zatem przez określony czas lojalnie dokonywał
zakupów towarów i usług na stacjach paliw […]) celem uzyskania
oznaczonego w Katalogu produktu lub usługi, a następnie usługa/produkt w
chwili realizacji punktów zostają zastąpione usługą/produktem o tym samym
lub zbliżonym przeznaczeniu i parametrach, czym uczestnik programu jest
zaskakiwany, stanowi niedopuszczalną praktykę zmiany istotnej części
umowy. Ponadto jednostronnej ocenie przedsiębiorcy pozostawiono kwestię
określenia czy dana usługa/produkt mają te same lub zbliżone parametry i
przeznaczenie, zaś konsument akceptuje zamienny produkt lub usługę, jeżeli
nie zgłosi zastrzeżeń już przy odbiorze, co wyklucza poznanie, w
szczególności zamiennego produktu i ocenienie czy ma on te cechy, które
pozwalają uznać zamienny produkt/usługę za mające to same lub zbliżone
przeznaczenie i parametry. Z kolejnego postanowienia Regulaminu (pkt
VII.5) wynika zaś, że w przypadku rezygnacji przez uczestnika z towaru lub
usługi po odjęciu punktów, punkty te nie ulegają przywróceniu. Powyższe
„umacnia” abuzywność przedmiotowego postanowienia. Zaistniała zatem
nieusprawiedliwiona dysproporcja praw na niekorzyść konsumenta oraz
nieusprawiedliwiona okolicznościami ochrona interesów przedsiębiorcy,
który w sposób dowolny może dokonywać zmian umowy zakresie towarów i
13
usług odbieranych za zgromadzone punkty, bez wskazania ważnej przyczyny
tej zmiany.
Trafnie zatem Sąd I instancji uznał, że analizowane postanowienie
wzorca pozostaje w sprzeczności z dobrymi obyczajami i rażąco narusza
interes konsumenta. Kolejny zarzut apelacji naruszenia art. 3851 § 1 k.c. nie
jest więc słuszny.
Rację miała strona pozwana twierdząc, iż odpis skarżonego wyroku,
wydanego na posiedzeniu niejawnym, w oparciu o art. 479 19 § 2 i 133 k.p.c.
powinien zostać doręczony pełnomocnikowi strony ze stosownym
pouczeniem o środkach zaskarżenia – pkt 4 zarzut apelacji (por. uchwała SN
z dn. 16.04. 2010r., III CZP 21/10, OSN 2010/9/121), jednakże kwestia
skuteczności doręczenia pozostaje bez znaczenia dla prawidłowości
zaskarżonego rozstrzygnięcia i treści wyroku Sądu II instancji, a mogłaby
ona mieć znaczenie jedynie dla kwestii terminowości wniesienia apelacji.
Z tych przyczyn Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł
jak w sentencji. O kosztach postępowania odwoławczego postanowiono
stosownie do treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c.