wytyczne_uproszcz _art _49

Wytyczne dotyczące zasad stosowania uproszczonej procedury
niepreferencyjnych świadectw pochodzenia w oparciu o art. 49 RWKC.
wystawiania
Procedura uzyskiwania upowaŜnienia.
Organ celny moŜe udzielić upowaŜnienia do stosowania uproszczonej procedury z art.49 RWKC
osobom, które :
1. mają swoją siedzibę na terytorium Polski,
2. dokonują regularnego wywozu towarów,
3. nie zostało im cofnięte upowaŜnienie do stosowania uproszczonego sposobu
dokumentowania pochodzenia towarów jak równieŜ upowaŜnienie do stosowania
uproszczonej procedury wystawiania niepreferencyjnych świadectw pochodzenia ze
względu na naruszenie przez nich przepisów prawa, w okresie ostatniego roku.
Osoba ubiegająca się o udzielenie upowaŜnienia do stosowania uproszczonej procedury z art.49
RWKC, zwana dalej "wnioskodawcą", składa wniosek do naczelnika urzędu celnego
właściwego ze względu na siedzibę wnioskodawcy lub do naczelnika urzędu celnego
właściwego ze względu na miejsce realizowania tej procedury (jeśli miejsce to znajduje się poza
właściwością naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na siedzibę podmiotu
ubiegającego się o uproszczenie).
Wniosek powinien zawierać wskazanie trybu sporządzania świadectw pochodzenia dla
poszczególnych wysyłek produktów objętych pojedynczym wnioskiem, o którym mowa w art.
49 RWKC. MoŜliwy jest:
- zwykły tryb, tj. przedkładanie organowi celnemu wypełnionego druku świadectwa pochodzenia
do ostemplowania, np. w dniu dokonywania wywozu produktów, bez konieczności wypełniania
druku wniosku stanowiącego komplet z drukiem świadectwa i bez konieczności przedkładania
dokumentów uzasadniających pochodzenie produktów oraz
- tryb „in blanco”.
W przypadku wskazania trybu in blanco wnioskodawca wskazuje takŜe oddział celny, w którym
chciałby realizować procedurę (rozliczać się z pobranych i wykorzystanych druków świadectw).
Wniosek powinien zawierać uzasadnienie. Wśród okoliczności uzasadniających uzyskanie
upowaŜnienia do stosowania takiego uproszczenia moŜna wskazać częstotliwość i regularność
dokonywania wywozu, w szczególności powtarzający się wywóz jednakowych produktów
uzyskiwanych w wyniku tego samego procesu produkcji lub długofalowych kontraktów zakupu,
przestrzeganie i doświadczenie w stosowaniu przepisów dotyczących ustalania pochodzenia
towarów, dotychczasową współpracę z organami celnymi, status upowaŜnionego przedsiębiorcy
(AEO), posiadanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej itp.
UpowaŜnienie wydaje się na czas nieokreślony, chyba Ŝe wnioskodawca wnosi o ograniczenie
okresu jego waŜności.
ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa | tel.: +48 22 694 50 05 | fax: +48 22 694 43 03
e-mail: [email protected]
www.mf.gov.pl
Korzystanie z upowaŜnienia (realizacja procedury).
W przypadku uzyskania zgody na odstąpienie od wymogu kaŜdorazowego składania wniosku o
wystawienie niepreferencyjnego świadectwa pochodzenia, podmiot składa wniosek zgodny ze
wzorem określonym w załączniku 12 RWKC tylko raz. Musi on mieć wypełnione rubryki 1, 3, 6
(w zakresie opisu towaru), 8 i ewentualnie 9. W rubryce 1 musi być wpisana pełna nazwa i adres
eksportera. W rubryce 8 wniosku oprócz podpisu musi być podane wyraźnie imię i nazwisko
podpisującego. Wniosek będzie stanowił wspólną podstawę dla wystawienia świadectw
pochodzenia dla tych produktów, tj. przy kolejnych wysyłkach takich produktów jak opisane w
tym wniosku. nie będzie potrzeby wypełniania kolejnych druków wniosków, ani przedstawiania
dokumentów na potwierdzenie pochodzenia towarów.
W przypadku wyboru zwykłego trybu sporządzania świadectw pochodzenia, na druku wniosku
stanowiącym komplet z wypełnionym blankietem świadectwa, osoba ubiegająca się o legalizację
tego dokumentu wpisuje jednak numer decyzji upowaŜniającej do stosowania tego uproszczenia
oraz numer wniosku stanowiącego wspólną podstawę do wydania następnych świadectw
pochodzenia.
W przypadku korzystania z trybu in blanco dokonywanie adnotacji na drukach wniosków
stanowiących komplet z blankietem świadectwa jest opcjonalne, tj. moŜe - według wyboru
korzystającego z upowaŜnienia – stanowić formę prowadzenia przez niego ewidencji dla celów
późniejszego rozliczania się z realizacji tej procedury.
Wniosek stanowiący wspólną podstawę dla późniejszego wystawienia świadectw pochodzenia
moŜe dotyczyć jednego lub większej liczby towarów. Opis towaru w polu 6 powinien
obejmować kod CN oraz nazwę towaru. Nie naleŜy wpisywać ilości opakowań.
W przypadku sporządzenia wniosku na więcej niŜ jeden towar, świadectwo moŜe być
wystawione na jeden z tych towarów, na kilka z nich lub na wszystkie. Zmiana rodzaju towaru
skutkować będzie koniecznością złoŜenia nowego wniosku.
Na drugiej stronie wniosku powinno znaleźć się uzasadnienie, Ŝe towar spełnia regułę
niepeferencyjnego pochodzenia. W celu potwierdzenia tego faktu organ celny moŜe zaŜądać
przedłoŜenia stosownych dokumentów lub wyjaśnień.
W przypadku korzystania z upowaŜnienia ze wskazanym trybem wystawiania świadectw
pochodzenia ostemplowanych in blanco, eksporter przedkłada w oddziale celnym, wskazanym
w upowaŜnieniu dla celów realizacji procedury, częściowo wypełniony (zgodnie z powyŜszymi
warunkami) wniosek (lub wnioski, jeśli świadectwa mają potwierdzać róŜne pochodzenie
towarów) i wypełnione w rubryce 1 świadectwa w ilości ustalonej z organem celnym i
określonej w decyzji (upowaŜnieniu) do potwierdzenia podpisem i pieczęcią. Miejsce i data
wystawienia są uzupełniane przez eksportera wraz z pozostałymi rubrykami dokumentu w
momencie eksportu towaru
Ilość kopii świadectw zwróconych po wykorzystaniu przez eksportera, upowaŜnia – po
uprzednim sprawdzeniu ich zgodności ze złoŜonym wnioskiem - do wydania odpowiedniej ilości
następnych świadectw potwierdzonych in blanco i zaewidencjonowanych przez urząd celny, w
okresie wskazanym w upowaŜnieniu, nie dłuŜszym jednak niŜ 6 miesięcy od daty wydania
poprzedniej partii świadectw in blanco.
Zawnioskowanie przez eksportera o zmianę ilości wydawanych świadectw in blanco miejsca lub
okresu rozliczenia procedury stanowić będzie podstawę do zmiany decyzji.
2
Eksporter zobowiązany jest do wykorzystania świadectw zgodnie z ich przeznaczeniem oraz do
przechowywania przez okres 5 lat od momentu wystawienia świadectwa, wszystkich dowodów i
dokumentów, które udowadniają pochodzenie wywiezionych towarów. Dodatkowo dla ustalenia
kolejnych okresów rozliczeniowych, a takŜe w celach kontrolnych i ewentualnej weryfikacji
eksporter zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji wykorzystanych świadectw.
Zmiana okoliczności mających wpływ na pochodzenie produktów objętych danym
wnioskiem wymaga złoŜenia nowego wniosku dla uzyskania kolejnych świadectw pochodzenia
(lub ich dalszego sporządzania z zastosowaniem trybu in blanco).
Kontrola i cofanie upowaŜnień.
Podmioty, którym zostało przyznane upowaŜnienie do stosowania uproszczonej procedury z
art.49 RWKC podlegają kontroli w zakresie sposobu wykorzystywania takiego upowaŜnienia.
Kontroli podlega prawidłowość stosowania uproszczenia (m.in. zgodność świadectw
pochodzenia z danymi zawartymi we wniosku) i dokumentów uzasadniających potwierdzenie
pochodzenia produktu. Kontrolę, która powinna być przeprowadzana w oparciu o analizę
ryzyka, przeprowadzają osoby odpowiednio do tego przygotowane, tj. posiadające wiedzę i
doświadczenie w zakresie ustalania pochodzenia towarów oraz jego dokumentowania.
Naczelnik urzędu celnego moŜe cofnąć upowaŜnienie w przypadku:
1. stwierdzenia w wyniku kontroli celnej, Ŝe osoba narusza przepisy dotyczące dokumentowania
pochodzenia towarów,
2. uniemoŜliwiania lub utrudniania kontroli celnej dotyczącej prawidłowości stosowania
upowaŜnienia.
UpowaŜnienie cofa się w przypadku ustania okoliczności warunkujących jego wydanie.
UpowaŜnienie moŜe być cofnięte w kaŜdej chwili na wniosek Strony.
Informacje dodatkowe:
Agencja celna nie moŜe uzyskać samodzielnego upowaŜnienia do stosowania uproszczonej
procedury z art. 49 RWKC. MoŜe natomiast uczestniczyć w realizacji przyznanego
uproszczenia na zasadzie wykonywania czynności o charakterze technicznym, na mocy
udzielonego jej pełnomocnictwa przez podmiot korzystający z upowaŜnienia (np. złoŜenie
wypełnionego wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia, uczestniczenie w procedurze
rozliczenia przyznanych świadectw).
Opisana procedura (zarówno tryb zwykły jak i „in blanco”) moŜe mieć zastosowanie do celów
potwierdzania niepreferencyjnego nieunijnego pochodzenia (reeksport). W takim przypadku
uzasadnieniem dla pochodzenia wskazanego we wniosku o wydanie świadectw moŜe być
poprzedni dowód pochodzenia, kontrakt, faktury, zgłoszenie importowe itd.
Zmiana pochodzenia towaru pociąga za sobą konieczność złoŜenia nowego wniosku o
wydanie świadectwa, dla kontynuacji procedury.
3