72 dpi - dla ekranu - 2,0 Mb

Transkrypt

Nr (7) 6/2012
Pismo o tematyce przedszkolnej skierowane do nauczycieli przedszkolnych i rodziców
Czytanie globalne
– co to takiego?
Zajęcia patriotyczne
w przedszkolu
Pastorałka
SCENARIUSZE I ZABAWY:
Polska to nasza Ojczyzna.
Poznaje symbole narodowe.
Jedziemy do Warszawy
Zabawy Andrzejkowe
Pluszowy miś, z wystawy miś
na spacer chciał do dzieci iść…
Wie˛cej informacji znajdziesz na www.freblówka.pl
Szanowni Państwo,
Numer Freblówki, który Państwu przedstawiamy poświeciliśmy przede
wszystkim zajęciom związanym z patriotyzmem i symbolami narodowymi.
W przygotowanych materiałach skupiliśmy się na zagadnieniu
patriotyzmu w przedszkolu potwierdzając myśl, że przedszkole to miejsce,
gdzie poprzez różnorodne uroczystości, zabawy dzieci mogą zapoznać się
z tradycjami, obrzędami naszego kraju – a przecież patriotyzm to również
umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury czy języka.
Patriotyzm to również znajomość symboli narodowych. W tym celu
stworzyliśmy scenariusz zajęć Polska to nasza Ojczyzna. Dzięki niemu
dzieci będą miały możliwość zapoznania się z hymnem narodowym,
zapoznania się z barwami flagi polskiej i godłem naszego kraju. Podczas
zajęć o symbolach narodowych przedszkolaki poznają zasady, jak powinny
się zachowywać podczas słuchania hymnu narodowego i samodzielnie
wykonać flagę polską.
Aby ułatwić Państwu przeprowadzenie zajęć dodaliśmy załączniku
w postaci flagi polskiej, godła, mapy Polski.
Nawiązując do patriotyzmu i naszego kraju postanowiliśmy stworzyć także
scenariusz zajęć o naszej stolicy. „Jedziemy do Warszawy” to scenariusz
poświęcony jest m.in. poznaniu zabytków Warszawy, zapoznaniu się z
wierszem „Wiślana syrenka”.
W tym numerze nie zabraknie zabaw na Andrzejki, sposobów na
wykonanie misia – zabawy te można wykorzystać podczas obchodów
Światowego Dnia Pluszowego Misia.
Zachęcamy zatem do lektury.
Julianna Jachacy
Redaktor naczelna
Wydawca (adres redakcji):
Projekt i skład:
Grupa Wydawnicza GABI,
Warszawa
ul. Krasnobrodzka 19/25
03-214 Warszawa
G.W. GABI
www.gabi4net.pl
R edak tor naczel na:
Zapraszamy do e-księgarni:
Julianna Jachacy
[email protected]
Czytaj nas także na:
www.freblówka.pl
www.e-bibliofil.pl
Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl
2
Czytanie globalne
– co to takiego?
T
wórcą metody czytania globalnego jest Amerykanin Glenn Doman.
Opracował ją w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Początkowo
metodę tę adresował do dzieci z uszkodzeniem mózgu.
Efekty były tak zachęcające, że Doman zadał sobie w pewnym momencie
pytanie: „Skoro dzieci z uszkodzonym
mózgiem, po stymulacji metodą czytania
globalnego czynią tak znaczące postępy,
to co możemy tą metodą osiągnąć u dzieci
zdrowych?” W ten sposób czytanie globalne zaczęły stosować w zabawach ze swymi dziećmi kolejne pokolenia rodziców.
Metoda zyskiwała coraz szersze kręgi
zwolenników. Wkrótce przekroczyła granice USA i poczęto ją stosować w innych
krajach na całym świecie. Glenn Doman
został uhonorowany odznaczeniami państwowymi wielu rządów. Jego Instytut
Osiągania Ludzkich Możliwości założony
w Filadelfii w 1955 roku prowadzony jest
obecnie przez córkę Glenna – Janet Doman i propaguje idee stymulowania dzieci w wielu dziedzinach.
Jak to działa?
Rodzice często pytają jak to możliwe,
że można nauczyć czytać malucha nie
ucząc go liter. Naturalnie, czytanie bez
znajomości alfabetu jest niemożliwe.
Istnieją jednak dwa sposoby czytania.
Jeden to czytanie globalne, drugi jest
czytaniem analityczno-syntetycznym, dla
ułatwienia nazywać go będę „zwykłym”.
Podczas czytania globalnego dziecko roz-
3
poznaje i nazywa cały wyraz, nie wnikając
w jego strukturę i nie znając liter. W rzeczywistości czytanie globalne stosują Wasze maluchy od wczesnego dzieciństwa.
Dzieci „odczytują” nazwy na reklamach,
pudełku z jogurtem, tytuł na ulubionej
książeczce. I wcale nie przeszkadza im w
tym nieznajomość liter. Postrzegają bowiem obraz graficzny wyrazu jako całości,
tak jakby patrzyły na budowlę z klocków
lego bez uświadamiania sobie – póki co –
ze składa się ona z poszczególnych klocków. My, dorośli, także odczytujemy w
ten sposób znaczenie piktogramów, czyli
obrazków symbolizujących różne treści.
Demonstrując dziecku plansze z wyrazami sprawiamy, że zapamiętuje ono ich
wygląd, kojarzy z nazwą, a że potencjał
intelektualny maluchów jest olbrzymi,
szybko przyswaja sobie treść wielu plansz.
Niestety, nie można poprzestać na takim
czytaniu. W naszym języku funkcjonują
tysiące wyrazów, z których każdy podlega
jakimś odmianom. Tak czy owak dziecko
musi nauczyć się czytania „zwykłego”.
I teraz objawia się fenomen czytania globalnego. W którymś momencie prowadzony tą metodą malec uświadamia sobie złożoną strukturę wyrazu. Dostrzega
owe pojedyncze klocki. Dzieje się to po
kilku tygodniach lub miesiącach zabaw,
w zależności od wieku dziecka i atmosfery towarzyszącej tym zabawom. Nazywam ten moment chwilą, w której rusza
lawina. Dziecko poczyna dopytywać się
o nazwy liter. Wiele z nich poznało już
wcześniej, przy okazji demonstrowania
jak pisze się jego imię, imiona najbliższych
czy ulubionego zwierzaczka. Od tego momentu dziecko próbuje łączyć ze sobą
litery (dokonywać ich syntezy). To najtrudniejszy etap w nauce czytania. Można bowiem znać cały alfabet, nazywać
wszystkie literki, ale łączyć je ze sobą to w
nauce czytania najbardziej skomplikowane zadanie. Na lawinę nie ma jednak sposobu. Kiedy malec pojmie jak połączyć ze
sobą litery tak by tworzyły fonetyczną
całość, cała reszta to tylko kwestia czasu.
Przypomnijcie sobie swoje długie i żmudne ćwiczenia, którymi okupiona była nauka czytania. Trwała ona z reguły cały rok
a i potem należało jeszcze doszlifować
technikę, by czytać płynnie. Zabawa w
czytanie globalne pozwala znacznie skrócić okres ćwiczeń a samo „wejście w czytanie” odbywa się bezboleśnie, z radością
i nie wiadomo kiedy.
Jak się to robi?
Dwadzieścia lat obcowania z czytaniem
globalnym i kolejnymi rocznikami dzieci
nauczyło mnie, że podstawową zasadą
podczas stosowania tej metody jest…
brak sztywnych zasad. Naprawdę nie
ma znaczenia czy prezentujemy dziecku plansze raz czy dwa razy dziennie.
Globalne czytanie to ma być kilka minut
dobrej zabawy. Jeśli dorosły jest poirytowany a dziecko zmęczone, znudzone,
bądź podekscytowane – dajmy sobie
spokój. Odłóżmy zabawę do jutra. Czasem trzeba zrobić kilkudniową przerwę a procesom, które dokonują się w
umyśle dziecka wcale ona nie zaszkodzi.
Istotną sprawą jest by na czas prezentacji
plansz z wyrazami dziecko było skupione
i nie rozpraszało się. Jak tego dokonać?
Każda mama ma swoje sposoby. W mojej praktyce jednym z najskuteczniejszych
była zabawa w pisklęta i ptasią mamę.
Dzieci zamieniały się w pisklaki i jeśli z
uwagą patrzyły na prezentowane plansze
ptasia mama wkładała im do dzióbka smakowite ziarenka (rodzynki, żurawiny, kukurydziane chrupki itp.). Motywacja ma-
terialna sprawdzała się zatem najbardziej.
Ważne jest, by podczas prezentowania plansz i odczytywania ich treści nie
używać zwrotów: „Tu jest napisane…”,
albo: „To wyraz…” Dziecko bowiem
może nabrać przekonania, że na planszy widnieje napis „To wyraz mama”
(dla przykładu). Jednemu wyrazowi na
planszy towarzyszyć ma jeden dźwięk.
Podnosimy zatem planszę z napisem
„mama” i czytamy wyraźnie „mama”,
nic więcej. Kolej na planszę następną.
Glenn Doman sugerował by w pierwszej
fazie zabawy w czytanie używać wyrazów napisanych czerwonymi literami. Być
może jest to niezbędny wymóg wobec
niemowląt. Dzieciom w wieku przedszkolnym (od 3 lat) możemy demonstrować od początku czcionkę czarną.
Rodzicom, którzy nie chcą korzystać z
gotowych zestawów plansz i postanowili
wykonać je sami, nie radzę pisać wyrazów
wielkimi literami. Należy ich używać jedynie w imionach i nazwach własnych, w pozostałych przypadkach należy pisać wy-
razy czcionką małą, taką, z jaką stykamy
się na co dzień. Zatem piszemy „mama”,
„kot”, „oko” a nie „MAMA”, „KOT”, „OKO”.
Zainteresowanych szczegółowymi sposobami prezentowania plansz, jak też
gotowymi planszami odsyłam na stronę
Wydawnictwa Pentliczek (www.wydawnictwo-pentliczek.pl), które specjalizuje
się w tworzeniu materiałów do stymulacji
rozwoju małych dzieci.
Na koniec ważna uwaga. Kiedy u
dziecka pojawi się zainteresowanie literą i pocznie dopytywać się o ich nazwy,
pamiętajmy by nie nazywać spółgłosek
tak, jak recytuje się je w alfabecie (be, ce, de). To duży błąd
i może zdezorientować malca.
Jeśli nabierze przekonania,
że „k” to „ka” a „t” to „te”
– przeczyta kiedyś „kaote”
zamiast „kot”. Czyli – pamiętajmy – jest „m” nie „em”, „z”
nie „zet” itd.
Po co się to robi?
Niekiedy rodzice pytają czy
umiejętność czytania we
wczesnym wieku nie skraca
dzieciństwa, nie kładzie się
na nie cieniem. Odpowiadam z mocą: - Absolutnie!
Obserwuję z uwagą od dwudziestu lat dzieci, które zaczęły czytać wcześniej niż ich
rówieśnicy. Są to dzieciaki z
dużą wiedzą ogólną, znakomicie radzące sobie w szkole, kochające książki, ze spo-
rym poczuciem własnej wartości. Nie
dostrzegam żadnego niebezpieczeństwa w fakcie, że pięciolatek sam przeczyta sobie książeczkę. Większą troską
napawać powinno długie przesiadywanie przed komputerem czy oglądanie
telewizji, bądź bajek z odtwarzacza.
Teoria skracania dzieciństwa nie może
być prawdziwa, skoro zabawa w czytanie to tylko jeszcze jedna radosna zabawa, zajmująca kilka minut dziennie.
Pojawiła się także teoria, iż wczesne
czytanie może być powodem dysleksji.
Myślę, że można to między bajki włożyć. Wśród wcześnie czytających dzieci nie zaobserwowałam dyslektyków.
Po co zatem bawić się w czytanie?
Po to by dać dziecku solidną podwalinę pod ogólną wiedzę (a wiadomo,
że im młodszy umysł, tym chłonniejszy), by kształtować jego procesy poznawcze, pomnażać inteligencję i znakomicie się przy tym bawić.
Zapraszam na swoją stronę internetową, gdzie można obejrzeć filmiki z
dziećmi. Rodzice filmowali dzieci w odstępach paru miesięcy by można było
zaobserwować jak malcy zmierzają od
czytania globalnego do „zwyczajnego” – analityczno-syntetycznego. Jest
wśród nich obcokrajowiec, który z alfabetem łacińskim zetknął się dopiero
po zamieszkaniu w Polsce. Spójrzcie,
jak pięknie i bez śladu obcego akcentu
czyta nieznane sobie teksty…
Maria Trojanowicz-Kasprzak
www.czytanieglobalne.edu.pl
4
Zajęcia patriotyczne
w przedszkolu
ziecko bezpośrednio lub pośrednio uczestniczy w wydarzeniach, w którym uczestniczą
jego najbliżsi, dlatego istotne jest aby
wprowadzać je w patriotyzm zaczynając od spraw tych najbliższych – lokalnych. Należy pamiętać, że początkowo
dla dziecka patriotyzm to dom, ogród w
którym się bawi, przedszkole. Zaczynając od tak prostych rzeczy, a następnie
przechodząc do poznawania zwyczajów
uświadamiamy dzieciom kim są, skąd
się wywodzą jaka jest nasza przeszłość,
uczymy je bycia Polakiem i miłości do
kraju ojczystego. Dzieci posiadające taka
wiedzę czują przynależność narodową,
a jak mówi Maria Kielar-Turska „Sięganie
do tradycji związane jest współcześnie ze
świadomą refleksją jednostki nad sobą,
nad tym kim jestem, jakie są moje korzenie. Na co dzień tradycję wypiera głośna
nowoczesność. A przecież każda społeczność winna zabiegać o to, by uchronić od
zapomnienia wszystko, co składa się na
jej kulturową odrębność.”
Program edukacji patriotycznej powinien służyć m.in. odkrywaniu
przeszłości,
wzmacnianiu z w i ą z k u emo cjo nalnego z regionem, kreowaniu postaw
obywatelskich przy wykorzystaniu nowoczesnych form przekazu. Zajęć patrio-
5
Patriotyzm wyraża się poprzez postawę szacunku, umiłowania i oddania
własnej ojczyźnie. To również umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury czy języka. Oparty jest na poczuciu więzi społecznej, wspólnoty
kulturowej oraz solidarności z własnym narodem i społecznością.
tycznych nie powinno zabraknąć w
wychowaniu przedszkolnym, zatem w
naszym piśmie postaramy się pokazać
nauczycielom przedszkolnym sposoby
na przeprowadzenie zajęć, tak aby mogli
przekazać dzieciom to co w ich regionie,
kraju jest piękne i ciekawe, a tym samym
rozbudzić przywiązanie do Ojczyzny.
Przedszkole miejscem patriotyzmu
Przedszkole to miejsce, gdzie poprzez
różnorodne uroczystości, zabawy dzieci
mogą zapoznać się z tradycjami, obrzędami naszego kraju. Do takich uroczystości
mogą należeć np. Święta Bożego Narodzenia, Wielkanoc, Dzień Dziadka, Dzień
Babci, Dzień Mamy i Taty, Andrzejki, a
także 11 listopada, 3 maja itd. Do nich
należy wliczyć również święta związane
z danym regionem. Podczas tych uroczystości dzieci zapoznają się z różnymi zwyczajami takimi, jak wróżby andrzejkowe,
łamanie się opłatkiem, składania życzeń,
tradycyjnymi potrawami wigilijnymi, malowaniem pisanek, palm,
chodzenie z kogucikiem,
gaikiem, oblewaniem
wodą, tłustym czwartkiem, świętem wiosny,
topieniem marzanny
itd.
Stosowanie wierszy,
muzyki, tańca czy dramy
w osiągnięciu określonego celu powoduje, że
przedszkolaki kształtują swoje uczucia i postawy społeczne. Dziecko
oprócz przyswojenia wiedzy uczy się
także pracy w zespole, wie że jest bardzo
ważnym elementem całego zespołu, czuje się bezpieczne, co wywołuje jego dobre samopoczucie. Dodatkowym atutem
uroczystości przedszkolnych szerzących
patriotyzm jest integracja przedszkola ze
środowiskiem np. z rodzicami.
Wśród zajęć związanych z powyższym tematem mogą znaleźć się te, które
nawiązują do ojczyzny, symboli narodowych i miast, w których żyją dzieci. Podczas takich zajęć przedszkolak poznaje nazwę swojego Państwa, potrafi wymienić
jej główne miasta, wie jak nazywa się stolica Polski, jej główne rzeki, jak wygląda
godło Polski i jak brzmi hymn polski. Zabawy przeprowadzane przez nauczyciela
powinny również zainteresować przedszkolaków tańcami danego regionu,
dzieci powinny słuchać legendy związane
z naszym krajem i bajki znanych pisarzy polskich. Oprócz tego poznają sztukę polską i sylwetki sławnych Polaków.
Ojczyzna dla dzieci to też najbliższe otoczenie – dom, plac zabaw, ulica na której
bawią się z kolegami, koleżankami.
W związku z tym należałoby wprowadzić do zajęć również te, które uświadamiałyby przedszkolakom ich rolę w
grupie społecznej, najbliższym otoczeniu
– rodzinie, społeczności lokalnej. Tego
typu zajęcia powinny służyć poznaniu nazwy miejscowości, w której dzieci żyją, a
także zapoznanie się z jej zabytkami, kulturą, legendami o niej itp. Głębszym przesłaniem jest ukształtowanie w dzieciach
potrzeby podtrzymywania tradycji, a także umiejętności zachowania się podczas
uroczystości zarówno państwowych, jak
i rodzinnych.
Konspekt zajęc′ dla p rzedszkolaków
Polska to nasza
Ojczyzna.
Poznaje symbole
narodowe.
Opracowała: Julianna Jachacy
Foto: Wydawnictwo Dwie Siostry
Temat:
Polska to nasza Ojczyzna. Poznaje symbole narodowe.
Cele zadania:
poznanie słowa „ojczyzna”, umiejętność
rozpoznania flagi, godła i hymnu polskiego, umiejętność pokazania Polski na mapie Europy, rozbudzenie zainteresowań
krajem ojczystym i jego symbolami,
Metoda:
rozmowa, zabawa plastyczna.
Pomoce dydaktyczne:
flaga, godło, hymn Polski, mapa Polski,
wiersz Czesława Janczarskiego „Co to
jest Polska?” i „Barwy ojczyste” .
Przebieg zajęć:
1. Przywitanie dzieci. Poinformowanie o temacie zajęć. Czytanie wiersza
„Co to jest Polska?” i rozmowa na temat naszego kraju (gdzie leży Polska
na mapie Europy, jak nazywa się jej
stolica itd.)
Czesław Janczarski
„Co to jest Polska?”
Co to jest Polska?
Spytał Jaś w przedszkolu.
Polska – to wieś
i las
i zboże w polu,
i szosa, którą pędzi
do miasta autobus,
i samolot co, leci
wysoko nad Tobą.
Polska – to miasto
strumień i rzeka,
i komin fabryczny
co dymi z daleka,
a nawet obłoki,
gdy nad nami mkną .
Polska – to także
Twój rodzinny dom.
A przedszkole ?
Tak – i przedszkole
i róża w ogrodzie,
i książka na stole.
Po przeczytaniu wiersza i rozmowie z
dziećmi można wykonać prace plastyczne na temat z czym kojarzy się dzieciom
Polska.
2. Jeszcze Polska nie zginęła….
Dzieci poznają hymn narodowy, godło
Polski. Nauczyciel mówi o tym, jak powinno się zachowywać, kiedy słyszymy hymn
Polski, następnie słucha go z dziećmi.
3. Zabawa plastyczna – flaga polska
Nauczyciel czyta dzieciom wiersz Czesława Janczarskiego „Barwy ojczyste”, rozmawia dziećmi o fladze polskiej, następnie dzieci wykonują flagę z papieru.
Czesław Janczarski
„Barwy ojczyste”
Powiewa flaga,
gdy wiatr się zerwie.
A na tej fladze
biel jest i czerwień.
Czerwień to miłość,
biel - serce czyste.
Piękne są nasze
barwy ojczyste.
Flagę można wykorzystać na uroczystości
państwowe.
4. Zakończenie zajęć.
6
HYMN PAŃSTWOW Y RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
„Mazurek Dąbrowskiego”
Słowa: Józef Wybicki, 1797 r.
Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy my żyjemy.
Co nam obca przemoc wzięła,
Szablą odbierzemy.
Marsz, marsz Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski.
Za twoim przewodem
Złączym się z narodem.
Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,
Będziem Polakami.
Dał nam przykład Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy.
Marsz, marsz ...
Jak Czarniecki do Poznania
Po szwedzkim zaborze,
Dla ojczyzny ratowania
Wrócim się przez morze.
Marsz, marsz ...
Już tam ojciec do swej Basi
Mówi zapłakany Słuchaj jeno, pono nasi
Biją w tarabany.
Marsz, marsz ...
Na stronie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego znajdują się do pobrania pliki:
Zapis dźwiękowy hymnu państwowego: mp3 (579 KB)
Tekst literacki hymnu państwowego: pdf (98 KB), doc (20 KB)
Tekst muzyczny hymnu państwowego
głos solo: .pdf (23 KB), .doc (46 KB)
fortepian: .pdf (25 KB), .doc (49 KB)
głos z fortepianem: .pdf (32 KB), .doc (63 KB)
chór mieszany: .pdf (44 KB), .doc (88 KB)
chór męski: .pdf (42 KB), .doc (81 KB)
dwa głosy: .pdf (25 KB), .doc (51 KB)
trzy głosy równe: .pdf (29 KB), .doc (66 KB)
trzy głosy mieszane: .pdf (40 KB), .doc (79 KB)
mały dowolny zespół instrumentalny: .pdf (161 KB), .doc (296 KB)
głosy orkiestrowe: .pdf (258 KB), .doc (507 KB)
7
mała orkiestra dęta: .pdf (115 KB), .doc (185 KB)
wielka orkiestra dęta: .pdf (187 KB), .doc (320 KB)
marszowa orkiestra dęta: .pdf (155 KB), .doc (278 KB)
orkiestra symfoniczna: .pdf (168 KB), .doc (265 KB)
http://www.mkidn.gov.pl/pages/strona-glowna/kultura-i-dziedzictwo/hymn-panstwowy.php
Ochronę prawną symboli państwa gwarantuje konstytucja. Warunki używania godła
i flagi państwowej oraz szczegóły dotyczące hymnu określa ustawa z dnia 31 stycznia
1980r. (Dz. U. z dnia 11 marca 1980 r.)
8
9
10
Słupsk Gdańsk
Koszalin
Szczecin
Elbląg
Ełk
Olsztyn
Grudziąc
Sokółka
Piła
Gorzów
Wielkopolski
Białystok
Poznań
Warszawa
Siedlce
Łódź
Radom
Wrocław
Częstochowa
Lublin
Kielce
Opole
Katowice
Kraków
Rzeszów
Bielsko-Biała
11
12
Jedziemy do Warszawy
– scenariusz zajęć
Opracowanie Julianna Jachacy
Temat dnia:
Poznajemy Warszawę stolicę Polski.
Cele zadania: rozumienie słowa stolica,
umiejętność wskazania stolicy Polski na
mapie, poznanie herbu Warszawy, legendy dotyczącej stolicy Polski, umiejętność
wypowiedzenie się na temat zabytków
Warszawy.
Metody: rozmowa, zabawa ruchowa, zabawa plastyczna.
Pomoce dydaktyczne: mapa Polski, herb
Warszawy, słowa piosenki „Jedzie pociąg
z daleka”, wiersz „Wiślana syrenka” Tadeusza Kubiaka, obrazki zabytków Warszawy, herbatniki i lukier.
Przebieg zajęć:
1. Przywitanie dzieci. Wprowadzenie
dzieci w treść zajęć.
2. Zabawa ruchowa – jedzie pociąg z daleka
Dzieci stają jedno za drugim tworząc pociąg, nauczyciel jest lokomotywą i prowadzi wagoniki (dzieci) w rytm piosenki „Jedzie pociąg z daleka” (nauczyciel śpiewa)
Jedzie pociąg z daleka,
ani chwili nie czeka,
Konduktorze łaskawy,
zaproś nas do zabawy!
Konduktorze łaskawy,
zaproś nas do zabawy,
ciuch ciuch ciuch ciuch....
ciuch ciuch ciuch ciuch....
Dla każdego bilet mam,
do lulandi zapraszam,
proszę wsiadać, ruszam już
Konduktorze, czapkę włóż!
Jedzie pociąg z daleka
ani chwili nie czeka
coraz szybciej, ciuch ciuch
bucha para, koła w ruch!
13
W piosence słowa do zabawy, do lulandi
można zastąpić słowem do Warszawy.
Podróż powinna kończyć się przed mapą
Polski, na której nauczyciel wskazuje dzieciom, gdzie leży Warszawa.
3. Dawno, dawno temu
Nauczyciel czyta dzieciom wiersz „Wiślana syrenka” Tadeusza Kubiaka i rozmawia
z dziećmi o herbie warszawskim.
„Wiślana syrenka”
Tadeusz Kubiak
Wypłynęła z Wisły
Srebrzysta Syrenka
Miała ogon rybi
Ta dziwna panienka.
Nagle zobaczyła
Dom u brzegu Wisły.
- Tutaj będę właśnie mieszkać –
Powiedziała wszystkim.
- Będę was broniła
Tym wiślanym mieczem.
Niech w spokoju rybak łowi,
Piekarz chleby piecze.
I tak zamieszkała
Syrenka w Warszawie.
Wczoraj w parku ją widziałem,
jak tańczyła z pawiem.
5. Słodki domek
Nauczyciel wraca do wiersza „Wiślana
syrenka”, mówi, że zobaczyła ona dom
u brzegu Wisły i postanowiła tu zostać, a
następnie mówi dzieciom, aby pomyślały, jak ten domek mógł wyglądać i wykonały go z herbatników.
Do wykonania domku potrzebne będą:
herbatniki, lukier – woda z cukrem pudrem, bakalie, wiórki kokosowe lub inne
posypki.
Wykonanie: na początku przygotowujemy gęsty lukier (klej) – proporcja” na łyżkę wody dodajemy 2-3 łyżki cukru pudru,
następnie z 3 herbatników wykonujemy
dach naszego domku. Po wykonaniu
dachu robimy ścianki domku – sklejamy
lukrem położony herbatnik (podłoga) z
dwoma pionowymi (po wyschnięciu) kładziemy na ściankach dach. Potem ozdabiamy domek.
Oczywiście domki mogą być wymyślone
przez dzieci.
6. Zakończenie zajęć.
4. Warszawski spacer
Do zabawy potrzebna będzie ścieżka –
może być wykonana z papieru lub skakanek, liny, sznurówek itp. (kładziemy dwa
rzędy wymienionych rzeczy na szerokość
dzieci dobrane w pary). Co jakiś czas na
ścieżce kładziemy zabytek warszawy
(obrazek), pytamy dzieci, czy znają to
miejsce, pomnik, budowlę i omawiamy z
dziećmi dany zabytek.
Dzieci spacerując mogą słuchać lub śpiewać piosenkę „Spacer to przygoda zdrowa” Lilli i Plafa.
Grób Nieznanego Żołnierza
Łazienki
14
Pałac w Wilanowie
Pałac Prezydencki
15
Teatr Wielki
Warszawska Syrenka
16
Pałac Kultury i Nauki
17
Ogród Saski
18
19
Zamek Królewski
20
Pomnik Małego Powstańca
21
22
23
24
Pluszowy miś, z wystawy miś
na spacer chciał do dzieci iść…
Nawiązując do tego dnia przedstawiamy Państwu kilka pomysłów na stworzenie własnego misia, które mamy nadzieję
posłużą w zajęciach przedszkolnych.
Miś z plasteliny
Do zadania potrzebna będzie: przykładowo plastelina brązowa,
biała, czarna, różowa (oczywiście kolory można wybrać według
gustu dzieci).
Przygotowanie:
Z brązowej plasteliny forujemy kulkę, która będzie buźką naszego misia, następnie mniejszą kulkę formujemy z białej plasteliny
i spłaszczając przyklejamy do tej poprzedniej (nie na środku). Na
białej części buźki przyklejamy mała różową kuleczkę – nos misia a powyżej dwie białek kulki, a na nich jeszcze dwie mniejsze
czarne kulki – oczy misia. Usta misia formujemy np. z różowej
plasteliny – mały kawałek formujemy w kształt litery U.
Uszy misia również możemy wykonać z dwóch kulek lekko
spłaszczonych, a na nich przyklejamy dwie mniejsze kulki.
Następnym krokiem jest brzuszek. Wykonujemy go formując
plastelinę w kształt wyciągniętej kuli – na brzuszku nalepiamy
spłaszczoną kulkę w innym kolorze. Ręce misia tworzymy z
plasteliny brązowej na kształt dwóch łez i przyklejamy do boków brzucha. Podobnie wykonujemy nogi tylko
większe i przyklejamy „pod brzuchem”, tak
aby miś siedział. Do tułowia doklejamy głowę
i misio gotowy.
koło pomarańczowe o średnicy 5 cm, a na górnym brązowym
kole bliżej prawej strony koło pomarańczowe 4 cm. Następnie
przyklejamy uszy misia – koła brązowe o średnicy 5 cm i oczy,
czyli dwa koła różowe o średnicy 2 cm na lekko pod wcześniej
przyklejonym kołem pomarańczowym, a na nim zaś czarny nosek misia ( koło czarne o średnicy 1,5 cm). Na koniec przyklejamy raczki i nóżki misia – 4 koła o średnicy 4 cm – przyklejamy
do tułowia.
Oczywiście kolor kółek może wybrać nauczyciel. Na końcu zabawy dzieci mogą nazwać swojego misia.
Miś z bibuły
Do tego zadania potrzebna będzie kolorowa bibuła karbowana,
arkusz papieru z konturem misia (zachęcamy do wykorzystania
obrazka z naszym „freblówkowym” misiem) i klej.
Przygotowanie:
Każdemu dziecku wręczamy kartkę z misiem, różne kolory bibuły i klej. Dzieci z małych kawałków bibuły robią kulki i przyklejają
na misia.
Puszysty miś
Do tego zadania potrzebny nam będzie materiał jednolitego
koloru (może być stara koszulka z bawełny) do wykonania
konturu misia, różnokolorowe skrawki różnego rodzaju
materiałów, kreda, klej, koraliki, guziki, wstążeczki itp.
Przygotowanie:
Miś origami z koła
Na materiale jednolitego koloru rysujemy kredą dwa
Do tego zadania potrzebne będą dla każdejednakowe szablony misia (polecamy bardzo prosty
go dziecka kółka brązowe – 2 o średnicy
kształt) – tył i przód misia. Następnie na jednym z
10 cm – głowa i tułów, 2 o średnicy 5 cm
szablonów – przód przyszywamy, przyklejamy oczy,
– uszy, 4 o średnicy 4 cm – nogi. Następnie
nos i buzię misia. Wycinamy również kształt koszuldwa koła pomarańczowe o średnicy 5 cm
ki i spodenek/spódnicy i przyklejamy misiowi. Takie
i 4 cm, dwa koła różowe o średnicy 2
samo ubranko przyklejamy na tylnią część micm - oczy i jedno koło o średnicy 1,5
sia. Po wykonaniu projektu przykładamy do
25 listopada
cm – nosek. Do zadania należy również
siebie tył i przód misia i zszywamy od dołu do
o
bchodzony
jest
przygotować duży arkusz papieru, na
połowy, potem wypychamy misia skrawkami
którym nakleimy misia i klej.
Światowy Dzień Pluszowego Misia. pozostałego materiału i zszywamy dalszą część.
Gotowego misia można ozdobić kokardkami itp.
Pomimo, że ta sympatyczna
Przygotowanie:
zabawka ma już ponad 100 lat
Na arkuszu papieru (w dolnej jego częWitraż miś
ści) przyklejamy brązowe koło o średni- do dzisiaj cieszy się uznaniem wśród Do tego zadania potrzebny będzie szablon – widziecięcych zabawek i bajek.
cy 10 cm – to będzie tułów misia. Nad
traż miś, bibuła gładka i klej.
nim (tak aby się stykały, a nawet lekko
Miś jest również jednym
na siebie nachodziły) przyklejamy druPrzygotowanie:
z „freblówkowych” bohaterów
gie brązowe koło o średnicy 10 cm –
Z szablonu misia wycinamy zbędne elementy,
– jest w naszym logo
głowę misia. Na dolnym brązowym kónastępnie od „brzydszej” strony przyklejamy bii kolorowankach
łeczku przyklejamy w dolnej krawędzi
bułę (według gustu dzieci) i miś gotowy.
25
26
Zabawy Andrzejkowe
Serduszka z imionami
Do wykonania tego zadania potrzebne będą 2 wycięte z kartonu duże serca. Na jednym z nich piszemy imiona męskie, a na
drugim żeńskie. Następnie obracamy pustą stroną w górę. Najpierw podchodzi każda dziewczynka i szpilką przebija serduszko
– miejsce, które przebiła odzwierciedli z drugiej strony imię jej
ukochanego. Tak samo robią chłopcy na serduszku z imionami
dziewczynek.
Wróżba z talerzykami
Pod trzema talerzykami leżą karteczki z cyframi 1,2,3. Wylosowana karteczka oznacza ile prezentów dziecko otrzyma pod
choinką. Inny sposób: pod trzema talerzykami leżą obrazki owoców/słodyczy (ciastko, cukierek, batonik). Wylosowana karteczka oznacza, który owoc/rodzaj słodyczy ma zjeść dziecko.
Oczywiście nie musi być to tego typu zabawa – wszystko zależy
od kreatywności nauczyciela.
ndrzejki to wieczór wróżb odprawianych w nocy z 29 na
30 listopada, w wigilię świętego Andrzeja, patrona Szkocji, Grecji i Rosji. Andrzejki stały się również ciekawym
elementem zajęć przedszkolnych. Mają one służyć poznaniu
tradycji andrzejkowych i stworzeniu miłego nastroju w grupie.
Poniżej przedstawiamy Państwu przykłady zabaw na ten dzień.
Lanie wosku
Do tego zadania potrzebny będzie wosk, miska z zimną wodą i
klucz. Na wodę lejemy przez dziurkę od klucza roztopiony wosk,
który po zastygnięciu tworzy daną formę. Po wyjęciu z wody
formę należy trzymać pionowo między zapaloną świecą a jasną
ścianą i odczytać przyszłość z cienia powstałego na ścianie. Interpretować można np. prezent, który przyniesie nam Mikołaj
itp.
Krąg spełniających się życzeń
Nauczyciel maluje na podłodze kredą duży krąg. Każde z dzieci
rzuca trzema kośćmi i sumuje wyrzucone oczka (liczą się tylko
kostki pozostające w kręgu).
Liczby oznaczają np. 1. Będziesz miał bardzo udane ferie zimowe, 2. Wkrótce poznasz swoją ulubioną koleżankę/kolegę itd.
Kręć się kręć butelko
Na środku sali leży butelka, a wokół niej przedmioty/obrazki odzwierciedlające zawody (np. mikrofon to dziennikarz, strzykawka to pielęgniarka, garnek to kucharka itd.). Każde z dzieci kręci
butelką i odczytuje zawód przyszłości.
Milena Kwiręg
Który but pierwszy
Każda z dziewczynek ściąga buta z lewej nogi i wszystkie zgromadzone buty ustawiamy przy ścianie naprzeciwko drzwi. Następnie ostatni but przekładamy z przodu i tak kolejne buciki.
But dziewczynki, który pierwszy przekroczy próg oznacza, że
właśnie ona pierwsza znajdzie miłość.
Moje marzenia
Nauczyciel przygotowuje dla każdego dziecka kartkę pociętą na
13 równych części. Na 6 z nich dzieci malują/piszą (wodoodpornym pisakiem) swoje marzenia. Następnie każde z dzieci miesza
swoje kartki – nie składając ich i po kolei wkładają na dno dużej
miski. Nauczyciel zalewa kartki wodą. Które marzenie wypłynie
pierwsze to się spełni.
27
Pas
tor
ałk
a
Pa
we
ł Paw
l ik
P
o otwarciu jednej ze świątecznych pocztówek
zostajemy zaproszeni do jej wnętrza, które
przywołuje na nowo noc Bożego Narodzenia, z
jej dobrze znanymi bohaterami: Świętą Rodziną, Herodem i całą plejadą szopkowych postaci. Wół i Osioł
mówią ludzkim głosem i zaważą na losach Świata,
udaremniając zakusy Diabła, który ze wszystkich sił
stara się nie dopuścić do należytego uczczenia Świętej
Nocy – krzyżuje drogi, gmatwa plany, chce zniszczyć
świąteczną kartkę… Klasycznie skomponowany tekst,
inkrustowany licznymi pastorałkami, został zderzony
ze współczesną plastyką. Przedstawienie bawi się zwyczajowym ujęciem jasełek, sięga do różnych konwencji,
nawiązuje do ruchomych szopek. Humor, dowcipne
dialogi, wyraziście zarysowane postacie i dobrze skonstruowana dramaturgia przedstawienia sprawiają, że
co rok przeżywana historia Bożego Narodzenia staje się
opowieścią, w której z uwagą śledzimy bieg wypadków
i przeżywamy losy bohaterów, jakby była historią, którą słyszymy pierwszy raz.
Premiera: 6 października 2012 r.
Spektakl dla dzieci od 5 lat
reżyseria: Honorata Mierzejewska-Mikosza
asystent reżysera: Hanna Kinder-Kiss
scenografia: Marika Wojciechowska
muzyka: Katarzyna Brochocka
obsada: Wół - Robert Płuszka
Osioł - Elżbieta Bielińska
Maryja - Małgorzata Suzuki
Józef - Marcin Marcinowicz
Diabeł, Herod - Kamil Król
Chmara Aniołków - Hanna Kinder-Kiss
Trzej Królowie, Stado Pasterzy - Elżbieta Bielińska,
Marcin Marcinowicz, Robert Płuszka
Źródło: Teatr BAJ
28

72 dpi - dla ekranu - 2,0 Mb

Transkrypt

Podobne dokumenty

Zapraszamy do udziału w konkursie plastycznym związanym z

Dzień Misia w naszej szkole.

Miedzynarodowy Dzien Pluszowego Misia

Światowy Dzień Pluszowego Misia 25 listopada swoje święto

Wizyta dzieci z Przedszkola "U Misia".

25.11.2016 r. bohaterem dnia był PLUSZOWY MIŚ. … Każdy