wskazania dotyczące przygotowania i przeżywania prymicji

WSKAZANIA
DOTYCZĄCE PRZYGOTOWANIA I PRZEŻYWANIA
PRYMICJI KAPŁAŃSKICH W PARAFII
1. Pierwsza Msza św. odprawiana przez neoprezbitera w rodzinnej parafii, a także przyjęcie prymicyjne są znakiem więzi młodego księdza
z Ludem Bożym, z którego został wybrany, ale jednocześnie są znakiem odmienności jego życia – nowego stylu bycia w świecie – zgodnie z powołaniem, które otrzymał od Boga.
2. Uroczystość prymicji niech będzie w parafii przede wszystkim okazją
do wdzięczności Bogu za dar kapłaństwa i powołania do posługi kapłańskiej. Kapłaństwo to skarb, który winno się pielęgnować i strzec,
pamiętając, iż każdy kapłan działa in persona Christi, a więc nie
w swoim imieniu. „Na mocy święceń, prezbiter zostaje upodobniony
do Jezusa Chrystusa” (PDV 21) i nie siebie ma ukazywać wiernym,
ale Jego.
3. Przygotowanie uroczystości prymicyjnej należy do prymicjanta, jego
rodziców, duszpasterzy z jego rodzinnej parafii, katechetów oraz grup
i zespołów parafialnych. Szczególnie proboszcz, z racji swego urzędu
i odpowiedzialności za wszystko, co dzieje się w parafii, powinien
zadbać o właściwe, to znaczy zgodne z prawem liturgicznym, przygotowanie do uroczystości prymicyjnej.
4. Przygotowanie to powinno mieć nade wszystko wymiar duchowy,
a w drugiej kolejności obejmować to, co zewnętrzne. Przygotowanie
duchowe winno się wyrazić m.in. w modlitewnym towarzyszeniu
kandydatowi do prezbiteratu, szczególnie w czasie rekolekcji przed
święceniami, a także w przystąpieniu wszystkich uczestników uroczystości prymicyjnej do sakramentu pokuty i pojednania, co umożliwi
im przyjęcie Komunii św. ofiarowanej w intencji prymicjanta.
341
***
PROGRAM ODNOWY RELIGIJNO-MORALNEJ
***
5. Charakter religijny uroczystości prymicyjnych powinien być także
łatwo zauważalny w dekoracji nie tylko świątyni parafialnej, ale
i miejsca przyjęcia prymicyjnego.
6. Przed rozpoczęciem sprawowania Mszy św. prymicyjnej rodzice powinni udzielić błogosławieństwa swemu synowi. Błogosławieństwo
rodziców może odbywać się w domu rodzinnym prymicjanta, na plebanii, przed rozpoczęciem procesji wejścia lub w progu kościoła.
7. Najważniejszym wydarzeniem uroczystości prymicji w parafii jest
Eucharystia sprawowana z największym szacunkiem, pobożnością
i czcią (por. KPK kan. 898).
8. Uroczyste przywitanie prymicjanta ze strony przedstawicieli parafii
winno się odbyć przed rozpoczęciem Mszy św., jednakże bez specjalnego przedłużania i nadmiernego patosu.
9. Dowodem odpowiedzialnej troski o Mszę św. prymicyjną niech będzie dobrze przygotowana służba liturgiczna, właściwe śpiewy, zgodna
z przepisami liturgicznymi oprawa muzyczna, skupienie przeniknięte
głęboką radością chrześcijańską. Msza św. prymicyjna może być koncelebrowana.
10. Prymicjant powinien starannie przygotować podziękowanie, które ma
być autentycznym wyrazem wdzięczności Bogu i ludziom. Należy zachować proporcje czasowe w stosunku do pozostałych części liturgii.
11. Należy podkreślić szczególną wartość błogosławieństwa prymicyjnego, z którym związana jest łaska odpustu zupełnego. Prymicjant udziela błogosławieństwa indywidualnego ze specjalną modlitwą: kapłanom, klerykom, rodzicom, osobom konsekrowanym, rodzinie oraz
wszystkim pozostałym uczestnikom uroczystości (por. Obrzędy błogosławieństw, t. 2, s. 308-310). Należy przy tym zachować właściwy
porządek i atmosferę modlitwy. Błogosławieństwu wiernych powinien
towarzyszyć śpiew odpowiednich pieśni o tematyce dziękczynnej i powołaniowej.
12. Modlitewna atmosfera powinna towarzyszyć również świętowaniu
prymicyjnemu w godzinach popołudniowych i wieczornych. Zaleca się
włączenie w to świętowanie wspólnej modlitwy, np. liturgii godzin
czy odprawienie nabożeństwa majowego.
13. Część pozaliturgiczną należy rozpocząć od wspólnej modlitwy przed
posiłkiem. Po pierwszej części posiłku wypada powitać zebranych gości, po powitaniu jest okazja do składania życzeń prymicjantowi.
14. Charakter przyjęcia prymicyjnego powinien wyraźnie różnić się od
charakteru przyjęć weselnych lub innych, wyłącznie świeckich. W cza-
342
***
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
Wskazania o przygotowaniu i przeżywaniu prymicji kapłańskich
***
sie uroczystości prymicyjnych nie podaje się alkoholu. Rodzice i prymicjant powinni zachować roztropny umiar w przygotowaniu posiłku
prymicyjnego. Należy unikać nadmiernej wystawności i rozrzutności.
Program artystyczny realizowany w czasie przyjęcia prymicyjnego
powinien akcentować chrześcijańską radość i integrować wszystkich
uczestników. Muzyka towarzysząca temu przyjęciu powinna oddawać religijny charakter uroczystości. Księża oraz alumni w żadnym
przypadku nie powinni brać udziału w tańcach.
Świętowanie uroczystości prymicyjnej powinno zakończyć się wspólną modlitwą (np. Apelem Jasnogórskim o godzinie 21.00) i błogosławieństwem udzielonym przez prymicjanta.
Zachęca się, aby w tygodniu po prymicjach neoprezbiter nawiedził
z posługą duszpasterską chorych parafian, zanosząc im Chleb Eucharystyczny i udzielając błogosławieństwa.
Tradycją jest Msza św. koncelebrowana przez neoprezbiterów wraz
z wychowawcami oraz wykładowcami w Wyższym Seminarium Duchownym.
Godną podtrzymania jest praktyka zawierzania kapłańskiej posługi
przez neoprezbiterów Matce Kapłanów w sanktuariach maryjnych na
Jasnej Górze i w Krzeszowie, do których pielgrzymowali jako klerycy.
Wspólnota parafialna powinna zachować świadomość, że ksiądz – prymicjant jest nadal, przez swe pochodzenie, jej żywą cząstką. Dlatego
obowiązkiem rodzinnej parafii powinno być okazywanie mu pamięci
modlitewnej, serdecznej gościnności, szacunku i sprzyjanie dalszemu
kształtowaniu się jego kapłańskiej tożsamości.
Uroczystość prymicyjna w swej całości powinna wyrażać ducha wiary,
chrześcijańską radość i ducha autentycznej wspólnoty. Niech ukazuje
ona radość całego Ludu Bożego: wiernych świeckich i wyświęconych
szafarzy, z daru kapłaństwa służebnego i różnorodności powołań
w Kościele Chrystusowym. Ma ona ze swej natury charakter powołaniowy i wszystkie jej elementy powinny służyć budzeniu nowych powołań.
343