D - Sąd Okręgowy w Siedlcach

Sygn. akt IV U 770/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 marca 2015r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący
SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant
st. sekr. sądowy Dorota Malewicka
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2015r. w S.
odwołania K. D.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 12 czerwca 2014 r. Nr (...)
w sprawie K. D.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o prawo do emerytury
zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu K. D. przysługuje prawo do emerytury od
dnia 01 maja 2014r.
Sygn. akt: IV U 770/14
UZASADNIENIE
Decyzją z 12 czerwca 2014 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie
art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów
rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił K. D. prawa do emerytury wskazując, że
ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych,
wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył
okres 3 lat, 3 miesięcy, natomiast nie uznał okresów zatrudnienia od 14.10.1974 r. do 17.11.1985 r., od 17.01.1987
r. do 11.05.1987 r., od 21.05.1990 r. do 26.07.1992r., od 16.10.1992 r. do 31.05.1993 r. w Wojewódzkim Związku
Gminnych Spółdzielni (...) S. Oddział Produkcji Silikatów w S. z uwagi na to, że wystawione świadectwo pracy nie
spełnia wymogów formalnych.
Odwołanie od w/w decyzji złożył K. D. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu
odwołania wskazał, że decyzja organu rentowego jest nieprawidłowa. Podał, że okresy nieuznane przez organ rentowy
w zaskarżonej decyzji powinny być potraktowane jako praca w warunkach szczególnych, bowiem w tych okresach
wykonywał prace remontowe, konserwacyjne, naprawcze w celu trzymania maszyn i urządzeń w pełnej sprawności
technicznej i wykonywana przez niego praca powinna być uznana jako praca w warunkach szczególnych zgodnie z
wykazem A działem XIV, poz. 25 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego
pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ubezpieczony wskazał, że
prace remontowe wykonywał na oddziale przygotowania mieszanki i na oddziale produkcyjnym wykonując remonty
pras, przenośników, taśmociągów, suwnic, przekładni, mieszadeł. Na tych oddziałach odbywała się produkcja cegły
silikatowej i praca na tych oddziałach odbywała się w w ciągłym ruchu warunkach szczególnych (wykaz A, dział V,
poz. 11 w/w rozporządzenia) (odwołanie k.1-2).
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie
zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-6).
Sąd ustalił, co następuje:
Ubezpieczony K. D. w dniu (...)r. ukończył (...)rok życia. W dniu 29 maja 2014 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów
organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 29
lat, 1 miesiąc i 15 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 29 lat i 14 dni, a okresy nieskładkowe 1 miesiąc i 1 dzień.
Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił 3 lata i 3 miesiące stażu pracy w
warunkach szczególnych. Z uwagi na brak wymaganego ustawą 15 – letniego stażu pracy w warunkach szczególnych
decyzją z 12 czerwca 2014 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 12.06.2014 r.
– k.17 akt emerytalnych ubezpieczonego).
Ubezpieczony w okresie od 14 października 1974 r. do 31 maja 1993 r. pracował w Wojewódzkim Związku Gminnych
Spółdzielni (...) S. Oddział Produkcji Silikatów w S.. Ubezpieczony został zatrudniony na Oddziale Produkcji Silikatów
w S. w pełnym wymiarze czasu pracy na okres próbny 7 dni, a po jego upływie na czas nieokreślony na stanowisku
tokarza (przyjęcie do pracy – akta osobowe). Na stanowisku tokarza ubezpieczony pracował do 17 listopada 1985r.
Następnie od 18 listopada 1985 r. do 16 maja 1986 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, a od 17 maja 1986 r.
do 16 stycznia 1987 r. na świadczeniu rehabilitacyjnym. Po upływie okresu, a który ubezpieczonemu przyznane
zostało świadczenie rehabilitacyjne ubezpieczony wrócił do pracy na stanowisko tokarza. Od dnia 12 maja 1987 r.
ubezpieczonemu powierzone zostały obowiązki kierowcy ciągnika i na tym stanowisku pracował do 20 maja 1990
r. Następnie od 21 maja 1990 r. ubezpieczonemu powierzone zostały obowiązki brygadzisty-mechanika transportu i
warsztatu samochodowego i tą pracę wykonywał do dnia 26 lipca 1992 r. Od dnia 27 lipca 1992 r. ponownie powierzono
ubezpieczonemu obowiązki kierowcy ciągnika i jako kierowca pracował do 15 października 1992 r. Następnie od
dnia 16 października 1992 r. do dnia 31 maja 1993r. ubezpieczony wykonywał pracę mechanika – tokarza (angaże –
akta osobowe). Oddział Produkcji Silikatów w S. zajmował się produkcja cegły silikatowej. W S. w ramach zakładu
pracy były następujące wydziały: wydział głównego mechanika, wydział głównego energetyka, dział transportu, dział
administracyjny oraz dział produkcji, w ramach którego był wydział przygotowania mieszanki. Wydział przygotowania
mieszanki i produkcji pracował na trzy zmiany, produkcja cegły silikatowej odbywała się przez całą dobę, maszyny
służące do produkcji cegły były w ciągłym ruchu. Do zadań wydziału głównego mechanika należała konserwacja
i naprawy całej linii technologicznej służącej do produkcji cegły. w tym wydziale pracowała brygada remontowa,
której członkiem był ubezpieczony K. D.. Na wydziale głównego mechanika były również takie urządzenia jak:
frezarka i tokarka, które służyły mechanikom do szybkiej regeneracji zużytych drobnych części maszyn tj. śruby,
tulejki. Ubezpieczony naprawiał taśmociągi, wibratory, prasy obrotowe, mieszadła, młyn kulowy do wapna, kruszarki,
wózki, i inne podzespoły wszystkich urządzeń związanych z linią technologiczną. Wskazane urządzenia pracowały na
wydziale przygotowania mieszanki do wyrobu cegły silikatowej oraz na wydziale produkcji, gdzie z przygotowanej
mieszanki były produkowana cegła. Naprawa wymienionych urządzeń wykonywana była na w/w wydziałach przez
ubezpieczonego, gdzie panowały trudne warunki: duże zapylenie od kruszonego i mielonego wapna, oraz wysokie
poziom hałasu od pracujących urządzeń. Ubezpieczony pracę mechanika polegającą na utrzymaniu maszyn służących
do produkcji cegły w ciągłym ruchu stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.
Ubezpieczony w okresach wymienionych powyżej jako kierowca ciągnika pracował w dziale transportu i jego praca
polegała na wożeniu piachu ciągnikiem, który był wykorzystywany w procesie produkcji cegły. Na dziale transportu
był też warsztat samochodowy i w okresie od 21 maja 1990 r. do 26.07.1992 r. ubezpieczony pracował jako mechanik
na tym warsztacie naprawiając ciągniki. Warsztat wyposażony był w kanał remontowy, ale ubezpieczony wykonując
naprawy nie pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonując naprawy w kanale remontowym (okoliczność
przyznana przez ubezpieczonego k. 20).
Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczność niesporna, oświadczenie zawarte we
wniosku o emeryturę -k.2 akt emerytalnych ubezpieczonego, zeznania ubezpieczonego k.20).
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie K. D. okazało się uzasadnione.
Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura
po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1
stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym
w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla
mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili
do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w
otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego
wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze
przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy
wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie
z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników
zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik,
który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa
prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym
co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia
okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których
praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu
pracy obowiązującym na danym stanowisku.
Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu
pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą
wiek z dniem 9 stycznia 2014 r. oraz nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę
„ogólnego” stażu pracy. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych
pracując w okresie od 14 października 1974 r. do 31 maja 1993 r. w Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni (...)
S. Oddział Produkcji Silikatów w S. na stanowisku kierowcy ciągnika i mechanika –tokarza.
W okolicznościach niniejszej sprawy bezsporne i uznane przez organ rentowy za pracę w warunkach szczególnych
pozostawały okresy zatrudnienia ubezpieczonego u wskazanego pracodawcy od 12.05.1987 r. do 20.05.1990 r. i
27.07.1992 r. do 15.10.1992 r. (tj. 3 lata i 3 miesiące) kiedy to ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy
pracował jako kierowca ciągnika. Sporny pozostawał natomiast pozostały okres zatrudnienia w Oddziale Produkcji
Silikatów w S..
Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w okresach od 14.10.1974 r.
do 17.11.1985 r., od 17 stycznia 1987 r. do 11 maja 1987 r., od 16.10.1992 r. do 31.05.1993 r. (tj. przez 12 lat, 1
miesiąc i 11 dni) ubezpieczony pracował na stanowisku mechanika-tokarza na wydziale głównego mechanika. Był
członkiem brygady remontowej, która zajmowała się bieżącą konserwacją i remontami urządzeń na oddziałach
będących w ruchu: wydziale przygotowania mieszanki i wydziale produkcji, na których to wydziałach jako podstawowe
wykonywane były prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych
warunkach lub w szczególnym charakterze (DZ.U. nr 8, poz. 43 ze zm.). Oddział Produkcji Silikatów w S. zajmował
się produkcją cegły silikatowej. Produkcja tej cegły odbywała się na wydziale przygotowania mieszanki (I etap) i
na wydziale produkcyjnym (II etap), na którym był wytwarzany gotowy produkt. Na obu wydziałach praca opierała
się na pracy urządzeń tj. przesiewacz piasku, wyciąg kubełkowy, taśmociągi do mieszanek, młyn kulowy, kruszarki,
mieszadła, prasy, przesuwnice wózków, które były w ciągłym ruchu, bowiem produkcja cegły odbywała się w systemie
trzyzmianowym przez całą dobę. Zgodnie z wykazem A, działem V, poz. 11 załącznika do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych
warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz. 43 ze zm.) pracą w warunkach szczególnych jest praca
przy produkcji materiałów ogniotrwałych oraz wyrobów ceramicznych.
Zgodnie z zarządzeniem nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia
1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i
Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające
do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty wymienione zostały następujące
stanowiska pracy jako wykonywane w warunkach szczególnych przy dziale V, poz. 11 - prace przy produkcji materiałów
ogniotrwałych oraz wyrobów ceramicznych: zestawiacz surowców i mieszanek, młynowy surowców mineralnych,
formowacz, operator urządzeń formujących, operator urządzeń obróbczych, wypalacz, robotnik w przemyśle
materiałów budowlanych wykonujący stale prace pomocnicze lub inne przy produkcji wyrobów ceramicznych lub
materiałów ogniotrwałych. Na wydziale przygotowania mieszanki pracowały osoby zajmujące się zestawieniem
surowców i mieszanek do produkcji cegły, operatorzy młynów kulowych, kruszarek, pras, pracownicy przy piecach
do wypalania cegieł wobec powyższego na wydziale przygotowania mieszanki i produkcji cegły jako podstawowe
wykonywane były prace w warunkach szczególnych. Ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresach
od 14 października 1974 do 17 listopada 1985 r., od 17 stycznia 1987 r. do 11 maja 1987 r., od 16 października
1992 r. do 31 maja 1993 r. wykonywał pracę polegającą bieżącej konserwacji urządzeń oraz prace przy remontach
urządzeń pracujących na wydziale przygotowania mieszanki i wydziale produkcji cegły silikatowej, które wymienione
zostały w stanie faktycznym. Powyższa praca kwalifikowana jest jako praca w warunkach szczególnych zgodnie
z wykazem A, działem XIV, poz. 25 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. jako
bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowalno-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach
będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Zakres czynności
wykonywanych przez ubezpieczonego, charakter jego pracy w wymienionych okresach potwierdzili świadkowie:
S. R. (k.18v-19), A. W. (k.19-19v), którzy pracowali razem z ubezpieczonym w tym samym okresie w Oddziale
Produkcji Silikatów w S.. Sąd obdarzył wiarygodnością dowód z zeznań wymienionych świadków, oraz dowód z zeznań
ubezpieczonego w charakterze strony (k. 19v-20). Przeprowadzone dowody są spójne, logiczne, korespondują ze
sobą oraz z dokumentami pracowniczymi w postaci angaży, świadectwa pracy znajdującymi się w aktach osobowych
ubezpieczonego.
W tym miejscu nadmienić należy, iż Sąd do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył okresu zatrudnienia
u wskazanego pracodawcy od 21 maja 1990 r. do 26 lipca 1992 r., kiedy to ubezpieczony zgodnie z angażami
znajdującymi się w aktach osobowych wykonywał pracę mechanika na warsztacie w dziale transportu. Ubezpieczony
podczas przesłuchania w charakterze strony przyznał również, że przez jakiś czas wykonywał pracę mechanika w
warsztacie na wydziale transportu zajmując się naprawą ciągników, jednakże nie wykonywał swojej pracy stale i w
pełnym wymiarze czasu pracy pracując w kanale remontowym (k. 20). Wobec powyższego brak jest podstaw, aby
zaliczyć wskazany okres do pracy w warunkach szczególnych. Podkreślić również należy, że o zakwalifikowaniu pracy
do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, wynikająca z zaszeregowania pracownika ale
rodzaj powierzonej mu pracy – rzeczywiście wykonywanych zadań pracowniczych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego
w Białymstoku z dnia 5 grudnia 2013 r. sygn. akt III AUa 657/13). W okolicznościach niniejszej sprawy zakres i
charakter pracy ubezpieczonego w w (...) S. Oddział Produkcji Silikatów w S. potwierdzili świadkowie, których
zeznania obdarzone zostały wiarygodnością.
Podsumowując ubezpieczony udowodnił, że na datę 1 stycznia 1999 r. posiada wymagany ustawą staż pracy w
warunkach szczególnych 15 lat, bowiem przepracował w takich warunkach, łącznie z okresem uznanym przez organ
rentowy w zaskarżonej decyzji (...) lat, 4 miesiące i 11 dni.
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego
na podstawie art.47714 §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że K. D. przysługuje prawo do emerytury od 1 maja
2014 r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.