D - Sąd Okręgowy w Słupsku

Sygn. akt V U 786/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 marca 2013r.
Sąd Okręgowy w Słupsku w S. Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Ewa Sławińska- Klamann
Protokolant: st.sekr.sądowy Joanna Adamczyk-Podolska
po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013r. w Słupsku
na rozprawie sprawy
z odwołania K. K.
z udziałem zainteresowanego K. S. (1)
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 26 czerwca 2012 r. znak dec. (...)
w sprawie K. K.
z udziałem zainteresowanego K. S. (1)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o ustalenie objęcia ubezpieczeniem społecznym
zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. w ten sposób, że stwierdza, iż K. K. podlega
obowiązkowi ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej z K. S. (1) od dnia
20 lutego 2012 r.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.stwierdził, że K. K.od dnia 20.02.2012 r. nie
podlega obowiązkowi ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej z (...)–
NAPRAWA-K. S. (1).
Odwołanie od decyzji wniosła K. K. i jej pracodawca K. S. (1). Nie zgodzili się z powyższą decyzją. Decyzję uznali za
krzywdzącą i niesłuszną.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. w odpowiedzi na odwołania wniósł o ich oddalenie i zasądzenie na
rzecz organu rentowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W przekonaniu organu rentowego okoliczność zatrudnienia i stan sprawy pozwala na przyjęcie ustalenia, iż umowa
o pracę została zawarta dla pozoru, a jej celem nie było podjęcie zatrudnienia, lecz stworzenie podstaw prawnych do
uzyskania dodatkowych świadczeń z ubezpieczenia społecznego przewidzianych w razie choroby i macierzyństwa.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Od dnia 20.02.2012 roku K. K., wykształcenie podstawowe, została zatrudniona w (...)K. S. (1)w P.na podstawie
umowy o pracę na stanowisku pracownika gospodarczego. Umowa została zawarta na czas określony do dnia
19.02.2013 roku, w pełnym wymiarze czasu pracy, z minimalnym wynagrodzeniem miesięcznym brutto 1.500 zł.
Miejsce wykonywania pracy przez K. K.zostało określone na miejscowość (...)/(...). Do jej obowiązków należało
sprzątanie biura, WC oraz samochodów wydawanych po naprawie.
( dowód: umowa o pracę z dnia 20.02.2012 roku – akta osobowe ubezpieczonej, świadectwo szkolne ukończenia
szkoły podstawowej- akta osobowe ubezpieczonej)
Ubezpieczona dla płatnika składek jest osobą obcą. Pracodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na
blacharstwie i lakiernictwie samochodowym. Działalność jest prowadzona w P.. Jest to działalność dochodowa.
Ubezpieczona została zatrudniona z polecenia wspólnego znajomego M. S. (1). Pracodawca nie zatrudnił nikogo w
miejsce ubezpieczonej. Podczas nieobecności ubezpieczonej sam wykonywał prace, które ona wykonywała w trakcie
świadczenia u niego pracy. Pracowników szuka na własną rękę, z polecenia znajomych.
( dowód: zeznania zainteresowanego –k. 82 v. w zw. z k. 84 akt sprawy (00:13:57-00:21:18)
Płatnik składek dokonał zgłoszenia ubezpieczonej do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego od dnia
20.02.2012 roku poprzez złożenie dokumentu ZUS ZUA z datą wypełnienia 21.02.2012.
( dowód : ZUS-ZUA – k. 15 akt ZUS)
Pracodawca skierował K. K.na badania lekarskie do lekarza Medycyny Pracy celem stwierdzenia przeciwwskazań
do pracy na stanowisku: pracownika gospodarczego. Lekarz medycyny pracy stwierdził brak przeciwwskazań
zdrowotnych do wykonywania pracy na w/w stanowisku. Datę następnego badania okresowego wyznaczono na dzień
20.02.2014 roku.
( dowód: zaświadczenie lekarskie –akta osobowe ubezpieczonej)
K. K.rozpoczęła w dniu podpisania umowy o pracę tj. 20.02.2012 r. faktyczne świadczenie pracy w zakładzie (...)w
(...)(...). Ubezpieczona była dowożona na miejsce pracy z U.przez pracodawcę do P.. Pracowała od godz. 8.00 do 16.00
od poniedziałku do piątku. Sprzątała samochody, biuro, WC, halę. Nadto przygotowywała elementy do malowania.
W trakcie świadczenia pracy była widziana przez klientów K. S. (1)oraz jego dostawcę materiałów świadka S.. W
momencie podjęcia pracy była w 7 tygodniu ciąży. 27.02.2012 r. zgłosiła się do ginekologa, gdzie rozpoznano ciążę
7 tygodni + 6 dni (badanie USG). 22.03,2012 r. trafiła do szpitala z zagrożeniem poronienia. Do końca ciąży już nie
świadczyła pracy, była na zwolnieniu lekarskim wystawionym przez ginekologa prowadzącego ciążę W. K.. Świadek
W. K.zeznał, że wystawienie zwolnienia lekarskiego ubezpieczonej było uzasadnione.
( dowód: karta ciąży – k. 21-21 v. akt sprawy, wyjaśnienia ubezpieczonej – k. 16 v. w zw. k. 18 akt sprawy
(00:02:03-00:09:40), wyjaśnienia ubezpieczonego – k. 16 v. w zw. z k. 18 akt sprawy (00:09:41-00:14:21), zeznania
świadka S.- k. 37 v. w zw. z k. 39 akt sprawy (00:06:26-00:09:40), zeznania świadka L. C. (1)– k. 37 v. w zw. z k. 39 akt
sprawy (00:09:41-00:12:51), zeznania świadka K. S. (1)– k. 37 w zw. z k. 39 akt sprawy (00:12:52- 00:15:53), zeznania
świadka D. A.– k. 58 v. w zw. z k. 60 akt sprawy (00:02:53-00:09:54), zeznania ubezpieczonej – k. 58v.-59 w zw. z
k. 60 akt sprawy (00:16:15-00:24:00), zeznania świadka – k. 82-82 v. w zw. z k. 84 akt sprawy (00:01:57-00:13:08),
zeznania zainteresowanego – k. 82 v. w zw. z k. 84 akt sprawy (00:13:57-00:21:18), dokumentacja ciążowa- koperta
k. 48 akt sprawy.
Za wykonaną pracę ubezpieczona K. K. otrzymała stosowne wynagrodzenie, które pokwitowała na liście płac.
Pracodawca prowadził ewidencję czasu pracy. Ubezpieczona podpisała listy obecności.
bezsporne
Na podstawie akt sprawy i dokumentacji medycznej biegły sądowy z zakresu ginekologii w osobie dr S. K. stwierdził,
że stan zdrowia ubezpieczonej K. K. pozwalał na wykonywanie zatrudnienia związanego ze sprzątaniem samochodów
i pomieszczeń biurowych od 20.02.2012 r., a nawet czyszczenie elementów do wyklepania i czyszczenie zdjętych
gum izolacyjnych i innych elementów. Biegły wyjaśnił, że o tym czy ubezpieczona chciała pracować w opisanych
warunkach , a nawet znacznie trudniejszych i ryzykownych dla ciąży decyduje ona sama. Wiele bowiem jest życiowych
sytuacji, że kobiety do końca ciąży pracują w trudnych i często szkodliwych warunkach, ale nie mają innego wyjścia,
bo mają na utrzymaniu dzieci i mieszkanie, a często są same.
( dowód: protokół badań sądowo-lekarskich z dnia 13.11.2012 roku – k. 49 akt sprawy)
Organ rentowy nie kwestionował opinii biegłego.
bezsporne
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie ubezpieczonej K. K. było zasadne i jako takie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych
(Dz. U. nr 137 poz. 887 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym podlegają pracownicy. Przez nawiązanie
stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod
jego kierownictwem, a pracodawca do zatrudnienia go za wynagrodzeniem. Art. 22 kp określa podstawowe cechy
charakterystyczne stosunku pracy i zarazem podstawowy cel społeczno- gospodarczy. Jest to relacja prawna pomiędzy
pracownikiem a pracodawcą, której główną treść stanowi zobowiązanie się pracownika do ciągłego, osobistego
wykonywania określonego rodzaju pracy na rzecz pracodawcy pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez
niego wyznaczonym, a pracodawcy do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.
Nawiązanie stosunku pracy w świetle art. 11 kp wymaga zgodnego oświadczenia woli pracodawcy oraz pracownika,
przy czym zgodnie z art. 83 kc nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru.
Oświadczenie woli złożone jest dla pozoru wtedy, gdy z góry powziętym zamiarem stron brak jest woli wywołania
skutków prawnych, przy jednoczesnej chęci wprowadzenia innych osób lub organów w błąd, co do rzekomego
dokonania określonej czynności prawnej.
W każdej sytuacji tego rodzaju, szczegółowego wyjaśnienia wymaga okoliczność, czy pomiędzy stronami nastąpiło
nawiązanie stosunku pracy, rezultatem czego będzie skutek wynikający z systemu ubezpieczeń społecznych w postaci
podlegania pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu, czy też zgłoszenie miało charakter fikcyjny, a to z tej
przyczyny, że pomimo zawartej umowy o pracę nie nastąpiło nawiązanie stosunku pracy.
Problematyka pozorności umów o pracę była przedmiotem orzecznictwa Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia
17 grudnia 1996 r. (w sprawie II UKN 32/96 OSNAP 1997/15/275) wyraził pogląd, iż nie podlega ubezpieczeniu
społecznemu w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. z 1989 r. nr 25 poz. 137 ze zm.) osoba, która zawarła fikcyjną umowę o pracę. Z kolei w wyroku
z dnia 17 marca 1998 r. (II UKN 568/97 OSNAP 1999/5/187) Sąd Najwyższy wywiódł, że umowa o pracę zawarta
wyłącznie dla celów nabycia prawa do wcześniejszej emerytury jest pozorna. Natomiast w wyroku z dnia 23 września
1998 r. Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż przepis art. 22 § 11 kp nie stwarza prawnego domniemania zawarcia umowy
o pracę, przez co o rodzaju zawartej umowy rozstrzyga zgodna wola stron. Organ rentowy może kwestionować rodzaj
łączącej strony umowy albo jako zawartej dla pozoru (art. 83 kc w zw. z art. 300 kp), albo jako mającej na celu obejście
ustawy (art. 58 § 1 kc w zw. z art. 300 kp)- (por. wyrok SN z 23.09.1998 r. II UKN 229/98 OSNAP 1999/19/627
podobnie OSNAP 2000/8/323).
Stanowisko organu rentowego co do podstawy prawnej, a tym samym przyczyn nieważności umowy o pracę z dnia
20.02.2012 roku jest niekonsekwentne.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ rentowy wskazał, iż strony zawarły umowę skutkującą obowiązkiem
ubezpieczeń społecznych tylko i wyłącznie z uwagi na ciążę K. K., w celu uzyskania uprawnień do świadczeń z
pracowniczych ubezpieczeń społecznych. W istocie wskazywał więc, że strony zawarły umowę w celu obejścia prawa.
Natomiast w odpowiedzi na odwołanie wskazuje, iż w przekonaniu organu rentowego strony zawarły umowę jedynie
dla pozoru, a jej celem nie było kontynuowane zatrudnienia, lecz uzyskanie przez ubezpieczoną uprawnień do
świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tytułu macierzyństwa.
W pierwszej kolejności należy zatem wyjaśnić istotę pozorności czynności prawnych oraz istotę czynności
zmierzających do obejścia prawa.
Zgodnie z treścią art. 58 § 1 kc czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna,
chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień
czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.
Natomiast stosownie do treści art. 83 § 1 kc nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla
pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia
się według właściwości tej czynności.
Rzeczą Sądu w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy pracodawca zawarł z wnioskodawczynią umowę o pracę w
celu świadczenia pracy, czy też jak wskazywał organ rentowy strony rzeczywiście złożyły oświadczenia woli jedynie dla
pozoru bądź celem obejścia ustawy, co rodziłoby skutek w postaci bezwzględnej nieważności umowy.
Sąd w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy doszedł do przekonania, iż odwołanie zasługiwało na
uwzględnienie. Nie można bowiem podzielić stanowiska organu rentowego.
Sąd podziela tym samym pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, który stwierdził, iż nie można przyjąć pozorności
oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to
przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa
(art. 58 § 1 KC w związku z art. 300 KP) (por. wyrok SN z 14.03.2001 r. II UKN 258/00 OSNP 2002/21/527).
Fakt świadczenia przez wnioskodawczynię pracy wykazały zarówno dowody osobowe jak i przedstawione dokumenty.
Sąd dał wiarę w całości zeznaniom zarówno samej ubezpieczonej oraz zeznaniom przesłuchanego w sprawie
zainteresowanego K. S. (1)i świadków S., D. A., L. C. (1), K. S. (2), W. K..
Z uwagi na szczegółowość zeznań Sąd podzielił stanowisko ubezpieczonej, iż faktycznie została ona zatrudniona,
przystąpiła do wykonywania pracy i pracę swoją wykonywała aż do chwili, kiedy było to możliwe tj. do dnia 22.03.2012
roku kiedy stała się niezdolna do pracy. Tym samym nie można uznać, że strony zawarły umowę o pracę jedynie dla
pozoru. K. K.miała ustnie określone obowiązki i postępowanie dowodowe wykazało, że obowiązki te wykonywała.
Świadek L. C. (1)zeznał, że ubezpieczona ,,odkurzała samochód, tapicerkę sprzątała, sprzątała halę.”, natomiast
świadek D. A.zeznał, iż ,,widywał ubezpieczoną jak tam pracowała, sprzątała samochód, czasem sprzątała łazienkę.
Widziałem ubezpieczoną przy czynnościach sprzątania”.
Tym samym, w ocenie Sądu, brak jest podstaw do przyjęcia, że umowa zawarta w dniu 20.02.2011 r. była jedynie
umową pozorną. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazywał bowiem, że K. K. faktycznie wykonywała
pracę od dnia 20.02.2012 roku do 21.03.2012 roku. Następnie przebywała na zwolnieniu lekarskim, a obecnie
przebywa na urlopie macierzyńskim.
Rozważenia wymagał zatem zarzut obejścia prawa. Czynności mające na celu obejście prawa zawierają pozór
zgodności z ustawą a ustalenie, czy czynność została podjęta w celu jego obejścia wymaga uwzględnienia całokształtu
konsekwencji prawnych z niej wynikających dla podmiotów danego stosunku prawnego. Skutki takiej czynności, które
są objęte zamiarem stron naruszają zakazy lub nakazy ustawowe.
Skutkiem tym, w ocenie organu rentowego, było stworzenie podstaw do korzystania przez K. K. ze świadczeń z
ubezpieczenia społecznego przy jednoczesnym braku woli kontynuowania zatrudnienia.
Nie można przy tym wykluczyć, iż cel w postaci zapewnienia ubezpieczonej świadczeń z ubezpieczeń społecznych był
brany pod uwagę przez strony umowy. Wskazuje na to doświadczenie życiowe.
Należy więc rozważyć, czy chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego była to jedyna przyczyna sprawcza
zawarcia umowy.
Nie budzi wątpliwości, że K. K.była w 7 tygodniu ciąży w momencie podjęcia zatrudnienia w A. N.K. S. (1). Na
podstawie akt sprawy i dokumentacji medycznej biegły sądowy z zakresu ginekologii w osobie dr S. K.stwierdził,
że stan ubezpieczonej K. K.umożliwiał jej wykonywanie zatrudnienia związanego ze sprzątaniem samochodów i
pomieszczeń biurowych od dnia 20.02.2012 roku, a nawet czyszczenie elementów do wyklepania i czyszczenie zdjętych
gum izolacyjnych i innych elementów. Biegły podniósł, że 22.03.2012 r. ubezpieczona trafiła do szpitala z zagrożeniem
poronieniem 22.03.2012 r., a później brak jest dokumentów na to, że to zagrożenie istniało do końca ciąży. Zeznający
w sprawie świadek – lekarz prowadzący ciążę ubezpieczonej W. K.zeznał, że zwolnienie wystawione przez niego w
związku z zagrożeniem ciąży było w pełni uzasadnione.
Przy ocenie biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie
własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii
innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywująca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię
nasuwającą wątpliwości w sprawie. ( tak wyrok SN 1987.10.13 II URN 228/87 PiZS 1988/7/62).
W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego jest stanowcza i zdecydowana, nie pozostawiają wątpliwości co do stanu
zdrowia ubezpieczonej umożliwiającego wykonywanie pracy na stanowisku pracownika gospodarczego.
Nie budzi również wątpliwości, że K. K.rozpoczęła świadczenie pracy w dniu wskazany w umowie z pracodawcą,
tj. w dniu 20.02.2012 roku. Została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych, została skierowana na badania do
lekarza medycyny pracy, za świadczoną prace pobierała wynagrodzenie, podpisywała swoją obecność w pracy na
listach obecności prowadzonych przez pracodawcę, świadczyła prace w pełnym wymiarze czasu pracy, co zostało
potwierdzone zeznaniami świadka S., D. A., L. C. (1)oraz K. S. (1). Świadkowie D. A., L. C. (1)oraz K. S. (1)to kliencie
pracodawcy ubezpieczonej, którzy korzystali w spornym okresie z jego usług blacharsko-lakierniczych, a świadek M. S.
(2)to dostawca materiałów niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej przez zainteresowanego K. S. (1).
Zeznania świadków w tym zakresie jako jasne, rzeczowe, logiczne i spójne Sąd uznał za wiarygodne. Sąd dał w pełni
wiarę powyższym zeznaniom, gdyż są one spójne i zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem.
Sam fakt, że wnioskodawczyni w dniu zawarcia umowy była w ciąży nie świadczył jeszcze w ocenie Sądu, iż zawierając
umowę działała w celu obejścia prawa.
Nie można bowiem zakładać, iż każda kobieta w ciąży poszukując zatrudnienia działa w celu obejścia prawa i uzyskania
świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Założenie takie powodowałoby niedopuszczalną dyskryminację kobiet w
ciąży, co jest niedopuszczalne. Zawsze zatem należy ocenić realne możliwości i przydatność kobiety ciężarnej do
wykonywania określonej pracy i potrzebę podjęcia przez nią zatrudnienia.
Praca w charakterze pracownika gospodarczego nie jest pracą zakazaną dla kobiet w ciąży, w przypadku prawidłowego
przebiegu ciąży i przestrzegania zasad bhp w miejscu pracy, nie zagraża też zdrowiu dziecka ani bezpieczeństwu
kobiety ciężarnej. Może być wykonywana, aż do dnia bezpośrednio poprzedzającego rozpoczęcie porodu.
Obowiązki swoje wykonywała sumiennie, nie było żadnych zastrzeżeń co do sposobu wykonywania przez nią pracy.
Wskazane powyżej okoliczności, w przekonaniu Sądu świadczyły jednoznacznie o tym, iż nie można przypisać
stronom umowy z dnia 20.02.2012 r. chęci obejścia ustawy. Nie było możliwym ustalenie takiego zamiaru w świetle
okoliczności ujawnionych w sprawie. Ustalenie bowiem zamiaru nie było możliwe, jeżeli wziąć pod uwagę okoliczności
podjęcia zatrudnienia jak również stan zdrowia ubezpieczonej w momencie zawierania umowy o pracę i sposób
wywiązywania się przez nią z powierzonych jej obowiązków. Sam fakt, że ubezpieczona była w ciąży w momencie
podpisania umowy o pracę sam w sobie nie przesądza o obejściu przez nią prawa.
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 06 lutego 2006 roku, w sprawie III UK 156/05 stwierdził, że samo zawarcie umowy
o pracę w okresie ciąży, nawet gdyby głównym motywem było uzyskanie zasiłku macierzyńskiego nie jest naganne,
ani tym bardziej sprzeczne z prawem. W teorii prawa cywilnego uznaje się, że czynnością prawna podjętą w celu
obejścia ustawy jest czynność, wprawdzie nie objęta zakazem prawnym, ale przedsięwzięta w celu osiągnięcia skutku
zakazanego przez prawo. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 listopada 2004 roku (sygn. akt I PK 42/04,
OSNP 2005, nr 14, poz. 209) stwierdził, że ,,czynności mające na celu obejście ustawy (in freudem legis) zawierają
jedynie pozór zgodności z ustawą. Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu
jej treści, która z punktu widzenia formalnego (pozornie) nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości (w znaczeniu
materialnym) zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez nią zakazane. Chodzi tu zatem o wywołanie
skutku sprzecznego z prawem” (podobnie również wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2005 roku, II UK
141/04, OSNP 2005, nr 15, poz. 235; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05).
Ujmując sprawę z pewnym uproszczeniem należy stwierdzić, że obejście ustawy to zachowanie podmiotu prawa,
który napotykając prawny zakaz dokonania określonej czynności prawnej ,,obchodzi” go w ten sposób, że dokonuje
innej niezakazanej formalnie czynności w celu osiągnięcia skutku związanego z czynnością zakazaną, a tym samym
sprzecznego z prawem.
Skorzystanie z zasiłków z ubezpieczenia społecznego, nie może być uznane za cel, którego osiągnięcie jest sprzeczne
z prawem (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Skorzystanie z ochrony
gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym jest legalnym celem zawierania umów o pracę (vide:
wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Może on nawet być głównym motywem
nawiązania stosunku pracy, zamiast wykonywania pracy na innych podstawach prawnych .
Zawierając umowy o pracę strony kierują się różnymi motywami indywidualnymi, które należy odróżnić od causae
czynności prawnej (typowego celu czynności prawnej). Między innymi, jak wskazał Sąd Najwyższy, zawarcie umowy
o pracę, choćby zmierzało do uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych, czy uzyskania kredytu bankowego, nie jest
obejściem ustawy (zob. powołany wyżej wyrok z 25 listopada 2004 roku, I PK 42/04, wyrok Sądu Najwyższego z 09
sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Podobnie takiego zarzutu nie można postawić umowie o pracę nienaruszającej
art. 22 k.p., nawet gdy jej cel dyktowany był wyłącznie chęcią uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego (zob.
powołany wyżej wyrok z 25 listopada 2004 roku, I PK 42/04, wyrok Sądu Najwyższego z 09 sierpnia 2005 roku, III
UK 89/05). W szczególności trudno uznać, że dążenie kobiety ciężarnej do uzyskania takiej ochrony jest sprzeczne
z prawem. Przeciwnie jest to zachowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu
widzenia (wyrok Sadu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05).
Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 47714§ 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, iż ubezpieczona
K. K. podlega obowiązkowi ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o prace zawartej z K.
S. (1) od dnia 20.02.2012 r., o czym orzeczono w sentencji wyroku.