330 KB - Instytut Psychiatrii i Neurologii

330 KB - Instytut Psychiatrii i Neurologii

Maria Beręsewicz, Iwona Koszewska, Łukasz Święcicki,
Stanisław Pużyński, Antoni Kalinowski, Dorota Rosłoniec
Ocena skuteczności leczenia fluoksetyną i fluwoksaminą
w grupie 146 chorych leczonych w warunkach szpitalnych
n
Klinika Psychiatryczna
Instytutu Psychiatrii i Neurologii
Streszczenie
Przeprowadzona analiza porównawcza skuteczności terapeutycznej dwóch selektywnych inhibitorów wychwytu serotoniny (SI -5HT), stosowanych w warunkach szpitalnych w codziennej praktyce
u 121 chorych z zaburzeniami depresY.inymi, głównie w przebiegu chorób afektywnych (analiza
retrospektywna dokumentacji lekarskiej, badania niekontrolowane), wykazała, że stosowanie
fluoksetyny wiązało się z uzyskaniem istotnie częściej dobrych popraw stanu klinicznego niż
fluwoksaminy (kryterium poprawy: możliwość przebywania pacjenta w warunkach pozaszpitalnych). Brak skuteczności innych leków przeciwdepresY.inych w przeszłości (tzw. lekooporność)
może zapowiadać również nieskuteczność terapeutyczną fluoksetyny i fluwoksaminy, z drugiej
jednak strony oba leki bywają skuteczne u części chorych lekoopornych. Łączenie SI-5HT
z innymi lekami przeciwdepresyjnymi może zwiększać skuteczność kuracji przeciwdepresyjnej.
Stwierdzono, że stosowanie fluwoksaminy i fluoksetyny wiąże się z ryzykiem zmiany fazy depresyjnej w maniakalną (dotyczy to ok. 9% leczonych).
Wstęp
Od czasu wprowadzenia do użytku klinicznego fluoksetyny i fluwoksaminy, co
miejsce w drugiej połowie lat osiemdziesiątych, przeprowadzono szereg
badań, których celem była m.in. ocena skuteczności tych leków w leczeniu
depresji. W badaniach tych uczestniczyli najczęściej pacjenci ambulatoryjni,
zdrowi somatycznie, w wieku poniżej 65 lat, często jako dodatkowe kryterium
wykluczające z udziału w badaniach przyjmowano złą reakcję na inne leki
przeciwdepresyjne stosowane w danym nawrocie choroby (p. np. Muijen
i wsp., Levine i wsp., Young i wsp., Perry i wsp.). Również z opublikowanych
w ostatnich latach obszernych metaanaliz (Moller i wsp., Kasper i wsp.)
wynika, iż większość badań oceniających skuteczność działania fluoksetyny
i fluwoksaminy przeprowadzono w warunkach ambulatoryjnych, a biorący
w nich udział pacjenci byli pod wieloma względami w lepszym stanie klinicznym, niż ci, z którymi spotyka się na ogół lekarz pracujący w oddziale
psychiatrycznym. W tej sytuacji fakt, iż część autorów ocenia skuteczność
badanych przez siebie leków na 80, a nawet 100% (Perry i wsp.) wydaje się
miało
51
OCENA SKUTECZNOŚCI LECZENIA FLUOKSETYNĄ I FLUWOKSAMINĄ
być
w większym. stopniu zasługą odpowiednio wyselekcjonowanej populacji
chorych niż samego leku.
Stosunkowo niewiele uwagi poświęcono jak dotąd badaniom porównują­
cym. skuteczność leków z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SI-5HT). Aguglia i wsp. (1993) porównywali skuteczność
działania fluoksetyny i sertraliny, nie stwierdzając istotnej różnicy pomiędzy
tym.i lekami. Do podobnych wniosków doszli Tignol (1993) i Gagiano (1993),
porównując skuteczność fluoksetyny i paroksetyny. Zanardi i wsp. stwierdzili
lepszą skuteczność sertraliny niż paroksetyny w terapii depresji psychotycznych (odpowiednio 75 i 46% popraw), zaś Rapaport i wsp. zbliżoną skuteczność fluwoksaminy i fluoksetyny (60% popraw mierzonych w Skali Depresji
Hamiltona przy obu lekach), przy pewnym. zróżnicowaniu objawów niepożą­
danych (podczas kuracji fluwoksaminą rzadziej obserwowano nudności).
Celem naszej pracy była ocena skuteczności działania fluoksetyny i fluwoksaminy na podstawie retrospektywnej oceny dokumentacji klinicznej grupy
chorych z depresją, leczonych w warunkach szpitalnych.
Metoda, badani pacjenci
W celu określenia skuteczności działania badanych leków przeanalizowano
historie chor6b wszystkich pacjentów leczonych fluoksetyną i fluwoksaminą
w latach 1988-1996 w II Klinice Psychiatrycznej IPiN. Badaniem objęto
119 chorych (88 kobiet i 31 mężczyzn); liczba przeanalizowanych kuracji wyniosła 141 (u 20 osób stosowano więcej niż jedną kurację którymś z badanych
leków). Szczegółową charakterystykę badanej grupy przedstawiono w tabeli 1.
Tabela l. Charakterystyka leczonych chorych
Liczba kuracji
Diagnoza
l. depresja w przebiegu
choroby afektywnej
CHAD
w tym
CHAJ
CHAN
2. inne zespoły depresY.ine
Długość
Kuracje
Kuracje
fluoksetyną
fluwoksaminą
n=14l
n=66
n=75
119
15
40
22
54
27
10
17
12
65
37
5
23
10
13,3±1l,5
O-55 lat
l4,0±12,9
0-55
12,7±1O,2
0-45
58,2± 12,6
29-881at
58,2±12,9
30-84
58,0±12,9
29-88
98
49
49
Kuracje
Cecha
choroby
Wiek leczonych
Choroby somatyczne
ogółem
64
52
MARIA
BERĘSEWICZ
I INNI
J ak wynika z tabeli fluoksetynę i fluwoksaminę stosowano nie tylko u chorych z rozpoznaniem depresji w przebiegu choroby afektywnej, ale także
innych zespołów depresyjnych. Analizę skuteczności przeprowadzono osobno
w grupie chorych z depresją w przebiegu chorób afektywnych oraz w grupie
osób z depresjami w przebiegu innych zaburzeń. W badanej grupie przeważały
osoby, u których stwierdzono towarzyszące schorzenie somatyczne. Jedynie
u 30% chorych nie występowały takie schorzenia. Najczęściej (u 42% badanych) stwierdzano choroby układu krążenia: nadciśnienie tętnicze, chorobę
wieńcową, miokardiopatię, zaburzenia rytmu. Przyczyną zastosowania SI-5HT
w badanej grupie był najczęściej brak skuteczności wcześniejszego leczenia
(w tym lekooporność) - II 55% chorych, przeciwwskazania do stosowania TLPD
- II 40% chorych, obraz kliniczny depresji - u 23%, w następnej kolejności
- kontynuowanie kuracji rozpoczętej ambulatoryjnie, czy też ocena leku.
U niektórych chorych przyczyn zastosowania leku z grupy SI-5HT było kilka.
J ak wynika z tabeli 1 nie stwierdzono istotnych różnic pod względem
takich cech jak czas trwania choroby, średni wiek chorych ani częstość
występowania współistniejących chorób somatycznych pomiędzy grupą pacjentów przyjmujących fluoksetynę (n= 66) i grupą przyjmujących fluwoksaminę (n=75).
Posługując się historiami chorób i kartami zleceń zebrano, według standardowego kwestionariusza, dane dotyczące rozpoznania klinicznego, współ­
istniejących chorób somatycznych, przeprowadzonych wcześniej kuracji lekami przeciwdepresyjnymi, przyczyn zastosowania leków z grupy SI-5HT, czasu
trwania kuracji i wielkości dawki, kojarzenia z innymi lekami psychotropowymi i stosowanymi w medycynie wewnętrznej, tolerancji leku, przyczyny i czasu
zakończenia kuracji oraz oceny jej skuteczności. Za kryterium skuteczności
przyjęto sytuację, w której podczas leczenia jednym z badanych leków uzyskano poprawę stanu psychicznego umożliwiającą wypisanie .pacjenta do domu,
bez konieczności zastosowania innego leku przeciwdepresyjnego (z zaleceniem
dalszego przyjmowania fluoksetyny lub fluwoksaminy). Do tej grupy dołączo­
no jeszcze dwóch chorych - u jednego kurację przerwano z powodu ustąpienia
objawów depresji, u drugiego obserwowano znaczną poprawę, a przyczyną
przerwania kuracji był brak leku.
Wyniki
Ocenę skuteczności
kuracji, zgodnie z przedstawionym powyżej kryterium
przedstawiono w tabeli 2. Kurację uznano za skuteczną u 61 (43%)
osób, 36 (55%) leczonych fluoksetyną i 25 (33%) fluwoksaminą. U 67 (48%) osób
kurację przerwano, w tym w 38 (57%) przypadkach z powodu wystąpienia
objawów niepożądanych, a w 29 (43%) przypadkach z powodu braku skuteczności leku. Zmiana fazy z depresyjnej na maniakalną była przyczyną przerwania
kuracji u 13 (9%) osób.
skuteczności,
53
OCENA SKUTECZNOŚCI LECZENIA FLUOKSETYNĄ I FLUWOKSAMINĄ
Tabela 2. Ocena
Kuracje
ogółem
Cecha
n=141
skuteczności
kuracji
Kuracje
Typ choroby afektywnej
Kuracje flu-
fluoksetyną woksaminą
inne
CHAD CHAJ CHAN
depresje
n=64 n=15 n=40
n=22
n=66
n=75
Kuracja skuteczna
61
23
5
21
12
36
25
Niepowodzenia kuracji
z powodu:
objawów niepożądanych
braku skuteczności
67
28
10
19
10
27
40
38
29
17
11
6
4
11
8
4
6
17
10
21
19
13
13
-
-
3
10
Zmiana fazy depresyjnej
w maniakalną
-
W tabeli 3 zestawiono porównanie cech klinicznych chorych, u których
oceniano jako skuteczną i tych, u których odnotowano niepowodzenie
kuracji lub zmianę fazy depresyjnej na maniakalną w przebiegu leczenia. Jak
wynika z tej tabeli chorzy ci nie różnili się znamiennie pomiędzy sobą pod
względem płci, wieku, czasu trwania choroby, liczby kuracji w danym nawrocie choroby, czy współwystępowania chorób somatycznych. Stwierdzono,
że u chorych, u których badana kuracja zakończyła się niepowodzeniem
znamiennie częściej, niż w grupie chorych, u których kuracja była skuteczna, występowała zła reakcja na leki przeciwdepresyjne ("lekooporność")
(test c2 p= 0,013). Stwierdzenie choroby somatycznej nie wiązało się ze skutecznością lub niepowodzeniem kuracji, lecz istotnie częściej zmiana fazy występowała u osób nie obciążonych schorzeniami somatycznymi w całej grupie
badanej (p=0,031), a także w grupie leczonych fluwoksaminą (p=0,033).
Okazało się także, że leczeni fluwoksaminą bez powodzenia, byli istotnie starsi
niż pozostali (p= 0,038).
Dane dotyczące przebiegu kuracji przedstawiono w tabeli 4. Jak wynika
z tej tabeli w badanej przez nas grupie fluoksetyna była lekiem znamiennie
skuteczniejszym niż fluwoksamina (test c2 p=0,021). Nie stwierdzono znamiennych różnic pomiędzy grupą chorych, u których kuracja była skuteczna
a tymi, u których obserwowano niepowodzenie kuracji, pod względem takich
cech jak wielkość dawki leku Gako dawkę "małą" przyjęto w przypadku
fluoksetyny 20 mg/d, w przypadku fluwoksaminy - 200 mg/d) i czas trwania
kuracji. Okazało się, że łączne stosowanie innych leków psychotropowych
różnicuje grupę leczonych skutecznie i nie skutecznie. Łączne kuracje z innymi
lekami przeciwdepresyjnymi były istotnie częściej stosowane w grupie osób,
u których kuracje SI-5HT zakończyły się pomyślnie niż u osób z niepowodzeniem kuracji (p=0,046).
kurację
54
MARIA
Tabela 3.
Skuteczność
kobiety/mężczyźni
Płeć
Leczeni
Leczeni
fluoksetyną
kobiety /mężczYŹlli
fluwoksaminą
kobiety/mężczyźni
Rozpoznanie
296/inne
(wg ICD-lO)
Leczeni fluoksetyną
296/inne
Leczeni fluwoksaminą 296/inne
Wiek
Leczeni
Leczeni
średni
(lata)
fluoksetyną
fluwoksaminą
DługoŚĆ
choroby
Leczeni
Leczeni
fluoksetyną
średnia
fluwoksaminą
Lekooporność
(lata)
I INNI
kuracji - cechy kliniczne chorych
Skuteczność
Cecha
BERĘSEWICZ
dobra
n=61
Niepowodzenia kuracji
n=67
Zmiana
fazy
n=13
Analiza
statystyczna
45/16
27/9
18/7
46/21
19/8
27/13
10/3
1/2
9/1
nz
nz
nz
49/12
28/8
21/4
57/10
23/4
34/6
13/3/-
nz
nz
nz
lO/-
57,4±1l,8
59,4± 12,0
54,6±1l,1
59,7±13,4 53,5±1l,2
57,3±13,5 50,7± 18,5
61,4 ± 13,1 54,4± 9,4
nz
nz
p=0,038
12,6±12,5
13,1 ±14,5
1l,9± 9,3
14,1 ±1O,9 11,9±10,2
14,5 ± 11,0 19,7±1O,1
13,9±1O,9 9,6±9,6
nz
nz
nz
tak/nie
22/39
40/27
4/9
tak/nie
tak/nie
9/27
13/12
13/14
27/13
2/1
2/8
średnia
2,7±3,4
2,1 ±3,5
3,6±3,0
3,4±3,0
3,0±2,9
3,7±3,1
3,2±6,1
2,7±3,8
3,4±6,8
nz
nz
nz
Choroby somatyczne
tak/nie
46/15
47/20
5/8
fluoksetyną
tak/nie
tak/nie
27/9
19/6
20/7
27/13
2/1
3/7
p=0,031;
ch2=6,927
nz
P =0,033;
chi2=6,927
18/43
8/28
10/15
19/48
3/24
16/24
1/12
-/3
1/9
Leczeni
Leczeni
fluoksetyną
fluwoksaminą
Liczba poprzednich
kuracji
Leczeni fluoksetyną
Leczeni fluwoksaminą
Leczeni
Leczeni
fluwoksaminą
Kuracje SI-5HT
w przeszłości
tak/nie
Leczeni fluoksetyną
tak/nie
Leczeni fluwoksaminą tak/nie
P =0,013;
chi2=8,644
nz
p=0,023;
chi2=7,569
nz
nz
nz
Wnioski
Przeprowadzona analiza porównawcza skuteczności terapeutycznej dwóch selektywnych inhibitorów wychwytu serotoniny (SI-5HT), stosowanych w warunkach szpitalnych w codziennej praktyce u 121 chorych z zaburzeniami
depresyjnymi, głównie w przebiegu chorób afektywnych (analiza retrospektywna dokumentacji lekarskiej, badania niekontrolowane), wykazała co następuje:
1. Stosowanie fluoksetyny wiązało się z uzyskaniem istotnie częściej dobrych popraw stanu klinicznego niż fluwoksaminy (kryterium poprawy: moż­
liwość przebywania pacjenta w warunkach pozaszpitalnych).
55
OCENA SKUTECZNOŚCI LECZENIA FLUOKSETYNĄ I FLUWOKSAMINĄ
Tabela 4.
Skuteczność
kuracji - przebieg kuracji
Skuteczność
dobra
n=61
Niepowodzenia kuraąji
n=67
Zmiana
fazy
n=13
Analiza
statystyczna
fluoksetyna
36
27
3
p=0,021;
chi2=7,732
fluwoksamina
25
40
10
Cecha
Lek
Dawka maksymalna
"duża" /"mała"
Leczeni fluoksetyną
średnia (mg/d)
Leczeni fluwoksaminą
Długość
kuracji
średnia
(dni)
do 10 dni
11-28
29-42
ponad 42 dni
Leczeni
Leczeni
fluoksetyną
średnia
fluwoksaminą
średnia
Kojarzenie z lekami
psychotropowymi
Leczeni ogółem
Leczeni
Leczeni
fluoksetyną
fluwoksaminą
(dni)
(dni)
14/47
25/42
3/10
22,8±7,0
27,8±13,1 20,0±0
204,0±73,5 218,8±68,6 215±66,9
44,0±24,5
l
14
20
26
45,1 ±27,6
42,3±19,8
40,1±23,3 48,9±28,4
4
20
19
24
l
2
4
6
35,6±18,2 34,7±24,4
44,2±25,8 53,2±29,2
uspokajające
48
53
10
neuroleptyki
inne Ipd
węglan litu
karbamazepina
20
20
6
3
32
12
10
6
6
2
3
5
uspokajające
29
20
2
neuroleptyki
inne Ipd
węglan litu
karbamazepina
9
15
3
2
14
3
5
-
1
1
1
1
uspokajające
19
11
5
3
l
33
18
9
5
6
8
5
l
2
4
neuroleptyki
inne Ipd
węglan litu
karbamazepina
nz
nz
nz
nz
nz
nz
nz
p=0,037;
chi2=16,39
df=8
P =0,046;
chi2=15,27
df=8
nz
2. Brak skuteczności innych leków przeciwdepresyjnych w przeszłości (tzw.
lekooporność) może zapowiadać również nieskuteczność terapeutyczną fluoksetyny i fluwoksaminy, z drugiej jednak strony oba leki bywają skuteczne
części
chorych lekoopornych.
3. Łączenie SI-5HT z innymi lekami przeciwdepresyjnymi może zwiększać
skuteczność kuracji przeciwdepresyjnej.
4. Stosowanie fluwoksaminy i fluoksetyny wiąże się z ryzykiem zmiany
fazy depresyjnej w maniakalną (dotyczy to ok. 9% leczonych).
u
56
MARIA
BERĘSEWICZ
I INNI
Piśmiennictwo
1. Aguglia E., Casacchia M., Cassano G.B., Faravelli C., Ferrari G., Giordano P., Pancheri P.,
Ravizza L., Bolino F.: Doub1e-blind study of the efficacy and safety of sertraline versus
fluoxetine in major depression. Int. Clin. Psychopharmacol. 1993. 8. 197-202.
2. Gagiano C.A.: A double-blind comparison ofparoxetine,and fluoxetine in patients with major
depression. Br. J. Clin. Res. 1993.4. 145-152.
3. Kasper S., Lepine J.P., Mendlewicz J., Montgomery S.A., Rush A.J.: Efficacy, safety, and
indications for tricyclic and newer antidepressants. Depression. 1994/95. 2. 127-137.
4. Levine S., Deo R., Mahaderan K.: A comparative trial of a new antidepressant, fluoxetine.
Brit. J. Psychiat .. 1987. 150. 653-655.
5. Moller H.J., Fuger J., Kasper S.: Efficacy ofnew generation antidepressants: meta-analysis of
imipramine-controlled studies. Pharmacopsychiat. 1994.27. 215-223.
6. Muijen M., Roy D., Silverstone T., Mehmet A., Christie M.: A comparative clinical
trial of fluoxetin, mianserin and placebo in depressed outpatients. Acta Psychiat. Scand.
1988. 78. 384-390.
7. Perry P.J., Garvey M.J., Kelly M.W., Cook B.L., Dunner F.J., Winokur G.: A comparative
trial of fluoxetine versus trazodone in outpatients with major depression. J. Clin. Psychiat.
1989. 50. 290-294.
8. Rapaport M., Coccaro E., Sheline Y., Perse T., Holland P., Fabre L., Bradford D.: A comparison of fluvoxamine and fluoxetine in the treatment of major depression. J. Clin. Psychopharmacol. 1996. 16. 5. 373-378.
9. TignoI J.: A double-blind, randomized, fluoxetine-controIIed, multicenter study of paroxetine
in the treatment of depression. J. Clin. Psychiat. 1993. 13 (suppl. 2), 18-22.
10. Young J.P.R., Coleman A., Lader M.H.: A controlled comparison of fluoxetine and amitryptyline in depressed out-patients. Brit. J. Psychiat. 1987. 151. 337-340.
11. Zanardi R., Franchini L., Gasperini M., Perez J., Smereldi E.: Double-blind controlled triaI
of sertraline versus paroxetine in the treatment of delusional depression. Am. J. Psychiat.
1996. 153. 1631-1633.