TOM V/B/1 DOKUMENTACJA PROJEKTOWA - przetargi.plk

Transkrypt

Modernizacja linii kolejowej E65, odcinek Warszawa – Gdynia, etap I
Projekt nr FS 2004PL/16/C/PT/006-4 – Obszar LCS GDYNIA – Przetarg nr 1 - LOT B
TOM V/B/1
DOKUMENTACJA PROJEKTOWA
CZEŚĆ RYSUNKOWA – SZLAKI
Szlak SOPOT – GDYNIA ORŁOWO
Spis Zawartości:
Część T
–
UKŁAD TOROWY
Część D
–
ROBOTY DROGOWE
Część W –
ROBOTY ODWODNIENIOWE
Część A
–
STEROWANIE RUCHEM KOLEJOWYM
Część L
–
TELEKOMUNIKACJA
Część E
–
ELEKTROENERGETYKA NIETRAKCYJNA
Część Z
–
ZASILANIE TRAKCJI I ODBIORÓW NIETRAKCYJNYCH
Część S
–
SIEĆ TRAKCYJNA
Część M
–
OBIEKTY INŻYNIERYJNE
Część I
–
INSTALACJE SANITARNE
Część B
–
ROBOTY BUDOWLANE
Dokumentacja projektowa (DP)
[m] p:\p_ti\0_materiały przetargowe\lcs gg\sopot-orłowo\opisy\mp-sopot-gdynia orłowo_cz.i_opis.doc
TOM V/B/1
DOKUMENTACJA PROJEKTOWA
CZEŚĆ RYSUNKOWA – SZLAKI
Szlak SOPOT – GDYNIA ORŁOWO
CZĘŚĆ I – Instalacje sanitarne
Dokumentacja projektowa Część I – Instalacje sanitarne
I-1
WYKAZ OBIEKTÓW
1. Przebudowa
istniejącego
kolektora
kanalizacji
deszczowej φ 600
2. Przebudowa przepustu w km 12,846 na kanalizację
deszczową φ 1200
deszczową φ 1200
I-2
1. Przebudowa istniejącego kolektora kanalizacji
deszczowej φ 600
I1-1
ZAWARTOŚĆ
I
CZĘŚĆ OPISOWA
II
RYSUNKI
1.
Profil projektowanego kolektora deszczowego Φ600
rys. I1.01/01
I1-2
CZĘŚĆ OPISOWA
1. PRZEDMIOT OPRACOWANIA
Niniejsze opracowanie obejmuje przebudowę istniejącej kanalizacji deszczowej
na odcinku od km 13, 720 do wylotu do potoku Swelina.
2. STAN ISTNIEJĄCY
Na terenach PKP szlaku kolejowego Sopot-Gdynia Orłowo od km 13,720
w kierunku potoku Swelinia ułożony jest kolektor kanalizacji deszczowej z rur
betonowych φ 700. Kolektorem tym odprowadzane są wody deszczowe pochodzące
z odwodnienia terenów miejskich Istniejący kolektor znajduje się w bardzo złym
stanie technicznym, a jego ułożenie jest niezgodne z przepisami i normami
wykonania i odbioru zewnętrznych sieci kanalizacyjnych.
3. PROJEKTOWANE ROZWIĄZANIE
Istniejący kolektor deszczowy φ 600 na odcinku od S11 w km 13,720 do wylotu
do rowu otwartego (potok Swelina) w km 14,039 z uwagi na zły stan techniczny oraz
wykonanie niezgodne z obowiązującymi normami i przepisami przeznacza się do
przebudowy.
Przejęcie wód deszczowych miejskich do projektowanego kolektora nastąpi w
studzience rewizyjnej S10. Odwodnienie terenu kolejowego z górnej części
naskarpowej nastąpi poprzez wybudowanie wpustu deszczowego ulicznego i
włączenie jego odpływu do projektowanego kolektora w studzience S11. Na odcinku
kolektora
między
zaprojektowano
studzienkami
ułożenie
u
rewizyjnymi
podnóża
S11
skarpy
÷S8
ciągu
w
części
torowej
żelbetowych
korytek
odwadniających. Wprowadzenie wód deszczowych z korytek do studni rewizyjnych
zaprojektowano poprzez zamontowanie w dnie korytek wpustów deszczowych φ315
mm klasy B-125. Odpływy z wpustów do studni należy wykonać rurą PVC φ160 mm.
Kolektor deszczowy projektuje się wykonać z rur PP φ 600 o sztywności obwodowej
minimum SN8. Kolektor układać w wykonanym wcześniej wykopie otwartym.
Połączenia odcinków rur wykonać za pomocą dwuzłączek i uszczelek gumowych.
Przejścia rurami kanalizacyjnymi przez ściany studzienek rewizyjnych wykonać, jako
szczelne.
Poszczególne elementy kolektora układać na dnie wykopu na uprzednio wykonanej
podsypce z materiałów sypkich grubości 10 cm. Kanał zasypać stosując, jako
I1-3
pierwszą warstwę zasypki grunt kategorii I (piasek) do wysokości 30 cm ponad
wierzch rury. Zasypkę kanału montowanego poza układem torowym odcinek R – S8
wykonywać warstwami z dokładnym zagęszczeniem ze wszystkich stron rury.
Stopień zagęszczenia winien odpowiadać wskaźnikowi Js = 0.9 wg próby Proctora.
Pozostałą część wykopu zasypać gruntem rodzimym. Zasypką kolektora układanego
w układzie torowym odcinek S8÷S11 wykonać 30-sto centymetrowymi warstwami
piasku grubego z zagęszczeniem do wskaźnika Js = 0.9 wg próby Proctora .
Studzienki rewizyjne na kolektorze deszczowym od S8 do S11 wykonać należy z
elementów żelbetowych o średnicy φ 1500 mm. Studzienki montowane poza
układem torowym wykonać z PE-HD średnicy φ 1200 mm o sztywności obwodowej
min. SN8, za wyjątkiem studni S-3, którą należy wykonać j.w. z PE-HD, lecz o
średnicy φ 1500 mm. Rzędne terenu dla studni (S2, S3, S4) montowanych w skarpie
wyrównać poprzez wykonanie w skarpie uskoku umocnionego betonowymi typowymi
elementami ścianek oporowych.
Studzienki rewizyjne, do których projektowane są dopływy boczne wykonać z częścią
osadową. Rzędne włazów na studzienkach montowanych na terenie nieutwardzonym
i w trawnikach winny być o 5 cm wyższe od powierzchni terenu. Jako przykrycie
studzienek należy stosować płyty i włazy żelbetowe φ 600, przenoszące obciążenie
C-250. Studnię S3 zakończyć włazem stalowym 800x800 klasy D 400. W ścianie
komór roboczych należy zamontować mijankowo stopnie złazowe. W dnie studzienek
bez części osadowej należy wyprofilować kinetę. Studzienki kanalizacyjne winny
odpowiadać wymaganiom normy PN-B-10729 – Studzienki kanalizacyjne.
Wylot kanalizacyjny wyprowadzić na skarpę potoku Swelina. Końcówkę rury
odpływową dopasować do kąta pochylenia wylotu skarpy. Wokół rury wylotowej na
skarpie wykonać pas umocnienia kostką granitową o szerokości 30-tu cm. Odpływ
wody do potoku umocnić również kostką granitową, nadając mu formę korytka
odpływowego. Skarpę potoku Swelina na długości 2 m przed i za włączonym
dopływem umocnić gabionami kamiennymi.
Ścieki deszczowe przed wprowadzeniem do odbiornika oczyszczone będą z
zawiesin stałych i ropopochodnych. Na trasie projektowanego kolektora na włączeniu
wód drenażowych z odwodnienia torowisk projektuje się wykonanie osadnikowych
studzienek rewizyjnych, w których gromadzone będą zawiesiny stałe. Studzienka S-3
wyposażona będzie w trzy poduszki sorbentowe typ PKo 600 przymocowane do
elementów kratownicy włazu EU 800 x 800 mm. za pomocą łańcucha stalowego.
Służą one do wychwytywania zanieczyszczeń olejowych i ropopochodnych.
I1-4
Przed przystąpieniem do robót ziemnych konieczne jest również zbadanie
terenu, czy na trasie wykonywanych wykopów nie występuje uzbrojenie terenu
w postaci sieci wodnej, kanalizacyjnej, gazowej, kabli elektrycznych, teletechnicznych
i innych. W
przypadku stwierdzenia występowania w/w uzbrojenia należy
przedsięwziąć odpowiednie środki ich zabezpieczenia: zaniechania prac koparkami,
łomami, kilofami itp., zwiększyć nadzór i ostrożność pracy.
Ściany wykopów należy zabezpieczyć z obydwu stron balami drewnianymi,
wypustkami stalowymi lub umocnieniami prefabrykowanymi.
Roboty ziemne i montażowe należy wykonać zgodnie z Tomem III STWIORB
niniejszego SIWZ.
I1-5
deszczową φ 1200
I2-1
ZAWARTOŚĆ
I
CZĘŚĆ OPISOWA
II
RYSUNKI
1.
Profil kanalizacji deszczowej φ1200
rys. I2.01/02
2.
Obudowa wlotu kanalizacji deszczowej
rys. I2.02/02
I2-2
CZĘŚĆ OPISOWA
Niniejsze opracowanie obejmuje przebudowę istniejącego przepustu pod
układem torowym w km 12,846 na kanalizację deszczową Φ1200mm.
Opracowanie składa się części: instalacyjnej i konstrukcyjnej.
Część instalacyjna obejmuje wykonanie kanalizacji deszczowej na odcinkach P1.2 P1.3 oraz P1.2 – P1.2.1. Część konstrukcyjne obejmuje wykonanie obudowy wylotu
projektowanej kanalizacji deszczowej po stronie torów SKM.
2. STAN ISTNIEJĄCY
Obiekt zlokalizowany jest na cieku o nazwie Grodowy Potok w km 12,846 linii
202 na szlaku Sopot – Gdynia Orłowo.
Przepust rozpoczyna się studnią, zlokalizowaną po stronie toru nr 2 PLK. Od góry
studnia przekryta jest betonową płytą z włazem żeliwnym Φ600mm. Od strony Gdyni
do studni wprowadzony jest odpływ rowu przytorowego, umocnionego korytkami
betonowymi, który w sąsiedztwie studni jest zabudowany elementami betonowymi
a sam wlot do studni wykonany jest z rury betonowej.
Pierwsza część przepustu zlokalizowana jest pod torami PLK i wykonana jest
z kamienia. Posiada ona światło o przekroju prostokątnym (b = 0,73 m, h = 1,10 m –
wg karty ewidencyjnej) i jest usytuowana prawie prostopadle do torów.
Druga część przepustu - zlokalizowana pod torami SKM - wykonana jest z żelbetu
w postaci przepustu sklepionego o świetle poziomym 1,00 m i pionowym 1,08 m. Kąt
skrzyżowania osi tej części przepustu z osią torowiska wynosi ok. 42°. Dno
przepustu umocnione jest betonem.
Głowica na wylocie przepustu po stronie toru nr 501 wykonstruowana jest w postaci
żelbetowej ścianki czołowej równoległej do torów.
Zaraz za wylotem przepustu występuje uskok dna w postaci kaskady o wysokości ok.
0,8 m. Skarpy rowu poniżej wylotu i kaskady były umocnione po bokach podkładami
z drewna i płotkami faszynowymi.
3.1. Część instalacyjna.
Istniejącego przepustu pod układem torowym w km 12,846 projektuje się
zastąpić kanalizacją deszczową o przekroju kołowym φ1200 mm.
I2-3
Przejście kanałem pod układem torowym PKL i SKM należy wykonać metodą
sterowanego przecisku hydraulicznego z wierceniem pilotowym rurą przeciskową
φ1200 mm o nominalnej klasie sztywności SN 160000 N/m2.
Od strony torów SKM na długości ok. 18m występują grunty słabonośne. Z tego
względu na tym odcinku należy zastosować rury przeciskowe z wmontowanymi
dyszami betonitowymi. Po dokonaniu przecisku należy zastosować iniekcję
betonową polegającą na wtłoczeniu pod ciśnieniem betonu, który spowoduje
wzmocnienia gruntu na całym obwodzie zamontowanego przepustu.
Z jednej strony przecisku należy wykonać komorę montażową o wymiarach 7 x
4 m z drugiej strony komorę odbiorczą zlokalizowaną w dolnej części skarpy
torowiska. Ściany komór zabezpieczyć stalowymi grodzicami G-62.
Z uwagi na występujący wysoki poziom wody gruntowej przewidzieć odwodnienie
komór za pomocą igłofiltrów. Igłofiltry instalować w rozstawie 1,5 m wzdłuż
wykonywanych wykopów. Wodę z odwodnienia odprowadzić do komory P1.3 na
istniejącym przepuście oraz do rowu otwartego R1.
Pozostałą kanalizację na odcinku P1.3 ÷ P1.2, P1.2 ÷ P1.2.1 oraz P1.2 ÷ P1.2.2
ułożyć w uprzednio wykonanym wykopie otwartym. Kanalizację deszczową między
komorami P1.3÷ P1.2 wykonać rurą kanalizacyjną φ1200 mm, odcinek P1.2÷ P1.2.1
rurą kanalizacyjną φ300, a odcinek P1.2 ÷ P1.2.2 rurą kanalizacyjną φ200 o
minimalnej klasie sztywności SN 8000 N/m2
Na projektowanym kanale deszczowym wykonać studnie rewizyjne (P1.2, P1.3)
z typowych elementów żelbetowych (z betonu C35/45) o średnicy φ2500 mm. W
przypadku braku możliwości wykonania spodu studni z elementów prefabrykowanych
(przewody przepływowe o dużej średnicy) dopuszcza się wymurowanie bezpośrednio
na budowie dolnej części studni z cegły kanalizacyjnej na zaprawie betonowej C25/30 do wysokości 20 cm ponad wierzch przewodów przepływowych o grubości
ściany 0,38 m. Przejście rur przewodowych przez ściany studni rewizyjnych oraz
obudowy wylotu wykonać za pomocą elastycznych przejść szczelnych (łączników).
Studnie o głębokości powyżej 3,0 m zakończyć kominem włazowym o średnicy
φ1000 z przykryciem włazem żeliwnym z wypełnieniem betonowym φ600 o klasie
obciążenia B-125. Studnię S1.2.1 i S1.2.2 wykonać zgodnie z częścią rysunkową.
W studniach należy zamontować drabinki zejściowe a przy głębokościach ponad 4,0
m stosować robocze pomosty. W dnie studni wyprofilować kinetę przepływową o
wysokości połowy średnicy przewodów przepływowych.
I2-4
Studnie rewizyjne winny być wykonane zgodnie z wymogami normy PN-B-10729:
1999 studnie kanalizacyjne.
Ściany wykopu umocnić balami drewnianymi lub wypraskami stalowymi.
Przewód ułożyć w dnie wykopu na podsypce żwirowo-piaskowej grubości 15 cm.
Ułożony przewód zasypać pierwszą warstwą do wysokości 30 cm ponad wierzch rury
gruntem kategorii I z dokładnym ubiciem ze wszystkich stron przewodu
i odpowiednim zagęszczeniem. Na następne warstwy zasypki stosować grunt
rodzimy z urobku.
Przed przystąpieniem do wykonywania robót ziemnych należy dokonać przekopów
kontrolnych, w celu upewnienia się czy na trasie projektowanych robót nie występują
inne uzbrojenia terenu w postaci kabli energetycznych, teletechnicznych, sieci
wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych. W przypadku ich istnienia należy
podjąć odpowiednie środki w postaci zaniechania pracy sprzętem mechanicznym,
zwiększenia dozoru technicznego, zwiększenia ostrożności w czasie wykonywania
prac.
niniejszego SIWZ.
3.2. Część konstrukcyjna – obudowa wylotu kanalizacji deszczowej.
Na wylocie rura kanalizacyjna zostanie obudowana żelbetową ścianką czołową
równoległą do osi torów ze skrzydłami równoległymi do cieku.
Na długości skrzydeł, pomiędzy nimi zaprojektowano trzystopniową kaskadę.
Obudowa wylotu łącznie z kaskadą będą wykonane „na mokro”, na podłożu z
chudego betonu o zarysie w rzucie poziomym odpowiadającym gabarytom komory
odbiorczej. Progi kaskady należy wykonać z bloków granitowych np. pochodzących
ze zdemontowanego gzymsu ścianki przepustu w km 13,374.
Poza wylotem istniejącego przepustu w odległości ok. 6m należy wbić ściankę
szczelną z brusów G62 umożliwiającą wykonanie umocnienia koryta potoku na
długości 10m. Po zakończeniu prac ściankę należy usunąć. Woda płynąca potokiem
musi być w tym czasie przepompowywana na odległość ok. 5m poza granicę
umacniania skarp i dna potoku.
Dno cieku i jego skarpy za wylotem należy umocnić na długości 10m:
• dno - brukiem z kamienia polnego z zalaniem spoin zaprawą
cementową na uprzednio wykonanej warstwie z betonu B30
o grubości ~20cm.
I2-5
• skarpy - dużymi głazami (średnicy 40-50cm) „zatopionymi” w
podłożu betonowym.
Beton w podłożu wylotu – C12/15 (B15)
Beton w obudowie – klasy C35/45 (B45)
Stal zbrojeniowa - żebrowana klasy A-III gat. BSt500S
Poręcze na ściance równoległej do torów będą wykonane z rur stalowych
∅ 60mm. Wysokość poręczy 1,10m.
Słupki poręczy będą spawane do blach mocowanych w gzymsie ścianki za
pomocą kotew wklejanych HILTI typu HVU-HAS-R 16.
Elementy stalowe poręczy – po oczyszczeniu do stopnia Sa 2 ½ - należy
ocynkować,
zagruntować
i
pokryć
zestawem
malarskim
epoksydowo-
poliuretanowym.
Na wniosek Zarządu Dróg i Zieleni w Sopocie widoczne powierzchnie obudowy
wylotu kanalizacji należy oblicować niekalibrowanymi płytami z granitu ciosanego na
klejowej zaprawie mrozoodpornej.
Powierzchnie betonowe stykające się z gruntem należy zaizolować poprzez
dwukrotne pokrycie asfaltową masą hydroizolacyjną, po uprzednim zagruntowaniu
roztworem asfaltowym.
Przy przejściu rury kanalizacyjnej przez ściankę czołową zastosowano wkładkę
uszczelniającą typu „A” szerokości 25cm i dodatkowo wypełnienie kitem trwale
plastycznym.
Fundament obudowy wylotu kanalizacji posadowiony jest na piaskach
gliniastych przewarstwionych piaskiem drobnym o Il=0, 35 o miąższości 2, 0m.
Poniżej zalegają piaski drobne o Id=0,75.
Po wykonaniu konstrukcji wylotu zakłada się pozostawienie ścianek w gruncie
z odpowiednim ich obcięciem, dostosowanym do skarp i dna cieku. Pozostawienie
ścianek wyeliminuje wypieranie gruntu spod fundamentu i ewentualne jego
osiadanie.
Zasypkę komory należy wykonać z piasku zagęszczonego warstwami grubości
20 – 30 cm przy użyciu sprzętu mechanicznego. Uzyskany wskaźnik zagęszczenia
winien osiągnąć wartość min 1,0.
I2-6
deszczową φ 1200
I3-1
ZAWARTOŚĆ
I
CZĘŚĆ OPISOWA
II
RYSUNKI
1. Profil kanalizacji deszczowej φ1200
rys. I3.01/03
2. Obudowa wlotu kanalizacji deszczowej
rys. I3.02/03
3. Studzienka wpadowa
rys. I3.03/03
I3-2
CZĘŚĆ OPISOWA
Niniejsze opracowanie obejmuje przebudowę istniejącego przepustu pod
układem torowym w km 13,374 na kanalizację deszczową Φ1200mm.
Opracowanie składa się części instalacyjnej i konstrukcyjnej.
Część instalacyjna obejmuje wykonanie kanalizacji deszczowej na odcinku między
komorami P2.2 i P2.3 oraz ułożenie rury przewodowej pod dwoma torami kolejowymi
PLK oraz torami SKM oraz wykonanie regulacji potoku od przyczółka do granicy PKP
na długości 25 m. Część konstrukcyjne obejmuje wykonanie obudowy wylotu
projektowanej kanalizacji deszczowej po stronie torów SKM.
2. STAN ISTNIEJĄCY
Obiekt zlokalizowany jest na cieku Kamienny Potok. Pierwsza część przepustu
zlokalizowana pod torami PLK posiada dwa prostokątne światła 2 x 0,6 m h = 0,55
(wg karty ewidencyjnej) rozdzielone ścianką ceglaną o grubości 90 cm. Druga część
przepustu zlokalizowana pod torami SKM wykonana jest z żelbetu w postaci
sklepienia kołowego. Głowica na wylocie przepustu po stronie toru nr 501 o długości
około 11,0 m wykonana jest w postaci ścianki czołowej równoległej do torów.
Dostępne elementy konstrukcji od strony toru nr 501 są w dość dobrym stanie
technicznym. Na połączeniu ściany czołowej ze sklepieniem występują zacieki. Nad
sklepieniem ściana czołowa posiada pionowe pęknięcie.
Studnia zlokalizowana na wlocie posiada ubytki materiałowe w tynku, w ceglanym
murze oraz w obrębie płyty betonowej. Ścianka czołowa i skrzydła porośnięte są
mchem.
Na ściankach czołowych brak jest poręczy. W pobliżu obiektu brak jest schodów na
skarpach nasypu.
3.1. Część instalacyjna.
Z uwagi na wiek i stan techniczny, obiekt zostanie zastąpiony przez kanalizację
deszczową o przekroju kołowym φ 1200 mm.
Przejście kanałem pod układem torowym PKL i SKM należy wykonać metodą
przecisku hydraulicznego z wierceniem pilotowym rurą przeciskową φ1200 mm o
nominalnej klasie sztywności SN 100000 N/m2.
I3-3
Z jednej strony przecisku należy wykonać komorę montażową o wymiarach 7 x 4 m
z drugiej strony komorę odbiorczą o wymiarach 3,65 x 6,4 m. Ściany komór
zabezpieczyć stalowymi grodzicami G-62.
Z uwagi na występujący wysoki poziom wody gruntowej przewidzieć odwodnienie
komór za pomocą igłofiltrów Wodę z odwodnienia odprowadzić do studni P2.3 na
istniejącym przepuście oraz do rowu otwartego R2. Wykop obiektowy komory
odbiorczej ze względu na niedostępność terenu wykonać sposobem ręcznym.
Kanalizację deszczową między komorami P2.2 ÷ P2.3 wykonać za pomocą
wykopu otwartego rurą kanalizacyjną. φ1200 mm o nominalnej klasie sztywności SN
10000 N/m2. Ściany wykopu umocnić balami drewnianymi lub wypraskami stalowymi.
Wody z rowu przytorowego od strony proj. toru nr 2 należy włączyć do
nowoprojektowanego przepustu. W najniższym punkcie rowu należy wybudować
osadnikową studzienkę rewizyjną P2.3.1 o średnicy φ1200 mm. Z obydwu stron studni
wykonać włączenie odwodnienia poprzez betonowe studnie wpadowe SW1 i SW2.
Studnię osadnikową włączyć do projektowanego przepustu w studni P2.3
Przewód ułożyć w dnie wykopu na podsypce żwirowo-piaskowej grubości 15
cm. Ułożony przewód zasypać pierwszą warstwą do wysokości 30 cm ponad wierzch
rury gruntem kategorii I z dokładnym ubiciem ze wszystkich stron przewodu i
odpowiednim zagęszczeniem. Na następne warstwy zasypki stosować grunt rodzimy
z urobku.
Na projektowanym kanale deszczowym wykonać studnie rewizyjne z typowych
elementów żelbetowych (z betonu C35/45) o średnicy φ2500 mm. W przypadku
braku możliwości wykonania spodu studni z elementów prefabrykowanych (przewody
przepływowe o dużej średnicy) dopuszcza się wymurowanie bezpośrednio na
budowie dolnej części studni z cegły kanalizacyjnej na zaprawie betonowej C-25/30
do wysokości 20 cm ponad wierzch przewodów przepływowych o grubości ściany
0,38 m. Przejście rur przewodowych przez ściany studni rewizyjnych oraz obudowy
wylotu wykonać za pomocą elastycznych przejść szczelnych (łączników). Studnie o
głębokości powyżej 3,0 m zakończyć kominem włazowym o średnicy φ1000 z
przykryciem włazem żeliwnym z wypełnieniem betonowym φ600 o klasie obciążenia
B-125. W studniach należy zamontować drabinki zejściowe a przy głębokościach
ponad 4,0 m stosować robocze pomosty. W dnie studni wyprofilować kinetę
przepływową o wysokości połowy średnicy przewodów przepływowych.
I3-4
Studnie rewizyjne winny być wykonane zgodnie z wymogami normy PN-B-10729:
1999 studnie kanalizacyjne.
Przed przystąpieniem do wykonywania robót ziemnych należy dokonać
przekopów kontrolnych, w celu upewnienia się czy na trasie projektowanych robót nie
występują inne uzbrojenia terenu w postaci kabli energetycznych, teletechnicznych,
sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych. W przypadku ich istnienia należy
podjąć odpowiednie środki w postaci zaniechania pracy sprzętem mechanicznym,
zwiększenia dozoru technicznego, zwiększenia ostrożności w czasie wykonywania
prac.
Od przyczółka do granicy PKP na długości 25 m projektuje się regulację
potoku. Ściany boczne rowu splantować i wyrównać do pochylenia 45o na całej
długości regulowanego rowu. Dno istniejącego rowu projektuje się wyprofilować do
rzędnych podanych w części rysunkowej. Ściany boczne rowu splantować i wyrównać
do pochylenia 45° na całej długości regulowanego rowu. Dno, oraz ściany boczne rowu
do wysokości 1, 0 m obudować kamieniem polnym w postaci okrąglaków o średnicy
30÷40 cm. Górną część skarpy wyłożyć humusem i obsiać trawą. Szerokość dna rowu
po umocnieniu powinna wynosić l, 2m a pochylenie skarp rowu nie większe niż 45°.
niniejszego SIWZ.
3.2. Część konstrukcyjna – obudowa wylotu kanalizacji deszczowej.
Na wylocie rura kanalizacyjna zostanie obudowana żelbetową ścianką czołową
równoległą do torów z ukośnymi skrzydłami. Ścianki i fundament będą wykonane
„na mokro”, na warstwie chudego betonu o zarysie w rzucie poziomym
odpowiadającym gabarytom komory odbiorczej.
Beton w podłożu – C12/15 (B15)
Beton w fundamencie, ściance czołowej i skrzydłach – C35/45 (B45)
Stal zbrojeniowa - żebrowana klasy A-III gat. BSt500S
Poręcze na ściance równoległej do torów będą wykonane z rur stalowych
∅ 60mm. Wysokość poręczy 1, 10m. Słupki poręczy będą spawane do blach
mocowanych w gzymsie ścianki za pomocą kotew wklejanych HILTI typu HVU-HASR 16.
Wszystkie powierzchnie, tak stalowe, jak i betonowe, należy zabezpieczyć
antykorozyjnie:
I3-5
•
elementy stalowe poręczy – po oczyszczeniu do stopnia Sa 2 ½ należy
ocynkować, zagruntować i pokryć zestawem malarskim epoksydowopoliuretanowym.
•
widoczne elementy betonowe – po oczyszczeniu – należy pokryć dwiema
warstwami z elastycznej farby polimerowej.
Dno cieku i jego skarpy należy umocnić na długości 10m (po 5 m od osi wylotu
kanalizacji):
•
Dno - brukiem z kamienia polnego z zalaniem spoin zaprawą cementową
na uprzednio wykonanej warstwie z betonu B30 o grubości ~20cm.
•
Skarpy - dużymi głazami (średnicy 40-50cm) „zatopionymi” w podłożu
betonowym.
Powierzchnie stykające się z gruntem należy zaizolować poprzez dwukrotne
pokrycie asfaltową masą hydroizolacyjną, po uprzednim zagruntowaniu roztworem
asfaltowym.
Przy przejściu rury kanalizacyjnej przez ściankę czołową zastosowano wkładkę
uszczelniającą typu „A” szerokości 25cm i dodatkowo wypełnienie kitem trwale
plastycznym.
Dla potrzeb budowy kanalizacji deszczowej wykonane zostały badania podłoża
gruntowego.
Fundament obudowy wylotu kanalizacji posadowiony jest w warstwie żwiru
gliniastego z kamieniami o Id=0, 75 o miąższości 0, 9m (licząc od poziomu
posadowienia). Poniżej zalegają piaski drobne z kamieniami o Id=0,75.
Po wykonaniu konstrukcji wylotu zakłada się pozostawienie ścianek w gruncie
z odpowiednim ich obcięciem, dostosowanym do skarp i dna cieku. Pozostawienie
ścianek wyeliminuje wypieranie gruntu spod fundamentu i ewentualne jego
osiadanie.
Zasypkę komory należy wykonać z piasku zagęszczonego warstwami grubości
20 – 30 cm przy użyciu sprzętu mechanicznego. Uzyskany wskaźnik zagęszczenia
winien osiągnąć wartość min 1,0.
I3-6

TOM V/B/1 DOKUMENTACJA PROJEKTOWA - przetargi.plk

Transkrypt

Podobne dokumenty

Klub Rotary Gdynia Orłowo Klub Rotary Gdynia Gdyńska Szkoła

królowa bona i apulijskie smaki jesieni

"Jav" Doradztwo Logistyczne Jaroslaw Bartkowicz

Nata-Lusia Niezalezny Dystrybutor Herbalife

M.01 - opis MP - przetargi.plk

Gdynia Orłowo, bliźniak 230 m/2

M.03 - opis MP - przetargi.plk-sa.pl

Treść - solve.edu.pl