Maksimum osiągnięć

Transkrypt

Maksimum osiągnięć

Maksimum osiągnięć Brian Tracy Wydawnictwo Muza S.A.
Warszawa 2005
Maksimum osiągnięć
Brian Tracy
Człowiek może osiągnąć sukces i szczęście w życiu za pomocą mieszanki siedmiu
elementów. Proporcje poszczególnych elementów zależne są od danej jednostki.
To czynniki, które decydują o szczęściu. Są to: spokój ducha, zdrowie i energia, udane
związki,
niezależność
finansowa,
wartościowe
cele
i
ideały,
samopoznanie
i samoświadomość oraz samorealizacja. Jednostka powinna także zdefiniować sobie
przyszły cel, do którego dąży. Nie może osiągnąć w życiu sukcesu, jeśli nie określi
dokładnie pragnień i nie zdefiniuje pojęcia „sukces”. Człowiek musi zdać sobie sprawę
z dwóch rzeczy. Po pierwsze, własne szczęście zależy tylko od niego – jedna osoba nie
może osiągnąć szczęścia dla drugiej. Po drugie, własne szczęście można osiągnąć
poprzez unikanie negatywnych sytuacji, emocji i ludzi, którzy obarczają negatywnymi
uczuciami. Istnieją zasady, które uczą, krok po kroku, jak nabrać pewności siebie, jak
podchodzić z optymizmem do własnych działań i działań innych osób i jak stać się
kompetentnym w kierowaniu własnym życiem. Dochodzenie do maksimum osiągnięć
składa się z kilku elementów – należy poznać sposób funkcjonowania każdego z nich
oraz sposoby ich wykorzystania. Oto one: siedem praw psychiki, umysł, kluczowa
umiejętność sukcesu, nadświadomość, kluczowa decyzja, kluczowy cel, efektywne
kontakty międzyludzkie, efektywne związki, efektywne rodzicielstwo, zasady miłości.
Siedem praw psychiki
Istnieje siedem praw psychiki, których poznanie jest podstawą osiągania szczęścia i harmonii w życiu.
Umysł
Wielu ludzi nie umie wykorzystać w pełni zdolności własnych umysłów. Ci, którzy potrafią, wykorzystują
w harmonijny sposób świadomość i podświadomość.
Kluczowa umiejętność sukcesu
Kluczowa umiejętność sukcesu polega na zdolnościach wyznaczania celów i planów dochodzenia do nich.
Często ludzie nie wyznaczają sobie celów, bo są mało odpowiedzialni lub też jeszcze nie wzięli
odpowiedzialności za własne życie.
1
Questuspoint Sp. z o.o. ul. Dąbrowskiego 247/249 93-231 Łódź Tel. 48 42 675 99 83 [email protected] www.questuspoint.com
Nadświadomość
Warszawa 2005
Nadświadomość jest źródłem inspiracji i motywacji. Jeśli człowiek nauczy się z niej korzystać świadomie,
może osiągnąć bardzo wiele.
Kluczowa decyzja strona
Kluczowa decyzja polega na akceptacji tego, kim się jest i tego, kim można się stać. Człowiek musi przyjąć
do wiadomości to, że jest w określonym miejscu w życiu ze względu na własne działania, podejmowane
w przeszłości.
Kluczowy cel strona
Podstawowym warunkiem osiągnięcia szczęścia i sukcesu jest umiejętność radzenia sobie z codziennymi
stresami.
Efektywne kontakty międzyludzkie strona
Brak umiejętności postępowania z ludźmi jest jednym z podstawowych powodów frustracji w życiu wielu
ludzi.
Efektywne związki strona
Istnieje szereg reguł, które stanowią o tym, że związek dwojga ludzi jest udany.
Efektywne rodzicielstwo strona
Efektywne rodzicielstwo to wychowanie dzieci w poczuciu samoakceptacji i pewności siebie.
To da
dzieciom podstawę do sukcesów w dorosłym życiu.
Zasady miłości strona
Podstawową siłą, która rządzi człowiekiem, jest miłość. To katalizator, który wyzwala to, co najlepsze.
2
Warszawa 2005
Siedem praw psychiki
Istnieje siedem praw psychiki, których poznanie jest podstawą osiągania szczęścia i harmonii w życiu.
Prawo panowania
Mówi ono, że człowiek może mieć na tyle pozytywne uczucia wobec samego siebie, na ile czuje, że
kontroluje własne życie. Uzyskanie panowania nad własnym myśleniem pomaga osiągnąć samodyscyplinę,
samodoskonalenie i samokontrolę. Jeśli pojawia się sytuacja, która wywołuje u człowieka stres lub
poczucie nieszczęścia, istnieją dwie podstawowe metody utrzymania panowania nad sytuacją: pierwsza
polega na przystąpieniu do działania – jednostka może się zaangażować i wpłynąć na zmianę sytuacji.
Druga polega na zaniechaniu – jednostka może zająć się czymś innym i przestać interesować się daną
sytuacją lub osobą.
Prawo przyczyny i skutku
Mówi ono, że przypadki nie istnieją. Każdy sukces i porażka mają przyczyny. Człowiek powinien zdać sobie
sprawę z tego, czego w życiu pragnie i znaleźć przyczynę. Wtedy musi spowodować ponowne pojawienie
się tej przyczyny, a pojawi się to, czego pragnie. Tak samo w przypadku przykrych doznań – należy
znaleźć ich przyczynę i sprawić, by nie pojawiały się nigdy więcej.
Prawo wiary
Mówi ono, że wszystko, w co dana jednostka wierzy, staje się rzeczywistością. Człowiek nie będzie mógł
sobie wyobrazić innej możliwości, niż spełnienie własnych marzeń, jeśli będzie wierzył bezgranicznie.
Istnieją dwa typy postrzegania świata: optymistyczny i pesymistyczny. Optymistyczny zakłada, że istnieją
wokół możliwości, które można wykorzystać, pesymistyczny – że wokół rządzą niesprawiedliwość, pech
i problemy.
Prawo wiary może zilustrować ta opowieść. Pewien młody człowiek z małego miasteczka skończył szkołę
średnią z najlepszymi ocenami. Złożył więc podanie o przyjęcie na uniwersytet. Zgodnie z procedurą dla
absolwentów szkół średnich w Stanach Zjednoczonych, przystąpił do egzaminu Scholastic Aptitude Test.
Po jakimś czasie dział rekrutacji uniwersytetu przysłał zawiadomienie, w którym informowano młodego
człowieka o przyjęciu go na semestr zimowy. List zawierał również informację, że uzyskany przez niego
wynik na egzaminie to 99. O ile fakt przyjęcia na studia bardzo go ucieszył, o tyle świeżo upieczonemu
studentowi sprawił problem wynik 99. Zinterpretował go bowiem jako iloraz inteligencji. Zdawał sobie
sprawę z tego, że przeciętna wartość wynosi 100. Doszedł do wniosku, że nie ma szans poradzić sobie
na studiach. W konsekwencji przez cały semestr ledwo zaliczał większość przedmiotów, a niektóre wręcz
zawalił. W końcu opiekun roku zaprosił go na rozmowę.Kiedy młody człowiek powiedział mu, że powodem
3
Warszawa 2005
złych wyników jest jego niski iloraz inteligencji, opiekun roku złapał się za głowę. Szybko wyjaśnił
zaskoczonemu studentowi, że wynik 99 oznacza, że wynik egzaminu był równy lub lepszy od 99 procent
wyników z tego egzaminu na terenie Stanów Zjednoczonych. Dodał przy tym, że młody człowiek jest
jednym z najbardziej bystrych ludzi, jaki został kiedykolwiek przyjęty na ten uniwersytet. Od tej pory, kiedy
student zmienił zdanie o własnej inteligencji, jego wyniki zmieniły się diametralnie. Wkrótce znalazł się
na honorowej liście studentów, a kilka lat później skończył studia jako jeden z pierwszej dziesiątki w grupie.
Prawo oczekiwania
Mówi ono, że wszystko to, czego człowiek oczekuje z zaufaniem, stanie się rzeczywistością. Ludzi sukcesu
zawsze charakteryzują pozytywne oczekiwania w stosunku do siebie samych. Istnieją cztery obszary
oczekiwań: oczekiwania rodziców, oczekiwania pracodawcy w odniesieniu do wyników pracy, własne
oczekiwania jednostki względem innych ludzi oraz oczekiwania jednostki względem siebie.
Prawo przyciągania
Mówi ono, że człowiek jest jak „żywy magnes”, przyciąga do siebie sytuacje i ludzi, którzy są podobni
do niego samego. Prawo przyciągania jest neutralne – można przyciągać sytuacje pozytywne i negatywne.
To od człowieka zależy, jakie zdarzenia czy też jakich ludzi przyciągnie do siebie. Człowiek szczęśliwy
będzie przyciągał do siebie innych szczęśliwych ludzi. Człowiek przerażony będzie przyciągał podobnych
sobie.
Prawo zgodności
Mówi ono, że świat zewnętrzny człowieka jest odbiciem świata wewnętrznego. Na przykład to, w jaki
sposób ludzie reagują na innego człowieka, jest odbiciem postawy w stosunku do innych ludzi. Wielu ludzi
popełnia błąd, starając się zmienić innych, a nie samych siebie. Tymczasem jedyną metodą zmiany
rzeczywistości jest zmiana własnego wnętrza.
Prawo ekspresji
Mówi, że myśli człowieka, pełne emocji i powtarzane, materializują się. Dlatego tak ważne jest świadome
myślenie o samym sobie. Jest to podstawowa cecha ludzi sukcesu. Jeśli człowiek zacznie myśleć
świadomie, odkryje, że myśli będą działały na jego korzyść. To nie przypadek, ale myśli człowieka kreują
jego świat.
„(…) Prawa psychiczne są podobne do praw fizycznych pod tym względem, że działają stale, przez cały
czas. Na przykład prawo grawitacji działa we wszystkich zakątkach Ziemi przez dwadzieścia cztery godziny
na dobę. Jeśli wyskoczysz z dziesiątego piętra, uderzysz w chodnik z taką samą siłą w Nowym Jorku, jak
w centrum Tokio. Nie ma znaczenia, ile wiesz o grawitacji, czy zgadzasz się z teorią ani to, czego
dowiedziałeś się o niej podczas dorastania. Prawo jest neutralne. Działa wszędzie, niezależnie od tego, czy
4
Warszawa 2005
je znasz i czy to jest w określonym momencie dla ciebie korzystne. Prawa psychologiczne, choć nie tak
łatwo zobaczyć ich skutki fizyczne, także działają stale. Kiedy twoje życie układa się dobrze, oznacza to, że
twoje myśli i działania są w zgodzie i harmonii z niewidzialnymi prawami psychiki. Kiedy masz problemy,
wynikają one niemal zawsze z pogwałcenia tych praw, niezależnie od tego, czy je znasz, czy też nie. Jako
że są one podstawowym warunkiem twojego szczęścia, jest niezwykle istotne, by je poznać i starać się
nimi posługiwać w każdej sytuacji.”
– Brian Tracy
Umysł
Wielu ludzi nie umie wykorzystać w pełni zdolności własnych umysłów. Ci, którzy potrafią, wykorzystują
w harmonijny sposób świadomość i podświadomość.
Dzięki świadomości i podświadomości można zidentyfikować informacje, porównać je i wybrać sposób
reakcji na nie. Informacje docierają bowiem do świadomości poprzez pięć zmysłów (wzrok, słuch, smak,
dotyk, węch), następnie świadomość przekazuje je do podświadomości. Tam zostają one porównane
z innymi informacjami i na podstawie tych porównań podświadomość podpowiada człowiekowi sposób
reakcji. Świadomość akceptuje więc lub odrzuca dane, dokonuje wyboru i podejmuje decyzje. Różnica
między działaniem świadomości i podświadomości polega na tym, że świadomość wydaje polecenia,
podświadomość je wykonuje. Podświadomość przechowuje i udostępnia dane. Pilnuje, by zachowanie
człowieka odpowiadało wzorcowi – powinno ono być zgodne z myślami, pragnieniami i marzeniami
jednostki.
Z wykorzystywaniem świadomości i podświadomości wiążą się trzy prawa, które pomagają zrozumieć
to, kim jest człowiek i dlaczego jego życie wygląda tak, jak wygląda.
Prawo aktywności podświadomości
Mówi ono, że każdą myśl, którą dana jednostka zaakceptuje i przyjmie jako prawdziwą, podświadomość
przyjmie bez wahania. Jeśli człowiek zaczyna myśleć o konkretnym celu, podświadomość dopasowuje jego
słowa i czyny w ten sposób, by odpowiadały perspektywie osiągnięcia tego celu.
5
Warszawa 2005
Prawo koncentracji
Mówi ono, że rozwija się to, na czym człowiek się koncentruje. Ludzie sukcesu stale koncentrują się
na tym, co jest dla nich ważne. Potrafią zmusić się do myślenia i mówienia tylko o tym, czego pragną.
Unikają natomiast myślenia o tym, czego nie chcą.
Prawo substytucji
Mówi ono, że świadomość potrafi zajmować się tylko jedną myślą naraz. Człowiek może zamienić jedną
myśl na inną. W ten sposób zamiast myśli negatywnej można wstawić myśl pozytywną.
Jedną z technik, pomocnych w ćwiczeniu umysłu, jest trening autogenny. Polega on na zrelaksowaniu
człowieka wymagającego pomocy i skłonieniu go do myślenia o swoim stanie w sposób pozytywny. W celu
aktywizacji umysłu można również
wykorzystać technikę afirmacji pisemnych (zapisywanie celów
na kartce, co prowadzi do utrwalania ich w świadomości), technikę afirmacji standardowych (zapisywanie
celów drukowanymi literami na małych karteczkach, co prowadzi do utrwalania wielu celów naraz), technikę
szybkich afirmacji (wizualizacja celu i nasycenie go uczuciem, co prowadzi do osiągnięciu koncentracji
na danym celu) lub trening heterogenny – polega na „programowaniu” przez inne osoby, co prowadzi
do przyjęcia jako swoje tego, co o danej jednostce powiedzieli inni ludzie i w co ona wierzy.
Możliwości umysłu zawsze fascynowały bułgarskiego psychologa Georgija Lozanowa. W latach
pięćdziesiątych i sześćdziesiątych dwudziestego wieku prowadził badania na temat procesu, dzięki któremu
ludzie uczą się i zapamiętują informacje w sposób trwały. Fascynowali go, na przykład, muzułmańscy
studenci, którzy przed wstąpieniem na jakikolwiek uniwersytet islamski uczyli się recytować cały Koran.
Lozanow spotykał ludzi, którzy godzinami cytowali nauki religijne, nie korzystając przy tym z żadnych
notatek. W toku badań zainteresował się koncepcją, która mówi, że każdy człowiek ma dwa mózgi
w postaci prawej i lewej półkuli. Szybkie uczenie się następuje tylko wtedy, gdy obie półkule funkcjonują
jednocześnie i harmonijnie. Psycholog odkrył, że jeśli wprowadzi człowieka w stan głębokiego relaksu,
a przedstawianiu nowych informacji towarzyszyć będzie dyskretna muzyka klasyczna, to nastąpi wtedy
synchronizacja półkul i proces uczenia się będzie przebiegać dwa razy szybciej. Lozanow był w stanie
nauczyć
swoich
studentów
zapamiętywania
dziewięćdziesięciu
ośmiu
procent
przedstawianych
im informacji. Gdy zaczął pracować nad udoskonalaniem własnych metod, uzyskał też lepsze wyniki.
W roku 1969, podczas trzygodzinnej sesji, nauczył studentów stu pięćdziesięciu nowych słów w języku
obcym. W roku 1974, w ciągu jednego dnia, nauczył grupę studentów tysiąca ośmiuset nowych wyrazów.
W 1979 roku, podczas sesji trwającej jeden dzień, Lozanow nauczył studentów trzech tysięcy nowych słów.
Odpowiada to płynności w posługiwaniu się językiem obcym. Nawet po upływie pół roku studenci z tej
grupy byli w stanie przypomnieć sobie sześćdziesiąt procent z tych słówek.
6
Warszawa 2005
„Podświadomość działa jak żyroskop lub jak światło latarni morskiej utrzymujące cię w równowadze
na gruncie wyznaczonym przez dane instrukcje, które zostały w niej zaprogramowane. Za każdym razem,
kiedy próbujesz czegoś nowego, czujesz jak podświadomość wciąga cię z powrotem w strefę komfortu.
Samo myślenie o robieniu czegoś innego niż to, do czego jesteś przyzwyczajony, może wywołać u ciebie
napięcie i niepokój. Staranie się o nową pracę, podchodzenie ponownie do egzaminu na prawo jazdy,
próba zdobycia nowych klientów, podjęcie się nowego ryzykownego zadania lub zbliżenie się do płci
przeciwnej – takie sytuacje, którym towarzyszy nerwowość i nienaturalność – to przykłady wykroczenia
poza strefę komfortu. Podstawowa różnica między liderami a peletonem polega na tym, że ci którzy idą
przodem stale podejmują wysiłek wyjścia poza strefę komfortu. Dobrze wiedzą jak szybko strefa komfortu
w jakiejkolwiek dziedzinie staje się niebezpieczną rutyną. Wiedzą też, że wygodnictwo to wielki wróg
kreatywności i możliwości.”
– Brian Tracy
Kluczowa umiejętność sukcesu
Kluczowa umiejętność sukcesu polega na zdolnościach wyznaczania celów i planów dochodzenia do nich.
Często ludzie nie wyznaczają sobie celów, bo są mało odpowiedzialni lub też jeszcze nie wzięli
odpowiedzialności za własne życie.
Człowiek powinien wziąć pod uwagę dwa kluczowe czynniki sukcesu. Po pierwsze, musi zdecydować,
czego dokładnie chce. Po drugie, musi ustalić cenę, jaką może zapłacić za realizację celu i zdecydować się
ją zapłacić. Z reguły ludzie, jeśli nawet wiedzą już, czego chcą, to nie poświęcają odpowiedniej ilości czasu
na przemyślenie ceny. Dzieje się tak często z obawy przed porażką.
Tymczasem prawda jest taka, że żaden sukces nie jest możliwy bez porażki. Człowiek, który w każdej
porażce odnajduje wartościową lekcję, rozprasza swoje obawy. Powtarzanie zaś tego rodzaju lekcji
powoduje, że sukces staje się realny.
Istnieją reguły i zasady wyznaczania celów. Ich opanowanie daje komfort panowania nad własnym losem.
Rośnie przy tym akceptacja samego siebie. Człowiek staje się osobą bardziej otwartą i pewną siebie.
Przede wszystkim, człowiek powinien wyznaczać sobie takie cele, które są w harmonii z nim samym. Cele
muszą się wzajemnie wspierać i umacniać. Cele muszą być także wyzwaniem. Człowiek powinien
7
Warszawa 2005
wyznaczać sobie takie cele, których osiągnięcie będzie stanowiło pewien wysiłek. Wyznaczone cele
powinny być zarówno materialne i ilościowe, jak i niematerialne i jakościowe. Cele powinny dawać
możliwość obiektywnej oceny i pomiaru. Człowiek powinien mieć również cele jakościowe, które dotyczą
jego życia wewnętrznego i związków z ludźmi. I wreszcie, cele powinny być krótkoterminowe
i długoterminowe. Jeśli człowiek chce zachować motywację, powinien ustalać cele krótkoterminowe na
około dziewięćdziesiąt dni, natomiast cele długoterminowe na dwa do trzech lat.
Człowiek sukcesu posiada nawyk stałego wyznaczania sobie celów. Pomaga w tym kilka pytań
kontrolnych, dzięki którym jednostka może rozpoznać cele. Człowiek musi sobie odpowiedzieć: jakie są
najważniejsze wartości w jego życiu, jakie są na ten moment (od dziś do trzech miesięcy) trzy
najważniejsze dla niego cele, czemu poświęciłby czas wiedząc, że zostało mu sześć miesięcy życia,
na co wydałby milion dolarów w gotówce, wygrane na loterii, czy istnieją takie rzeczy czy działania, których
zawsze chciał spróbować, ale się tego bał, jakie działanie daje mu największe poczucie satysfakcji.
Kluczowe, siódme pytanie: gdyby człowiek wiedział, że nie spotka go porażka, o jakiej jednej rzeczy
ośmieliłby się marzyć?
Zasady wyznaczania celów opierają się na spójności celów i wartości jednostki, na obszarze, w którym
dany człowiek jest doskonały oraz na zasadzie diamentowego pola – mówi ona, że żeby diament stał się
brylantem, musi być przez jubilera pocięty i oszlifowany.
System wyznaczania celów opiera się na wielu etapach: rozwijanie pragnienia, rozwijanie wiary, zapisanie
celów, sporządzenie listy korzyści, jakie odniesie się po ich realizacji, analiza obecnej sytuacji, wyznaczenie
ostatecznego terminu, sporządzenie listy możliwych przeszkód, sporządzenie listy potrzebnych
dodatkowych informacji, sporządzenie listy ludzi, którzy będą mogli udzielić pomocy w realizacji celów,
sporządzenie planu, stworzenie wizualizacji oraz decyzja o tym, aby nigdy się nie poddać.
Wszystkie te elementy zawiera historia o pewnej parze, która musiała sprzedać dom, aby uzyskać gotówkę
na spłatę długu. Małżonkowie przenieśli się do wynajętego domu, w którym mieszkali przez dwa lata.
Obydwoje współdzielili pragnienie posiadania domu marzeń i chociaż sytuacja finansowa była kiepska,
postanowili zająć się poważnie realizacją pragnienia zdobycia domu marzeń. Zaczęli więc od prenumeraty
pism, które opisują różne domy.
Para raz w tygodniu przeglądała te pisma, jednocześnie rozmawiając o cechach, które powinien mieć
idealny dom. Na tych początkowych etapach odrzucili oni kwestie związane z gotówką, kosztami
i realizacją. Po pewnym czasie powstała lista czterdziestu dwóch cech, które powinien mieć przyszły,
wymarzony dom. Teraz małżeństwo mogło wziąć się do pracy nad realizacją marzenia. Po trzech latach
para wprowadzała się do domu o dużym metrażu, w San Diego w Kalifornii. Kiedy podczas
8
Warszawa 2005
rozpakowywania rzeczy znaleźli przypadkowo listę, którą kiedyś przygotowali, okazało się, że ten nowy
dom posiada czterdzieści jeden z czterdziestu dwóch cech, jakie figurowały na niej. Historia ta potwierdza
skuteczność zapisywania celów i moc wizualizacji.
Człowiek musi pamiętać, że większość ograniczeń, jakie spotyka na drodze do osiągnięcia celu, pochodzi
od niego samego. Musi pokonać lęki i wątpliwości i podejmować próby.
„Wyposażony jesteś w dwa mechanizmy: sukcesu i porażki. Mechanizm porażki jest naturalną skłonnością
do poruszania się po linii najmniejszego oporu, skłonnością do otrzymywania natychmiastowej nagrody,
bez
zastanawiania
się
nad
długofalowymi
konsekwencjami
wykonywanych
działań.
Działa
on automatycznie dwadzieścia cztery godziny na dobę. W każdej minucie, w każdej godzinie nieustannie
tyka i większość ludzi pozwala, by ich pragnienie tego, co jest przyjemne, łatwe i wygodne kierowało
większością ich poczynań. Masz jednak w sobie także mechanizm sukcesu. Mechanizm ten może
zapanować nad skutkami działania mechanizmu porażki. Mechanizm sukcesu wyzwalany jest przez cel. Im
większy jest cel i im bardziej intensywnie go pożądasz, tym bardziej prawdopodobne jest, że użyjesz swojej
siły i samodyscypliny oraz siły woli, i tym bardziej będziesz zdolny do zmuszenia się do robienia rzeczy
niezbędnych, by dojść tam, gdzie chcesz. Po trwającej pięćdziesiąt lat karierze, kiedy osobiście wykształcił
ponad dwadzieścia tysięcy osób zajmujących się sprzedażą, Elmer Letterman doszedł do wniosku, że
najbardziej decydującą o sukcesie cechą jest to, co nazwał „intensywnością celu”. Jeśli weźmiemy dwie
osoby o takim samym poziomie inteligencji, o takich samych doświadczeniach, wykształceniu i wiedzy
o życiu, to ten, który intensywniej myśli o swoich celach, zawsze wygra z tym drugim.”
– Brian Tracy
Nadświadomość
Nadświadomość jest źródłem inspiracji i motywacji. Jeśli człowiek nauczy się z niej korzystać świadomie,
może osiągnąć bardzo wiele.
Ludzie wykorzystują nadświadomość w dwóch sytuacjach: kiedy ich świadomość koncentruje się
na jednym celu lub zadaniu oraz wtedy, gdy świadomość zajęta jest zupełnie innymi problemami. Istnieje
proces, który sprawia, że nadświadomość „zajmuje się” jedną rzeczą. Zaczyna się od zdefiniowania
9
Warszawa 2005
problemu lub celu na piśmie. Następnie zbiera się jak największą ilość danych. Potem następuje próba
świadomego rozwiązania problemu. Wreszcie świadomość przekazuje problem
nadświadomości
i następuje odwrócenie uwagi świadomości od problemu.
Rozwiązania z udziałem nadświadomości pochodzą z trzech źródeł. Pierwszym jest intuicja, drugim –
przypadkowo napotkane osoby lub informacje, trzecim – nieprzewidywalne wydarzenia.
Nieprzewidywalne wydarzenia to również takie sytuacje, w których dochodzi do zagrożenia ludzkiego życia.
Dochodzi wtedy do uwolnienia „swobodnej energii”. To nadświadomość jest jej źródłem, a posiłkuje się
jasnymi i prostymi celami. Pewnego razu, na Florydzie, zdarzyła się historia, która to potwierdza. W upalne
popołudnie sześćdziesięcioośmioletnia Laura Schulz zajmowała się pracami domowymi w kuchni. Miała
otwarte okno na podjazd, na którym jej czterdziestoletni syn naprawiał samochód. W pewnym momencie
pojazd ześlizgnął się z podnośnika i przygniótł leżącego pod nim człowieka. Mężczyzna zdołał krzyknąć,
chociaż samochód gniótł mu żebra. Wołanie usłyszała jego matka i natychmiast wybiegła zobaczyć, co się
dzieje. Kiedy zorientowała się w sytuacji, bez namysłu przystąpiła do działania. Podbiegła do samochodu,
chwyciła za zderzak i przeniosła ważący prawie tonę pojazd. Uratowała tym samym życie synowi. Sytuację
widziało dwóch sąsiadów. Jednak pani Schulz, wypytywana przez reporterów, wyparła się wszystkiego. Jej
umysł odrzucił to wspomnienie, ponieważ było ono niezgodne z tym, co starsza pani wiedziała o własnej
sile.
Człowiek może stymulować aktywność nadświadomości na kilka sposobów. Może stałe myśleć o celach.
To sprawi, że nadświadomość będzie podsuwać pomysły i motywacje do osiągnięcia celu. Może
poszukiwać samotności, próbować się wyciszyć. Samotność zapewnia myślom jasność i równowagę.
Pozwala na chwilę refleksji. Większość ludzi nigdy nie próbuje z rozmysłem pobyć we własnym
towarzystwie. Człowiek może wizualizować cel w takiej postaci, jaką przyjąłby po realizacji. Powinien starać
się stworzyć sobie jasny obraz celu. Musi skupić się na nim przez taki długi okres, żeby podświadomość
zaakceptowała go jako polecenie i przekazała do realizacji do nadświadomości.
Nadświadomość funkcjonuje najbardziej efektywnie, kiedy człowiek najmniej koncentruje się na problemie.
Dobrym stymulatorem nadświadomości jest łączenie się z naturą. Czasem wyjście na spacer, przebywanie
na plaży i wsłuchiwanie się w szum fal dają jednostce możliwość kontaktu z własnym wewnętrznym
głosem.
Nadświadome rozwiązanie może pochodzić z trzech źródeł. Pierwszym jest intuicja. Człowiek powinien
zawsze ufać intuicji i nigdy się jej nie sprzeciwiać. Drugim źródłem jest przypadkowe napotykanie ludzi lub
informacji. Człowiek, który ma sprecyzowany cel, będzie nieoczekiwanie napotykać ludzi, którzy mogą
mu pomóc. Nagle zacznie znajdować potrzebne mu informacje w gazetach i książkach, które czyta.
10
Warszawa 2005
Trzecim źródłem nadświadomych rozwiązań są nieprzewidywalne wydarzenia. Często dochodzi
do sytuacji, w których okazuje się, że nieprzewidziane wydarzenie zawiera w sobie rozwiązanie, którego
jednostka poszukuje. Często też pozorna porażka zawiera w sobie odpowiedź.
Nadświadome rozwiązanie charakteryzuje się tym, że jest kompletne. Zawsze obejmuje wszelkie aspekty
problemu i jest łatwe do zastosowania. Jest również proste i oczywiste. Często człowiek zastanawia się,
dlaczego nie wpadł wcześniej na takie rozwiązanie. Odpowiedź brzmi: dlatego, że nie był jeszcze gotowy
lub nie nadszedł właściwy czas. Ponadto, nadświadomemu rozwiązaniu zawsze towarzyszy zastrzyk
energii. Człowiek czuje przypływ natchnienia. Pojawia się natychmiastowa żądza działania, wcielenia
w życie rozwiązania.
„Ludzie wciąż mówią mi po rozpoczęciu korzystania z nadświadomości: „Nie uwierzysz, co mi się
przydarzyło!”. Słyszałem to zdanie tysiąc razy. „Nie uwierzysz, co mi się przydarzyło!”. Inni ludzie nawet
wtedy, kiedy przydarzają im się w cudowny sposób powiązane rzeczy, maja tendencje do bagatelizowania
tych pozornie niewytłumaczalnych zjawisk, nazywając je „szczęściem”, lub mówiąc, że zadziałał
tu przypadek. (…) śyjemy we wszechświecie rządzonym przez prawa. Nic nie wydarza się przypadkowo.
Wszystko dzieje się w wyniku działania konkretnych prawd i zasad, nawet jeśli ich nie znamy. (…) Prawo
aktywności nadświadomości mówi: „Każda myśl, plan, cel lub idea stale utrzymywana w twojej
świadomości, pozytywna lub negatywna, musi zostać zamieniona w rzeczywistość przez nadświadomość”.
(…) Prawo to wyjaśnia sposób, w jaki tworzysz swój świat poprzez myśli, które dominują w twoim umyśle.
Jeśli skupiasz się wciąż na tym, czego chcesz, a utrzymujesz z dala to, czego się lękasz, to cele,
jakiekolwiek by były, w końcu się zmaterializują i staną rzeczywistością.”
- Brian Tracy
Kluczowa decyzja
Kluczowa decyzja polega na akceptacji tego, kim się jest i tego, kim można się stać. Człowiek musi przyjąć
do wiadomości to, że jest w określonym miejscu w życiu ze względu na własne działania, podejmowane
w przeszłości.
11
Warszawa 2005
Chodzi o przejęcie odpowiedzialności za własne życie. Wszyscy ludzie mają do przekroczenia jakieś
bariery, wymówki, dzięki którym mogą uniknąć wyznaczenia jasnego celu oraz zaangażowania we własne
sprawy. Ludzie często wymyślają stwierdzenia, które ich ograniczają, na przykład: „jestem za stary”, „nie
mam odpowiedniego wykształcenia”, „nie jestem gotowy”.
Istnieje kilka przyczyn negatywnych uczuć. Jedną z nich jest usprawiedliwianie. Kiedy człowiek czuje się
z jakiegoś powodu wykorzystany, ogarnia go gniew. Następnie stara się znaleźć powody, które mogłyby ten
gniew usprawiedliwić. Jeśli człowiek nie jest w stanie znaleźć usprawiedliwienia dla gniewu, nie może go
długo żywić. Należy więc eliminować negatywne uczucia poprzez rezygnację z usprawiedliwiania gniewu.
Inną przyczyną negatywnych uczuć jest identyfikacja i branie wszystkiego do siebie. Człowiek musi
nauczyć się „odłączać” od sytuacji, stawania obok niej i obiektywnego przyglądania się jej. W momencie,
gdy przestanie traktować wszystko osobiście, potrafi zapanować nad sytuacją. Kolejną przyczyną
negatywnych odczuć jest brak uwagi. Człowiek ma tendencję do wpadania w gniew, gdy ktoś zachowuje
się w stosunku do niego niegrzecznie lub ignoruje go. Jeszcze inną przyczyną negatywnych odczuć jest
obwinianie. Człowiek ma tendencję do obwiniania innych za rzeczy, które go unieszczęśliwiają.
Tymczasem trzeba pamiętać, że wzięcie odpowiedzialności za własne działania i zaprzestanie obwiniania
innych sprawia, że człowiek pozbywa się negatywnych uczuć.
Taka sytuacja stała się udziałem pewnego biznesmena, który jeszcze do niedawna był człowiekiem
sukcesu. Miał żonę i czwórkę dzieci, a wraz ze wspólnikiem od dziesięciu lat tworzył firmę, która właśnie
zaczynała przynosić coraz większe zyski. Pewnego dnia jego wspólnik nie pojawił się w pracy. Biznesmen
odkrył po powrocie do domu, że jego żona zniknęła. Wkrótce okazało się, że partner i jego żona
od dłuższego czasu planowali przywłaszczenie sobie majątku firmy, który na tym etapie rozwoju wynosił już
kilkaset tysięcy dolarów. Zaplanowali także wspólną ucieczkę i to był właśnie dzień realizacji planu.
Biznesmen został bez pieniędzy, z czwórką dzieci i, przede wszystkim, z poczuciem zdrady i gniewu. Przez
cztery lata po tych wydarzeniach nie mógł się uporać z goryczą i żalem. Ponieważ żona i partner pojechali
do innego kraju, koszty pociągnięcia ich do odpowiedzialności były zbyt wysokie. Biznesmen poświęcił się
ratowaniu przed bankructwem. Stale myślał o tym, jaka niesprawiedliwość mu się zdarzyła i jak okrutnie
został potraktowany. Przez taką postawę bardzo ucierpiały jego stosunki z dziećmi. W końcu postanowił
wziąć udział w seminarium poświęconym wybaczaniu. W pierwszym dniu, kiedy trener objaśniał koncepcję
wybaczania, biznesmen tylko słuchał. Po zajęciach wyszedł bez słowa. Następnego dnia jednak wrócił
uśmiechnięty. Wyjaśnił wszystkim, że poprzednią noc poświęcił na pisaniu listu, w którym wybaczał żonie
i wspólnikowi to, co mu zrobili. Wrzucenie go do skrzynki pomogło mu symbolicznie zapanować nad
sytuacją. Odtąd jego relacje z dziećmi bardzo się poprawiły, a on sam, pierwszy raz od lat, umówił się
na randkę.
12
Warszawa 2005
Świadomość może zajmować się jednocześnie tylko jedną rzeczą. Człowiek może więc wybrać i starać się
zastąpić negatywną myśl myślą pozytywną. To kwestia odpowiedzialności. Człowiek odpowiedzialny
zawsze patrzy do
przodu
– na tym
polega różnica między odpowiedzialnością a
brakiem
odpowiedzialności. Zadaje pytania w rodzaju: „I co dalej?”. Człowiek , który nie podejmuje
odpowiedzialności, zawsze patrzy w przeszłość. Szuka winnych sytuacji życiowych, które go spotykają.
Koncentruje się na projekcjach scenariuszy w rodzaju „gdyby tylko…”.
Człowiek musi także pozbyć się poczucia winy, które nie pozwala na osiągnięcie szczęścia. Może
to osiągnąć za pomocą kilku działań. Należy: wyeliminować z myśli i rozmów destruktywną krytykę, opierać
się próbom manipulacji za pomocą poczucia winy, powstrzymywać się od osądzania innych i nauczyć się
wybaczania. Przede wszystkim jednak nie należy nikogo za nic winić.
„Kiedy miałem dwadzieścia lat, nie powiodło mi się w szkole średniej, mieszkałem w małym
jednopokojowym mieszkaniu i pracowałem jako robotnik budowlany w środku bardzo ostrej zimy. Nie
miałem prawie wcale pieniędzy. Byłem daleko od domu i nie planowałem wracać. Pewnej nocy siedziałem
sam przy stoliku kuchennym, kiedy nagle uderzyło mnie to, że wszystko co kiedykolwiek osiągnę, zależy
wyłącznie ode mnie.
Nikt inny nic dla mnie nie zrobi. Ktoś kiedyś powiedział: „Prawdziwa dojrzałość
przychodzi wtedy, kiedy w końcu zdasz sobie sprawę, że nikt nie przyjdzie ci pomóc”. To rewelacyjne
odkrycie otworzyło mi oczy. Nigdy już nie byłem tym samym człowiekiem. Od dzieciństwa jesteś
zaprogramowany, by wierzyć, że ktoś lub coś ponosi odpowiedzialność za większość zdarzeń w twoim
życiu. Kiedy jesteś dzieckiem, jeśli masz szczęście, twoi rodzice wszystkim się zajmują. Zapewniają
ci jedzenie, ubrania, schronienie, możliwości kształcenia, wypoczynek, pieniądze, opiekę lekarską i
wszystko, czego potrzebujesz. Wszystko zapewniają ci inni ludzie. Jesteś w tym procesie biernym
graczem.”
- Brian Tracy
13
Warszawa 2005
Kluczowy cel
Podstawowym warunkiem osiągnięcia szczęścia i sukcesu jest umiejętność radzenia sobie z codziennymi
stresami.
Jest wiele powodów stresu i negatywnych emocji: zmartwienie – wynika z niezdecydowania, można
je pokonać celowym działaniem; brak konkretnego celu i znaczenia w życiu – wynika z nieefektywnej
organizacji czasu, można je pokonać planując szczegółowo najbliższe dwanaście miesięcy; niepełne
działanie – wynika z nieukończenia rozpoczętych działań, można je pokonać zajmując się nieustająco
jednym działaniem, aż do jego zakończenia; lęk przed porażką – wynika z warunkowej reakcji, wyuczonej
w dzieciństwie, można je pokonać stając z lekiem twarzą w twarz; lęk przed odrzuceniem – wynika
z zachowań rodziców, którzy okazywali miłość tylko wtedy, kiedy dziecko zachowywało się w sposób przez
nich oczekiwany, można je pokonać uświadamiając sobie, że to ludzie są powodem szczęścia;
zaprzeczenie – wynika z braku możliwości stawienia czoła nieprzyjemnej rzeczywistości, można je pokonać
dokonując uczciwej konfrontacji z samym sobą, gniew – wynika z uczucia, że dana jednostka jest
atakowana lub wykorzystywana, można je pokonać za pomocą zatrzymania reakcji agresywnej, zanim się
pojawi.
Celem człowieka jest wytworzenie w sobie osobowości, która posiada niski poziom stresu i dużą
skuteczność działania. Człowiek powinien nauczyć się kontrolować reakcje
emocjonalne, szczególnie
gniew. Kluczową umiejętnością staje się niedopuszczanie do jego powstawania. Trudno opanować
tę umiejętność, jednak należy sobie uświadomić, że w dzisiejszych czasach gniew nie ma racji bytu. Dzieje
się tak dlatego, że może nie istnieć możliwość odwetu lub kontrataku. Nie ma powodu do wpadania we
wściekłość, jeśli sprawca jest już daleko. Również odwet może być niewłaściwą reakcją. Czasami układy
społeczne decydują o tym, że człowiek nie ma możliwości werbalnej lub fizycznej odpowiedzi na atak.
Wreszcie odwet może być nierozsądną reakcją. Czasami mądrze jest nie reagować, ponieważ można dużo
więcej stracić lub wpaść w większe kłopoty.
Niechęć do zapominania i wybaczenia, często poparta gniewem i goryczą, negatywnie wpływa na życie
zawodowe i prywatne. Jednak można się temu przeciwstawić. Ilustruje to historia pewnej kobiety, która po
kilku latach pracy została zwolniona ze skutkiem natychmiastowym z zajmowanego kierowniczego
stanowiska. Opowiedziała trenerowi, że podjęła kroki, zmierzające do pozwania tej firmy za działanie
niegodne z prawem. Porozumiała się z adwokatem i, pełna goryczy i gniewu, zdecydowała się uzyskać
to, co w jej mniemaniu było sprawiedliwe. Trener zaprosił kobietę na rozmowę. W trakcie spotkania
14
Warszawa 2005
przyznała ona, że doprowadzenie do rozprawy może zająć dwa lata, a szanse na wygraną wynoszą
powyżej pięćdziesięciu procent. Gdyby w ciągu tych dwóch najbliższych lat podjęła inną pracę, mogłoby
to niekorzystnie odbić się na jej stanowisku w sprawie i zmniejszyć zakres jej roszczeń finansowych. Miała
więc w perspektywie bycie emocjonalnie i zawodowo związaną z procesem i nie miała pewności, jaki
będzie jego wynik. Po wysłuchaniu historii trener poradził jej, by porzuciła sprawę i zajęła się własnym
życiem i karierą. Po pewnym czasie dowiedział się, że kobieta tak właśnie postąpiła. Kiedy spotkali się kilka
tygodni później, okazało się, że dostała pracę na kierowniczym stanowisku w innej spółce. Była bardzo
szczęśliwa i podziękowała trenerowi za „najlepszą radę, jaką kiedykolwiek usłyszała”. Historia
ta potwierdza, że nikt inny nie może kontrolować emocji danej osoby, poza nią samą.
Tymczasem człowiek powinien postanowić, żeby jego najważniejszym celem jest spokój ducha. Tylko w ten
sposób może uzyskać pełną kontrolę nad własnym życiem wewnętrznym. Powinien nie ustawać
w wysiłkach tropienia przejawów wszelkich myśli czy postaw, które powodują u niego występowanie stresu.
„Za nieumiejętność radzenia sobie ze stresem i utratę spokoju wewnętrznego płacisz wysoką cenę.
Co najmniej osiemdziesiąt procent, a być może nawet dziewięćdziesiąt pięć procent chorób fizycznych
ma źródło w psychice. Nowoczesna medycyna niemal zupełnie wyeliminowała większość groźnych chorób
– tyfus, cholerę, ospę, polio i wiele innych, które skracały ludzkie życie. Mimo to mamy dzisiaj więcej
chorych ludzi i ponosimy większe wydatki na ochronę zdrowia niż kiedykolwiek w historii. Jedną
z najważniejszych przyczyn tej sytuacji jest niezdolność przeciętnego człowieka do stawienia czoła
wymaganiom i stresom codzienności w naszym dynamicznym i szybko kroczącym naprzód społeczeństwie.
Najczęstszą przyczyną śmierci w Ameryce są choroby serca, które zabijają co roku ponad pięćset tysięcy
osób. (…) Udowodniono także ścisły związek między stresem a rakiem, zawałami serca, wrzodami,
nadczynnością tarczycy, chorobami skóry, migrenami, artretyzmem i wieloma innymi groźnymi
dolegliwościami.”
– Brian Tracy
15
Warszawa 2005
Efektywne kontakty międzyludzkie
Brak umiejętności postępowania z ludźmi jest jednym z podstawowych powodów frustracji w życiu wielu
ludzi.
W takiej sytuacji może pomóc prawo pośredniego działania. Mówi ono, że w każdym przypadku, gdy dana
jednostka chce coś uzyskać w związku, może to osiągnąć poprzez działanie pośrednie, a nie bezpośrednie.
Jeśli więc chce ludziom imponować, człowiek powinien pozwolić ludziom imponować sobie. W takiej
sytuacji istnieje większa szansa, że podziwiając osiągnięcia lub osobowość innych, dana jednostka sama
będzie imponować. Jeśli człowiek chce, by się nim interesowano, powinien sam interesować się ludźmi,
jeśli chce być szczęśliwy, powinien uszczęśliwiać innych. Kluczowym elementem prawa pośredniego
działania jest sprawianie, by inni ludzie czuli się ważni. Takie działanie ma dwa rezultaty. Po pierwsze,
podnosi szacunek drugiej osoby do samej siebie. Po drugie, w takim samym stopniu poprawia się szacunek
jednostki do siebie samej.
Efektywne kontakty międzyludzkie opierają się na kilku rodzajach zachowań. Człowiek powinien zgadzać
się z innymi osobami, a także zaakceptować siebie. Należy okazywać ludziom wdzięczność i uznanie.
Należy podziwiać innych ludzi i w ogóle poświęcać im uwagę. W ten sposób człowiek wykorzystuje zasadę
bumerangu (mówi ona, że każde uczucie okazane drugiemu człowiekowi, wróci prędzej czy później
do osoby, która je wyraża). Jeśli człowiek będzie dobrze wykonywał rzeczy dla niego ważne, będzie
bardziej się lubił i akceptował siebie. To sprawi, że wśród innych ludzi będzie czuł się lepiej i swobodniej.
Człowiek może najpełniej ukazać własną osobowość w czasie rozmowy. Istnieje kilka zasad konwersacji,
które pozwalają człowiekowi na realizację zasad efektywnych kontaktów międzyludzkich. Po pierwsze,
należy naprowadzić rozmowę na właściwy temat. To znaczy, rozmawiać z ludźmi na tematy, które ich
interesują. Po drugie, należy mówić na zmianę. To znaczy, nie dopuszczać do własnego monologu, ale też
nie przerywać innym. Po trzecie, należy zawsze pomyśleć, zanim się coś powie. To znaczy, należy być
taktownym, zwracać uwagę na wrażliwość i uczucia innych. Po czwarte, należy szanować prywatność
innych. To znaczy, należy powstrzymać się od przeprowadzania „wywiadu”, należy dać rozmówcy
możliwość wyboru stopnia otwarcia na konwersację. Po piąte, należy być naturalnym. To znaczy, człowiek
powinien mówić to, co chce powiedzieć, swobodnie i spontanicznie.
Nie bez powodu Dale’a Carnegie nazywano najznamienitszym rozmówcą Nowego Jorku. Został on kiedyś
zaproszony na przyjęcie w tym mieście. Wydawała je pewna bogata dama, która właśnie wróciła z podróży
po Afryce. Kiedy Dale Carnegie pojawił się na przyjęciu, szybko został przedstawiony gospodyni.
16
Warszawa 2005
Ta zapytała go, czy to prawda, że jest jednym z najwspanialszych rozmówców w Nowym Jorku. Dale
Carnegie podziękował i powiedział, że słyszał o jej wyprawie do Afryki. - Kiedy postanowiła Pani tam
pojechać? – zapytał. Kiedy otrzymał odpowiedź na to pytanie, pytał dalej: - Kogo Pani zabrała? Kiedy
dokładnie Pani wróciła? W jakich miejscach w Afryce Pani była? Jak Pani podróżowała? Co konkretnie
Pani tam robiła?
Podczas dwudziestominutowej rozmowy, dziewięćdziesiąt procent czasu zajęło damie odpowiadanie
na pytania gościa. Następnego dnia kroniki towarzyskie cytowały jej wypowiedź: „Pan Dale Carnegie
to rzeczywiście jeden z najcudowniejszych rozmówców w Nowym Jorku”. Tymczasem pan Carnegie
w najbardziej efektywny sposób wykorzystał po prostu zasady konwersacji
„Zwyczaj poszukiwania rzeczy, na które można ponarzekać, przyciąga do twojego otoczenia i kręgu
społecznego innych utyskiwaczy. Zgodnie z prawem koncentracji, które mówi, że wszystko, na czym się
koncentrujesz rozwija się, im więcej narzekasz, tym więcej znajdziesz powodów do narzekań i tym więcej
spotkasz osób do wspólnego utyskiwania. Prawdziwi mężczyźni i prawdziwe kobiety nigdy nie narzekają.
Jeśli nic nie można zrobić, mówią po prostu: „Jak na coś nie można poradzić, trzeba się do tego
przyzwyczaić”. Potem robią to, co są w stanie zrobić, ale nigdy nie narzekają. Prawda jest taka, że twoje
narzekania i tak nikogo nie obchodzą. Ludzie mają swoje problemy, a niektóre z nich są na pewno
poważniejsze od twoich. Mniej więcej osiemdziesiąt procent twoich słuchaczy ma w nosie twoje problemy,
a pozostałe dwadzieścia procent się z nich cieszy. Ambrowe Bierce zdefiniował „szczęście” jako „uczucie,
które jest naszym udziałem wtedy, kiedy widzimy nieszczęście przyjaciela”. Jakież to prawdziwe!”
- Brian Tracy
17
Warszawa 2005
Efektywne związki
Istnieje szereg reguł, które stanowią o tym, że związek dwojga ludzi jest udany.
Oto one:

podobieństwa się przyciągają - człowiek powinien szukać takiej drugiej osoby, która ma podobne
zainteresowania, upodobania i wartości;

temperamenty się przyciągają - człowiek powinien szukać takiej drugiej osoby, która ma podobny
temperament;

całkowite zaangażowanie obu stron – człowiek powinien być zdeterminowany, aby uczynić własny
związek szczęśliwym;

ubienie się - człowiek powinien dążyć do stworzenia związku opartego na lubieniu partnera
i wzajemnym szacunku;

przyciąganie się podobnych „koncepcji na siebie” - człowiek powinien szukać takiej drugiej osoby,
która jest równie szczęśliwa i pozytywna, jak on;

efektywna komunikacja - człowiek powinien dążyć do otwartej komunikacji w związku.
Jednak i w tym obszarze zdarzają się problemy. U ich podstaw leży brak szacunku do siebie samych oraz
negatywny wizerunek obu stron. Problemem może być brak zaangażowania. Dzieje się tak, jeśli obie strony
się asekurują, zachowując, na przykład, w czasie trwania małżeństwa osobne konta bankowe i osobno
płacąc za dom. Sposobem przeciwdziałania jest pełne zaangażowanie się w związek, bez taryfy ulgowej.
Problemem może być także próba wywołania zmiany u partnera. Dzieje się tak, ponieważ człowiek
podświadomie nie akceptuje całkowicie drugiej strony. Sposobem przeciwdziałania jest zaakceptowanie
partnera takim, jaki jest. Często zdarza się, że skutkuje to samoistną zmianą u partnera, który zmienia się
bez stosowania form przymusu. Także zazdrość może być problemowa. Dzieje się tak wtedy, gdy człowiek
czuje się niespełniony i brakuje mu szacunku do samego siebie. Sposobem przeciwdziałania jest praca nad
samoakceptacją.
Kolejnym problemem jest użalanie się nad sobą. Dzieje się tak, kiedy człowiek współczuje sobie z powodu
działań partnera lub braku podjęcia określonych działań przez partnera. Sposobem przeciwdziałania jest
intensywne zajęcie się własnymi celami i niepozostawianie sobie czasu na żale. Inne problemy
to negatywne oczekiwania - dzieje się tak wtedy, gdy człowiek czeka na to, aż partner sprawi mu zawód,
18
Warszawa 2005
sposobem przeciwdziałania jest oczekiwanie od partnera najlepszego; niedopasowanie - dzieje się tak
wtedy, gdy partnerzy rozwijają się umysłowo z różną szybkością – po pewnym czasie przestają istnieć
wartości ważne dla obydwu partnerów, sposobem przeciwdziałania jest zdanie sobie sprawy, że miłość
to czynność aktywna. Należy rozniecić ją w sobie, a można się powtórnie zakochać.
Brak zaangażowania jest jednym z tych problemów, które są charakterystyczne dla dzisiejszego świata.
W związku z tempem życia, wielu ludzi żyje w związkach połowicznych. Ten stan można zilustrować
historią związku Mary i Joe’go. Byli ze sobą jedenaście lat. Mówili o małżeństwie często, lecz nie mogli się
zdecydować. Kiedy zamieszkali razem, każde z nich kupowało oddzielnie elementy wyposażenia domu.
Każde też płaciło za nie osobno. Każdy mebel posiadał przyklejoną z tyłu karteczkę, na której było
napisane, czyją jest własnością. Mary i Joe nigdy nie połączyli pieniędzy. Kiedy po jedenastu latach
rozstawali się, podział mienia przebiegł w mniej niż dwie godziny. Ponieważ nie byli w pełni zaangażowani
w związek, tak naprawdę spędzili jedenaście lat planując rozstanie. Innym przykładem są współczesne
kontrakty małżeńskie lub intercyzy. Umowy takie przewidują, jak zostanie podzielony majątek, gdyby para
chciała się rozstać. Sporządzając i podpisując taką umowę, para planuje – jeszcze przed pobraniem się –
szczegóły rozstania.
„Jedną z cech w pełni dojrzałego, realizującego się człowieka jest zdolność do zawierania bliskich
związków i pozostawanie w nich przez długi czas. Mężczyźni i kobiety o najzdrowszych osobowościach,
najbardziej zwarci wewnętrznie jako istoty ludzkie, to ci, którzy posiadają tę umiejętność tworzenia pełnych
miłości związków. Wybór partnera oraz jakość twojego życia rodzinnego decydują o twoim sukcesie jako
człowieka w takim samym stopniu, jak każdy inny czynnik. Twoje związki są bezpośrednim wyrazem tego,
jakim naprawdę jesteś człowiekiem. Prawo zgodności mówi, że twój zewnętrzny świat stosunków z innymi
ludźmi dokładnie odpowiada wewnętrznemu światowi myśli i uczuć. Jeśli jesteś wewnątrz pełen
pozytywnych myśli i miłości, zewnętrzny świat związków będzie szczęśliwy i satysfakcjonujący. Benjamin
Disraeli, dziewiętnastowieczny mąż stanu Anglii, powiedział: „śaden sukces w życiu publicznym nie może
zrekompensować niepowodzenia w domu”. Osobiste związki muszą mieć pierwszeństwo nad wszystkimi
innymi. W miarę dorastania i stawania się coraz lepszym człowiekiem, twoje związki powinny tak samo
dorastać i rozwijać się.”
– Brian Tracy
19
Warszawa 2005
Efektywne rodzicielstwo
Efektywne rodzicielstwo to wychowanie dzieci w poczuciu samoakceptacji i pewności siebie.
To da dzieciom podstawę do sukcesów w dorosłym życiu.
Dzieci potrzebują bezwarunkowej miłości oraz akceptacji ze strony rodziców. Rodzice muszą pamiętać,
żeby codziennie wyrażać to, jak bardzo kochają własne dzieci. Zarówno słowami, jak i czynami. Mogą
wyrażać miłość słowami, gestami, za pomocą kontaktu wzrokowego.
Miłość jest kluczowym słowem, jeśli chodzi o kontakty z dziećmi. Jeden z periodyków psychologicznych
opisał historię chłopca, w której właśnie miłość gra główną rolę. Ten trzyletni chłopiec został sam w domu
z małą siostrzyczką, podczas gdy jego rodzice poszli do restauracji. Jednak wracając zginęli w wypadku.
Wydział Opieki Społecznej umieścił chłopca w domu dziecka. Nigdy nie zobaczył swoich rodziców, a był
zbyt małym dzieckiem, żeby zrozumieć rozmiary tragedii. W domu dziecka sprawiał same problemy. Bił się
z innymi dziećmi, moczył się, krzyczał. Przenoszono go stale do nowych domów dziecka, gdzie jego
zachowania potęgowały się. Do tego chłopiec przestał rosnąć - w wieku siedmiu lat ciągle wyglądał
na trzylatka. Pewnego razu jednak los się do niego uśmiechnął – kochająca się para spotkała chłopca
w domu dziecka i postanowiła go adoptować. Po zakończeniu procesu adopcji zabrali go do domu. Dawali
dziecku bezwarunkową miłość i akceptację – nosili na rękach, rozmawiali z nim, tulili go, całowali i trzymali
za rękę. Po kilku tygodniach chłopiec zaczął rosnąć. Wkrótce odrobił straty czterech lat, a po roku
mieszkania z kochającymi nowymi rodzicami ważył i mierzył dokładnie tyle, ile jego rówieśnicy.
Rodzice muszą stworzyć dziecku świat, który sprzyja osiągnięciom. Powinni angażować się w odrabianie
prac domowych i w sprawy szkolne. Kluczowa zasada, o której rodzice muszą pamiętać, zawiera się w tym,
że są najważniejszym wzorcem dla własnego dziecka. Dziecko będzie starało się całe życie być takie, jak
jego rodzice. Będzie traktowało ludzi tak, jak robią to jego mama i tata.
Kluczowe warunki, jakie mogą stworzyć rodzice dla dzieci, to demokracja oraz pozytywne oczekiwania.
Demokracja polega na tym, że rodzice wysłuchują opinii dzieci i je szanują. Traktują dzieci jak
inteligentnych i myślących ludzi. Pozytywne oczekiwania polegają na zachęcaniu dzieci przez rodziców
do wiary we własne możliwości.
Istotnym czynnikiem, który wpływa na efektywne rodzicielstwo, jest zaangażowanie rodziców w odrabianie
prac domowych. Chodzi o czas i sposób odrabiania lekcji, oraz nadanie właściwej rangi zwyczajowi pracy
nad zadaniami do domu. Najbardziej efektywna sytuacja to odrabianie pracy domowej przy rodzinnym
20
Warszawa 2005
stole, w tym samym pomieszczeniu, w którym przebywają rodzice. Telewizor powinien być wyłączony,
a rodzice chętni do pomocy i śledzenia przebiegu wykonania zadań przez dzieci.
„Punktem początkowym wychowania superdzieci jest zdanie sobie sprawy, że dzieci nie są twoją
własnością. Należą tylko do samych siebie. Są darem niebios, a do tego darem tylko na pewien czas.
Mówię moim dzieciom, że zostały do mnie zesłane przez Boga i że moim zadaniem jest kochać je
i opiekować się nimi, dopóki nie dorosną. Traktuję je tak, jakby były cennym podarunkiem, pożyczonym mi
tylko na krótki czas. Nie mam ich naginać do moich oczekiwań, lecz wspierać je w budowaniu własnej
wyjątkowości i indywidualności. Każde dziecko jest inne od pozostałych i przychodzi na świat z własnym
planem, indywidualnymi talentami, zainteresowaniami i zdolnościami. Nikt nie może wiedzieć, czym może
się stać i czym stanie się twój następca. Zadaniem dziecka nie jest dostosować się do wymagań, lecz
rosnąć i kwitnąć i osiągnąć wszystko, co jest w stanie osiągnąć.”
– Brian Tracy
Zasady miłości
Podstawową siłą, która rządzi człowiekiem, jest miłość. To katalizator, który wyzwala to, co najlepsze.
Istnieją trzy rodzaje miłości. Pierwszy to Eros, czyli miłość do samego siebie. Wielu ludzi zatrzymuje się
na tym etapie. Są tak zajęci sobą i własnymi uczuciami, że nie są w stanie przejąć się uczuciami innych
ludzi. Drugi rodzaj to Filia, czyli miłość do bliźnich. Ludzie kierują miłość na zewnątrz, ku innym ludziom,
troszczą się o nich i opiekują się innymi. Takim rodzajem miłości charakteryzują się ludzie zdrowi i
szczęśliwi. Trzecim typem miłości jest Charis. To miłość uniwersalna, do całej ludzkości. Miłość posiada
kluczowy wpływ na nasze życie. Człowiek powinien pamiętać o zasadzie, według której im więcej miłości
daje, tym więcej jej sam otrzymuje. Najlepszym lekiem dla ludzi o niskiej samoocenie jest znalezienie
osoby, której mogliby pomóc; której mogliby okazać miłość.
Zdrowa osobowość opiera się na samoakceptacji i szacunku do samego siebie. Im bardziej człowiek kocha
i lubi samego siebie, tym bardziej może kochać i lubić innych ludzi.
Pewien psycholog spotkał niedawną starszą kobietę, która opowiedziała mu swoją historię. Wychowywała
się w domu, w którym rodzice bardzo kochali swoje dzieci. Uczyli oni ją, jej braci i siostry, że okazywanie
21
Warszawa 2005
miłości każdemu, bez względu na jego zachowanie, jest bardzo ważne. Kiedy rodzice zmarli, dorosłe dzieci
zebrały się, by podzielić majątek. Mąż tej kobiety był bogatym człowiekiem, nie potrzebowała więc
pieniędzy ze spadku. Zależało jej tylko na jednej rzeczy z rodzinnego domu. Chodziło o tabliczkę, która
od zawsze wisiała nad kominkiem. Kiedy ktoś w domu miał problem z innym człowiekiem, rodzice zawsze
prosili tę osobę o przeczytanie napisu na tabliczce. Brzmiał on: „śycie jest jedno i szybko przeminie,
to przetrwa, co z miłości uczynię.” Jeśli ludzie będą kierowali się w życiu tą dewizą, nie będą mieli
możliwości popełnienia błędu.
Częstą przeszkodą są negatywne uczucia, takie jak lęk, gniew, poczucie winy i żal. Kluczem do wyzwolenia
się spod ich wpływu jest przebaczenie. To egoistyczne działanie prowadzi do
uwolnienia siebie.
„Kiedy byłem nastolatkiem, zanim wyruszyłem w świat, spędziłem sporo czasu myśląc o sensie życia. Co
robię na tym świecie? Jaki jest cel życia? Jaki jest powód istnienia? Kim jestem? Skąd przychodzę? Dokąd
zmierzam? Jestem pewien, że każdy kiedyś zastanawiał się nad przyczynami swego istnienia na tej
planecie. Już jako młody człowiek doszedłem do wniosku, że miłość jest najważniejszą rzeczą na świecie.
Przez osiem lat odwiedziłem ponad osiemdziesiąt krajów, imałem się różnych zajęć, uczyłem się różnych
języków i znajdowałem się w różnych sytuacjach. Zawsze jednak czułem, że miłość jest najważniejsza
na świecie. Czasem zadaję ludziom pytanie, co uważają za najważniejsze na świecie. Uważam, że
na podstawie odpowiedzi na to pytanie można ocenić dojrzałość uczuciową człowieka. Moim zdaniem
jedyną
właściwą odpowiedzią
jest
miłość.
Pytałem
o
to czołowych
biznesmenów,
polityków,
profesjonalistów i innych ludzi zajmujących się najróżniejszymi rzeczami i okazało się, że nawet ci
najtwardsi realiści i materialiści przyznają, że w głębi serca uważają, iż miłość jest ważniejsza od reszty
świata.”
- Brian Tracy
22

Maksimum osiągnięć

Transkrypt

Podobne dokumenty

w sprzedaży - Brian Tracy International

szkoła liderów biznesu - Brian Tracy International

102 cytaty, które zmienią Twoje życie na lepsze

Brian Patten (określany mianem „piątego Beatlesa”) urodził się w