Leopard 2 - Ja w sieci

Ja w sieci
Leopard 2
Autor: Administrator
19.02.2011.
Zmieniony 19.02.2011.
Po powstaniu czołgu Leopard-1, Niemcy zaangażowały się wspólnie ze Stanami Zjednoczonymi w projekt
nowego czołgu określanego jako MBT-70/KPz 70, czyli podstawowego czołgu bojowego lat 70-tych.
Pojazd miał się charakteryzować napędem turbinowym, bardzo silnym opancerzeniem oraz uzbrojeniem
w armatę kalibru 152mm i działko kalibru 20mm. Początkowo powstające Leopardy-1 postanowiono
dostosować do współdziałania z mającymi powstać MBT-70. Już w 1967 roku pojawiły się pierwsze
problemy w programie MBT, więc niemieckie MON zadecydowało o realizacji przez Ferdynanda Porsche
projektu określonego jako "Vergoldeter Leopard". Niedługo potem, bo w 1969 roku z powodu problemów
z zastosowanymi rozwiązaniami technicznymi i stale rosnącymi kosztami projekt MBT-70 zarzucono. W
1970 roku, widząc fiasko programu budowy czołgu wespół z amerykanami, niemieckie federalne
ministerstwo obrony podjęło decyzję o samodzielnym opracowaniu nowego czołgu na bazie projektu
"Vergoldeter Leopard". Pierwsze dwa prototypy tego projektu powstały już w latach 1969-70, początkowo
wyposażone w dziesięciocylindrowe silniki MB-872. Następnie zadecydowano o jak największym
wykorzystaniu komponentów opracowanych w ramach przerwanego MBT-70. Jako głównego dostawcę
kolejnych 7 prototypów kadłuba wybrano zakłady Krauss-Maffei z Monachium. Pojazdy zbliżone
wyglądem do Leoparda-1A4 z programu MBT-70 otrzymały m.in. 12 cylindrowe, chłodzone powietrzem
silniki MTU-873 Ka-500. Łącznie w ramach szeroko zakrojonych prac projektowych powstało 16 kadłubów
i 17 wież. Dziesięć wież uzbrojono w armaty 105mm, a siedem w gładkolufowe kalibru 120mm, obie
produkowane przez Rheinmetall. W wyniku analiz konfliktu izraelsko-arabskiego z 1973 roku
zadecydowano o wzmocnieniu opancerzenia przyszłego czołgu Bundeswehry. W tym samym roku
rozpoczęto negocjacje za Stanami Zjednoczonymi dotyczące standaryzacji uzbrojenia pancernego obu
państw na lata 80-te XX wieku.
Leopard-2 miał szansę stać się wozem bojowym armii Stanów Zjednoczonych, więc konstruktorzy firm
Porsche, Krauss-Maffei i Wegmann zabrali się do modyfikacji istniejących planów konstrukcyjnych czołgu
tworząc prototypy docelowego Leoparda 2 AV (Austere Version). Czołg otrzymał zalecane wzmocnienie
opancerzenia w postaci pancerza stalowo-ceramicznego (tzw. Chobham), nową wieżę z
charakterystycznymi dla Leopardów pionowymi ścianami i nowy system kontroli ognia. Do 1976 roku
powstały dwa prototypy podwozi i trzy wieży. Jedna z wież posiadała system kontroli ognia firmy Hughes
oraz 105mm armatę L7A3, druga posiadała także 105mm armatę, jednak przystosowana była do
szybkiego montażu 120mm Rheinmetall, trzecia posiadała niemiecki sko typu EMES 13 i 120mm
gładkolufową armatą Rheinmetall. W sierpniu 1976 roku niemiecki prototyp Leoparda 2AV przybył do
amerykańskiego Aberdeen, gdzie do grudnia tego roku przechodził próby porównawcze z amerykańskim
XM-1 (późniejszy M-1 Abrams) i brytyjskim Chieftain. Według przeprowadzających testy amerykanów XM1 charakteryzował się lepszym opancerzeniem przy zbliżonej manewrowości. Ostatecznie jak wiadomo US
Army do uzbrojenia przyjęła XM-1, jednak ten po kilku latach został dozbrojony w niemiecką 120mm
armatę Rh-M-120 z Leoparda 2. We wrześniu 1977 roku niemieckie federalne ministerstwo obrony
zadecydowało o zakupie 1800 czołgów Leopard 2 w pięciu seriach produkcyjnych. Jako głównego
realizatora kontraktu wybrano firmę Krauss- Maffei, wspieraną przez firmę Wegmann (stosunek 55 do
45%).
Leopard 2A1
Czołg Leopard 2 zbudowany jest w najbardziej typowym układzie konstrukcyjnym stosowanym w tego
typu pojazdach wojskowych. Przedział kierowania umieszczono z przodu, bojowy w środkowej części,
napędowy w tylnej części pojazdu.
Leopard 2 - wczesna wersja
Załoga pojazdu składa się z czterech osób: kierowcy zajmującego stanowisko z przedniej prawej strony
kadłuba, dowódcy oraz celowniczego w prawej i ładowniczego w lewej części wieży. Kierowca dysponuje
pojedynczym otwieranym na prawo włazem wraz z trzema peryskopami obserwacyjnymi. Środkowy
peryskop może być zmieniony na nocne pasywne urządzenie obserwacyjne PERI D53. Pod siedzeniem
kierowcy znajduje się właz ewakuacyjny. Dowódca czołgu oraz ładowniczy także dysponują pojedynczymi
otwieranymi do przodu włazami. Dowódca dysponuje optycznym, panoramicznym, stabilizowanym
przyrządem obserwacyjnym PERI-R-17 o dwóch powiększeniach: x2 i x8. Przyrząd obraca się o 360
stopni w poziomie i od - 13 do + 20 stopni w pionie. Dodatkowo wokół włazu dowódcy umieszczono sześć
http://jawsieci.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 09:30
Ja w sieci
peryskopów obejmujących obszar po 80 stopni w poziomie i 15 stopni w pionie każdy. Głównym
przyrządem do prowadzenia ognia, a także wspomagającego obserwację jest stabilizowany celownik
optyczny EMES 15 produkcji zakładów Krupp-Atlas-Elektronik. Przyrząd posiada dwa okulary
(celowniczego i dowódcy) pokazujące jednakowy obraz. EMES-15 sprzężony jest z dalmierzem laserowym
CE 628 (firmy Eltro) oraz termowizorem WBG-X (firmy Zeiss). Dalmierz jak i termowizor umieszczone
zostały w przednim prawym rogu wieży chronione przez zamykane metalowe pokrywy. Należy dodać, iż
pierwsze 200 czołgów Leopard 2A1 (określane także jako A0) nie posiadało początkowo termowizora, w
jego miejsce montowano znany z Leoparda 1 wzmacniacz światła szczątkowego (noktowizor) PZB200.
EMES 15 charakteryzuje się powiększeniem kanału dziennego x12 przy polu widzenia 5 stopni, oraz
powiększeniem kanału nocnego (termowizor) x12 lub x4. W dolnej części okularu celownika EMES 15
wyświetlana jest odległość zmierzona przez dalmierz (do 9990 metrów z dokładnością 10 metrów) a
także dane o zastosowanym rodzaju amunicji i gotowości armaty do oddania strzału. Po za
wprowadzeniem do analogowego przelicznika balistycznego wysokości nad poziomem morza i
temperaturą powietrza oraz amunicji pozostałe dane niezbędne do otwarcia skutecznego ognia (m.in.
rodzaj amunicji, dane z żyroskopów, dane z dalmierza, miernik prędkości wiatru) wprowadzane są
automatycznie. Cały system jest na bieżąco kontrolowany przez zintegrowany układ diagnostyczny. W
sytuacjach awaryjnych celowniczemu służy celownik teleskopowy Leitz FERO-Z18 o powiększeniu x8 i
kącie widzenia 10 stopni. Decyzje podejmowane przez dowódcę czołgu są nadrzędne wobec komend
celowniczego, w tej sytuacji jego sterowanie jest wyłączone. Podczas działań dowódca za pomocą tylko
prawej dłoni umieszczonej na pulpicie steruje przyrządem PERI-R-17, dalmierzem laserowym,
nakierowuje armatę na cel oraz w razie potrzeby prowadzi ogień. Jednak najczęściej jego rola sprowadza
się do wyszukania celu, nakierowania na cel armaty i wskazania położenia celu celowniczemu. Dalsze
działania związane ze zniszczeniem przeciwnika prowadzi celowniczy, a w tym czasie dowódca za pomocą
PERI-R-17 poszukuje kolejnego celu dla armaty (tzw. zasada hunter-killer). Zmiany w podziale zadań
pomiędzy celowniczym a dowódcą czołgu mogą wystąpić w nocy lub trudnych warunkach
atmosferycznych, gdy tylko jeden z nich może mieć skuteczny środek do obserwacji i celowaniatermowizor. Po obu stronach wieży umieszczono początkowo po 4 wyrzutnie granatów dymnych (potem
ilość zwiększono do łącznie 16 wyrzutni) kalibru 76mm firmy Wegmann. Są one elektrycznie odpalane
pojedynczo lub w salwach po cztery sztuki. Co charakterystyczne dla pierwszej serii wersji A1 na dachu
wieży zamontowano na pionowym maszcie czujnik do pomiaru prędkości wiatru. Do utrzymania łączności
służą dwie radiostacje typu SEM25/SEM35.
Uzbrojeniem podstawowym czołgu od początku była 120mm armata gładkolufowa Rh-M-120 firmy
Rheinmetall umieszczona w wieży i wyposażona w osłonę termiczną oraz przedmuchiwacz. Masa
całkowita kompleksu składającego się z lufy długości 530cm, bloku komory zamkowej, zamka, osłony
termicznej i przedmuchiwacza wynosi 3100 kg. Długość odrzutu armaty wynosi 340mm i maksymalnej
sile odrzutu około 650kN. W płaszczyźnie pionowej armata jest naprowadzana w zakresie od - 9 do + 20
stopni. Armata jest stabilizowana w obu płaszczyznach (i naprowadzana) za pomocą układów
elektrohydraulicznych (WNA-H22) względem określonego punktu w przestrzeni. Błąd układu stabilizacji
nie przekracza 0,15-0,2 mrad (15-20cm na 1000 metrów) w pionie i 0,3-0,4 mrad w płaszczyźnie
poziomej. Łącznie w czołgu przewożone są 42 sztuki amunicji, 27 z nich znajduje się w regale
amunicyjnym obok kierowcy a pozostałe 15 sztuk w opancerzonej niszy z tyłu wieży. Szybkostrzelność
praktyczna wynosi około 9 strzałów na minutę. Początkowo stosowano wyłącznie pociski kumulacyjne DM12 lub podkalibrowe z rdzeniem z zubożonego uranu DM-13. W późniejszym okresie wprowadzono
dodatkowe typy: podkalibrowy z rdzeniem wolframowym DM-23, podkalibrowe z dłuższym rdzeniem DM33 i odłamkowy z zapalnikiem zbliżeniowym. Wymienione pociski charakteryzują się następującymi
właściwościami: - DM-13: masa pocisku-7,1 kg, prędkość początkowa- 1650m/s, przebijalność- 230mm z
2200m, - DM-33: masa pocisku-7,3 kg, prędkość początkowa- 1650m/s, przebijalność- 470mm z 2000m.
Dodatkowe uzbrojenie czołgu stanowią dwa karabiny maszynowe MG3 kalibru 7,62mm z zapasem 4750
naboi. Jeden z nich jest zamontowany na wieży, przeważnie przy włazie ładowniczego (istnieje możliwość
montażu przy włazie dowódcy), drugi jest sprzężony z armatą i obsługiwany z pulpitu celowniczego.
Czołg napędzany jest za pomocą 12 cylindrowego, chłodzonego cieczą, wielopaliwowego silnika o
zapłonie samoczynnym typu MTU MB 873 Ka-501. Jego pojemność to 47,6 litra, moc 1500 KM (1100kW)
przy 2600 obr./min. W silniku zastosowano dwie turbosprężarki i chłodnice sprężonego powietrza. Silnik
wraz z hydrokinetyczną planetarną przekładnią HSWL-354 (o czterech przełożeniach do przodu i dwóch
do tyłu) tworzy jednolity zespół napędowy (tzw. power-pack) wymienialny w przeciągu 15 minut. Łączna
pojemność czterech zbiorników paliwa to 1160 litrów, co przy zużyciu około 250 litrów na 100 km drogi
utwardzonej pozwala na przejazd około 500km. Zużycie paliwa w terenie może wynieść do 500 litrów na
100km. Układ napędowy umożliwia uzyskanie na drodze prędkości do 72km/h oraz 32 km/h ze startu
zatrzymanego w czasie 6 sekund.
http://jawsieci.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 09:30
Ja w sieci
Układ jezdny czołgu Leopard 2 stanowi siedem par kół jezdnych wyposażonych w amortyzatory i
ograniczniki ugięć zawieszenia. Ograniczniki ugięć montowane są przy pierwszej, drugiej, trzeciej, szóstej
i siódmej parze kół nośnych. Górna krawędź gąsienic opiera się na czterech rolkach podtrzymujących
(łącznie osiem sztuk).Gąsienice posiadają montowane do zewnętrznej strony nakładki gumowe
zwiększające przyczepność oraz chroniące drogi publiczne przed uszkodzeniem.
Kadłub oraz wieżę wykonano z płyt spawanych. Opancerzenie wykonano z elementów ceramicznych,
zatopionych w modułach ze stopów lekkich oraz warstwy z tworzyw sztucznych rozdzielonej przegrodami
w kształcie plastrów miodu. Całość z obu stron osłonięta jest za pomocą stalowych płyt. Ocenia się, że
czołgi wersji A1 do A3 posiadają opancerzenie odporne: - pociski podkalibrowe: wieża 570-630mm, przód
kadłuba 350mm, - pociski kumulacyjne: wieża 810-1100mm, przód kadłuba 520mm.
Stanowisko celowniczego (fot. Grzegorz Karsznia)
Czołg Leopard 2A1 posiadał system ochrony przeciwpożarowej złożony z czterech 9 kg butli ze środkiem
przeciwogniowym, odpalany automatycznie lub ręcznie. Pojazd posiadał także system ochrony przed
bronią masowego rażenia.
Pierwsza zamówiona seria czołgów Leopard 2 liczyła 380 wozów, 209 powstało w zakładach Krauss-Maffei
(10001-10210), pozostałe 171 w zakładach MaK Wegmann (20001-20172). Pierwsze cztery z sześciu
dostarczonych w 1979 roku pojazdów, przekazanych zostało 25 października 1979 roku pierwszemu
wojskowemu użytkownikowi, Szkole Pancernej w Munster. W 1980 roku dostarczono 100, w 1981 kolejne
229 sztuk, a pozostałe w 1982 roku. Pierwsze jednostki przezbrojone w czołgi Leopard 2 to pododdziały 1
Korpusu Armijnego (1 i 3 DPanc) użytkujące do tej pory Leopardy 1.
Druga partia wozów Leopard 2A1 została wyprodukowana pomiędzy marcem 1982 roku a listopadem
1983 roku. Łącznie liczyła 450 wozów, z tego w zakładach Krauss-Maffei powstało 248 (10211-10458), a
Wegmann 202 sztuki (20173-20347). W wyniku pierwszych doświadczeń eksploatacyjnych w
pododdziałach Bundeswehry, oraz ciągle trwających prac konstrukcyjnych dokonano kilku modyfikacji w
stosunku do pierwszej partii. Wszystkie wozy otrzymały już docelowy termowizor dla systemu EMES 15,
zabudowano nowe uchwyty dla amunicji armatniej, wzmocniono ochronę wnętrza wieży przed
zniszczeniem przewożonej w niszy amunicji, podwyższono o 5cm podstawę panoramicznego peryskopu
dowódcy, wyeliminowano pionowy maszt na wieży z czujnikiem pomiaru wiatru, dla ułatwienia kontaktu
ze światem zewnętrznym w tylnej części wieży zamontowano zewnętrzne gniazdo dla telefonu
wewnętrznego.
Trzecia seria pojazdów wyprodukowanych pomiędzy listopadem 1983 a listopadem 1984 roku liczyła 300
sztuk, 165 zbudował Krauss-Maffei (10459-10623) i 135 Wegmann (20375-20509). Czołgi tej partii miały
niewielkie zmiany w stosunku do poprzedniej, m.in. powiększono płytkę ochronną na maszcie systemu
ochrony przed bronią masowego rażenia.
Leopard 2A2
W latach 1984-87 przeprowadzono modernizację wyprodukowanych w pierwszej partii czołgów wersji A2
wymieniając przede wszystkim noktowizor PZB200 na termowizor, przeprowadzono także pozostałe
modyfikacje jakie dotknęły partię drugą i trzecią.
Leopard 2A3
Czwarta partia nowo powstałych czołgów Leopard 2 również liczyła 300 pojazdów, pomiędzy grudniem
1984 a grudniem 1985 w zakładach Krauss-Maffei powstało 165 wozów (10624-10788) i 135 w
Wegmann (20510-20644). Pojazdy otrzymały po dwie nowe radiostacje typu SEM80/90 z
charakterystycznymi krótszymi antenami, zmodernizowano także układ wydechowy co pozwoliło na
wyciszenie pracy silnika, natomiast celowniczy otrzymał specjalną podporę klatki piersiowej co ułatwiało
jego pracę szczególnie podczas ruchu pojazdu. Czołgi otrzymały nowe malowanie w kolorach: czerń, brąz
i zieleń.
Leopard 2A4
http://jawsieci.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 09:30
Ja w sieci
Pomiędzy grudniem 1985 a marcem 1987 powstała piąta partia. Z łącznej liczby 370 wozów zakłady
Krauss-Maffei zbudowały 190 (10789-10979), zakłady Wegmann 180 sztuk (20645-20825). Piąta seria
otrzymała nowe cyfrowe przeliczniki balistyczne FLT2 w miejsce dotychczas stosowanych analogowych, w
przedziałach załogi zamontowano układ przeciwwybuchowy firmy Deugra, zmianie uległo położenie
pierwszej i trzeciej rolki podtrzymującej gąsienice.
Leopard 2A4 w polskich barwach (fot. Mariusz Cielma)
Początkowo zaplanowano powstanie pięciu serii produkcyjnych, jednak już w czerwcu 1987 roku
postanowiono zamówić kolejną, liczącą 150 pojazdów partię. Pomiędzy styczniem 1988 a majem 1989
roku, 83 z nich powstało w zakładach Krauss-Maffei (10980-11062), pozostałe 67 sztuk w Wegmann
(20826-20892). Czołgi tej wersji w porównaniu do poprzedników otrzymały nowe akumulatory, nowe
gąsienice typu Diehl 570FT. W wyniku wprowadzenia nowych technologii przy produkcji płyt pancernych
opancerzenia wzrosła odporność czołgu na pociski: - podkalibrowe: wieża 590-690mm, przód kadłuba
600mm, - kumulacyjne: wieża 810-1290mm, przód kadłuba 710mm. Pomiędzy majem 1989 a kwietniem
1990 powstała kolejna seria, siódma licząca 100 wozów. Zakłady Krauss-Maffei zgodnie z
zapoczątkowanym w latach 70-tych podziałem produkcji zbudowały 55 sztuk (11063-11117), Wegmann
45 sztuk (20893-20937). Czołgi te są identyczne jak szósta partia.
Ostatnia, ósma partia Leopardów 2 dla Bundeswehry, powstała pomiędzy styczniem 1991 a marcem
1992 w liczbie 75 czołgów, 41 w Krauss-Maffei (11118-11158) i 34 w Wegmann. Ostatni czołg Leopard 2
został przekazany 8 górskiemu batalionowi czołgów 19 marca 1992 roku na uroczystości w Monachium.
W latach 80-tych XX wieku do uzbrojenia czołgów Leopard 2 wprowadzono nową amunicję armatnią, był
to m.in. podkalibrowy pocisk DM 43 (rdzeń wolframowy) o masie 7,2kg, prędkości początkowej 1740m/s
i przebijalności 560mm stali na odległość 2000 metrów.
Dane taktyczno- techniczne wersji A4:
- długość (z lufą): 9,67m,
- długość kadłuba: 7,72m,
- szerokość z ekranami przeciwkumulacyjnymi: 3,7m,
- wysokość do stropu wieży: 2,48m,
- wysokość całkowita: 2,76m,
- prześwit: 0,49m,
- masa bojowa: 55150 kg,
- masa własna: 52000 kg,
- masa wieży: 16000 kg,
- długość gąsienic: 2,78m,
- nacisk na grunt: 0,83kg/cm kw.,
- maksymalna szerokość rowu: 3m,
- maksymalna wysokość przeszkody: 1,1m,
- wzniesienia: 60 stopni.
http://jawsieci.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 09:30
Ja w sieci
Leopard 2A5
Początkowo planowano w miejsce Leoparda 2 wprowadzić nowy pojazd opracowany wspólnie z Francją.
Jednak w listopadzie 1982 roku program współpracy anulowano. Niemcy postanowiły ponownie
samodzielnie opracować nowy czołg podstawowy nazwany leopard 3. Faza prac teoretycznych czy badań
poszczególnych elementów czy koncepcji pojazdu trwała od marca 1983 aż do 1996 roku. Część z prac
zrealizowano na powstałych w końcu lat 80-tych kolejnych partiach Leopardów 2. Badano możliwość
zainstalowania tylko nowej wieży z automatem ładowania i zmniejszoną do trzech ludzi załogą, czy
opracowania całkowicie nowego kadłuba i wieży. W ramach tych prac w 1989 roku powstał testowy
Leopard 2KVT (Komponentenversuchstrager). Czołg otrzymał nowe opancerzenie, strop wieży otrzymał
dodatkowe opancerzenie reaktywne zabezpieczające przed kumulacyjną subamunicją kasetową, wyżej
umieszczono sensory systemu EMES 15, przyrząd dowódcy PERI 17 posiadał własny termowizor,
zamontowano nowy elektrycznie otwierany właz kierowcy, nowe włazy dowódcy czołgu i ładowniczego.
Wszystkie te zmiany (opancerzenie) wpłynęły na masę pojazdu, która osiągnęła ponad 60 ton. Na
przełomie lat 8-tych i 90-tych XX wieku rozpadł się polityczny i militarny system trzymający Europę
Zachodnią w "szachu". Wraz z tym zmniejszyły się także wydatki na uzbrojenie. Kontynuowano jednak
program modernizacji Leoparda 2 określony teraz pod skrótem KWS. Postanowiono pracować nad trzema
różnymi wersjami programu KWS: - KWS I: czołg z armatą L55/120 Rheinmetall o dłuższej lufie
używający także nowej amunicji (przyszły Leopard 2A6), - KWS II: czołg z dodatkowym opancerzeniem i
zmodernizowanymi systemami kierowania ogniem, obserwacji, nawigacji (przyszły Leopard 2A5), - KWS
III: czołg z nową armatą gładkolufową NPzK-140 kalibru 140mm i automatem ładującym. W październiku
1991 roku trzy kraje: Niemcy, Szwajcaria i Holandia podjęły decyzję o współpracy nad pracami w ramach
programu KWS II.
Holenderski 2A5
Kierowca Leoparda 2A5 otrzymał wspomniany wcześniej otwierany elektrycznie na prawo właz, kierowca
otrzymał także monitor na którym widoczny jest obraz z zamontowanej w tylnej części kadłuba kamerze,
dotychczas aluminiowe koła zastąpiono stalowymi, wzmocniono wałki skrętne zawieszenia. Zmiany
dotknęły przede wszystkim wieżę. Otrzymała ona nowe opancerzenie modułowe z laminatów o pochyłym
ukształtowaniu w stosunku do wcześniejszych wersji czołgu, część stropu wieży otrzymała pancerz
reaktywny. W wyniku przeprowadzonych zmian w opancerzeniu czołg tej wersji charakteryzuje się
zdecydowanie większą odpornością wynoszącą: - pociski podkalibrowe: wieża 850-930mm, przód
kadłuba 620mm, - pociski kumulacyjne: wieża 1730-1960mm, przód kadłuba 750mm. Cofnięty za właz
dowódcy jego przyrząd obserwacyjny otrzymał integralny termowizor z monitorem pokazującym obraz
(zoom x8, x12, x36) na stanowisku dowódcy. Dodatkową osłonę pancerną otrzymał rezerwowy celownik
optyczny FERO Z-18 przeniesiony na górną krawędź opancerzenia podstawy działa. Elektrohydrauliczne
układy naprowadzania i stabilizacji armaty WN-H22 zostały wymienione na całkowicie elektryczne typu
WNA-E. Leopard 2A5 otrzymał hybrydowy system nawigacyjny łączący platformę bezwładnościową wraz
z systemem GPS.
Dane taktyczno-techniczne czołgu Leopard 2A5:
- długość (z lufą): 9,67m,
- długość kadłuba: 7,72m,
- szerokość z ekranami przeciwkumulacyjnymi: 3,7m,
- wysokość całkowita: 3,03m,
- masa bojowa: 59500 kg,
- masa wieży: około 22000 kg,
- nacisk na grunt: ok. 0,92kg/cm kw.,
- prędkość maksymalna: około 68km/h
Wersja Leopard 2A5 to pojazdy powstałe w wyniku modernizacji dotychczas używanych Leopardów 2A4
http://jawsieci.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 09:30
Ja w sieci
pochodzących z szóstej, siódmej i ósmej partii produkcyjnej. Pierwszy zmodernizowany pojazd został
przekazany użytkownikowi 30 listopada 1995 roku.
Leopard 2A6
Wersja ta to kolejna modernizacja już wyprodukowanych pojazdów. Charakteryzuje się przede wszystkim
armatą z dłuższą lufą L/55 120mm. Z myślą o tej armacie opracowano nowy pocisk podkalibrowy z
rdzeniem wolframowym DM53 (LKE II) o masie 8,35 kg, prędkości początkowej 1750 m/s i przebijalności
810mm pancerza z odległości 2000 metrów. Pociski te mogą być także używane z armat L44 o krótszej
lufie, jednak wtedy ich wartość bojowa jest niższa (m.in. prędkość początkowa 1670 m/s).
Niemiecki Leopard 2A6
Czołg Leopard 2A6 otrzymał także nowy silnik pomocniczy, nową osłonę przeciwminową dna kadłuba oraz
układ klimatyzacji przedziału załogowego. Masa bojowa czołgu wynosi 62 tony. Pierwszy z łącznie
planowanych 225 czołgów tej wersji powstał w marcu 2001 roku. Wszystkie czołgi jakie powstaną, będą
wynikiem przebudowy wozów wersji A5.
Pojazdy pochodne
Samonośne podwozie Leoparda 2 zostało wykorzystane do opracowania wozów zabezpieczenia
technicznego Bergerpanzer 2 (75 dla Niemiec i 25 dla Holandii) i Bergerpanzer 3 (75 dla Niemiec, 25 dla
Holandii, 25 dla Szwajcarii, 16 dla Hiszpanii, 14 dla Szwecji), czołgu mostowego Leguan (35 dla Niemiec,
14 dla Holandii), czołgu Vickers Mk 7, samobieżnego zestawu przeciwlotniczego Gepard 2. Dodatkowo
powstały 42 czołgi do szkolenia kierowców (22 dla Niemiec, 20 dla Holandii). Wozy te w miejsce wieży
posiadają oszkloną kabinę oraz atrapę lufy armatniej.
Użytkownicy
Rodzina Leoparda 2 stała się bardzo popularna wśród armii europejskich. Pierwszym odbiorcą
zagranicznym była Holandia. Kraj ten w latach 1982-86 zakupił 445 czołgów Leopard 2. Czołgi swą
budową i wyposażeniem odpowiadały niemieckiej drugiej i trzeciej partii produkcyjnej. Holenderskie
Leopardy 2NL (bo taką nazwę otrzymały) różniły się jednak od ich niemieckich pierwowzorów pewnymi
elementami: otrzymał holenderskie wyrzutnie granatów dymnych po sześć sztuk z każdej strony wieży,
kierowca otrzymał nocny pasywny przyrząd obserwacyjny także produkcji holenderskiej, niemieckie
karabiny MG3 zostały wymienione na belgijskie 7,62mm FN MAG, czołgi otrzymały nowe radiostacje firmy
Philips. W pierwszej połowie lat 90-tych XX wieku podjęto decyzję o modernizacji 330 sztuk Leopardów
2NL do standardu wersji A5. Pierwszy zmodernizowany wóz powrócił do użytkownika w maju 1997 roku.
W tym samym roku odsprzedano pozostałe 115 wozów armii Austrii. W ostatnim czasie zadecydowano,
że 180 wozów zostanie doprowadzonych do konfiguracji wersji A6, pierwszy taki wóz dotarł do Holandii w
lutym 2003 roku.
Kolejnym użytkownikiem była Szwajcaria. W sierpniu 1983 roku kraj ten poinformował o decyzji zakupu
380 czołgów Leopard 2. Pierwsze czołgi dotarły do użytkownika w 1987 roku. Były to wozy pochodzące z
liczącej 35 sztuk serii powstałej bezpośrednio w zakładach Krauss-Maffei. Pozostałe 345 Pz87 (określenie
narodowe) powstało w latach 1987-93 na licencji w zakładach szwajcarskich. Pod względem
konstrukcyjnym odpowiadają one piątej partii pojazdów dostarczonych Bundeswehrze. Podobnie jak u
czołgów holenderskich część wyposażenia była odmienna: produkowane na licencji w Szwajcarii karabiny
maszynowe 7,5mm MG87, amerykańskie radiostacje AN/VCR 12, zamontowanie przed wyrzutniami
granatów dymnych dodatkowych wyrzutni szwedzkich granatów oświetlających Lyran, w przedniej części
wieży zamontowano uchwyty dla ostróg używanych na gąsienice podczas jazdy w zimie.
Na początku lat 90-tych także Szwecja zadecydowała o zakupie czołgów Leopard 2. Część z nich miała
pochodzić z nadwyżek armii niemieckiej (Strv 121), część miała być nowa i w większości powstała na
licencji w Szwecji (Strv 122). Pomiędzy 1994 a 1995 rokiem do tego kraju dostarczono 160 używanych
Leopardów 2A4, są one używane w pierwotnej konfiguracji wyposażenia. Nowych pojazdów ma powstać
120 sztuk. W kontrakcie zawarto klauzulę o możliwym powstaniu dodatkowych 90 czołgów.
Współproducentami ze strony szwedzkiej są następujące zakłady: Hagglunds (podwozia), Bofors (wieża i
armata), Celsius Tech Systems AB (system kontroli ognia). Swym wyglądem i wyposażeniem szwedzki
Leopard 2S zbliżony jest do niemieckiej wersji A5. Jednak z racji produkcji w kraju użytkownika posiada
wiele odmiennych cech: dopancerzeniu uległ strop wieży, kierowca otrzymał nocny pasywny przyrząd
http://jawsieci.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 09:30
Ja w sieci
obserwacyjny stosowany w szwedzkich wozach CV90, dodatkowo zabezpieczono zbiorniki paliwa,
zredukowano wytwarzany przez pojazd termalny ślad cieplny, zamontowano czujniki cieplne odcinające
dopływ powietrza do silnika w przypadku np. ataku napalmem, z obu stron wieży zamontowano system
ochrony wozu Galix firmy GIAT Industries z 80mm wyrzutniami pocisków dymnych, oświetlających czy
odłamkowych. Masa bojowa wozu osiągnęła 62 tony. Szwedzki Strv 122 jest pierwszym w Europie
czołgiem wyposażonym w zaawansowany system dowodzenia i walki (TCCS).
Szwedzki Strv 122
W 1997 roku Austria otrzymała pierwsze ze swych 115 Leopardów 2NL zakupionych z nadwyżek
holenderskich.
W czerwcu 1997 roku Dania podpisała kontrakt na dostawę 52 Leopardów 2A4 pochodzących z nadwyżek
Bundeswehry. Następnie podpisano kontrakt na modernizację tych wozów do standardu wersji Leopard
2A5 DK. Czołgi posiadają całkowicie elektryczne sterowanie wieżą, stabilizacją armaty, istnieje możliwość
późniejszej instalacji armaty L55 120mm lub 140mm, hybrydowy system nawigacji współpracujący z
GPS, po za wieżą dodatkowe opancerzenie otrzymał przód kadłuba, z tyłu pojazdu zamontowano kamerę,
schładzaniu ulegają spaliny układu napędowego. Do listopada 2002 roku tak zmodernizowanych powstało
18 czołgów.
W 1996 roku Hiszpania otrzymała 108 ex-niemieckich Leopardów 2A4. Natomiast 30 grudnia 1998 roku
podpisano kontrakt o wartości 1,94 mld Euro na dostawę 219 czołgów Leopard 2E (wersja A6), 16
pojazdów zabezpieczenia technicznego i 4 szkolnych. Pierwsze 30 czołgów ma powstać w zakładach
niemieckich, pozostałe będą produkowane na licencji w SBB Blindados w Santa Barbara. Pierwsze
pojazdy dostarczono w 2004 roku.
Ostatni z użytkowników czołgów rodziny Leopard 2 to Finlandia, która zakupiła 124 sztuki wersji A4 i
Polska z 128 czołgami tej samej wersji. Czołgi pochodzą z nadwyżek niemieckich.
http://jawsieci.cba.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 09:30