BIP 123 listopad 2003

Transkrypt

Ma³gorzata Krokoszyñska
Rektor AGH honorowym profesorem
ukraiñskiego uniwersytetu
W dniu 11 listopada 2003 roku prof. dr hab. in¿. Ryszard Tadeusiewicz, rektor AGH otrzyma³ godnoœæ Honorowego Profesora (jest to odpowiednik polskiego tytu³u Doktora Honoris
Causa) Iwano-Frankowskiego Narodowego Technicznego Uniwersytet Nafty i Gazu.
Uchwa³ê o nadaniu Profesorowi Tadeusiewiczowi tego najwy¿szego wyró¿nienia akademickiego, podjê³a Rada Naukowa Uniwersytetu bior¹c pod uwagê trzy czynniki. Pierwszy
i najwa¿niejszy dotyczy³ pozycji naukowej Profesora i jego dorobku naukowego, który jest
w coraz wiêkszym stopniu znany i uznany na Ukrainie. Podczas pobytu w ubieg³ym roku na
Ukrainie prof. Tadeusiewicz wyg³osi³ w Stanis³awowie, w Kijowie a tak¿e w Dniepropietrowsku
wyk³ady na temat najnowszych trendów informatyki, które bardzo zainteresowa³y kadry naukowe tych uczelni, czego wynikiem by³y liczne i owocne wizyty naukowe ukraiñskich uczonych w AGH. Znana i popularna tak¿e w Polsce ksi¹¿ka Profesora Tadeusiewicza zatytu³owana „Spo³ecznoœæ Internetu” zosta³a wydana w jêzyku ukraiñskim i wzbudzi³a du¿e zainteresowanie. Jak wiadomo w oparciu o podobne argumenty kilka innych uczelni (w wiêkszoœci
zagranicznych) tak¿e nada³o Profesorowi Tadeusiewiczowi tytu³ Doktora Honoris Causa, nie
jest to wiêc decyzja odosobniona.
Drugi argument wi¹¿e siê z osobistym zaanga¿owaniem JM Rektora we wspó³pracê polsko-ukraiñsk¹. Przy udziale Profesora Tadeusiewicza na AGH zosta³a umieszczona tablica pami¹tkowa poœwiêcona osobie Profesora Iwana Feszczenko-Czopiwskiego, który by³ obywatelem (i patriot¹) ukraiñskim, ale po³o¿y³ ogromne zas³ugi w tworzeniu podstaw badañ naukowych i kszta³cenia w zakresie metalurgii jeszcze w przedwojennej Akademii Górniczej (która
dziêki temu przekszta³ci³a siê w Akademiê Górniczo-Hutnicz¹). Analogiczna tablica ku czci
jednego z polskich profesorów zostanie ods³oniêta przez Profesora Tadeusiewicza na Uniwersytecie we Lwowie.
I wreszcie w¹tek nawi¹zania i sta³ego podtrzymywania bezpoœredniej wspó³pracy AGH
i Iwano-Frankowskiego Uniwersytetu. Obie uczelnie maj¹ bardzo wiele wspólnych obszarów
badawczych (warto przypomnieæ, ¿e AGH ma jedyny w Polsce Wydzia³ Wiertnictwa Nafty
i Gazu, a Uniwersytet w Stanis³awowie ma miano Narodowego Technicznego Uniwersytet
Nafty i Gazu). Dziêki wizytom rektora oraz naukowców AGH na Ukrainie i rewizytom rektora
i naukowców ukraiñskich w Krakowie wspó³praca obu uczelni uk³ada siê od lat bardzo dobrze, obejmuj¹c kolejno najpierw sferê wspólnych badañ naukowych, potem wspó³pracy
w zakresie kszta³cenia (zw³aszcza wymiana studentów w ramach praktyk wakacyjnych daje tu
bardzo dobre wyniki). Nale¿y podkreœliæ fakt, ¿e obie uczelnie zaczê³y wspó³pracowaæ na
gruncie rekreacji i kultury – w Iwano-Frankowsku goœci³ Zespó³ Pieœni i Tañca AGH „Krakus”,
w Krakowie ogl¹daliœmy popisy wokalne i taneczne studentów ukraiñskich, zaœ pracownicy
AGH i Uniwersytetu w Iwano-Frankowsku maj¹ mo¿liwoœæ korzystania z partnerskiej bazy
wczasowej. Wszystkie te rzeczy s¹ mo¿liwe miêdzy innymi dziêki osobistej pracy rektora Tadeusiewicza.
Decyzja o nadaniu Profesorowi Tadeusiewiczowi najwy¿szej ukraiñskiej godnoœci akademickiej jeszcze w czerwcu br., ale ze wzglêdów organizacyjnych sam¹ uroczystoœæ przesuniêto na jesieñ. Mi³o, ¿e przypad³a ona akurat w dniu Polskiego Œwiêta Narodowego!
Spis treœci
Rektor AGH honorowym profesorem
ukraiñskiego uniwersytetu
3
Geofizycy laureatami nagród
Prezesa Rady Ministrów
4
Jubileusz 80-lecia urodzin
Profesora Andrzeja Olesia
6
Humanista w uczelni technicznej
8
Kamieñ architektoniczny i dekoracyjny
10
Przeróbka kopalin i fizykochemiczne
problemy metalurgii
11
Protest – sprostowanie do redakcji
tygodnika „Newsweek”
11
TUO – wyk³ady w semestrze zimowym
12
Wybrane z prasy
13
Promocje doktorskie
14
Posiedzenie Senatu AGH – 29.10.2003
16
Medale Komisji Edukacji Narodowej
16
Ma³opolskie Centrum Rozwoju
Transportu Ekologicznego
17
Informacje kadrowe
17
Ordery i odznaczenia
17
Moneta œwiadkiem historii cz. III
18
Smutki i radoœci objawów staroœci
19
VIII Seminarium Studenckiego Ruchu
Naukowego „Krasiczyn 2003”
20
Odnowienie immatrykulacji
po 50 latach dla rocznika 1953/54
21
ISSN – 1425-4
4271
Biuletyn Informacyjny Pracowników
Akademii Górniczo-H
Hutniczej
nr 123 listopad 2003 r.
Redaguje zespó³:
Redaktor naczelny – Zbigniew Sulima,
Sta³y wspó³pracownik – Józef Szer³omski
Adres redakcji:
AGH, paw. A-0, pok. 116
Al. Mickiewicza 30,
30-059 Kraków, tel. 617 34 49
[email protected]
http://www.biuletyn.agh.edu.pl
Opracowanie graficzne, sk³ad:
Scriptorium „TEXTURA”
tel. (0501) 169 877
e-mail: [email protected]
Druk:
Drukarnia „Kolor Art” s.c.
31-539 Kraków, ul. Kotlarska 34
tel. (012) 421-09-86
Kolporta¿:
Sekretariat G³ówny AGH i redakcja
Nak³ad: 2000 szt. bezp³atnych
Redakcja zastrzega sobie prawo
skracania i adjustacji tekstów.
Na ok³adce: Babiogórski Park Narodowy jesieni¹ – okolice Zawoi-Markowa – fot. Maciej
G¹dek
BIP 123 – Listopad 2003 r.
3
Dr hab. in¿. Jadwiga Jarzyna, prof. nadzw. AGH,
Zak³ad Geofizyki Wydzia³ GGiOŒ AGH
Geofizycy – laureatami nagród
Prezesa Rady Ministrów
W dniu 5 listopada 2003 r
w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów odby³o siê uroczyste wrêczenie nagród Prezesa Rady Ministrów. Czwórka geofizyków zdoby³a te presti¿owe nagrody za osi¹gniêcia w roku 2002: profesor
Aleksander Guterch z Instytutu
Geofizyki PAN w Warszawie za wybitny dorobek naukowy, dr in¿. Anna Laskownicka, doktorantka
w Zak³adzie Geofizyki Wydzia³u
Geologii Geofizyki i Ochrony Œrodowiska Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie – promotor – profesor Stanis³aw Lasocki i dr Monika Wilde-Piórko, doktorantka w Instytucie Geofizyki Uniwersytetu
Warszawskiego – promotor – profesor Marek Grad – za wyró¿nione
rozprawy doktorskie oraz dr hab.
in¿. Jadwiga Jarzyna, prof. nadzw.
AGH z Zak³adu Geofizyki WGGiOŒ
AGH z zespo³em za wybitne krajowe osi¹gniêcia naukowo-techniczne.
zywany w literaturze Rowem lub
Stref¹ Gutercha;
– badania g³êbokich struktur litosfery Antarktyki Zachodniej
(1979–1991) metodami sejsmologii eksperymentalnej, w ramach polskiego programu badañ polarnych. Udowodni³y
one, ¿e skorupa ziemska w tym
Profesor dr hab. Aleksander
Guterch ukoñczy³ studia w zakresie fizyki litosfery na Wydziale Fizyki, Matematyki i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1963 roku
pracuje w Instytucie Geofizyki PAN
w Warszawie, obecnie na stanowisku kierownika pracowni sejsmologii eksperymentalnej, któr¹ organizowa³ samodzielnie od podstaw,
bezpoœrednio po obronie pracy
doktorskiej w 1969 r.
Prace badawcze prof. A. Gutercha dotycz¹ rozpoznania struktury
i procesów fizycznych litosfery
i g³êbokich czêœci Ziemi (do 100
km). Do najwiêkszych osi¹gniêæ
nale¿y zaliczyæ:
– wykrycie wielkich kontrastów
w budowie litosfery, a w szczególnoœci w skorupie ziemskiej
w strefie przejœcia od starego
kratonu Wschodniej Europy do
m³odych struktur geologicznych Europy Centralnej i Zachodniej (1970–2003). Strefa
ta, o szerokoœci 50–100 km,
g³êboko zakorzeniona w górnym p³aszczu Ziemi, przecinaj¹ca kontynent europejski od
pó³nocnego-zachodu na po³udniowy-wschód jest znana od
lat 20-tych poprzedniego wieku
jako linia Teisseyre’a-Tornquista. Jej polski odcinek jest na-
rejonie ma gruboœæ od 25 do
45 km. Opracowano tak¿e sejsmiczny model refrakcyjny strefy subdukcji na styku p³yty litosfery Pacyfiku Po³udniowego
i Antarktyki Zachodniej;
– sejsmiczne prace eksperymentalne na obszarze Pó³nocnego
Atlantyku w rejonie Archipelagu
Svalbard (1976–1999) doprowadzi³y do okreœlenia struktury
i w³asnoœci fizycznych skorupy
ziemskiej w tym rejonie. Najnowsze miêdzynarodowe badania w strefie tzw. Ryftu Knipoviche'a pozwoli³y na stwierdzenie, ¿e górny p³aszcz Ziemi jest
przykryty niezwykle cienk¹ warstw¹ skorupy ziemskiej o gruboœci zaledwie 2–3 km;
– badania struktury skorupy
ziemskiej tzw. tarczy ba³tyckiej
na obszarze Finlandii, zrealizowane we wspó³pracy z instytucjami fiñskimi (1981–1991)
udowodni³y, ¿e ta najstarsza
jednostka tektoniczna kontynentu europejskiego ma mi¹¿szoœæ siêgaj¹c¹ ponad 60 km,
oraz oryginalne w³asnoœci fizyczne.
Profesor A. Guterch by³ inicjatorem i kierownikiem dwóch miêdzynarodowych eksperymentów sejsmicznych zrealizowanych na ob-
4
szarze Europy Œrodkowej – POLONAISE’97 i CELEBRATION 2000.
W CELEBRATION 2000 (Central
European Lithospheric Experiment
Based on RefrAcTION) wziê³o
udzia³ 28 instytucji z 13 krajów europejskich oraz z USA i Kanady.
Transactions of American Geophysical Union-EOS uzna³y ten eksperyment za najwiêksze przedsiêwziêcie badawcze tego typu w historii geofizyki œwiatowej. W latach
1993–2002 prof. A. Guterch by³
wspó³inicjatorem i wspó³wykonawc¹ innych znanych projektów badawczych w Europie: TOR, EURO-
Laureaci Nagrody Premiera – od lewej: A. Guterch, W. G¹dek, I. G¹sior,
A. Laskownicka, W. Twaróg, M. Wilde-Piórko, J. Jarzyna, M. Ba³a
BRIDGE, SYEKALAPK, DOBRE,
ALP 2002.
Profesor A. Guterch jest znan¹
postaci¹ w miêdzynarodowym
œrodowisku geofizycznym. Tylko
w 2002 r. przewodniczy³ b¹dŸ
wspó³przewodniczy³ sympozjom
na kongresach: Europejskiego Towarzystwa Naukowego w Nicei
i Amerykañskiej Unii Geofizycznej
w San Francisco. W 2002 r. by³ autorem i wspó³autorem ponad 60
prezentacji g³ównie na miêdzynarodowych sympozjach i kongresach naukowych, w tym 4 referatów zaproszonych na tak presti¿owych spotkaniach jak: Symposium
on CHALLENGES FOR EARTH
SCIENCES IN THE 21 CENTURY,
Karlsruhe, Niemcy; CRAFOORD
SYMPOSIUM – EARTH AND PLANETARY DYNAMICS, Royal Swedish Academy of Sciences, Sztokholm.
Profesor A. Guterch, jako Przewodnicz¹cy Rady Geologicznej
przy Ministrze Œrodowiska, zapocz¹tkowa³ powstanie dokumentu –
Polityka Resortu MŒ w sprawie
g³êbokich badañ geologicznych.
Zorganizowa³ Stowarzyszenie dla
G³êbokich Badañ Geologicznych
i Geofizycznych (1995) i pozostaje
jego prezesem. Jako przewodnicz¹cy Komitetu Badañ Polarnych
przy Prezydium PAN, spowodowa³
powstanie i opublikowanie Polskiego Ramowego Narodowego Programu Badañ Polarnych 2002–
–2010, obejmuj¹cego ca³oœæ polskiej aktywnoœci w obszarach polarnych, od biologii, oceanobiologii
i nauk o œrodowisku, do geologii,
geofizyki i fizyki przestrzeni oko³oziemskiej.
Profesor A. Guterch jest cz³onkiem rzeczywistym PAN, cz³onkiem
korespondentem PAU, cz³onkiem
zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz cz³onkiem Akademii Europejskiej w Londynie (Academia EUROPAEA) oraz
innych organizacji naukowych zagranic¹. Otrzyma³ wiele nagród
PAN oraz nagrodê pañstwow¹ Iego stopnia zespo³ow¹ w roku
1976 za osi¹gniêcia w badaniach
g³êbokich struktur skorupy ziemskiej. W roku 1998 zosta³ odznaczony Krzy¿em Oficerskim Orderu
Odrodzenia Polski.
dr in¿. Anna Laskownicka
ukoñczy³a studia w na kierunku in¿ynieria œrodowiska w zakresie
specjalnoœci geofizyka poszukiwawcza i geofizyka œrodowiska na
Wydziale Geologii Geofizyki i Ochrony Œrodowiska Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w roku 1997
i w tym samym roku rozpoczê³a
studia doktoranckie na macierzystym Wydziale pod opiek¹ naukow¹ prof. dr hab. Stanis³awa Lasockiego. Pracê doktorsk¹ pt. „Ocena
mo¿liwoœci wykorzystania wybranych parametryzacji rozk³adu epicentrów wstrz¹sów górniczych
w prognozie zagro¿enia sejsmicznego” obroni³a z wyró¿nieniem
w roku 2002. W pracy tej przeprowadzi³a zobiektywizowane badanie
szerokiego materia³u empirycznego dla uzasadnienia tezy, ¿e parametryzacje rozk³adu epicentrów
wstrz¹sów mog¹ byæ wykorzystane do przewidywania zagro¿enia
sejsmicznego. Za punkt wyjœcia
pracy przyjê³a najnowsze koncepcje zmian po³o¿enia Ÿróde³ sejsmicznych w fazie przygotowawczej do wyst¹pienia g³ównego
pêkniêcia górotworu. Opracowanie
nowej metodyki estymacji parametrów opisuj¹cych zmieniaj¹cy siê
rozk³ad po³o¿eñ Ÿróde³ sejsmicznych oraz kreatywna adaptacja
testów statystycznych jest istotnym
wk³adem Anny Laskownickiej w naukê œwiatow¹. Analiza statystyczna
danych zosta³a przeprowadzona
w pe³nym rygorze wnioskowania
naukowego. Praca doktorska A. Laskownickiej jest pierwsz¹ w skali
œwiatowej tak szerok¹ ocen¹ przysz³ej u¿ytecznoœci po³o¿enia Ÿróde³
sejsmicznych w algorytmach predykcji zagro¿enia sejsmicznego
w kopalniach. O zainteresowaniu
pracami Anny Laskownickiej œwiadcz¹ dwa cytowania na liœcie Scientific Citation Index. Anna Laskownicka zatrudniona jest obecnie jako specjalista programista w Wydziale Systemów Komputerowych
Oœrodka Przetwarzania Danych
Sejsmicznych Geofizyki Kraków
Sp. z o.o.
dr Monika Wilde-Piórko obroni³a z wyró¿nieniem pracê doktorsk¹ pt. „Modelling of seismic structure of the crust and upper mantle
from receiver function” przygotowan¹ pod opiek¹ naukow¹ promotora – profesora Marka Grada w Instytucie Geofizyki na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego
w roku 2002. Obszerne fragmenty
pracy zosta³y opublikowane w Geophysical Journal International
(2002, 150, 261–270) pt. „Crustal
structure variation from the Precambrian to Palaeozoic platforms
in Europe imaged by the inversion
of teleseismic receiver functionsproject TOR”. Eksperyment sejsmiczny Teleseismic TOmography
TORnquist dostarczy³ wiarogodnych wyników, które wykorzystano
do badania strefy przejœciowej
miêdzy prekambryjsk¹ a paleozoiczn¹ czêœci¹ Europy (Trans-European Suture Zone – TESZ).
Monika Wilde-Piórko rozpoczê³a w Polsce badania struktury skorupy i górnego p³aszcza Ziemi metod¹ funkcji odbioru, pozwalaj¹c¹
okreœliæ rozk³ady prêdkoœci fal poprzecznych na podstawie obserwacji szerokopasmowych stacji
sejsmicznych. Analiza danych TOR
pozwoli³a skonstruowaæ uogólniony model skorupy i górnego p³aszcza Ziemi do g³êbokoœci 60 km.
Oryginalnym wynikiem, wnosz¹cym trwa³¹ wartoœæ do analiz tektonofizycznych, jest stwierdzenie wystêpowania w górnej skorupie
ziemskiej Baltiki strefy obni¿onych prêdkoœci fal poprzecznych
w przedziale g³êbokoœci 8–16 km
oraz okreœlenie stosunku prêdkoœci fal pod³u¿nych i poprzecznych
(Vp/Vs).
Monika Wilde-Piórko jest wspó³autork¹ kilku prac opublikowanych w czasopismach: Tectonophysics i Geophysical Journal
International.
Obecnie Monika Wilde-Piórko
jest adiunktem w Instytucie Geofizyki, na Wydziale Fizyki UW.
GEOWIN – system do przetwarzania i interpretacji profilowañ geofizyki wiertniczej powsta³
w latach 1999–2002 w ramach projektu celowego Nr 2471CT129/99
KBN i Spó³ki Geofizyka Kraków.
Realizatorem w projekcie by³ Zak³ad Geofizyki Wydzia³u Geologii
Geofizyki i Ochrony Œrodowiska
Akademii Górniczo-Hutniczej. Autorami systemu s¹: pracownicy Zak³adu Geofizyki WGGiOŒ AGH – dr
hab. in¿. Jadwiga Jarzyna – kierownik zespo³u, dr hab. Adam Cichy, dr in¿. Jerzy Karczewski,
prof. dr hab. in¿. Maria Ba³a, dr
in¿. Tomasz Zorski oraz Krzysztof
Marzencki, w okresie realizacji
projektu student na Wydziale Elektrotechniki Automatyki Informatyki
i Elektroniki AGH, a tak¿e pracownicy Geofizyki Kraków Sp. z o.o. –
mgr. in¿., mgr. in¿. W³adys³aw
Twaróg, Wiktor G¹dek i Marek
Stadtmüller oraz mgr Irena G¹sior
– pracownik Instytutu Górnictwa
Naftowego i Gazownictwa w Krakowie. W roku 2002 opracowano
dokumentacjê koñcow¹ systemu
GeoWin, przetestowano programy
i wdro¿ono w jednostkach Geofizyki Kraków Sp. z o.o.
Profesor Aleksander Guterch
dziêkuje w imieniu laureatów
GeoWin jest odpowiedzi¹ na
krajowe potrzeby w zakresie optymalnego wykorzystania dostêpnych wyników badañ geofizycznych w otworach. Mo¿e byæ u¿yty
do obróbki danych rejestrowanych
wspó³czeœnie standaryzowanymi
i cechowanymi sondami i aparatur¹ Geofizyki Kraków oraz zestawami pomiarowymi firmy Halliburton,
wykorzystywanymi przez spó³ki
geofizyczne w Krakowie i Toruniu.
Oprogramowanie GeoWin mo¿e
byæ tak¿e w pe³ni przydatne do
wszechstronnego przetwarzania
i interpretacji archiwalnych pomiarów geofizyki wiertniczej zgromadzonych w ca³ym okresie prac po-
szukiwawczych w Polsce, prowadzonych przez Polskie Górnictwo
Naftowe i Gazownictwo S.A.
(wczeœniej przez instytucje o innych nazwach). System GeoWin
jest narzêdziem nowej generacji,
jest funkcjonalny i ³atwy w obs³udze, mo¿e byæ dostêpny na ka¿dym stanowisku pracy wyposa¿onym w komputer PC. Jest produktem polskiej myœli in¿ynierskiej i informatycznej, wynikiem polskich
rozwi¹zañ, efektów prac badawczych grupy naukowców skupionych w ZG WGGiOŒ AGH oraz doœwiadczeñ codziennej pracy zespo³ów
geofizyki
wiertniczej
w spó³ce Geofizyka Kraków. Dziêki
staraniom autorów i specjalnie
przemyœlanej konstrukcji GeoWin
bêdzie podlega³ ustawicznemu
rozwojowi wymuszonemu przez
potrzeby krajowego rynku, bêdzie
w stanie permanentnego ulepszania, modyfikowania i wzbogacania
w zwi¹zku z rozwojem metodyki
prac pomiarowych i interpretacyjnych w geofizyce wiertniczej.
System pracuje w œrodowisku
Windows na komputerach osobistych, jest interaktywny, przyjazny
dla u¿ytkownika, otwarty w koncepcji architektonicznej, umo¿liwia
wprowadzanie najnowszych rozwi¹zañ metodycznych oraz wspó³pracê z innymi systemami. Zosta³
przygotowany dla geofizyków
i geologów przetwarzaj¹cych i interpretuj¹cych dane geofizyki
wiertniczej w wielu aspektach –
wszechstronnej korekty profilowañ,
dopasowania g³êbokoœciowego
ró¿nych krzywych, w³¹czenia profilowañ geofizyki wiertniczej do wyników badañ sejsmicznych, czy
elektromagnetycznych, a przede
wszystkim iloœciowej, kompleksowej interpretacji profilowañ pod k¹tem wyznaczenia ró¿norodnych
parametrów ska³.
System GeoWin obejmuje:
1. geofizyczn¹ bazê danych,
wykorzystywan¹ we wszystkich
aplikacjach, zgodn¹ z regu³ami
tworzenia nowoczesnych baz,
mo¿liw¹ do modyfikacji,
2. aplikacje wejœcia (Las2sys,
Lis2sys) i wyjœcia (Sys2las
i Sys2lis), dopasowane do
standardowych formatów
danych wykorzystywanych
w geofizyce wiertniczej
i sejsmice,
3. unikatowy parser formu³,
dopasowany do potrzeb
przetwarzania danych geofizyki
wiertniczej, obejmuj¹cy
operacje algebraiczne
i logiczne na profilowaniach
oraz schematy tworzenia
dowolnych nomogramów 2D
i 3D wg potrzeb u¿ytkownika,
4. aplikacjê Edycja –
przeznaczon¹ do prac
w zakresie wizualizacji
i dopasowania
g³êbokoœciowego oraz korekty
próbek profilowañ,
5. aplikacjê Poprawianie
profilowañ – dopasowan¹ do
prac w geofizyce wiertniczej,
elastyczne narzêdzie dla
kreatywnego u¿ytkownika,
6. aplikacjê Wykresy krzy¿owe –
niezbêdne narzêdzie do
wstêpnego rozpoznania
oœrodka skalnego,
wyposa¿one w modu³
statystyczny i pakiet graficzny,
7. aplikacjê Interlog – program
do iloœciowej interpretacji
profilowañ geofizyki wiertniczej
pod k¹tem oceny porowatoœci
i sk³adu mineralnego oraz
nasycenia przestrzeni porowej,
8. aplikacjê FalaWin – program
dostarczaj¹cy automatycznie
w sposób ci¹g³y prêdkoœci fal
P i S w profilu otworu,
9. aplikacjê OpórWin – program
umo¿liwiaj¹cy interpretacjê
iloœciow¹ klasycznych
profilowañ opornoœci,
10.aplikacjê Dekonwolucja –
jedyny, dostêpny szeroko
program do automatycznego
podwy¿szenia pionowej
rozdzielczoœci profilowañ
geofizyki wiertniczej,
11.aplikacje Cement i Upad –
wykonano i w³¹czono dla
zapewnienia pe³nego zakresu
obróbki wszystkich pomiarów
geofizycznych w otworach.
System GeoWin mo¿e byæ modyfikowany i rozszerzany w zale¿noœci od potrzeb u¿ytkowników. Intencj¹ zespo³u autorów jest, aby
GeoWin by³ „¿ywy”, aby s³u¿y³
wszystkim, którzy chc¹ wykorzystaæ przygotowane rozwi¹zania
i wprowadziæ swoje nowe metody
przetwarzania i interpretacji nowoczesnych i archiwalnych pomiarów
geofizyki otworowej.
Opracowano na podstawie tekstów:
Ocena dorobku naukowego profesora
Aleksandra Gutercha przygotowanego
przez prof. R. Teisseyre z Instytutu Geofizyki PAN w Warszawie, Uzasadnienie
zg³oszenia pracy doktorskiej dr in¿. Anny Laskownickiej do nagrody Prezesa
Rady Ministrów przygotowanego przez
prof. St. Lasockiego oraz tekstu w³asnego dr Moniki Wilde-Piórko.
5
Jacek Nizio³, fot. Bogus³aw Bednarek
Jubileusz 80-lecia urodzin
Profesora Andrzeja Olesia
Dla pracowników i studentów
Wydzia³u Fizyki i Techniki J¹drowej
godzina 12.15 w pi¹tek zwykle to
uœwiêcony tradycj¹ termin, w którym odbywa siê cotygodniowe seminarium wydzia³owe. Poœwiêcone
jest aktualnym zagadnieniom fizyki
a prelegentami s¹ zazwyczaj pracownicy Wydzia³u lub zaprzyjaŸnione osoby. W dniu 17 paŸdziernika 2003 spotkanie to przebieg³o
nieco inaczej, choæ niew¹tpliwie fizyka by³a mottem. Okazja by³a bowiem niecodzienna i szczególnie
a tak¿e przekaza³ okolicznoœciowy
adres w imieniu (nie mog¹cego
przybyæ ze wzglêdu na s³u¿bowy
wyjazd zagraniczny) rektora prof.
Ryszarda Tadeusiewicza.
Nastêpnie g³os zabra³ prorektor
prof. Janusz Kowal, który odczyta³
okolicznoœciowy adres. Potem, ju¿
w nieco mniej oficjalny sposób,
g³os zabra³ prodziekan WFiTJ,
prof. Wojciech £u¿ny. Przedstawi³
on sporz¹dzone przez siebie drzewo genealogiczne „rodu” fizyków,
którego pniem jest osoba profeso-
W imieniu w³adz Wydzia³u ¿yczenia sk³ada prof. Kazimierz Jeleñ
uroczysta – osiemdziesi¹te urodziny profesora Andrzeja Olesia.
Jubileusz osiemdziesiêciu lat,
choæ sam w sobie jest godzien
szacunku, nabiera wyj¹tkowego
znaczenia w zestawieniu z dwiema
innymi rocznicami przypadaj¹cymi
w bie¿¹cym roku, zwi¹zanymi
z osob¹ Profesora. S¹ to 55-lecie
jego pracy naukowej oraz 30-ta
rocznica istnienia Zak³adu Fizyki
Fazy Skondensowanej, którego
jest za³o¿ycielem i wieloletnim kierownikiem.
Nic wiêc dziwnego, ¿e audytorium Wydzia³u wype³nili przybyli
specjalnie na tê okazjê (tak¿e z zagranicy) goœcie, wœród których nale¿y wymieniæ reprezentanta w³adz
Akademii Górniczo-Hutniczej prorektora prof. Janusza Kowala, rektora Wy¿szej Szko³y Biznesu w Nowym S¹czu dr Krzysztofa Paw³owskiego, w³adze Wydzia³u, a tak¿e
dawnych i obecnych wspó³pracowników oraz uczniów Profesora.
Spotkanie otworzy³ dziekan Wydzia³u – prof. Kazimierz Jeleñ.
Przypomnia³ on zas³ugi Profesora
6
ra Andrzeja Olesia. Prof. £u¿ny
zwróci³ uwagê zebranych na wspania³¹ ¿ywotnoœæ owego drzewa,
na którym pojawi³o siê ju¿ piêtro
ga³êzi odpowiadaj¹ce „prawnukom naukowym” Profesora. Wyst¹pienie swoje prof. £u¿ny ubarwi³
odczytaniem wiersza nades³anego
przez dawnego doktoranta Profesora – dr Romana Nowaka. Autor,
pracuj¹cy od wielu lat w zagranicznych laboratoriach, zatytu³owa³ go
„Nostalgiczna pieœñ uwielbienia
(od najgorszych z Pañskich doktorantów)”. Ten bardzo ciep³y utwór
koñczy³a nastêpuj¹ca konkluzja:
Ile¿ ciep³a, uroku, m¹droœci i wiedzy,
Pan Profesor roztacza³ nas do pracy
goni¹c,
Czasmi-œmy siê czuli jak Pañscy koledzy,
Lecz czêœciej jako dzieci pod ojcowsk¹
d³oni¹.
I teraz gdy w Osace albo jakimœ Kyoto,
Spyta mnie ¿ó³ty fizyk, skoœnooki koleœ,
Kto jest najwiêkszym z fizyków? Mówiê
tak mu oto:
– Najwspanialszym Sen-sei jest Profesor
Oleœ!!!
¯yczenia od prof. Andrzeja Szytu³y z Instytutu Fizyki UJ
Po prof. £u¿nym g³os zabra³
sam Jubilat. Mówi³ oczywiœcie o fizyce w swoim ¿yciu. Czyni³ to jednak w sposób, do którego nienawykli nawet wierni s³uchacze jego
wyk³adów. Tym razem sw¹ wypowiedŸ okrasza³ co chwila wspomnieniami anegdotycznych zdarzeñ bêd¹cych jego udzia³em.
Wœród nich by³y anegdoty nale¿¹ce ju¿ do „kanonu” opowieœci
o profesorze jaki i te szerzej zupe³nie nieznane. Do tych pierwszych
mo¿na zaliczyæ historiê o tym jak
stara³ siê o stypendium w Saclay
pod Pary¿em i musia³ zdawaæ egzamin przed wa¿nymi osobistoœciami w Warszawie. ¯eby nie
przekreœliæ swoich szans posiwia³ymi wczeœnie w³osami postanawia
je przed wyjazdem ufarbowaæ.
Niestety farby by³y takie jak ówczesne czasy i nazajutrz odkry³ w lustrze piêkny fioletowy kolor swoich
w³osów. Na jakikolwiek zabieg ratunkowy by³o ju¿ zbyt póŸno...
w ka¿dym razie nie odrzucono jego kandydatury, do Saclay pojecha³. Innym razem, jako œwie¿o
upieczony pracownik naukowy
AGH, pad³ ofiar¹ szczególnej „troski” swoich kolegów o jego kondycjê fizyczn¹. Widz¹c zawsze wypchan¹ ksi¹¿kami teczkê Profesora, pewnego razu wzbogacili j¹
o o³owian¹ ceg³ê s³u¿¹c¹ do ochrony przed promieniowaniem. Profesor nie zauwa¿y³ niczego przez kilka
miesiêcy. Nie by³by to mo¿e dziwne
gdyby nie fakt, ¿e wówczas mieszka³ na Dêbnikach a do pracy udawa³ siê codziennie piechot¹.
Po Profesorze miejsce na mównicy zaj¹³ dr Franciszek Kajzar, by³y doktorant prof. Andrzeja Olesia.
Swoje wyst¹pienie poœwiêci³ wspomnieniom pocz¹tków swojej kariery naukowej (lata 70-te). Wspó³pracowa³ wtedy z Jubilatem podczas
tworzenia tablic struktur magnetycznych. Podkreœli³, ¿e opracowanie to by³o jak na owe czasy pionierskie i do dzisiaj jest wykorzystywane w wielu laboratoriach.
Kolejnym mówc¹ by³ rektor
Wy¿szej Szko³y Biznesu w Nowym
S¹czu – dr Krzysztof Paw³owski.
W swoim wyst¹pieniu podkreœli³
Ju¿ mniej oficjalnie, ¿yczenia sk³adali uczniowie i wspó³pracownicy.
Na fotografii prof. Zbigniew K¹kol oraz prof. Janusz Wolny
wa¿n¹ rolê, jak¹ odegra³ w jego ¿yciu doktorat pod kierownictwem
Profesora. Zwróci³ uwagê na inny
ni¿ czysto zawodowy, aspekt pracy
naukowej. W jego opinii jej uprawianie dostarcza wielu kwalifikacji
umys³owych i osobowoœciowych,
które mo¿na z po¿ytkiem wykorzystaæ w innych dziedzinach aktywnoœci ludzkiej jak np. w biznesie.
Po wyst¹pieniu rektora K. Paw³owskiego, prof. Andrzej Szytu³a
z Instytutu Fizyki UJ przypomnia³
zas³ugi Jubilata dla rozwoju fizyki
cia³a sta³ego a w szczególnoœci
metod neutronograficznych. Sw¹
wypowiedŸ zilustrowa³ odpowiedni¹ list¹ publikacji, na której widnia-
³o kilka pozycji z roku 2003(!), których prof. Andrzej Oleœ jest wspó³autorem.
W imieniu w³adz Wydzia³u EAIE
oficjalny adres odczyta³ prodziekan dr Witold Machowski. Po jego
wyst¹pieniu uroczystoœæ powoli
zatraca³a swój oficjalny charakter.
Wspomnienia zwi¹zane z osob¹
Jubilata p³ynê³y ju¿ z ³awek audytorium, aby po pewnym czasie przenieœæ siê do sali, w której przygotowano poczêstunek. W trakcie jego
trwania bohater uroczystoœci z podziwu godn¹ wytrwa³oœci¹ odbiera³
okolicznoœciowe ¿yczenia od ponad setki zgromadzonych osób.
Sto lat Panie Profesorze!!!
Profesor Andrzej Oleœ urodzi³ siê w Krakowie w 1923 roku. W czasie wojny kszta³ci³ siê na tajnych kompletach licealnych i uniwersyteckich. Równoczeœnie od czerwca 1942 roku do koñca wojny by³ ¿o³nierzem Armii Krajowej. Z nasz¹ Uczelni¹ jest zwi¹zany od 1948 roku
i przeszed³ w niej wszystkie szczeble kariery zawodowej od asystenta
do profesora. Ukoñczy³ dwa fakultety: z filozofii œcis³ej (w roku 1948)
oraz z fizyki (w roku 1950) – oba na Uniwersytecie Jagielloñskim.
W roku 1948 podj¹³ pracê w II Katedrze Fizyki AGH jako asystent
u profesora Mariana Miêsowicza. Dyplom magistra fizyki uzyska³
w 1950 roku przedstawiaj¹c pracê na temat sk³adowej poziomej promieniowania kosmicznego. Rozprawê doktorsk¹ pt. „Stosunek sk³adowej elektronowo-fotonowej do sk³adowej przenikliwej promieniowania
kosmicznego na poziomie morza i na wysokoœciach górskich” obroni³
w 1960 roku na Uniwersytecie w £odzi a jego promotorem by³ profesor
Marian Miêsowicz. W roku 1963 Profesor rozszerzy³ zakres swoich zainteresowañ równie¿ na fizykê cia³a sta³ego. Wspó³pracowa³ z Instytutem Badañ J¹drowych w Œwierku prowadz¹c badania neutronograficzne a tak¿e Centre d’Etudes Nucléaries de Saclay we Francji w zakresie
badañ neutronograficznych materia³ów magnetycznych. Z inicjatywy
i pod kierownictwem profesora Olesia podjêta zosta³a budowa dyfraktometru neutronowego, który zosta³ zainstalowany przy reaktorze EWA
w Œwierku. W 1967 roku przedstawi³ w Uniwersytecie Jagielloñskim rozprawê habilitacyjn¹ pod tytu³em „Oddzia³ywania pomiêdzy magnetycznymi momentami atomowymi”. Tytu³ profesora nadzwyczajnego otrzyma³ w 1974 roku, zaœ zwyczajnego w roku 1984. W roku 1995 zosta³ wyró¿niony tytu³em doktora honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej.
Profesor ma szeroki wachlarz zainteresowañ i wybitne dokonania
naukowe zarówno w obszarze fizyki j¹drowej wysokich energii (badanie
promieniowania kosmicznego, m.in. pomiary na szczycie Aragacu na
Kaukazie) jak i w fizyce cia³a sta³ego (badania struktur krystalicznych
i w³asnoœci magnetycznych). Do najwa¿niejszych osi¹gniêæ naukowych
Profesora nale¿y wykazanie, ¿e za magnetyzm jonów uranu odpowiedzialne s¹ elektrony 5f (obecnie powszechnie uznany pogl¹d, wbrew
wynikom wczeœniejszych badañ innych autorów), wyznaczenie i zinterpretowanie wielu struktur magnetycznych, zbadanie szeregu magnetycznych oddzia³ywañ miêdzyatomowych, opracowanie i wdro¿enie
neutronograficznej metody wyznaczania tekstur materia³ów polikrystalicznych, badanie w³asnoœci krystalograficznych meteorytów oraz badania podstawowe dotycz¹ce szeregu zwi¹zków ziem rzadkich.
Profesor Andrzej Oleœ jest autorem lub wspó³autorem oko³o 150
prac naukowych opublikowanych w uznanych czasopismach zagranicznych i krajowych. Jest autorem monografii „Magnetic Structures
Determined by Neutron Diffraction” (PWN, 1976), która jest niezbêdn¹
baz¹ danych w badaniach neutronograficznych magnetyków. Trzy nastêpne jego ksi¹¿ki to kolejne czêœci opracowania „Metody ekspery-
Jubilat ze swad¹ wspomina swoje lata pracy w AGH
mentalne fizyki cia³a sta³ego”, które po uaktualnieniu i przeredagowaniu
zosta³y wydane ³¹cznie jako „Metody doœwiadczalne fizyki cia³a sta³ego” (WNT, Warszawa, 1998). Profesor jest ponadto jest autorem kilku
skryptów dla studentów.
Trudno przeceniæ zas³ugi profesora Andrzeja Olesia dla naszej
Uczelni. Wiele z jego odkryæ naukowych nios³o ze sob¹ mo¿liwoœci zastosowañ. Jako przyk³ad mo¿na podaæ neutronograficzn¹ metod¹
okreœlania tekstur materia³ów polikrystalicznych, która zaowocowa³a
wspó³prac¹ z Instytutami Metalurgii i z Instytutem Odlewnictwa w Krakowie lub badania struktury i w³asnoœci materia³ów grafitowych prowadzonymi wspólnie z Nowos¹deckimi Zak³adami Elektrod Wêglowych.
Profesor Oleœ jest organizatorem œrodowiskowego Technicznego Uniwersytetu Otwartego. Organizacja konferencji krajowych i zagranicznych,
w szczególnoœci „Fizyka dla Przemys³u”, to dalsze przyk³ady dobrej promocji naszej Uczelni. Jako dydaktyk profesor Andrzej Oleœ jest ceniony
miêdzy innymi za umiejêtnoœæ przekazywania wiedzy o rzeczach trudnych w sposób przystêpny. Jego wyk³ady s¹ zawsze bardzo starannie
przygotowane i ciesz¹ siê du¿¹ popularnoœci¹ wœród studentów.
Profesor po³o¿y³ znaczne zas³ugi w kszta³ceniu kadr naukowych. By³
promotorem 19 obronionych prac doktorskich, w tym wielu wyró¿nionych, recenzentem 53 prac doktorskich, recenzentem 30 rozpraw habilitacyjnych, recenzentem 27 wniosków o tytu³ lub stanowisko profesora.
Zorganizowa³ Zak³ad Fizyki, który w 1973 przyj¹³ dzisiejsz¹ strukturê
i nazwê Zak³adu Fizyki Fazy Skondensowanej. Zak³adem tym kierowa³
do roku 1994. By³ tak¿e wicedyrektorem Instytutu Fizyki i Techniki J¹drowej (1971-74) oraz prorektorem naszej Uczelni w trudnych latach 198184. W latach 1975-76 profesor pe³ni³ funkcjê eksperta z ramienia Organizacji Narodów Zjednoczonych w Brazylii w dziedzinie neutronografii.
Profesor Oleœ by³ cz³onkiem rad naukowych wielu instytucji. Nale¿y
do Polskiego Towarzystwa Fizycznego (by³ jego wiceprezesem przez
4 kadencje), Europejskiego Towarzystwa Fizycznego, Amerykañskiego
Towarzystwa Fizycznego oraz Komitetu Fizyki PAN. Jest nadal w pe³ni
czynny zawodowo, jest cz³onkiem Rady Wydzia³u Fizyki i Techniki J¹drowej, cz³onkiem Konwentu Seniorów Akademii Górniczo-Hutniczej,
cz³onkiem Centralnej Komisji do spraw Tytu³ów i Stopni Naukowych
oraz Rady Programowej Technicznego Uniwersytetu Otwartego. By³ tak¿e cz³onkiem Rady G³ównej Szkolnictwa Wy¿szego (przez 3 kadencje).
Profesor Andrzej Oleœ by³ wielokrotnie wyró¿niany, nagradzany i odznaczany, miêdzy innymi Z³otym Krzy¿em Zas³ugi, Krzy¿em Oficerskim
Orderu Odrodzenia Polski, Krzy¿em Zas³u¿onego Nauczyciela, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Z³ot¹ Odznak¹ „Za pracê spo³eczn¹
dla miasta Krakowa”. Posiada tak¿e odznakê kombatanck¹ „Weteran
walk o niepodleg³oœæ”.
7
prof. dr hab. Les³aw H. Haber – Prodziekan Wydzia³u
Nauk Spo³ecznych Stosowanych
Humanista
w uczelni technicznej
50-lecie pracy naukowej i dydaktycznej prof. Juliana Bugla
Wydzia³ Nauk Spo³ecznych Stosowanych na inauguracji roku akademickiego 2003–2004 obchodzi³
swój pierwszy Jubileusz – 50-lecie
Pracy Naukowej i Dydaktycznej
prof. dr. hab. Juliana Bugla.
Przystêpuj¹c do prezentacji
wielce dostojnego, zas³u¿onego
i m³odzieñczego duchem Jubilata
pragnê powo³aæ siê na cytat ³aciñski pochodz¹cy z t³umaczeñ dzie³
Platona – poœwiêcony relacjom
miêdzy mistrzem i uczniem stosowanych w jego Akademii „Optimus
est magister que docendo animos
discipulorum delectare postest” –
Najlepszy jest ten nauczyciel, który
ucz¹c potrafi tchn¹æ przyjemnoœæ
w duszê uczniów”. Otó¿ ca³e dotychczasowe ¿ycie, dzia³alnoœæ
naukowa, badawcza dydaktyczna
i publiczna prof. J. Bugla znajduje
pe³ne potwierdzenie w cytowanej
sentencji Platona.
£¹czenie wybitnej erudycji naukowej z umiejêtnoœci¹ komunikacji przekazu wiedzy jak: doœwiadczenia badawczego w po³¹czeniu
z osobist¹ skromnoœci¹, wskazuj¹
na Jubilata jako humanistê nie tylko z racji posiadanego wykszta³cenia, ale równie¿ cz³owieka spo³ecznego: nauczyciela-mistrza-przyjaciela dla kolegów-pracownikówstudentów.
Profesor Julian Bugiel urodzi³
siê 4 paŸdziernika 1929 roku w Jedliczu. W latach m³odzieñczych
przenosi siê ze swojej „ma³ej ojczyzny” – ziemi kroœnieñskiej do
Krakowa, z którym wi¹¿e dalsze losy osobiste, zawodowe i naukowe.
Tutaj koñczy studia w Uniwersytecie Jagielloñskim i podejmuje
w 1952 roku pierwsz¹ pracê na
stanowisku zastêpcy asystenta
w Akademii Górniczo-Hutniczej.
Pracy tej pozosta³ wierny przez nastêpne 51 lat. W swojej karierze
naukowej przeszed³ wszystkie
szczeble, a¿ do profesora tytularnego. Przez okres oko³o 30 lat pe³ni³ funkcje Kierownika Zak³adu
a nastêpnie Katedry Socjologii
i Psychologii Pracy i Organizacji.
Pocz¹tkowo jego zainteresowania badawcze koncentrowa³y siê
nad problemami si³y roboczej
i funkcjonowaniem rynku pracy, co
by³o przedmiotem jego pracy dok-
8
torskiej obronionej w 1964 roku
w Uniwersytecie Jagielloñskim.
W 1976 roku w oparciu o przed³o¿on¹ rozprawê habilitacyjn¹ „System kszta³cenia in¿ynierów, a ich
praca zawodowa” – Rada Wydzia³u Filozoficzno-Historycznego UJ
nadaje Jubilatowi stopieñ naukowy
doktora nauk humanistycznych
w zakresie socjologii, socjologii
pracy i organizacji. Z kolei w lutym
1983 roku Rada Pañstwa przyznaje Julianowi Buglowi tytu³ profesora
nauk humanistycznych.
Dostojnego Jubilata nale¿y
uznaæ za prekursora wprowadzenia ju¿ w latach szeœædziesi¹tych
w AGH przedmiotów zwi¹zanych
z problematyk¹ socjologiczn¹
z uwzglêdnieniem spo³ecznych
aspektów zarz¹dzania i relacji interpersonalnych, kszta³tuj¹cych siê
w œrodowisku pracy – to co aktualnie nazywa siê „zarz¹dzanie zasobami ludzkimi”. Dzia³ania podejmowane w tym kierunku przez Profesora znalaz³y pozytywny odzew
ze strony Wydzia³u Górniczego
gdzie w 1965 roku z inspiracji prof.
Aleksandra Anasiewicza, kierownika Katedry Bezpieczeñstwa Pracy,
powstaje Zespó³ Psychosocjologii,
którego J. Bugiel jest wspó³organizatorem wraz z dr Czes³awem Herodem. Jako pierwszy w dziejach
uczelni, zespó³ ten w ramach przedmiotu „Bezpieczeñstwo i higiena
pracy” prowadzi zajêcia dla studentów Wydzia³u Górniczego
z wybranych zagadnieñ socjologii
i psychologii pracy, ze szczególnym uwzglêdnieniem wp³ywu
czynnika ludzkiego na wypadki
przy pracy.
W tym te¿ czasie zrodzi³a siê
w Akademii Górniczo-Hutniczej idea
humanizacji studiów technicznych
(poparta przez Politechnikê Warszawsk¹) wprowadzenia do nauczania elementów wiedzy o cz³owieku i jego osobowoœci, któr¹ popar³y równie¿ W³adze Rektorskie
oraz Wydzia³u Górniczego AGH.
W roku 1967 w ramach Katedry
Bezpieczeñstwa Pracy powo³ano
Zak³ad Socjologii i Psychologii Pracy. W uczelni technicznej zostaj¹
stworzone instytucjonalne warunki
do przekazywania wiedzy z zakresu socjologii i psychologii.
W 1972 roku Jubilat zorganizowa³: Ogólnopolsk¹ Konferencjê
w Koszalinie, w roku 1978 (wspó³organizowa³) konferencjê w Zakopanem, a w roku 1985 Ogólnopolsk¹ Konferencjê w Mogilanach ko³o Krakowa, poœwiêcon¹ nauczaniu przedmiotów humanistycznych
w uczelniach technicznych.
W roku 1978 Julian Bugiel by³
tak¿e inicjatorem i organizatorem
eksperymentu polegaj¹cego na
wyodrêbnienia z przedmiotu „Nauka o pracy” zajêæ z socjologii i psychologii pracy oraz wprowadzenia
ich do nauczania w AGH. Eksperyment ten cieszy³ siê akceptacj¹
i du¿ym poparciem Prorektora
ds. nauczania prof. Aleksandra
D³ugosza.
Profesor nawi¹zuje œcis³¹ wspó³pracê z wiod¹cymi jednostkami
socjologicznymi w kraju, w tym
z wybitnymi naukowcami i uznanymi autorytetami o miêdzynarodowej randze: prof. dr hab. W³adys³aw Kwaœniewicz z Uniwersytetu
Jagielloñskiego, prof. dr hab. W³adys³aw Jacher z Uniwersytetu Œl¹skiego, prof. dr hab. Jolanta Kulpiñska z Uniwersytetu £ódzkiego,
prof. dr hab. Kazimierz Doktór
z Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.
W ramach ogólnej zmiany
struktury wewnêtrznej AGH, powo³ano w paŸdzierniku 1969 roku
Miêdzywydzia³owy Instytut Nauk
Spo³ecznych, w sk³ad którego
wszed³ Zak³ad Socjologii i Psychologii Pracy, a którego dyrektorem
zosta³a prof. Anna Jankowska-K³apkowska (bardzo zaanga¿owana
w eksponowanie nauk humanistycznych w procesie kszta³cenia
in¿ynierów). W grudniu 1979 roku
Zak³ad Socjologii i Psychologii Pracy zostaje w³¹czony w strukturê Instytutu Organizacji i Zarz¹dzania
Przemys³em, w którym funkcjonuje
do 1987 roku. W roku 1993 Zak³ad
Socjologii i Psychologii Pracy zostaje przekszta³cony w Katedrê Socjologii, Psychologii Pracy i Organizacji, a jej kierownikiem nadal
pozostaje prof. J. Bugiel. Funkcjê
tê pe³ni nieprzerwanie od 1969 r.
do 1996 r., kiedy to na w³asn¹
proœbê z niej rezygnuje. Ponownie
obejmuje stanowisko na dwa lata
w roku 1999.
Z pocz¹tkiem 1995 roku wœród
pracowników rodzi siê idea utworzenia Wydzia³u Humanistycznego.
W procesie tym g³ówn¹ rolê odegra³a grupa inicjuj¹ca powstanie
Wydzia³u, a zw³aszcza prof. A. Siwik, sam Jubilat oraz prof. Les³aw
H. Haber i prof. Ignacy S. Fiut. Idea
ta znajduje coraz wiêcej zwolenników. Nabra³a ona niezwyk³ego
przyspieszenia, kiedy w roku 1997
Rektorem zosta³ prof. Ryszard Tadeusiewicz, cz³owiek o g³êbokiej
wiedzy technicznej i szerokich zainteresowaniach humanistycznych,
zaœ dyrektorem Instytutu Nauk
Spo³ecznych – prof. Anna Siwik.
W efekcie Senat AGH w roku 2001
podj¹³ decyzjê utworzenia Wydzia³u Nauk Spo³ecznych Stosowanych, z rozpoczêciem przyjmowania kandydatów na studia licencjackie w roku akademickim
2002/2003.
Dorobek naukowy Profesora
J. Bugla obejmuje oko³o 200 pozycji, w których jego g³ówne zainteresowania skupiaj¹ siê na zagadnieniach, które maj¹c sw¹ wagê teoretyczn¹, wi¹¿¹ siê z powa¿nymi aplikacjami empiryczno-utylitarnymi.
W jego twórczoœci naukowej
wystêpuj¹ trzy g³ówne nurty zainteresowañ:
Pierwszy nurt stanowi¹ badania nad kadr¹ in¿yniersk¹, jej warunkami pracy, wspó³zale¿noœci¹
kszta³cenia a modelem in¿yniera
w zmieniaj¹cych siê warunkach cywilizacyjnych. Rozpoczyna je w latach 1966–1970, kiedy przeprowadza socjologiczne badania nad
adaptacj¹ i pozycj¹ spo³eczno-zawodow¹ wychowanków AGH,
które by³y w znacznym stopniu inspirowane przez Stowarzyszenie
Wychowanków Uczelni. Rezultaty
tych badañ zosta³y zawarte w rozprawie Adaptacja i pozycja spo³eczno-zawodowa wychowanków
Akademii
Górniczo-Hutniczej
w przemyœle (PWN, Kraków 1970,
s. 120). Ich uzupe³nieniem by³
og³oszony wœród absolwentów
w roku 1967 konkurs na pamiêtnik
„Moja uczelnia i jej udzia³ w aktualnie pe³nionej roli spo³eczno-zawodowej”. Najlepsze wspomnienia
zosta³y wydane w zbiorze Moja
uczelnia – pamiêtniki absolwentów
AGH (PWN, Kraków 1969, s. 275).
Do problemów kadry in¿ynierskiej do³¹czy³y równie¿ badania
prowadzone w latach 1970–1972
wspólnie z Zak³adem Organizacji
i Ekonomiki Produkcji Miêdzyresortowego Instytutu Materia³ów Budowlanych AGH. Podjêto w nich
próbê opracowania optymalnego
modelu in¿yniera oraz rozmieszczenia i wykorzystania kadr technicznych w przemyœle materia³ów
budowlanych. Oprócz raportu
efektem tego opracowania by³ artyku³ zamieszczony w „Studiach
Socjologicznych” (Nr 4, 1972, s.
113-134) Ewolucja roli in¿yniera
a uczelnia techniczna. Wyniki tych
badañ stanowi³y podstawê pracy
System kszta³cenia in¿ynierów
a ich praca zawodowa (Ossolineum, Wroc³aw–Kraków 1975, s.
104).
Drugi nurt wynika³ z refleksji
nad rezultatami badañ dotycz¹cych pracuj¹cych in¿ynierów i pos³u¿y³ do opracowania nowej koncepcji badañ poœwiêconych adaptacji studentów do œrodowiska
uczelni technicznej systemowi
kszta³cenia z punktu widzenia ich
przysz³ej pracy zawodowej. W wyniku zmian ustrojowych, jakie dokona³y siê po roku 1989, Uczelnia
znalaz³a siê w nowej sytuacji, zdeterminowanej wydarzeniami politycznymi, gospodarczymi i spo³ecznymi – zw³aszcza w pierwszej
po³owie lat 90. W roku 1993 sta³o
siê to podstaw¹ do badañ nad studentami, którzy dopiero rozpoczêli
studia na uczelni. Interesuj¹ce
kwestie zwi¹zane z badaniami to:
przynale¿noœæ œrodowiskowa, cele
¿yciowe oraz zawodowe studentów. Interesuj¹ce wyniki tych badañ zebrano w ksi¹¿ce Kim s¹ studenci uczelni technicznej? (Oficyna
Wydawnicza TEXT, Kraków 1994,
s. 206), której wspó³autorem jest
Les³aw H. Haber.
W roku 1996 powstaje praca
Pierwszy rok studiów w uczelni
technicznej. Oczekiwania – bariery
– postawy (Eureka, Kraków 1996,
s. 230), której jest redaktorem. Zawarte s¹ w niej dynamiczne porównania procesów adaptacyjnych
w latach 70, 80 i 90, przebiegaj¹cych w nowym ustroju i nowych
warunkach spo³eczno-ekonomicznych.
Trzeci nurt badawczy to zagadnienia zwi¹zane z tematyk¹ funkcjonowania systemu spo³ecznego
zak³adu pracy i szeroko rozumianej humanizacji pracy w zak³adach
przemys³owych, z uwzglêdnieniem
wieloaspektowoœci tego problemu
o charakterze organizacyjnym,
ekonomicznym, spo³ecznym i technicznym.
Prowadzone badania by³y
czynnikiem inspiruj¹cym do podjêcia nowego wyzwania badawczego – tematu Zró¿nicowanie struktury spo³eczno-zawodowej a aktywizacja przedsiêbiorstw przemys³owych w ramach problemu wêz³owego nr 11.2 Przeobra¿enia struktury spo³eczeñstwa polskiego koordynowanego przez prof. W³odzimierza Weso³owskiego (Instytut Filozofii i Socjologii PAN). Realizacja
oraz wyniki badañ prowadzonych
pod jego kierownictwem oprócz
zbiorczej publikacji ksi¹¿kowej
przyczyni³y siê do powstania kilku
powa¿nych publikacji naukowych.
Maj¹c na uwadze, ¿e w procesach spo³ecznych dokonuj¹cych
siê w zak³adach przemys³owych
podstawow¹ rolê odgrywa kadra
kierownicza, wœród której dominuje
kadra o przygotowaniu in¿ynierskim – Profesor zwraca³ w badaniach szczególn¹ uwagê na jej rolê w kszta³towaniu prawid³owych
stosunków miêdzyludzkich. Opublikowa³ na ten temat w latach
1975-1995 cykl artyku³ów w „Humanizacji Pracy” oraz uczestniczy³
w kilku zagranicznych konferencjach.
Jubilat – Profesor Julian Bugiel
– nale¿y do tych nielicznych osób,
które pasjonuj¹ siê dydaktyk¹, jest
w tê dziedzinê szczególnie zaanga¿owany. By przybli¿yæ studentom
AGH problematykê socjologiczn¹
i psychologiczn¹, opublikowa³ w roku 1970 skrypt Materia³y do nauczania socjologii pracy (Wydawnictwa AGH, Kraków). W roku 1974
pod jego redakcj¹ ukazuje siê podrêcznik Wybrane zagadnienia socjologii i psychologii pracy w zak³adzie przemys³owym wydany w Wydawnictwach AGH a w 1980 roku
zostaje wydany skrypt Socjologia
i psychologia pracy – dla studentów uczelni technicznych.
W roku 1986 redakcja PWN
w Warszawie zaproponowa³a mu
wydanie podrêcznika Socjologia
i psychologia pracy, który zosta³
opublikowany 1987 roku pod jego
redakcj¹. Maj¹c na uwadze fakt, ¿e
od po³owy lat 90. studenci – szczególnie starszych roczników i zaoczni – wykazuj¹ znaczne zainteresowanie problemami zarz¹dzania,
wyda³ w roku 1994, wspólnie z Les³awem H. Haberem kolejny skrypt
Zarz¹dzanie a socjologia i psychologia pracy.
Do tego nurtu nawi¹zywa³ tak¿e
opublikowany pod jego redakcj¹
w roku 2002 podrêcznik Zarz¹dzanie. Aspekty psychologiczne i socjologiczne. Równoczeœnie na podkreœlenie zas³uguje, ¿e przez ca³y
okres swej pracy czynnie uczestniczy w ró¿nego rodzaju zespo³ach
dydaktycznych Uczelni, by³ cz³onkiem Senatu, zastêpc¹ przewodnicz¹cego Rektorskiej Komisji Dydaktycznej oraz przez parê kadencji
uczestniczy³ w Senackiej Komisji
Dydaktyczno-Wychowawczej.
Od 1968 do 1993 roku Julian
Bugiel by³ cz³onkiem redakcji Dzia³u Spo³eczno-Politycznego Zeszytów Naukowych AGH, od polowy
lat 80. – cz³onkiem Redakcji Wydawnictw Polskiej Akademii NaukOddzia³ w Krakowie, w serii „Prace
Socjologiczne”, a od kilku lat jest
cz³onkiem Rady Programowej „Humanizacji Pracy”.
Pocz¹wszy od lat 80 jest zaanga¿owany by³ w prace Naczelnej
Organizacji Technicznej w Krakowie, Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, gdzie pe³ni³ funkcje
w Zarz¹dzie i równoczeœnie prowadzi³ dzia³alnoœæ szkoleniow¹. Bardzo aktywnie uczestniczy³ w Pracach Polskiego Towarzystwa Socjologicznego w Krakowie, pe³ni¹c
przez kilka kadencji funkcjê zastêpcy przewodnicz¹cego, jak
równie¿ w Komisji Socjologicznej
Polskiej Akademii Nauk – Oddzia³
w Krakowie. By³ równie¿ cz³onkiem
Komisji Kraków 2000 Polskiej Akademii Nauk.
Dzia³alnoœæ na tym forum wyraŸnie przyczyni³a siê do integracji
krakowskiego œrodowiska socjologicznego, a zw³aszcza socjologów
pracuj¹cych w AGH z socjologami
z innych œrodowisk akademickich
Krakowa.
Za osi¹gniêcia naukowe, dydaktyczne i organizacyjne Profesor
otrzyma³ trzy nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wy¿szego i Techniki oraz ponad dwadzieœcia nagród rektorskich. Zosta³ odznaczony Krzy¿em Kawalerskim Orderu
Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Z³ot¹
Odznak¹ za Pracê Spo³eczn¹ dla
Miasta Krakowa, Z³ot¹ Odznak¹
Towarzystwa Wiedzy Powszechnej,
Z³ot¹ Odznak¹ Towarzystwa Naukowego i Kierownictwa.
Przypisy:
* Jako redaktor tomu jubileuszowego
pragnê gor¹co podziêkowaæ:
– Pani Dziekan Wydzia³u NSS prof.
Annie Siwik za inspiracje, du¿e zaanga¿owanie, wsparcie i finansowe
zabezpieczenie wydawnictwa
– Dyrektorowi wydawnictwa dr in¿. Janowi Sasowi za osobiste zaanga¿owanie w wydanie monografii jak
równie¿ rekordowe tempo jej wydania przy wysokich standartach jakoœciowych
– Paniom redaktorkom: mgr Barbarze
Barszczewskiej-Wojda, mgr Aninie
9
Anna Smoleñska, Marek Rembiœ
Kamieñ architektoniczny
i dekoracyjny
W dniach 23–24 wrzeœnia 2003
roku odby³a siê ogólnopolska konferencja naukowa: „Kamieñ architektoniczny i dekoracyjny” zorganizowana przez Zak³ad Z³ó¿ Surowców Skalnych na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Œrodowiska Akademii Górniczo-Hutniczej.
Konferencjê otworzy³ Prorektor
AGH ds. Nauki, Pan prof. Janusz
Kowal zwracaj¹c uwagê na harmoniê panuj¹c¹ w rozwoju badañ naukowych prowadzonych przez
Akademiê, zarówno w zakresie nowatorskich kierunków: informatyki
i telekomunikacji, jak i tradycyjnych
zwi¹zanych z geologi¹ i górnictwem. Podkreœli³ te¿ wagê problematyki zwi¹zanej z zastosowaniem
i konserwacj¹ kamienia we wspó³czesnej gospodarce. Myœl tê kontynuowa³ przewodnicz¹cy Komitetu Organizacyjnego konferencji dr
hab. in¿. Jan Bromowicz, prof.
AGH. We wprowadzeniu do obrad
poruszy³ on problem dysharmonii
panuj¹cej pomiêdzy sposobem
traktowania materia³ów kamiennych z jednej strony jako tajemniczych i przez to niezbyt lubianych,
a z drugiej strony po¿¹danych
z uwagi na szereg zalet. Zwróci³ te¿
uwagê na zas³ugi patrona Uczelni
ks. Stanis³awa Staszica, który
przed prawie dwustu laty w dziele
„O Ziemiorodztwie Karpatow, i innych gor i rownin Polski”, wykaza³
ogromne umiejêtnoœci i gospodarcze wyczucie w ocenie polskich
z³ó¿ materia³ów kamiennych.
Konferencja by³a miejscem prezentacji wyników badañ materia³ów kamiennych zwi¹zanych z ich
wydobyciem, ocen¹ jakoœci, zastosowaniem, niszczeniem i konserwacj¹. Tak ró¿norodna tematyka
skupi³a uczestników reprezentuj¹-
cych krajowe oœrodki naukowe:
Akademiê Górniczo-Hutnicz¹, Akademiê Sztuk Piêknych w Krakowie,
Instytut Górnictwa Odkrywkowego
we Wroc³awiu, Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie, Miêdzyuczelniany Instytut Konserwacji
i Restauracji Dzie³ Sztuki w Warszawie i Krakowie, Pañstwowy Instytut Geologiczny w Warszawie
i Gdañsku, Politechnikê Wroc³awsk¹, Polsk¹ Akademiê Nauk w Krakowie, Uniwersytet Wroc³awski
i Poznañski, Wojskow¹ Akademiê
Techniczn¹) oraz specjalistów zajmuj¹cych siê obróbk¹ kamienia
i konserwacj¹ dzie³ sztuki. Konferencja odby³a siê w trzech sesjach
tematycznych.
W ramach esji I: „Kamieñ w architekturze i jego konserwacja”
omawiano materia³y kamienne
u¿yte w historycznych budowlach
ró¿nych regionów Polski.
Drug¹ czêœæ tej sesji poœwiêcono problematyce metod stosowanych w konserwacji kamienia. Profesor Irenesz P³uska omówi³ wspó³czesne metody konserwacji zabytków kamiennych w aspekcie technicznym i estetycznym. Podkreœli³
istotn¹ rolê konserwatora – restauratora, którego dzia³alnoœæ powinna
byæ umiejêtnoœci¹ rekonstruowania
oraz sztuk¹ m¹drej interpretacji
dawnych dzie³. Zapewni to kamiennym dzie³om sztuki dalsz¹ ich egzystencjê, czêsto te¿ przywróci im si³ê
oddzia³ywania artystycznego.
Przyk³ady przeprowadzonych
konserwacji zniszczonego kamienia
zosta³y zaprezentowane przez Andrzeja M. Tekielaka (gmach Biblioteki Jagielloñskiej) i Lecha Chwilczyñskiego (nagrobek Kazimierza
Jagielloñczyka w Kaplicy Œwiêtokrzyskiej Katedry na Wawelu).
Przemówienie Prorektora AGH ds. Nauki, prof. dr. hab. in¿. Janusza Kowala
inauguruj¹cego Konferencjê Naukow¹: „Kamieñ architektoniczny i dekoracyjny”
(fot. M. Rembiœ)
Sesja II: „Konserwacja Kaplicy
Zygmuntowskiej” dotyczy³a najcenniejszego i zapewne najpiêkniejszego zabytku sztuki kamieniarskiej Polski. Referaty jej poœwiêcone porusza³y problematykê
dotycz¹c¹ pochodzenia kamienia,
jego niszczenia oraz historycznych
i wspó³czesnych prac konserwatorskich.
Sesja III: „Wydobycie i ocena
jakoœci kamienia dla potrzeb architektury i konserwacji” obejmowa³a
zagadnienia zwi¹zane z poszukiwaniem, rozpoznawaniem i metodami eksploatacji z³ó¿ materia³ów
kamiennych w Polsce oraz perspektywami funkcjonowania gospodarki kamieniami budowlanymi
na tle wymagañ normatywnych
obowi¹zuj¹cych w Unii Europejskiej:
Referaty zosta³y wydane drukiem w postaci obszernych, recenzowanych artyku³ów w Materia³ach
konferencji naukowej: „Kamieñ architektoniczny i dekoracyjny”.
W trakcie obrad i dyskusji towarzysz¹cej referatom zarysowa³y siê
postulaty dotycz¹ce koniecznoœci
podjêcia dzia³añ zwi¹zanych z:
– rozszerzeniem na wiêksz¹ skalê informacji na temat mo¿liwoœci wykorzystania rodzimych
materia³ów kamiennych. Szczególnie silnie podkreœlano po-
trzebê informowania architektów w zakresie mo¿liwoœci stosowania polskiego kamienia.
Podano szereg przyk³adów
u¿ycia materia³ów kamiennych
pochodz¹cych z odleg³ych krajów, co czêsto jest powodem
du¿ych trudnoœci w pracach remontowych obiektów podlegaj¹cych silnemu zu¿yciu. £¹czy
siê z tym koniecznoœæ rejestracji pochodzenia materia³ów
w aktualnie realizowanych budowlach;
– ustaleniem zasad dotycz¹cych
oceny zmian stanu zachowania
konserwowanych
obiektów
w miarê up³ywu czasu;
– utworzeniem bazy danych dotycz¹cych pochodzenia i stanu
zachowania materia³ów kamiennych na wzór podobnych,
od lat ju¿ gromadzonych, np.
we Francji.
Konferencja by³a miejscem
dyskusji i wymiany doœwiadczeñ
specjalistów reprezentuj¹cych ró¿ne dziedziny nauki: geologów, górników, architektów, historyków
sztuki i konserwatorów dzie³ sztuki.
Przyczyni³a siê do nawi¹zania wzajemnych kontaktów, które byæ mo¿e w przysz³oœci zaowocuj¹ wspólnymi pracami naukowymi i nowymi
rozwi¹zaniami technicznymi.
Prace konserwatorskie prowadzone w Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu.
Kamienio³om w Trzuskawicy – przyk³ad oddzia³ywania górnictwa skalnego na
Uzupe³nianie ubytków formy rzeŸbiarskiej mas¹ mineraln¹ imituj¹c¹ piaskowiec
œrodowisko (referat El¿biety Pietrzyk-Sokulskiej)
(referat Gra¿yny Chromy-Roœciszewskiej i Anny Janickiej)
10
dr hab. prof. AGH Tadeusz Tumidajski – Przewodnicz¹cy Komitetu Organizacyjnego,
fot. dr in¿ Wies³aw M¹czka
Przeróbka Kopalin i Fizykochemiczne
Problemy Mineralurgii
W dniach 22 do 24 wrzeœnia
2003 roku odby³y siê w Krakowie
VIII Miêdzynarodowa Konferencja
Przeróbki Kopalin i XL Seminarium
Fizykochemiczne Problemy Minera-
z tym, ¿e na przestrzeni ostatnich lat
zaczê³y obok siebie funkcjonowaæ
trzy nazwy specjalnoœci naukowej
tzn. przeróbka kopalin, in¿ynieria mineralna oraz mineralurgia, po³¹cze-
prof. Andrzej £êdzki – Prorektor
AGH ds. Kszta³cenia, oraz Dziekan
Wydzia³u Górnictwa i Geoin¿ynierii
AGH prof. Jerzy Klich. W sesji plenarnej wyg³oszono 6 referatów
omawiaj¹cych najogólniejsze problemy konferencji.
Dalsze obrady odbywa³y siê
w oœrodku Instytutu Studiów Polonijnych i Etnicznych Uniwersytetu
Jagielloñskiego w Przegorza³ach.
£¹cznie przedstawiono 50 referatów, 19 opublikowano w jêzyku angielskim. Autorami referatów byli
m.in. naukowcy z Czech, S³owacji,
Egiptu, Serbii i Czarnogóry, Turcji.
Nastêpna konferencja bêdzie
organizowana przez Politechnikê
Wroc³awsk¹ i odbêdzie siê we
wrzeœniu 2004 roku w okolicach
Wroc³awia.
Prof. zw. dr hab. in¿. Ryszard Tadeusiewicz
Rektor AGH, cz³onek PAN i PAU
Szanowny Pan
Tomasz Wróblewski
Redaktor Naczelny Tygodnika
„NEWSWEEK”
02-222 Warszawa, Al. Jerozolimskie 181
Wielce Szanowny Panie Redaktorze,
lurgii bêd¹ce po³¹czeniem dotychczasowych oddzielnie prowadzonych konferencji. Organizatorem
by³ Zak³ad Przeróbki Kopalin,
Ochrony Œrodowiska i Utylizacji Odpadów Wydzia³u Górnictwa i Geoin¿ynierii AGH w Krakowie przy
wspó³udziale Zak³adu Przeróbki Kopalin i Odpadów Wydzia³u Górnictwa Politechniki Wroc³awskiej.
Zasadniczym celem konferencji
by³a wymiana doœwiadczeñ i osi¹gniêæ naukowo-badawczych ró¿nych oœrodków krajowych i zagranicznych z zakresu technologii przeróbki surowców i odpadów oraz
podstawowych problemów fizykochemicznych procesów przeróbczych (flotacji, ³ugowania chemicznego i biologicznego, wzbogacania
magnetycznego itp.). W zwi¹zku
nie konferencji mia³o tak¿e na celu
ujednolicenie tematyki i wypracowanie wspólnej nomenklatury.
Tematyka konferencji objê³a
stan aktualny i perspektywiczne
kierunki rozwoju takich dziedzin jak:
– przeróbka wêgla;
– nowoczesne technologie
wzbogacania rud miedzi;
– wzbogacanie fizykochemiczne
i biologiczne wybranych
surowców;
– przeróbka surowców skalnych;
– modelowanie matematyczne
procesów i uk³adów
technologicznych przeróbki
kopalin;
– utylizacja odpadów.
Konferencja rozpoczê³a siê sesj¹ plenarn¹ w auli AGH. Konferencjê otworzy³ i przywita³ uczestników
Zwracam siê z uprzejm¹ proœb¹ o sprostowanie ca³kowicie nieprawdziwej informacji dotycz¹cej mojej Uczelni, zamieszczonej w numerze „Newsweek” 44/2003 z dnia 02.11.2003 na stronicy 44. Poniewa¿
informacja ta znies³awia³a moj¹ Uczelniê oczekujê te¿ przeprosin.
Otó¿ we wskazanym miejscu zamieszczono du¿¹ wspó³czesn¹
(wykonan¹ 04.10.2003) fotografiê cz³onków Senatu AGH z podpisem
ok³amuj¹cym czytelników, ¿e Senat ten zadecydowa³, i¿ wyk³adowcy
na naszej uczelni maj¹ 40 lat jako czas przewidziany na wykonanie habilitacji.
Informacja ta wskazuje zarówno na brak wiedzy jak i na brak rzetelnoœci dziennikarzy, których Pan zatrudnia. Brak wiedzy wyra¿a siê
w tym, ¿e pomylono stanowiska wyk³adowców i adiunktów, zaœ brak
rzetelnoœci dziennikarskiej polega na tym, ¿e podano informacjê, która od ponad roku jest nieaktualna.
Zaczynaj¹c od sprawy wa¿niejszej pozwalam sobie poinformowaæ,
¿e na posiedzeniu w dniu 30 paŸdziernika 2002 roku (a zatem ca³y rok
przed dat¹ „demaskatorskiego” artyku³u w „Newsweeku”) Senat AGH
ogromn¹ wiêkszoœci¹ g³osów (79 za, 2 przeciw, 2 wstrzymuj¹ce) podj¹³ uchwa³ê nr 17/2002 zmieniaj¹c¹ art. 50 uchwalonego jeszcze w latach 80. Statutu Uczelni. Nowe brzmienie tego artyku³u ustala, ¿e „(…)
okres zatrudnienia na stanowisku adiunkta bez habilitacji nie mo¿e
przekraczaæ 9 lat. W przypadkach uzasadnionych stopniem przygotowania pracy habilitacyjnej okres ten mo¿e byæ przed³u¿ony maksymalnie o 4 lata.”
Jak z tego wynika zamieszczona w „Newsweeku” wiadomoœæ jest
ju¿ od roku nieprawdziwa, a jej po³¹czenie ze wspó³czesn¹ fotografi¹
jest podobnie nikczemnym nadu¿yciem, jak – przyk³adowo – zamieszczenie informacji, ¿e szwedzki system penitencjarny przewiduje obcinanie rêki z³odziejowi (no bo kiedyœ tak tam by³o…) po³¹czone z portretem aktualnego ministra spraw wewnêtrznych tego kraju.
Przy okazji zwracam Pana uwagê na jeszcze jeden przejaw ignorancji dziennikarzy, którzy przygotowywali ten artyku³: Otó¿ napisano
tam o wyk³adowcach, których w ¿adnej polskiej uczelni nie obowi¹zuje ¿aden termin wykonywania habilitacji, s¹ oni bowiem zatrudnieni na
stanowiskach dydaktycznych, a nie naukowo-dydaktycznych. Tak stanowi ustawa! Sprawa ta powinna byæ oczywista dla ka¿dego, kto kiedyœ chodzi³ na dowolne studia.
„Gratulujê” Panu oraz Pana dziennikarzom profesjonalizmu oraz
rzetelnoœci dziennikarskiej i stanowczo domagam siê zamieszczenia
tego sprostowania zgodnie z obowi¹zuj¹cym prawem prasowym. Formê przeprosin pozostawiam do Pana uznania.
11
TECHNICZNY
UNIWERSYTET
OTWARTY
POSTÊP NAUKI I TECHNIKI
A PROBLEMY XXI WIEKU
godz. 10.45–12.15
15.11.2003
22.11.2003
29.11.2003
powo³any w r. 1989
6.12.2003
przez Senat Akademii Górniczo-Hutniczej
dla uczczenia Jubileuszu 70-lecia Uczelni
13.12.2003
20.12.2003
Zapisy na miejscu przed sal¹ wyk³adow¹
– Aul¹, paw. A-0, I p.
lub w Sekretariacie TUO
(paw. C-1, Ip. pok. 110, tel: 617-20-03)
10.01.2004
17.01.2004
24.01.2004
Wyk³ady
w semestrze zimowym
roku akademickiego
2003/2004
31.01.2004
7.02.2004
prof. dr hab. Paulin Moszczyñski
Naturalne sposoby profilaktyki
(Polskie Towarzystwo Promocji
chorób cywilizacyjnych
Zdrowego ¯ycia i ¯ywnoœci)
z uwzglêdnieniem ¿ywienia
prof.dr hab. Andrzej Oleœ
Nowe mo¿liwoœci
(dr h.c. AGH)
badañ materia³owych
prof. dr hab. Les³aw Badura
Ekologia
(UŒ Katowice)
– nauka przysz³oœci
dr Robert Borkowski
Czy Polska jest krajem
(AGH Kraków)
niesprawiedliwoœci spo³ecznej?
prof. dr hab. Les³aw Badura
Reakcje ekosystemów
(UŒ Katowice)
l¹dowych na antropopresjê
prof. dr hab. Zbigniew Nêcki
Wspó³praca interdyscyplinarna
(UJ Kraków)
a problemy œrodowiska
prof.dr hab. Jan Dobrowolski
cz³owieka i zrównowa¿onego
(AGH Kraków)
rozwoju
prof. dr hab. in¿. Henryk Zimny
Ekologia miasta
(SGGW Warszawa)
– czêœæ I
prof. dr hab. in¿. Maciej Pawlikowski
Wyniki nowych badañ
(AGH Kraków)
w delcie Nilu (film)
dr Lucyna Kuliñska
Co wydarzy³o siê
(AGH Kraków)
na Wo³yniu w 1943 roku?
dr Anna Stoch
Wp³yw zanieczyszczeñ
(AGH Kraków)
na zabytki Krakowa
doc. dr hab. Roman Koz³owski
Nauka chroni
(PAN Kraków)
zabytki drewniane
godz. 12.30–14.00
15.11.2003
INFORMATYKA
godz. 9.00–10.30
22.11.2003
prof. dr hab. in¿. Jacek Kitowski
Wspó³czesne architektury
(AGH Kraków)
komputerowe i œrodowiska gridowe
prof. dr hab. in¿.
Automatyczne
Ryszard Tadeusiewicz
rozumienie obrazów
29.11.2003
6.12.2003
(AGH Kraków)
29.11.2003
mgr in¿. Dominik Radziszowski
Informatyka w s³u¿bie medycyny.
(AGH Kraków)
Wybrane rozwi¹zania
telemedyczne opracowane
13.12.2003
20.12.2003
10.01.2004
17.01.2004
24.01.2004
31.01.2004
7.02.2004
prof. dr hab. in¿. Jan Kusiak
e-Edukacja czyli
(AGH Kraków)
ksztalcenie wirtualne
mgr in¿. Rafa³ Dre¿ewski
Techniki niszowe
(AGH Kraków)
w algorytmach ewolucyjnych
dr in¿. Marian Bubak
Ewolucja technologii
(AGH Kraków)
gridowych
dr in¿. Pawe³ Munda³a
Metale ciê¿kie
(AR Kraków)
w œrodowisku
prof. dr hab. in¿. Adam Trembecki
Stosunek geoetyki
(em. prof. AGH)
do sozologii
prof. dr hab. in¿. Jan Siuta
Ekologiczne, technologiczne
(Inst. Ochr. Œrod. Warszawa)
i prawne aspekty rekultywacji
produktami ropy naftowej
13.12.2003
dr Marek Bukowski
Prawo internetu
(UJ Kraków)
20.12.2003
dr in¿. Jaros³aw Nêcki
Polskie hydrofitowe
mgr in¿. Piotr Czupryñski
oczyszczalnie œcieków
(AGH Kraków)
10.01.2004
17.01.2004
prof. dr hab. in¿. Henryk Zimny
Ekologia miasta
(SGGW Warszawa)
– czêœæ II
mgr in¿. Jerzy Wertz
Osi¹gniêcia i problemy
(Wydz. Ochr. Œrod. Woj. Ma³op.)
woj. ma³opolskiego w zakresie
dr in¿. Janusz Morbitzer
Œwiat wartoœci
(AP Kraków)
w Internecie
dr in¿. W³odzimierz Funika
Monitorowanie programów
problematyki zwi¹zanej
(AGH Kraków)
gridowych
z przyst¹pieniem do UE
mgr in¿. £ukasz Czekierda
Sterowanie urz¹dzeniami
(AGH Kraków)
w Wirtualnym Laboratorium
prof. dr hab. in¿. Mariusz Zió³ko
Kompresja danych
(AGH Kraków)
w systemach teleinformatycznych
lek. med. Pawe³ Wo³oszyn
Informacje, które lecz¹.
(AGH Kraków)
Jak informatyka
mo¿e pomagaæ medycynie
12
ochrony roœlin
gruntów zanieczyszczonych
w Katedrze Informatyki AGH
6.12.2003
Rozwój metod
(em. prof. Instytut Ochrony Roœlin
Rzeszów)
22.11.2003
15.11.2003
prof.dr hab.in¿. Zdzis³aw Przybylski
ochrony œrodowiska
ze szczególnym uwzglêdnieniem
24.01.2004
dr in¿. Stanis³aw Garlicki
Finansowanie
(Narodowy Fundusz
a odpady
Ochrony Œrodowiska)
31.01.2004
7.02.2004
prof. dr hab. Jacek Purchla
Dziedzictwo
(Miêdzynarodowe Centrum Kultury)
a rozwój
prof. dr hab. in¿. Jacek Walczewski
Monitoring
(IMiGW Kraków)
a zarz¹dzanie œrodowiskiem
oprac. mgr in¿. Ma³gorzata Krokoszyñska
Wybrane z prasy
Dziennik Polski
22.10.2003 r.
Kto w tym roku otrzyma srebrn¹ statuetkê, czyli
kto zostanie zwyciêzc¹ konkursu „Nagrody Allianz – Kultura, Nauka, Media”. Wœród nominowanych w kategorii Nauka do nagrody pretenduje dr Marek Ogiela z Katedry Automatyki
AGH, który jest autorem 50 publikacji o zasiêgu
miêdzynarodowym z dziedziny analizy, rozpoznawania i rozumienia obrazów, sztucznej inteligencji, kryptografii i bezpieczeñstwa systemów
komputerowych Wrêczenie nagród – srebrnych
statuetek Nike – nast¹pi 20 listopada br.
Dziennik Polski
23.10.2003 r.
Gazeta Krakowska
24.10.2003 r.
Gazeta Wyborcza
24.10.2003 r.
Absolwentka Wydzia³u In¿ynierii Materia³owej
i Ceramiki AGH p. Barbara Sko³yszewska zosta³a uznana za najlepsz¹ studentkê kraju. Zdobywczyniê presti¿owego tytu³u Europrimus uhonorowano w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
w Warszawie dyplomem oraz wie¿¹ hi-fi. Jako
nagrodê otrzyma³a mo¿liwoœæ pracy w strukturach Unii Europejskiej.
Przegl¹d Techniczny
26.10.2003 r.
W technice transportu linowego Polska sta³a siê
innowacyjn¹ potêg¹ m.in. za spraw¹ Katedry
Transportu Linowego AGH kierowanej przez
prof. Józefa Hansela. Renoma tego miejsca
sprawia, ¿e s¹ tu stale realizowane 3–4 granty
KBN oraz ponad 50 ró¿nych innych prac badawczych zlecanych równie¿ przez przemys³
zagraniczny. Zas³ug¹ Katedry jest opracowanie
metod obliczeniowych do projektowania transportu linowego i konstrukcji linowych. Liny stalowo-gumowe, jakie tu wynaleziono, zosta³y wyró¿nione m.in. Z³otym Medalem na Œwiatowej
Wystawie Wynalazków EUREKA w 1992 r.
w Brukseli, a liny stalowe z rdzeniami metalowymi otrzyma³y w 1997 r. god³o „Teraz Polska”.
Gazeta Wyborcza
31.10.2003 r.
Profesor Andrzej Go³aœ z Wydzia³u In¿ynierii
Mechanicznej i Robotyki AGH przedstawi³
w Magistracie opracowan¹ w AGH mapê akustyczn¹ Krakowa, któr¹ wykonano na podstawie pomiarów w 700 punktach miasta. Sprawdzono, jak rozk³ada siê natê¿enie ha³asu i w ilu
punktach przekroczone s¹ dopuszczalne normy „mówi³em, jak mo¿na udostêpniæ tê mapê
w Internecie, a tak¿e jakie metody zastosowaæ,
na przyk³ad na Rynku G³ównym, by neutralizowaæ rozchodzenie siê ha³asu podczas imprez
masowych” – wyjaœnia³ po prezentacji prof. Andrzej Go³aœ.
ComputerWorld Polska
4.11.2003 r.
Cele 6.PR wskazuj¹, ¿e wysi³ek badawczy
pañstw cz³onkowskich bêdzie skierowany na
osi¹ganie wyników, które pos³u¿¹ dalszemu
rozwojowi gospodarek krajów najbardziej rozwiniêtych. Jakie szanse maj¹ zatem polskie podmioty na udzia³ w projektach realizowanych
w ramach 6. Programu Ramowego przeczytamy w artykule pt. „Program dla mocnych”,
a w nim rozmowê z prof. Ryszardem Tadeusiewiczem, Rektorem AGH.
Dziennik Polski
5.11.2003 r.
O nowych, polskich tynkach renowacyjnych
opracowanych przez naukowców z AGH przeczytamy w artykule pt. „Kompres na stare mury”, który ukaza³ siê w dodatku „Dom”. Zawilgoconym, zasolonym murom krakowskich zabytków potrzebne s¹ nowoczesne, wysokoporowate tynki, wyprowadzaj¹ce z nich wilgoæ i sól.
Taki w³aœnie tynk opracowa³y dwa zespo³y naukowców z AGH: Geologii, Geofizyki i Ochrony
Œrodowiska oraz In¿ynierii Materia³owej i Ceramiki. Jak siê okazuje polski tynk nie odbiega jakoœci¹ od renomowanych produktów niemieckich. Jest nie tylko tañszy i wyprodukowany
z polskich materia³ów, ale i lepiej przyswajany
przez mury zbudowane z takich samych materia³ów. „Do typowego krakowskiego pod³o¿a
trzeba by³o dopasowaæ tynk przede wszystkim
pod wzglêdem porowatoœci. Uda³o siê to dziêki
zastosowaniu jako podstawowego sk³adnika
tynku wystêpuj¹cej w Karpatach, porowatej
ska³y diatomitowej” – powiedzia³a dr Anna
Smoleñska z Wydzia³u GGiOŒ, która od 1999 r.
pracuje wraz z zespo³em nad unikatowa technologi¹.
Przy ul. Piastowskiej 26 powstanie nowoczesny
kompleks sportowy o powierzchni ponad 4000
metrów kwadratowych. Bêdzie kosztowa³ ok.
8–9 mln z³, które w ca³oœci wy³o¿y uczelnia. Jeœli wszystko pójdzie zgodnie z planem, prace
budowlane rozpoczn¹ siê na prze³omie lutego
i marca przysz³ego roku. Kompleks sportowy
ma byæ gotowy do koñca 2004 roku.
Dziennik Polski
5.11.2003 r.
Gazeta Wyborcza
5.11.2003 r.
Cztery krakowskie uczelnie: AGH, AR, PK i UJ
wspólnie bêd¹ walczyæ o œrodki unijne na projekty badawcze. Czterech rektorów podpisuj¹c
porozumienie, powo³a³o Akademickie Centrum
Dyrektor Zespo³u Szkó³ Szkó³ Mechanicznych Nr 1 w Krakowie
w zwi¹zku z obchodami jubileuszu 170-lecia szko³y i przygotowywaniem materia³ów
do wydania historii szko³y, prosi absolwentów o podanie swoich danych:
imiê i nazwisko, rok ukoæzenia szko³y, klasa, nazwisko wychowawcy, tel. kontaktowy
na adres szko³y:
31-120 Kraków, Al. Mickiewicza 5
lub e-mail: [email protected]
Naukowo-Technologiczne AKCENT Ma³opolska. Pierwsze tego typu Centrum w Polsce ma
siê zajmowaæ koordynacj¹ badañ naukowych
m.in. w dziedzinie biotechnologii, informatyzacji
i odnawialnych Ÿróde³ energii. Ma te¿ pomóc
uczelniom w staraniach o dofinansowanie do
badañ i granty przyznawane przez UE. Sytuacja
prawna Centrum ma byæ okreœlona dopiero na
pocz¹tku przysz³ego roku – bêdzie to albo fundacja, albo spó³ka cywilna.
Dziennik Polski
6.11.2003 r.
Studenci z Ko³a Naukowego Geofizyków pod
kierunkiem dr W³odzimierza Moœcickiego z Zak³adu Geofizyki Wydzia³u Geologii, Geofizyki
i Ochrony Œrodowiska AGH przeprowadzili pomiary geoelektryczne (sondowanie pr¹dem
elektrycznym) w miejscu, gdzie miêdzy fontann¹ a koœcio³em Mariackim na prostok¹tnym odcinku zapada siê p³yta Rynku. „To, co pomierzyliœmy, wymaga konsultacji. Na dziœ wiadomo, ¿e
poni¿ej p³yty Rynku jest coœ, co charakteryzuje
siê nisk¹ odpornoœci¹ i ¿e jest to struktura zupe³nie inna ni¿ wokó³” – powiedzia³a opiekunka
Ko³a Naukowego Geofizyków AGH p. Kamila
Wawrzyniak.
Dziennik Polski
Gazeta Krakowska
12.11.2003 r.
12.11.2003 r.
16.11.2003 r.
11 listopada prof. Ryszard Tadeusiewicz, Rektor
AGH otrzyma³ tytu³ honorowego profesora (odpowiednik polskiego doktora honoris causa)
Iwano-Frankowskiego Narodowego Technicznego Uniwersytetu Nafty i Gazu. Przyznaj¹c honorowy tytu³ Rektorowi AGH, Rada Naukowa
ukraiñskiej uczelni wziê³a pod uwagê m.in. pozycjê naukow¹ prof. Tadeusiewicza oraz Jego
osobiste zaanga¿owanie we wspó³pracê polsko
– ukrañsk¹ i wspó³pracê obu uczelni.
Gazeta Krakowska
12.11.2003 r.
W³adze krakowskich uczelni do po³owy grudnia
powinny ostatecznie ustaliæ zasady rekrutacji na
najbli¿sze dwa lata akademickie. Zmiany w naborze na studia wy¿sze, dotycz¹ zw³aszcza roku 2005/2006 roku, gdy do egzaminów wstêpnych przyst¹pi¹ licealiœci po nowej maturze. Na
AGH planuje siê maksymalne uproszczenie rekrutacji. „By nie by³o po egzaminach t³umów
kandydatów z odwo³aniami, chcemy utworzyæ
listy rezerwowe. Przyjêcie na studia tych, którym
na przyk³ad zabrak³o punków, bêdzie odbywa³o
siê automatycznie – trafi¹ bezpoœrednio na puste miejsca” – wyjaœnia prof. Andrzej £êdzki,
Prorektor ds. Kszta³cenia AGH.
Dziennik Polski
15.11.2003 r.
AGH zaprasza od 15 listopada na kolejny, zimowy semestr Technicznego Uniwersytetu Otwartego. Uczestnictwo jest wszystkich chêtnych
jest bezp³atne, a wyk³ady odbywaæ siê bêd¹
w ka¿d¹ sobotê w auli w Gmachu G³ównym
AGH do 7 lutego, a po feryjnej przerwie – od
21 lutego do 29 maja br. Zgodnie z ide¹, po³¹czone z dyskusj¹ wyk³ady maj¹ s³u¿yæ aktualizacji i poszerzaniu wiedzy, humanizacji techniki,
integracji nauk dla poprawy stanu œrodowiska
i jakoœci ¿ycia cz³owieka.
13
Promocje doktorskie
wrêczone podczas uroczystego posiedzenia
Senatu AGH z Okazji Dnia Edukacji Narodowej
w dniu 15 paŸdziernika 2003 r.
dr Marian Banaœ
Wydzia³ In¿ynierii Mechanicznej i Robotyki
promotor – prof. dr hab. in¿. W³odzimierz Kowalski
temat pracy doktorskiej – Badania wp³ywu stê¿enia cz¹stek fazy
sta³ej zawiesiny na proces sedymentacji
dr Barbara Borowik
Wydzia³ Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki
promotor – prof. dr hab. in¿. Ryszard Tadeusiewicz
temat pracy doktorskiej – Pamiêci skojarzeniowe oparte na technice
sieci neuronowych, uczone metodami ewolucyjnymi
dr Andrzej Budziak
Wydzia³ Fizyki i Techniki J¹drowej
promotor – prof. dr hab. Henryk Figiel
temat pracy doktorskiej – Wp³yw wodoru na w³aœciwoœci fizyczne
wybranych zwi¹zków ziem rzadkich z manganem
dr in¿. Tomasz Buratowski
promotor – dr hab. in¿. Wies³aw ¯ylski, prof. nadzw. P Rz.
temat pracy doktorskiej – Modelowanie i identyfikacja mobilnych
robotów ko³owych
dr in¿. Stanis³aw Jêdrusik
Wydzia³ Zarz¹dzania
promotor – prof. dr hab. in¿. Andrzej Skulimowski
temat pracy doktorskiej – System wspomagania decyzji w obrocie na
œwiatowym rynku walutowym
dr in¿. Piotr Kad³uczka
promotor – prof. dr hab.in¿. Konrad Wala
temat pracy doktorskiej – Hybrydowy algorytm ewolucyjny
w optymalizacji uogólnionego zagadnienia podzia³u grafu
dr in¿. Tadeusz Kamisiñski
promotor – prof. dr hab. in¿. Jerzy Michalczyk
temat pracy doktorskiej – Elementy zabezpieczeñ wibroakustycznych
pomieszczeñ wewnêtrznych œrodków transportu
dr in¿. Marcin Kot
promotor – prof. dr hab. in¿. Wies³aw Rakowski
temat pracy doktorskiej – Modele termomechaniczne
piezorezystywnych warstw tribologicznych
dr in¿. Jerzy Kud³aty
promotor – prof. dr hab. in¿. W³adys³aw D¹browski
temat pracy doktorskiej – Efekty radiacyjne w krzemowych
detektorach paskowych i uk³adach elektroniki odczytu do
eksperymentu ATLAS
dr in¿. Cezary Czosnek
Wydzia³ Paliw i Energii
promotor – prof. dr hab. Jerzy F. Janik
temat pracy doktorskiej – Przemiany krzemu i jego zwi¹zków w czasie
pirolizy z pakiem w aspekcie modyfikacji w³aœciwoœci karbonizatów
dr Jan Kulawik
promotor – prof. dr hab. in¿. Stanis³aw Nowak
temat pracy doktorskiej – Wp³yw sk³adu i warunków otrzymywania
relaksorowych kondensatorów na ich pojemnoœæ, stratnoœæ
i stabilnoœæ
dr in¿. Pawe³ Filipowicz
promotor – prof. dr hab. Józef Machaczka
temat pracy doktorskiej – Ewolucja strategii zarz¹dzania
przedsiêbiorstwami sektora naftowego w gospodarce rynkowej
dr in¿. Daniel Kwieciñski
promotor – prof. dr hab. in¿. Antoni Kalukiewicz
temat pracy doktorskiej – Badania wp³ywu zastosowania stopów
lekkich na w³asnoœci u¿ytkowe ratowniczej obudowy hydraulicznej
dr Katarzyna Gadomska
promotor – prof. dr hab. Lidia Zbiegieñ – Maci¹g
temat pracy doktorskiej – Kultura organizacyjna przedsiêbiorstw
z udzia³em kapita³u zagranicznego
dr in¿. Tomasz Machniewicz
promotor – prof. dr hab. in¿. Ma³gorzata Skorupa
temat pracy doktorskiej – Eksperymentalna analiza zjawiska
zamykania siê pêkniêcia zmêczeniowego w stali konstrukcyjnej
dr in¿. Józef Grzybowski
promotor – prof. dr hab. in¿. Janusz Kwaœniewski
temat pracy doktorskiej – Wielowymiarowy regulator rozmyty do
sterowania obiektem autonomicznym
dr Micha³ Markiewicz
promotor – dr hab. Jerzy Smyrski
temat pracy doktorskiej – Przygotowanie eksperymentu do
testowania niezmienniczoœci czasowej w rozpadzie spolaryzowanych
neutronów – praca w jêzyku angielskim
dr in¿. Artur Hanc
promotor – prof. dr hab. in¿. Tadeusz Uhl
temat pracy doktorskiej – Synergia mechaniki i elektroniki
w zagadnieniach mechatronicznych
dr Bartosz Handke
promotor – prof. dr hab. Józef Korecki
temat pracy doktorskiej – Efekty rozmiarowe a w³aœciwoœci
elektronowe epitaksjalnych warstw magnetytu – praca w jêzyku
angielskim
dr in¿. Krzysztof Janik
promotor – prof. dr hab. in¿. Jan Duda
temat pracy doktorskiej – Strategie sterowania w liniowo-kwadratowym zadaniu regulacji predykcyjnej
14
dr Jacek Marzec
promotor – prof. dr hab. Karol Krop
temat pracy doktorskiej – Magnetyzm zwi¹zków RMn oddzia³ywania
nadsubtelne a niestabilnoœæ momentu magnetycznego Mn
dr Monika Motak
promotor – prof. dr hab. Teresa Grzybek
temat pracy doktorskiej – Preparatyka i budowa nanokompozytów
wêglowo-montmorillonitowych
dr in¿. Marek Natkaniec
promotor – prof. dr hab. in¿. Andrzej Pach
temat pracy doktorskiej – Analiza protoko³u IEEE 802.11 dla sieci
pracuj¹cych w konfiguracji ad-hoc
dr in¿. Darin Nikolow
promotor – prof. dr hab. in¿. Jacek Kitowski
temat pracy doktorskiej – Efektywny dostêp do fragmentów filmów
video przechowywanych w pamiêci o dostêpie poœrednim
dr in¿. Jacek Obrzud
promotor – prof. dr hab. in¿. Wies³aw Waszkielewicz
temat pracy doktorskiej – Modelowanie przep³ywów produkcji
w gniazdach wieloprzedmiotowych
dr in¿. Urszula Ozga Blaschke
promotor – prof. dr hab. in¿. Eugeniusz Mokrzycki
temat pracy doktorskiej – Metoda powi¹zania parametrów
jakoœciowych wêgla koksowego z jego wartoœci¹ u¿ytkow¹
dr in¿. Adam Penczek
promotor – prof. dr hab. in¿. Stanis³aw Piróg
temat pracy doktorskiej – Jednofazowy, dwukierunkowy prostownikfiltr aktywny stabilizacj¹ napiêcia wyprostowanego i czêstotliwoœci
po³¹czeñ sterowany za pomoc¹ DSP
dr in¿. Adam Pi³at
promotor – prof. dr hab. in¿. Wojciech Grega
temat pracy doktorskiej – Sterowanie uk³adami magnetycznej lewitacji
dr in¿. Stanis³aw Polak
promotor – prof. dr hab. in¿. Jacek Kitowski
temat pracy doktorskiej – Wykorzystanie mechanizmu przesy³ania
komunikatów dla potrzeb jêzyka synchronizacji multimediów
opartego na XML
dr in¿. Dariusz Prostañski
promotor – dr hab. in¿. Józef Jonak, prof. nadzw.PL
temat pracy doktorskiej – Badania obci¹¿enia sto¿kowych no¿y
obrotowych z wykorzystaniem sieci neuronowej
dr in¿. Pawe³ Russek
promotor – prof. dr hab. in¿. Kazimierz Wiatr
temat pracy doktorskiej – Implementacja w uk³adach logiki
reprogramowalnej algorytmu kwantyzacji dla potrzeb kompresji
sygna³u wizyjnego
dr in¿. Marcin Sikora
promotor – prof. dr hab. Czes³aw Kapusta
temat pracy doktorskiej – Magnetyzm zwi¹zków La RE Ca MnO
badany metod¹ magnetycznego dichroizmu promieniowania X
dr in¿. Jaros³aw Smoczek
promotor – prof. dr hab. in¿. Janusz Szpytko
temat pracy doktorskiej – Zastosowanie logiki rozmytej w sterowaniu
mechanizmami ruchu suwnicy pomostowej
dr in¿. Adam Soko³owski
promotor – dr hab. in¿. Leszek Kie³tyka, prof. nadzw. PCz
temat pracy doktorskiej – Metoda prognozowania wartoœci walorów
na gie³dzie papierów wartoœciowych w oparciu o inteligentny system
hybrydowy
dr in¿. S³awomir So³tysiak
promotor – prof. dr hab. in¿. Jan Rusek
temat pracy doktorskiej – Wzajemne oddzia³ywanie maszyn
elektrycznych zasilanych ze wspólnych szyn w stanach
dynamicznych
dr in¿. Bart³omiej Spisak
promotor – prof. dr hab. Antoni Paja
temat pracy doktorskiej – Wp³yw oddzia³ywania spin-orbita na
przewodnictwo elektryczne w uk³adach nieuporz¹dkowanych
dr in¿. Robert Stala
promotor – prof. dr hab. in¿. Stanis³aw Piróg
temat pracy doktorskiej – Uk³ad bezstykowego przekazu energii
elektrycznej
dr in¿. Magdalena Szczerbowska Boruchowska
promotor – prof. dr hab. in¿. Marek Lankosz
temat pracy doktorskiej – Promieniowanie X w badaniach sk³adu
pierwiastków oœrodkowego uk³adu nerwowego cz³owieka
dr in¿. Marek Szygu³a
promotor – prof. dr hab. in¿. Antoni Kalukiewicz
temat pracy doktorskiej – Badania wp³ywu struktury przestrzenno–
–podpornoœciowej obudowy zmechanizowanej skrzy¿owania
chodnika ze œcian¹ na jej w³asnoœci ruchowe
dr in¿. Dorota Wiraszka
promotor – prof. dr hab. in¿. Andrzej Dziech
temat pracy doktorskiej – Kompresja obrazów z zastosowaniem
transformat falkowych i odcinkowo-liniowych
dr in¿. Jerzy Wrona
promotor – prof. dr hab. Tomasz Stobiecki
temat pracy doktorskiej – Magnetometria struktur cienkowarstwowych
dr in¿. Grzegorz Wróbel
promotor – prof. dr hab. Henryk Zygmunt
temat pracy doktorskiej – Problemy rezerwowania danych
w rozproszonym systemie sterowania zbudowanym na bazie systemu
operacyjnego QNX
dr in¿. Zofia Wróbel
promotor – dr hab. in¿. Adam Siwik
temat pracy doktorskiej – Analiza uk³adów ochrony
przeciwprzepiêciowej urz¹dzeñ sterowania ruchem kolejowym
dr in¿. Piotr Zabierowski
promotor – prof. dr hab. in¿. Bronis³aw Buczek
temat pracy doktorskiej – Badania procesu adsorpcyjnego osuszania
gazów w z³o¿u biodyspersyjnym
dr Katarzyna Zarêbska
promotor – prof. dr hab. Gra¿yna Ceglarska – Stefañska
temat pracy doktorskiej – Wp³yw presorpcji gazów (CO, CH) na
pojemnoœæ sorpcyjn¹ i deformacjê wêgli kamiennych
ul. Reymonta 13A (teren AGH) • 30-059 Kraków • tel./fax 617 36 95
[email protected]
Bilety lotnicze i kolejowe
• Specjalne oferty • Umowa z AGH •
Bezp³atne dostarczanie biletów
15
Posiedzenie Senatu AGH
I kolejny pracowity, „senatowy”
dzieñ mamy za sob¹. W paŸdzierniku, oprócz rutynowych spraw Senat musia³ podj¹æ kilka wa¿nych
decyzji. Pierwsz¹ z nich by³a zmiana ordynacji wyborczej, starannie
i po d³ugich dyskusjach przygotowana przez Senack¹ Komisjê
Statutowo-Regulaminow¹. Materia³
podzielono na dwie czêœci – jedn¹
usprawniaj¹c¹ kalendarz wyborczy
i procedury, która wydawa³a siê nie
budziæ kontrowersji, i drug¹ – procentowe zmiany w sk³adach uczelnianego i wydzia³owych kolegiach
elektorów, które od samego pocz¹tku budzi³y spokojny, acz zdecydowany sprzeciw studentów. Po
dyskusji i g³osowaniu okaza³o siê,
¿e druga sprawa budzi³a sprzeciw
nie tylko studentów i w proporcjach: 42 g³osy „za”, 30 g³osów
„przeciw” 12 g³osów „wstrzymujê
siê” projekt nie zosta³ przyjêty. Natomiast przy pierwszej czêœci Przewodnicz¹c¹ Komisji spotka³a niespodzianka, chyba jednak nie najsympatyczniejsza. Otó¿ zwi¹zki zawodowe uzna³y za stosowne
w ostatniej chwili (mimo wczeœniejszego spotkania z Komisj¹) negatywnie zaopiniowaæ dwa punkty
proponowanych zmian, w zwi¹zku
z czym, Pani Profesor zawnioskowa³a o usuniêcie tych propozycji.
Ostatecznie
pozytywnie
przy
jednym g³osie „przeciw” i 1 g³osie
„wstrzymujê siê” przeg³osowano
zmiany usprawniaj¹ce kalendarz
wyborczy.
Drug¹ z takich spraw by³o wyra¿enie zgody na podpisanie przez
AGH wspólnie z UJ, PK i AR Porozumienia o utworzeniu Akademickiego Centrum Naukowo-Technologicznego AKCENT Ma³opolska.
G³ównym celem proponowanego
porozumienia jest – jak referowa³
Prorektor prof. J. Kowal – umo¿liwienie zespo³om badawczym
w AGH pozyskiwanie dofinansowania prac w zakresie wdro¿eñ
i transferu nowych technologii,
wszelkiego rodzaju szkoleñ, w tym
te¿ np. kszta³cenia na odleg³oœæ,
i w zakresie innych badañ wspieranych przez Uniê Europejsk¹. Po
dyskusji i szczegó³owych wyjaœnieniach JM Rektora uznano ten cel
za zbo¿ny i jednog³oœnie wyra¿ono
zgodê na podpisanie tego porozumienia.
Trzeci¹ z takich spraw by³o
upowa¿nienia Rektora do rozpo-
16
czêcia dzia³añ zwi¹zanych z budow¹ basenu i hali sportowej. Prorektor prof. A. Tajduœ swoje wyst¹pienie wspomóg³ kolorowym pokazem przysz³ych efektów tych inwestycji, ale chyba nie tylko dlatego
zosta³o ono skwitowane brawami –
mam wra¿enie, ¿e Senatorowie po
prostu zdaj¹ sobie sprawê, ¿e
AGH jest to potrzebne, a sama
(MENiS niestety nie chce nam pomóc) nie da sobie rady. Uchwa³ê
przyjêto jednog³oœnie. W kolejnych
punktach obrad, równie¿ jednog³oœnie, wyra¿ono zgodê na utworzenie zamiejscowego oœrodka dydaktycznego w Boles³awcu. Nie
jest to jeszcze rutynowe dzia³anie,
ale – jak to okreœli³ Przewodnicz¹cy
Senackiej Komisji ds. Kszta³cenia –
to jest trzeci oœrodek, nad którym
Senat debatowa³. Poprzednie,
w Limanowej i Wodzis³awiu Œl¹skim, powsta³y na wniosek Wydzia³ów: Górnictwa i Geoin¿ynierii
i Geologii, Geofizyki, i Ochrony
Œrodowiska, natomiast w Boles³awcu swoje macki bêdzie mia³
Wydzia³ In¿ynierii Materia³owej
i Ceramiki, aczkolwiek Dziekan od
razu podkreœla³, ¿e bêdzie chcia³
rozszerzyæ te dzia³ania równie¿
i dla innych Wydzia³ów. Ponadto,
ze spraw, które czêœciej przewijaj¹
siê w obradach – Senat:
– jak co roku podj¹³ uchwa³ê
w sprawie okreœlenia wartoœci
sk³adników mienia nabywanego i zbywanego przez Uczelniê
oraz wartoœci spadku, darowizny lub zapisu przyjmowanych
przez Uczelniê bez zgody Senatu w kolejnym roku akademickim;
– na wniosek Wydzia³u Metalurgii
i In¿ynierii Materia³owej podj¹³
uchwa³ê w sprawie zmian
w wewnêtrznej strukturze organizacyjnej, a mianowicie zniesiono Zak³ad Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii;
– na proœbê Politechniki Czêstochowskiej podj¹³ uchwa³ê
w sprawie przyjêcia recenzji
prof. Z. Kêdzierskiego do wniosku o nadanie tytu³u Doktora
Honoris Causa prof. Leopoldowi Jeziorskiemu;
– na proœbê Politechniki Szczeciñskiej podj¹³ uchwa³ê w sprawie przyjêcia recenzji prof. T.
Uhla do wniosku o nadanie tytu³u Doktora Honoris Causa
prof. Ali Hasan Nayfeh z Virgi-
nia Polytechnik Institute and
State University w Blacksburg –
USA;
– pozytywnie zaopiniowa³ siedem
wniosków personalnych.
zaobserwowane przez Niego pewne zjawisko wynikaj¹ce z obecnego systemu finansowania, a polegaj¹cego na tym, ¿e wydzia³y prowadz¹ zajêcia dydaktyczne we
w³asnym zakresie, rezygnuj¹c
z korzystania z us³ug innych wydzia³ów, to jest incydentalna sprawa czy te¿ jest to jakieœ szersze
zjawisko?
O czym uprzejmie donosi
A.K.D.
W sprawach bie¿¹cych m.in.
Profesor B. Miku³owski pochwali³
Wydzia³ In¿ynierii Materia³owej
i Ceramiki za ostatnie sukcesy
(pisaliœmy o nich w BIP-ie), a prof.
J. Ma³olepszy wyst¹pi³ z zapytaniem do Prorektora £êdzkiego, czy
Medale Komisji Edukacji
Narodowej
wrêczone podczas uroczystego posiedzenia Senatu AGH
z Okazji Dnia Edukacji Narodowej
dr Adam Czapla
prof. dr hab. in¿. Witold Dzwinel
dr in¿. Ryszard Golañski
dr in¿. Henryk Jankowski
dr in¿. Andrzej Juszczyk
dr Edward Kusior
prof. dr hab. Edward Leja
dr in¿. Wies³aw Nowak
mgr in¿. Roman Popiela
dr in¿. Antoni Stankiewicz
dr in¿. Waldemar Szpyra
dr in¿. Marek Szczerbiñski
prof. dr hab. in¿. Maciej Tondos
dr in¿. Marek Valenta
Wydzia³ Metalurgii i In¿ynierii Materia³owej
dr Ewa Choma
dr in¿. Franciszek Ciura
prof. dr hab. in¿. Janusz £uksza
dr in¿. Bogdan Paw³owski
prof. dr hab. in¿. Kurt Wiencek
prof. dr hab. in¿. Marek Hryniewicz
dr in¿. Janusz Pluta
Wydzia³ In¿ynierii Materia³owej i Ceramiki
dr hab. in¿. Marta B³a¿ewicz
prof. dr hab. Stanis³aw Komornicki
prof. dr hab. in¿. Jan Ma³olepszy
Wydzia³ Metali Nie¿elaznych
dr in¿. Marek Galanty
dr hab. in¿. Tadeusz Knych
prof. dr hab. in¿. Jan Osika
prof. dr hab. in¿. Jan Richert
prof. dr hab. Jerzy Janik
prof. dr hab. Wies³awa Sikora
Biblioteka G³ówna
mgr Anna Chadaj
mgr Krystyna Machowska
mgr Ewa Szaflarska
Jan Sas
Ma³opolskie Centrum Rozwoju
Transportu Ekologicznego
W dniu 28 paŸdziernika br. w naszej Uczelni zosta³o zawarte porozumienie o wspó³pracy zawi¹zuj¹ce Konsorcjum o nazwie „Ma³opolskie
Centrum Rozwoju Transportu Ekologicznego”
Sygnatariuszami porozumienia – obok gospodarza spotkania Prorektora J. Kowala byli:
– Franciszek Bachleda-Ksiêdzularz (Senator RP z Ma³opolski)
– Bogdan Pastuszko – Prezes Karpackiej Spó³ki Gazownictwa
– Tadeusz Trzmiel – Z-ca Prezydenta Miasta Krakowa
– Andrzej Jeleñ – Z-ca Prezydenta Miasta Tarnowa
– Krzysztof Owczarek – Z-ca Burmistrza Miasta Zakopane
Na podstawie materia³ów dostarczonych przez Dzia³
Kadrowo-Placowy
Informacje kadrowe
Na stanowisko profesora zwyczajnego zostali mianowani:
– prof. dr hab. in¿. Aleksandra Czyrska-Filemonowicz
– prof. dr hab. in¿. Jerzy Pacyna
– prof. dr hab. Marek Je¿abek
Na stanowisko profesora nadzwyczajnego – na sta³e zostali mianowani:
– prof. dr hab. in¿. Jan Rusek
– prof. dr hab. in¿. Zenon Jêdrzykiewicz
Na stanowisko profesora nadzwyczajnego na okres 5 lat zostali mianowani:
– dr hab. in¿. Stanis³aw Mularz
Wydzia³ Geodezji Górniczej i In¿ynierii Œrodowiska
– dr hab. in¿. Krzysztof Bahranowski
Wydzia³ Geologii Geofizyki i Ochrony Œrodowiska
Tytu³ profesora otrzymali:
– dr hab. in¿. Jan Rusek
– dr hab. in¿. Zenon Jêdrzykiewicz
Ordery i odznaczenia
Celem Konsorcjum jest wykorzystanie wzajemnych mo¿liwoœci Partnerów w zakresie tworzenia warunków do realizacji projektów wykorzystania sprê¿onego gazu ziemnego (CNG) jako paliwa do napêdu pojazdów.
Bêdzie to realizowane poprzez promocjê rozwi¹zañ, pomoc w przygotowaniu projektów oraz prowadzenie dzia³alnoœci badawczej i szkoleniowej.
Propagowane przez MCRTE projekty dotycz¹ takich wdro¿eñ w transporcie publicznym Krakowa, Tarnowa, Zakopanego oraz innych miejscowoœci Ma³opolski.
Pracê Konsorcjum bêdzie organizowa³o Biuro, sk³adaj¹ce siê z przedstawicieli AGH, Karpackiej Spó³ki Gazownictwa oraz w³adz samorz¹dowych, funkcjonuj¹ce przy Wydziale Zarz¹dzania AGH, a kierowane przez
moj¹ skromn¹ osobê.
Dzia³ania wspieraj¹ce stosowanie gazu ziemnego jako ekologicznego
paliwa do pojazdów zbiegaj¹ siê z celami strategicznymi prezentowanymi ostatnio przez przedstawicieli Zarz¹du PGNiG S. A. (m.in. na XXXVI
ZjeŸdzie Gazowników Polskich, 6–7 listopada br. w Warszawie). Zarz¹d
PGNiG traktuje rozwój CNG (obok kogeneracji) jako jeden z podstawowych kierunków rozwoju rynku gazu ziemnego w Polsce.
Jest wiêc znaczna szansa, ¿e w Krakowie i innych miejscowoœciach
pojawi¹ siê niebawem ekologiczne autobusy, pojazdy s³u¿b miejskich,
taksówki, a tak¿e prywatne samochody na tanie i ekologiczne paliwo jakim jest gaz ziemny.
Obecnie nad takimi projektami trwaj¹ prace w Krakowie, Warszawie,
Gdañsku, Wroc³awiu, Rzeszowie i Tarnowie.
Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
– prof. dr hab. Józef KORECKI
Z³oty Krzy¿ Zas³ugi
– prof. dr hab. Janusz WOLNY
Wydzia³ Fizyki i Techniki J¹drowej – wrêczenie w Warszawie
– prof. dr hab. Krzysztof KU£AKOWSKI
– prof. dr hab. Antoni PAJA
– prof. dr hab. in¿. Marek SZCZERBA
Srebrny Krzy¿ Zas³ugi
– mgr Maria KARP
Wydzia³ Górnictwa i Geoin¿ynierii
– dr in¿. Bogus³awa SA£USTOWICZ - HALOTA
Wydzia³ Górnictwa i Geoin¿ynierii
– dr hab. in¿. Piotr KRZYWORZEKA
– dr in¿. Krzysztof PIE£A
– dr in¿. Ryszard WIERZBICKI
– Julita KOZ£OWSKA-GO£¥B
Wydzia³ In¿ynierii Materia³owej i Ceramiki
– dr in¿. Zbigniew F¥FARA
Wydzia³ Wiertnictwa, Nafty i Gazu
– in¿. Ryszard GACZO£
– dr in¿. Tadeusz KOWALSKI
Br¹zowy Krzy¿ Zas³ugi
– mgr in¿. Stefan KOPERNY
– dr in¿. Mariusz PRZYBYCIEÑ
– Jolanta SYREK
17
mgr in¿. Stanis³aw O¿ana – Wydzia³ GiG
Moneta œwiadkiem historii
Szczêœcie pary cesarskiej trwa³o krótko. El¿bieta wychowana
w znacznej swobodzie i prostocie
nie potrafi³a i nie chcia³a naginaæ
siê do nies³ychanie rygorystycznej
etykiety dworu habsburskiego a do
tego dochodzi³y jeszcze nieporozumienia z matk¹ cesarza. Do rozpadu po¿ycia pary cesarskiej dosz³o ostatecznie w latach 1860-62.
Stopniowo miejsce mi³oœci do zawsze piêknej ma³¿onki zajmowa³y
Czêœæ III
morsk¹ dokona³y desantu na Krymie. Inna eskadra angielsko-francuska wp³ynê³a na Ba³tyk, zagra¿aj¹c Petersburgowi. Jednoczeœnie
Anglia i Francja uzna³y Hotel Lambert w Pary¿u jako oficjaln¹ ambasadê przysz³ego pañstwa polskiego, gro¿¹c powstaniem w Polsce.
Wszystkie te posuniêcia sparali¿owa³y plany cara Miko³aja I i przekreœli³y jego marzenia o zdobyciu
Konstantynopola. Przypuszcza siê,
1 Forint / Floren Ag 0,900
uczucia troskliwoœci i tolerancji
i tak by³o a¿ do tragicznej œmierci
cesarzowej El¿biety.
Oprócz komplikacji w ¿yciu
osobistym Franciszka Józefa dosz³y jeszcze niepowodzenia w polityce. W 1854 r. car Miko³aj I rozpocz¹³ wojnê z Turcj¹, licz¹c na ¿yczliw¹ neutralnoœæ Austrii, (za pomoc
okazan¹ w st³umieniu powstania
na Wêgrzech), jednak¿e Franciszek Józef obawia³ siê o rozwój
wydarzeñ na Pó³wyspie Ba³kañskim, pomimo gwarancji cara Miko³aja, ¿e wojska rosyjskie nie
przekrocz¹ Dunaju. Zdawa³ sobie
sprawê, ¿e mobilizacja S³owian
ba³kañskich przeciw Turcji spowoduje zaburzenia w cesarstwie au-
¿e te w³aœnie niepowodzenia doprowadzi³y do samobójstwa cara
Miko³aja I.
Pokój w Pary¿u zakoñczy³ wojnê krymsk¹ w 1856 r. Austria wysz³a z tej wojny os³abiona politycznie natomiast dla Polaków i Wêgrów najwa¿niejsze by³o pogrzebanie Œwiêtego Przymierza.
W kwietniu 1859 r. wybuch³a
wojna pomiêdzy Piemontem i Austri¹. Po stronie Piemontu opowiedzia³a siê Francja. W bitwie pod
Mogent¹ wojska austriackie zosta³y pokonane, a ostateczna klêska
nast¹pi³a pod miejscowoœci¹ Solferino. Ciekawostk¹ w tej bitwie by³
fakt, ¿e obserwacjê wojsk austriackich prowadzi³ z balonu „¿eglarz
20 koron austrowêgierskich Au 0,900, typ stehender König
striackim. Dlatego wymusi³ na carze ewakuacjê wojsk rosyjskich
z Mo³dawii i Wo³oszczyzny wczeœniej zajêtych przez Rosjan.
Tymczasem rozpoczê³a siê wojna zwana krymsk¹. Anglia i Francja
wyst¹pi³y po stronie Turcji i drog¹
18
napowietrzny” Godard. Bitwapod
Solferino by³a jedn¹ z najkrwawszych w historii wojen XIX w. Wojna
zosta³a zakoñczona podczas spotkania Napoleona III z Franciszkiem Józefem w Villafranca w lipcu
1859 r., a pokój podpisano jesieni¹
tego roku w Zurychu. Austria zrzek³a siê Lombardii na rzecz Francji.
W 1863 r. w zwi¹zku z powstaniem styczniowym, sytuacja polityczna Austrii bardzo siê skomplikowa³a. Nale¿a³o siê liczyæ z ewentualnoœci¹ wci¹gniêcia Galicji
w obrêb powstania, a zatem nawi¹zania wspó³pracy z carem. Nale¿a³o te¿ rozwa¿yæ koncepcjê inn¹
na wypadek sukcesu polskiego. –
poparcia polskich d¹¿eñ niepodleg³oœciowych.
W tej sytuacji Austria przy³¹czy³a siê do interwencji dyplomatycznej wobec Rosji, jednak¿e akcja ta
mia³a nik³e szanse powodzenia,
poniewa¿ w tym samym czasie Austria i Prusy zosta³y uwik³ane
w konflikt z Dani¹ o ksiêstwa Szlezwiku i Holsztyna. Daniê pokonano
bez trudu i Szlezwik przypad³ Prusom a Holsztyn Austrii. Nast¹pi³o
jednak wyraŸne och³odzenie stosunków pomiêdzy Prusami i Austri¹. Sytuacjê t¹ wykorzysta³y W³ochy, które ju¿ od d³u¿szego czasu
d¹¿y³y do scalenia swoich ziem.
Zawarty zosta³ nawet sojusz pomiêdzy Prusami i W³ochami. W tej
sytuacji cesarz Franciszek Józef
duj¹c¹ klêskê. Rozmowy pokojowe odbywa³y siê w Nikolsburgu,
gdzie 22 lipca 1866 r. zawarto rozejm w wyniku którego Austria musia³a zap³aciæ Prusom 20 milionów
koron kontrybucji. Pokój austriacko-pruski podpisano w kilka miesiêcy póŸniej.
Bardzo minorowy nastrój nast¹pi³ po tych wydarzeniach w Wiedniu. Zdawano sobie sprawê, ¿e bez
poparcia Wêgrów istniej¹ce od
1804 do 1867 r. cesarstwo austriackie nie powróci do równowagi.
Rozpoczêto rozmowy z reprezentantami szlachty wêgierskiej,
w wyniku których podpisana zosta³a w lutym 1867 r. UGODA, która
mia³a obowi¹zywaæ przez 10 lat,
z mo¿liwoœci¹ dalszego jej przed³u¿enia. Teoretycznie, gdyby nie
nast¹pi³o przed³u¿enie, mog³o
dojœæ do oddzielenia Wêgier, co
stwarza³o pozory suwerennoœci.
Austria i Wêgry mia³y mieæ odt¹d
osobne parlamenty i osobne rz¹dy – ale wspólnego monarchê,
który w Austrii by³ cesarzem, ale
na Wêgrzech tylko królem. (Stworzony precedens da³ bardzo wiele
do myœlenia Polakom, zw³aszcza
10 koron austrowêgierskich Au 0,900, typ stehender König
zdecydowa³ siê na krytykowane
póŸniej posuniêcie, mianowicie zaofiarowa³ Napoleonowi III Wenecjê,
aby za to zapewniæ sobie jego poparcie. By³ to wielki b³¹d polityczny,
poniewa¿ jeszcze przed rozpoczêciem dzia³añ wojennych stracono
Wenecjê a i tak nie unikniêto walki
na dwa fronty.
Dzia³ania wojenne rozpoczê³y
siê w czerwcu 1866 r. Na froncie
w³oskim armia austriacka odnosi³a
sukcesy. Arcyksi¹¿ê Albrecht pokona³ armiê w³osk¹ pod Custozz¹,
natomiast admira³ Tegetthoff rozbi³
flotê w³osk¹ na Adriatyku.
Odmienna jednak by³a sytuacja
na froncie pó³nocnym, gdzie wojska austriackie ponosi³y klêski
w walce z wojskami pruskimi. Do
rozstrzygaj¹cego starcia dosz³o
pod Sadow¹, gdzie wojska austriackie wraz z sojuszniczymi wojskami: Hannoweru, Bawarii, Wirtembergii i Badenii ponios³y decy-
¿e by³ to typ ustroju podobny do
dawnej unii polsko-litewskiej – ale
o tym w nastêpnych odcinkach).
Ugoda z Wêgrami przypieczêtowana zosta³a uroczyst¹ koronacj¹ Franciszka Józefa na króla Wêgier i El¿biety na królow¹ Wêgier
w Budapeszcie w dniu 8 czerwca
1867 r. (Patrz obok – moneta koronacyjna).
Koronacja odby³a siê w Budapeszcie, który wtedy sk³ada³ siê
jeszcze z dwóch oddzielnych miast
– starej Budy i szybko rozbudowuj¹cego siê Pesztu. Nie istnia³ te¿
jeszcze s³ynny gmach Parlamentu.
Koronacja odby³a siê w koœciele œw.
Macieja na wzgórzu zamkowym.
Prymas wêgierski odebra³ od
monarchy przysiêgê na wiernoœæ
prawu, zaœ hrabia Gyula Andrassy
(jeden z przywódców powstania
wêgierskiego – skazany na œmieræ
a póŸniej u³askawiony) na³o¿y³ cesarzowi na g³owê koronê œw. Stefa-
1 Forint / Floren Ag 0,900
na – tê sam¹, której u¿ywali jeszcze dawni królowie wêgierscy –
i narzuci³ mu na ramiona p³aszcz
koronacyjny.
By³a to wspania³a ceremonia
w œredniowiecznym stylu. By³ to
równie¿ osobisty triumf El¿biety –
nie bez racji przypisywano jej szczególn¹ rolê w zawarciu UGODY, która prowadzi³a tak¿e do przyznania
autonomii innym narodom monarchii, m.in. Polakom.
El¿bieta uwielbia³a wszystko co
wêgierskie. Utrzymywa³a bliskie
kontakty z wêgierskimi politykami,
poetami i uczonymi. Równie¿ Wêgrzy uwielbiali wprost El¿bietê –
tak¿e po jej œmierci. (Najwiêkszy
most na Dunaju w Budapeszcie
nosi dotychczas jej imiê).
Smutki i radoœci
objawów staroœci
Idê ulic¹ – ktoœ mi siê k³ania. Oddajê uk³on –
znam przecie¿ drania: ta twarz, ten uœmiech i
ten b³ysk w oku... To mi³y facet, znam go od
roku. Jak¿e u diabla on siê nazywa?... Dziura
w pamiêci. Czasem tak bywa. Wtedy myœl
smutna w g³owie siê rodzi: Nic nie poradzisz –
staroœæ nadchodzi.
Z trzeciego piêtra schodzê radoœnie,
bo w kalendarzu ma siê ku wioœnie,
no i spaceru gna mnie potrzeba
zw³aszcza, ¿e s³oñce i b³êkit nieba...
Gdy ju¿ po parku idê alei
nagle pot zimny koszulê klei,
bowiem pytanie w g³owie mi tkwi:
czy aby kluczem zamkn¹³em drzwi?
W spiesznym powrocie znów myœl siê rodzi:
Nic nie poradzisz – staroœæ nadchodzi.
Siedzê i czytam. Nag³e myœl ¿ywa jakimœ
pragnieniem z fotela zrywa. Robiê trzy
kroki, stajê przy szafie i jak to ciele na
ni¹ siê gapie… Pojêcia nie mam po co ja
wsta³em? Czego tak bardzo i nagle
chcia³em? Oj, coraz bardziej mi to ju¿
szkodzi, ¿e ta nieszczêsna staroœæ
nadchodzi.
Jadê na urlop. Prasujê spodnie, ¿eby wœród
ludzi wygl¹daæ godnie. Biorê walizkê, pêdzê
nad morze... Lecz tam miast œledziæ
dziewczyny ho¿e, zamiast podziwiaæ pla¿owe
akty… …Czy wy³¹czy³em wtyczkê z kontaktu?
Mo¿e dom sp³on¹³? Strach -we mnie godzi...
Tak to jest kiedy staroœæ nadchodzi.
¯eby nie znaleŸæ siê kiedyœ w nêdzy
zaoszczêdzi³em trochê pieniêdzy. W
du¿ej kopercie, zamkniêtej klejem,
dobrze ukry³em je przed z³odziejem I
Po koronacji Franciszek Józef
i El¿bieta otrzymali w darze pa³acyk myœliwski pod Budapesztem,
natomiast w rewan¿u przekazali
100 000 florenów (patrz monety
obok) na fundusz pomocy dla
wdów i sierot po powstañcach wêgierskich walcz¹cych przeciw Austrii(!!!).
Opublikowana zosta³a amnestia, która œci¹gnê³a z emigracji
wielu dzia³aczy niepodleg³oœciowych i by³ych powstañców. Donios³e zmiany objê³y i Austriê. Rada
Pañstwa uchwali³a szereg ustaw,
które zyska³y sankcjê cesarsk¹
w dniu 21 grudnia 1867 r. Monarchia austriacka sta³a siê monarchi¹
konstytucyjn¹. Franciszek Józef
dobrowolnie powa¿nie ograniczy³
swoje cesarskie uprawnienia, oddaj¹c znaczn¹ czêœæ w³adzy w rêce „swojego ludu”. Stworzy³o to
podstawy do bujnego rozkwitu gospodarczego i kulturalnego monarchii w nastêpnych latach, ale o tym
w nastêpnym odcinku (patrz obok
monety austro-wêgierskie wybite
na terenie Wêgier po koronacji
Franciszka Józefa i El¿biety).
Wszelkie darowizny monet, medali i literatury numizmatycznej mo¿na
dokonywaæ na nasz adres, wzglêdnie dokonywaæ wp³at na zakup
tych¿e na konto AGH:
BPHPBK S. A. O/Kraków, ul. Pijarska 1,
Nr 78 1060 0076 0000 3200 0046 8005
Z dopiskiem w rubryce tytu³em – „Tysi¹c lat monety Polskiej” – darowizna dla AGH
teraz... ju¿ od paru miesiêcy nie mogê
znaleŸæ moich tysiêcy. Ech. Nie
pojmiecie tego wy m³odzi jak mi³o ¿yæ
gdy staroœæ nadchodzi.
Pomimo moich najlepszych chêci – nie
zawsze mogê ufaæ pamiêci. Wiêc by jej
pomóc, a przez ni¹ sobie, czasem na
chustce wêze³ki robiê. A potem jeden Bóg
wiedzieæ raczy co który wêze³ ma dla mnie
znaczyæ? Choæ mi siê nawet nieŸle
powodzi, wci¹¿ mam k³opoty. Staroœæ
nadchodzi.
Dwa razy dziennie – raz przy œniadaniu, a
potem w obiad, po drugim daniu za¿ywam
leki, tabletki bia³e: cztery po³ówki i cztery
ca³e. Czêsto siê pieklê /bom nie anio³em/, gdy
w obiad nie wiem czy rano wzi¹³em? Tê
gorycz klêski w¹tpliwie s³odzi wiedza, ¿e oto
staroœæ nadchodzi.
¯ujê kolacjê – w niej polêdwica me
podniebienie smakiem zachwyca.
Pogodnie dumam o tej staroœci.... Czy ona
musi stale nas z³oœciæ? Przecie¿ jest
piêkna. Masz sporo czasu.. Chcesz iœæ nad
wodê, albo do lasu, to sobie idziesz – nikt
ci nie broni. Z ³ó¿ka zbyt wczeœnie te¿ nikt
nie goni, bowiem nie musisz pêdziæ do
pracy jak wszyscy twoi m³odsi rodacy.
Co prawda wigor z wolna przekwita, lecz po
co wigor u emeryta? Podwy¿ki pensji ju¿ nie
wyprosisz, nale¿n¹ ga¿ê poczta przynosi...
Spokojnie patrzysz jak œwiat siê zmienia, gdy¿
wiek ci daje m¹droœæ spojrzenia.... Wiêc
wiwat staroœæ! Niechaj nam s³u¿y, nawet gdy
trochê chwilami nu¿y, Bowiem – jak s¹dzê – w
tym jest rzecz ca³a, by jak najd³u¿ej ta staroœæ
trwa³a...
Wiersz Reinera Kerna, Das Alter kammr aiifseine Weiose spolszczy³ (i uzupe³ni³):
Tadeusz Rejniak – Grudzieñ 2000
19
Zbigniew Sulima
VIII Seminarium Studenckiego
Ruchu Naukowego
Krasiczyn 2003
Tradycj¹ sta³o siê ju¿, ¿e Ko³a
Naukowe Pionu Hutniczego wraz
ze Studenckim Towarzystwem Naukowym rozpoczynaj¹ nowy rok
akademicki poprzez spotkanie na
Seminarium Naukowym. Te doroczne spotkania m³odych ludzi i ich
mistrzów organizowane s¹ zawsze
w miejscach piêknych i wyj¹tkowych, silnie zwi¹zanych z histori¹
naszego kraju. Tym razem, miejscem takim by³ zamek w Krasiczy-
nie. Rezydencja ta, jak wiêkszoœæ
polskich zabytków, ma wielce
burzliwe dzieje, które swoje apogeum maj¹ tu¿ po drugiej wojnie
œwiatowej, kiedy to czerwonoarmiœci, w ci¹gu trzech dni, spalili doszczêtnie wszystko co z zamku
spaliæ siê da³o. Z histori¹ tego piêknego miejsca, uczestnicy spotkania
mogli siê zapoznaæ w czasie, pomys³owo zorganizowanego, nocnego zwiedzania, po³¹czonego ze
œwietln¹ iluminacj¹, sztucznymi
ogniami i innymi atrakcjami, których
tu nie zdradzê, ¿eby ka¿dy z Czytelników móg³ i chcia³ przekonaæ siê
osobiœcie. Obecnie Krasiczyn zarz¹dzany jest przez Agencjê Rozwoju Przemys³u i trzeba przyznaæ,
¿e po zawierusze wojennej nie ma
ju¿ œladów. Krasiczyñski zamek
z okalaj¹cym go parkiem i piêkn¹
jesienn¹ pogod¹ stworzy³ niepowtarzalny klimat dla Seminarium.
Otwarcia Seminarium i wprowadzenia do czêœci merytorycznej
dokona³ Pe³nomocnik Rektora ds.
Kó³ Naukowych Pionu Hutniczego
dr Leszek Kurcz, przedstawiaj¹c
tak¿e krótkie sprawozdanie z dzia³alnoœci Pionu w ostatnim roku
akademickim. Przekaza³ tak¿e s³owa podziêkowañ i okolicznoœciowe
20
dyplomy dla Pani dr Jadwigi Orewczyk i Panów mgr in¿. Andrzeja
Go³dasza i mgr in¿. Rafa³a Rejszka
za wyj¹tkowy wk³ad pracy na rzecz
studenckiego ruchu naukowego.
Szeroko o zamiarach i dzia³alnoœci
Wydawnictwa Studenckiego towarzystwa Naukowego mówi³a Pani
dr Jadwiga Orewczyk. Bardzo ciekaw¹ pozycj¹, któr¹ przygotowuje
Wydawnictwo jest Kronika Kó³ Naukowych.
Przewodnicz¹cy STN, dr in¿.
Jacek Cieœlik, przedstawi³ wyk³ad
pt. „Dzia³ania wspólne”. Nastêpnie
referat pt. „Symulacja cieczy sp³ywaj¹cej po szybie metod¹ automatów komórkowych” przedstawi³
student Marek Pu³a z Ko³a Naukowego „Bozon”. Pierwsz¹ czêœæ obrad zakoñczy³ Prodziekan Wydzia³u MiIM dr hab. in¿. Miros³aw Karbowniczek mówi¹c o roli kó³ naukowych w dzia³alnoœci uczelni.
W drugiej czêœci, o tworzeniu
osobistego wizerunku dla przysz³ego pracodawcy, mówi³ Pan dr Leszek Kurcz wskazuj¹c w swoim
wyst¹pieniu na zalety dzia³alnoœci
studentów w ko³ach naukowych
i zwi¹zkach tej dzia³alnoœci z przysz³¹ karier¹ zawodow¹ absolwentów. Nastêpnie referat pt. „Wp³yw
gêstoœci pr¹dowej na zawartoœæ
cz¹stek dyspersyjnych w kompozytach na osnowie Ni oraz Co” wyg³osili studenci J. Koza, M. Wróbel
z ko³a naukowego „Metalurgów”,
a zmagania merytoryczne Seminarium zakoñczy³ student £ukasz
Madej referatem pt. „Wspomagana komputerowo interpretacja wyników prób plastometrycznych”;
z ko³a naukowego MetalSoft.
Drugi dzieñ Seminarium to zwiedzanie zapory wodnej w Solinie.
Obiekt ten w ostatnich latach przeszed³ gruntown¹ modernizacjê,
a o skali zamian w technice niech
œwiadczy fakt, ¿e moc tej elektrowni wodnej zwiêkszy³a siê o blisko
50%. Bêd¹c ju¿ nad tym piêknym
zbiornikiem wodnym i dysponuj¹c
na dodatek piêkn¹ wczesnojesienn¹ pogod¹, grzechem by by³o nie
skorzystaæ z rejsu po zalewie. Tak
te¿ siê sta³o i dziêki temu objawi³y
siê piêkne kolory jesieni, które d³ugo wszyscy bêd¹ wspominaæ.
Tradycj¹ seminariów sta³o siê
te¿ wystosowanie okolicznoœciowego adresu do JM Rektora AGH
prof. Ryszarda Tadeusiewicza,
z podpisami wszystkich uczestników, bez którego hojnoœci Seminarium nie mog³o by siê odbyæ.
Kolejne trzydzieste odnowienie
immatrykulacji po 50 latach przypadaj¹ce w 2003 roku, rozpoczê³o
siê w dniu 18 czerwca dla rocznika
1953/54 czterech wydzia³ów: Górniczego, Geologiczno-Poszukiwawczego i Mechanizacji Górnictwa
i Hutnictwa. Pozosta³e wydzia³y
rocznika 1953/54 jak: Metalurgiczny, Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa i Ceramiczny odnowi¹ immatrykulacjê 19 listopada 2003 r.
Natomiast wydzia³ Odlewnictwa
bêdzie immatrykulowany 21 listopada 2003 r. – podczas uroczystoœci „Dnia Odlewnika”.
Zgodnie z tradycj¹ naszej
Uczelni odnowienia immatrykulacji
po 50 latach od rozpoczêcia studiów po³¹czone z wrêczeniem
specjalnych pami¹tkowych indeksów przys³uguje ka¿demu absolwentowi poszczególnych roczników i wydzia³ów AGH. Tradycjê t¹
rozpocz¹³ Jubileusz 50 lecia Uczelni w 1969 roku.
Uroczystoœæ Odnowienia Immatrykulacji w dniu 18 czerwca
2003 r. Rozpoczêto o godz. 9.00
Msz¹ Œwiêt¹ dziêkczynn¹ w Akademickiej Kolegiacie Œw. Anny
podczas, której odmówiono modlitwê powszechn¹, któr¹ czyta³ kol.
Jerzy Wawrzyñczyk. Modlono siê:
za Ojca Œwiêtego Doktora Honoris
Causa Akademii Górniczo-Hutniczej, aby Jego nauczanie przynios³o obfity plon w œwiecie nauki
i techniki; za Wychowanków AGH
rocznik 1953/54 i ich Rodziny, aby
ich ¿ycie by³o twórcze i szczêœliwe;
za Profesorów i wszystkich Pracowników AGH, aby trud ich pracy
owocowa³ w kolejnych pokoleniach Wychowanków Uczelni; za
zmar³ych Profesorów, Nauczycieli
Akademickich oraz Kole¿anki i Kolegów, aby byli obdarzeni Szczêœciem Wiecznym.
O godz. 10.30 wszyscy Jubilaci
przybyli przed Aulê AGH gdzie dokonywali formalnoœci zg³oszeniowych, odbierali identyfikatory osobiste i miejsca w Auli, wpisywali siê
do Ksiêgi Pami¹tkowej, witali siê
entuzjastycznie, wymieniali wspomnienia, udzielali wywiadów mediom i goœcili przy bufecie a przed
godz. 12.00 zajêli wydzia³ami Swoje miejsca w Auli.
Punktualnie o godz. 12.00 do
Auli udekorowanej Sztandarami
Uczelni i Stowarzyszenia Wychowanków AGH przyby³ JM Rektor
prof. Ryszard Tadeusiewicz z Prorektorem Antonim Tajdusiem i Dziekanami Wydzia³ów, których doty-
dr in¿. Krystyna Norwicz
Uroczystoœæ Odnowienia Immatrykulacji po 50 latach
dla rocznika 1953/54 w dniu 18 czerwca 2003 r.
„Pamiêæ i tradycja to zachowanie to¿samoœci naszej Almae Matris”
czy³o odnowienie immatrykulacji oraz Honorowym Przewodnicz¹cym Stowarzyszenia Wychowanków AGH doc. Kazimierzem Matlem.
Dziekanami, którzy towarzyszyli JM Rektorowi byli: z wydzia³u Górnictwa i Geoin¿ynierii –
prof. Jerzy Klich; z wydzia³u Wiertnictwa Nafty
i Gazu – prof. Stanis³aw Rychlicki; z wydzia³u
Geologii, Geofizyki i Ochrony Œrodowiska – dr
in¿. Andrzej Szybist; z wydzia³u Geodezjii Górniczej i In¿ynierii Œrodowiska – prof. Jan Goca³;
z wydzia³u In¿ynierii Mechanicznej i Robotyki –
prof. Wac³aw Kowalski. Wszyscy zajêli miejsca
w stallach Auli.
Po wys³uchaniu „Gaude Mater Polonia”, JM
Rektor prof. Ryszard Tadeusiewicz, który przewodniczy³ uroczystoœci, powita³ bardzo ciep³o
i serdecznie dostojnych Jubilatów – studentów
pierwszego roku z 1953 roku, zapozna³ ich ze
stanem obecnym Uczelni, rozwojem, osi¹gniêciami i kierunkami kszta³cenia oraz poprosi³ Honorowego Przewodnicz¹cego Stowarzyszenia
Wychowanków AGH doc. Kazimierza Matla
o zabranie g³osu (tekst wyst¹pienia w dalszej
czêœci).
Nastêpnie przyst¹piono do Odnowienia Immatrykulacji. JM Rektor prof. Ryszard Tadeusiewicz poprosi³ Prorektora prof. Antoniego Tajdusia o przeprowadzenie Aktu Œlubowania wypisanego w specjalnych indeksach odnowienia
immatrykulacji. Po z³o¿eniu Œlubowania rozpoczê³a siê immatrykulacja siedemnastu grup Jubilatów wed³ug kolejnoœci Statutowej Wydzia³ów, których nazwiska wyczytywa³ Prorektor
prof. Antoni Tajduœ.
Jubilatów ustawionych przed stallami immatrykulowa³ JM Rektor przez dotkniêcie ber³em
rektorskim w lewe ramiê, Dziekan danego wy-
dzia³u wrêcza³ specjalne indeksy a Honorowy
Przewodnicz¹cy SW AGH wrêcza³ znaczki AGH.
Ka¿dej grupie immatrykulowanych zosta³a
wykonana fotografia z JM Rektorem, Prorektorem, Dziekanem i Honorowym Przewodnicz¹cym SW AGH.
Po zakoñczeniu immatrykulacji wszystkich
JM Rektor poprosi³ o zabranie g³osu przedstawiciela immatrykulowanych – Prof. Jakuba
Siemka (tekst wyst¹pienia w dalszej czêœci).
Centralna uroczystoœæ dobiega³a koñca
oko³o godziny 13.20. JM Rektor zamyka uroczystoœæ Odnowienia Immatrykulacji. Po odœpiewaniu pieœni „Gaudeamus Igitur” prosi wszystkich
o zejœcie do holu pod statuê Stanis³awa Staszica dla wykonania fotografii pami¹tkowej wszystkich uczestników i poszczególnych wydzia³ów
rocznika 1953/54.
Jubilaci równie¿ chêtnie fotografowali siê na
„³aweczce z Ma³gosi¹” znajduj¹c¹ siê w ³¹czniku pawilonu A1-A2, gdzie wspominali swoje lata studenckie.
Kole¿eñskie spotkanie w „Krakusie” rozpoczê³o siê o godzinie 15.00, wzniesieniem toastu
szampanem przez JM Rektora prof. Ryszarda
Tadeusiewicza. Na spotkanie byli zaproszeni
równie¿: Prorektor, Dziekani immatrykulowanych Wydzia³ów i wyk³adowcy Jubilatów.
W atmosferze pe³nej wspomnieñ i radoœci
przy wspólnej biesiadzie snuto plany przysz³ych
spotkañ. Prym wodzi³ Wydzia³ Geologiczno-Poszukiwawczy, który od wielu lat ma swoje kole¿eñskie spotkania. By³y wiersze, anegdoty, autorskie wydawnictwa Immatrykulowanych i podziêkowania.
Organizatorami Odnowienia Immatrykulacji
w dniu 18 czerwca 2003 r. Byli jak zwykle Przed-
stawiciele rocznika 1953/54 i tak: z Wydzia³u Górniczego – mgr in¿. W³adys³aw Budka, mgr in¿.
Krystyna Grabowska, prof. Jakub Siemek, mgr
in¿. Roman Szablowski; z Wydzia³u Geologiczno
– Poszukiwawczego – mgr in¿. Natalia Kolasa,
mgr in¿. Magdalena Krzanowska – Markowska;
z Wydzia³u Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa –
mgr in¿. Stanis³aw Haluch, dr in¿. Stanis³aw Losiak; z SW AGH – dr in¿. Krystyna Norwicz.
Podczas tego Odnowienia Immatrykulacji po
50 latach Specjalne indeksy otrzyma³o 234 osoby w tym 58 kobiet – (73 Górników, 79 Geologów, 31 Geodetów i 41 Mechaników).
Przemówienie Honorowego
Przewodnicz¹cego Stowarzyszenia
Wychowanków AGH
doc. Kazimierza Matla
Magnificencjo Rektorze!
Panie Prorektorze,
Panowie Dziekani,
Drogie Kole¿anki,
Drodzy Koledzy,
Uczestnicy Uroczystoœci odnowienia
po 50 latach Immatrykulacji
w Akademii Górniczo-Hutniczej!
Mam wielki zaszczyt zabrania g³osu w imieniu
Stowarzyszenia Wychowanków AGH wspó³organizatora dzisiejszej uroczystoœci oraz jego
nieobecnego prezesa prof. Stanis³awa Mitkowsiego.
Chcê wyraziæ ogromn¹ radoœæ z naszego
spotkania, a równoczeœnie powitaæ najserdeczniej Wychowanków Rocznika 1953/54, którzy
dzisiaj zebrali siê gremialnie w auli naszej
Uczelni po 50 latach, jakie up³ynê³y od momentu uzyskania statusu studenta, wtedy jeszcze
Akademii Górniczej.
Witam Was Drodzy Jubilaci w imieniu
wszystkich Wychowanków ze wszystkich Wydzia³ów i lat studiów, a tak¿e cz³onków Stowarzyszenia Wychowanków AGH.
Uroczystoœæ odnowienia immatrykulacji sta³a siê trwa³¹ pami¹tk¹ Jubileuszu Uczelni z okazji 50-lecia istnienia (1969). Wtedy to postanowiono obchodziæ nie tylko pó³wiecze Uczelni,
ale tak¿e uhonorowaæ wychowanków, którzy
rozpoczêli studia jako pierwsi w jej historii,
w 1919 roku, a wiêc byli poniek¹d jej rówieœnikami. Akademia Górnicza by³a pierwsz¹ uczelni¹ o profilu górniczym (wtedy pojêcie to obejmowa³o tak¿e hutnictwo) w wolnej Rzeczpospolitej. By³a widocznym efektem ¿mudnych i cierpliwych starañ wielu pokoleñ Polaków oraz organizacji technicznych górniczych i hutniczych.
W drodze negocjacji postanowiono wybraæ
miejsce lokalizacji dla Akademii Górniczej (istnia³y tak¿e inne konkurencyjne propozycje i rozwi¹zania).
Akademia Górnicza by³a w nastêpnych latach pod sta³¹ opiek¹ polskich organizacji technicznych, a póŸniej tak¿e jej w³asnych wychowanków.
Pierwszy immatrykulowany rocznik by³ dobrym przyk³adem rozwijania takiej w³aœnie
21
wspó³pracy. Stanowi³ wzór do naœladowania dla
absolwentów wszystkich nastêpnych lat i pokoleñ. Tradycja zapocz¹tkowania w 1969 r z inicjatywy Komitetu Organizacyjnego 50-lecia Uczelni dzia³aj¹cego pod przewodnictwem prof. Walerego Goetla oraz Stowarzyszenia Wychowanków AGH, sta³a siê trwa³ym elementem w ¿yciu
Uczelni i objê³a wszystkie kolejne roczniki Wychowanków Akademii Górniczej (przerwa nast¹pi³a tylko miêdzy 1940 r., a 1944 rokiem).
Tegoroczna immatrykulacja organizowana
jest po raz 30-ty, a wiêc stanowi ma³y jubileusz.
Ci¹g³oœæ tê zawdziêczamy z jednej strony wytrwa³oœci i konsekwencji Stowarzyszenia Wychowanków AGH, a z drugiej W³adzom Uczelni,
które stwarzaj¹ wszelkie u³atwienia i dbaj¹
o okaza³¹ oprawê tych spotkañ. Osob¹ oddan¹
z pe³nym zaanga¿owaniem sprawie immatrykulacji, jej organizatorem i koordynatorem jest od
lat obecna wœród nas kole¿anka Krystyna Norwicz.
Dzisiejsza uroczystoœæ obejmuje Wychowanków Wydzia³ów:
1. Górniczego 69 osób
2. Geologiczno-Poszukiwawczego 73 osoby
3. Geodezji Górniczej 31 osób
4. Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa 40
osób
W terminie jesiennym spotkaj¹ siê jeszcze wychowankowie Wydzia³ów (19 listopada 2003)
1. Wydzia³u Metalurgii
2. Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej
3. Ceramiki
a 21 listopada Wydzia³u Odlewnictwa.
Przez okres minionych 50 lat Akademia Górniczo-Hutnicza przesz³a bardzo powa¿n¹ ewolucjê swojej struktury naukowej i dydaktycznej,
a tak¿e kierunków i zakresu uprawnionych dyscyplin badawczych.
W momencie rozpoczêcia studiów przez
Szanownych Jubilatów nasza Uczelnia realizowa³a program surowcowy zapocz¹tkowany
przez prof. Walerego Goetla. Obecnie sta³a siê
Uniwersytetem Technicznym o bardzo szerokim
i nowoczesnym programie badawczym, daleko
wybiegaj¹cym poza klasyczne dziedziny górnictwa i hutnictwa.
Badania naukowe i dydaktyka rozwijane s¹
obecnie na 15 wydzia³ach kszta³c¹cych niewyobra¿aln¹ w 1953 roku – liczbê 30 tysiêcy studentów w rankingach szkó³ wy¿szych uzyskuje
z regu³y najwy¿sze miejsca wœród uczelni technicznych.
Szanowne Kole¿anki
i Szanowni Koledzy!
Okazja, jak¹ stwarza jubileusz powtórnej immatrykulacji, zachêca mnie do zaproszenia
Was do wspó³pracy ze Stowarzyszeniem Wychowanków AGH, które powsta³o tu¿ po zakoñczeniu II wojny œwiatowej w 1945 r., a obecnie
skupia w swoich szeregach ponad 15 tysiêcy
wychowanków Naszej Uczelni. Rozwój Stowarzyszenia jest bezpoœrednio zwi¹zany z powojenn¹ histori¹ Akademii Górniczo-Hutniczej, kultywuje jej tradycje zawodów zwi¹zanych z górnictwem i hutnictwem.
22
Wyra¿am s³owa serdecznego podziêkowania wszystkim, którzy przyczynili siê do zorganizowania dzisiejszej uroczystoœci. Szczególnie
s³owa te kierujê do dr Krystyny Norwicz, która
nie szczêdzi³a si³ i w³asnego zdrowia by od lat
z niezmiern¹ energi¹ koordynowaæ kolejne jubileusze powtórnej immatrykulacji.
Wszystkim tu obecnym uczestnikom jubileuszu ¿yczê wielu dalszych sukcesów, du¿o
zdrowia i pomyœlnoœci w ¿yciu osobistym i rodzinnym, a tak¿e mi³ego pobytu w Krakowie,
który na naszych oczach piêknieje i m¹drze siê
rozwija.
Szczêœæ bo¿e na dalsze lata ¿ycia
Przemówienie
przedstawiciela
immatrykulowanych
prof. Jakuba Siemka
Magnificencjo Rektorze,
Panowie Dziekani,
Panie i Panowie
Obchodzimy dzisiaj 50-lecie naszej immatrykulacji jako studentów Akademii Górniczo-Hutniczej. Jest to bardzo odleg³y czas, czas który
byæ mo¿e ju¿ zaciera siê w naszej pamiêci,
wszak up³ynê³o pó³, bogatego w wydarzenia
wieku. Inaczej chyba te¿ wtedy ocenialiœmy nasze zamiary ¿yciowe i wartoœciowaliœmy sukcesy, a tak¿e prze¿ywali pora¿ki.
Niew¹tpliwie jednak ten fragment naszego
¿yciorysu zwi¹zany z otrzymaniem indeksu Akademii, a potem studiami i ukoñczeniem uczelni
stanowi niezmienn¹ wartoœæ, której nie sposób
przeceniæ i która poniek¹d ukszta³towa³a nas,
wp³ynê³a na nasze zachowania i charaktery ju¿
do koñca ¿ycia.
Otrzymanie indeksów Akademii i zaliczenia
w poczet jej studentów by³o traktowane przez
nas, nie zawaham siê u¿yæ tego okreœlenia jako
¿yciowy sukces.
Potem w doros³ym ju¿ zawodowym ¿yciu,
przechodz¹c ró¿ne koleje losu, okresy zmian
politycznych, ideowych zawsze doskonale
sprawdza³o siê wykszta³cenie wyniesione z naszej Almae Matris. W³aœnie to wykszta³cenie by³o nasz¹ broni¹ i to skuteczn¹, czego dowodem
jest chocia¿by dzisiejsze spotkanie.
Pamiêtamy œwietnych mistrzów – Profesorów, których wyk³ady zapad³y nam g³êboko
w pamiêci, a¿ do dzisiejszego dnia których liczne grono stanowi³o o wartoœci uczelni, a indeksy i dyplomy z ich podpisami przedstawiaj¹ nieocenion¹ dla nas historyczn¹ wartoœæ.
Wymieniê tylko niektórych z nich:
A wiêc:
Prof. Prof. Jerzy Litwiniszyn, Stanis³aw Knothe, Lucjan Czerski, Antoni Sa³ustowicz, Boles³aw Krupiñski, Józef Znañski, Zdzis³aw Wilk,
Jan Cz¹stka, Feliks Zalewski, W³odzimierz Stêpiñski z Wydzia³u Górniczego
Prof. Prof. Micha³ Odlanicki, Zygmunt Kowalczyk, Tadeusz Kochmañski, Tadeusz Skawina,
Stanis³aw Go³¹b z Wydzia³u Geodezji Górniczej
Prof. Prof. Henryk Orkisz, Walery Goetel,
Adam Tokarski, Roman Krajewski, Henryk Œwidziñski, Marian Kamieñski, Stanis³aw Stopa, Andrzej Bolewski, Józef Poborski, Edward Gruszczyk, Kamila Ciszewska z Wydzia³u Geologiczno-Poszukiwawczego
Prof. Prof. Jan Anio³a, Jan Krauze, W³adys³aw Bogusz, Wac³aw Lesicki, Kazimierz Szaw³owski, Mieczys³aw Damasiewicz, Stanis³aw
Markowski, Zygmunt Kawecki z Wydzia³u Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa.
Równie¿ prof. Marian Miêsowicz i prof. Stanis³aw Kurzawa z innych Katedr. To w³aœnie oni
tworzyli trzon Akademii. W tych czasach stanowili o jej poziomie. Nie sposób nie pamiêtaæ
o gronie adiunktów, asystentów prowadz¹cych
liczne zajêcia. Wiêkszoœæ z nich tak¿e osi¹gnê³a laury akademickie.
Wielu z nas dziêki Akademii odnios³o znaczne sukcesy, budowa³o polski przemys³, bra³o
udzia³ w badaniach naukowych, przesz³o awanse akademickie, sprawowa³o rozliczne funkcje
w administracji przemys³owej i pañstwowej.
Innym los nie oszczêdzi³ trudnej drogi ¿yciowej, ale wszystkich nas ³¹cz¹ studia na Akademii, pozosta³a z tak dawnych zdawa³oby siê lat
– czeœæ dla macierzystej uczelni oraz wdziêcznoœæ za to co w nas i z nas ukszta³towa³a.
Obecnie Akademia Górniczo-Hutnicza im.
Stanis³awa Staszica, a w wersji angielskiej AGH
Uniwersytet Nauki i Technologii, taka w³aœnie jest
jej pe³na i dumna nazwa, jest jedn¹ z najlepszych uczelni, o ugruntowanej pozycji w kraju
i zagranic¹. S³owa „Nauka i Technologia” mówi¹
o orientacji uczelni.
Jej ci¹g³y rozwój, osi¹gniêcia naukowe
i edukacyjne musz¹ budziæ respekt i uznanie.
Wœród uczelni o profilu politechnicznym zawsze
plasowa³a siê na wysokich pozycjach, a dyplomy Akademii znacz¹ wiele.
I to wszystko jest równie¿ naszym, wielkim
wspólnym osi¹gniêciem. Zarówno kolejnych
w³adz Akademii jak i olbrzymiego grona dawnych i obecnych absolwentów i studiuj¹cych na
uczelni.
O wizerunku uczelni bowiem decyduj¹ jej
wychowankowie, ich przygotowanie oraz predyspozycje do radzenia sobie i pokonywania
trudnoœci w ró¿nych sytuacjach.
A w³aœnie tymi cechami nasze pokolenie,
nasz rocznik mo¿e siê wykazaæ.
Niech mi wolno bêdzie wyraziæ w imieniu
wszystkich rozpoczynaj¹cych w 1953 roku studia, gratulacje i podziêkowanie dla poprzednich
i obecnych W³adz Akademii za ich dba³oœæ
o uczelniê, jej poziom, jej konsekwentny rozwój,
wreszcie jej presti¿, który spada i na nas. Tak¿e
za podjêcie i wprowadzenie do tradycji Akademii obchodów rocznic immatrykulacji studenckich, stwarzaj¹c okazjê do zadumy na tym co
by³o i co jest.
Wreszcie s³owa wielkiego uznania dla Stowarzyszenia Wychowanków AGH, które jest organizatorem tych spotkañ.
Dziêkujemy za wszystko.
prof. Jakub Siemek
Kraków, 18.06.2003

BIP 123 listopad 2003

Transkrypt

Podobne dokumenty

Posiedzenie Senatu Informacje kadrowe Program

Praktyki Studenckie w firmie LUVIER SP. Z O.O.

PODWÓJNY PECH na "podwójnym gazie"

W tym dniu w krwiobusie będzie mo¿na równie¿ zidentyfikować się

mierć - Nazwa.pl

Problemy geologii z³o¿owej w AGH

plakat kanal