Studencka konferencja naukowa

Studencka konferencja naukowa
„Młodzi w paleontologii VI”
pod hasłem „Potęga skamieniałości”
Poznań, 25-26.09.2014
Konferencja adresowana jest do wszystkich młodych pracowników naukowych,
doktorantów, studentów oraz pasjonatów nauk przyrodniczych, chętnych do zaprezentowania
wyników swoich badań i zainteresowań naukowych podczas sesji referatowych i
posterowych, a także nawiązania współpracy i wymiany doświadczeń. W planach jest dzień
referatowy i wycieczka terenowa. Miejscem wygłaszania referatów jest Instytut Geologii
UAM, a wycieczka odbędzie się do Cementowni Kujawy w Bielawach, należącej do Spółki
Lafarge Cement S.A.
Pierwsza konferencja z cyklu Młodzi w Paleontologii odbyła się 16 marca 2009 roku
na Wydziale Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Spotkań naukowych
skierowanych do młodych badaczy było jak do tej pory niewiele i dotyczyły głównie
zagadnień związanych z organizacją i funkcjonowaniem kół naukowych, organizacji
studenckich i doktoranckich. Szeroka tematyka takich spotkań, rzadko kiedy o tematyce
geologicznej nie sprzyjała realnej wymianie poglądów i doświadczeń skupionych wokół
paleontologii i geologii. Dodatkowym argumentem za organizacją konferencji „Młodzi w
paleontologii” było nawiązanie współpracy pomiędzy poszczególnymi placówkami
naukowymi. Założeniem pierwszej konferencji była próba zorganizowania spotkania tylko
przez młodych ludzi stojących u progu kariery naukowej (studentów i doktorantów), tak aby
mogli zdobywać kolejne doświadczenia zawodowe. Wszystkie te założenia zostały spełnione
w roku 2009, a duże zainteresowanie i wysoka frekwencja potwierdziły potrzebę
organizowania podobnych zjazdów. W 2009 roku wygłoszono 19 referatów z udziałem 28
uczestników, a w 2010 roku były to już 32 referaty z udziałem około 40 uczestników.
Wynikiem tych konferencji było przygotowanie nowych projektów badawczych oraz
zakrojona na szeroką skalę współpraca pomiędzy poszczególnymi ośrodkami badawczymi. W
przeciągu trzech lat konferencja Młodzi w Paleontologii stała się ważnym punktem w
kalendarzu każdego młodego paleontologa. Czwarta odsłona konferencji miała miejsce w
Instytucie Oceanologii PAN w Sopocie, a piąta ponownie Wydziale Nauk o Ziemi
Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Najbliższa odsłona będzie miała miejsce w Poznaniu,
o kolejna jest planowana na Uniwersytecie Opolskim.
wg. http://www.ocean.ug.edu.pl/pages/posts/2012.04.19-20br-konferencja--mlodzi-w-paleontologiiiv---paleontologia-w-oceanologii-oceanologia-w-paleontologii--136.php?p=20,
zmienione.
Opis - podsumowanie zeszłorocznej edycji Konferencji.
W dniach 20-21 września na Wydziale Nauk o Ziemi UŚ w Sosnowcu odbyła się kolejna,
piąta już edycja konferencji naukowej Młodzi w Paleontologii. Oto parę słów podsumowania.
Słowem wstępu
Pomysł tego przedsięwzięcia narodził się w głowach studentów geologii i członków
Studenckiego Koła Naukowego Paleontologów “Paradoxides”, i gdy w 2009 roku na naszym
Wydziale konferencja została zorganizowana po raz pierwszy, sami organizatorzy nie
przypuszczali jeszcze, że stanie się ona rokroczną tradycją. Od innych ogólnopolskich
spotkań naukowych o pokrewnej tematyce różni się tym, iż adresowana jest przede wszystkim
do młodych entuzjastów paleontologii: doktorantów, studentów, hobbystów, uczniów szkół
ponadpodstawowych. Jako że uczestnictwo nie wymaga żadnej opłaty konferencyjnej, także
zainteresowani z mniej zasobnymi portfelami mają szansę na zaprezentowanie swoich
zainteresowań czy badań, a konferencja sama w sobie udowadnia, iż możliwe jest
zorganizowanie ciekawego spotkania naukowego przy minimalnych nakładach finansowych.
Tegoroczna edycja konferencji poświęcona była pamięci zmarłego w ubiegłym roku doktora
Adriana Kina, znanego m.in. z takich odkryć, jak zjawisko chemosensoryki pierwotnej u
trylobitów z rodzaju Trimerocephalus czy odkrycie unikalnego stanowiska OwadówBrzezinki w okolicy Sławna, porównywanego do słynnego niemieckiego Solnhoffen. Ponadto
był aktywnym popularyzatorem nauk paleontologicznych, założycielem i prezesem
Stowarzyszenia Przyjaciół Nauk o Ziemi “Phacops”, organizatorem tematycznych wystaw,
prelekcji, warsztatów, a także konsultantem i darczyńcą licznych ekspozycji
paleontologicznych i geologicznych. Do końca życia był aktywny naukowo i zaangażowany
w liczne badania. Zmarłszy w wieku 33 lat, na zawsze pozostanie Młodym w Paleontologii.
Gdy pod koniec lutego okazało się, że z przyczyn organizacyjnych planowana konferencja we
Wrocławiu nie odbędzie się, los piątej edycji stanął pod znakiem zapytania. Jednak po
konsultacji z poprzednimi organizatorami i dzięki szybkiej inicjatywie Michała
Rakocińskiego (nota bene, jednego z pomysłodawców i współorganizatorów pierwszej
edycji) zapadła decyzja o przeniesieniu Młodych… 2013 na wrzesień do rodzimego
Sosnowca. Umożliwiło to zaangażowanie członków SKN Paleontologów “Paradoxides” i
pełne wsparcie Katedry Paleontologii i Stratygrafii oraz władz wydziałowych.
Dofinansowanie ze strony Oddziału Górnośląskiego Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk
o Ziemi pozwoliło na zorganizowanie przerw kawowych i poczęstunku dla uczestników
konferencji, z kolei Stowarzyszenie Przyjaciół Nauk o Ziemi im. Adriana Kina
zasponsorowało pamiątkowe koszulki konferencyjne dla każdego z referentów, za co
jesteśmy niezmiernie wdzięczni.
Sesja naukowa
Pierwszy z dwóch dni Konferencji poświęcony był trzem sesjom referatowym oraz sesji
posterowej.Na tegoroczną konferencję przybyło 29 czynnych uczestników z głównych
ośrodków naukowych w Polsce – takich jak Uniwersytet Śląski, Uniwersytet Jagielloński,
Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytet
Wrocławski, Uniwersytet Opolski czy Instytut Paleobiologii PAN – i nie tylko. Wygłoszono
12 referatów (w tym prelekcja inauguracyjna) oraz przedstawiono 11 posterów.
Wykład inauguracyjny poprowadził dr Paweł Filipiak opisując ewolucję fitoplanktonu i tym
samym wyjaśniając w ciekawy i przystępny sposób, dlaczego współczesne lądy są zielone,
zaś morza czerwone.
Pierwsza sesja referatowa poświęcona była kręgowcom, a poprowadzona została przez
Zuzannę Wawrzyniak. Pierwsze wystąpienie traktowało o rybach formacji menilitowych
fliszu karpackiego. Prowadzący je Marcin Pałdyna aka Lama opowiedział o prowadzonym
przez siebie projekcie „Topornik” oraz podsumował dotychczasowe wyniki badań
prowadzonych w jego ramach. Drugi referat dotyczył klanu Silesauridae. Nasza koleżanka
Alina Dębowiec opisała taksonomiczne zróżnicowanie silezauridów oraz paleogeografię
górnego Triasu w odniesieniu do opisywanych gadów. Kolejny refarat przeniósł uczestników
na tereny dalekiego wschodu. Kyle Freeman opisał w nim pozaczaszkową część szkieletu
Tarbosaurus bataar w oparciu o materiał pochodzący m.in. z Polsko – Mongolskich
ekspedycji. W ostatniej prezentacji tej sesji referatowej Małgorzata Karaczyn, Klaudia
Kardynał i Piotr Wasik zaprezentowali znaleziska zwierząt zaliczanych do plejstoceńskiej
megafauny, które to odkryto na terenie kopalni piasku “Kotlarnia” w województwie
opolskim.
Druga sesja referatowa poprzedzona była wystąpieniem Zuzanny Wawrzyniak i Agaty
Jarzynki, związanym ze 100-leciem okrycia czertów z Rhynie. Wykład podsumowujący wiek
odkryć w tym niesamowitym stanowisku połączony był z ciekawymi warsztatami
mikropaleontologicznymi.
Prowadzona przez Krzysztofa Broda druga sesja dotyczyła szeroko pojętych, ale wciąż
związanych z paleontologią różności. Rozpoczynający ją referat stanowił opis poszukiwań
zapisu wielkiego wymierania na granicy Kredy i Paleogenu. Rafał Damaziak wyjaśnił
uczestnikom między innymi sens i metodykę swojej pracy. Kolejna referentka, Weronika
Erdmann, jako obiekt swojego zainteresowania przedstawiła wpływ magnetyzmu na
organizmy żywe. Referat ten w wyczerpujący sposób objaśnił jak kruche jest pole
magnetyczne Ziemi i jak bardzo jesteśmy od niego zależni. Pokazał też, że wielkim
wymieraniom mogły towarzyszyć jego gwałtowne zmiany. Agata Jarzynka, która przejęła od
Weroniki mównicę podsumowała w swojej prezentacji prowadzone praktycznie od XIX w.
badania jurajskiej makroflory glinek grójeckich, których celem była m.in. ocena
bioróżnorodności środkowo-jurajskich lasów południowej Polski. Ostatni referat ponownie
przeniósł nas w odległe tereny, tym razem Ameryki Łacińskiej, a dokładniej Hispanioli.
Wydobywany tam bursztyn często zawiera w sobie szczątki owadów, pajęczaków a nawet
drobnych kręgowców. Badająca te fenomenalne okazy Katarzyna Szczepaniak pokazała jak
wiele różnych rodzin zwierząt wpadło w tę żywiczną pułapkę.
Ostatnią, poświęconą bezkręgowcom część konferencji poprowadziła Ewelina Szczepańczyk.
Sesją ta zawierała w sobie jedynie dwa referaty, gdyż jedna z referentek z przyczyn
niezależnych od niej niestety nie dotarła. Pierwszy referent, Krzysztof Broda, w interesujący
sposób przybliżył nam sylwetkę wielkoraków – gigantów mórz dolnego paleozoiku,
omawiając m.in. budowę tych niesamowitych stworzeń oraz pokazując różnorodność
środowisk, które mogły zasiedlać w swych latach świetności. Ostatnie wystąpienie
konferencji Młodzi w Paleontologii V poprowadziła Katarzyna Leśko. Jej referat stanowił
porównanie budowy liliowców paleozoicznych i nowoczesnych.
Nie można także nie wspomnieć o niezwykle ciekawej sesji posterowej, która odbyła się
pomiędzy pierwszą i drugą sesją referatową, a prowadzona była przez Oktawiusza
Zawodnika. Autorzy posterów, Tomasz Borszcz, Tomasz Brachaniec, Tomasz Krzykawski,
Kamil Gądek, Rafał Lach, Kamil Pluta, Sylwia Skreczko, Dawid Surmik, Marta Łężniak,
Dawid Trzęsiok, Lidia Zenkner i Marek Zenkner, w swoich dziełach zaprezentowali pełen
wachlarz interesujących tematów. Od dewony do dolnej kredy, od graptolitów, przez
karbońskie koprolity, po gady naczelne.
Przyjemne z pożytecznym, czyli wyjazd w teren.
Drugiego dnia już tradycyjnie odbyła się wycieczka terenowa z uczestnikami konferencji.
Miejscem docelowym naszego wyjazdu był nieczynny kamieniołom w Wysokiej k. Łaz.
Pomimo niezbyt dużej frekwencji, przejazd pociągiem z Będzina do Łaz oraz spacer do
samego kamieniołomu odbył się w bardzo przyjemnej i wesołej atmosferze. Na chętnych do
szukania skamieniałości czekała piękna, słoneczna pogoda.
Na miejscu Rafał Lach wraz z Dawidem Trzęsiokiem przedstawili zarys budowy geologicznej
oraz historię odkrywki. Eksploatacja odbywała się w wapieniach górnej jury, oksfordu.
Występują tu gruboławicowe, mało zaburzone warstwy, czasami przeławicone mułowcami.
Najliczniej znajdowane skamieniałości reprezentują amonity z rodzaju Perisphinctes oraz
mnogo występujące gąbki i ramienionogi. Dla niektórych z uczestników, którzy przyjechali
do nas z dalszych zakątków Polski, była to jedna z niewielu okazji do spotkań ze skałami Jury
Krakowsko-Częstochowskiej, co uczyniło dla nich samą wyprawę jeszcze ciekawszą.
Cały wyjazd przebiegł w serdecznej atmosferze, a młodym poszukiwaczom do końca
dopisywały humory. Ponadto, dla wzmocnienia po ciężkiej pracy w terenie, na wszystkich
uczestników wyjazdu czekał również ciepły posiłek przygotowany na grillu.
DZIĘKUJEMY!
Za całe wsparcie, czynną pomoc oraz zaangażowanie pragniemy serdecznie podziękować
każdemu, kto przyczynił się do tego, iż organizacja tegorocznej konferencji MwP stała się
możliwa, a ciągłość pięcioletniej już tradycji tego wydarzenia została zachowana.
Już teraz możemy zaprosić i zachęcić do udziału w kolejnych edycjach, które odbyć się mają
w przyszłym roku przy UAM w Poznaniu oraz w 2015r. przy Uniwersytecie Opolskim.
Cieszymy się, że wciąż nie brakuje (a wręcz na bieżąco pojawiają się nowi) młodych ludzi,
którzy wróżą spokojną przyszłość inicjatywie Młodych w Paleontologii. Właśnie dla takich
osób kolejne edycje warte są całej pracy włożonej w zorganizowanie konferencji.
wg. http://www.paradox.wnoz.us.edu.pl/podsumowanie-konferencji-mlodzi-w-paleontologii-v/
zmienione.