P.T. Opis Techniczny

PROJEKT BUDOWLANY
OCIEPLENIA ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH I STROPODACHU,
WRAZ Z KOLORYSTYKĄ ELEWACJI BUDYNKU
MIESZKALNEGO WIELORODZINNEGO
PRZY UL. SKWER KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO
Adres: Warszawa ul. Skwer Kard. Stefana Wyszyńskiego 3
Branża: architektoniczno budowlana
Inwestor: Zakład Gospodarowania Nieruchomościami Dzielnicy Wola
m. st. Warszawy
Autorzy opracowania:
mgr inż. arch. Bogdan Sękowski
mgr inż. Bogusław Jaźwiński
Warszawa październik 2008
1
Spis zawartości opracowania
I
Opis techniczny
1.
Termomodernizacja budynku
2. Remont balkonów
II.
III.
Plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
Rysunki budowlane
1. Sytuacja
2 Elewacja zachodnia
3
4,
Elewacja północna podwórko
Elewacja wschodnia podwórko
5. Elewacja południowa podwórko
6 Elewacja zachodnia podwórko
7. Elewacja wschodnia
8. Elewacja północna
9. Detale – szczegóły docieplenia ścian
10. Detale – szczegóły docieplenia cokołu
2
I Opis techniczny
1. Dane ogólne
Nazwa i adres obiektu:
Ocieplenie ścian zewnętrznych i stropu ostatniej kondygnacji budynku mieszkalnego w
Warszawie przy ul. Skwer Kard. Stefana Wyszyńskiego 3
Własność: Zakład Gospodarowania Nieruchomościami ul. Bema 70, 01-225 Warszawa
Podstawa opracowania
-Umowa na wykonanie dokumentacji
- Zlecenie inwestora
- Audyt energetyczny opracowany przez mgr inż. Jerzego Nawrockiego
- Uzgodnienia z inwestorem
- Własne badania i pomiary
- Aktualne przepisy i Polskie Normy
2.0
Projekt zagospodarowania działki
2.1.
Przedmiot inwestycji.
Przedmiotem inwestycji jest ocieplenie ścian zewnętrznych wykonane w technologii lekkiej
mokrej i ocieplenie stropu ostatniej kondygnacji wełną mineralną twardą wraz z remontem
balkonów w budynku mieszkalnym wielorodzinnym w Warszawie przy ul. Skwer Kard.
Stefana Wyszyńskiego 3.
2.2.
Usytuowanie.
Nieruchomość zabudowana położona przy ul. Skwer Kard. Stefana Wyszyńskiego 3;
Kubatura obiektu -4870 m3
Powierzchnia budynku – 1199,22 m2
Pow. zabudowy 640 m2
Ilość kondygnacji -5
ilość klatek schodowych - 2
Ilość mieszkań-15 lokali mieszkalnych i 8 użytkowych
3
2.3.
Istniejący stan zagospodarowania działki.
Budynek usytuowany jest w zabudowie zwartej przy ulicy Skwer Kard. Stefana
Wyszyńskiego w pobliżu skrzyżowania z ulicą Leszno i Żytnią.
Obiekt jest budynkiem mieszkalnym pięciokondygnacyjnym, podpiwniczonym wraz z
przyległym piętrowym budynkiem użytkowym.
Wejście do budynku od strony podwórka do jednej klatki oraz z prześwitu bramowego do
drugiej klatki.
Więźba dachowa drewniana pokrycie dachu papą bitumiczną.
W trakcie prowadzenia prac konieczne jest zabezpieczenie terenu wokół budynku, ponieważ
budynek leży bezpośrednio przy ciągach pieszych i wejściach do budynku.
3.0.
Ogólna charakterystyka i stan techniczny budynku
Budynek wykonany w technologii tradycyjnej murowanej, rok budowy 1946.
Parter budynku oraz przybudówka przeznaczona na lokale użytkowe.
Ściany zewnętrzne murowane z cegły pełnej, częściowo otynkowane, nieocieplone
Klatki schodowe żelbetowe wylewane
Stropy żelbetowe typu Kleina. Stropodach nieocieplony.
Dach o konstrukcji drewnianej kryty papą bitumiczną w stanie technicznym
niezadawalającym
Ściany zewnętrzne i wewnętrzne konstrukcyjne grubości 52cm, murowane z cegły pełnej.
Ściany osłonowe od strony południowej i zachodniej w większości pozbawione tynku.
Drzwi wejściowe od strony podwórka stalowe pełne z naświetlem w stanie zadowalającym.
Drzwi wejściowe z prześwitu bramowego drewniane, klepkowe, nieszczelne do wymiany.
Okna lokali mieszkaniowych częściowo wymienione na nowe z PCV. Pozostałe okna
drewniane skrzynkowe przewidziano do wymiany.
Na klatce schodowej wszystkie okna wymienione na nowe z PCV.
W lokalach użytkowych okna metalowe jednoszybowe, lub plastykowe, drzwi drewniane lub
metalowe.
Dach kryty papą. Rynny i rury spustowe z blachy ocynkowanej w stanie złym- do wymiany.
Odprowadzenie wód deszczowych do kanalizacji.
Tynki cementowo-wapienne o fakturze gładkiej zniszczone i zabrudzone.
Liczne pęknięcia i ubytki na ścianie południowej i zachodniej gdzie ubytki muru sięgają na
głębokość kilkunastu centymetrów. Na ścianie południowej pozostawiono cześć ściany
rozebranego przyległego budynku. Ściana o grubości 25 cm, zdylatowana od ściany
omawianego budynku
Kolorystyka beżowo-biała. Cokół z lastryka.
Balkony w stanie zróżnicowanym, niektóre balkony są w stanie bardzo złym. Niektóre
częściowo remontowane indywidualnie. Wszystkie balkony przewidziane do remontu.
Na spodzie płyt widoczne w wielu miejscach ubytki płyty balkonowej z odsłoniętym
zbrojeniem. Balustrady stalowe ażurowe w złym stanie.
Opaska wokół budynku częściowo zniszczona do odtworzenia.
4
1.Termomodernizacja budynku
1.1. Określenie sposobu termomodernizacji
W uzgodnieniu z inwestorem przyjęto, że w niniejszym opracowaniu zastosowana zostanie
przykładowo technologia lekka mokra w systemie „DRYVIT” , jednakże zastosować można
inne technologie równoważne np. firmy „STO” lub „FAST”.
Z uwagi na ciekawy charakter architektoniczny budynku założeniem projektu jest
dostosowanie użytych materiałów i kolorystyki stosowanych warstw tynków w miarę
możliwości do istniejącego stylu.
Opracowany przez mgr inż. Jerzego Nawrockiego Audyt Energetyczny dla tego budynku,
określa warunki uzyskania efektu termomodernizacji. Zakres termomodernizacji obejmuje:
1. Ocieplenie ścian zewnętrznych:
-ocieplić ściany zewnętrzne warstwą styropianu grubości 13cm, przy zastosowaniu metody
lekkiej mokrej i tynku akrylowego.
2. Docieplenie stropu pod ostatnią kondygnacją wełną mineralną o grubości 16 cm,
rozłożoną w przestrzeni stropodachu.
3. Ocieplenie stropu prześwitu bramowego styropianem grubości 15 cm, wykończenie
tynkiem akrylowym.
4. Wymianę drewnianej stolarki okiennej na okna PCV o szybach zespolonych o
współczynniku przenikani a ciepła U=1.3 W/m2K.
5. Wymiana okien/drzwi w lokalach użytkowych na okna/drzwi zespolone dwuszybowe o
podwyższonej szczelności i współczynniku przenikania ciepła U=2.0 W/m2K.
6. Wymiana drzwi zewnętrznych na szczelne ocieplone o współczynniku przenikania ciepła
U=2.5 W/m2K.
1.2. Dane techniczne remontu elewacji.
1.2.1. Docieplenie ścian i stropodachu:
Celem inwestycji jest poprawa izolacyjności cieplnej budynku. Cel ten zostanie osiągnięty
poprzez ocieplenie elewacji oraz stropodachu budynku zgodnie z zaleceniami zawartymi w
Audycie Energetycznym i przy zachowaniu dotychczasowego wyglądu architektonicznego
budynku.
Grubości docieplenia zastosowane zostaną wg rozwiązania w Audycie Energetycznym, a
mianowicie 13cm styropianu dla wszystkich ścian zewnętrznych. Cokół ocieplony do
poziomu terenu styrodurem grub.10cm .
W celu docieplenia stropu ostatniej kondygnacji projektuje sie użycie płyt z wełny mineralnej
grubości 16 cm, rozłożonej na stropie nad ostatnią kondygnacją. Grubość docieplenia – 16cm.
W skład obróbek dachu wchodzić będą obróbki attyk oraz obróbka okapnikowa przy rynnie
oraz pasa podrynnowego i pasa przy uskoku ostatniej kondygnacji.
Ściany wykończone tynkiem akrylowym barwionym w masie z dodatkami zapobiegającymi
porostom.
Cokół po dociepleniu planuje sie pokryć tynkiem o fakturze kamyczkowej. Poziom
wykończenia cokołu przyjęto od górnej krawędzi okienka piwnicznego.
Ponadto w zakresie prac będzie wykonanie remontu balkonów z wykonaniem izolacji
przeciwwodnej i wymianą obróbek blacharskich, oraz remont schodów wejściowych do
budynku od strony podwórza.
5
Ściana południowa budynku będzie ocieplona jedynie powyżej pozostawionej ściany
rozebranego budynku. Po wyremontowaniu tej ściany, uzupełnieniu brakującego i
odparzonego tynku zostanie ona pokryta wyprawą elewacyjną na siatce z klejem zgodnie z
przyjętą kolorystyką.
1.2.2. Ustawienie rusztowań.
Szczegółowe przepisy omawiające problematykę rusztowań przedstawiono w rozporządzeniu
ministra infrastruktury z 6 lutego 2003 roku w sprawie bhp podczas wykonywania robót
budowlanych/Dz. Ustaw nr 47 poz. 401/ W rozdziale 8 i 9 jest zbiór zasadniczych nakazów i
zakazów przy budowie i eksploatacji rusztowań. Rozporządzenie przede wszystkim stawia
wymóg posiadania dokumentacji technicznej dla każdego montowanego rusztowania, przy
czym dla typowych rusztowań systemowych jako dokumentacja może być użyta instrukcja
montażu i eksploatacji rusztowania danego systemu.
W projekcie przewidziano użycie rusztowań rurowych fasadowych o rozstawie podłużnym
ram: 3,07m; i rozstawie poprzecznych stojaków ram 0,73m, o konstrukcja umożliwiającej
zamocowanie pomostów, co 2,0m w pionie oraz uzyskanie innych wysokości kondygnacji
przy użyciu ram wyrównawczych i rygli poprzecznych.
Dla przedmiotowego obiektu wysokość rusztowań nie wymaga wykonania obliczeń
statycznych (obliczenia wymagane dla rusztowań o wysokości większej niż 60m)
Rusztowania powinny:
- posiadać odpowiednio wytrzymałe pomosty o powierzchni roboczej wystarczającej dla
zatrudnionych oraz do składowania materiałów,
- posiadać konstrukcję dostosowaną do przenoszenia działających obciążeń,
- być zakotwione w ścianie.
- zapewniać bezpieczną komunikację pionową i swobodny dostęp do stanowisk pracy,
- stwarzać możliwość wykonania pracy w pozycji niepowodującej nadmiernego wysiłku
- posiadać zabezpieczenie piorunochronne.
Zabronione jest ustawianie i rozbieranie rusztowań:
- zmroku, jeżeli nie zapewniono oświetlenia dającego dobrą widoczność,
- w czasie gęstej mgły, opadów deszczu i śniegu oraz gołoledzi,
- podczas burzy i wiatru o szybkości przekraczającej 10 m/s
Na rusztowaniu powinna być wywieszona tablica informująca o dopuszczalnym
obciążeniu pomostów.
Użytkowanie rusztowania dopuszczalne jest po dokonaniu jego odbioru przez nadzór
techniczny, potwierdzonego zapisem w dzienniku budowy.
6
1.2.3. Przygotowanie istniejącej elewacji do ocieplenia budynku
Z uwagi na zły stan techniczny tynku elewacji, nakłada to na wykonawcę obowiązek
przeglądu elewacji, skucie odparzonego tynku na ścianach budynku, glifach okiennych i
uzupełnienie masą tynkarską braków.
Wykonanie ocieplenia
1. Oczyszczenie podłoża.
2. Sprawdzenie przyczepności zaprawy klejącej do podłoża.
3.Jednokrotne gruntowanie wzmacniające podłoże i zmniejszające nasiąkliwość.
4.
5.
6.
7.
Przygotowanie zaprawy klejącej.
Przycięcie i przyklejenie płyt styropianowych.
Mocowanie listew startowych i ochronnych.
Wywiercenie otworów i osadzenie dybli plastykowych w ilości 4 szt. na 1 m2
powierzchni ocieplanej
8. Przetarcie przyklejonego styropianu papierem ściernym i odpylenie.
9. Przyklejenie jednej warstwy siatki z włókna szklanego.
10.
Zagruntowanie podłoża farbą gruntującą.
11.
Przygotowanie zaprawy z gotowej mieszanki.
12.
Naniesienie zaprawy na podłoże packą stalową.
13.
Nadanie powierzchni struktury poprzez zatarcie packą z tworzywa sztucznego.
14.
Osłanianie gotowego tynku przed opadami atmosferycznymi lub nadmiernym
nasłonecznieniem za pomocą folii lub gęstej siatki.
1.2.4. Ocieplenie budynku w przykładowym systemie „Dryvit”, technologia wykonania
Ocieplenie budynku projektuje się z wykorzystaniem następujących rodzajów styropianu:
- płyty styropianowe PS-E 15 frezowane na zakład lub pióro do wykonania bezspoinowego
ocieplenia ścian zewnętrznych powyżej cokołu.
Płyty PS-E 15 / dawniej oznaczane jako M-20/ muszą spełniać następujące wymagania:
1. Współczynnik przewodzenia K= 0,0038 W/m*K
2.Chłonność wody w pełnym zanurzeniu po 24 godzinach wymagana -18 %
3.Paro przepuszczalność od 1`2 do 36 mg
4.Odporność na ściskanie naprężenia ściskające przy 10 % odkształceniu względnym
wymagane – 80 kPa.
5.Wytrzymałość na rozrywanie- siła prostopadła do powierzchni płyty wymagana 100.00
kPa.
6.Zdolność samo gaśnięcia – gasnące po odcięciu źródła ognia.
Płyty styropianowe PS-E FS 20 frezowane na zakładkę lub pióro-wpust na ocieplenie cokołu
z uwagi na dużą wytrzymałość na ściskanie.
Płyty PS-E FS 20 / dawniej M-30/ muszą spełniać następujące wymagania:
1. Współczynnik przewodzenia ciepła K=0,038 W/mK
2. Chłonność wody wymagana 1.50 %
3. Paro przepuszczalność od 10 do 24 mg.
4. Odporność na ściskanie wymagane 100.00 kPa.
5. Wytrzymałość na rozrywanie wymagana 150.00 kPa.
6. Zdolność samo gaśnięcia.
7
Prace przy instalacji systemu Dryvit Outsulation powinny być wykonane przez
doświadczonych wykonawców posiadających aktualny certyfikat przeszkolenia wydany przez
Dryvit.
1.2.5. Mocowanie płyt styropianowych
Po przygotowaniu podłoża-tynku starej elewacji, sprawdzeniu, że podłoże jest suche, wolne
od wykwitów, łuszczącej się farby i innych substancji osłabiających przyczepność można
przystąpić do mocowania płyt styropianowych.
Na wysokości dolnej krawędzi elewacji, na styku z cokołem budynku zamocować
wypoziomowaną listwę, która będzie podparciem dla pierwszego rzędu płyt styropianowych.
Do klejenia płyt styropianowych producent jako spoiwo wskazuje masę klejącą Primus lub
zamiennie, Dryhesive.
Masę klejącą należy nakładać na płyty metodą „ramki i placków”. Ramka szerokości około 5
cm, grubości 1 cm, 6 placków grubości 1 cm i średnicy około 10 cm wewnątrz ramki.
Natychmiast po nałożeniu masy klejącej należy płyty docisnąć do podłoża i dosunąć do
krawędzi płyty tak, aby masa klejąca nie dostała się miedzy płyty. W miejscach na dylatacje
w konstrukcji budynku, przed przymocowaniem płyt styropianowych należy przykleić pasy
siatki, które w następnym etapie będą mogły być wywinięte na powierzchnię płyt. Szerokość
wywinięcia min 60 mm. Do wykonania dylatacji można zastosować również listwy
dylatacyjne.
Przed mocowaniem płyt styropianowych wokół otworów okiennych lub drzwiowych, wokół
ościeży płyty powinny być tak ułożone, aby ich krawędzie nie leżały na przedłużeniu
krawędzi otworów. Naroża wszystkich otworów należy wzmocnić dodatkowymi kawałkami
siatki o wymiarach 25x30 cm zatopionymi na powierzchni płyt pod kątem 45 stopni, lub
narożnikami aluminiowymi.
Po ułożeniu płyty styropianowe powinny tworzyć ciągłą i równa powłokę termoizolacyjną.
Wszystkie nierówności większe od 1,5 mm usunąć przy użyciu pacy z papierem ściernym.
Cała powierzchnia styropianu powinna być zeszlifowana.
Dodatkowe mocowanie płyt styropianowych wzmocnione będzie przez łączniki mechaniczne
z PCV w ilości 4 szt. na 1 m2. Zagłębienia powstałe w miejscach montażu łączników
zaszpachlować masą klejową. Na powierzchni elewacji nienarażonej na uderzenia stosuje się
1 warstwę siatki wzmacniającej Standard, zatopionej w masie klejącej. Po przyklejeniu siatki
należy naciągnąć ciągłą warstwę masy klejącej grubości 2,0 mm. Tak wykonaną warstwę
należy chronić przed zamoknięciem i pozostawić do wyschnięcia na 24 godziny.
Przed przystąpieniem do nakładania tynku „Dryvit” warstwa bazowa musi być równa, sucha i
dobrze zeszlifowana pacą z papierem ściernym.
Wyprawę elewacyjną „Dryvit” należy nanosić metodą ciągłą aż do naturalnych przerw takich
jak naroża budynku, dylatacje lub linie taśmy maskującej. Masę nakłada się przy użyciu
czystej pacy ze stali nierdzewnej. Fakturę należy kształtować na świeżo ułożonym materiale
poprzez zatarcie pacą plastikową.
Na cokole zastosowano akrylową wyprawę tynkarską z kruszywem kwarcowym Ameristone.
8
Masa tynkarska Ameristone to mieszanina naturalnych kruszyw różnego kształtu i koloru
dających efekt naturalnego kamienia. Kruszywo zatopione jest w spoiwie na bazie 100%
polimeru akrylu i uszczelnione, dzięki czemu tynk odznacza się wyjątkową trwałością.
Tynk Ameristone jest gotowy do użycia, gwarantuje doskonały efekt architektoniczny,
przepuszcza parę wodną i jest odporny na zabrudzenia, promieniowanie UV i rozwój pleśni i
algi.
Jednorazowo grubość natryskiwanej warstwy nie może przekraczać 3mm.
Czas schnięcia: Ok. 24 godziny w temp. +20o C i wilgotności 55%. Przy niższych
temperaturach i wyższej wilgotności względnej czas schnięcia ulega wydłużeniu. Do
momentu wyschnięcia powierzchnię należy chronić przed deszczem.
Przepuszczalność pary wodnej:
Warstwa tynku Ameristone jest przepuszczalna dla pary wodnej (wg ASTM E96).
Odporność na uderzenia:
Tynk Ameristone jest odporny na uderzenia i zarysowania (wg ASTM D 968).
Odporność na czynniki atmosferyczne:
Nasiąkliwość:
Tynk Ameristone jest odporny na długotrwałe działanie wody (wg ASTM D 2247).
Odporność na zasolenie:
Powierzchnia tynku Ameristone jest odporna na rozwój pleśni i alg (wg Mil Std 810B).
WARUNKI STOSOWANIA
Temperatura otoczenia i podłoża w momencie aplikacji masy tynkarskiej Ameristone
i przez następne 48 godzin nie może być niższa niż + 10o C. Należy unikać prac na silnie
nasłonecznionych i nagrzanych powierzchniach. Po nałożeniu tynk należy chronić przed
deszczem i uszkodzeniami do momentu całkowitego wyschnięcia oraz zainstalowania
uszczelnień i obróbek blacharskich
PRZYGOTOWANIE PODŁOŻA
Powierzchnia powinna być czysta, sucha, dobrze związana, wolna od nalotów, wykwitów,
tłustych plam i innych środków utrudniających aplikację masy Ameristone. Dla skorygowania
koloru, na co najmniej 4 godziny przed rozpoczęciem nakładania tynku Ameristone, podłoże
należy pomalować środkiem Color Prime. Podłoże powinno być zabezpieczone przed
działaniem nadmiernej wilgoci (podciąganie kapilarne, zaciekanie wody opadowej,
nadmierna ilość wilgoci dyfundującej przez ścianę itp.). Warstwa bazowa Dryvit - nie
wymaga dodatkowego przygotowania musi jednak być gładka, czysta i równa.
PRZYGOTOWANIE DO UŻYCIA
Po otwarciu pojemnika masę tynkarską Ameristone należy dokładnie wymieszać przy użyciu
mieszadła wolnoobrotowego (400- 500 obr/min.). Czas mieszania: 1 do 1,5 min.
SPOSÓB UŻYCIA
Przed nałożeniem masy tynkarskiej Ameristone podłoże należy pomalować środkiem
korygująco - odcinającym Color Prime w odpowiednio dobranym kolorze. Zaczekać do
9
momentu jego całkowitego wyschnięcia. Masy tynkarskie Ameristone należy nakładać
techniką natrysku. Praca ta powinna być wykonana przez doświadczonego wykonawcę w
dwóch etapach:
-natrysk ruchami poziomymi
-po wstępnym wyschnięciu warstwy zewnętrznej natrysk ruchami pionowymi.
Łączna grubość powłoki powinna wynosić 3 do 5 mm.
UWAGA: Po wyschnięciu powierzchnię tynku Ameristone należy pomalować środkiem
uszczelniającym Seal Clear
UWAGI I OGRANICZENIA
Ze względu na różnice w zabarwieniu, wymieszaniu i ułożeniu kruszywa tynk z różnych serii
może nieznacznie różnić się kolorem. W celu uzyskania jednolitego efektu kolorystycznego
na danej powierzchni, należy używać materiału z tej samej serii (nr serii podany jest na
opakowaniu). Równomierny efekt zależy również od utrzymania stałych parametrów
natrysku: ciśnienia, średnicy dyszy, grubości nakładanych warstw oraz odległości i kąta
pochylenia pistoletu względem podłoża. Tynku Ameristone nie wolno stosować na
poziomych powierzchniach nieosłoniętych przed deszczem. Minimalne nachylenie
powierzchni powinno wynosić 27o. Tynku Ameristone nie wolno stosować bezpośrednio na
powierzchni płyt termoizolacyjnych lub płyt kartonowo - gipsowych oraz pod powierzchnią
gruntu.
Nie układać tynku Ameristone na rozgrzanych i nasłonecznionych ścianach oraz przy silnym
wietrze.
Narzędzia myć wodą przed zaschnięciem resztek masy.
KONSERWACJA
Pomimo, że tynki Ameristone odznaczają się doskonałymi parametrami eksploatacyjnymi, to
w zależności od usytuowania budynku zalecane jest okresowe mycie elewacji.
WARUNKI I CZAS PRZECHOWYWANI A
DOPUSZCZENIE DO STOSOWANIA
Produkt wchodzi w skład Aprobaty Technicznej systemu Dryvit Outsulation (ITB: AT-152808/2003). Atest Higieniczny: HK/B/0559/01/98.
Warstwą bazową są spoiwa polimerowe mieszane na miejscu pracy z cementem portlandzkim
klasy CEM I 32,5 bez dodatków w stosunku wagowym 1:1 - dla otrzymania mas klejących
przeznaczonych do zatapiania siatki wzmacniającej.
Należy stosować siatkę wzmacniającą w kolorze niebieskim z czarnym nadrukiem systemu
Dryvit.
Powłokę elewacyjną stanowią tynki akrylowe Dryvit na bazie 100% polimeru akrylu
barwione w masie (DS 01.4.08).
Należy stosować listwy startowe ze stali nierdzewnej lub aluminiowe przeznaczone do
stosowania w systemach ociepleń oraz narożniki z siatką ze stali nierdzewnej lub aluminium
przeznaczone do stosowania w systemach ociepleń.
10
Ochrona przed deszczem powinna być zapewniona do momentu ostatecznego zakończenia
instalacji obróbek blacharskich i uszczelnienia.
Przed przystąpieniem do realizacji należy w kilku miejscach ściany sprawdzić odchyłki od
pionu, i ustalić sposób ich niwelacji.
Należy upewnia się, że podłoże jest czyste, suche, płaskie z tolerancja +/- 6 mm na promieniu
1,2 m wolne od nalotów, wykwitów i innych substancji osłabiających przyczepność oraz
wolne od wilgoci technologicznej i kapilarnej.
Przed przystąpieniem do przyklejania płyt styropianowych należy uzupełnić ubytki i
nierówności oraz przeprowadzić próbę przyczepności kleju do podłoża.
W kilku miejscach na powierzchni elewacji przykleić po 3 kawałki (100 x 100 mm)
styropianu i pozostawić do wyschnięcia na czas 3 dni.
Po 3 dniach wykonać próbę oderwania styropianu od podłoża.
Podłoże jest odpowiednio mocne, jeżeli rozwarstwienie nastąpi w próbce styropianu.
W przypadku, gdy klej odspoi się od podłoża lub oderwie jego fragment podłoże jest zbyt
słabe i należy poprawić przyczepność przy użyciu środka Prima
.Warunki stosowania
Temperatura otoczenia i podłoża w momencie użycia masy tynkarskiej nie może być niższa
niż + 4.0 C. do momentu wyschnięcia i przez następne 24 godziny całą powierzchnię należy
chronić przed deszczem.
1.2.6.Roboty zewnętrzne:
W związku z remontem elewacji projektuje się demontaż samonośnych stalowych schodów
prowadzących na piętro przybudówki. Po wykonaniu stalowych dystansów umożliwiających
ułożenie tynku wraz ze styropianem schody zamontowane zostaną ponownie. Równocześnie
przeprowadzone zostaną zabiegi antykorozyjne i malowanie konstrukcji schodów farba
nawierzchniowa. Istniejący daszek nad schodami zostanie zdemontowany i pokrycie
wymienione na lekkie zadaszenie z płyt poliwęglanowych zamocowanych do istniejącej
konstrukcji daszka.
W trakcie wykonywania prac dociepleniowych i remontu pokrycia dachowego z uwagi na
niewielki występ gzymsu który zostanie prawie całkowicie zniwelowany konieczne jest
poszerzenie istniejącego gzymsu poprzez zamocowanie prefabrykowanych profili
gzymsowych (dostępnych w technologii Dryvit) i następnie wykonanie obróbek blacharskich
pasa podrynnowego.
1.2.7. Docieplenie stropu.
Po usunięciu zalegających na stropie ostatniej kondygnacji zanieczyszczeń w postaci gruzu,
tynku i śmieci na powierzchni stropu ułożone zostaną płyty z wełny mineralnej twardej
grubości 16 cm. Z uwagi że przestrzeń ponad stropem nie jest użytkowa nie ma więc potrzeby
wykonywania warstwy zabezpieczającej wełnę.
W zakresie termomodernizacji jest także docieplenie stropu prześwitu bramowego. Zgodnie z
audytem energetycznym strop zostanie ocieplony styropianem grubości 15 cm w technologii
lekko mokrej tak jak ściany elewacji budynku.
1.2.8. Remont pokrycia dachowego.
Przy wykonywaniu prac remontowych elewacji jednocześnie wykonane będą prace
remontowe pokrycia dachowego. Zakres prac będzie obejmował usunięcie uszkodzonych i
11
zmurszałych warstw papy bitumicznej i pokrycie dachu papą termozgrzewalną, jednocześnie
wymienione zostaną wszystkie obróbki blacharskie rynny i rury spustowe.
1.2.9. Remont schodów wejściowych do budynku.
Remont istniejących schodów wejściowych do budynku od strony podwórza polegał będzie
na uzupełnieniu uszkodzonych miejsc warstwy cementowej stopni, wyrównaniu wysokości
stopni i obłożenie stopni gresem antypoślizgowym.
II Remont balkonów:
Remont elewacji obejmuje także remont płyt balkonów w tym ułożenie nowej izolacji
p/wilgociowej i wykonanie nowej warstwy dociskowej oraz obróbki blacharskiej na krawędzi
z blachy stalowej powlekanej.
Remont balkonów należy wykonać w trakcie prowadzenia prac elewacyjnych po ustawieniu
rusztowań. Należy odkuć uszkodzone lub luźne elementy konstrukcji płyty balkonowej,
następnie wykuć stalową barierkę balkonów. Następnie należy skuć posadzkę z płytek
ceramicznych oraz posadzkę cementową i obróbki blacharskie. Na wstępie czynności przy
renowacji balkonów należy oczyścić mechanicznie wszystkie odsłonięte części zbrojenia
płyty żelbetowej i zabezpieczyć je przed korozją.
Aby zachować istniejący charakter balkonów przewiduje się oczyszczenie zdjętych barierek
balkonowych przy pomocy piaskowania a następnie po zabezpieczeniu antykorozyjnym
pomalowanie ich farbą chlorokauczukową. Po przeprowadzonej renowacji barierki zostaną
ponownie zamontowane. Balustrada będzie miała wysokość 110cm od posadzki balkonu.
Przy renowacji płyty balkonowej i wykonania izolacji przeciwwilgociowej przedstawiona
zostanie przykładowo technologia Deitermanna. Poniżej przedstawiono proces wykonania
izolacji przeciwwilgociowej w technologii Dietermanna.
Schemat wykonania izolacji przeciwwilgociowej balkonów i loggii
Jednym z produktów
chemii budowlanej,
który
możemy
wykorzystać
do
wykonania izolacji
przeciwwilgociowej
na
balkonie
jest substancja
uszczelniająca
o
nazwie Superflex,
produkowana przez firmę Deitermann. Preparat ten to gotowy do użycia jako folia w płynie,
przeznaczona specjalnie do wykonywania uszczelnień towarzyszących okładzinom
ceramicznym w obszarach wewnętrznych i
zewnętrznych. Preparat można układać
12
na izolowanej powierzchni bezpośrednio, jednak w przypadku balkonu podjęć należy
wcześniej odpowiednie kroki przygotowawcze. Pokrywanie powierzchni metalowych
środkami na bazie alkalicznej prowadzi do ich korozji i perforacji. W płycie balkonu
zamontowane są metalowe elementy balustrady i obróbki blacharskie - nie mogą one
bezpośrednio stykać się z folią w płynie, którą w tym przypadku zamierzamy zastosować.
W tym celu obróbki osadzamy cało powierzchniowo na preparacie o nazwie Superflex 40 S.
Tą samą substancją metalowe elementy zabezpieczamy od góry. Niewyschnięty, położony w
drugiej warstwie Superflex40S producent poleca posypać delikatnie piaskiem kwarcowym
suszonym piecowo. Po wyschnięciu masy nadmiar piasku należy usunąć. Na tak
przygotowane podłoże można już ułożyć folię w płynie Superflex 1. Po nałożeniu pierwszej
warstwy (układanie według wskazówek producenta zawartych na opakowaniu) warto
uszczelnić połączenie izolacji tarasu ze ścianą. W tym celu wykorzystuje się taśmę
uszczelniającą - jeden jej brzeg układa się na wykonanej już warstwie izolacji, drugi zawijana
ścianę. Krawędź taśmy zawiniętą na ścianę należy posmarować preparatem Superflex 1 i
następnie ułożyć jego drugą warstwę na całej powierzchni płyty balkonowej. Jeśli prace
opisane powyżej wykonywane były w temperaturze nie niższej niż 20°C, już po 24 godzinach
od ich zakończenia na tak wykonanej izolacji przeciwwilgociowej można przyklejać płytki
ceramiczne. Należy stosować klej elastyczny i mrozoodporny - najlepiej polecany przez
producenta ułożonej folii w płynie. Płytki, z których wykonamy okładzinę tarasu powinny
być również mrozoodporny.
Uszkodzone elementy płyty balkonowej od spodu po zagruntowaniu Eurolanem 3K
uzupełnione zostaną tynkiem renowacyjnym Cerinolem SP. Obróbka blacharska zostanie
wykonana z blachy powlekanej.
Prace towarzyszące :
- Wykonać nowe obróbki blacharskie podokienników zewnętrznych okien z blachy stalowej
powlekanej w kolorze białym RAL 9003 (parapety mocować do bednarki mocowanej do
ściany kołkami rozporowymi)
- Kraty przewidziane do ponownego mocowania do ścian należy przystosować do grubości
docieplenia
-Wykonać obróbki blacharskie wszystkich attyk dachów oraz ścianki
attykowej.
- Wykonać nowe obróbki pod rynnę oraz zamontować nowe rynny i rury spustowe.
Zamontować wszystkie drobne elementy jak: kratki wentylacyjne nowe z
tworzywa, tablice informacyjne, uchwyt dla flag po wyczyszczeniu i
Warunki ochrony przeciwpożarowej:
Budynek mieszkalny 5 kondygnacyjny kwalifikuje się do kategorii
zagrożenia ludzi ZLIV. Wysokość budynku od poziomu terenu w najwyższym punkcie
18,35cm ( budynek średniowysoki)
Dla projektowanego budynku wymagana jest klasa „C” odporności pożarowej,
(elementy nierozprzestrzeniające ognia). Z wymaganiami odnośnie odporności ogniowej
: ściany i stropy min. 60 min. Elementy budynku spełniają powyższe wymagania.
Budynek ten zostanie ocieplony styropianem klejonym do ściany zewnętrznej i otynkowany
tynkiem akrylowym.
Przyjęty przez Inwestora system ocieplenia musi posiadać aktualny certyfikat zgodności ITB,
zgodnie z którym wszystkie materiały użyte do jego wykonania będą nierozprzestrzeniające
ognia. Po ociepleniu ściany zewnętrzne będą nadal posiadały odporność ogniową powyżej 60
minut. Niniejsze opracowanie dotyczy ocieplenia budynku i nie obejmuje innych zagadnień
ochrony p/poż.
13
Plan Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia
Do projektu budowlanego remontu elewacji budynku mieszkalnego,
wielorodzinnego w Warszawie przy ul..Skwer Kard. Stefana Wyszyńskiego 3
Część opisowa.
Podstawa opracowania.
Plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia przy robotach budowlanych stwarzających
zagrożenie bezpieczeństwu i zdrowiu ludzi opracowany został na podstawie i wg
wymogów Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. [
Dz.U.Nr 120, poz. 1126 ].
Zakres robót:
Projektowana inwestycja składa się z elementów:
1.Remontu elewacji i ocieplenia ścian budynku.
2. Ocieplenie stropu nad ostatnią kondygnacją.
3. Remont balkonów
Kolejność realizacji zadania:
1.
Ustawienie rusztowań, wykonanie wygrodzenia terenu i daszków zabezpieczających,
zagospodarowanie terenu budowy.
2.
Remont doraźny płyt balkonów i malowanie balustrad.
3.
Oczyszczenie murów, odbicie pozostałych odparzonych tynków, naprawa powierzchni
murów, ocieplenie ścian i stropów nad prześwitami bramowymi, wykonanie obróbek
blacharskich elewacji.
4.
Wykonanie tynków elewacji.
5.
Ocieplenie stropodachu poprzez ułożenie płyt z wełny mineralnej warstwą grubości 16
cm na powierzchni stropodachu
6.
Remont balkonów
7.
Remont schodów wejściowych do budynku
8.
Wymiana istniejącej stolarki okiennej drewniane na okna z PCV.
9.
Rozebranie rusztowań, remont opaski i uporządkowanie terenu.
Przewidywane -zagrożenia:
Prowadzenie robót rozbiórkowych-skucie tynków
Prowadzeniem robót w okresie występowania opadów deszczu.
Prowadzenie robót w terenie zabudowanym.
Wykonywanie prac na wysokości- budynek do 6 kondygnacji.
Prace koordynujące roboty podwykonawców.
Wydzielenie i oznakowanie miejsca prowadzenia robót:
Teren budowy jest wygrodzony i oznakowany stosownymi
tablicami i znakami, zabezpieczony przed osobami postronnymi;
Codziennie przed rozpoczęciem robót na budowie kierownik robót
lub majster sprawdzi stan zabezpieczeń placu budowy.
W przypadku wystąpienia zagrożenia wypadkowego ludzi lub
Sprzętu majster lub kierownik robót wstrzymuje prace powiadamiając kompetentne
osoby, dokonuje wpisu do stosownych dokumentów nie podejmując dalszych robót do
czasu usunięcia zagrożenia;
Instruktaż ogólny prowadzi służba BHP przedsiębiorstwa, instruktaż
Stanowiskowy prowadzi kierownik robót lub kierownik budowy przed rozpoczęciem
robót w zakresie prowadzonych robót, szkolenie podstawowe prowadzi współpracująca
14
na stałe firma z uprawnieniami do prowadzenia szkoleń BHP i ppoż. Zaświadczenia ze
szkoleń BHP w posiadaniu Kierownika Budowy.
Materiały produkcyjne, części eksploatacyjne do sprzętu i inne
składowane w oryginalnych opakowaniach producenta w wyznaczonym
i oznakowanym miejscu.
Kierownik Budowy nadzoruje prace sprzętu oraz prowadzenie prac
niebezpiecznych na terenie budowy.
Kierownictwo Budowy posiada środki łączności do komunikowania się ze
służbami miejskimi. Zachowane drogi do ewakuacji lub dojazdu służb
ratowniczych i technicznych na odcinkach gdzie prowadzone są prace.
Dokumentacja budowy znajduje się w biurze pod nadzorem Kierownika
Budowy.
Roboty budowlane szczególnie niebezpieczne.
Roboty elewacyjne należą do prac niebezpiecznych. Prowadzenie robót termo
modernizacyjnych wymaga więc skrupulatnego przestrzegania przepisów i zasad BHP.
Obowiązki nadzoru i pracowników przy prowadzeniu prac na terenie budowy:
Obowiązkiem Kierownika Budowy jest:
Zapoznanie się z projektami: technicznym i organizacji robót dotyczącymi:
sposobu prowadzenia robót [ ręczny, mechaniczny ],
Omówienie z brygadami sposobu prowadzenia robót;
Obowiązki majstra i brygadzisty.
Obowiązkiem majstra i brygadzisty jest:
Dobór właściwych narzędzi pracy i sprawdzenie ich stanu technicznego;
Instruowanie pracowników o bezpiecznych metodach pracy;
Nadzorowanie przestrzegania przez pracowników przepisów i zasad BHP;
Wstrzymywanie prac w sytuacjach powodujących zagrożenia dla ludzi lub środowiska.
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25