ŚW. CECYLII

22 listopada 2016r. – Wtorek
ŚW. CECYLII
(Dziewicy i Męczennicy)
S. Caeciliae Virginis et Martyris - III classis
Tempora: Feria Tertia infra Hebdomadam XXIV post Octavam Pentecostes V. Novembris
22listopada 2016r. – kolor szat czerwony - Wtorek – Św. Cecylii, Dziewicy i Męczennicy. (3. kl.) Msza wł., Gloria, bez
Credo, prefacja zwykła.
Cecylia jest jedną z najsłynniejszych męczennic Kościoła Rzymskiego. Niestety, o świętej tak bardzo popularnej
i czczonej w Kościele mamy bardzo mało informacji historycznych. Nie wiemy nawet, kiedy żyła i kiedy poniosła śmierć męczeńską. W pierwszych wiekach nie przywiązywano wagi ani do chronologii, ani do ścisłych danych biograficznych. Dlatego dziś trudno nam odróżnić w opisie jej męczeństwa fakty historyczne od legendy. Zasadniczym dokumentem, którym dysponujemy, jest pochodzący z V w. opis jej męczeńskiej śmierci. Według niego Cecylia była dobrze urodzoną Rzymianką.
Przyszła na świat na początku III w. Była ponoć olśniewająco piękna. Według starej tradycji z miłości do Chrystusa złożyła ślub czystości, chociaż rodzice obiecali już jej rękę również dobrze urodzonemu poganinowi Walerianowi. W przeddzień
ślubu Cecylia opowiedziała narzeczonemu o swym postanowieniu i o wierze chrześcijańskiej. Gdy Walerian chciał ujrzeć
anioła, który miał stać na straży czystości Cecylii, ta odpowiedziała: "Ty nie znasz prawego Boga; dopóki nie przyjmiesz
chrztu, nie będziesz go mógł ujrzeć". W ten sposób pozyskała Waleriana dla Chrystusa. Zaprowadziła go w tajemnicy do
papieża św. Urbana I. Ten pouczył Waleriana o prawdach wiary i udzielił mu chrztu. Gdy wrócił do domu Cecylii, ujrzał
ją zatopioną w modlitwie, a przy niej stojącego w jasności anioła w postaci młodzieńca, który trzymał w ręku dwa wieńce z róż i lilii. Anioł włożył je na głowę Waleriana i Cecylii, mówiąc: "Te wieńce przez zachowanie czystości zachowajcie nietknięte, bom je wam od Boga przyniósł". Walerian przyprowadził do papieża także swego brata, Tyburcjusza. On również
przyjął chrzest. Gdy wszedł do mieszkania Waleriana, uderzyła go przedziwna woń róż i lilii. Walerian wyjawił mu znaczenie tego zapachu. Wkrótce potem wybuchło prześladowanie. Skazano na śmierć Waleriana i Tyburcjusza. Kiedy namiestnik-sędzia, Almachiusz, dowiedział się, że Cecylia jest chrześcijanką i że zarówno własny majątek, jak i majątek Waleriana rozdała ubogim, kazał ją aresztować. Żołnierze, oczarowani jej pięknością, błagali ją, by nie narażała swego młodego życia i wyrzekła się wiary. Cecylia odpowiedziała jednak: "Nie lękajcie się spełnić nakazu, bowiem moją młodość doczesną zamienicie na wieczną młodość u mego oblubieńca, Chrystusa". Pod wpływem jej odpowiedzi miało nawrócić się 400
żołnierzy, których przyprowadziła do św. Urbana, by udzielił im chrztu. Sędzia, urzeczony jej urodą, błagał ją również, by
miała wzgląd na swoją młodość. Gdy Cecylia nie ustępowała, próbował zmusić ją do wyparcia się wiary stosując męki. Kazał zawiesić ją nad ogniem w łaźni i dusić ją parą. Cecylia zaś cudem Bożym zamiast duszącego dymu czuła orzeźwiający
ją powiew wiatru. Rozgniewany namiestnik kazał ją wtedy ściąć mieczem. Kat wszakże na widok tak pięknej i młodej osoby nie miał odwagi jej zabić. Trzy razy ją uderzył, ale nie zdołał pozbawić jej życia. Płynącą z jej szyi krew zebrali ze czcią
chrześcijanie jako najcenniejszą relikwię. Po trzech dniach konania Cecylia oddała Bogu ducha. Ciało św. Cecylii, w nienaruszonym stanie, w pozycji leżącej, lekko pochylone ku ziemi odkryto dopiero w 824 r. w katakumbach św. Kaliksta, a
następnie na polecenie papieża św. Paschalisa I złożono w bazylice jej poświęconej na Zatybrzu. Bazylika ta stoi na miejscu, w którym Cecylia zamieszkała niegdyś ze swym mężem. Wybudowano ją w IV w. Imię św. Cecylii wymieniane jest w
Kanonie Rzymskim. Jest patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno-muzycznych. Legenda
bowiem głosi, że grała na organach. Organy wodne były znane wówczas w Rzymie, ale były bardzo wielką rzadkością
(otrzymał je np. cesarz Neron w darze ze Wschodu). Nie wiadomo, czy Cecylia mogła grać na organach - prawdopodobne
jest jednak, że grała na innym instrumencie. Ówczesne panie rzymskie kształciły się często w grze na harfie. W ikonografii
św. Cecylia przedstawiana jest jako orantka (osoba modląca się na stojąco, ze wzniesionymi rękoma). Późniejsze prezentacje ukazują ją w tunice z palmą męczeńską w dłoni. Czasami gra na organach. Jej atrybutami są: anioł, instrumenty muzyczne - cytra, harfa, lutnia, organy; płonąca lampka, miecz, wieniec z białych i czerwonych róż - oznaczających jej niewinność i męczeństwo.
3 klasy
INTROITUS:
Świadczyłam o Twej prawdzie wobec królów, a nie
wstydziłam się, i rozważałam Twoją naukę, bo bardzo
ją pokochałam.
Szaty czerwone
Ps 118,46n
Loquébar de testimóniis tuis in conspéctu regum, et non confundébar: et meditábar in mandátis tuis, quæ diléxi nimis.
Ps 118,1
Ps. Błogosławieni, których droga jest niepokalana: Beáti immaculáti in via: qui ámbulant in lege
którzy postępują zgodnie z prawem Pana. V. Chwała Dómini. V. Glória Patri.
Ojcu.
ORATIO:
Boże, który co roku sprawiasz nam radość z uroczysto- Deus, qui nos ánnua beátæ Caeciliae Vírginis et
ści świętej Cecylii, Twojej Dziewicy i Męczennicy, daj, Mártyris tuæ sollemnitáte lætíficas: da, ut, quprosimy, abyśmy oddając jej cześć, szli także za przy- am venerámur offício, étiam piæ conversatiónis
kładem jej świętego życia. Przez Pana.
sequámur exémplo. Per Dominum.
LECTIO:
Syr 51,13-17 (Vulgata)
Panie Boże mój, ku Tobie wzniosłam prośbę moją Dómine, Deus meus, exaltásti super terram hai błagałam, gdy śmierć mi groziła. Wzywałam Pa- bitatiónem meam, et pro morte defluénte dena, Ojca mego Pana, by mnie nie opuszczał w precáta sum. Invocávi Dóminum, Patrem Dómidniu mego utrapienia, i w czasie panowania ni mei, ut non derelínquat me in die tribulapysznych bez pomocy nie^ zostawiał. Imię Twe tiónis meæ, et in témpore superbórum sine adiutório. Laudábo nomen tuum assídue, et colpilnie będę wysławiać i wychwalac z wdzięcznolaudábo illud in confessióne, et exaudíta est
ścią. I wysłuchana została modlitwa moja. I orátio mea. Et liberásti me de perditióne, et eriuwolniłeś mnie od zatraty, i wyrwałeś mnie złej puísti me de témpore iníquo. Proptérea condobie. Przeto będą wyznawać i chwałę Twą opo- fitébor et laudem dicam tibi, Dómine, Deus no-
wiadać, Panie Boże nasz.
ster.
GRADUALE:
Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń twego ucha, bo Król
pragnie twej piękności.
V. W chwale i piękności swojej wystąp, walcz zwycięsko i króluj.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Pięć panien mądrych wzięło oliwy
w naczynia swoje wraz z lampami. Wszakże o północy
rozległo się wołanie: Oto oblubieniec nadchodzi,
wyjdźcie na spotkanie Chrystusowi Panu! Alleluja.
Ps 44,11n
Audi, fília, et vide, et inclína aurem tuam: quia
concupívit Rex spéciem tuam.
Ps 44,5
V. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde,
próspere procéde et regna.
Mt 25,4.6
Allelúia, alleluia V. Quinque prudéntes vírgines
accepérunt óleum in vasis suis cum lampádibus:
média autem nocte clamor factus est: Ecce,
sponsus venit: exíte óbviam Christo Dómino. Allelúia.
Mt 25,1-13
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis
parábolam hanc: Símile erit regnum coelórum
decem virgínibus: quæ. accipiéntes lámpades
suas. exiérunt óbviam sponso et sponsæ. Quinque autem ex eis erant fátuæ, et quinque
prudéntes:
sed
quinque
fátuæ,
accéptis
lampádibus, non sumpsérunt óleum secum:
prudéntes vero accepérunt óleum in vasis suis
cum lampádibus. Moram autem faciénte sponso,
dormitavérunt omnes et dormiérunt. Média autem nocte clamor factus est: Ecce, sponsus venit,
exíte óbviam ei. Tunc surrexérunt omnes vírgines illæ, et ornavérunt lámpades suas. Fátuæ
autem sapiéntibus dixérunt: Date nobis de óleo
vestro: quia lámpades nostræ exstinguúntur.
Responderunt prudentes, dicéntes: Ne forte non
suffíciat nobis et vobis, ite pótius ad vendéntes,
et émite vobis. Dum autem irent émere, venit
sponsus: et quæ parátæ erant, intravérunt cum
eo ad núptias, et clausa est iánua. Novíssime vero véniunt et reliquæ vírgines, dicéntes: Dómine, Dómine, áperi nobis. At ille respóndens, ait:
Amen, dico vobis, néscio vos. Vigiláte ítaque, quia néscitis diem neque horam.
Ps 44,15n
Afferéntur Regi Vírgines post eam: próximæ
eius afferéntur tibi in lætítia et exsultatióne:
adducéntur in templum Regi Dómino.
EVANGELIUM:
Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego
w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie.
Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do
kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł
jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co
miał, i kupił ją. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby
wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją
na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe
odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą
w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak
jest». A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w
Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego,
podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca
wydobywa rzeczy nowe i stare».
OFFERTORIUM:
Za nią prowadzą do Króla dziewice, jej druhny wiodą z
radością i weselem do pałacu Króla i Pana.
SECRETA:
Prosimy Cię, Panie, niech ta ofiara przebłagalna i pochwalna za wstawiennictwem św. Cecylii, Twojej
Dziewicy i Męczennicy, uczyni nas godnymi Twej
opieki. Przez Pana.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego
Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa,
z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz
błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać
w pokornym uwielbieniu:
Hæc hóstia, Dómine, placatiónis et laudis, quaesumus: ut, intercedénte beáta Cæcília Vírgine et
Mártyre tua, nos propitiatióne tua dignos semper effíciat. Per Dominum.
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque
Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut
admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes:
Ps 118,78.80
COMMUNIO:.
Niech zawstydzą się pyszni, bo niewinnie mnie dręczą, Confundántur supérbi, quia iniúste iniquitátem
ja będę rozmyślać o Twych przykazaniach, o prawach fecérunt in me: ego autem in mandátis tuis
Twoich, by nie doznać wstydu.
exercébor, in tuis iustificatiónibus, ut non con-
fúndar.
POSTCOMMUNIO:
Nasyciłeś, Panie, rodzinę Twoją świętymi darami; Satiásti, Dómine, famíliam tuam munéribus sawzmacniaj nas stale za wstawiennictwem tej, której cris: eius, quaesumus, semper interventióne nos
uroczystość obchodzimy. Przez Pana.
réfove, cuius sollémnia celebrámus. Per Dominum.