Zagadnienia omawiane podczas spotkania Poniedzia³ki

Zagadnienia omawiane podczas spotkania Poniedziałki pod Królami w dniu 5.03.2012 r. Kolejne
spotkanie z cyklu ,,Poniedziałki pod Królami'' odbyło się dnia 5 marca 2012 roku pod hasłem ,,Twórczość w
małżeństwie, twórczość w spadku.''
Poniżej prezentujemy zagadnienia omawiane podczas spotkania:
Twórczość w spadku
Dziedziczenie jest regulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny. Kodeks cywilny (KC)
regulują zarówno dziedziczenie ustawowe jak i testamentowe. Zgodnie z art. 922 § 1 KC prawa i obowiązki
majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedna lub kilka osób. Przejście prawa i
obowiązków, inaczej zwane powołaniem do spadku wynika bądź z ustawy (dziedziczenie ustawowe) bądź z
testamentu (dziedziczenie testamentowe). Dziedziczenie ustawowe co do całości spadku ma miejsce wtedy,
gdy spadkodawca nie sporządził testamentu lub gdy żadna z osób, które wymienił w testamencie nie może
lub nie chce dziedziczyć (art. 926 § 2 KC). W Polsce większość dziedziczenia następują na zasadach
ustawowych i to one zostaną w pierwszej kolejności omówione.
Autorskie prawa majątkowe wchodzą w skład spadku i podlegają dziedziczeniu zarówno testamentowemu
jak i ustawowemu. Ochrona autorskich praw majątkowych trwa 70 lat od śmierci twórcy licząc lata pełne.
Przykładowo, jeżeli twórca zmarł w styczniu 2000 roku, to ochrona jego praw majątkowych skończy się w
grudniu 2071 roku. Nie podlegają natomiast dziedziczeniu autorskie prawa osobiste.
Gdy spadkodawca pozostawił małżonka oraz dzieci, to te osoby są powołane do spadku w pierwszej
kolejności. Dla dziedziczenia dzieci nie ma znaczenia czy dzieci spadkodawcy pochodzą z małżeństwa czy
nie, nie ma również znaczenia czy zrodziły się z obecnego związku małżeńskiego spadkodawcy czy z
poprzedniego. Jedyną zasadą jaką w tym względzie wprowadza Kodeks cywilny jest to, że udział małżonka,
który dziedziczy razem z dziećmi wynosi nie mniej niż ? całości spadku. W przypadku, gdy spadkodawca
pozostawił tylko jedno dziecko oraz małżonka, ich udziały w całości spadku będą wynosiły po ?. W sytuacji
gdy zmarły miał np. 4 dzieci wtedy małżonek odziedziczy ? całości spadku, a każde z dzieci spadkodawcy po
3/16 całości spadku (3/4 x ?). Gdyby jedno z dzieci spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, część mu
przypadającą dziedziczą jego zstępni, tzn. wnuki spadkodawcy (art. 931 KC).
Inaczej wygląda kwestia dziedziczenia ustawowego w przypadku gdy spadkodawca nie miał dzieci. W takiej
sytuacji dziedziczą po nim jego małżonek oraz rodzice spadkodawcy. Udział każdego z rodziców w spadku
wynosi ?. Małżonek dziedziczy połowę całości spadku (art. 932 § 1 i § 2 KC).
Jeżeli spadkodawca w momencie śmierci nie pozostawiał w związku małżeńskim ani nie miał dzieci, wtedy
całość spadku dziedziczą po nim jego rodzice w częściach równych (art. 932 § 3 KC). Gdyby jedno z
rodziców nie dożyło otwarcia spadku, wtedy ten udział spadkowy przypada rodzeństwu spadkodawcy w
częściach równych (art. 932 § 4 KC).
W przypadku gdyby spadkodawca w momencie śmierci pozostawał w związku małżeńskim, ale nie miał
dzieci ani rodzeństwa, jednocześnie żyłby jeden z jego rodziców spadek dzieli się pomiędzy małżonka oraz
rodzica spadkodawcy w częściach równych (art. 932 § 6 KC).
1/6
W sytuacji gdy spadkodawca oprócz małżonka nie miał innej rodziny (jego rodzice już nie żyją, spadkodawca
nigdy nie miał dzieci oraz nie miał rodzeństwa), całość spadku dziedziczy małżonek spadkodawcy (art. 933 §
2).
Ważną zasadę wyraża art. 933 § 1 KC, który stanowi, iż udział małżonka spadkodawcy, który dziedziczy w
zbiegu z rodzicami, rodzeństwem oraz dziećmi rodzeństwa spadkodawcy wynosi nie mniej niż połowę
spadku. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy spadkodawca nie miał dzieci, a w momencie śmierci
pozostawał w związku małżeńskim.
Jak już zostało wyjaśnione powyżej, na wypadek śmierci może zostać spisany testament, w którym
spadkodawca rozrządzi swoim majątkiem. Sporządzenie ważnego testamentu ma taki skutek, że co do
zasady, nie będzie miało miejsce dziedziczenie ustawowe. Oznacza, to że spadkodawca sporządzając
testament może zmienić kolejność dziedziczenia albo wykluczyć od dziedziczenie pewne osoby.
Dwoma najbardziej popularnymi rodzajami testamentów, jakie przewiduje Kodeks cywilny są: testament
własnoręczny oraz testament w formie aktu notarialnego.
Zgodnie z art. 949 § 1 KC testament własnoręczny musi być w całości spisany pismem ręcznym, podpisany
oraz opatrzony datą. Nie można spisać testamentu na komputerze, wydrukować i podpisać, ponieważ taki
testament nie będzie ważny i nie wywoła zamierzonych przez spadkodawcę skutków prawnych.
Testament w formie aktu notarialnego (art. 950 KC) jest sporządzany przez notariusza. Ponadto, od dnia 5
października 2011 roku funkcjonuje Notarialny Rejestr Testamentów prowadzony przez Krajową Radę
Notarialną. W Rejestrze zawarte są informacje, czy dana osoba sporządziła testament lub czy zdeponowała
testament w konkretnej kancelarii notarialnej. Za życia testatora nie będzie można jednakże sprawdzić jakie
postanowienia zawiera testament. Dostęp do treści testamentu będzie możliwy wyłącznie po śmierci
testatora za okazaniem aktu zgonu. Bliższe informacje na temat Rejestru można uzyskać na stronie
Naczelnej Rady Notarialnej (http://www.krn.org.pl//strona/ID_36).
Testament, nie zależnie czy własnoręczny czy notarialny może zawierać rozrządzenia majątkiem wyłącznie
jednej osoby. Nie jest możliwe sporządzenie wspólnego testamentu z inną osobą np. małżonkiem (art. 942
KC). Osoba, która sporządziła testament może go w każdej chwili odwołać zarówno w całości jak i odwołać
poszczególne jego postanowienia. Odwołanie testamentu może nastąpić przez sporządzenie nowego
testamentu lub przez pozbawienie starego testamentu mocy prawnej, np. zniszczenie (art. 943 i 946 KC).
Pamiętać należy, że sporządzenie nowego testamentu bez wskazania, że odwołuje się stary testament
powoduje odwołanie wyłącznie tych postanowień starego testamentu, których nie można pogodzić z treścią
nowego testamentu (art. 947 KC).
W testamencie spadkodawca może powołać do dziedziczenia jedną lub kilka osób. Jeżeli spadkodawca w
testamencie nie oznaczył udziałów spadkowych przypadających poszczególnym osobom, dziedziczą one w
częściach równych (art. 960 KC).
Ważną instytucją, która pozwala w pełniejszy sposób uczynić zadość woli spadkodawcy jest zapis
testamentowy. Zgodnie z art. 968 § 1 KC spadkodawca może przez zapis testamentowy zobowiązać
spadkobiercą do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby. Innymi
słowy, sporządzając testament spadkodawca może zobowiązać spadkobiercę, aby przekazała określone
dobra majątkowe konkretnej osobie. Przykładowo taki zapis testamentowy mógłby wyglądać następująco:
,,zobowiązuje mojego najstarszego syna, aby wypłacił mojej najmłodszej córce 50.000 złotych''. W takim
wypadku, zgodnie z wolą spadkodawcy, jego najstarszy syn będzie zobowiązany do wypłacenia tej sumy
pieniężnej na córce spadkobiercy. Jednakże wprowadzenie zapisu do testamentu nie gwarantuje, że ostatnia
wola spadkodawcy zostanie spełniona. W momencie śmierci spadkodawcy nie nastąpi automatyczne
przeniesienie środków pieniężnych na najmłodszą córkę spadkodawcy. Wypłaty pieniędzy powinien dokonać
syn, ale jeżeli tego nie uczyni, córka spadkodawca będzie musiała wystąpić do sądu i na drodze sądowej
2/6
żądać spełnienia świadczenia.
Aby zapobiec takim sytuacjom ustawodawca wprowadził nową instytucję prawną tzw. zapis windykacyjny.
Zapis windykacyjny polega na tym, iż już w momencie otwarcia spadku, czyli śmierci spadkodawcy,
oznaczona osoba nabywa przedmiot zapisu windykacyjnego. Zapis windykacyjny może być zawarty
wyłącznie w testamencie sporządzonym w formie aktu notarialnego (art. 9811 § 1 KC). Przedmiotem zapisu
windykacyjnego mogą być m.in. konkretne rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe (art. 9811 § 2 KC).
Oznacza to, że spadkodawca może przenieść zapisem windykacyjnym swoje prawa autorskie na konkretną
osobę i już w momencie jego śmierci prawa te przechodzą na wskazaną przez spadkobiercę osobę.
Upraszcza to zdecydowanie kwestie ewentualnego dochodzenia przez spadkobiercę swoich praw.
Niezmiernie ważną kwestią jest możliwość zadecydowania przez spadkobiercę czy spadek przyjmuje czy
odrzuca. Ma to kapitalne znaczenie zwłaszcza, gdy spadkodawca pozostawił znaczne długi, które mogą
przekraczać wartość spadku. Zgodnie z art. 1012 KC spadek można przyjąć albo wprost, to znaczy bez
ograniczenia odpowiedzialności za długi, albo z ograniczeniem tej odpowiedzialności za długi (przyjęcie
spadku z dobrodziejstwem inwentarza) albo spadek odrzucić. Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu
spadku musi nastąpić w ciągu sześciu miesięcy od chwili, gdy spadkobierca dowiedział się o tytule swojego
powołania. Jeżeli spadkobierca nie złoży w tym terminie oświadczenia o sposobie przyjęcia spadku, zgodnie
z ustawą spadek jest przyjęty przez tą osobę wprost, to znaczy bez ograniczenia odpowiedzialności za długi
(art. 1015 KC). W przypadku, gdy spadkodawca pozostawił długi, a spadkobierca przyjął spadek wprost
będzie on odpowiadał za długi bez ograniczenia. Innymi słowy, jeżeli wartość długów przewyższy wartość
spadku, wierzyciele zmarłego (np. bank) będą mogli zaspokoić swoje roszczenia również z majątku
spadkobiercy. Dlatego kwestia podjęcia decyzji o sposobie przyjęcia spadku jest tak istotna. Istotne jest
również, że do chwili oświadczenia o przyjęciu spadku, spadkobierca odpowiada za długi jakie pozostawił
zmarły wyłącznie ze spadku. Do czasu złożenia stosownego oświadczenia przez spadkobiercę albo do
momentu, w którym upłynie 6 miesięcy od casu powzięcia wiadomości o powołaniu do spadku przez
spadkobiercę i braku oświadczenia, wierzyciele spadkodawcy mogą zaspakajać swoje roszczenia wyłącznie
z majątku spadkowego.
Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku musi być dobrze przemyślane, ponieważ zgodnie z art.
1018 § 2 KC nie może być odwołane. Stosowne oświadczenie składa się przed notariuszem albo przed
sądem rejonowym właściwym dla miejsca zamieszkania spadkobiercy.
Stwierdzenia nabycia spadku dokonuje sąd na wniosek osoby mającej w tym interes. Nie musi to być
spadkobierca, ale może to być również wierzyciel spadkodawcy, który jest zainteresowany odzyskaniem
swoich należności.
Sąd, aby ustalić uprawnionych spadkobierców przeprowadza rozprawę, na końcu której wydaje
postanowienie o nabyciu spadku, w którym określa spadkobierców oraz przypadające im udziały.
Stwierdzenie nabycia spadku może dokonać również notariusz, niezależnie czy spadkodawca sporządził
testament w formie aktu notarialnego czy ma miejsce dziedziczenie ustawowe. Zarejestrowane przez
notariusza poświadczenie dziedziczenia ma moc prawomocnego postanowienia sądu o nabyciu spadku (art.
95j Prawa o notariacie).
Działu spadku można dokonać na dwa sposoby. Po pierwsze w drodze umowy, która w przypadku gdy
spadek obejmuje nieruchomość musi być dokonana w formie aktu notarialnego. Po drugie działu spadku
może dokonać sąd w postępowaniu nieprocesowym. Sąd samodzielnie bada jakie przedmioty wchodzą w
skład spadku i dokonuje jego podziału w stosownym orzeczeniu.
Twórczość w małżeństwie
Prawne kwestie małżeństwa reguluje Kodek rodzinny i opiekuńczy z dnia 5 marca 1964 roku (KRO).
3/6
Wprowadza on zasadę powszechności małżeńskich ustrojów majątkowych, co oznacza że nie może istnieć
związek małżeński, w którym nie są w taki bądź inny sposób regulowane stosunki majątkowe pomiędzy
małżonkami.
Jeżeli przyszli małżonkowie nie uregulowali swoich stosunków majątkowych przed zawarciem małżeństwa, z
chwilą zawarcia małżeństwa powstaje pomiędzy małżonkami wspólność majątkowa (art. 31 KRO). Z dniem
zawarcia małżeństwa powstają trzy masy majątkowe. Majątek osobisty żony, majątek osobisty męża oraz
majątek wspólny małżonków.
W skład majątku wspólnego małżonków wchodzą przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólnoty
majątkowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Tak nabyte przedmioty tworzą majątek wspólny
małżonków. KRO stanowi, że wejście danego przedmiotu do majątku wspólnego małżonków nie jest zależne
od nabycia tego przedmiotu wspólnie przez oboje małżonków. Przykładowo zawarcie przez męża umowy
kupna samochodu spowoduje, że wejdzie on do majątku wspólnego małżonków i jego współwłaścicielem
będzie również żona, mimo że nie była ona stroną umowy kupna.
Ponadto, w skład majątku wspólnego małżonków wchodzą pobrane wynagrodzenia za pracę oraz inne
dochody z innej działalności zarobkowej (np. działalności gospodarczej) każdego z małżonków. W skład
majątku wspólnego wchodzą również dochody z majątku wspólnego małżonków oraz dochody z ich
majątków osobistych. Przykładowo małżonkowie w czasie trwania małżeństwa nabyli mieszkanie, które mają
zamiar wynajmować. Dochód z wynajęcia tego mieszkania będzie stanowił wspólną własność małżonków.
Wspólną własność małżonków będzie stanowił również dochód jaki uzyskuje mąż z wynajmu domu, który
odziedziczył po rodzicach (przedmioty odziedziczone przez jednego z małżonków wchodzą w skład ich
majątków osobistych, bliższe omówienie tej kwestii poniżej).
W skład majątku osobistego każdego z małżonków wchodzą m.in.: przedmioty majątkowe nabyte przed
zawarciem małżeństwa (np. zakupione przed ślubem mieszkanie, bez względu na to czy małżonkowie będą
w nim po ślubie mieszkać) , przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie (np. spadek po babci) lub
darowiznę (np. samochód otrzymany od rodziców) niezależnie czy nabycie miało miejsce w czasie trwania
małżeństwa czy przed jego zawarciem, przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste
osiągnięcia jednego z małżonków. Skład majątku osobistego małżonka stanowią również prawa autorskie i
prawa pokrewne (art. 33 KRO).
Istotne jest rozróżnienie praw autorskich jako części osobistego majątku małżonka oraz dochodów
czerpanych z tych praw. Art. 31 §2 KRO stanowi, że do majątku wspólnego małżonków wchodzą dochody
osiągane z majątku osobistego każdego z małżonków. Jak już zostało wskazane, zgodnie z art. 33 pkt. 9
KRO prawa autorskie stanowią część majątku osobistego małżonka. Łącząc postanowienia art. 31 §2 oraz
33 KRO, należy stwierdzić, iż wynagrodzenia autorskie jakie czerpie małżonek-autor z własnych praw
autorskich wchodzą w skład majątku wspólnego małżonków. Analogicznie będzie wyglądać sytuacja w
przypadku odziedziczonych praw autorskich. Odziedziczone prawa autorskie będą przysługiwać tylko
jednemu z małżonków, a więc wejdą w skład jego majątku osobistego, natomiast dochody (tantiemy) jakie z
tych praw będą czerpane zasilą majątek wspólny małżonków.
KRO pozwala na swobodne ukształtowanie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami za pomocą
spisania odpowiedniej umowy, zwanej popularnie intercyzą. Umowa taka może poprzedzić zawarcie
małżeństwa i w takim wypadku nie dojdzie do powstania wspólności ustawowej między małżonkami albo
może być spisana w trakcie trwania małżeństwa. Trzeba przy tym pamiętać aby taka umowa zawsze został
spisana w formie aktu notarialnego. W innym przypadku nie będzie ona ważna i nie wywrze zamierzonych
przez małżonków skutków prawnych.
Majątkowa umowa małżeńska może przewidywać, iż małżonkowie zachowają swoje majątki nabyte przed
dniem zawarcia umowy oraz majątki nabyte później ? jest to tzw. rozdzielność majątkowa. W rozdzielności
majątkowej nie powstaje majątek wspólny małżonków. Każdy z małżonków ma swój majątek, którym
4/6
zarządza samodzielnie. Aby określone prawa majątkowe czy rzeczy przysługiwały małżonkom wspólnie,
muszą je oni nabyć na zasadach ogólnych prawa cywilnego normujących współwłasność (np. małżonkowie,
którzy pozostają w rozdzielności majątkowej razem nabywają mieszkanie, partycypując w kosztach jego
zakupu po połowie ? w takim wypadku nabywają mieszkanie wspólnie, a każdemu z nich będzie przysługiwał
udział we współwłasności wynoszący ?). Prawa autorskie oraz dochody z tych praw (tantiemy) przysługują
wyłącznie małżonkowi-twórcy i stanowią jego majątek.
Kolejnym wariantem majątkowej umowy małżeńskiej jaki wprowadza KRO jest umowa o rozdzielności
majątkowej z wyrównaniem dorobków. W tym wariancie małżeńskiego ustroju majątkowego również nie
powstaje majątek wspólny małżonków, każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed
zawarciem małżeństwa jak i nabyty w czasie jego trwania. Swym majątkiem każdy z małżonków zarządza
samodzielnie. Dorobkiem każdego z małżonków zgodnie z art. 513 KRO jest wzrost wartości majątku
każdego z małżonków po zawarciu umowy majątkowej. Różnica pomiędzy zwykłą rozdzielnością majątkową
a rozdzielnością majątkową z wyrównaniem dorobków pojawia się po ustaniu rozdzielności majątkowej, czyli
np. na etapie rozwodu. Wtedy małżonek, którego dorobek jest mniejszy niż dorobek drugiego małżonka,
może żądać wyrównania dorobków przez zapłatę określonej sumy pieniężnej lub przeniesienie prawa (np.
nieruchomości). Również jak w przypadku zwykłej rozdzielności majątkowej, prawa autorskie oraz czerpane
z nich dochody będą przysługiwać wyłącznie małżonkowi-autorowi.
Majątkowa umowa małżeńska może zostać ukształtowana w przeciwnym kierunku, to znaczy zacieśnić
wspólność majątkową pomiędzy małżonkami. W takiej umowie małżonkowie mogą postanowić, że składniki
majątkowe, które w ustawowej wspólności majątkowej nie wchodzą w skład majątku wspólnego, wejdą w
skład ich majątku wspólnego. Nie można jednakże wprowadzić zapisów, które przewidywałyby wejście w
skład majątku wspólnego małżonków m.in.: przedmiotów majątkowych odziedziczonych przez jednego z
małżonków czy darowanych mu. W umowie przewidującej rozszerzoną wspólność majątkową można
natomiast zobowiązać małżonka-twórcę, aby uzyskał zgodę na rozporządzenie swoimi prawami autorskimi
(np. zgoda małżonka będzie niezbędna do udzielenia licencji czy przeniesienia tych praw).
Nieformalny związek dwóch osób, potocznie zwany konkubinatem, na poziomie stosunków majątkowych
pomiędzy partnerami nie jest w Polsce szczególnie regulowany. Z prawnego punktu widzenia konkubenci są
traktowani jako osoby, których nie wiąże żadna więzi. W konkubinacie każdy z konkubentów ma swój
majątek, którym zarządza i rozporządza samodzielnie. Jeżeli konkubenci życzą sobie posiadać majątek
wspólny z prawnego punktu widzenia, muszą za każdym razem nabywać przedmioty majątkowe wspólnie na
ogólnych zasadach prawa cywilnego (art. 195 i następne Kodeksu cywilnego). Prawa autorskie oraz dochody
z nich czerpane przysługują konkubentowi-autorowi i stanowią skład jego majątku.
Rozwód i związane z nim istotne konsekwencje dla małżonków oraz ich majątku zostaną omówione
wyłącznie na przykładzie ustawowej wspólności majątkowej, który jest najpopularniejszym typem
małżeńskiego ustroju majątkowego w Polsce.
Z dniem orzeczenia rozwodu pomiędzy małżonkami ustaje majątkowa wspólność małżeńska. Majątek
wspólny małżonków w sensie prawnym przestaje istnieć, a do przedmiotów majątkowych wchodzących
dotychczas w skład majątku wspólnego małżonków stosuje się przepisy o współwłasności w częściach
ułamkowych (art. 31 § 1 KRO w zw. z art. 56 §1 KRO i art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego). Podział wspólnego
majątku małżonków może nastąpić na trzy sposoby. Po pierwsze, małżonkowie mogą zawrzeć umowę, w
której określą jakie składniki ich majątku wspólnego przypadną każdemu z nich. Jeżeli w skład majątku
wspólnego wchodzi nieruchomość, należy pamiętać aby umowa o podziale majątku była zawarta w formie
aktu notarialnego, inaczej przeniesienie nieruchomości nie będzie skuteczne. Drugim sposobem podziału
majątku wspólnego jest podział majątku przez sąd w wyroku orzekającym rozwód. Jednakże, sąd dokona
podziału majątku wspólnego małżonków w wyroku orzekającym rozwód wyłącznie na wniosek jednego z
małżonków oraz jeżeli nie spowoduje to nadmiernej zwłoki w postępowaniu (art. 58 § 3 KRO). Trzecią
możliwością podziału majątku wspólnego małżonków jest podział dokonywany przez sąd w postępowaniu
nieprocesowym. W takim przypadku przeprowadzane jest osobne postępowanie sądowe, w którym sąd
5/6
ustala skład majątku wspólnego oraz dokonuje jego podziału. Zgodnie z art. 43 § 1 KRO oboje małżonkowie
mają równe udziały w majątku wspólnym. Jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać,
aby podział majątku wspólnego nastąpił z uwzględnieniem stopnia, w jakim każdy z małżonków przyczynił się
do jego powstania (art. 43 § 2 KRO). Przy uwzględnianiu stopnia przyczynienia się do powstania majątku
wspólnego bierze się nie tylko wniesione wartości materialne (np. wynagrodzenie za pracę czy
wynagrodzenia autorskie), ale również takie czynniki jak czas poświęcony na wychowanie dzieci,
prowadzenie domu czy opiekę nad niedomagającymi rodzicami małżonków. Dla osoby, której przysługują
prawa autorskie istotną kwestią jest, w jaki sposób będą one podzielone w przypadku rozwodu. Dla
ułatwienia odpowiedzi na to zagadnienie podany zostanie następujący przykład. Załóżmy, że mąż jest
twórcą, który skomponował 100 utworów. Zgodnie z art. 33 § 9 KRO utwory te stanowią jego majątek
osobisty, ale już wynagrodzenie autorskie wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków, ponieważ
zgodnie z art. 31 § 2 KRO dochody z majątku osobistego małżonka tworzą majątek wspólny małżonków. W
przypadku podziału majątku wspólnego, wyłącznie uprawnionym do utworów będzie małżonek twórca, który
utwory stworzył. W naszym przykładzie 100 utworów stworzonych przez męża nie ulegnie podziałowi.
Podziałowi ulegną natomiast tantiemy, jakie do dnia orzeczenia rozwodu otrzymał mąż, ponieważ tantiemy te
weszły w skład majątku wspólnego małżonków. Jednocześnie, od dnia orzeczenia rozwodu wyłącznie
małżonek-twórca będzie uprawniony do wynagrodzeń autorskich i wynagrodzenia te będą stanowić
wyłącznie jego majątek.
Wszelkie prawa zastrzeżone 2017 ZAiKS / data wygenerowania strony 04.03.2017 05:36:06
PDF ze strony:
http://www.zaiks.org.pl/429,191,zagadnienia_omawiane_podczas_spotkania_poniedzialki_pod_krolami_w_dniu_503
6/6