Psychologia UW, Logika, egzamin 23 stycznia 2012, GRUPA 1A

Psychologia UW, Logika, egzamin
23 stycznia 2012, GRUPA 1A
IMIĘ I NAZWISKO:
NR ALBUMU:
NR PESEL:
W każdym poleceniu poprawna jest dokładnie jedna odpowiedź.
Pol-1
O zdaniu: „Jeśli ktoś jest lubiany przez wszystkich, to każdy kogoś lubi” możemy powiedzieć, że:
(a) Jest podstawieniem tautologii rachunku predykatów, a jego formą logiczną jest:
∃x∀y(R(x, y)) ⇒ ∀x∃y(R(x, y))
(b) Jest podstawieniem tautologii rachunku predykatów, a jego formą logiczną jest:
∀x∃y(R(x, y)) ⇒ ∃x∀y(R(x, y))
(c) Nie jest podstawieniem tautologii rachunku predykatów, a jego formą logiczną jest:
∃x∀y(R(x, y)) ⇒ ∀x∃y(R(x, y))
(d) Nie jest podstawieniem tautologii rachunku predykatów, a jego formą logiczną jest:
∀x∃y(R(x, y)) ⇒ ∃x∀y(R(x, y))
Pol-2
Definicja „Demokracja parlamentarna jest to ustrój polityczny, w którym uprawnieni do
głosowania wybierają stratega, ewentualnie swoich przedstawicieli do Izby Gmin lub Knesetu” zawiera błąd:
(a) definicji za wąskiej i za szerokiej
(b) pseudodefinicji
(c) definicji za szerokiej
(d) definicji za wąskiej
Pol-3
O zdaniu: „Indie są ludnym krajem” powiemy, że:
(a) jest przykładem zdania nieostrego
(b) jest ostrym zdaniem w sensie logicznym, które zawiera nazwę nieostrą
(c) jest amfibolią
(d) jest wypowiedzią nonsensowną
Pol-4
Jeśli ktoś rozumuje tak: „Pieniądze albo nam służą, albo zaczynają nami władać. Jeśli nam
służą i potrafimy je spożytkować, pomagają nam w osiągnęciu szczęścia. Jeśli zaczynają
nami władać, nie czujemy się usatysfakcjonowani. Z czego wynika, że czujemy się usatysfakcjonowani wtedy i tylko wtedy, gdy pieniądze nie pomagają nam w osiągnięciu szczęścia”,
to:
(a) Popełnia błąd błędnego koła
(b) Popełnia błąd ekwiwokacji
(c) Popełnia błąd formalny, nie będący błędem ekwiwokacji
(d) Rozumuje dedukcyjnie poprawnie
Pol-5
Jeśli ktoś rozumuje tak: „Ściąganie na egzaminach jest legalne, ponieważ nie jest zabronione przez prawo”, to popełnia on błąd:
(a) Błędnego koła
(b) Materialny
(c) Ekwiwokacji
(d) Formalny, nie będący błędem ekwiwokacji
Pol-6
Czy następujący schemat: p ⇒ [¬r ⇒ ¬((p ∨ q) ⇒ r)] jest:
(a) Niepoprawnie zbudowanym wyrażenim zawierającym symbole używane w rachunku zdań
(b) Zdaniem logicznie nieokreślonym
(c) Kontrtautologią
(d) Tautologią
Pol-7
Czy następujący schemat: (p ⇒ r) ⇒ [(q ⇒ s) ⇒ ((p ∧ q) ⇒ (r ∧ s))] jest:
(a) Niepoprawnie zbudowanym wyrażenim zawierającym symbole używane w rachunku zdań
(b) Zdaniem logicznie nieokreślonym
(c) Kontrtautologią
(d) Tautologią
Pol-8
Schematem zdania „Jan nie zasłuży sobie na miano człowieka wykształconego, o ile nie
opanuje w czasie studiów podstaw logiki i łaciny” jest:
(a) (¬p ∧ ¬q) ⇒ ¬r
(b) ¬r ⇒ (¬p ∧ ¬q)
(c) ¬p ⇒ (¬q ⇔ ¬r)
(d) (p ∨ q) ⇒ r
Pol-9
Jaka relacja zachodzi między zakresami nazw: (A) „włoska aktorka”, (B) „wybitna włoska
aktorka”:
(a) Nadrzędność (B) wobec (A)
(b) Krzyżowanie
(c) Identyczność
(d) Nadrzędność (A) wobec (B)
Pol-10
Niech A będzie zbiorem tójelementowym złożonym z babci o imieniu „Mariola”, córki o
imieniu „Kunegunda” oraz wnuczki o imieniu „Jadwisia”. Relację „bycia starszym od”
zadaną na zbiorze A można utożsamić z następującym zbiorem:
(a) {hMariola, Mariolai, hKunegunda, Kunegundai, hJadwisia, Jadwisiai}
(b) {hMariola, Kunegundai, hKunegunda, Jadwisiai, hMariola, Jadwisiai}
(c) {hJadwisia, Mariolai, hKunegunda, Mariolai, hJadwisia, Kunegundai}
(d) ∅
Pol-11
Niech A będzie zbiorem tójelementowym złożonym z babci o imieniu „Mariola”, córki o
imieniu „Kunegunda” oraz wnuczki o imieniu „Jadwisia”. Relacja „bycia starszym od”
ma następujące własności:
(a) jest relacją równoważności
(b) jest zwrtona, asymetryczna i przechodnia
(c) jest przeciwzwrotna, asymetryczna i przechodnia
(d) jest przeciwzwrotna, asymetryczna, ale nie jest przechodnia
Pol-12
Wśród potencjalnych implikatur skalarnych zdania „Możliwe, że Barbara już wylądowała”
wymienić można:
(a) sąd, że nadawca wypowiedzi uważa, że Barbara już wylądowała.
(b) sąd, że nadawca wypowiedzi uważa, że Barbara mogłaby już właściwie wylądować.
(c) sąd, że nadawca wypowiedzi uważa, że Barbara nie wylądowała.
(d) sąd, że nadawca wypowiedzi nie wie, czy Barbara wylądowała.
Pol-13
Wyrażeniom składowym fomuły „p ∨ ¬p” klasycznego rachunku zdań przypisłbyś następujące kategorie:
s
(a) p - s, ∨ - ss
, ¬ - ss
s
s
(b) p - s, ∨ - s , ¬ - ss
s
s
s
(c) p - ss , ∨ - ss , ¬ - ss
(d) p - s, ∨ - ss , ¬ - ss
Pol-14
Jeśli z wypowiedzi Jana: „A ja myślę, że kocha lub nie kocha”, będącej reakcją na uwagę
Bogumiła: „Myślę, że Halina mnie kocha”, wnioskujemy, że Jan nie do końa zgadza się z
Bogumiłem, to:
(a) eksploatujemy maksymę ilości (regułę informacyjności)
(b) eksploatujemy maksymę jakości (regułę prawdziwości)
(c) eksploatujemy maksymę sposobu (regułę organizacji)
(d) eksploatujemy maksymę istotności (regułę rzeczowości)
Pol-15
Wynikiem działania: 2{Homer,Hezjod} ∩ 2{P laton,Arystoteles} będzie:
(a) ∅
(b) {∅}
(c) {{∅}}
(d) {P laton, Arystoteles, Homer, Hezjod}
Pol-16
Definicja o postaci: „Wypasiona komórka = telefon komórkowy z naładowaną baterią.” to:
(a) definicja arbitralna
(b) definicja sprawozdawcza
(c) definicja regulująca
(d) definicja przez abstrakcję
Pol-17
O rozumowaniu: „Jeżeli Marta nauczy się logiki, to jeśli jej poglądy są wewnętrznie sprzeczne,
to je zmieni. A jeśli Marta zmieni poglądy, to nastąpi katastrofa. Z tego zaś można wnosić,
że jeśli poglądy Marty są wewnętrznie sprzeczne oraz nie nauczy się ona logiki, to szczęśliwie katastrofa nie nastąpi.” możemy powiedzieć, że:
(a) nie jest dedukcyjnie (formalnie) poprawne (wniosek nie wynika z przesłanek)
(b) jest dedukcyjnie (formalnie) poprawne (wniosek wynika z przesłanek)
(c) jest dedukcyjnie (formalnie) poprawne (wniosek wynika z przesłanek), ale zawiera błąd petitio principii
(d) nie jest dedukcyjnie (formalnie) poprawne (wniosek nie wynika z przesłanek), ale jest dobrym rozumowaniem przez indukcję enumerecyjną
Pol-18
O rozumowaniu: „Jeżeli wiesz, że umarłeś, to umarłeś. Jeżeli wiesz, że umarłeś, to nie
umarłeś. Zatem: nie wiesz, że umarłeś.” możemy powiedzieć, że:
(a) nie jest dedukcyjnie (formalnie) poprawne (wniosek nie wynika z przesłanek)
(b) jest dedukcyjnie (formalnie) poprawne (wniosek wynika z przesłanek)
(c) zawiera błąd ekwiwokacji
(d) zawiera błąd błędnego koła
Pol-19
O rozumowaniu: „Każdy student psychologii boi sie logiki. Żaden student matematyki nie
boi się logiki. Zatem żaden student psychologii nie jest studentem matematyki.” możemy
powiedzieć, że:
(a) wniosek wynika logicznie z przesłanek
(b) wniosek nie wynika logicznie z przesłanek
(c) zawiera błąd ekwiwokacji
(d) jest wnioskowaniem, w którym zastosowany jest kanon zmian towarzyszących
Pol-20
O rozumowaniu: „Każdy piłkarz jest bogaczem. Niektórzy bogacze mają jacht. Niektórzy
piłkarze mają jacht” możemy powiedzieć, że:
(a) wniosek wynika logicznie z przesłanek
(b) zawiera błąd ekwiwokacji
(c) jest rozumowaniem przez indukcję enumeracyjną zupełną
(d) wniosek nie wynika logicznie z przesłanek
Pol-21
Schematem zdania „Nie każdy polityk jest skorumpowany”, przy założeniu, że „P” jest
skrótem od „ jest politykiem”, a „S” od „ jest skorumpowany” jest:
(a) ∀x(P (x) ⇒ ¬S(x))
(b) ∃x(P (x) ∧ ¬S(x))
(c) ∀x(S(x) ⇒ ¬P (x))
(d) ∃x(S(x) ∧ ¬P (x))
Pol-22
Schematem zdania „Niektórzy filozofowie głoszą twierdzenia, których nikt nie uznaje”,
przy założeniu, że „F” jest skrótem od „ jest filozofem”, „T” od „ jest twierdzeniem”, a
„G” - od „głosić”, ”U” od „uznawać” jest:
(a) ∃x(F (x) ∧ ∃y(T (y) ∧ G(x, y)) ∧ ¬∃z(U (z, y)))
(b) ¬∃x(F (x) ∧ ∃y(T (y) ∧ G(x, y)) ∧ ¬∃z(U (z, y)))
(c) ∃x(F (x) ∧ ∃y(T (y) ∧ G(x, y)) ∧ ¬∀z(U (z, y)))
(d) ∃x(F (x) ∧ ∃y(T (y) ∧ G(y, x)) ∧ ¬∃z(U (y, z)))
Pol-23
Czy następujący schemat: (∃xP (x) ∧ ∃xQ(x)) ⇒ ∃x[P (x) ∧ ∃Q(x)] jest:
(a) Niepoprawnie zbudowanym wyrażenim zawierającym symbole używane w rachunku predykatów
(b) Tautologią
(c) Zdaniem logicznie nieokreślonym
(d) Kontrtautologią
Pol-24
Czy następujący schemat: (∀xP (x) ∧ ∀xQ(x)) ⇒ ∀x[P (x) ∧ Q(x)] jest:
(a) Tautologią
(b) Kontrtautologią
(c) Zdaniem logicznie nieokreślonym
(d) Niepoprawnie zbudowanym wyrażenim zawierającym symbole używane w rachunku predykatów
Pol-25
Podział {{x: x jest samogłoską, która występuje w słowie„gloria”}, {x: x jest literą alfabetu
łacińskiego, która nie występuje w słowie „gloria”} } nie jest klasyfikacją zakresu nazwy
„litera alfabetu łacińskiego”, ponieważ:
(a) nie jest w jego wypadku spełniony warunek rozłączności członów podziału
(b) nie jest w jego wypadku spełniony warunek niepustości członów podziału
(c) nie jest w jego wypadku spełniony warunek zupełności członów podziału
(d) nie jest w jego wypadku spełniony warunek adekwatności członów podziału (podział nie jest zamknięty)
Pol-26
Wśród potencjalnych implikatur składnikowych zdania „Jan przebywa w Płońsku lub Wąchocku.” wymienić można:
(a) sąd, że nadawca wypowiedzi wie, że Jan nie przebywa w Krakowie.
(b) sąd, że nadawca wypowiedzi wie, że Jan gdzieś przebywa.
(c) sąd, że nadawca wypowiedzi nie wie, że Jan przebywa w Płońsku.
(d) sąd, że nadawca wypowiedzi wie, że skala spóźnienia Jana jest nie do oszacowania.
Pol-27
Zbiór A jest podzbiorem zbioru B, oba zbiory należą od uniwersum U . Jaki jest wynik
operacji: −(A − B) (w innym zapisie: (A − B)0 ):
(a) ∅
(b) U
(c) A ∩ B
(d) A ∪ B
Pol-28
Zbiory A i B są rozłączne, a zbiór C krzyżuje się zarówno z A jak i B, wszystkie zbiory
należą od uniwersum U . Jaki jest wynik operacji: −((C − B) ∪ (C − A))(w innym zapisie:
((C − B) ∪ (C − A))0 ):
(a) U
(b) ∅
(c) U − C
(d) U −(A ∪ B)
Pol-29
Jan oznajmia Halinie: „Przysięgam, że rozwiodę się z żoną i się zaręczymy.”. Wie jednak,
że żona w żadnym razie nie zgodzi się na rozwód. O jego wypowiedzi powiesz, że:
(a) Jest fałszywym zdaniem w sensie logicznym
(b) Jest jawną wypowiedzią performatywną, która jest nadużyciem
(c) Jest prawdziwym zdaniem w sensie logicznym
(d) Jest jawną wypowiedzią performatywną, która jest niewypałem
Pol-30
O zdaniu: „Jeśli każdy kogoś lubi, to ktoś jest lubiany przez wszystkich” możemy powiedzieć, że:
(a) Jest podstawieniem tautologii rachunku predykatów, a jego formą logiczną jest:
∃x∀y(R(x, y)) ⇒ ∀x∃y(R(x, y))
(b) Jest podstawieniem tautologii rachunku predykatów, a jego formą logiczną jest:
∀x∃y(R(x, y)) ⇒ ∃x∀y(R(x, y))
(c) Nie jest podstawieniem tautologii rachunku predykatów, a jego formą logiczną jest:
∃x∀y(R(x, y)) ⇒ ∀x∃y(R(x, y))
(d) Nie jest podstawieniem tautologii rachunku predykatów, a jego formą logiczną jest:
∀x∃y(R(x, y)) ⇒ ∃x∀y(R(x, y))