Czas pracy - Félagsmálaskóli alþýðu

Czas pracy
4.1b
regulamin o podstawowym czasie na odpoczynek
Czas pracy pracowników jest omawiany w umowach zbiorowych, w
części o przepisach i warunkach pracy, bezpieczeństwie i ochronie
zdrowotnej na stanowiskach pracy.
Najważniejsze przepisy o czasie pracy pracowników:
11 godzinny, nieprzerwany czas na odpoczynek w czasie 24 godzin.
Jeden dzień na odpoczynek w tygodniu bezpośrednio po
obowiązkowym odpoczynku, to znaczy 35 godzin nieprzerwanego
odpoczynku.
Pracownik ma prawo do co najmniej 15 minutowej przerwy, jeżeli jego
dzień pracy jest dłuższy niż 6 godzin.
Największa ilość godzin pracy w tygodniu nie powinna przekraczać 48
godzin z wliczeniem godzin nadliczbowych.
Jeżeli zaisnieje potrzeba skrócenia podstawowych godzin odpoczynku
w ciągu dnia albo tygodnia, pracownikowi należy się ten odpoczynek
później.
Dzienne minimum odpoczynku
Czas pracy należy tak ustawić, aby na każde 24 godziny, poczynając od
rozpoczęcia dnia pracy, pracownik otrzymał 11 godzin nieprzerwanego
odpoczynku. Jeśli jest to zachowane, odpoczynek będzie w czasie od
23:00 do 06:00. Prawo do wolnego przysługuje, jeżeli czas ten jest
skrócony.
Podczas pracy zmianowej pracodawca ma prawo skrócić dzienny,
podstawowy czas odpoczynku do 8 godzin. Występuje to tam, gdzie
pracownik zmienia zmianę dzienną na nocną i odwrotnie.
Tygodniowy dzień wolny
Na każde 7 dni przysługuje pracownikowi co najmniej 1 dzień wolnego
w tygodniu i to ma powiązanie bezpośrednio z dziennym odpoczynkiem.
W ten sposób pracownik ma raz w tygodniu 35 godzin nieprzerwanego
czasu na odpoczynek. Należy oddzielić od siebie dni wolne i dni na
odpoczynek. Ogólnie rzecz biorąc pracownicy mają dwa dni wolne w
tygodniu, tylko jeden z nich zaliczany jest do dnia na odpoczynek.
Tygodniowy dzień na odpoczynek, jeśli jest to możliwe powinien być w
niedzielę. Według przepisów w umowach zbiorowych pozwala się na
przesunięcie dnia wolnego w tygodniu.
Maksymalny czas pracy w tygodniu
Maksymalny czas pracy pracownika w tygodniu, po wliczeniu godzin
nadliczbowych nie powinien wynosić ponad 48 godzin na każdy
czteromiesięczny okres. W umowach zbiorowych pozwala się na
wyliczenie tego w okresie 6 albo 12 miesięcznym.
Aktywny czas pracy
W celu tego, aby czas zaliczyć do czasu pracy, pracownik powinien być
na miejscu pracy, być pod ręką dla pracodawcy i zajmować swoje
stanowisko. Te trzy rzeczy powinny być wypełnione jednocześnie.
Félagsmálaskóli alþýðu 1. útgáfa
Określone umową przerwy na pracę albo specjalne dni wolne, nie
zaliczają się do tej definicji, chociaż są to dni płatne. To pociąga
za sobą różnicę w płacy za czas płacony i czas przepracowany.
Pracownicy pracujący w nocy
Czas pracy takich pracowników nie powinien przekraczać ośmu
godzin na każde 24 godziny. Pracownicy pracujący w nocy
zajmują przeważnie stanowiska szczególnie niebezpieczne albo
takie, które mają ujemny wpływ na psychiczne i fizyczne ich
zdrowie i dlatego czas ich pracy nie powinien przekraczać ośmu
godzin na okres każdych 24 godzin.
Pracownicy nocni, mający problemy zdrowotne, które można
powiązać z ich pracą, powinni zostać przeniesieni do pracy
dziennej, im odpowiadającej, przy najbliższej okazji.
Do zastanowienia
Czy pracownicy pracują więcej aniżeli 48 godzin w tygodniu?
Czy prawo pracownika do wolnego jest wpisane na jego kwicie z
wynagrodzeniem?
Félagsmálaskóli alþýðu 1. útgáfa