Raport końcowy Podsumowanie

Raport końcowy
Podsumowanie
EWALUACJA KLINICZNA SKUTECZNOŚCI STOSOWANIA
SYSTEMU THEVO-ACTIV MiS MICRO-STIMULATION
Zespół badawczy:
Dr. Herbert Mayer 1
Gerhard Schröder 2
Prof. Dr. Jürgen Osterbrink 3
MIAMI
Florida International University
Anesthesiology Nursing Program
Dr. Jürgen Osterbrink
RGN, MN (HP), Ph.D
Associate Professor
1
Biometriker, Institut für Pflegewissenschaft Private Universität Witten/Herdecke gGmbH
2
GSK Kommunikation, Uslar-Sohlingen
3
Florida International University, Miami, USA
1
Chair for Clinical Nursing Research, Institute for Nursing Science at the Private University Witten/Herdecke gGmbH
2
GSK Kommunikation, Uslar-Solingen
3
Florida International University, Miami USA
Słowo wstępne
Szanowni Państwo
Mam przyjemność przedstawić Państwu streszczenie pracy pt. „Ewaluacja kliniczna skuteczności
stosowania systemu Thevo-Activ MiS Micro-Stimulation „.
Po dostosowaniu serii produktów marki Thevo do wymagań dotyczących stosowania systemów
zmiennociśnieniowych w dziedzinie pielęgniarstwa oraz po okresie obserwacji wskazujących, iż
zastosowanie systemu MiS Micro-Stimulation pozwala na uzyskanie niezwykle pozytywnych rezultatów
w terapii pacjentów, dwa i pół roku temu przyszedł czas aby działanie systemu zostało poddany
krytycznemu, a przede wszystkim obiektywnemu badaniu. Potrzebne były dowody, że absolutnie
innowacyjna zasada działania MiS Micro-Stimulation wspomaga proces gojenia odleżyn u pacjentów.
Dlatego też firma Thomashilfen zleciła przeprowadzenie badań. Zadania tego podjęli się znani
naukowcy: prof. dr Jürgen Osterbrink, Gerhard Schröder i dr Herbert Mayer .
Opracowana przez nich metodologia opierała się na przeprowadzeniu wyrywkowych, porównawczych i
rozpoznawczych badań. Metodologia ta uzyskała zgodę komisji etyki z Uniwersytetu Witten-Herdecke,
ponieważ uwzględniono w niej wysokie standardy etyczne i bezpośrednie odniesienie do pacjenta.
Badanie odnosi się również do danych, jakie biorą pod uwagę czołowe firmy ubezpieczeniowe
działające w obszarze zdrowia.
Badania wszystkich pacjentów zostały przeprowadzone przez okres osiemnastu miesięcy. Odpowiednie
pomiary zostały przeprowadzone w ciągu 28 dni. Ze względu na liczbę pacjentów czas badania wyniósł
w sumie około 1400 dni badawczych.
Jesteśmy szczególnie usatysfakcjonowani pozytywnym wynikiem badania. Dowodzi to ponad wszelką
wątpliwość, że system Thevo-Activ jest odpowiedni dla pacjentów w szpitalach, domach opieki i w
opiece domowej narażonych na powstawanie odleżyn. System wspomaga gojenie ran. Dodatkowe
pytania badawcze pozwoliły stwierdzić, że system pozytywnie wpływa na mobilność, orientację,
komfort i obniżenie bólu.
Chcielibyśmy serdecznie podziękować pacjentom i zapleczu pielęgniarskiemu, które odegrało
ważną rolę w realizacji badania. Bez zaangażowania pielęgniarek na miejscu, przeprowadzenie tego
wyjątkowego badania nie byłoby możliwe.
Gunnar Thomas
Uwaga: Dostępne streszczenie zostało dokonane przez Thomashilfen i może być kopiowane
jedynie na postawie pisemnego potwierdzenia z naszej strony.
2
Wstęp
Niniejszy raport jest pierwszą oceną kliniczną systemu firmy Thomashilfen. Oprócz efektów jakie
zapewniają znane już na rynku systemy stosowane w produktach do zapobiegania i leczenia odleżyn,
polegających na efektywnej redukcji nacisku, opisywany system oferuje dodatkowe możliwości
w zakresie tzw. stymulacji podstawowej. System został opracowany pod względem teoretycznym,
laboratoryjnym, technicznym i klinicznym we współpracy ze znanymi naukowcami, w tym z prof.
Andreasem Fröhlichem, który jest pomysłodawcą i twórcą stymulacji podstawowej w Niemczech.
Przyczyną rozwoju nowych produktów marki Thomashilfen są z jednej strony obecne i przyszłe zmiany
demograficzne, które prowadzą do zwiększenia liczby starszych pacjentów, ale również duża liczba
pacjentów z wieloma chorobami. W przypadku coraz starszych pacjentów zakłada się, że wsparcie
ich mobilności, orientacji i dobrego samopoczucia może zapewnić zarówno poprawę jakości działania
placówek opieki zdrowotnej, jak i samej opieki oraz leczenia. Na przykład w Niemczech liczba
unieruchomionych pacjentów wzrosła z 13,8 mln w 1990 roku do 16,3 miliona w 1999 roku. Należy
przy tym zauważyć, że w tym samym okresie zmniejszyła się liczba szpitali, co skutkuje tym, że w
każdej placówce należy zapewnić leczenie i opiekę większej liczbie poważnie chorych pacjentów.
3
Wykres 1 Liczba chorych w szpitalach
Pacjenci w szpitalach
Źródło: Federalny urząd statystyczny, placówki opieki zdrowotnej, www.statistik-bund.de
Rok
W tym samym czasie (1990-1999) wzrosło zapotrzebowanie na opiekę ambulatoryjną.
Wykres 2 Rozwój placówek opieki zdrowotnej.
liczba
Źródło: Federalny urząd statystyczny Wiesbaden, placówki opieki zdrowotnej (www.statistik-bund.de), Federalne Ministerstwo Zdrowia (www.bmgesundheit.de)
Rok
szpitale
placówki opieki ambulatoryjnej
stacjonarne zakłady opieki
placówki profilaktyczne i
rehabilitacyjne
4
W tym kontekście przełomowe okazały się badania przeprowadzone w Belgii, w których dokonane
zostało porównanie intensywności opieki na oddziałach intensywnej terapii w latach 1989-1994.
Wyniki badań wskazały, że w okresie od 1989 do 1994 roku, nastąpił wzrost zapotrzebowania na
sprzęt uaktywniający pacjentów o 14,4% oraz wzrost zapotrzebowania na sprzęt do zapobiegania
odleżyn o 17,2%.
Postęp intensywności opieki w szpitalach specjalizujących się w leczeniu ostrych przypadków 1989-1994
Oddziały chirurgiczne, pediatryczne i medyczne/ogólne/wewnętrzne (Belgia)”
Różnica
Zabiegi
1989
1992
1994
Personaj hygiene
(Higiena osobista)
52,4 %
6,6 mio.
51,7 %
6,3 Mio.
53,6 %
6,4 Mio.
+ 2,3 %
Mobilizacja
40,5%
44,1%
46,4 %
+ 14,4%
Zapobieganie powstawaniu odleżyn 6,2%
(powyżej 6 razy na dzień
6,1%
7,2 %
+ 17,2%
Przygotowanie do badania
7,9 %
11,1 %
+ 52,9 %
7,2 %
(Źródło: Ministerstwo Zdrowia Publicznego; ewidencja NMD)”
Na podstawie obserwacji klinicznych i indywidualnych badań obserwacyjnych (Knobel 1994 i Neander
1996), firma Thomashilfen zauważa szczególną potrzebę rozwoju systemu MIS Micro-Stimulation
Thevo-Activ. Zmniejszenie nacisku rozumiane jako zapewnienie miękkiego podkładu może prowadzić
do bardzo negatywnych efektów klinicznych dla pacjentów. Można zauważyć niemal bezpośrednią
relację między stosowaniem bardzo miękkich systemów („super-soft“) a zmniejszeniem mobilności
pacjenta oraz występowaniem poważnych zaburzeń w postrzeganiu własnego ciała. Badania na
małych grupach pacjentów wykazały, że z powodu stosowania bardzo miękkich podkładów pacjenci
nie byli w stanie uświadomić sobie kształtu własnego ciała. Nowa koncepcja, która pojawiła się około
10 lat temu, także w Niemczech, nosi nazwę stymulacji podstawowej. Opiera się ona na koncepcji prof.
dr Andreasa Fröhlicha i prof. Christel Bienstein, którzy opracowali stymulację opartą na indywidualnej
analizie pacjenta, w szczególności w przypadku pacjentów z ograniczoną i zakłóconą percepcją ciała.
Obejmuje ona stosowanie różnych bodźców, takich jak impulsów wizualnych, słuchowych i dotykowych,
które są dostarczane przez system w postaci tak zwanych mikroruchów. Ten teoretyczny pomysł został
rozwinięty i potwierdzony we współpracy z prof. dr Andreaems Fröhlichem. Celem niniejszego badania
jest zbadanie skuteczności systemu MIS Micro-Stimulation Thevo-Activ.
5
System MiS Micro-Stimulation
Thevo-Activ składa się m. in. z materaca piankowego, którego zastosowanie zostało potwierdzone
klinicznie i zgodnie z danymi producenta - firmy Thomashilfen, jest testowane od wielu lat. Ale
prawdziwą innowacją jest projekt stelaża: Stelaż posiada 16 tzw. „aktuatorów“, czyli małych pomp
wysokiej wydajności, które mogą podnieść szyny stelaża materaca o kilka centymetrów. Tak powstają
mikroruchy. Praca aktuatorów sterowana jest przez mały przenośny komputer – tzw. palmtop. Dane
dotyczące pacjenta, jak wielkość i waga ciała, są wpisywane do programu komputerowego. Dodatkowo
programuje się odpowiednią formę stymulacji.
Mikrostymulacja opiera się na koncepcji stymulacji podstawowej. W kontekście zapobiegania i leczenia
odleżyn, najważniejszym aspektem stymulacji podstawowej jest wspieranie ruchu. Prowadzi do tego
dostarczanie różnych bodźców pobudzających percepcję pacjenta, jak stymulacja westybularna i
somatyczna. Oznacza to, że systemy mikrostymulacji wspomagają ruchy pacjenta dzięki miękkim i
zauważalnym ruchom całego systemu. Aby dostosować się do potrzeb każdego pacjenta, system
Micro-Stimulation oferuje cztery różne wzorce ruchu.
System MiS Micro-Stimulation Thevo-Activ składa się m. in. z materaca piankowego, którego
zastosowanie zostało potwierdzone klinicznie i, zgodnie z danymi producenta - firmy Thomashilfen,
jest testowane od wielu lat. Ale prawdziwą innowacją jest projekt stelaża: Stelaż posiada 16 tzw.
„adaptorów“, czyli małych pomp wysokiej wydajności, które mogą podnieść listwy stelaża materaca o
kilka centymetrów. Tak powstają mikroruchy. Praca aktuatorów sterowana jest przez mały przenośny
komputer – tzw. palmtop. Dane dotyczące pacjenta, jak wzrost i waga ciała, są wpisywane do programu
komputerowego. Dodatkowo programuje się odpowiednią formę stymulacji.
Mikrostymulacja opiera się na koncepcji stymulacji podstawowej. W kontekście zapobiegania i leczenia
odleżyn, najważniejszym aspektem stymulacji podstawowej jest wspieranie ruchu. Prowadzi do tego
dostarczanie różnych bodźców pobudzających percepcję pacjenta, jak stymulacja westybularna i
somatyczna. Oznacza to, że systemy mikrostymulacji wspomagają ruchy pacjenta dzięki miękkim i
zauważalnym ruchom całego systemu. Aby dostosować się do potrzeb każdego pacjenta, system
Micro-Stimulation oferuje cztery różne wzorce ruchu.
 Fala“ - polega na przechodzeniu ruchów od głowy aż do stóp i z powrotem. Prędkość może być
ustawiona dowolnie, a więc dostosowana do pacjenta. Ten rodzaj stymulacji przekazuje
pacjentowi rozmiar ciała i jego proporcje.
• „Rotacja” - aktuatory przechylają materac na boki. Powoduje to falowanie w przeciwnym
kierunku, co jest odpowiednikiem ruchu obrotowego. Kierunek rotacji zmienia się po trzech
seriach. Również w tym przypadku można wybrać jedną z trzech prędkości ruchu. Ze względu
na stymulację obszarów ciała
w różnych miejscach i przeciwnych kierunkach uzyskuje się
dwuwymiarowe postrzeganie ciała przez pacjenta.
6
• „Pochylnia“ - umożliwia wykonanie lekkiego obrotu wokół osi obrotu pacjenta. Po zaprogramowanym
czasie pochylnia przechyla się na drugą stronę. Dzięki temu wzorcowi stymulacji prawa i lewa
połowa ciała są postrzegane oddzielnie. Dodatkowo wzmacniany jest zmysł równowagi pacjenta.
• Na życzenie pacjenta i/lub na potrzeby zabiegów specjalnych system oferuje również funkcję
„statyczną”. W tej funkcji ważne jest zapewnienie optymalnego rozkładu nacisku masy ciała
pacjenta. Dlatego do systemu wpisuje się wzrost i wagę pacjenta.
1. Cele i opracowanie badania
Celem niniejszego badania było wykazanie skuteczności stosowania systemu Thevo-Activ.
Dlatego też należy udowodnić, że chorzy płci męskiej i żeńskiej, którzy korzystali z systemu
Thevo-Activ wykazują lepsze tendencje zdrowienia. Ponadto badanie ma wykazać, iż system
pozytywnie pływa na mobilność, orientację, komfort i odczuwanie bólu. Te założenia teoretyczne
prowadzą do sformułowania następujących pytań badawczych:
1.Dla jakich grup pacjentów właściwe jest stosowanie systemu Thevo-Activ?
2.Czy system Thevo-Activ jest lepszy niż mikrokomórkowe pęcherzykowe systemy zmienno ciśnieniowe (grupa porównawcza A)?
3.Czy stosowanie Activ-Thevo jest równoważne stosowaniu makrokomórkowych
prostokomorowych systemów zmiennociśnieniowych (grupa porównawcza B)?
2.Metodologia i przebieg badania
Badanie zostało przeprowadzone w oparciu o metodologię oparta na przeprowadzeniu wyrywkowych,
porównawczych i rozpoznawczych badań. Wszyscy pacjenci, którzy zgodnie z kryteriami dostępu
mogli wziąć udział w badaniu, byli nim objęci przez okres osiemnastu miesięcy. Każdy indywidualny
pomiar był wykonywany nie dłużej niż w ciągu 28 dni. W przypadku wszystkich pacjentów płci
męskiej i żeńskiej wykorzystano jeden z trzech systemów: Thevo-Activ z wbudowanym systemem
Thevo DeRM, mikrokomórkowy (grupa porównawcza A) lub makrokomórkowy (grupa porównawcza
B) system zmiennociśnieniowy.
7
3 Wyniki
Badanie zostało wykonane w celu zbadania wpływu stosowania systemu na zapobieganie i
leczenie odleżyn. Dane zebrano przez okres od 28 października 2002 roku do 22 stycznia 2004
roku.
Pomiary
były
przeprowadzane
w
szpitalach,
oddziałach
opieki
domowej
nad
osobami starszymi i placówkach podstawowej opieki domowej. Chcielibyśmy serdecznie
podziękować tym instytucjom za wsparcie.
 Marienkrankenhaus Wesel
 Alten-. und Pflegeheim Emmermann GmbH, Uslar
 Ev. Altenhilfe Gesundbrunnen, Hofgeismar (mit 28 Einrichtungen)
 Alma-Luisenstift Adelebsen
 Ev. Seniorenheim, Fritzlar
 Pro Seniore Residenz Posthof, Göttingen
 Seniorenresidenz Kassel
 AWO Pflegeheim Hüttenholz, Ilmenau
 Seniorenzentrum gGmbH Ettersburg
 Haus Wartburgblick, Eisenach
 Seniorenheim Apolda
 Caritas Altenpflegezentrum Weimar
W tym okresie przebadano
udział
w
badaniu.
łącznie 51 pacjentów, którzy spełnili kryteria imogli wziąć
Dodatkowo,
poza
zakresem
badania,
4
osoby
profilaktycznie
wykorzystywały materace Thevo-Activ oraz systemy nieaktywne.
8
3.1 Wiek grupy reprezentatywnej
Poniższy Wykres 1 przedstawia rozkład wiekowy w grupie reprezentatywnej. Wyraźnie widać,
że zdecydowana większość pacjentów ma powyżej 80 lat.
wartość bezwzględna
Absolute Werte / absolute values
Wykres 1. Wiek w latach
3.2 Płeć w grupie testowej
Łącznie w badaniu uczestniczyło 36 kobiet (co stanowiło 77% grupy) i 11 mężczyzn (23%).
Odpowiada to rzeczywistemu podziałowi pacjentów z odleżynami. Pacjenci objęci badaniem
wykorzystywali głównie Thevo-Activ.
3.3 Waga i wzrost pacjentów
Średnia waga pacjentów objętych badaniem wynosiła 60,28 kg. Należy jednak zaznaczyć, że
w ponad 2/3 przypadków masę ciała przyjęto lub oszacowano na podstawie pomiarów starszych
niż 10 dni. Wzrost przeciętnego pacjenta wynosił 166,53 cm, co jest związane ze strukturą
wieku grupy jako całości.
9
3.4 Liczba ran
Łącznie w grupie 43 pacjentów odnotowano 70 ran. Z badania wyłączono 4 pacjentów, którzy w
okresie pomiaru wykorzystywali nieaktywny system Thevo-Activ. Tylko jeden pacjent miał cztery
rany. Pięciu pacjentów miało po trzy rany
1: Tabela 1 Liczba ran
Liczba ran
1
2
3
4
Razem
Częstotliwość
występowania
Wartość
procentowa
Wartość
skumulowana
23
14
05
01
43
053,5
032,6
011,6
002,3
100,0
053,5
086,0
097,7
100,0
0
Tabela 2 Systemy pozycjonowania a liczba ran
Liczba ran
1 rana
Pozycjonowanie
Razem
2 rany
ThevoActiv
Liczba
% pozycjonowania
15
55,6 %
8
29,6 %
grupa porównawcza A
Liczba %
% pozycjonowania
3
50,0%
3
50,0 %
grupa porównawcza B
Liczba
% pozycjonowania
5
50,0 %
3
30,0 %
Liczba
% pozycjonowania
23
53,5 %
14
32,6 %
3 lub 4rany Razem
4
14,8 %
27
100 %
6
100 %
2
20,0 %
10
100 %
43
100 %
10
3.5Czas występowania rany
Ponad 54% wszystkich pacjentów miało zmiany w obrębie skóry starsze niż dwa miesiące. Czworo pacjentów,
którzy używali nieaktywnego systemu Thevo miało łącznie 10 ran, z których 6 miało od 1 do 4 tygodni,
a 4 rany były starsze niż 12 tygodni.
Czas występowania rany
Częstotliwość
występowania
Wartość
procentowa
Wartość
skumulowana
04,0
10,0
18,0
17,0
21,0
70,0
05,7
014,3
025,7
024,3
030,0
100,0
005,7
020,0
045,7
070,0
100,0
> 1 tydzień
Od 1 do 4 tygodnie
Od 4 do 8 tygodni
Od 8 do 12 tygodni
< 12 tygodni
Razem
Tabela 3. Podział ran ze względu na czas ich występowania
3.6 Obszar występowania ran
70 zmian odleżynowych skóry było zlokalizowanych na prawie 56% tych części ciała na których
odleżyny powstają najczęściej (tabela 5 oraz rysunek 2)
Stadia ran
Częstotliwość
występowania
Wartość
procentowa
Wartość
skumulowana
Stadium I
Stadium II
Stadium III
04,0
23,0
35,0
005,7
032,9
050,0
005,7
038,6
088,6
Stadium IV
08,0
0100,0
Krętarz
70,0
011,4
0
100,0
Tabela 4 Podział ran pod względem stadium rozwoju
3.7Umiejscowienie ran
„70 zmian odleżynowych skóry było zlokalizowanych na prawie 56% tych części ciała na których odleżyny powstają najczęściej (tabela 5 oraz rysunek 2).“
Obszar występowania ran
Częstotliwość
występowaniay
Wartość
procentowa
Kość krzyżowa
16
22,9
Kość ogonowa
23
32,9
Kość kulszowa
13
18,6
Pięta
17
24,3
Krętarz
1
1,4
Razem
70
100,0
Tabela 5 Umiejscowienie ran
11
Wartość bezwzględna
kość krzyżowa
kość kulszowa
kość ogonowa
krętarz
pięta
Wykres 2 Umiejscowienie ran
3.8 Gojenie ran
W okresie objętym badaniem gojenie ran odnotowano w sumie u 13 osób (30%). W tej grupie pacjentów
18 ran zostało wyleczonych. U sześciu osób, u których odnotowano w sumie 10 ran, wszystkie rany
zostały całkowicie wyleczone.
Gojenie ran a system pozycjonowania (tabela krzyżowa)
System pozycjonowania
Razem
ThevoActiv grupa
grupa
porównawcza porównawcza
A
B
Wygojenie rany Nie
Tak
Razem %
systemów pozycjonowania
0,18
00,5
00,7
030,0
% liczba
66,7
83,3
70,0
069,8
systemów pozycjonowania
00,9
00,1
00,3
013,0
% liczba
33,3
16,7
30,0
030,2
00,27
100,0 %
0,6
100,0 %
0,10
100,0 %
0,43
100 %
systemów pozycjonowania
Liczba
Tabela 6 Gojenie ran a liczba
12
3.9 Gojenie ran jako wskaźnik poprawy stanu rany na podstawie obserwacji w
okresach tygodniowych
Zmiana stadium rany lub procesu gojenia została zdefiniowana jako wskaźnik liczby obserwacji, w których
zewnętrzny ekspert, nie znający celu badania, stwierdził poprawę stanu rany (patrz zdjęcia). Jeśli poprawę
odnotowano w trzech z czterech tygodniowych ocen stanu rany przyjęto, że poprawa stanu rany nastąpiła w
75-ciu procentach. Należy przy tym zwrócić uwagę na fakt, że taka reguła była przyjęta niezależnie od tego czy
zaobserwowano pogorszenie stanu rany czy też stan rany nie zmienił się.
Na podstawie tak przyjętej klasyfikacji w przypadku 77,7% pacjentów, u których stosowano Thevo-Activ
zaobserwowano wygojenie ran lub przynajmniej duży postęp w leczeniu.
Poniżej przedstawiono chronologicznie proces gojenia ran u pięciu pacjentów, u których zastosowano
Thevo-Activ.
Zdjęcie 1. Stan rany na początku obserwacji w dn. 9.01.2004 i
wyraźna poprawa w dniu
27.01.2004.
Zdjęcie 2. Wyraźnie widoczna zmiana odnotowana w dn. 9.01.2004; w dniu 27.01.2004 rana znacznie wygojona, lecz przesunięta w kierunku kości krzyżowej.
13
Zdjęcie 3. Stan skóry w dniu 11 maja, znaczna poprawa, również w obrębie rany , w dn. 16 lipca.
Zdjęcie 4. Obserwacja początkowa w dniu 12 grudnia, znacząca poprawa w dniu 21 grudnia.
Zdjęcie 5. Stan początkowy (lewe zdjęcie) i rezultaty po czterech tygodniach stosowania.
14
4. Wnioski
Wyniki badania pokazują, że aby w pełni odpowiedzieć na postawione pytania i zrealizować
cel badania właściwe jest zastosowanie metodologii opartej na przeprowadzeniu wyrywkowych,
porównawczych i rozpoznawczych badań. Celem planowanego badania była analiza skuteczności
stosowania systemu Thevo-Activ. W zakresie głównego pytania badawczego zebrane zostały
dowody, iż u pacjentów płci żeńskiej i męskiej, u których zastosowano system Thevo-Activ proces
gojenia
był
skuteczniejszy.
Ponadto,
w
ramach
postawionego
pytania
pomocniczego
zaobserwowano, że stosowanie systemu Thevo-Activ pozytywnie wpływa na mobilność, orientację,
komfort i zmniejszenie bólu pacjentow.
Wysokie standardy etyczne i bezpośrednie odniesienie do pacjenta wymagały wykonania obserwacji w
okresie 15 miesięcy. Pozwoliło to na wyraźne określenie grupy docelowej, w zakresie sformułowania
pytania badawczego.
Pytanie główne
System nadaje się do stosowania w szpitalach, domach opieki dla osób starszych oraz w opiece
ambulatoryjnej u starszych i najstarszych pacjentów, u których stwierdzono zmiany odleżynowe w
miejscach najbardziej narażonych na tego typu dolegliwości.
Stosowanie systemu niewątpliwie korzystnie wpływa na proces gojenia ran. Poprawa stanu ran
obserwowana w odstępach tygodniowych, a także opisy skuteczności terapii pokazują wyraźnie, że
Thevo-Activ wspomaga leczenie ran w tym samym stopniu, jak w grupie porównawczej B i znacznie
skuteczniej niż w grupie porównawczej A.
System Thevo-Activ może być również wykorzystywany w profilaktyce. Prawdziwość tego stwierdzenia
potwierdzają obserwacje kliniczne. Należy jednak zauważyć, że grupa, w której prowadzono
obserwacje zastosowania systemu w celach profilaktycznych była zbyt mała i obejmowała jedynie
czterech pacjentów, a okres obserwacji wynoszący 28 dni był za krótki (badania Evansa, Landa i in.
(2000)), aby w wiarygodny sposób przeprowadzić kompleksowy proces oceny.
Pytania pomocnicze
Ponad połowa chorych wykazywała występowanie zaburzeń orientacji. Jednakże, dla grupy jako
całości nie można stwierdzić, że stosowanie systemu przyczyniło się do uzyskania lepszych lub
gorszych wyników leczenia. Z cytowanego opisu przypadków jasno wynika, że poprawa w zakresie
zaburzeń orientacji, w szczególności komunikacji, zasadniczo jest możliwa poprzez konsekwentne
stosowanie środków terapeutycznych. Szczególnie stymulacja westybularna doświadczenie ruchu, w
połączeniu z wykorzystaniem możliwości profesjonalnej opieki pielęgniarskiej, wydaje się odgrywać
decydującą rolę. Wynik ten potwierdza teorię Pronga i Millmana (1998).
Pacjenci z grupy docelowej z dolegliwościami skóry cierpią z powodu bólu. Już w 1998 roku Ulmer
wskazał następujące pierwotne przyczyny bólu:
15
1. Niedojrzałe zakończenia nerwowe, które powstają w trakcie regeneracji nerwów obwodowych
2. Otwarte zakończenia nerwowe są podrażnione przez infekcje oraz bakterie uwalniające enzymy, które powodują podrażnienia
3. Dla stadium III i IV: jeśli tkanka kostna jest uszkodzona (naciekanie), zapalenie szpiku powoduje ból
Na podstawie takiego związku przyczynowego, możliwe było udowodnienie, że produkty ThevoActiv
wpływają na odczuwanie bólu przynajmniej w taki sposób, jak produkty w grupie porównawczej B (p =
0,1), i są istotnie lepsze niż produkty z grupy porównawczej A. Ból jest wielowymiarowy i dlatego jego
odczuwanie nie może być zmniejszone wyłącznie za pomocą systemu redukcji nacisku. Rekomendacje
wynikające z niniejszego badania, odnoszące się zarówno do rezultatów jak i obserwacji klinicznych,
pozwalają stwierdzić, że stosowanie systemu powinno zostać włączone w zakres pełnej terapii przy
udziale lekarzy i odpowiednich specjalistów w zakresie opieki pielęgniarskiej. Tak prowadzona terapia
znacząco wspomaga proces zdrowienia.
Komfort i zmienne ruchy generowane przez system, które można odczuwać dzięki zintegrowanemu
wzorcowi ruchów, badani pacjenci przyznawali oceny od „dobry” do „wspaniały”, również w czasie
długiego użytkowania. W rezultacie obserwacje te pozwalają uznać przewagę systemu nad grupami
porównawczymi A i B.
Odczucie komfortu jest bardziej związane z konkretnym pacjentem, a zatem jest indywidualnie
zróżnicowane, co system naturalnie dodatkowo wspiera. Aspekt różnorodności grupy jako całości
pozwala na wyciągnięcie wniosku, iż Thevo-Activ pozwala pozytywnie odpowiedzieć na postawione
powyżej główne i pomocnicze pytania badawcze. Pomimo stanu niepełnosprawności grupy docelowej,
najważniejsze zmienne podstawowe mogą być przeanalizowane.
Studium przypadku
Jako przykład, chcielibyśmy opisać zmiany jakie wystąpiły w zakresie zaburzeń orientacji u 77-letniej
pacjentki. Zaobserwowano wyraźną poprawę stanu pacjentki, która korzystała z łóżka Thevo-Activ.
Obserwacji poddano 77- letnią pacjentkę z chorobą Alzheimera, encefalopatią naczyniową i poważną
dezorientacją. Widoczne objawy, zwłaszcza w odniesieniu do komunikacji, zanikły. Ze względu na
liczne choroby (osteoporoza, wysokie ciśnienie krwi, choroba Parkinsona, niewydolność mięśnia
sercowego) była to pacjentka leżąca. W zależności od stanu zaburzeń orientacji, pacjentka była w
stanie wykonać kilka ruchów z własnej woli i była przejściowo bardzo niespokojna motorycznie. Do
momentu obserwacji pacjentka leżała na normalnym materacu. Próby wykorzystania innego rodzaju
materacy (materace makrokomórkowe) nie powiodły się, ponieważ na systemach makrokomórkowych
jej niepokój motoryczny znacznie wzrastał.
Kiedy mówiono do pacjentki otwierała oczy, ale nie mogła wykonać żadnych czynności motorycznych
(np. podnieść ręki) we właściwy sposób. Pacjentka była czasami bardzo niespokojna i nie rozpoznawała
miejsca, czasu ani ludzi.
4
Po zakończeniu 4-tygodniowego okresu obserwacji, pacjentka została ponownie umieszczona na normalnym materacu, który był stosowany wcześniej. Po 3 dniach, zaburzenia orientacji powróciły do stanu pierwotnego, czyli oceny „2“ i
pozostały na tym poziomie.
16
W dniu 12 maja 2003 u pacjentki zastosowano system Thevo-Activ. Po siedmiodniowej stymulacji na
Thevo-Activ, jej stan znacznie się poprawił: wartość oceny kryteriów “nieadekwatne zachowanie “ i
“nieodpowiednia komunikacja “, na początku badania wynosiła „2” w skali oceny zaburzeń orientacji, a
w ciągu trzech następnych tygodni osiagnęła „0.
Po zakończeniu 4-tygodniowego okresu obserwacji, pacjentka została ponownie umieszczona na
normalnym materacu, który był stosowany wcześniej. Po 3 dniach, zaburzenia orientacji powróciły do
stanu pierwotnego, czyli oceny “2” i pozostały na tym poziomie.
Zmiana była tak znacząca, że członkowie rodziny, którzy byli również opiekunami pacjentki zażądali
ponownego zastosowania systemu Thevo-Activ. W rezultacie, pacjentka przez trzy tygodnie
ponownie leżała na materacu Thevo Activ. Jej dezorientacja ponownie zanikła tj. po 3 dniach było
znów możliwe komunikowanie się z pacjentką. Po tym drugim okresie obserwacji, pacjentka została
przeniesiona do szpitala ze względu na jej stan ogólny. Zmiana była tak znacząca, że członkowie
rodziny, którzy byli również opiekunami pacjentki zażądali ponownego zastosowania systemu
Thevo-Activ. W rezultacie, pacjentka przez trzy tygodnie ponownie leżała na materacu Thevo
Activ. Jej dezorientacja ponownie zanikła tj. po 3 dniach było znów możliwe komunikowanie się
z pacjentką. Po tym drugim okresie obserwacji, pacjentka została przeniesiona do szpitala ze względu
na jej stan ogólny.
17