Przedmiotowe zasady oceniania

Przedmiotowe zasady oceniania
Przedmiotowe Zasady Oceniania z języka łacińskiego
obowiązujące w roku szkolnym 2012/13 r. W VIII LO realizowany przez nauczycieli
przedmiotu: Zdzisława Jankowska
I.
Założenia ogólne
Każdy uczeń jest oceniany zgodnie z zasadami Wewnątrzszkolnych Zasad Oceniania.
Każdy uczeń zna kryteria oceniania.
Wymagania na poszczególne oceny w formie pisemnej są ogólnodostępne w bibliotece
szkolnej.
4. Realizacja każdego działu jest poprzedzona poinformowaniem uczniów
o wymaganiach edukacyjnych z uwzględnieniem poziomu wymagań.
5. Przedmiotem oceniania są różne formy aktywności uczniów.
6. Prace klasowe i sprawdziany muszą być zapowiadane z tygodniowym wyprzedzeniem i
wpisane do dziennika, a nauczyciel jest zobowiązany do określenia formy pracy
klasowej (forma opisowa, forma testu).
7. W tygodniu mogą odbyć się tylko 2 prace klasowe oraz 3 sprawdziany zapowiedziane
na lekcji poprzedniej, przy czym w jednym dniu może odbyć się tylko 1 praca klasowa
lub 1 sprawdzian.
8. Nauczyciel jest zobowiązany do oddania prac klasowych w ciągu 3 tygodni, w
przeciwnym razie nie może wpisać do dziennika ocen niedostatecznych; czasu
nieobecności nauczyciela w szkole nie wlicza się do trwania tego terminu.
9. Kartkówki nie muszą być zapowiedziane.
10. Terminy praca klasowa, sprawdzian i kartkówka rozumie się następująco:
a) kartkówka - krótka forma sprawdzenia wiadomości ucznia z ostatniej lekcji,
trwająca 5 - 20 min.,
b) sprawdzian - sprawdzenie bieżących wiadomości ucznia (obejmującego materiał
2 – 5 jednostek lekcyjnych), trwający 30 - 45 min.,
c) praca klasowa - sprawdzenie wiadomości ucznia z szerszej partii materiału
(działu), trwająca 1godz. lekcyjną lub więcej.
11. W razie stwierdzenia niesamodzielnej pracy ucznia, nauczyciel przerywa mu pisanie
i stawia ocenę niedostateczną za wykonywane zadanie (pracę pisemną) bez możliwości
jej poprawienia.
12. Warunkiem przeprowadzenia kolejnego sprawdzianu lub kolejnej pracy klasowej jest
oddanie poprzedniego.
13. Warunkiem przeprowadzenia pracy klasowej jest oddanie wszystkich zaległych
kartkówek i sprawdzianów.
14. Uczeń ma prawo do poprawy pracy klasowej, o ile otrzymał z niej ocenę niedostateczną
lub dopuszczającą.
15. Uczeń, który był nieobecny w szkole tylko jeden dzień musi być przygotowany do pisania
testu na najbliższej lekcji.
16. Uczeń może poprawiać 1 i 2, wynik poprawy zostanie wpisany do dziennika jeśli jest
inny niż ten, który uczeń uzyskał na początku. Uczeń może poprawiać ocenę tylko raz.
17. Termin i formę poprawy wyznacza nauczyciel nie później niż na 2 tygodnie po oddaniu
prac.
18. W terminie tym piszą też uczniowie nieobecni w sposób nieusprawiedliwiony i nie mają
już oni możliwości poprawy tej pracy.
19. Nauczyciel przy wystawianiu oceny rocznej/semestralnej bierze pod uwagę obie oceny
(z pracy klasowej i poprawy).
1.
2.
3.
1
20. Ocenianiu towarzyszą systematycznie dokonywane formy sprawdzania wiedzy i
umiejętności jako element oceniania bieżącego: odpowiedzi ustne, prace domowe,
aktywność na zajęciach.
21. Pierwszy dzień po feriach i przerwach świątecznych jest dniem bez pytania, natomiast
na okres przerw świątecznych i ferii nie zadaje się prac domowych zarówno pisemnych,
jak i ustnych (z wyjątkiem klas maturalnych).
22. Uczeń ma prawo w sytuacjach wyjątkowych zgłosić jedno nieprzygotowanie w
semestrze (nie dotyczy to zapowiedzianych prac klasowych lub testów).
Nieprzygotowanie uczeń zgłasza na początku lekcji.
II.
Skala i kryteria oceniania
Oceny bieżące oraz oceny klasyfikacyjne ustala się według skali:
6 – celujący
5 – bardzo dobry
4 – dobry
3 – dostateczny
2 – dopuszczający
1 – niedostateczny
Oceny bieżące wyrażone są pełnymi stopniami skali 1-6, a oceny klasyfikacyjne są zapisane
słownie.
Ogólne kryteria stopni
 stopień celujący, otrzymuje uczeń, który:
- posiadł wiedzę i umiejętności znacznie wykraczające poza program nauczania, będące
efektem samodzielnej pracy, wynikające z indywidualnych zainteresowań,
- biegle posługuje się zdobytymi wiadomościami, rozwiązując problemy teoretyczne i praktyczne
z zakresu programu nauczania,
- proponuje rozwiązania nietypowe,
- rozwiązuje zadania wykraczające poza program,
- osiąga sukcesy w konkursach i olimpiadach przedmiotowych,

-
stopień bardzo dobry, otrzymuje uczeń, który:
opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności określany programem nauczania,
sprawnie posługuje się zdobytymi wiadomościami,
potrafi korzystać z różnych źródeł informacji,
łączy wiedzę z różnych przedmiotów i dziedzin oraz stosuje ją w nowych sytuacjach,
 stopień dobry, otrzymuje uczeń, który
- opanował wiadomości i umiejętności określone programem nauczania, w tym opanował treści
złożone,
- samodzielnie rozwiązuje problemy typowe, użyteczne w życiu pozaszkolnym,
- systematycznie pogłębia swoją wiedzę,
 stopień dostateczny, otrzymuje uczeń, który
- opanował podstawowe wiadomości i umiejętności ujęte w programie nauczania,
- posiada proste umiejętności pozwalające rozwiązywać z pomocą nauczyciela problemy
typowe,
- jest mało aktywny, nie zawsze systematyczny,
2
 stopień dopuszczający, otrzymuje uczeń, który
- ma braki w wiadomościach i umiejętnościach objętych programem nauczania, ale braki te nie
uniemożliwiają dalszego kształcenia,
- rozwiązuje z pomocą nauczyciela typowe zadania o niewielkim stopniu trudności, często
powtarzające się w procesie nauczania,
- pracuje niesystematycznie,
- jest mało aktywny w zakresie samokształcenia,
 stopień niedostateczny, otrzymuje uczeń, który:
- nie opanował koniecznych wiadomości i umiejętności objętych programem nauczania i
najważniejszych w uczeniu danego przedmiotu,
- nie potrafi rozwiązać zadań o elementarnym stopniu trudności i nie wykazuje chęci współpracy
z nauczycielem.
III.
Metody sprawdzania osiągnięć ucznia
W kontroli bieżącej stosuje się następujące metody i przypisuje im się wagi ocen:
 elementy obowiązkowe:
waga oceny:
- praca klasowa
3
- sprawdzian obejmujący szerszy zakres materiału
2
- kartkówka
1
- aktywność na zajęciach
1
- odpowiedź ustna
2
- zadanie domowe
1
 elementy uzupełniające
- prezentacja
2
- referat
2
- udział w konkursach – „+”, trzy pierwsze miejsce w poszczególnych etapach – ocena
celująca, miejsce 4 i 5 – ocena bardzo dobra – waga 3
IV.
Procedura oceniania
Przedmiotem oceniania ucznia są:
 wiadomości i umiejętności intelektualne i praktyczne uczniów wynikające
z realizowanych programów nauczania,
 zaangażowania ucznia w procesie samokształcenia,
 postawa ucznia.
Przeliczenie punktów uzyskanych w większych formach pisemnych na ocenę szkolną
odbywa się z zachowaniem niżej wymienionego schematu:
0 % - 49%
niedostateczny
50% - 64%
dopuszczający
65% - 74%
dostateczny
75% - 89%
dobry
90% - 100%
bardzo dobry
powyżej 100% (zad. dodatkowe)
celujący
Ocenianie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
W sposób zindywidualizowany oceniani być mogą:
a. Uczniowie szczególnie uzdolnieni, przejawiający talent w uczeniu się języka
b. Uczniowie, którym trudniej jest osiągnąć określone programem cele, ze względu na
stwierdzone u nich dysfunkcje (dysleksja, dysgrafia, dysortografia czy zaburzenia słuchu).
Podlegają oni obniżonym wymogom w zakresie określonym przez psychologa, pedagoga lub
terapeutę.
3
V.
Sposób ustalania oceny semestralnej
Ocenę semestralną wystawia nauczyciel, na bazie ocen cząstkowych, uzasadniając ją.
Uczeń otrzymuje ocenę, której kryteria są najbliższe sprawdzonym osiągnięciom.
VI.
Sposoby informowania ucznia o przedmiotowych osiągnięciach,
Propozycje ocen semestralnych (rocznych) podawane są uczniom zgodnie z
harmonogramem roku szkolnego
- poinformowanie uczniów przez nauczycieli przedmiotu
- poinformowanie rodziców na „drzwiach otwartych” przez wychowawców klas
VII. Ustopniowane wymagania programowe:
Materiał nauczania z podziałem na lata nauki:
Klasa I
Morfologia
Opanowanie pamięciowe podstawowych wzorów odmian rzeczowników i czasowników – P.
Wymowa i akcent w języku łacińskim. Wyrazy proste i złożone – P.
Rzeczowniki deklinacji I–III (podstawowe wzory odmian). Pluralia tantum – P.
Przymiotniki deklinacji I, II, III – P.
Zaimki osobowe, zaimek zwrotny, zaimki dzierżawcze, pytające (quis? quid?), wskazujące is,
ea, id; idem, eadem, idem,
zaimki nieokreślone, zaimek względny – P.
Czasowniki I–IV koniugacji. Indicativus activi i passivi czasów: praesens, imperfectum,
futurum I, perfectum, plusquamperfectum
i futurum II; imperativus praesentis activi i passivi; infinitivus praesentis, perfecti activi i
passivi. Supinum.
Participium perfecti passivi – P.
Słowo posiłkowe esse ze złożeniami – P.
Coniunctivus praesentis, imperfecti, perfecti, plusquamperfecti activi i passivi czasowników
wszystkich koniugacji – P.
Liczebniki główne i porządkowe od 1 – 100, odmiana mille – P.
Nieregularności w odmianie rzeczowników – R.
Przymiotniki zaimkowe – R.
Składnia
Budowa zdania pojedynczego; podmiot, orzeczenie czasownikowe, imienne; infinitivus jako
dopełnienie – P.
Przyimki łączące się z accusatiwem i ablatiwem – P.
Przeczenie w zdaniu łacińskim. Dopełnienie po przeczeniu – P.
Accusativus cum infinitivo; nominativus cum infinitivo; accusativus duplex; nominativus
duplex – P.
Dativus possessivus – P. Ablativus temporis – P.
Zdania względne – P.
Zdania okolicznikowe – czasu, przyczyny, warunku, przyzwolenia – z orzeczeniem w
indicatiwie – P.
Zdania warunkowe (modus potentialis i irrealis) – P.
Zdania celowe i dopełnieniowe (ut finale, ut obiectivum) – P.
Coniunctivus w zdaniach głównych – P.
Ablativus causae – R.
4
Słownictwo (około 600 słów i zwrotów)
Grupowanie wyrazów etymologicznie pokrewnych (audire, auditor, auditio, auditorium) – P.
Przyimki w roli przedrostków przy czasownikach (ad-iuvo, con-struo, de-vinco, ex-cedo, invenio, prae-pono, sub-duco) – P.
Grupowanie synonimów, homonimów– R.
Przyrostki przymiotnikowe i rzeczownikowe (labor – laboriosus; delectatio – delectabilis) – R.
Klasa II
Morfologia
Rozpoznawanie wszystkich poniżej wymienionych form – P.
Pamięciowe opanowanie stopniowania przymiotników, tworzenia i odmiany participiów – P.
Rzeczowniki: IV–V deklinacja – P.
Przymiotniki: stopniowanie regularne – P, oboczności w stopniowaniu – P, stopniowanie
nieregularne – P i opisowe – R.
Przysłówek: zasady tworzenia od przymiotników I–II oraz III deklinacji – P. Stopniowanie
przysłówków – P.
Zaimki wskazujàce: hic, ille, iste, ipse – P.
Czasownik: participium praesentis activi, futuri activi i passivi (gerundivum); gerundium;
infinitivus futuri activi; volo,
nolo, malo; eo; fio; fero i z∏o˝enia; verba defectiva – P.
Składnia
Składnia imion miast – P.
Accusativus cum infinitivo futuri, ablativus comparativus, genetivus partitivus – P. Składnia
przypadków (rozszerzenie) – R.
Gerundivum w funkcji przydawki i orzecznika – R.
Coniugatio periphrastica activa i passiva. Dativus auctoris – R.
Participium zastępujące zdania podrzędne – P.
Ablativus absolutus – P.
Zdania pytajne zależne – P, consecutio temporum – R.
Zdania czasowe (cum historicum) – P.
Zdania przyczynowe – P.
Zdania przyzwolone – P.
Słownictwo
Rozszerzenie o ok. 600 nowych słów zasobu wyrazów i zwrotów z czytanych tekstów – P.
Czasowniki złożone z przedrostkami (cd.) – P.
Grupowanie wyrazów etymologicznie pokrewnych i zapożyczeń (cd.) – R.
Grupowanie synonimów, homonimów (cd.) – R.
Grupowanie zwrotów frazeologicznych – R.
Systematyzowanie znaczeń i roli przedrostków i przyrostków – R.
Nauczyciel uczący:
Zdzisława Jankowska
5