SCENARIUSZ PROGRAMU ARTYSTYCZNEGO „NA

SCENARIUSZ PROGRAMU ARTYSTYCZNEGO
„NA LUDOWO”
Scenografia: kolorowe chusty, wycinanki, gaiki, marzanna, kolorowe kokardy, wiklinowe
kosze i inne elementy, które kojarzą się z folklorem.
Występujące dzieci powinny być ubrane w stroje przypominające ludowe (kolorowe
spódnice, białe koszule, kapelusze, itp.)
Prowadzący:
Witamy wszystkich zebranych na programie artystycznym,
który nosi tytuł „Na ludowo”.
Postaramy się choć w maleńkiej części przedstawić bogactwo
i różnorodność polskiego folkloru.
Dziecko I :
„Witajcie nam tutaj”
Witajcie nam tutaj drodzy przyjaciele,
Z wami nasza radość, słońce i wesele.
Piosenka, piosenka niby biała chmurka,
Obłokiem upadnie na nasze podwórka.
Dziecko II :
I na wasze serca i na wasze dłonie,
Serdecznym kochaniem owinie wam skronie.
Niech wam najmilejsi dobrze z nami będzie.
Niech się nasza przyjaźń mocną nicią przędzie.
Dziecko III : Polonez jest polskim tańcem, zwanym dawniej: wielkim, okrągłym,
pieszym, chmielowym. W muzyce ludowej znany jako chodzony
lub równy. Taniec uroczysty w metrum „na trzy czwarte”, tańczony parami
sunącymi powoli w korowodzie.
Dziecko IV : Poloneza czas już zacząć!
Dzieci tańczą poloneza (układ wg pomysłu nauczyciela)
Prowadzący : Folklorem nazywamy sztukę ludu. Melodia i rytm wielu pieśni ludowych
zależy od rejonu, z którego pochodzą. Melodię i teksty pieśni kaszubskich
cechuje na ogół surowość, pieśni wielkopolskich – swoboda,
a pieśni kujawskich – smutek.
Dziecko V : Górale śpiewają o halach, turniach, jaskiniach i zbójnikach.
Dzieci śpiewają piosenkę „Idzie dysc”
Idzie dysc, idzie dysc,
idzie sikawica.
Uleje, usiece (x3)
Janickowe lica!
Nie lij, dyscu nie lij,
Bo cie tu nie trzeba.
Obeńdź lasy, góry, (x3)
zawróć się do nieba!
Dziecko VI : Bardzo znaną piosenką z południowego regionu Polski znają chyba wszyscy?
Dzieci śpiewają piosenkę „W murowanej piwnicy” i tańczą z ciupagami.
W murowanej piwnicy
Tańcowali zbójnicy.
Kazali se piknie grać
I na nózki pozirać.
Tańcowałbyk, kiebyk móg,
kiebyk nie mioł krziwych nóg.
A ze krziwe nózki mom,
kie podskoce, to się gnom.
Ej, zbójnicek, zbójnicek
wyrubał se chódnicek,
wyrubał se i droge,
jo mu zrównać ni mogę.
Łapił zbójnik zbójnicke,
potargał jej spódnicke,
a zbójnicka za nim, za nim,
potargała cuzka na nim.
Prowadzący: Przenieśmy się teraz na północ naszego kraju, gdzie mieszkańcy tych terenów –
Kaszub, Pomorza i Mazur – często rybacy – przekazują w pieśniach swe lęki
związane z wodą, śpiewają o niebezpieczeństwach grożących im na morzu
i szczęśliwych powrotach do domu.
Dziecko VII : Żeglarz rusza w drogę, żeglarz rusza w rejs.
Płyń więc marynarzu, zabierz z sobą pieśń.
Dzieci śpiewają pieśń „Oj, żeglujże żeglarzu”
Oj, żeglujże żeglarzu
całą nockę po morzu,
hej, hej, żeglarzu,
całą nockę po morzu.
Jakże ja mam żeglować,
kiej nadchodzi ciemna noc,
hej, hej, żeglować
kiej nadchodzi ciemna noc.
Zapal świeczkę albo dwie,
przyżeglujże ty do mnie,
hej, hej, albo dwie,
przyżeglujże ty do mnie.
Prowadzący : Mowa Kaszubów jest dla nas często niezrozumiała, aby to udowodnić
zaśpiewamy piosenkę „Wele, wele wetka”.
Dzieci śpiewają piosenkę „Wele, wele wetka”
Wele, wele, wetka, gdzeż te beła?
Wele, wele, wetka, u stareszki.
Wele, wele, wetka, coś dostała?
Wele, wele, wetka, miska peszki.
Wele, wele, wetka, tata przeniós,
wele, wele, wetka, ful miech slewów.
Wele, wele, wetka, smakowało?
Wele, wele, wetka, jo jo jo.
Dziecko VIII : Taniec pojawił się na wsi z okazji większych uroczystości, obrzędów, zabaw.
Podobnie jak pieśń – był przekazywany z pokolenia na pokolenie.
Prowadzący: Jednym z takich obrzędów jest Powitanie Wiosny, któremu towarzyszył gaiksymbol budzącej się do życia przyrody.
Dzieci niosąc gaik śpiewają pieśń „Gaiczek zielony”
Gaiczek zielony,
pięknie przystrojony
w czerwone wstążeczki
przez śliczne dzieweczki.
A ten gaiczek z lasu idzie,
dziwują mu się wszyscy ludzie,
idzie po lipowym moście,
przypatrują mu się goście.
Już skowronek k’nam zawitał,
Wojtuś, bociek, już zaklektał,
jaskółeczki gniazdka sprzęgły,
kurki, gąski się wylęgły.
Gaiczek zielony…
A tu zima ciężka byławszystkie ziółka wymroziła,
ale my się tak starały
i te ziółka nazbierały.
Gaiczek zielony…
Dziecko IX :
„Wiejska dziewczyna”
Wiejska dziewczyna w tym wiejskim stroju
Najpiękniej wygląda w świecie.
Jako na miedzy ta róża polna,
Jako to łąkowe kwiecie.
Dziecko X :
Sukienka na niej suto marszczona
Gorset wyszywany w kwiaty.
Włosy w warkocze równo splecione,
A w tych warkoczach bławaty.
Dziecko XI :
Fartuszek jeszcze w pasie związany,
Na głowie chusteczka krasna.
Sznurek korali dokoła szyi,
A twarz pogodna i jasna.
Dziewczyna: Bo matuś moja tak się stroiła
I ja też kocham te stroje.
Te stroje wiejskie, piękne i proste,
Jak proste jest serce moje.
Dzieci śpiewają piosenkę „Miała baba koguta”
Miała baba koguta (x3)
Wsadziła go do buta, do buta, siedź! (dziewczynka wkłada do buta napis KOGUT)
O mój miły kogucie (x6),
Jakoż ci tam w tym bucie(x4) jest?
Miała baba indora (x3)
Wsadziła go do wora, do wora, siedź! (dziewczynka wkłada do worka napis INDOR)
O mój miły indorze (x6),
Jakoż ci tam w tym worze (x4) jest?
Prowadzący: Z czasem takie tańce regionalne, jak krakowiak, oberek, kujawiak
i polonez stały się polskimi tańcami narodowymi. Tradycje te chronią przed
zapomnieniem folklorystyczne zespoły pieśni i tańca.
Dzieci śpiewają piosenkę „Tańcowała ryba z rakiem”
(dwoje dzieci przebranych za rybę i raka tańczą podczas piosenki)
Tańcowała ryba z rakiem
a cebula z pasternakiem,
cebula się przyglądała,
jak pietruszka tańcowała.
Tańcowała śliwa z banią,
Grochowianka z miotłą za nią.
Dziwujcie się, Ludkowie,
jak ta miotła tańcuje.
Dziecko XII : Już zabawa się skończyła,
Już do domu wracać czas.
Tak nam dobrze z wami było –
Radość dzielić pośród was.
Dziecko XIII : Do widzenia, do widzenia,
Do miłego zobaczenia.
Do widzenia, do widzenia –
Może znów spotkamy się.
Wszystkie dzieci stają w rzędzie i kłaniają się na pożegnanie.
Opracowała Katarzyna Staszczyk
nauczycielka Szkoły Podstawowej w Witankowie