Dzięcioł pstry - Turystyczny Szlak Ornitologiczny
Transkrypt
Dzięcioł pstry - Turystyczny Szlak Ornitologiczny
SCENARIUSZ ZAJĘĆ nr 4 - turystyczny szlak ornitologiczny Temat . Dziupla i ich mieszkańcy - dzięcioł pstry duży - mieszkaniec gminy Żyrzyn ,Baranów, Puławy ... Cele uczeń: potrafi rozpoznać dzięcioła pstrego dużego zna przystosowania dzięciołów do wykuwania dziupli i zdobywania pożywienia wie, jak powstają dziuple rozumie znaczenie starych, próchniejących drzew w lesie Metody: rozmowa dydaktyczna, obserwacja okazów naturalnych w terenie Formy pracy: indywidualna i grupowa Czas trwania zajęć: 2 jednostka lekcyjne Środki dydaktyczne: Fotografie dzięcioła, karty pracy- krzyżówki, lornetki, aparat fotograficzny 1 Podstawowe informacje; Wygląd ; Ptak wielkości drozda o kontrastowym upierzeniu ściśle związany z korowiną drzew. Kuper, ogon, skrzydła, grzbiet i wierzch głowy czarne. U samca na tylnej części głowy (potylicy) jaskrawoczerwona, poprzeczna pręga, której brak u samicy. Tęczówki oczu są czerwone. Czarny pas ciągnie się od dzioba w kierunku piersi. Drugi otacza górną część szyi. Dolna część brzucha i podogonie w kolorze jaskrawoczerwonym oddzielają się wyraźnie od białego spodu - jest charakterystyczna dla tego gatunku cecha ubarwienia. Na szyi dwie białe plamy, podobnie na barkach oraz skrajnych sztywnych sterówkach. Ma mocny, dłutowaty ciemnoszary dziób i szare nogi. Czepne nogi dostosowane są do siadania na pionowych pniach, dwa palce są skierowane ku przodowi a dwa ku tyłowi. Młode dzięcioły mają natomiast całe ciemię i tył głowy czerwonopomarańczowe. Ptak nie jest płochliwy, choć zachowuje ostrożność. Jego lot jest falisty. Jest nieco mniejszy od kokosa Długość ciała ok. 23 cm Rozpiętość skrzydeł ok. 44 cm Masa ok. 88 g. Śpiew zastąpiło bębnienie o korę drzewa, które służy oznajmianiu innym samcom o zajętym terytorium i gotowości do jego obrony oraz ma przywabiać samicę. Słychać go jako krótką serię szybko powtarzanych mocnych uderzeń dziobem. Aby wzmocnić efekt dzięcioł duży bębni w wypróchniałą korę pod którą znajduje się pusta przestrzeń. Gdy takiej brakuje może uderzać nawet w blaszane dachy lub anteny. Działa to wtedy jak pudło rezonansowe i werblowy sygnał godowy roznosi się 2 daleko. Usłyszeć go można w lasach i parkach od marca do czerwca. Gdy wspina się po pniu wydaje ciche "kik a gdy jest spłoszony "gi gi gi" SAMICA (z lewej) i SAMIEC (z prawej) Występowanie ; Zamieszkuje lasy całej Europy północnej i środkowej Azji oraz północnej Afryki. Zasadniczo osiadły, choć część populacji wędruje jesienią wykazując inwazyjność. Ma to miejsce w latach niedoboru nasion. Pojawia się wtedy liczniej w Europie Środkowej i Zachodniej. W Polsce rozpowszechniony, średnio liczny ptak lęgowy. Najliczniejszy i najpowszechniejszy z polskich dzięciołów, występujący we wszystkich drzewostanach w całym kraju i przez cały rok. W naszym regionie zamieszkuje na terenie rezerwatu Piskory. Ptak ten jest pod ścisłą ochroną Okres wysiadywania ; Obydwoje rodzice przez okres 12–13 dni, licząc od złożenia ostatniego jaja. Pisklęta, gniazdowniki, przebywają w dziupli 21 do 25 dni i są wtedy bardzo hałaśliwe. Młode zdradzają swoją obecność w dziupli odzywając się nieprzerwanie. Jedno z nich stale wygląda z dziupli czekając aż rodzice przylecą z pokarmem. Oboje rodzice dokarmiają je nawet gdy już opuszczą gniazdo. Zimą dzięcioła dużego można spotkać w mieszanych stadach złożonych również z sikor, kowalików, pełzaczy i mysikrólików. Razem starają się szukać pokarmu i nawzajem ostrzegają przed 3 drapieżnikami. O tej porze roku odwiedza też karmniki. Składane w pierwszej dekadzie mają w ilości 5-7, gdy wykuwanie dziupli jest już zakończone. Mają białą, grubą skorupę z połyskiem i średnie wymiary 25 x 19 mm. Dzięcioł duży wprowadza ten lęg jeden raz w ciągu roku. Gniazduje od kwietnia do czerwca Pożywienie; W okresie wiosny i lata (lęgowym) jego pożywienie stanowią głównie owady i ich larwy wydobywane z drewna (np.: gąsienice motyli, mrówki, chrząszcze). Zimą i jesienią, przy ograniczonej dostępności pokarmu żywego, jego dieta wzbogaca się o nasiona drzew sosnowych oraz świerkowych a także owoce. Zimą chętnie pojawia się w karmnikach ze słoniną. Może żywić się także padliną. Pewną osobliwością tych dość dużych ptaków jest to, że najchętniej zjadają mszyce. Wiosną dzięcioły mogą nakłuwać korę brzóz i pić wyciekający sok roślinny. Czasem zjadają też ptasie jaja i pisklęta. W porównaniu z innymi gatunkami dzięciołów jego dieta jest zatem mniej wyspecjalizowana. Jak powstają dziuple? Dziuple mogą powstawać w próchniejących miejscach na drzewach, w wyniku działania wiatru i wody (wymywanie i wywiewanie próchna powoduje wytworzenie się zagłębienia - dziupli). Jednakże dziuple powstają przede wszystkim w efekcie intensywnej pracy jednej grupy ptaków - dzięciołów. To właśnie one aktywnie wykuwają w drzewach dziuple, aby w ich bezpiecznym wnętrzu złożyć jaja i wychować pisklęta. W Polsce występuje 10 gatunków dzięciołów, zgrupowanych w pięciu rodzajach: Dzięcioły, z wyjątkiem krętogłowa, są jedynymi ptakami, które wykuwają w drzewie swoje gniazda zwane dziuplami. Jeszcze tylko sikory - czarnogłowa i uboga, potrafią wydłubać dziuplę, jednak tylko w miękkim murszejącym drewnie. Oprócz dziupli przeznaczonych do wychowania piskląt przygotowują również dziuple noclegowe. Większość dzięciołów wykuwa rokrocznie nowe dziuple, w których się gnieździ. Tylko niektóre gatunki korzystają ponownie z dziupli zeszłorocznych (dzięcioł zielony i dzięcioł duży). Wykuwanie dziupli jest nie lada pracą, wykonuje ją zarówno samiec, jak i samica. Czas poświęcony na wykucie dziupli jest różny, waha się od kilkunastu do ponad czterdziestu dni. Najpierw ptaki wydrążają okrągły otwór, skierowany nieco pod górę, co zapobiega zaciekaniu wody deszczowej, a następnie skierowują dziuplę prostopadle w dół. Zazwyczaj ma ona kształt worka i jest zaokrąglona na dole. Bywają również jednak nieco inne kształty, zwłaszcza w drzewach mocno spróchniałych. Zdarza się, że ptaki umieszczają otwór dziupli tuż pod rosnącą na drzewie hubą, co 4 chroni gniazdo przed ściekającą po pniu wodą. Dziupli nie wyścielają niczym i składają jaja bezpośrednio na chropowate drewno. Jaja wszystkich gatunków dzięciołów nie mają barw ochronnych, lecz są czysto białe, gdyż ukryte we wnętrzu drzewa są niewidoczne dla drapieżników. Wysokość umieszczenia dziupli na drzewie jest różna i może wahać się od 0, 5 m do 25 m nad ziemią. Opis gry pt. "Dzięciołowe kółko i krzyżyk" Gra jest oparta na znanej zabawie w "Kółko i krzyżyk" polegającej na umieszczaniu na dziewięciu polach kółek i krzyżyków. Wygrywa grupa, która pierwsza uzyska w linii pionowej, poziomej lub po przekątnej własny znak (kółko lub krzyżyk). Uczniów dzielimy na dwie grupy. Każda wybiera przewodniczącego, który również ma prawo głosu. Każda drużyna wybiera swój znak (kółko lub krzyżyk). Zadaniem przewodniczącego będzie umieszczanie w kwadracie znaku grupy, gdy jego drużyna prawidłowo odpowie na pytanie. Po ustaleniu pierwszeństwa odpowiedzi przewodniczący podaje nauczycielowi numer pytania dla swojej grupy. Odpowiada pierwsza zgłaszająca się osoba z drużyny. Gdy odpowiedź jest prawidłowa, przewodniczący zaznacza dowolnie w diagramie znak swojej grupy (jeśli nikt z grupy się nie zgłosi, co oznacza, że nikt nie zna prawidłowej odpowiedzi, odpowiedzieć na to pytanie może zespół przeciwny, uzyskując w ten sposób dodatkowy punkt poza kolejnością). Następnie przewodniczący drugiej grupy podaje numer pytania i procedura się powtarza aż do zwycięstwa którejś z drużyn. Liczba rund do rozegrania jest dowolna. Nauczyciel skreśla na "pasku" numery pytań, na które udzielono odpowiedzi. Przykład zakończonej rundy: XOXOXOOOX Zestaw pytań 1.. Dlaczego dzięcioły mają bardzo długie języki? - umożliwia im to wyciąganie owadów ukrytych w długich korytarzach wewnątrz pnia.. 2. Czy dzięcioły mogą po pniu schodzić głową w dół? - nie mogą. 3. Co stanowi główne pożywienie dzięcioła z? - różne gatunki mrówek. . 4. Opisz przystosowania dzięciołów do wykuwania dziupli - utrzymywanie pionowej sylwetki na pniu, co jest możliwe dzięki specjalnej budowie nóg i ogona; niezwykle silny i ostry dziób, specjalna budowa czaszki i dzioba. 5. Podaj nazwę najrzadszych polskich dzięciołów trójpalczasty, białogrzbiety, białoszyi.6. Który z dzięciołów na ogół najwyżej umieszcza swoją dziuplę? - dzięcioł czarny. 7. Co to jest wiosenne obrączkowanie drzew przez niektóre gatunki dzięciołów? - nakłuwanie wiosną drzew po to, aby spijać wypływający przez otwory sok drzewa.8. W jakim 5 drzewie dzięcioły najchętniej wykuwają dziuple? - w miękkim, często próchniejącym.9. Kiedy dzięcioły bębnią, po co i jak to robią? - wiosną, w okresie godowym, zaznaczają rewir, uderzają szybko dziobem w wypróchniały w środku fragment drzewa. 10. Dlaczego martwe, chore, wypróchniałe drzewa są ważne dla dzięciołów? - znajdują w nich dużo owadów w różnych stadiach rozwojowych, co stanowi pokarm dzięciołów, z ochotą wykuwają w nich dziuple, fragmenty wypróchniałego w środku drewna są potrzebne tym ptakom do wiosennego bębnienia. 11. Kto wykuwa dziuple u dzięciołów, samiec czy samica? - zarówno samiec, jak i samica. 12. Jak długo trwa wykuwanie dziupli? - od kilku do blisko czterdziestu dni. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 "Pasek" do skreślania pytań, na które udzielono odpowiedzi Część końcowa 5 min Zakończenie lekcji. Uczniowie stojąc w kręgu kończą rozpoczęte przez nauczyciela zdania: Ta lekcja była ................................................................................................................. Zapamiętałem że dzięcioła pstry .............................................................................................................. Podziękowanie uczniom za udział w lekcji. LITERATURA: Attenborough D. 1999. Prywatne życie ptaków, Muza S.A., Warszawa Jonsson L. 1998. Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Multico, Warszawa Kerrod R. 1991.Ptaki wodne. Encyklopedia świata zwierząt. Wiedza i Życie. Meissner W., Cofta T. 1998. Ptaki Bałtyku. Gatunki nurkujące. GBPW Kuling, Wydawnictwo Gdańskie. Dziuple i ich mieszkańcy" Wydawca Towarzystwo Miłośników Przyrody Warmii i Mazur "Natura" Autor scenariuszy Alina Rodziewicz Rysunki Tomasz Cofta, Tadeusz Markos Dolnośląska Fundacja Ekorozwoju źródła *www.wikipedia.org; **www.lornetki.com Strony internetowe: -http://pl.wikipedia.org/wiki/ 6