seminarium I.2010

"Leczenie zaburzeń depresyjnych i obsesyjno-kompulsyjnych
przy zastosowaniu
Hipnointegracyjnej Psychoterapii Głębi metodą W. Meinholda (H.I.T.T.®)"
seminarium 15-16.01.2010 r.
Metodę terapii opracowaną przez Wernera Meinholda moŜna w przybliŜeniu
opisać jako połączenie psychoanalizy i hipnozy, czyli hipnoanalizę.
W powszechnym uŜyciu dominuje opinia, Ŝe Zygmunt Freud, po około
dziesięcioletnim okresie stosowania hipnozy w terapii, zupełnie z niej zrezygnował.
Jednak w tekstach źródłowych moŜemy znaleźć wiele stwierdzeń świadczących o
tym, Ŝe docenił on wagę hipnozy takŜe w opracowaniu nowej metody terapii psychoanalizy. W swoim dziele „Wstęp do psychoanalizy” Freud napisał: „My,
psychoanalitycy, moŜemy uwaŜać się za jego [hipnotyzmu] prawnych spadkobierców
i nie zapominajmy, jak wiele zachęt i wyjaśnień teoretycznych zawdzięczamy mu”
(Freud, 1982, s. 448).
Werner Meinhold nawiązał do faktu doceniania hipnozy przez Freuda w
końcowym okresie jego Ŝycia. Przytoczył napisaną przez niego w ostatnim roku jego
Ŝycia myśl, Ŝe próba odejścia od hipnozy w rezultacie się nie udała, gdyŜ hipnoza
występuje w przeniesieniu, czyli w centralnym procesie zachodzącym w terapii.
Warsztaty Wernera Meinholda dotyczyły przede wszystkim depresji,
rozumienia jej ukrytych mechanizmów, omawiania i demonstrowania jego metody
terapeutycznej wywodzącej się między innymi z psychoanalizy, w której hipnozę
wykorzystuje się do pogłębiania wglądu terapeutycznego, a nie jako podłoŜe
oddziaływań sugestywnych.
Według prelegenta, pierwotnym powodem występowania depresji jest to, Ŝe
człowiek w oparciu o doświadczenie, nie mógł wykształcić w sobie bezwarunkowej
akceptacji i miłości. W wyniku tego brakuje mu poczucia prawa do istnienia takim
jakim jest. Prowadzi to do odrzucenia części potencjału jego osobowości we
wczesnym etapie rozwoju i ta część istnieje w ukrytej formie, „w piwnicy
nieświadomości”. Takie wyparte czy odsunięte od świadomości siły psychiczne
powodują w pewnym etapie Ŝycia wycofywanie się dostępnych wcześniej człowiekowi
sił psychicznych. Rezultatem tego procesu jest stan depresyjny.
Po teoretycznym omówieniu zagadnienia Werner Meinhold zaprezentował
sposób uŜycia swojej metody w stosunku do pacjenta depresyjnego (będącego w
terapii u hipnoterapeutki uczestniczącej w seminarium i posługującej się jego
metodą). Demonstracja wzbudziła Ŝywe zainteresowanie wśród uczestników
seminarium i zachęciła do zadawania pytań i dyskusji.
Podczas seminarium duŜo uwagi Werner Meinhold przykładał do
„dziedziczenia” psychicznych wzorców funkcjonowania, czyli przejmowania gotowych
wzorców psychicznych z wcześniejszych generacji danego człowieka. Przykładem
tego typu przekazów jest wzorzec określany w nurcie psychoanalitycznym przez
Bertranda Cramera jako „matka swojej matki”. Ta konstelacja psychiczna pojawia się
w sytuacji gdy dziecko ma być w intencji matki dopełnieniem jej braków i
substytutem niespełnionych dotąd potrzeb. Dzieje się to na planie nieświadomym.
Dziecko, jeszcze w łonie matki, stara się zapełnić braki psychiczne jakie w stanie
psychicznego zlania się w niej postrzega. Wówczas z obszarów nieświadomych
zasobów psychicznych wyszukuje wzór relacji matka-dziecko, czerpiąc z dostępnego
wzorca, wcześniejszej o generację, relacji matka-dziecko, czyli z relacji jaką tworzyła
obecna babcia dziecka z obecną jego matką, gdy ta była małym dzieckiem. Tego
typu doświadczenia są bardzo obciąŜające psychicznie i mogą tworzyć zręby
doświadczenia opisywanego w literaturze psychoanalitycznej przez Andre Greena
„kompleksu martwej matki”. WiąŜe się on z utratą więzi psychicznej z ukochaną
osobą matki, gdy ta zaczyna doświadczać depresji. W psychice dziecka powstaje
wtedy „depresja braku” po nieudanych próbach psychicznego oŜywienia matki. W
późniejszym okresie Ŝycia prowadzi to do niemoŜności stworzenia udanej relacji w
związkach z innymi ludźmi. W drugim dniu warsztatów omówione zostały zaburzenia
obsesyjno- kompulsyjne w rozumieniu psychologii głębi. Końcowym etapem była
superwizja, gdzie osoby posługujące się metodą Hipnointegracyjnej Psychoterapii
Głębi przedstawiały przebieg procesu terapeutycznego u konkretnych pacjentów i
miały okazję do wysłuchania komentarzy dotyczących rozumienia pacjenta i sugestii
na temat sposobów dalszej pracy. Uczestnicy seminarium mieli kolejną okazję aby
osobiście, w ciepłej, akceptującej atmosferze spotkać się z Wernerem Meinholdem,
poznać jego styl pracy, wzbogacić swoją wiedzę i doświadczenie terapeutyczne o
nowe, inspirujące poglądy.
W podzięce za to doświadczenie uczestnicy nagrodzili prelegenta spontanicznymi
oklaskami.
relację opracował Jerzy Korzewski