D - Sąd Rejonowy

Sygn. akt II K 563/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 listopada 2016 roku
Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Bartłomiej Niedzielski
Protokolant: Jadwiga Jankowska
przy udziale Prokuratora: -----------------po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 14 października i 4 listopada 2016 r.
sprawy:
1. T. L. ur. (...) w R. s. W. i T. z d. J.
oskarżonego o to, że:
I. w maju 2015 roku w miejscowości K., pow. (...) woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z K. M. (1), jako
wiceprezes firmy PPHU (...) sp. z o. o. z/s w K. w celu użycia jako autentyczny przerobił dokument o nazwie (...)
wystawiony przez Miejskie Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. dla firmy PPHU (...) sp. z o. o. opatrzonego datą 02 lipca
2013 roku i sygn. (...) w ten sposób, że z treści ww. dokumentu usunął zwrot „osprzęt sieciowy” wpisując w jego miejsce
zwrot „ okładziny hamulcowe”, a następnie tak przerobiony dokument przedłożył jako autentyczny w kserokopii, którą
potwierdził za zgodność z oryginałem w (...) SA poprzez jego dołączenie do oferty spółki PPHU (...) sp. z o.o. złożonej
do postępowania o udzielenie zamówienia nr (...)
tj. o czyn z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk
II. w nieustalonej dacie w miejscowości K., pow. (...) woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z K. M. (1), jako
wiceprezes firmy PPHU (...) sp. z o. o. z/s w K. w celu użycia jako autentyczny na potrzeby realizacji umowy nr
(...) zawartej w dniu 19.05.2015 r. z (...) SA podrobił dokument w postaci decyzji Prezesa (...) o dopuszczeniu do
stosowania ciernych okładzin hamulcowych typu (...)/190 wydanej dla PPHU (...) sp. z o.o. poprzez wytworzenie
tego dokumentu wykorzystując treści z decyzji (...) wydanych dla firmy (...) sygn. l. dz. GEM- (...) o dopuszczeniu do
stosowania ciernych okładzin hamulcowych o oznaczeniu (...) 110 i syg. l.dz. GEM- (...) o dopuszczeniu do stosowania
ciernych okładzin hamulcowych o oznaczeniu (...) 190;
tj. o czyn z art. 270 § 1 kk
2. K. M. (1) z d. J. ur. (...) w B. c. Z. i M. z d. K.
oskarżonej o to, że:
III. w maju 2015 roku w miejscowości K., pow. (...) woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z T. L., jako prezes
firmy PPHU (...) sp. z o. o. z/s w K. w celu użycia jako autentyczny przerobiła dokument o nazwie (...) wystawiony
przez Miejskie Przedsiębiorstwo (...) sp. z o. o. dla firmy PPHU (...) sp. z o. o. opatrzonego datą 02 lipca 2013 roku
i sygn. (...) w ten sposób, że z treści ww. dokumentu usunęła zwrot „osprzęt sieciowy” wpisując w jego miejsce zwrot
„ okładziny hamulcowe”, a następnie tak przerobiony dokument przedłożyła jako autentyczny w kserokopii, którą
potwierdziła za zgodność z oryginałem w (...) SA poprzez jego dołączenie do oferty spółki PPHU (...) sp. z o.o. złożonej
do postępowania o udzielenie zamówienia nr (...)
tj. o czyn z art. 270 § 1 kk w zw. z art.12 kk
IV. w nieustalonej dacie w miejscowości K., pow. (...) woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z T. L., jako prezes
firmy PPHU (...) sp. z o. o. z/s w K. w celu użycia jako autentyczny na potrzeby realizacji umowy nr (...) zawartej
w dniu 19.05.2015 r. z (...) SA podrobiła dokument w postaci decyzji Prezesa (...) o dopuszczeniu do stosowania
ciernych okładzin hamulcowych typu (...)/190 wydanej dla PPHU (...) sp. z o. o. poprzez wytworzenie tego dokumentu
wykorzystując treści z decyzji (...) wydanych dla firmy (...) sygn. l.dz. GEM- (...) o dopuszczeniu do stosowania ciernych
okładzin hamulcowych o oznaczeniu (...) 110 i sygn. l. dz. GEM - (...) o dopuszczeniu do stosowania ciernych okładzin
hamulcowych o oznaczeniu (...) 190;
tj. o czyn z art. 270 § 1 kk
1. uznaje T. L. i K. M. (2) w miejsce czynów opisanych w punktach I oraz III za winnych tego, że w dniu 4 maja 2015
r. w K. (woj. (...)) będąc członkami zarządu P. P. (1) Sp. z o. o. w K., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu użycia
za autentyczny, w postępowaniu prowadzonym przez (...) SA o udzielenie zamówienia nie objętego obowiązkiem
stosowania ustawy Prawo zamówień publicznych o nr (...) użyli jako autentyczny przerobiony dokument o nazwie (...)
wystawiony przez Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o. o. dla PPHU (...) sp. z o. o. z siedzibą w K. opatrzonego
datą 2 lipca 2013 roku i sygn. (...), w ten sposób, że w wymienionym postępowaniu przedłożyli poświadczoną przez
siebie za zgodność z oryginałem kserokopię przedmiotowego dokumentu, której treść była przerobiona względem
oryginału w ten sposób, że miejsce słów: „osprzęt sieciowy.”, wpisano słowa: „ okładziny hamulcowe” i za tak opisany
czyn wyczerpujący dyspozycję art. 270 § 1 kk wymierza T. L. i K. M. (1) grzywny w wysokościach po 100 (sto)
stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych;
2. uniewinnia T. L. i K. M. (2) od popełnienia czynów opisanych w punktach II oraz IV;
3. pobiera od T. L. i K. M. (2) kwoty po 200 (dwieście) złotych tytułem opłat oraz zasądza od oskarżonych na rzecz
Skarbu Państwa kwoty po 25 (dwadzieścia pięć) złotych tytułem zwrotu części wydatków;
4. wydatkami w pozostałej części obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt II K 563/16
UZASADNIENIE
W 2015 roku (...) SA prowadził postępowanie o udzielenie zamówienia nie objętego obowiązkiem stosowania ustawy
Prawo zamówień publicznych o nr (...), którego przedmiotem był wybór dostawców taśm hamulcowych.
W wymienionym postępowaniu wzięło udział Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowo – Usługowe (...) Sp. z o. o.
w K., które reprezentowane było przez członków zarządu w osobach T. L. i K. M. (1).
Przedstawiciele wymienionej spółki w postępowaniu przetargowym złożyli między innymi poświadczoną przez siebie
za zgodność z oryginałem kserokopię dokumentu o nazwie (...) wystawionego przez Miejskie Przedsiębiorstwo (...)
Spółka z o. o. dla PPHU (...) sp. z o. o. z siedzibą w K. opatrzonego datą 2 lipca 2013 roku i sygn. (...), w którego treści
potwierdzano dostarczenie dla (...) Sp. z o.o. „okładzin hamulcowych” o wartości 159.693,50 zł oraz zrealizowanie
dostaw z zachowaniem należytej staranności i warunkach określonych w umowie.
/pismo (...) SA w K. z dn. 5.05.2016r. k. 48-49 wraz z załącznikiem k. 74, wydruk KRS k. 14-17, zeznania B. B. k.
173 - 174/
W rzeczywistości Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o. o. w dokumencie o nazwie (...) opatrzonym datą 2 lipca
2013 roku i sygn. (...) poświadczyło wykonanie dostawy przez PPHU (...) sp. z o. o. o wartości 159.693,50 zł, ale
„osprzętu sieciowego” a nie „okładzin hamulcowych”.
/pismo (...) Sp. z o.o. z 24 maja 2016 r. wraz z poświadczoną za zgodność kserokopią poświadczenia dostaw z dn.
2.07.2013 r. k. 106 - 107/
Ponadto, członkowie zarządu Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) Sp. z o. o. w K.
w postępowaniu przetargowym złożyli z datą 4 maja 2015 r. oświadczenie, iż posiadają aktualne dokumenty
potwierdzające spełnienie wymogów technicznych, wymagane przez prawo polskie oraz UE i uprawniające do
wprowadzenia do obrotu oferowanych wyrobów, w tym aktualne dopuszczenie Prezesa (...) do stosowania taśmy (...)
w hamulcach maszyn wyciągowych górniczych wyciągów szybowych.
/pismo (...) SA w K. z dn. 5.05.2016r. k. 48-49 wraz z załącznikiem k. 60, wydruk KRS k. 14-17, zeznania B. B. k.
173 - 174/
W związku z wynikiem przeprowadzonego postępowania przetargowego w dniu 19 maja 2015 r. pomiędzy (...) SA,
a Przedsiębiorstwem Produkcyjno – Handlowo – Usługowym (...) Sp. z o. o. w K. reprezentowanym przez członków
zarządu T. L. i K. M. (1) zawarta została umowa nr (...) na dostawę taśm hamulcowych (...) w okresie od zawarcia
umowy do 2 marca 2016 r.
Stosownie do treści § 3 ust. 3 ww. umowy wykonawca zobowiązał się dołączyć do pierwszej partii dostarczonych
materiałów dopuszczenie Prezesa (...).
W załączniku natomiast do przedmiotowego kontaktu jako nazwę dokumentu dopuszczającego wyroby do pracy w
zakładach górniczych wskazano dokument o numerze dopuszczenia WUG (...).
/pismo (...) SA w K. z dn. 5.05.2016r. k. 48-49 wraz z załącznikiem k. 50-51 i 53, zeznania B. B. k. 173 - 174/
(...) SA w ramach ww. umowy zamówił w dniu 1 czerwca 2015 r. w PPHU (...) Sp. z o. o. w K. jedynie 5 m
taśmy hamulcowej (...), jednakże do dostarczonej do Kopalni (...)(...), partii materiałów nie dołączono wymaganego
dokumentu, a próba jego wyegzekwowania okazała się bezskuteczna.
/pismo (...) SA w K. z dn. 5.05.2016r. k. 48-49/
Innym z uczestników wskazanego na wstępie przetargu była (...) Sp. z o.o., która nie została wybrana pomimo
tego, że jest jedynym producentem taśm hamulcowych posiadającym dopuszczenie Prezesa (...) do stosowania ich w
górnictwie. W związku z tym, za pośrednictwem jednego ze swoich dystrybutorów wymieniona Spółka zamówiła w
PPHU (...) Sp. z o. o. w K. (...) 3 m taśmy (...) 190, które otrzymała w czerwcu 2015 r.
Zgodnie z zamówieniem do jego przedmiotu został dołączony w formie elektronicznej dokument decyzji Prezesa (...)
dla R./ (...) Sp. z o.o. (...) (z pieczątką (...) Sp. z o. o. w K.) o dopuszczeniu do stosowania w podziemnych wyrobiskach
zakładów górniczych niemetanowych i metanowych ciernych okładzin hamulcowych o oznaczeniu (...)/190 i znaku
dopuszczenia GM – (...).
Z racji tego, że ww. dokument wzbudził wątpliwości co do swojej autentyczności (...) Sp. z o.o. wystąpiła z
odpowiednim zapytaniem do Prezesa (...), który w odpowiedzi stwierdził, że ww. dokument z uwagi na zmiany
w prawie utracił już ważność. Ponadto, po wizycie przedstawicieli wymienionej Spółki, Prezes (...) wystąpił z
zawiadomieniem o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, gdyż dokument otrzymany przez (...) Sp. z o.o. od PPHU
(...) Sp. z o. o. w związku z dostawą taśmy (...) 190 był przerobiony. Oryginał bowiem Decyzji Prezes (...) o znaku
dopuszczenia GM (...) został wystawiony dla Firmy (...) w Republice Federalnej Niemiec za pośrednictwem Centrum
(...) w K. w dniu 25 stycznia 1996 r. i dotyczył dopuszczenia do stosowania w podziemnych wyrobiskach zakładów
górniczych niemetanowych i metanowych ciernych okładzin hamulcowych o oznaczeniu (...) 110.
/zeznania P. B. k. 25 i 158 – 160, zeznania H. W. k. 43-44 w zw. z k. 160, zawiadomienie Prezesa (...) w K. z 5.02.2016
r. wraz z załącznikami k. 1-13, wydruk decyzji Prezesa (...) przekazanej elektronicznie (...) Sp. z o.o. k. 27-29, pismo
(...) Sp. z o.o. do (...) z dn. 02.07.2015 r. wraz z odpowiedzią k. 31 i 31 odw. (k.156)/
Oskarżeni nie przyznali się do zarzucanych im czynów. T. L. wyjaśnił, że od 3 lat jest członkiem zarządu w od PPHU
(...) Sp. z o. o. w K. i zajmuje się logistyką. Podał, że nie pamięta jak doszło do złożenia podpisów pod dokumentami, do
których odnosiły się zarzuty. Często jest tak, że ma przygotowywane i zostawiane dokumenty do podpisu. Początkowo
je czytał, a potem przestał, bo wszystko było w porządku. K. M. (1) natomiast na etapie dochodzenia odmówiła
składania wyjaśnień, zaś w czasie rozprawy podała, że nie była świadoma faktu popełniania przestępstwa. Firma,
którą kieruje startuje w wielu przetargach publicznych i często jednego dnia składa wiele ofert, które muszą zawierać
różne dokumenty. Oskarżona natomiast nie jest w stanie dopilnować ich wszystkich. Przygotowaniem dokumentów
zajmują się różne osoby. K. M. (1) dokonuje jedynie ich pobieżnej oceny skupiając się przede wszystkim na kryterium
proponowanej ceny. (k. 112-113, 118 i 172)
Sąd zważył, co następuje:
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy z jednej strony wskazuje na to, że T. L. i K. M. (1) w postępowaniu
prowadzonym przez (...) SA o udzielenie zamówienia nie objętego obowiązkiem stosowania ustawy Prawo zamówień
publicznych o nr (...) posłużyli się przerobionym dokumentem o nazwie (...) wystawionym przez Miejskie
Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o. o. opatrzonym datą 2 lipca 2013 roku i sygn. (...) (zarzuty I oraz III). Z drugiej
jednak strony przedstawione dowody nie potwierdzają tego, aby oskarżeni w celu użycia jako autentyczny na potrzeby
realizacji umowy nr (...) zawartej w dniu 19.05.2015 r. z (...) SA podrobili dokument w postaci decyzji Prezesa (...) o
dopuszczeniu do stosowania ciernych okładzin hamulcowych typu (...)/190 (zarzuty II oraz IV).
W świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego nie ulegało wątpliwości,
że oskarżeni T. L. i K. M. (1) będąc członkami zarządu Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego
(...) Sp. z o. o. w K. w imieniu wymienionej Spółki wzięli udział w prowadzonym przez (...) SA postępowaniu
o udzielenie zamówienia nie objętego obowiązkiem stosowania ustawy Prawo zamówień publicznych o nr (...),
którego przedmiotem był wybór dostawców taśm hamulcowych i w wyniku jego rozstrzygnięcia w dniu 19 maja
2015 r. zawarta została odpowiednia umowa o nr (...). Ponadto, bezspornym było także to, że składając swoją
ofertę oskarżeni załączyli do niej poświadczoną przez siebie kserokopię przerobionego dokumentu o nazwie (...)
wystawionego przez Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o. o. i opatrzonego datą 2 lipca 2013 roku i sygn. (...),
w którego treści potwierdzano dostarczenie dla (...) Sp. z o.o. „okładzin hamulcowych” o wartości 159.693,50 zł oraz
zrealizowanie dostaw z zachowaniem należytej staranności i warunkach określonych w umowie. W rzeczywistości
bowiem Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o. o. w dokumencie o wymienionym przed chwilą tytule i znaku
poświadczyło wykonanie dostaw przez PPHU (...) sp. z o. o. o tej samej wartości ale „osprzętu sieciowego” a nie
„okładzin hamulcowych”.
Powyższe okoliczności były w zasadzie niesporne, gdyż wynikały z nadesłanej przez (...) dokumentacji przetargowej
oraz zestawienia treści przedłożonych w niej referencji z informacją pozyskaną od Miejskiego Przedsiębiorstwa (...)
Spółka z o. o. na temat oryginalnej treści wystawionego przez nich dokumentu (...) z 2 lipca 2013 roku sygn. (...).
Zasadnicza kwestia dowodowa ogniskowała się natomiast wokół tego, czy oskarżeni mieli zamiar posłużyć się
przerobionym dokumentem? W przekonaniu Sądu odpowiedź na tak postawione pytanie powinna być twierdząca,
gdyż wyjaśnienia oskarżonych w tym zakresie nie zasługują na wiarę. Zgodnie bowiem z art. 201 § 1 ksh zarząd
prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Jeżeli zatem, T. L. i K. M. (1) byli członkami zarządu Przedsiębiorstwa
Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) Sp. z o. o. w K., które przystąpiło do postępowania przetargowego
prowadzonego przez (...) SA, to oskarżeni odpowiadają za działania podjęte w jego toku przez osobę prawną, gdyż byli
przecież jej reprezentantami oraz prowadzili jej sprawy. Dlatego twierdzenia podnoszone przez T. L., że on zajmował
się jedynie logistyką oraz tezy K. M. (1), iż ofertę przygotowywali bliżej nieokreśleni pracownicy, a ona przeglądała
ją tylko pobieżnie nie polegają na prawdzie i stanowią zdaniem Sądu przyjętą przez oskarżonych linię obrony, która
w świetle istoty reprezentacji i prowadzenia spraw osoby prawnej nie może się ostać. Poza tym, nie sposób także
było przyjąć, że oskarżeni „przeoczyli”, iż poświadczają za zgodność kserokopię przerobionego dokumentu, o którym
była mowa powyżej. Treść bowiem tego dokumentu była bardzo skąpa i nie trzeba było sobie zadać zbyt wiele
trudu, aby zauważyć, że jego zapisy nie odpowiadają oryginałowi. Nie sposób przecież przyjąć, że przedmiot dostawy
na kwotę blisko 160.000 zł dla tak charakterystycznego dostawcy jak Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.
o. mógłby umknąć pamięci członków zarządu Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) Sp.
z o. o. w K.. Ponadto, uwagę oskarżonych z pewnością musiało zwrócić to, że do oferty składanej dla przemysłu
górniczego przedkłada się referencje z przemysłu transportowego. Dlatego też, nie mogło być dziełem, li tylko
nieuwagi, poświadczenie za zgodność dokumentu, w którym tak istotnie przerobiono przedmiot dostawy (z osprzętu
sieciowego na okładziny hamulcowe). Zrobiono tak natomiast dlatego, aby referencje korespondowały z przedmiotem
przetargu, zaś oskarżeni jako osoby pełniące funkcje zarządcze musieli akceptować posługiwanie się przerobionym w
tak charakterystyczny sposób dokumentem.
W tym stanie rzeczy Sąd w miejsce czynów opisanych w punktach I oraz III aktu oskarżenia uznał oskarżonych T.
L. i K. M. (1) za winnych tego, że w dniu 4 maja 2015 r. w K. (woj. (...)) będąc członkami zarządu Przedsiębiorstwa
Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) Sp. z o. o. w K., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu użycia
za autentyczny, w postępowaniu prowadzonym przez (...) SA o udzielenie zamówienia nie objętego obowiązkiem
stosowania ustawy Prawo zamówień publicznych o nr (...), użyli jako autentyczny przerobiony dokument o nazwie (...)
wystawiony przez Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o. o. dla PPHU (...) sp. z o. o. z siedzibą w K. opatrzonego
datą 2 lipca 2013 roku i sygn. (...), w ten sposób, że w wymienionym postępowaniu przedłożyli poświadczoną przez
siebie za zgodność z oryginałem kserokopię przedmiotowego dokumentu, której treść była przerobiona względem
oryginału w ten sposób, że miejsce słów: „osprzęt sieciowy.”, wpisano słowa: „ okładziny hamulcowe”.
Sąd zmodyfikował opis czynu przypisanego oskarżonym eliminując z niego element przerobienia dokumentu, gdyż w
tym zakresie brak jest wystarczających ku temu dowodów. Z samego bowiem tylko faktu poświadczenia za zgodność
kserokopii przerobionego pismem komputerowym (drukowanym) dokumentu i posłużenia się nią jako autentyczną
nie może wynikać to, że T. L. i K. M. (1) wcześniej ją przerobili, gdyż mógł tego dokonać ktoś zupełnie inny.
Zachowanie przypisane oskarżonym wypełnia znamiona czynu z art. 270 § 1 kk, gdyż w przedmiotowym postępowaniu
przetargowym świadomie użyli oni jako autentycznego przerobionego dokumentu poprzez poświadczenie za zgodność
z oryginałem jego kserokopii i załączenie go do złożonej oferty.
Przypisany oskarżonym czyn miał charakter zawiniony. W ustalonym stanie faktycznym T. L. i K. M. (1) mogli
zachować się zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby
ich winę. Ponadto czyn ten był bezprawny, a stopień jego społecznej szkodliwości był wyższy niż znikomy.
Przy wymiarze kary Sąd na korzyść oskarżonych wziął pod uwagę ich niekaralność i na podstawie art. 270 § 1 kk
wymierzył oskarżonym grzywny w wysokościach po 100 stawek dziennych po 20 złotych.
W przypadku, w którym ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, należy
w pierwszej kolejności rozważyć, czy cele kary nie zostaną spełnione przez karę wolnościową (in dubio pro libertate).
Wskazuje na to, w szczególności katalog kar zawarty w treści art. 32 kk oraz kolejność kar przewidzianych w art.
270 § 1 kk. W obydwu przypadkach na samym początku wymieniana jest najłagodniejsza kara w postaci grzywny,
a na końcu najbardziej dolegliwa kara pozbawienia wolności. Ponadto, stosownie do treści art. 58 kk, jeżeli ustawa
przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, a przestępstwo zagrożone jest karą nieprzekraczajacą 5 lat, sąd orzeka
karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. Mając to na
uwadze, Sąd doszedł do przekonania, że w niniejszej sprawie stopniowi winy oskarżonych oraz społecznej szkodliwości
ich czynów najpełniej odpowiadają kary grzywien w wymiarach po 100 stawek dziennych, które ponadto pozwalają
na osiągnięcie zapobiegawczych i wychowawczych celów kary w stosunku do nich. T. L. i K. M. (1) nie byli bowiem
wcześniej karani, a więc jest to ich pierwszy konflikt z prawem. Konieczność natomiast zaangażowania finansowego
stanowić będzie realnie odczuwalną konsekwencję o charakterze majątkowym.
W oparciu o stosunki majątkowe, możliwości zarobkowe oraz dochody oskarżonych, Sąd ustalił wysokość stawki
dziennej na kwotę 20 zł.
W ocenie Sądu stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonych nie mogły zostać ocenione jako nieznaczne.
T. L. i K. M. (1) świadomie bowiem naruszyli dobro prawne w postaci zaufania do wiarygodności dokumentów oraz
świadomie i bez żadnych skrupułów załączyli poświadczoną za zgodność kserokopię przerobionego dokumentu. Poza
tym, oskarżeni chcieli w ten sposób przedstawić się w jak najlepszym świetle, gdyż ów dokument stanowił referencje,
które miały pomóc w wybraniu ich oferty w postępowaniu przetargowym. Wszystko to, zdaniem Sądu sprawia, że
stopień niedochowania wierności prawu przez T. L. i K. M. (1) i społecznej szkodliwości ich czynu są na tyle wysokie,
że oskarżeni nie zasługiwali na warunkowe umorzenie postępowania.
Stosownie do treści art. 17 § 1 pkt 1 kpk postępowania nie wszczyna się, a wszczęte umarza, jeżeli czynu nie popełniono.
Przez brak czynu rozumieć należy zupełny brak zdarzenia jak i brak elementów czynu w zdarzeniu (zachowania
człowieka), a także wykazanie niepopełnienia czynu przez podejrzanego. W myśl natomiast art. 414 § 1 kpk w razie
stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego, okoliczności wymienionej w art. 17 § 1 pkt 1 kpk Sąd wydaje wyrok
uniewinniający.
W tym stanie rzeczy, mając na względzie przedstawione sądowi dowody stwierdzić należy, że oskarżeni nie popełnili
czynów z art. 270 § 1 kk opisanych w punktach II oraz IV aktu oskarżenia, które miałyby polegać:
- w przypadku T. L. na tym, że: w nieustalonej dacie w miejscowości K., pow. (...) woj. (...) działając wspólnie i w
porozumieniu z K. M. (1), jako wiceprezes firmy PPHU (...) sp. z o. o. z/s w K. w celu użycia jako autentyczny na
potrzeby realizacji umowy nr (...) zawartej w dniu 19.05.2015 r. z (...) SA podrobił dokument w postaci decyzji Prezesa
(...) o dopuszczeniu do stosowania ciernych okładzin hamulcowych typu (...)/190 wydanej dla PPHU (...) sp. z o.o.
poprzez wytworzenie tego dokumentu wykorzystując treści z decyzji (...) wydanych dla firmy (...) sygn. l. dz. GEM(...) o dopuszczeniu do stosowania ciernych okładzin hamulcowych o oznaczeniu (...) 110 i syg. l.dz. GEM- (...) o
dopuszczeniu do stosowania ciernych okładzin hamulcowych o oznaczeniu (...) 190,
- a w przypadku K. M. (1) na tym, że: w nieustalonej dacie w miejscowości K., pow. (...) woj. (...) działając wspólnie
i w porozumieniu z T. L., jako prezes firmy PPHU (...) sp. z o. o. z/s w K. w celu użycia jako autentyczny na potrzeby
realizacji umowy nr (...) zawartej w dniu 19.05.2015 r. z (...) SA podrobiła dokument w postaci decyzji Prezesa (...)
o dopuszczeniu do stosowania ciernych okładzin hamulcowych typu (...)/190 wydanej dla PPHU (...) sp. z o. o.
poprzez wytworzenie tego dokumentu wykorzystując treści z decyzji (...) wydanych dla firmy (...) sygn. l.dz. GEM(...) o dopuszczeniu do stosowania ciernych okładzin hamulcowych o oznaczeniu (...) 110 i sygn. l. dz. GEM - (...) o
dopuszczeniu do stosowania ciernych okładzin hamulcowych o oznaczeniu (...) 190.
Powyższy wniosek wynika natomiast z tego, że (...) SA w ramach umowy nr (...) z dnia 19 maja 2015 r. na dostawę
taśm hamulcowych (...) zamówił w dniu 1 czerwca 2015 r. w PPHU (...) Sp. z o. o. w (...) 5 m taśmy hamulcowej
(...), jednakże do dostarczonej do Kopalni (...) (...) partii materiałów, wbrew § 3 ust. 3 wymienionego kontraktu, nie
dołączono dokumentu dopuszczenia Prezesa (...), a próba jego wyegzekwowania okazała się bezskuteczna (por. k. 49).
W związku z tym, nie sposób jest przyjąć, że oskarżeni na potrzeby realizacji wymienionej umowy podrobili dokument
w postaci decyzji Prezesa (...) o dopuszczeniu do stosowania ciernych okładzin hamulcowych typu (...)/190, bo
przecież tego rodzaju dokumentu nie dostarczyli do (...) SA przy pierwszej dostawie, ani w późniejszym czasie.
Ponadto, nieuprawnionym byłoby także wyprowadzanie wniosku o ewentualnym podrobieniu przez oskarżonych
decyzji Prezesa (...) o dopuszczeniu do stosowania ciernych okładzin hamulcowych typu (...)/190 na potrzeby umowy
zawartej z (...) SA w oparciu o dokument dopuszczenia (...) pozyskany przy okazji zakupu przez (...) Sp. z o.o. w PPHU
(...) Sp. z o. o. w (...) 3 m taśmy (...) 190 w czerwcu 2015 r. Dokument ten bowiem z pewnością nie może zostać uznany
jako dokument przerobiony na potrzeby umowy z dnia 19 maja 2015 r., gdyż występuje w nim znak dopuszczenia
nr GM(...) (por. k. 11 i 28), zaś w załączniku do zawartej umowy oskarżeni jako nazwę dokumentu dopuszczającego
wyroby do pracy w zakładach górniczych wskazali dokument o numerze dopuszczenia (...)(...) (por. k. 53).
W tym stanie rzeczy nie ma dowodów na to, że oskarżeni na potrzeby realizacji umowy zawartej z (...) SA podrobili
dokument, o którym mowa w zarzutach II oraz IV i dlatego stosownie do przytoczonych przepisów Sąd uniewinnił
oskarżonych od wymienionych czynów.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 630 kpk oraz art. 616 § 1 pkt 1 i 2 kpk w zw. z art.
3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.)
i pobrał tytułem opłat od oskarżonych kwoty po 200 zł. Ponadto zasądził od nich na rzecz Skarbu Państwa po 25 zł
tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków obciążając nimi oskarżonych w połowie z racji skazania za jeden z
dwóch zarzucanych każdemu z nich czynów (1/2 x 100 zł : 2 = 25 zł). Pozostałymi natomiast wydatkami (związanymi
z częścią uniewinniającą) obciążono Skarb Państwa.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w wyroku z 16 listopada 2016 r.