sygn. akt II KP 393/10 Postanowienie z dnia 5 stycznia 2011 roku

sygn. akt II KP 393/10
Postanowienie z dnia 5 stycznia 2011 roku Sądu Rejonowego w Nowym Targu Sąd
Rejonowy
w
Nowym
Targu
w
Wydziale
II
Karnym
w
składzie:
Przewodniczący: SSR Wojciech Ujwary, Protokolant: st. Sekretarz sądowy Małgorzata
Łacek, po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniach: 20.08.2010 roku, 20.09.2010 roku,
24.11.2010 roku i 5.01.2011 roku,
w sprawie,
o przestępstwa z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji
publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm.) na skutek zażalenia
pokrzywdzonego E. Z., na postanowienie Prokuratora Rejonowego w Nowym Targu z dnia
20 maja 2010 roku (data zatwierdzenia) sygn. akt 1 Ds. 366/10/D o umorzeniu dochodzenia,
na podstawie art. 329 § 1, 437 § 1. 465 § 1 i 2 pkp
postanawia:
1. Uchylić zaskarżone postanowienie w zakresie objętym pkt IV i V,
2. Utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie w zakresie objętym pkt I, II, III, VI.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20 maja 2010 roku (data zatwierdzenia) sygn. akt 1 Ds. 366/10/D
Prokurator Rejonowy w Nowym Targu umorzył dochodzenie w sprawie:
I. odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdroju w dniu 25.07.2008 roku
E. Z. na jego wniosek z dnia 12.07.2008 roku na podstawie decyzji administracyjnej z dnia 25
lipca 2008 r. sygn. AGP 7340-71/08 przez Zastępcę Burmistrza Miasta Rabka Zdrój Roberta
Wójciak, w przedmiocie opracowania projektu miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego Miasta i Gminy Rabka – Zdrój, to jest analizy wydawanych decyzji
administracyjnych – ze szczególnym uwzględnieniem decyzji warunków zabudowy na
obszarach, które w projekcie planu nie są przewidziane na cele inwestycyjne, które Gmina
otrzymała w ramach zakończenia FAZY II opracowanego projektu (kserokopii analizy –
opracowanie tabelaryczno-rysunkowe), to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września
2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm.,
zwanej dalej u.d.i.p) – z uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego,
II. odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdroju w dniu 25.09.2008 roku
E. Z. na jego wniosek z dnia 12.09.2008 roku na podstawie decyzji administracyjnej z dnia 25
września 2008 r. sygn. AGP 7340-82/08 przez Burmistrza Miasta Rabka - Zdrój Ewę
Przybyło, w przedmiocie udostępnienia kserokopii wszystkich wniosków, które zostały
przedstawione Pracowni Projektowej – J. C., do opracowania miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa na drugiej stronie opisu wchodzącego w
zakres Etapu III A, to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie
do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p) –
z uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego,
III. odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdroju w dniu 25.09.2008
roku E. Z. na jego wniosek z dnia 15.09.2008 roku na podstawie decyzji administracyjnej z
dnia 25 września 2008 roku sygn. AGP 7340-83/08 przez Burmistrza Miasta Rabka – Zdrój
Ewę Przybyło, w przedmiocie wypożyczenia mapy uwarunkowań rozwoju przestrzennego
oraz mapy kierunków zagospodarowania przestrzennego wchodzących w skład Studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Rabka – Zdrój,
to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji
publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanejdalej u.d.i.p) – z uwagi na to,
iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego,
IV. odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdrój w dniu 10.02.2009 roku
E. Z. na jego wniosek z dnia 23.01.2009 roku na podstawie decyzji administracyjnej z dnia 10
lutego 2009 roku sygn. AGP 7340-19/09 przez Burmistrza Miasta Rabka – Zdrój Ewę
Przybyło, dotyczących decyzji o warunkach zabudowy dla terenu, wydanych w
postępowaniach wszczętych w okresie od dnia 2 października 2005 roku do dnia 31 grudnia
2008 roku dla terenu Gminy Rabka – Zdrój w formie przekształconej, w części dotyczącej
udostępnienia informacji o lokalizacji inwestycji objętych w/w decyzjami o warunkach
zabudowy, to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do
informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p) – z
uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego,
V. odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdroju w okresie od dnia
25.06.2009 roku do dnia 25.08.2009 roku E. Z. na jego wniosek z dnia 25.06.2009 roku przez
Burmistrza Miasta Rabka – Zdrój Ewę Przybyło w zakresie umowy zawartej pomiędzy
Gminą Rabka – Zdrój a wykonawcą drogi gminnej Nowy Świat – Traczykówka, umowy
numer 168/SRG/2007 z dnia 1.10.2007 roku w formie kserokopii specyfikacji istotnych
warunków zamówienia z załącznikami, które stanowi załącznik nr 1 do umowy nr
168/SRG/2007 z dnia 1.10.2007 roku, to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września
2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm.,
zwanej dalej u.d.i.p) – z uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego,
VI. odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdroju w dniu 23.04.2010 roku
E. Z. na jego wniosek z dnia 12.042010 roku na podstawie decyzji administracyjnej z dnia 23
kwietnia 2010 roku sygn. SRG/0057/09 przez Burmistrza Miasta Rabka – Zdrój Ewę
Przybyło w zakresie udostępnienia kserokopii skargi kasacyjnej w sprawie bezczynności
Burmistrza Miasta sygn. akt Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego II SAB/Kr 93/09
posiadający sygnaturę SRG/0057/62/90, to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września
2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm.,
zwanej dalej u.d.i.p) – z uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego.
W pisemnym zażaleniu z dnia 31 maja 2010 roku E. Z. wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia. Skarżący zarzucił:
1. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 330 § 1 kpk, poprzez
pominięcie przez organ prowadzący postępowanie przygotowawcze wskazanych przez
sąd w sprawie II Kp 10/10 okoliczności, które należało wyjaśnić, jak też poprzez
całkowite zanegowanie analizy prawnej zaprezentowanej przez sąd,
2. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 2 § 2 kpk poprzez oparcie
rozstrzygnięcia o stan faktyczny niezgodny z rzeczywistością,
3. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 4 kpk poprzez uwzględnienie
w decyzji umarzającej dochodzenie wyłącznie okoliczności przemawiającej na
korzyść potencjalnych podejrzanych, przy jednoczesnym pominięciu okoliczności dla
nich niekorzystnych,
4. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 7 kpk poprzez naruszenie zasad
prawidłowego rozumowania wyrażające się w przyjęciu, że wydanie niezgodnych z
prawem decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej w oparciu o opinię
radcy prawnego, wyklucza możliwość popełnienia przestępstwa umyślnego w
rozumieniu art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej,
5. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 167 kpk poprzez zaniechanie
przeprowadzenia dowodu z prawomocnego postanowienia NSA z dnia 7 kwietnia
2010 roku i 23 kwietnia 2010 roku, na okoliczność bezczynności burmistrza,
6. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 297 § 1 pkt 4 kpk poprzez
zaniechanie dokonania ustaleń faktycznych związanych z odmową udostępnienia
informacji publicznej w decyzjach burmistrza z dnia 19 lutego 2009 r. (AGP 734082/08) oraz z dnia 26 maja 2009 roku (AGP 7340-83/08) podczas gdy pokrzywdzony
w toku postępowania wskazywał również te przypadki jako noszące znamiona
występku z art. 23 ustawy, jak też całkowite pominięcie wyjaśnienia bezczynności
burmistrza w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej stwierdzonej
postanowieniem WSA w Krakowie z dnia 24 listopada 2009 roku (II SAB/Kr 93/09),
7. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 297 § 2 kpk poprzez całkowite
pominięci w toku postępowania karnego podnoszonych przez skarżącego okoliczności
wskazujących na popełnienie przez burmistrza przestępstwa z art. 231 § 1 kk
związanego z wydawaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu w sytuacji braku możliwości prawnych wydawania takich decyzji,
8. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 41 § 1 kpk w zw. z art. 47 § 1
kpk poprzez niezastosowanie wyłączenia z prowadzenia dochodzenia osób, które
brały udział przy wydawaniu uchylonego przez sąd postanowienia z dnia 9 grudnia
2010 roku w sprawie I Ds. 1549/09 o odmowie wszczęcia dochodzenia, wobec
których istnieją uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności,
9. obrazę przepisów prawa materialnego poprzez przyjęcie, że przepis art. 23 ustawy
znajduje zastosowanie dopiero wówczas, gdy niezgodne z prawem nieudostępnienie
informacji publicznej zostanie potwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu
administracyjnego,
10. obrazę przepisów prawa materialnego poprzez przyjęcie, że przepis art. 23 ustawy nie
znajduje zastosowanie w sytuacji wydania prawidłowej pod względem formalnym,
lecz niezgodnej z prawem materialnym decyzji o odmowie udostępnienia informacji
publicznej, w szczególności w sytuacji gdy po wydaniu niezgodnej z prawem decyzji
odmownej i jej uchyleniu przez organ odwoławczy, wydana zostanie ponownie
niezgodna z prawem decyzja odmowna ponownie uchylona przez organ odwoławczy.
W zażaleniu E. Z. poza zrelacjonowaniem dotychczasowego przebiegu postępowania
przygotowawczego, w tym też swoich własnych zeznań i pism procesowych, jak też poza
powtarzaniem zarzutów sformułowanych w części wstępnej zażalenie wskazał, że burmistrz
dopuścił się przestępstwa z art. 23 ustawy w trzech przypadkach poprzez bezczynność oraz w
sześciu
przypadkach
poprzez
wydanie
decyzji
niezgodnej
z
prawem.
Skarżący wywodził, że bezpodstawne skargi kasacyjne burmistrza od wyroków
stwierdzających bezczynność tego organu, nakierowane były na przesunięcie w czasie
momentu, gdy organ ten będzie ostatecznie zmuszony do udostępnienia wnioskowanej
informacji. E. Z. wskazywał, że burmistrz wykorzystuje powszechnie występujące
rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, licząc na to, że któryś ze składów
Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzygając kolejną skargę kasacyjną popełni błąd
zasugerowany treścią skargi, po czym orzeknie o odrzuceniu skargi dając burmistrzowi
powód do dalszego uchylenia się od udostępnienia informacji publicznej, czego przykładem
było postanowienie NSA z dnia 6 kwietnia 2010 roku I OSK 71/10.
E. Z. zarzucił, że w nagłówku zaskarżonego postanowienia wskazano jako podstawę
umorzenia dochodzenia przepis art. 17 § 1 pkt 2 kpk, natomiast rozstrzygnięcie w
odniesieniu do każdego z punktów tej decyzji powoływało inną podstawę prawną, a
mianowicie
art.
17
§
1
pk
1
kpk.
Skarżący podał, że nie do przyjęcia jest stanowisko organu dochodzeniowego, który
przyjął, że do popełnienia przestępstwa z art. 23 ustawy nie dochodzi gdy organ
zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej wyda decyzji odmowną niezgodną
z prawem, aczkolwiek poprawną z formalnego punktu widzenia, albo zdąży wydać
wnioskowaną informację, przed wydaniem przez sąd administracyjny wyroku
zobowiązującego do wydania takiej informacji. E. Z. wskazał, ze organ prowadzący
postępowanie przygotowawcze niesłusznie pomija kwestię merytorycznej zawartości decyzji
odmownej, kwestę terminu od złożenia wniosku do momentu wydania informacji,
zagadnienie liczby przypadków, w których dochodzi do niezgodnego z prawem
nieudostępnienia informacji publicznej, czy w końcu kwestę zakresu działań jakie podmiot
wnioskujący o informację zmuszony będzie wykorzystać dla realizacji swojego prawa.
Kilkakrotnie skarżący argumentował, że prokurator nie przyjął wyczerpania znamion
przestępstwa z art. 23 ustawy nawet w przypadkach gdy organ zobowiązany do wydania
informacji wydawał decyzję odmowną, mimo wcześniejszego uchylenia jego decyzji przez
organ wyższego stopnia. E. Z. stwierdził, że również w sytuacji gdy organ odwoławczy
uchyla decyzję odmowną i umarza postępowanie w I instancji, co skutkowało koniecznością
udostępnienia informacji publicznej, prokurator nie przyjmował wyczerpania znamion
przestępstwa z art. 23 ustawy, gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji nie czynił
tego twierdząc, że umorzenie postępowania w I instancji przez organ odwoławczy, zwalniało
go z obowiązku kontynuowania postępowania w kierunku udzielania informacji. Błędne było
zdaniem skarżącego przyjęcie, że pozytywna opinia radcy prawnego burmistrza co do
odmowy udostępnienia informacji publicznej, wyklucza rozważania czy mogło dojść do
popełnienia
występku
z
art.
23
ustawy.
Jednocześnie E. Z. kwestionując decyzję prokuratora powoływał się obszernie na stanowisko
Sądu Rejonowego w Nowym Targu wyrażone w postanowieniu z dnia 22 lutego 2010 roku w
sprawie II Kp 10/10, które nie zostało wzięte pod uwagę przez organ postępowania
przygotowawczego.
Skarżący wywiódł, że całkowicie dowolne są ustalenia prokuratora w tym zakresie gdzie
przyjął w oparciu o postanowienie NSA z dnia 16.04.2010 roku sygn. akt I OSK 71/10, że
decyzja SKO z dnia 14 maja 2009 roku w sprawie z wniosku z dnia 12 lipca 2008 roku, była
typową decyzją kasacyjną ostatecznie zamykającą sprawę będącą przedmiotem postępowania,
co przesądzało o braku obowiązku i o braku możliwości rozpoznania wniosku o
udostępnienie informacji publicznej. E. Z. wskazywał tutaj, że powyższe postanowienie NSA
dotyczyło innej sprawy, a jednocześnie skarżący podniósł, iż burmistrz po upływie roku od
złożenia wniosku i dwukrotnym uchyleniu niezgodnych z prawem decyzji odmownych,
udostępnił mu informację publiczną. W ocenie skarżącego prokurator oparł swoje
rozstrzygnięcie na błędnych ustaleniach faktycznych przyjmując, że SKO w decyzji z dnia 1
lipca 2009 roku potwierdziło zasadność odmownej decyzji burmistrza, skoro decyzja ta
została przez SKO uchylona.
W zakresie naruszenia art. 4 kpk E. Z. podniósł, że oskarżyciel publiczny powołując się na
postanowienie WSA w Krakowie z dnia 12 grudnia 2009 r. błędnie przyjął, iż sąd umorzył
postępowanie sądowe, podczas gdy w rzeczywistości sąd umorzył postępowanie w sprawie
bezczynności burmistrza wyłącznie z powodu udostępnienia przez burmistrza żądanej przez
wnioskodawcę informacji publicznej przed rozpoznaniem skargi na bezczynność. Dodatkowo
skarżący wskazał, iż oskarżyciel publiczny całkowicie pominął fakt, iż WSA w Krakowie w
swoim postanowieniu potwierdził fakt pozostawania przez burmistrza w bezczynności w
dacie wniesienia skargi.
Zarzucając obrazę art. 7 pkp poprzez naruszenie zasad prawidłowego rozumowania E. Z.
wskazywał, iż masowe uchylanie decyzji burmistrza odmawiających udostępnienia informacji
publicznej w sytuacji gdy decyzje te były poprzedzone opiniami radcy prawnego prowadzi do
wniosku, iż błędne poglądy prawne poglądy prawne radcy prawnego nie mogły być dziełem
przypadku. Zdaniem skarżącego radca prawny miał świadomość obowiązku udostępnienia
żądanych przez niego informacji, jednak wydawał w tym względzie opinie prawne w
kierunku odmowy dostępu do informacji publicznej po to, by skarżący nie mógł zapoznać się
z niewygodnymi dla burmistrza informacji świadczącymi o popełnieniu licznych czynów
zabronionych związanych z wydaniem sprzecznych z prawem decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu, które pozytywnie opiniował radca prawny mimo braku ku temu
podstaw prawnych.
Naruszenie przepisu art. 167 kpk podlegać miało w ocenie skarżącego na pominięciu w
uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, a w konsekwencji nie wzięciu pod uwagę dwóch
prawomocnych postanowień NSA kolejno z dnia 7 i 23 kwietnia 2010 roku, stwierdzających
bezczynność
burmistrza.
W piśmie procesowym z dnia 17 sierpnia 2010 roku E. Z. obszernie wywiódł, że błędne było
stanowisko prokuratury w tym zakresie gdzie przyjęto, że po wydaniu przez organ
odwoławczy (SKO) decyzji uchylającej decyzję burmistrza o odmowie udostępnienia
informacji publicznej oraz umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie odmowy
udostępnienia wnioskowanej informacji, burmistrza nie był zobowiązany do ponownego
rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Na potwierdzenie swojego
stanowiska E. Z. przywołał wyrok NSA w Warszawie z dnia 21 lipca 2010 roku sygn. akt I
OSK 557/10 oraz wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 grudnia 2009 roku sygn. akt II SAB/Kr
65/09 dotyczące stanu faktycznego zbieżnego ze stanem objętym niniejszą sprawą.
Jednocześnie E. Z. krytycznie odniósł się do stanowiska wyrażonego przez NSA w
Warszawie w postanowieniu z dnia 16 kwietnia 2010 roku sygn. akt I OSK 71/10, gdzie ten
sąd, a za nim prokurator stwierdził, że uchylenie decyzji burmistrza o odmowie udostępnienia
informacji publicznej i umorzeniu postępowania w I instancji, ostatecznie zamyka sprawę
będącą przedmiotem postępowania i przesądza o barku obowiązku i możliwości ponownego
rozpoznania
tego
samego
wniosku.
W piśmie procesowym z dnia 10 września 2010 roku, skarżący po raz kolejny przedstawił
przebieg postępowań administracyjnych i sądowych w sprawie jego wniosku z dnia 23
stycznia 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej. E. Z. podniósł, że nie uzyskując od
burmistrza żądanej informacji, co pozostawało w związku z błędnym w ocenie skarżącego
postanowieniem NSA z dnia 16 kwietnia 2010 r. sygn. akt I OSK 71/10, zmuszony był do
wystąpienia z ponownym wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w zakresie
danych zawartych w rejestrze WZ za lata 2006 do 2009. Także i w tym przypadku E. Z.
otrzymał decyzję odmowną w tej części wniosku, która dotyczyła informacji publicznej
obejmującej oznaczenie ewidencyjne nieruchomości objętych rejestrem WZ. Decyzja
burmistrza została uchylona przez SKO w Nowym Targu, który to organ umorzył
postępowanie w sprawie odmowy udostępnienia tej informacji publicznej. Ponieważ
burmistrz po otrzymaniu decyzji SKO milczał, skarżący skierował skargę na bezczynności do
sądu administracyjnego. E. Z. zarzucił, że organ postępowa niania przygotowawczego nie
dokonał samodzielnej analizy zagadnienia, czy istniały podstawy merytoryczne do
utrzymywania odmowy udostępnienie pokrzywdzonemu informacji publicznej o znaczeniu
ewidencyjnym nieruchomości objętych rejestrem WZ wydanych p0 2005 roku. Dodatkowo
skarżący zarzucił, że oskarżyciel publiczny nie dokonał samodzielnej oceny skutków
formalnych decyzji organu odwoławczego o uchyleniu decyzji o odmowie udostępnienia
informacji publicznej w połączeniu z umorzeniem postępowania administracyjnego w sprawie
odmowy udostępnienia informacji publicznej. Skarżący podniósł, że organ prowadzący
postępowanie przygotowawcze nie wyjaśnił, dlaczego nie zasługuje na uwzględnienie
stanowisko SKO w Nowym Targu z 11.05.2009 roku i 8 czerwca 2010 roku. Nadto
prokurator nie wyjaśnił oczywistej logicznej sprzeczności wynikającej z założenia, że decyzja
SKO o uchyleniu decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej i o umorzeniu
postępowania administracyjnego w pierwszej instancji w sprawie odmowy udostępnienia
informacji publicznej, kończy postępowanie i przesądza o braku obowiązku i możliwości
ponownego rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Sprzeczność ta
polega zdaniem skarżącego na tym, że z jednej strony organ odwoławczy przyjmowałby, iż
odmowa udostępnienia informacji publicznej nie ma podstaw prawnych, z drugiej natomiast
zdejmowałby z dysponenta informacji publicznej obowiązek, ale i możliwość ponownego
rozpatrzenia wniosku. W tym kontekście burmistrz po wydaniu przez SKO w Nowym Targu
decyzji z dnia 11.05.2009 roku, zobowiązany był do udostępnienia informacji publicznej,
bowiem nie miał możliwości podważania ustaleń organu nadrzędnego, był zobowiązany do
podporządkowania się decyzji SKO. E. Z. zarzucił, że błędne jest doszukiwanie się
kasacyjnego charakteru decyzji organu odwoławczego w oparciu o postanowienie NSA z
16.04.2010 roku sygn. akt I OSK 71/10, ponieważ moc powszechnie obowiązująca rozciąga
się nie tylko na stronie i sąd, który wydał orzeczenie w postępowaniu
sądowoadministracyjnym, lecz również i na inne sądy i organy państwowe, przysługuje
zgodnie z art. 171 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tylko wyrokom,
rozstrzygającym merytorycznie sprawę sądowoadministracyją. W dalszej części pisma
procesowego skarżący przywoływał orzeczenia sądów administracyjnych (w szczególności
wyrok NSA z dnia 21 lipca 2010 roku sygn. akt I OSK 557/10) wydane w innej sprawie niż
będąca przedmiotem umorzenia, aczkolwiek o zbieżnym stanie faktycznym, gdzie sądy te
wyrażały poglądy prawne sprzeczne z poglądem wyrażonym w postanowieniu z dnia
16.04.2010.
W piśmie procesowym z dnia 6 października 2010 roku, skarżący zarzucił, że Ewa
Przybyło i Paweł Kukla zostali wysłuchani na posiedzeniu w dniu 20 sierpnia 2010 roku
mimo, że nie byli stronami postępowania. E. Z. wskazał, że sąd dopuścił wymienione osoby
do zapoznania się z aktami postępowania przygotowawczego, a w szczególności do podjęcia
merytorycznej polemiki ze stanowiskiem pokrzywdzonego. W dalszej części pisma E. Z.
ponownie odwołał się do wyroku NSA z dnia 21 lipca 2010 roku, sygn. akt I OSK 557/10,
powtórzył też argumentację prawną z wcześniejszych pism procesowych i zażalenia.
Skarżący wniósł też o zobowiązanie prokuratora do przeprowadzenia dowodów z decyzji
SKO w Nowym Targu z dnia 11.05.2009 roku, z dnia 8.06.2010 roku, wyroku NSA z dnia 21
lipca 2010 roku, sygn. akt I OSK 557/10, oraz szeregu innych decyzji SKO w Nowym Targu
oraz orzeczeń WSA w Krakowie i NSA, które znajdują się w aktach postępowania
przygotowawczego. Skarżący wniósł również o dopuszczenie dowodu z akt sprawy toczącej
się przed WSA w Krakowie sygn. akt II SAB/Kr 63/09, na okoliczność uchybienia terminowi
15 dni (od otrzymania skargi na bezczynność), naruszenia art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do
informacji publicznej, dopuszczenie dowodu z akt sprawy toczącej się przed WSA w
Krakowie sygn. akt SO/Kr 18/10, na okoliczność terminowego przekazania przez burmistrza
skargi na bezczynność w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej wnioskowanej w
dniu
19
kwietnia
2010
roku.
W piśmie procesowym z dnia 17 listopada 2010 roku E. Z. wskazał, że pismem z dnia 28
października 2010 roku, Prokurator Rejonowy w Nowym Targu wyraził pogląd prawny
zgodny z wyrokami WSA w Krakowie z dnia 11 grudnia 2009 roku sygn. akt SAB/Kr 65/09
oraz NSA z dnia 21 licpa 2010 roku, sygn. akt I OSK 557/10, przyjmując, że decyzja organu
odwoławczego uchylająca odmowę udostępnienia informacji publicznej i umarzająca
postępowanie administracyjne w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej,
powoduje powrót do stanu przed wszczęciem postępowania administracyjnego w sprawie
odmowy udostępnienia informacji, zobowiązując tym samym organ będący dysponentem
informacji publicznej do ponownego rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji
publicznej. Skarżący powołał się na postanowienie WSA w Krakowie z dnia 29 października
2010 roku sygn. akt II SAB/Kr 133/10, którym umorzono postępowanie sądowe ze skargi E.
Z. na bezczynność burmistrza w przedmiocie udostępnienia mu informacji publicznej objętej
wnioskiem z dnia 23 kwietnia 2009 roku, oraz postanowienie WSA w Krakowie z dnia
29.10.2010 roku sygn. akt II SAB/Kr 134/10, zarzucając burmistrzowi praktykę polegającą na
nie udostępnianiu informacji publicznych w terminie, lecz udostępnianiu jej dopiero po
wniesieniu skargi na bezczynność, czy też na udostępnianiu informacji z miejscowo
zaczernionym tekstem bez wydania decyzji odmownej, co zmusza wnioskodawcę do
składania skargi na bezczynność. Skarżący podniósł, że w sprawi z jego wniosku z dnia 19
kwietnia 2010 roku, w dniu 22 listopada 2010 roku w WSA w Krakowie zaplanowano
rozprawę ze skargi na bezczynność burmistrza. W tym przypadku podobnie jak w przypadku
wniosku z dnia 23 stycznia 2009 roku, burmistrz uporczywie nie podejmuje działań
zmierzających do rozpoznania wniosku.
Kolejnym pismem z dnia 22 listopada 2010 roku, E. Z. wskazał, że wyrokiem z dnia 22
listopada 2010 roku WSA w Krakowie w sprawie II SAB/Kr 105/10 ze skargi
pokrzywdzonego na bezczynność w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej objętej
wnioskiem z dnia 19 kwietnia 2010 roku, potwierdził bezczynność organu i nakazał mu
udostępnienie informacji publicznej. Następnie skarżący po raz kolejny powtórzył jakie
powody stoją za potrzebą uzyskania przez niego informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z
19 kwietnia 2010 roku, potwierdził bezczynność organu i nakazał mu udostępnienie
informacji publicznej. Następnie skarżący po raz kolejny powtórzył jakie powody stoją za
potrzebą uzyskania przez niego informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z 19 kwietnia
2010 roku i wcześniejszym z 23 stycznia 2009 r. oraz jakie przyczyny stoją za odmownymi
decyzjami burmistrza. Ostatecznie skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i
zobowiązanie prokuratora do samodzielnej oceny czy decyzja organu odwoławczego
uchylająca odmowę udostępnienia informacji publicznej i umarzająca postępowanie
administracyjne w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej, powoduje powrót
do stanu przed wszczęciem postępowania administracyjnego w sprawie odmowy
udostępnienia informacji, zobowiązując tym samym organ będący dysponentem informacji
publicznej do ponownego rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej, czy też
organ nie był zobowiązany do żadnych działań zmierzających do rozpoznania wniosku z dnia
19 kwietnia 2010 roku. Jednocześnie skarżący wniósł o zajęcie przez sąd stanowiska w tym
zakresie.
Sąd zważył, co następuje:
Zażalenie E. Z. jest częściowo uzasadnione, a w rezultacie decyzja prokuratora w zakresie
objętym pkt IV i V zaskarżonego postanowienia nie zasługiwała na aprobatę. W pozostałym
zakresie tj. objętym pkt I, II, III i VI, zaskarżonego postanowienia, stanowisko oskarżyciela
publicznego było w ocenie sądu prawidłowe.
Zgodnie z art. 23 u.d.i.p., kto wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie udostępnia
informacji publicznej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do roku.
Znamiona strony przedmiotowej przestępstwa z art. 23 u.d.i.p., w przypadku
wnioskowanego trybu żądania udostępnienia informacji publicznej wymagają ustalenia
i udowodnienia, że:
I. Istnieje obowiązek udostępnienia w znaczeniu podmiotowym:
- dany podmiot na gruncie ustawy jest zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej
zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 u.d.i.p.,
II. Istnieje obowiązek udostępnienia w znaczeniu przedmiotowym:
a) Informacja objęta wnioskiem ma charakter informacji publicznej zgodnie z art. 1 i 6
u.d.i.p,
b) organ jest w posiadaniu informacji publicznej art. 4 ust. 3 u.d.i.p.,
c) informacja publiczna nie zostaje udostępniona w biuletynie art. 10 ust. 1 u.d.i.p.,
d) co do udostępnienia objętej wnioskiem informacji publicznej nie znajdują zastosowania
przepisy innych ustaw art. 1 ust. 2 u.d.i.p.,
e) udostępnienie informacji publicznej nie podlegała ograniczeniu zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2
u.d.i.p.
III. podmiot zobowiązany nie udostępnia informacji objętej wnioskiem:
a) podmiot zobowiązany milczy, w sytuacji istnienia obowiązku udostępnienia informacji w
znaczeniu przedmiotowym,
a) podmiot zobowiązany nie wykonuje prawomocnego orzeczenia sądu nakazującego
udostępnienie informacji, w sytuacji istnienia obowiązku udostępnienia informacji w
znaczeniu przedmiotowym,
b) podmiot zobowiązany utrzymuje, że informacja nie ma charakteru informacji publicznej,
podczas gdy ma, a w pozostałym zakresie istnieje obowiązek udostępnienia informacji w
znaczeniu przedmiotowym,
c) podmiot zobowiązany utrzymuje, że nie posiada informacji publicznej, podczas gdy ją
posiada, a w pozostałym zakresie istnieje obowiązek udostępnienia informacji w znaczeniu
przedmiotowym,
d) podmiot zobowiązany utrzymuje, że informacja publiczna została udostępniona w
biuletynie, a nie została, a w pozostałym zakresie istnieje obowiązek udostępnienia informacji
w znaczeniu przedmiotowym,
e) podmiot zobowiązany utrzymuje, ze do udostępnienia informacji znajdują zastosowanie
inne ustawy, a nie znajdują, a w pozostałym zakresie istnieje obowiązek udostępnienia
informacji w znaczeniu przedmiotowym,
f) podmiot zobowiązany odmawia udostępnienia informacji powołując się na ograniczenia,
które nie zachodzą, a w pozostałym zakresie istnieje obowiązek udostępnienia informacji w
znaczeniu przedmiotowym,
g) podmiot zobowiązany nie udostępnia informacji w sytuacji, gdy w toku postępowania
odwoławczego jego decyzja odmowna zostaje uchylona, przy jednoczesnym umorzeniu
postępowania administracyjnego w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji
publicznej, i nie wydaje kolejnej decyzji odmownej na innej podstawie faktycznej czy
prawnej, w sytuacji istnienia obowiązku udostępnienia informacji w znaczeniu
przedmiotowym,
h) podmiot zobowiązany nie udostępnia informacji w sytuacji, gdy w toku postępowania
odwoławczego jego decyzja odmowna zostaje uchylona, przy jednoczesnym umorzeniu
postępowania administracyjnego w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji
publicznej, j wydaje ponownie decyzję odmowną przy nie zmienionych okolicznościach
prawnych i faktycznych, w sytuacji istnienia obowiązku udostępnienia informacji w
znaczeniu przedmiotowym.
Znamiona strony podmiotowej przestępstwa z art. 23 u.d.i.p, w przypadku wnioskowego
trybu żądania udostępnienia informacji publicznej wymagają ustalenia i udowodnienia,
że:
a) podmiot zobowiązany działa z zamiarem bezpośrednim - wie, że istnieje obowiązek
udostępnienia informacji w znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym, a jednocześnie chce
nie
udostępnić
informacji,
b) podmiot zobowiązany działa z zamiarem ewentualnym - przewiduje możliwość istnienia
obowiązku udostępnienia informacji w znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym, a
jednocześnie godzi się (jest mu obojętne) na nie udostępnienie informacji.
Zaznaczyć przy tym trzeba, że pozostawanie przez podmiot zobowiązany w
bezczynności, nie będzie skutkować odpowiedzialnością karną, jeżeli brak było
obowiązku udostępnienia informacji publicznej w znaczeniu podmiotowym i
przedmiotowym. Przyjęcie założenia przeciwnego, czyli że samo przekroczenie terminu
ustawowego wynoszącego 14 dni skutkuje odpowiedzialnością karną prowadziłoby do
wniosku, iż milczenie organu wyczerpywałoby znamiona art. 23 u.d.i.p także w sytuacji, gdy
wniosek. nie dotyczył informacji publicznej, bądź też gdy wniosek dotyczył informacji
publicznej już wcześniej upublicznionej w biuletynie, a zatem obowiązku udostępnienia
informacji nie bylo, choć występował obowiązek zakomunikowania tego wnioskodawcy. Z
drugiej strony mimo, że 14 dniowy termin ma charaktery instrukcyjny, to jednak jego
zachowanie stanowi obowiązek podmiotu zobowiązanego, zaś przewidziane w ustawie
odstępstwa o dostępie zachowania tego terminu, muszą być komunikowane wnioskodawcy z
określeniem przyczyn opóźnienia oraz ze wskazaniem nie dłuższego niż 2 miesiące terminu
udostępnienia informacji. Tak więc w sytuacji istnienia obowiązku udostępnienia
informacji w znaczeniu przedmiotowym i podmiotowym, zawiniony upływ omawianych
terminów decydować będzie o czasie popełnienia przestępstwa, albowiem czyn
zabroniony uważa się za popełniony w czasie w którym sprawca działał, lub zaniechał
działania do którego był zobowiązany. Terminy ustawowe obowiązywać będą także w
przypadku, gdy prawomocnym orzeczeniem sądu nakazane zostanie podmiotowi
zobowiązanemu udostępnienie informacji, jak również wtedy, gdy w toku postępowania
odwoławczego decyzja odmowna zostaje uchylona, przy jednoczesnym umorzeniu
postępowania administracyjnego, w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji
publicznej chyba, że w terminie dni 14 od otrzymania decyzji organu odwoławczego, podmiot
zobowiązany wyda ponownie decyzję odmowną, aczkolwiek przy zmienionych
okolicznościach prawnych i faktycznych. Jednocześnie w przypadku wydania przez organ
odwoławczy decyzji uchylającej decyzję odmowną i przekazaniu sprawy do ponownego
rozpoznania, obowiązywać będą terminy ogólne z kodeksu postępowania administracyjnego
(art. 35 k.p.a, art. 36 k.p.a.), bowiem postępowanie administracyjne w istocie będzie w toku,
za
czym
przemawia
argument
z
art.
16
ust
2
u.d.i.p.
Jednocześnie poza zakresem występku z art. 23 ustawy znajdują się wszystkie te przypadki, w
których podmiot zobowiązany w sytuacji obiektywnie istniejącego obowiązku udostępnienia
informacji, nie czyni tego w wyniku błędnej oceny prawnej, czyli będąc przekonanym, że w
konkretnej sytuacji przepisy prawa nie zobowiązywały go do udzielenia informacji, bądź też
nakazywały odmowę jej udostępnienia. Stan świadomości podmiotu zobowiązanego (strona
podmiotowa przestępstwa) musi zostać udowodniony w toku postępowania karnego.
Odmowa udostępnienia informacji w konkretnej sytuacji faktycznej może być błędna, dlatego
właśnie podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej podlega stosownej
kontroli, sprawowanej przez organ wyższego stopnia, sąd administracyjny czy sąd
powszechny. Mówiąc inaczej, błędna w kategoriach obiektywnych odmowa udostępnienia
informacji publicznej, będąca w istocie nie udostępnieniem tej informacji wbrew istniejącemu
obowiązkowi, będzie stanowić przestępstwo wyłącznie wówczas, gdy strona podmiotowa
sprawcy czynu, charakteryzować się będzie zamiarem bezpośrednim bądź ewentualnym.
Ustalenie umyślności jest natomiast problemem natury dowodowej. Pierwszorzędną kwestią
jest tutaj wykazanie motywu działania potencjalnego sprawcy czynu zabronionego,
który odmówi udostępnienia informacji publicznej. Motywem takim może być rzecz
jasna uzasadnione konkretnymi okolicznościami, a w związku z tym usprawiedliwione,
choć błędne przekonanie, że przepisy prawa w określonym stanie faktycznym
uniemożliwiają udostępnienie informacji publicznej wnioskodawcy. W takim przypadku
podmiot zobowiązany, który odmówi udostępnienia informacji publicznej, nie będzie
ponosił odpowiedzialności karnej. Z drugiej jednak strony, motywem odmowy
udostępnienia informacji publicznej może być obawa przed ujawnieniem takich treści, które
wskazywać będą na sprzeczne z prawem działania podmiotu zobowiązanego do udostępnienia
informacji publicznej. Wówczas odmowa udostępnienia informacji publicznej w takiej czy
innej formie, skutkować może odpowiedzialnością karną z art. 23 u.d.i.p.
Odpowiedzialność karna zachodzić może także wówczas, gdy powołanie się na przepisy
prawa, które w określonym stanie faktycznym miałyby uniemożliwiać udostępnienie
informacji publicznej wnioskodawcy, nie będzie usprawiedliwione konkretnymi
okolicznościami. Nie sposób przecież usprawiedliwiać podmiotu zobowiązanego, który
odmówi udostępnienia informacji publiczne} z powołaniem na przepisy prawa, podczas gdy
prawomocnym orzeczeniem sądowym zobowiązany będzie do udostępnienia informacji. W
przypadku decyzji organu wyższego stopnia, uchylającej decyzję o odmowie udostępnienia
informacji publicznej i umarzającej postępowanie administracyjne w pierwszej instancji w
sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej, podmiot zobowiązany nie będzie mógł
wydać ponownej decyzji odmownej, przy niezmienionych okolicznościach faktycznych i
prawnych z uwagi na powagę rzeczy osądzonej (art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a.). W takim
przypadku, odmienny niż organu odwoławczego pogląd prawny podmiotu zobowiązanego do
udostępnienia informacji publicznej nie będzie usprawiedliwiony, zatem utrzymujące się z
powodu tego odmiennego poglądu prawnego zaniechanie udostępnienia informacji publicznej
przez podmiot zobowiązany, bądź wydanie ponownej decyzji odmownej przy niezmienionych
ustaleniach faktycznych i prawnych, skutkować może odpowiedzialnością karną na gruncie
art. 23 u.d.i.p., przy przyjęciu zamiaru ewentualnego. Jeżeli bowiem organ odwoławczy uzna,
że dana informacja stanowi podlegającą udostępnieniu informację publiczną, wówczas od
momentu powzięcia o tym fakcie wiadomości przez podmiot zobowiązany, będzie on miał
świadomość możliwości popełniania czynu zabronionego, gdzie dalsze nie udostępnienie
informacji, będzie wyrazem godzenia się na stan sprzeczny z prawem. W ten sposób po
stronie podmiotowej, dojdzie do zaistnienia umyślności w postaci zamiaru ewentualnego.
Przedkładając powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić trzeba, co następuje:
Wniosek E. Z. z dnia 12 lipca 2008 roku (pkt l zaskarżonego postanowienia), dotyczył
udostępnienia przez Burmistrza Miasta Rabka Zdrój informacji obejmującej umowę
pomiędzy Gminą Rabka Zdrój, a architektem Jackiem Banduła, na opracowanie statutu
Uzdrowiska Rabka Zdrój oraz analizę tekstową i graficzną decyzji ustalających warunki
zabudowy dla obszarów. które w projekcie miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, nie były przewidziane na cele inwestycyjne. Żądane przez skarżącego
informacje, były zdaniem sądu informacjami publicznymi i podlegały udostępnieniu, przy
czym nie ma potrzeby powtarzania w tym miejscu argumentów podniesionych przez SKO w
Nowym Targu w decyzji z dnia 14 maja 2009 roku, które to argumenty sąd w całości
podziela. Umowa została udostępniona E. Z. w dniu 30 lipca 2008 roku, przy czym w 14 stym dniu od wpłynięcia wniosku, skarżący został wezwany do uiszczenia kwoty 4 złotych,
będącej opłatą w wysokości odpowiadającej dodatkowym kosztom związanym z
udostępnieniem kopii umowy. Postępowanie podmiotu zobowiązanego do udostępnienia
informacji publicznej znajdowało tutaj oparcie wart. 15 u.d.i.p. Tym samym udostępnienie
umowy w dniu 30 lipca 2008 roku, nie nastąpiło z naruszeniem terminu z art. 13 ust. 1
u.d.i.p., ponieważ zgodnie z art. 15 ust. 2 u.d.i.p., udostępnienie informacji nastąpić. miało po
upływie dni 14 od dnia powiadomienia wnioskodawcy o wysokości opłaty. W dniu 25 lipca
2008 roku, Burmistrz Miasta Rabka Zdrój wydal decyzję odmowną w pozostałym zakresie
wniosku E. Z. z dnia 12 lipca 2008 roku, powołując się na art. 1 ust.2 u.d.i.p. Z upoważnienia
burmistrza decyzję podpisał Robert Wójciak, czyli z-ca burmistrza, stanowisko zajęli Paweł
Kukla, Violetta Siudy, Joanna Grygorowicz. Podmiot zobowiązany stanął na stanowisku, że
udostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem skarżącego regulowane jest przez przepisy
ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Na skutek odwołania E. Z. SKO w
Nowym Targu w dniu 28 listopada 2008 roku, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka
Zdrój i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia z uwagi na to, że organ l instancji w
istocie nie rozpatrzył wniosku skarżącego. Organ odwoławczy przekazując sprawę do
ponownego rozpatrzenia nie zajął stanowiska, że żądana przez E. Z. informacja, w
niezmienionych okolicznościach faktycznych i prawnych winna zostać udostępniona. Decyzja
SKO w Nowym Targu wpłynęła do Urzędu Miasta w Rabce Zdroju w dniu 19 stycznia 2009
roku i od tego czasu burmistrz zobowiązany był do rozpatrzenia sprawy w terminie zgodnym
z art. 35 k.p.a. Jednomiesięczny termin został zachowany, ponieważ w dniu 19 lutego 2009
roku, Burmistrz Miasta Rabka Zdrój wydał decyzję odmowną w tym zakresie wniosku E. Z.
który dotyczył części graficznej przedstawiającej rozmieszczenie wydanych decyzji na tle
ustaleń projektu planu zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Rabka Zdrój.
Jednocześnie burmistrz wydał E. Z. tekstową część analizy. Decyzję odmowną, z
upoważnienia burmistrza podpisał Robert Wójciak, stanowisko zajęli Paweł Kukla, Violetta
Siudy i Joanna Grygorowicz. Burmistrz powołał się na art. 1 ust. 2 u.d.i.p. uznając, że
udostępnienie części graficznej analizy regulowane jest przez przepisy ustawy o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym. Na skutek odwołania E.Z. SKO w Nowym Targu w dniu
14 maja 2009 roku, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój z dnia 19 lutego 2009
roku i umorzyło postępowanie w I instancji w sprawie odmowy udostępnienia E. Z. żądanej
informacji publicznej. Organ odwoławczy stwierdził w uzasadnieniu swojej decyzji, że z
momentem jej doręczenia, organ I instancji czyli Burmistrz Miasta Rabka Zdrój winien
rozpatrzyć wniosek o udzielenie informacji publicznej, przy czym przy zachowaniu
identycznych okoliczności prawnych i faktycznych, nie może odmówić wnioskodawcy
udzielenia informacji powołując taką samą podstawą prawną jak w zaskarżonej decyzji
odmownej. Decyzja SKO w Nowym Targu wpłynęła do Urzędu Miasta Rabka Zdrój w dniu
20 maja 2009 roku. Z zapisku na ostatniej stronie tej decyzji sporządzonego przez Joannę
Grygorowicz wynika, że w wyniku przeprowadzonych z radcą prawnym Pawłem Kuklą
konsultacji w dniach 21 i 25 maja 2009 roku, jak też na skutek zajętego przez radcę
stanowiska, wnioskowana informacja publiczna została udostępniona E. Z. za pismem z dnia
27 maja 2009 roku, czyli przed upływem 14 dniowego terminu z art. 13 ust. 1 u.d.i.p. W
przypadku wniosku skarżącego z dnia 12 lipca 2008 roku nie doszło do popełnienia
przestępstwa z art. 23 u.d.i.p. Wprawdzie decyzje burmistrza były błędne, jednak brak
podstaw do przyjęcia, że odmowa udostępnienia informacji publicznej następowała w
sytuacji, gdy podmiot zobowiązany wiedział, iż powołana przez niego argumentacja prawna
jest chybiona. Zauważyć przy tym należy, że nie sposób zakładać, iż burmistrz w sposób
umyślny naruszał swoje obowiązki w zakresie udostępnienia E.Z. żądanych informacji, skoro
ostatecznie, uwzględniając stanowisko organu II instancji, udostępnił skarżącemu całość
żądanych przez niego informacji.
Z punktu widzenia odpowiedzialności karnej burmistrza istotne było wszakże to, że
informacja publiczna w zakresie analizy graficznej, została wydana E. Z. po tym, jak SKO w
Nowy Targu uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój z dnia 19 lutego 2009 roku i
umorzyło postępowanie w l instancji w sprawie odmowy udostępnienia E. Z. żądanej
informacji publicznej. Podmiot zobowiązany udostępnił tutaj informację, nie widząc ku temu
żadnych przeszkód. W szczególności burmistrz nie podniósł wówczas, że uchylenie jego
decyzji i umorzenie postępowania w I instancji przez SKO w Nowym Sączu, definitywnie
zakończyło postępowanie administracyjne w przedmiocie udostępnienia informacji E. Z.
zatem brak było prawnego obowiązku i prawnej możliwości udostępnienia skarżącemu
żądanych informacji. Tego rodzaju argumentacja została powołana przez burmistrza przy
rozpoznaniu wniosku z dnia 23 stycznia 2009 roku pomimo, że burmistrz stale korzystał z
doradztwa prawnego Pawła Kukli, który w przypadku wniosku z dnia 12 lipca 2008 roku, po
wydaniu przez SKO w Nowym Sączu decyzji z dnia 14 maja 2009 roku, uchylającej decyzję
Burmistrza Miasta Rabka Zdrój z dnia 19 lutego 2009 roku i umarzającej postępowanie w I
instancji w sprawie odmowy udostępnienia E. Z. żądanej informacji publicznej, w dniach 21 i
25 maja 2009 roku zajął stanowisko, zgodnie z którym informacja publiczna została
skarżącemu udostępniona. Dodatkowo podkreślić trzeba, że w analogicznej sytuacji prawnej
związanej z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej K. W. z dnia 2 kwietnia 2009
roku, burmistrz po wydaniu przez SKO w Nowym Sączu decyzji uchylającej decyzję
odmowną i umarzającej postępowanie w I instancji w sprawie odmowy udostępnienia K. W.
żądanej informacji publicznej, w dniu 17 czerwca 2009 roku informację publiczną udostępnił.
Także i w tym przypadku, burmistrz nie widział ku temu przeszkód, w szczególności nie
podnosił, że uchylenie jego decyzji j umorzenie postępowania w I instancji przez SKO w
Nowym Sączu, definitywnie zakończyło postępowanie administracyjne w przedmiocie
udostępnienia informacji K.w. zatem brak było prawnego obowiązku i prawnej możliwości
udostępnienia wnioskodawcy żądanych informacji, a równocześnie tego rodzaju argumentacja
podnoszona była przez burmistrza w przypadku wniosku E. Z. z dnia 23 stycznia 2009 roku.
Z tych przyczyn w ocenie sądu, podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji
publicznej, bez uzasadnionych powodów, wyłącznie uznaniowo, stosował podwójne
standardy stosowania prawa. Dlatego też sąd uznał, że Burmistrz Miasta Rabka Zdrój w
przypadku wniosku E Z. z dnia 23 stycznia 2009 roku, odmawiając udostępnienia
żądanej informacji publicznej z powołaniem się na brak prawnej do tego możliwości i
brak prawnego ku temu obowiązku z uwagi na to, że uchylenie jego decyzji i umorzenie
postępowania w I instancji przez SKO w Nowym Sączu, definitywnie zakończyło
postępowanie administracyjne w przedmiocie udostępnienia informacji, miał
świadomość możliwości popełnienia przestępstwa z art. 23 u.d.i.p., na co się godził.
Wniosek E.Z. z dnia 12 września 2008 roku (pkt II zaskarżonego postanowienia), dotyczył
udostępnienia przez Burmistrza Miasta Rabka Zdrój informacji obejmującej kserokopie
aneksów do umowy z dnia 14 czerwca 2007 roku na opracowanie projektów miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Rabka Zdrój oraz wniosków
podmiotów zainteresowanych do opracowywanego planu zagospodarowania przestrzennego,
przekazanych do pracowni architektonicznej Jacka Banduły. Po 12 dniach od złożenia
wniosku (czyli w ustawowym terminie), Burmistrz Miasta Rabka Zdrój - Ewa Przybyło
przesłała skarżącemu kserokopię aneksu, zaś w pozostałym zakresie w dniu 25 września 2008
roku wydała decyzję odmowną, powołując się na art. 1 ust 2 u.d.i.p. Podmiot zobowiązany
stanął na stanowisku, Ze udostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem skarżącego
regulowane jest przez przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W
toku postępowania o udostępnienie informacji publicznej stanowisko zajęli Violetta Siudy i
Joanna Grygorowicz. Na skutek odwalania E.Z. SKO w Nowym Sączu w dniu 30 grudnia
2008 roku, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój i przekazało sprawę do
ponownego rozpatrzenia z uwagi na to, że organ I instancji w istocie nie rozpatrzył wniosku
skarżącego. Organ odwoławczy przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia nie zajął
jednoznacznego stanowiska, że żądana przez E.Z. informacja, w niezmienionych
okolicznościach faktycznych i prawnych winna zostać udostępniona. Decyzja SKO w Nowym
Sączu wpłynęła do Urzędu Miasta w Rabce Zdroju dopiero w dniu 12 lutego 2009 roku i od
tego czasu burmistrz zobowiązany był do rozpatrzenia sprawy w terminie zgodnym z art. 35
k.p.a. Także i w tym przypadku, jednomiesięczny termin został zachowany, ponieważ w dniu
12 marca 2009 roku, Burmistrz Miasta Rabka Zdrój wydał decyzję odmowną w tym zakresie
wniosku E. Z., który dotyczył udostępnienia kserokopii wszystkich wniosków
przedstawionych do pracowni architektonicznej Jacka Banduiy do opracowywanego planu
zagospodarowania przestrzennego. Decyzja podpisana została przez Roberta Wójciaka,
stanowisko zajęli Paweł Kukla, Violetta Siudy i Joanna Grygorcewicz. Podmiot zobowiązany
stanął na stanowisku, że udostępnieniu informacji publicznej sprzeciwia się treść art. 5 ust. 2
u.d.i,p., ponieważ udostępnienie wniosków prowadziłoby do ujawnienia podlegających
ochronie danych osobowych wnioskodawców. Od decyzj,j tej odwołanie wniósł E.Z. przy
czym SKO w Nowym Sączu postanowieniem z dnia 4 czerwca 2009 roku stwierdziło
niedopuszczalność odwołania z uwagi na właściwość sądu powszechnego. Ostatecznie
decyzja ta została uchylona wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 29 września 2009 roku, po
czym SKO w Nowym Sączu decyzją z dnia 15 grudnia 2009 roku, utrzymało w mocy decyzję
Burmistrza Miasta Rabka Zdrój z dnia 12 marca 2009 rok. E. Z. nie wniósł powództwa do
sądu powszechnego w oparciu o art. 22 u.d.i.p. Biorąc powyższe pod uwagę sąd uznał, że
odmowa udostępnienia informacji publicznej przez burmistrza, na skutek wniosku E.Z. z dnia
12 września 2009 roku, w zakresie kserokopii wszystkich wniosków przedstawionych do
pracowni architektonicznej Jacka Banduły do opracowywanego planu zagospodarowania
przestrzennego, była zgodna z prawem, nie naruszała regulacji u.d.i.p. Zgodnie z art. 5
u.d.i.p., prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu z uwagi na prywatność osoby
fizycznej. W omawianej sytuacji chodziło o dane osobowe osób składających poszczególne
wnioski, których udostępnienia domagał się E.Z.. Jednocz w sytuacji braku wniesienia
powództwa do sądu powszechnego przez E.Z. sąd rozpoznający niniejszą sprawę uznał, że
skarżący w sposób dorozumiany zaakceptował argumentację będącą podstawą odmowy
udostępnienia mu informacji publicznej w omawianym zakresie. Z drugiej strony decyzja
SKO w Nowym Sączu z dnia 15 grudnia 2009 roku, utrzymująca w mocy decyzję burmistrza,
przekreśliła możliwość przyjęcia wyczerpania znamion strony podmiotowej występku z art.
23 u.d.i.p. W takiej sytuacji brak było przecież podstaw do ustalenia, że odmawiając
udostępnienia informacji, burmistrz działał z zamiarem bezpośrednim czy ewentualnym
naruszenia obowiązku udostępnienia informacji regulowanego przez przepisy u.d.i.p. Pogląd
prawny burmistrza, znajdował bowiem w tej sprawie, pełną akceptacje organu
odwoławczego. Mógł wiec burmistrz zasadnie przyjmować, że odmawiając informacji
publicznej w omawianym przypadku, działał w zgodzie z obowiązującym porządkiem
prawnym.
Wniosek E.Z. z dnia 28 sierpnia 2008 roku (pkt III zaskarżonego postanowienia), dotyczył
udostępnienia przez Burmistrza Miasta Rabka Zdrój informacji obejmującej studium
uwarunkowań j kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Miasto Rabka Zdrój,
poprzez wykonanie zapisu cyfrowego na płycie DVO. Burmistrz powiadomił wnioskodawcę
pismem z dnia 11 września 2008 roku (mającym formę postanowienia), o braku możliwości
udzielenia informacji w formie określonej we wniosku, z uwagi na brak zapisu cyfrowego
studium. W przypadku tym zachowany został termin 14 dniowy, samo pismo za podstawę
prawną zasadniczo prawidłowo przywoływało art. 14 ust. 1 u.d.i.p. W związku z tym E.Z.
złożył nowy wniosek w dniu 15 września 2008 roku, domagając się wypożyczenia map
obejmujących uwarunkowania rozwoju przestrzennego i kierunki zagospodarowania
przestrzennego. Po upływie 10 dni, Burmistrz Miasta Rabka Zdrój - Ewa Przybyło wydała
decyzję odmowną. powołując się na art. 1 ust 2 u.d.i.p w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27
marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Stanowisko zajęli
Violetta Siudy i Joanna Grygorowicz. Generalnie podmiot zobowiązany stanął na stanowisku,
że udostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem skarżącego regulowane jest przez przepisy
ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w szczególności przez art. 30 ust. 1
ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który to
przepis daje każdemu prawo wglądu do studium i planu oraz otrzymywania z nich wypisów i
wyrysów. Na skutek odwołania E. Z. SKO w Nowym Sączu w dniu 18 lutego 2009 roku,
uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój i przekazało sprawę do ponownego
rozpatrzenia z uwagi na to, że organ I instancji w istocie nie rozpatrzył wniosku skarżącego,
przy czym decyzja ta wpłynęła do urzędu miasta w dniu 26 marca 2009 roku. Po dwóch
miesiącach, czyli w terminie z kodeksu postępowania administracyjnego, w dniu 26 maja
2009 roku, Z-ca Burmistrza Miasta Rabka Zdrój - Robert Wójciak odmówił wnioskodawcy
udostępnienia informacji publicznej w przedmiocie wypożyczenia mapy, z powołaniem art. 1
ust 2 u.d.i.p w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym. Podmiot zobowiązany stwierdził też, że udostępnienie
informacji publicznej poprzez wypożyczenie oryginału mapy nie jest dopuszczalne w
obowiązującym stanie prawnym. Na skutek odwołania E. Z. SKO w Nowym Sączu w dniu 1
lipca 2009 roku, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój i przekazało sprawę do
ponownego rozpatrzenia. Organ odwoławczy wskazał, że w orzecznictwie sądowo
administracyjnym nie budzi wątpliwości, iż uchwalone przez organ stanowiący jednostki
samorządu terytorialnego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy wraz z załącznikami graficznymi stanowią informację publiczną.
Jednocześnie SKO w Nowym Sączu stanęło na stanowisku, że burmistrz podjął słuszne
wątpliwości, co do dopuszczalności wypożyczenia wnioskodawcy map, natomiast w takiej
sytuacji należało
zaproponować E.Z. stosowanie do art. 14 u.d.i.p inny sposób
udostępnienia informacji publicznej. Dlatego też sprawa przekazana została do ponownego
rozpoznania. Dla porządku zaznaczyć trzeba, że sąd rozpoznający niniejszą sprawę poglądy i
zapatrywania prawne SKO w Nowym Sączu, zawarte w Decyzji z dnia 1 lipca 2009 roku, nie
ma zatem potrzeby powtarzania przytoczonej tam argumentacji. Decyzja SKO w Nowym
Sączu wpłynęła do urzędu miasta w dniu 6 lipca 2009 roku, po czym Burmistrz Miasta Rabka
Zdrój - Ewa Przybyło podzielając stanowisko organu odwoławczego, pismem z dnia 16 lipca
2009 roku zaproponowała E. Z. udostępnienie informacji poprzez wykonanie kserokopii map
przez wyspecjalizowana firmę, posiadającą odpowiednie urządzenie kopiujące. W wyniku
mającej miejsce następnie wymiany korespondencji, początkowo E. Z. zdecydował się na
zaproponowaną przez podmiot zobowiązany formę udostępnienia informacji, wpłacił też
odpowiednią kwotę pieniężną na pokrycie kosztów wykonania kopii map, jednak ostatecznie
pismem z dnia 17 sierpnia 2009 roku zmodyfikował swój wniosek wskazując, że chciałby
wykonać kopie map przy użyciu techniki fotograficznej. Ostatecznie kopie zostały wykonane
przez skarżącego w dniu 27 sierpnia 2009 roku przy zastosowaniu techniki fotograficznej.
Informacja publiczna została więc udostępniona, nadto w terminie nie przekraczającym dni
14 licząc od pisma E. Z. z dnia 17 sierpnia 2009 roku. Brak było zdaniem sądu podstaw do
przyjęcia, że Burmistrz Miasta Rabka Zdrój, lub jego zastępca, wydając decyzje odmowne
działał z zamiarem naruszenia obowiązku udostępnienia skarżącemu informacji publicznej,
choć niewątpliwie argumentacja prawna będące podstawą odmowy udzielenia informacji
publicznej, była częściowo błędna. Nie miał podmiot zobowiązany racji przyjmując, że
żądane przez E.Z. mapy nie stanowiły informacji publicznej udostępnianej w trybie u.d.i.p. Z
drugiej strony określony przez wnioskodawcę sposób udzielenia informacji, polegający na
żądaniu wypożyczenia map, nie znajdował uzasadnienia w świetle obowiązującego stanu
prawnego i orzecznictwa sądowoadministracyjnego. W tym ujęciu, odmowa wypożyczenia
map była zasadna, jednak należało zaproponować wnioskodawcy inny sposób udostępnienia
informacji,
co
ostatecznie
miało
miejsce.
Wniosek E. Z. z dnia 12 kwietnia 2010 roku (pkt VI zaskarżonego postanowienia), dotyczył
udostępnienia przez Burmistrza Miasta Rabka Zdrój informacji obejmującej kserokopię skargi
kasacyjnej w sprawie bezczynności burmistrza sygn. akt II SAB/Kr 93/09 WSA w Krakowie.
W terminie nie przekraczającym dni 14, w dniu 23 kwietnia 2010 roku, Burmistrz Miasta
Rabka Zdrój - Ewa Przybyło wydała decyzję odmowną, powołując się na art. 1 ust 2 u.d.i.p w
zw. z art. 179, art. 75 i art. 67 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku prawo o postępowaniu
przed sadami administracyjnymi. Słusznie zdaniem sądu rozpoznającego niniejszą sprawę
podmiot
zobowiązany przyjął, że w
stosunku do strony postępowania
sądowoadministracyjnego, tryb doręczania jej pism procesowych strony przeciwnej regulują
przepisy powołanej ustawy o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, będącej
regulacją szczególną w stosunku do u.d.i.p. Orzecznictwo sądowo administracyjne jest w tym
względzie obszerne i jednoznaczne. Dodać trzeba, że stanowisko burmistrza w sposób
dorozumiany zaakceptował E.Z., który od decyzji z dnia 23 kwietnia 2010 roku nie wniósł
odwołania.
W przypadku wniosku E. Z. z dnia 23 stycznia 2009 roku, doszło do wyczerpania znamion
przedmiotowych i podmiotowych występku z art. 23 u.d.i.p (pkt IV zaskarżonego
postanowienia). W zakresie tym sąd nie podziela stanowiska oskarżyciela publicznego i
wyrażonych przez niego poglądów prawnych, stanowiących podstawę umorzenia
dochodzenia, co do czynu opisanego w pkt IV zaskarżonego postanowienia. Wniosek E. Z.
dotyczył udostępnienia przez Burmistrza Miasta Rabka Zdrój informacji obejmującej zbiorcze
dane o decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydanych w
postępowaniach wszczętych od dnia 2 października 2005 roku do dnia 31 grudnia 2008 rok,
dla terenu Gminy Rabka Zdrój w formie przekształconej, tj. tabelarycznego zestawienia
zgodnie ze wzorem, zawierającym też lokalizację inwestycji, czyli adres i numer ewidencyjny
działki. Wniosek wpłynął do urzędu miasta w dniu 26 stycznia 2009 roku, po czym w dniu 10
lutego 2009 roku, Z-ca Burmistrza Rabka Zdrój Robert Wójciak, wydał decyzję odmowną w
części dotyczącej lokalizacji inwestycji tj. adresu i numeru ewidencyjnego .działki. Podmiot
zobowiązany powołał się tutaj na uregulowanie z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. wskazując, że udzielenie
informacji dotyczącej adresu i numeru ewidencyjnego działki, pozwala na ustalenie
tożsamości właściciela nieruchomości, co naruszałoby prywatność ustalonych tą drogą osób.
Przy wydaniu tej decyzji stanowisko zajęli Paweł Kukla, Violetta Siudy i Joanna
Grygorowicz. W pozostałym zakresie podmiot zobowiązany przystąpił do sukcesywnego
udostępniania informacji, pierwsza jej część udzielona została w dniu 12 lutego 2009 roku,
przy czym z-ca burmistrza pisemnie poinformował E. Z. o powodach opóźnionego
przekazywania informacji w oparciu o art. 13 ust. 2 u.d.Lp, brak zatem podstaw do przyjęcia,
że podmiot zobowiązany uchybił tutaj terminom ustawowym. Na skutek odwołania E. Z.
SKO w Nowym Sączu w dniu 11 maja 2009 roku, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka
Zdrój z dnia 10 lutego 2009 roku i umorzyło postępowanie w I instancji w sprawie odmowy
udostępnienia E. Z. żądanej informacji publicznej. Organ odwoławczy stwierdził, że ocena
prawna zaprezentowana przez organ l instancji w uzasadnieniu decyzji była błędna. Takie
stanowisko sąd rozpoznający niniejszą sprawę całkowicie podziela. Wskazać więc trzeba, że
informacja której udzielenia domagał się skarżący, dotyczyła w istocie prowadzonego
przez burmistrza rejestru decyzji o warunkach zabudowy, który to rejestr prowadzony w
oparciu o stosowne przepisy prawa (art. 67 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym) zawiera informacje o dokumentach urzędowych
wytworzonych przez organy władzy publicznej, czyli informacje publiczne. Jednocześnie
racje miało SKO w Nowym Sączu co do tego, że dostęp do informacji o oznaczeniu
nieruchomości nie podlega reglamentacji w oparciu o przepisy o ochronie informacji
niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, nadto uwidocznione w
rejestrze informacje o oznaczeniu nieruchomości nie dotykają sfery prywatnej (intymnej,
osobistej, rodzinnej) jakiejkolwiek osoby fizycznej. Dodatkowo zgodnie z art. 24 ust. 2
ustawy z dnia 17 maja 1989 roku prawo geodezyjne j kartograficzne, jawne i powszechnie
dostępne są informacje o gruntach, budynkach i lokalach ujawnione w ewidencji, a dotyczące
między innymi ich położenia. Całkowitą rację miał E. Z. wywodząc, że w przypadku wydania
przez organ II instancji decyzji o uchyleniu decyzji Burmistrza Miasta Rabka Zdrój z dnia 10
lutego 2009 roku i umorzeniu postępowania w I instancji w sprawie odmowy udostępnienia
żądanej informacji publicznej, obowiązkiem Burmistrza Miasta Rabka Zdrój, było wykonanie
czynności materialno-technicznej polegającej na udostępnieniu informacji w terminie 14 dni
od otrzymania decyzji SKO w Nowym Sączu, ewentualnie wydanie kolejnej decyzji
odmownej, jednakowoż tylko w przypadku zmiany okoliczności faktycznych lub prawnych.
Wynikało to wprost z uzasadnienia stanowiska organu II instancji, który stwierdził, że "z
momentem doręczenia niniejszej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w
Nowym Sączu, organ pierwszej instancji winien rozpoznać wniosek o udzielenie informacji,
przy czym - przy zachowaniu identycznych okoliczności prawnych i faktycznych - nie może
odmówić wnioskodawcy udzielenia informacji, powołując taka samą podstawę prawną, jak w
zaskarżonej decyzji.". Nie jest dla sądu przekonywujące stanowisko Ewy Przybyło tam gdzie
utrzymywała (powołując się na postanowienie NSA w Warszawie z dnia 16.04.2010 roku
sygn. akt I OSK 71/10), że decyzja umarzająca postępowanie w l instancji, zamykała sprawę
w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, zatem brak było obowiązku i prawnej
możliwości udostępnienia E. Z. wnioskowanej informacji. Jak już wyżej wykazano, takiego
toku rozumowania i takiej interpretacji prawnej, Burmistrz Miasta Rabka Zdrój lub
inna osoba działająca z upoważnienia burmistrza, nie zaprezentowała w przypadku
wniosku E. Z. z dnia 12 lipca 2008 roku. W tamtej sprawie SKO w Nowym Sączu w dniu
14 maja 2009 roku (czyli w okresie czasu zbieżnym z decyzją SKO w Nowym Sączu z
dnia 11 maja 2009 roku), uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zarój z dnia 9
lutego 2009 roku i umorzyło postępowanie w I instancji w sprawie odmowy
udostępnienia E. Z. żądanej informacji publicznej, a następnie burmistrz jako podmiot
zobowiązany na gruncie u.d.i.p lub działająca z jego upoważnienia osoba, w wyniku
przeprowadzonych z radcą prawnym Pawłem Kuklą konsultacji w dniach 21 i 25 maja
2009 roku, jak też na skutek zajętego przez radcę stanowiska, wnioskowaną informację
publiczną udostępnił E. Z. za pismem z dnia 27 maja 2009 roku. W taki sam sposób
mógł burmistrz postąpić w przypadku wniosku z dnia 23 stycznia 2009 roku, jednak
tym razem, informacja nie został udostępniona. Postępowanie Burmistrza Miasta Rabka
Zdrój jest tym bardziej niezrozumiałe, że w analogicznej sytuacji faktycznej i prawnej,
w dniu 17 czerwca 2009 roku, doszło do "'udostępnienia K. W. informacji publicznej
obejmującej rejestr decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu za 2009
roku wraz z adresami i numerami ewidencyjnymi działek. W tych okolicznościach sąd
uznał, że nie udostępnienie żądanych wnioskiem z dnia 23 stycznia 2009 roku
informacji, nastąpiło wbrew ustawowemu obowiązkowi, przy czym podmiot
zobowiązany, co najmniej godził się na stan rzeczy sprzeczny z prawem, bowiem wynika
to z działań, jakie podjęte zostały w sprawie K. W. i wniosku skarżącego z dnia 12 lipca
2008 roku, gdzie informacja publiczna została udostępniona mimo, że SKO w Nowym
Sączu umorzyło postępowanie w I instancji w sprawie odmowy udostępnienia K. W. i E.
Z. informacji publicznej. Niewątpliwie świadomość możliwości popełnienia przestępstwa
z art. 23 u.d.i.p po stronie podmiotu zobowiązanego, w rozumieniu konkretnej osoby lub osób
podejmujących w Urzędzie Miasta Rabka Zdrój określone decyzje w ramach swoich
obowiązków, powodowana była treścią uzasadnienia powołanej wyżej decyzji SKO w
Nowym Sączu z dnia 11 maja 2009 roku, od momentu gdy stanowisko organu wyższego
stopnia zawarte w tej decyzji, doszło do świadomości konkretnych podejmujących dalsze
decyzje osób. W tym kontekście, stanowiska sądu rozpoznającego niniejszą sprawę nie
zmienia fakt, iż NSA w Warszawie w uzasadnieniu postanowienia z dnia 16.04.2010 roku
sygn. akt I OSK 71/10 jedynie dodatkowo, niejako na marginesie badając kwestię swojej
właściwości stwierdził, że uchylenie decyzji i umorzenie postępowania w I instancji stanowi
typową decyzje kasacyjną, ostatecznie zamykającą sprawę będąca przedmiotem postępowania
i przesądza o braku obowiązku i możliwości ponownego rozpoznania tego samego wniosku.
Takiego poglądu prawnego sąd rozpoznający niniejszą sprawę nie podziela uznając, że jest on
błędny. Poglądem takim sąd rozpoznający niniejszą sprawę nie był też zresztą związany.
Postanowienie NSA w Warszawie sygn. akt I OS K 71/10, pozostaje wiążące dla sądów i
innych organów wyłącznie w zakresie przedmiotu rozstrzygnięcia w konkretnej sprawie, czyli
tam gdzie NSA w Warszawie uznając brak swojej kognicji zaskarżony wyrok uchylił i skargę
odrzucił. Jeszcze raz podkreślić należy, że Burmistrz Miasta Rabka Zdrój, udzielając
informacji publicznej K. W. i E. Z. w sprawie z wniosku z dnia 12 lipca 2008 r., już po tym
jak organ II instancji uchylił decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej i
umorzył postępowanie w l instancji w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej,
dał świadectwo tego, że miał świadomość możliwości i konieczności udostępnienia żądanych
informacji. Powołanie się przez burmistrza na uzasadnienie postanowienia NSA w Warszawie
z dnia 16.04.2010 roku sygn. akt I OSK 71/10, czyli orzeczenie wydane po upływie prawie
roku czasu od maja 2009 roku, kiedy wydawane były decyzje SKO w Nowym Sączu w
sprawie wniosków E. Z. z 12 lipca 200S roku i 23 stycznia 2009 roku oraz K. W. z dnia 2
kwietnia 2009 roku, było wyłącznie nieudolną w realiach tej sprawy, próbą znalezienia
argumentu mającego usprawiedliwiać działanie podmiotu zobowiązanego, który nie
udostępnił wnioskodawcy informacji publicznej w sytuacji, gdy w analogicznych
przypadkach informacja taka była udzielana, jeszcze przed tym jak NSA w Warszawie wydał
wymienione postanowienie. Z tych przyczyn zaskarżone postanowienie w części objętej pkt
IV należało uchylić. W toku postępowania przygotowawczego, oskarżyciel publiczny
winien uzyskać kompletną dokumentację związaną z wnioskiem K. W. z dnia 2 kwietnia
2009 roku. Należy też przesłuchać K. W. co do tego, czy w stosunku do niego podmiot
zobowiązany do udzielenia informacji publicznej, po tym jak SKO w Nowym Sączu
uchyliło decyzję odmowną i umorzyło postępowanie w I instancji, podnosił zastrzeżenia
w kwestii prawnej możliwości udzielenia informacji z uwagi na kasacyjny charakter
decyzji organu II instancji. Po wykonaniu tych czynności oskarżyciel publiczny
powinien ustalić, jaka konkretnie osoba lub osoby zdecydowały o. tym, że mimo decyzji
SKO Nowym Sączu z dnia 11 maja 2009 roku, informacja publiczna do dnia dzisiejszego
E. Z. nie został udzielona. Po ustaleniu tej osoby lub tych osób, prokurator powinien
przeprowadzić ponowną analizę prawną ustalonego stanu faktycznego, z
uwzględnieniem poczynionej wyżej argumentacji, jak też biorąc pod uwagę obszerną
argumentację prawną E. Z., którą sąd w zasadniczej, istotnej dla rozstrzygnięcia sprawy
części podziela. Następnie winien oskarżyciel publiczny podjąć decyzję merytoryczną w
kierunku przedstawienia zarzutów bądź umorzenia postępowania karnego, przy czym prawna
analiza ustalonego stanu faktycznego, poza art. 23 u.d.i.p. winna również odnosić się do art.
231 § 3 kk. Należy też jednoznacznie ustalić w jakim zakresie, czyli w stosunku do ilu
przypadków, E. Z. domaga się prowadzenia postępowania przygotowawczego w związku z
możliwością popełnienia przestępstw z art. 23 u.d.i.p oraz z art. 231 § 1 kk (w tym ostatnim
przypadku chodzi o problem wydawanych przez burmistrza decyzji WZ z naruszeniem prawa
- czyli zagadnienie wielokrotnie powoływane w pismach procesowych skarżącego).
W zakresie wniosku E. Z. z dnia 25 czerwca 2009 roku (pkt V zaskarżanego postanowienia)
dojść mogło w ocenie sądu do popełnienia przestępstwa z art. 23 u.d.i.p. Wniosek ten dotyczy
udostępnienia kserokopii umowy zawartej pomiędzy Gminą Rabka Zdrój, a wykonawcą
przebudowy drogi gminnej Nowy Świat - Traczykówka z dnia 1 października 2007 roku,
gdzie wnioskodawca podał, iż osobiście odbierze dokumenty obejmujące żądane informacje.
Pismem z dnia 29 czerwca 2009 roku, Z-ca Burmistrza Miasta Rabka Zdrój czyli Robert
Wójciak, powołując się na art. 13 ust. 2 u.d.i.p wskazał E. Z., że kopia umowy (z
załącznikami) może być udostępniona w terminie do dnia 25 sierpnia 2009 roku. Podmiot
zobowiązany w sposób nieprecyzyjny wskazał tutaj termin udostępnienia informacji,
wykorzystując maksymalny przewidziany do tego 2 miesięczny termin, przy czym chodziło o
sporządzenie kserokopii około 100 stron formatu A4. Z zeznań E. Z. wynikało, iż w dniu 11
września 2009 roku, osobiście upominał burmistrza w kwestii udostępnienia mu informacji
objętej wnioskiem z dnia 25 czerwca 2009 roku, miał zostać poinformowany, że informacja
nie jest jeszcze gotowa do wydania. W tym samym dniu E. Z. wniósł do WSA w Krakowie
skargę na bezczynność (brak tego dokumentu w aktach sprawy). W dniu 18 września 2009
roku (czyli już po wniesieniu skargi), sporządzone zostały dwa dokumenty. Radca Prawny
Paweł Kukla skierował do WSA w Krakowie odpowiedź na skargę E. Z., z której wynikało,
że skarżący nie odebrał przygotowanej mu przez urząd informacji publicznej mimo, że we
wniosku podał, iż informacje odbierze osobiście. Dodatkowo w odpowiedzi na skargę
wskazano, że wbrew twierdzeniom E. Z. pomiędzy nim a Burmistrzem Miasta Rabka Zdrój w
dniu 11 września 2009 roku nie doszło do żadnej rozmowy, ponieważ burmistrz w tym dniu
przebywał w Nowym Sączu w ramach obowiązków służbowych, na dowód czego powołano
polecenie wyjazdu służbowego nr 425/09. Jednocześnie w odpowiedzi na skargę podano, że
w dniu 18 września 2009 roku, Urząd Miasta Rabka Zdrój poinformował E. Z., iż w dniu 25
sierpnia 2009 roku kserokopie dokumentów czekały w urzędzie na ich odebranie. Znajdujące
się w aktach sprawy pismo tej treści zostało podpisanie przez sekretarza Marię Daszkiewicz, a
sporządzone przez Naczelnika Wydziału SRG Pawła Rapacza. Ostatecznie informacja została
udzielona E. Z. w dniu 8 października 2009 roku, czyli po upływie ponad 1 miesiąca czasu od
dnia 25 sierpnia 2009 roku, kiedy upływał maksymalny 2 miesięczny ustawowy termin, do
udzielenia informacji. Zatem do popełnienia przestępstwa dojść mogło w okresie od dnia 26
sierpnia 2009 roku do dnia 7 października 2009 roku (względnie dnia 11 września 2009 roku),
o ile faktycznie kserokopie dokumentów nie były sporządzone do dnia 25 sierpnia 2009 roku,
na co wskazywał E. Z. powołując się na rozmowę z burmistrzem z dnia 11 września 2009
roku. Zasadnicze znaczenie ma więc tutaj ustalenie, czy rzeczywiście w dniu 11 września
2009 roku doszło do rozmowy pomiędzy skarżącym, a burmistrzem. W tym celu oskarżyciel
publiczny winien przesłuchać ponownie E. Z. na okoliczność tego, gdzie konkretnie
przeprowadzona była rozmowa i o której nastąpiło to godzinie. Z drugiej strony należy
zweryfikować stanowisko burmistrza zgodnie z którym, do rozmowy nie doszło. Należy
więc uzyskać polecenie wyjazdu nr 425/09, po czym ustalić w jakich godzinach
burmistrz przebywał poza urzędem, odnosząc te fakty do twierdzeń skarżącego, a w
razie potrzeby celowe będzie sprawdzenie relacji burmistrza w oparciu o przesłuchanie
np. kierowcy służbowego, czy osób z którymi kontaktował się w Nowym Sączu.
Konieczne będzie też przesłuchanie Pawła Rapacza i Marii Daszkiewicz, na okoliczność
tego, kto i w związku z czym polecił im sporządzenie pisma z dnia 18 września 2009
roku, jak też skąd posiadali wiedzę na temat tego, że kserokopia umowy z załącznikami
była gotowa już w dniu 25 sierpnia 2009 roku. Należy też ustalić i przesłuchać osobę,
która wykonywała kserokopię umowy z załącznikami. Po uzupełnieniu dowodów w tym
zakresie oskarżyciel publiczny winien ustalić czy możliwe jest stanowcze przyjęcie, że w dniu
25 sierpnia 2009 roku, a także w dniach następnych, do momentu doręczenia skarżącemu
informacji, kopia umowy nie była wykonywana, nie czekała na odbiór w urzędzie miasta, a
zatem wbrew obowiązkowi nie została udostępniona E. Z. Oskarżyciel publiczny winien
rzecz jasna wziąć tutaj pod uwagę kwestię stopnia społecznej szkodliwości czynu osoby
zobowiązanej do udostępnienia informacji, jeżeli do udostępnienia doszło w dniu 8
października 2009 roku, czyli po upływie 44 dni od wyznaczonej przez podmiot zobowiązany
na podstawie art. 13 ust 2 u.d.i.p. daty udostępnienia informacji. Dodać trzeba, że zarówno
WSA w Krakowie w uzasadnieniu postanowienia z dnia 21 grudnia 2009 roku (II SAB/Kr
94/09) jak i NSA w Warszawie w ¬uzasadnieniu postanowienia z dnia 7 kwietnia 2010 roku
(I OSK 462/10), odpowiednio umarzając postępowanie i oddalając skargi kasacyjne,
wskazywały na to, że w dacie wniesienia przez E. Z. skargi na bezczynność, organ był w
bezczynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej objętej wnioskiem skarżącego z
dnia 25 czerwca 2009 roku.
Na koniec podnieść trzeba, że sąd dokonując rozpoznania zażalenia E. Z. nie badał problemu
możliwości popełnienia przestępstw z art. z art. 23 u.d.i.p. w związku z wnioskami
skarżącego z dnia 23 kwietnia 2009 roku, 29 maja 2009 roku, 23 czerwca 2009 roku, 23
grudnia 2009 roku i 19 kwietnia 2010 roku. W zakresie tym oskarżyciel publiczny nie
prowadził postępowania karnego, a w rezultacie zaskarżone postanowienie nie zawierało w
tym przedmiocie rozstrzygnięcia.
Z tych względów orzec należało jak w sentencji niniejszego postanowienia na mocy
powołanych tam przepisów ustawy.