Prawo i obowiązek sarl

UZASADNIENIE
W pozwie z dnia 17 grudnia 2014 roku złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) S.a.r.l.
z siedzibą w L. domagał się zasądzenia od A. S. łącznej kwoty 515,61 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi
od dni 16 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.
W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzone sumy stanowią należności z tytułu nieuregulowanej składki polisy
ubezpieczeniowej. Wierzytelność wobec pozwanego była przedmiotem umowy cesji wierzytelności z dnia 27 września
2013 r. od (...) S.A. V. (...). Jak wynika z treści pozwu, A. S. nie wywiązała się z zobowiązań.
Dnia 09 stycznia 2015 r. Sąd Rejonowy L.VI Wydział Cywilny w L. wydał nakaz zapłaty w sprawie VI Nc-e (...), w
którym w całości uwzględnił żądanie pozwu.
W sprzeciwie od tegoż nakazu – który do Sądu Rejonowego L.w L. wpłynął w dniu 26 stycznia 2015 r. – pozwana A.
S. wniosła o oddalenie powództwa. Uzasadniając powyższe wskazała, iż nie podpisywała umowy ubezpieczenia z dnia
27 lipca 2012 r. z (...) S.A. V. (...) (nr polisy (...)). Umowa ta została zawarta miedzy ówczesnym właścicielem a tym
zakładem ubezpieczeń. Samochód zaś nabyła w dniu 16 listopada 2012 r. w komisie Soda (...) M. Z. (1). Pojazd ten w
chwili zakupu ubezpieczony był w L. D., która to następnie została skutecznie wypowiedziana przez pozwaną. Kolejna
umowa ubezpieczenia została zawarta po przerejestrowaniu pojazdu z (...) (nr polisy (...)). Do sprzeciwu załączyła
polisę nr (...), fakturę VAT za zakup samochodu, pismo z L. D. o skutecznym wypowiedzeniu umowy i polisę nr (...).
Sąd Rejonowy L.w L. VI Wydział Cywilny postanowieniem stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu przez pozwanego
i utratę mocy nakazu zapłaty w całości, po czym przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w S..
W kolejnym piśmie procesowym – z dnia 16 marca 2015 r., złożonym w wykonaniu wezwania Sądu do uzupełnienia
braków formalnych pozwu – reprezentujący powoda profesjonalny pełnomocnik w pozwie wniesionym na urzędowym
formularzu ponowił żądanie zasądzenia od A. S. na rzecz mocodawcy kwoty 515,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami,
liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a ponadto wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów
zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W wyniku zobowiązania Sądu w odpowiedzi na sprzeciw z dnia 13 kwietnia 2015 r. powód wniósł o oddalenie
wniosków pozwanego, podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Podniósł, iż (...) S.A. V. (...) nie otrzymało od pozwanej
wypowiedzenia polisy (...) w ustawowym terminie.
Na rozprawie w dniu 01 czerwca 2015 r. pozwana podtrzymała dotychczas zaprezentowane stanowisko.
Sąd ustalił i zważył, co następuje:
Dnia 16 listopada 2012 r. A. S. nabyła samochód osobowy marki A. (...) nr rej. (...) w Komisie samochodowym (...)S.
M. Z. (2). Pojazd ten był ubezpieczony w L. D.. Zgodnie z warunkami umowy, polisa ubezpieczeniowa (...) nr (...)
została wydana kupującemu po zapłaceniu umówionej ceny. Umowa ta następnie została wypowiedziana przez A.
S. i rozwiązała się z dniem 23 listopada 2012 r. Po przerejestrowaniu pojazdu A. S. zawarła umowę ubezpieczenia
zakupionego auta z (...) Towarzystwo S. A. z siedzibą w S.
Dnia 27 września 2013 r. (...) S.A. V. (...) dokonała sprzedaży na rzecz (...) S.a.r.l. z siedzibą w L. wymagalnych
wierzytelności pieniężnych w stosunku do pozwanego.
Powyższe ustalenia Sąd poczynił w oparciu o następujące dowody: wypowiedzenia wraz z potwierdzeniem nadania (k.
7-8), wydruki z systemu informatycznego, polisy, umowy, załączone do pism procesowych.
Powyższe fakty Sąd, ustalając na podstawie wyżej powołanych dowodów, uznał za bezsporne.
Wobec tego, że strony nie kwestionują skutecznego zawarcia umowy cesji wierzytelności - w okolicznościach niniejszej
sprawy - niezbędne zatem jest ustalenie, czy w analizowanym stanie faktycznym doszło do rozwiązania umowy
ubezpieczenia.
Zgodnie z przepisem art. 509 § 1 k.c. dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które
miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.
W myśl obowiązującego w trakcie zdarzeń opisanych w stanie faktycznym przepisu art. 31 ust. 1 ustawy z dnia
22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. tj. z 2013, poz. 392) w razie przejścia lub przeniesienia prawa własności
pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych,
na posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, przechodzą prawa i obowiązki
poprzedniego posiadacza wynikające z tej umowy. Umowa ubezpieczenia OC ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na
który została zawarta, chyba że posiadacz, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, wypowie ją
na piśmie. W przypadku wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC, ulega ona rozwiązaniu z dniem jej wypowiedzenia.
Przepisów art. 28 nie stosuje się.
Zgodnie zaś z art. 32. ust. 1 powołanej ustawy posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności
tego pojazdu, jest obowiązany do przekazania posiadaczowi, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu,
potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz do powiadomienia na
piśmie zakładu ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu, o fakcie przeniesienia
prawa własności tego pojazdu i o danych posiadacza, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu.
Przechodząc do oceny zasadności zgłoszonych w niniejszym postępowaniu roszczeń należy stwierdzić, iż w świetle
wyżej przytoczonej regulacji powództwo nie zasługuje na uwzględnienie. Ocena taka wynika z tego, że w chwili nabycia
pozwana nie otrzymała od sprzedawcy – wbrew obciążającego go obowiązkowi wynikającemu z art. 32 ust. 1 cytowanej
ustawy - dokumentu potwierdzającego fakt ubezpieczenia pojazdu w (...) S.A. V. (...). Przekazana jej została natomiast
polisa innego ubezpieczyciela - L. D., którą załączyła do sprzeciwu od nakazu zapłaty. W tej sytuacji nie można ona
ponosić odpowiedzialności za zobowiązania wynikające z dwóch umów ubezpieczenia.
Jednocześnie należy podkreślić, iż uwzględnienie kwoty dochodzonej pozwem było możliwe, o ile inicjator
postępowania udowodniłby istnienie żądanej wierzytelności oraz jej rozmiaru. Obowiązek taki wynika z przepisu art.
6 k.c. zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tym
samym to powód, jako podmiot domagający się świadczenia pieniężnego od pozwanej winien wykazać, zwłaszcza za
pomocą dowodu z dokumentu, iż A. S. nabyła pojazd objęty umową ubezpieczenia z (...) S.A. V. (...), a więc m.in.
przedstawić polisę ubezpieczeniową potwierdzającą istnienie zobowiązania pozwanej, wysokość i termin spełnienia
świadczenia, jak też umowę sprzedaży.
Jak wynika z akt sprawy, pełnomocnik powoda wszystkich opisanego powyżej dowodu nie przedstawił, ograniczył się
do powoływania na pismo z 04 czerwca 2013 r. skierowane przez ubezpieczyciela do pozwanej.
Mając na uwadze powyższe, uznać należało, że inicjator postępowania obciążającej go powinności dowodowej nie
dopełnił, dlatego też Sąd stosownie do art. 6 k.c. powództwo jako nieudowodnione oddalił.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik
postępowania powód jako strona przegrywająca proces w całości winien ponieść koszty niezbędne do celowego
dochodzenia praw.