doc29 kwietnia
download 
Reklamacja Transkrypt
29 kwietnia
Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie 29 kwietnia 2007 nr 225 (655) Słowo Dla Życia „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja je znam. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy”. J 10, 2-30 Słuchają mego głosu Bezpieczne są tylko te owce, które są razem z pasterzem. Na te, które się oddalą czyha wiele niebezpieczeństw, jak chociażby wilki. Pan Jezus porównał siebie do Dobrego Pasterza, który troszczy się o wszystkie owce, czyli o każdego wierzącego w Niego. Zna każdego, zna wszystkie swoje owce po imieniu, zna i bardzo kocha. Tę miłość do ludzi potwierdził zwłaszcza w męce na krzyżu. Kiedy owce idą za Nim wtedy są naprawdę bezpieczne. Nikt ani nic im nie zagraża, ponieważ Dobry Pasterz ma moc ochronić je wszystkie przed każdym niebezpieczeństwem; w życiu doczesnym i wiecznym. Dlatego tak ważnym jest słuchanie Jego głosu i chodzenie za Nim, czyli wypełnianie Bożych przykazań, kochanie Pana Boga i pomaganie bliźnim. Aby jak najlepiej poznać wolę Pana Jezusa czytamy Pismo Święte, rozwijamy swą wiedzę religijną, ale także uważnie modlimy się, ponieważ na modlitwie otrzymujemy pewniejsze rozumienie tego jak mamy postępować. Codzienna modlitwa pomaga nam rozpoznać głos Chrystusa w tym wszystkim, co się wokół nas dzieje. Trzeba, więc o niej pamiętać i wsłuchiwać się w głos Dobrego Pasterza. Ks. Robert Wróblewski SDB NADZIEJA ZMARTWYCHWSTANIA – W STARYM TESTAMENCIE CZ. II ISTNIENIE CZŁOWIEKA PO ŚMIERCI W starszych księgach Pisma Świętego występuje niejasne przeczucie nieśmiertelności człowieka. Wyrażone jest ono w kilku koncepcjach dotyczących możliwości istnienia człowieka po śmierci. Pragnienie nieśmiertelności W sercu ludzkim tkwi dążenie do ustawicznego trwania. Abraham, pozbawiony dzieci, otrzymuje od Boga obietnicę potomstwa i ziemi. Przetrwa więc w swoim potomstwie, które osiądzie w ziemi obiecanej (zob. Rdz 15). Każdy człowiek wie, że musi umrzeć i jest to fakt nieodwracalny, ale pociechą ma być myśl, że nadal będzie żył w swoich dzieciach (zob. Syr 30, 4-6). Do tej nieśmiertelności w potomstwie dochodzi także sława - dobre imię, które zostanie na zawsze. Śmierć połączeniem się z przodkami Wypowiedzi ksiąg historycznych Starego Testamentu wskazują na pewne źródło pociechy związane ze śmiercią człowieka. Była nią świadomość połączenia się ze swymi przodkami w sensie jakiegoś obcowania z nimi. Umierający Jakub mówi do swego syna Józefa: Gdy już zasnę z mymi ojcami, wywieziesz 2 mnie z Egiptu i pochowasz w ich grobie (Rdz 47, 30). Chodzi tu o złożenie ciała w grobie rodzinnym obok swych przodków. Trudno powiedzieć, czy jest to przeświadczenie, że zmarli istnieją. Pewne jest natomiast, że w tradycji semickiej wyobrażano sobie los zmarłych jako pewną formę istnienia analogiczną do życia. Kiedy w pierwszej Księdze Królewskiej jest mowa o śmierci króla Dawida, to myśl ta biegnie naprzód. Dawid zasnął ze swymi przodkami i został pochowany „w mieście Dawidowym”, czyli w południowo-wschodniej dzielnicy Jerozolimy. Przodkowie zaś Dawida byli pochowani w rodzinnym Betlejem. A zatem wyrażenie „zasnąć z ojcami” oznacza tu coś więcej niż leżenie z nimi we wspólnym grobie, może chodzi tu o jakieś pozagrobowe obcowanie króla ze swymi przodkami. Na specjalną uwagę zasługuje formuła, która mówi o „zgromadzeniu” lub „połączeniu” z przodkami (zob. Rdz 49, 33). Prawdopodobnie mamy tu do czynienia z myślą o pewnej formie życia istniejącego poza grobem. Podmiot życia po śmierci Ogromne trudności w myśli o dalszej egzystencji człowieka po śmierci nasuwa brak podmiotu tego trwania w świadomości Hebrajczyków. Ciało po śmierci człowieka rozpada się w proch, nie może zatem istnieć. Pierwiastek życiodajny - nefes, ani duch - ruah nie istnieją samodzielnie po śmierci. Terminy te bowiem: nefes, ruah czy basar (ciało) są używane w Starym Testamencie zależnie od tradycji teologicznej, ale zawsze na określenie całego człowieka. Zarówno Biblia hebrajska jak i grecka Starego Testamentu pojmuje człowieka jako całość żyjącą. Hebrajczycy nie myśleli dualistycznie, nie przeciwstawiali ciała duszy. Dlatego nefes i basar można pojmować jako synonimy. Człowiek jest cały duszą, ale też cały ciałem. Żadna księga Starego Testamentu starszej tradycji nie stwierdza istnienia nefes po śmierci. Inaczej jest z duchem - ruah, który będąc pierwiastkiem Boskim, w jakiś nieokreślony bliżej sposób powraca do Boga po śmierci. Sytuacja uległa zmianie dopiero wtedy, gdy myśl semicka zetknęła się z dualistyczną myślą grecką, gdzie antropologia starannie oddziela ciało od duszy, która istnieje niezależnie. Ujmując więc człowieka całościowo nie jest tak łatwo uzasadnić możliwość życia pozagrobowego. Jednak istniało już przekonanie, że zmarły jakoś kontynuuje swoje istnienie. Szeol - kraina umarłych Stare tradycje Izraela rozróżniały we wszechświecie trzy sfery: niebo, jako miejsce pobytu Boga i Jego dworu (por. Mi 1,2-3; Ps 11,4), ziemię położoną poniżej nieba, stanowiąca mieszkanie ludzi, krainę żyjących (por. Iz 38,11; Ez 26,20) i podziemia, zwanego szeolem, gdzie udają się zmarli po śmierci. Etymologia słowa szeol jest niepewna. Prawdopodobnie wyraz ten łączy się z pojęciem pozbawionej wszelkiego życia pustki. Możliwe jest pochodzenie tego słowa od akkadyjskiego - suaru, który oznacza krainę umarłych. Człowiek jak wszystkie istoty żyjące tu na ziemi umiera, ale z jego śmiercią nie kończy się całkowite jego istnienie. „Ja” człowieka udaję się do szeolu, tam trwa w pewnej, trudnej do określenia rzeczywistości. Szeol to miejsce, gdzie życie osiąga najniższy swój poziom, niemal odpływa, a zstępują do niego po śmierci wszyscy bez wyjątku. Choć brak jest w Biblii dokładnego opisu szeolu, to jednak wiele cech tego miejsca możemy poznać. W szeolu panuje mrok i ciemność (por. Hi 10,21-22), mieszkańcy owej krainy nigdy nie oglądają światła (por. Ps 48,20). Szeol wypełniony jest prochem, stąd zmarli apostrofowani są jako „mieszkańcy prochu” (por. Iz 26,19). Posłaniem i przykryciem są tam robaki (por. Iz 14,11). W szeolu panuje cisza (por. Ps 94,17), nie ma tam żadnych przyjemności (por. Syr 14,16), ustała wszelka praca (por. Hi 3,17), a umarli oddają się przymusowemu odpoczynkowi (por. 1Sm 28,15). Szeol jest 3 NADZIEJA ZMARTWYCHWSTANIA – W STARYM TESTAMENCIE „krajem”, w którym nic się nie pamięta i jest się zapomnianym (por. Ps 88,13), zmarli egzystują tam pozbawieni zdolności myślenia i świadomości (por. Koh 9,10). Z krainy umarłych nie unosi się uwielbienie Boga (por. Ps 30,10; 88,11; Iz 38,18). Mimo braku łączności cieni z ogiem szeol nie jest miejscem wyjętym spod władzy Boga. Jego wszechmoc ogarnia także tę krainę. Wszyscy, którzy umierają, sprawiedliwi czy też niegodziwi, idą do szeolu (por. Lb 16, 30-33). Wydaje się jednak, że los ich był różny, przynajmniej częściowo, w zależności od dokonanych czynów. Przestępcy zajmowali samo dno (por. Iz 14,15; Ez 32, 19-32). Warto także zauważyć, że ze względu na kontynuację w szeolu jedności ciała i duszy człowieka, zmarły nie tracił swoich cech fizycznych, ani osobistej materialnej własności. Dlatego na przykład proroka można było rozpoznać w otchłani po jego prorockim płaszczu (por. 1Sm 28, 14), a ktoś, kto zginął nagłą śmiercią, nosił na swym ciele nadal oznaki przemocy. Znamiennym podkreśleniem kontynuacji życia po śmierci w szeolu jest pewna wiara wśród Izraelitów w możliwość kontaktu zmarłych z żywymi. Wielu Izraelitów wierzyło, że zmarli odgrywają nadal aktywną rolę w świecie żyjących, mając moc udzielania błogosławieństw swym krewnym, a czasami moc wyrządzania krzywdy ludziom (zob. Pwt 21,23 - zakaz pozostawiania przez noc zwłok powieszonego człowieka; czy 2Sm 21,1n - klęska głodu, jaka 4 nawiedziła Izraelitów za panowania Dawida była zemstą wymordowanych Gabaonitów). Uważano też, że zmarli znają przyszłość i próbowano się dowiedzieć od nich tych tajemnic. W Biblii zachował się jeden opis praktyki nekromancji, kiedy to Saul radzi się ducha Samuela wywołanego z zaświatów, z szeolu przez wróżkę z Entor (zob. 2 Sm 28, 325). Redaktor tej księgi otwarcie jednak krytykuje za to króla Saula, gdyż owa praktyka jest niezgodna z wiarą w Boga i zakazana u Izraelitów. Tylko Jahwe miał władzę dawać życie i je odbierać, wtrącać do szeolu i z niego wywoływać (por. 1 Sm 2,6). Lidia Krzyżostaniak Gazeta Parafialna nr NR 46(109), Konin, 13 listopada 2005 ALLELUJA Wiedli Jezusa po skałach gorących po cierniach kolących Na śmierć wydali Go jak złoczyńcę octem poili, koronę z cierni na głowę włożyli przebili mu ręce, nogi, losy o suknię rzucili a gdy na krzyżu Oddawał Ducha głośno szydzili, na mękę Pańską patrzyli Bok Zbawcy Świata włócznią przebili Po trzech dniach słowa się wypełniły, proroctwa w psalmach zapisane Zwycięzca śmierci piekła i szatana Zmartwychwstał w wielkiej chwale Na nic się zdały straż i pieczęci, Chrystus Ojcu uczynił zadość Niewiastom przy grobie płaczącym Anioł ogłosił tą wielką radość Płótno i chustę po sobie zostawił pusty i ciemny grobowiec męczeńską śmiercią świat odkupił Zmartwychwstał dla nas ludzi Na tronie Boskim z Ojcem króluje słowa świadectwa swe wypełniając w świecie wieczności Tryumfuje Wszelkie stworzenie w swej opiece mając. „Prawica Pana wzniesiona wysoko, prawica Pańska moc okazała. Nie umrę, ale żył będę i głosił dzieła Pana” (Ps. 118,16-17) Bartłomiej Steczko, 12.04.2006r. 5 „NONO OMNIS MORIA” W ROCZNCĘ ŚMIERCI JANA PAWŁA II 22 kwietnia 2007 roku w Kościele Parafialnym na Dębnikach młodzież ze Specjalnego Ośrodka Szkolno- Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących z ulicy Tynieckiej 6 przedstawiła program słowno – muzyczny, który wspólnie z wychowawcami przygotowali z okazji rocznicy śmierci Jana Pawła II. W spektaklu znalazły się wiersze ks. T. Opalińskiego, Z. Makowskiego, ks. J. Twardowskiego, K. Wachecz recytowane przez uczniów szkoły podstawowej – Miecia Bąka i szkół ponadgimnazjalnych –B. Kaźmierską, M. Mówińskiego, P.Niesyczyńskiego, Ł. Słowika i J. Stefańczyka. Narratorem prowadzącym uroczystość był również uczeń Ośrodka – W. Strugała. Dojrzałe, nacechowane osobistym przeżyciem recytacje wyrażały hołd dla wielkiego Polaka Jana Pawła II.Były świadectwem miłości i więzi łączących młodych ludzi z bliskim im człowiekiem, którego niejednokrotnie spotykali w czasie pielgrzymek Papieża do Polski. Program wzbogacały przepięknie wykonane piosenki Piotra Rubika – „Strumień”, „Zdumienie”, „Miłość”(wg. listu św. Pawła do Koryntian), „Tu es Petrus”i oczywiście „Barka”. Profesjonalnymi głosami, głęboką interpretacją popisali się soliści i chór- Kasia Zawodnik, Daniel Zawodnik, Kasia Gołąb, Piotr Franiek, Łukasz Zastępski, Kasia Frączek, Monika Janik, Klaudia Nocoń, Kasia Pater, Adrian Wyka, Agnieszka Łoźińska, Magda Sobota, Dorota Gorzowska, Justyna Wróbel, Mariusz Zaborowski,Aleksandra Sobiech. Program słowno-muzyczny powstał pod opieką nauczycieli Ośrodka p. M. Jankowskiej, M. Flagi, D. Kędzi i W. Jurka. Bardzo dziękujemy za wzruszenia! 6 7 PRZYKAZANIA KOŚCIELNE – JAK JE ROZUMIEĆ? Każdy, kto rzetelnie przeszedł przez przygotowanie do I Komunii Świętej, zna je na pamięć. Trochę kłopotu było w roku 1994, kiedy to ukazała się polska edycja Katechizmu Kościoła Katolickiego. W tej publikacji tradycyjne „5 przykazań” brzmiały nieco inaczej, niż zostało to zakodowane w pamięci wielu pokoleń. Rozpętały się nawet żywiołowe dyskusje o to, co w Kościele jest pewne i niezmienne, a co pewne nie jest, skoro przy przykazaniach się manipuluje, swobodnie zmieniając to, co jest nakazane lub zakazane. Wszystkim, którzy po dzień dzisiejszy noszą w sobie tego rodzaju wątpliwości polecam następujące stwierdzenie z Katechizmu Kościoła Katolickiego: “Obowiązujący charakter tych praw (…) ma na celu zagwarantowanie wiernym niezbędnego minimum ducha modlitwy i wysiłku moralnego we wrastaniu miłości Boga i bliźniego” (KKK 2041). Zanim przyjrzymy się wnikliwiej intencjom ustanawiania tych norm oraz ich konkretnym znaczeniom warto pamiętać o rzeczy fundamentalnej, która wynika z samej nazwy - Przykazania Kościelne. Otóż mówi ona przede wszystkim to, że są to zasady ogłoszone przez Kościół, a nie objawione. Teoretycznie można sobie nawet wyobrazić, że mógłby nadejść dzień, w którym Kościół ogłosi, że znosi te przykazania. Racją do takiego posu- 8 nięcia nie byłaby jednak opinia, że to co zakazane przestaje być złe i od tej pory wolno to czynić, ale sytuacja, w której to co złe nie jest czynione i dlatego nie ma potrzeby o tym przypominać w formie zakazującego przykazania. Innymi słowy Kościół wprowadził “5 przykazań”, bo rozpowszechniło się lekceważenie obowiązków moralnych i modlitewnych. Poprzez ich ustanowienie określił minimum (!) tego, co jest wyrazem wiary praktykowanej, a nie tylko deklarowanej. Przyjrzyjmy się pokrótce aktualnym sformułowaniom przykazań kościelnych próbując uchwycić intencje Kościoła w nich zawarte. I W niedziele i inne nakazane dni świąteczne wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac służebnych. Przykazanie przypomina przede wszystkim, że właściwym dla chrześcijanina sposobem oddania czci Bogu jest Eucharystia. Jest to sposób przez Boga ustanowiony i tylko on najlepiej opowiada Jego woli. Oznacza to, że świętowanie bez Eucharystii, zwłaszcza niedzieli, jest niepełne. Żadne praktyki religijne, choćby przeżywane bardzo pobożnie, nie zastępują osobistego uczestnictwa we Mszy świętej. Rezygnacja bez uzasadnionej przyczyny z uczestnictwa we Mszy świętej jest grzechem. Za przyczynę uzasadnioną, czyli usprawiedliwiającą ową nieobecność można uznać stan zdrowia, konieczność nieustannej opieki nad drugą osobą czy też jakieś przeszkody fizyczne, na przykład duża odległość do kościoła, którą trudno pokonać samemu ze względu na stan zdrowia lub wiek. Trzeba jednak pamiętać, aby wychowywać samego siebie to tęsknoty za Eucharystią, która nie pozwoli na łatwe i małostkowe rezygnowanie z uczestnictwa w niej. Właśnie ta tęsknota pomoże również podjąć konieczny wysiłek związany z dołączeniem do wspólnoty eucharystycznej. Warto przypomnieć także inne dni świąteczne, poza niedzielą, w których zobowiązani jesteśmy do uczestnictwa we Mszy św. Są to: Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki - Nowy Rok, Objawienie Pańskie – Trzech Króli (6 stycznia), Wielkanoc, Wniebowstąpienie Pańskie (VII Niedziela po Wielkanocy), Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało), Wniebowzięcie NMP (15 sierpnia), Wszystkich Świętych (1 listopada), Boże Narodzenie. II Każdy wierny jest zobowiązany przynajmniej raz w roku spowiadać się ze swoich grzechów. III Każdy wierny jest zobowiązany przynajmniej raz w roku na Wielkanoc przyjąć Komunię świętą. W tym sformułowaniach doskonale wybrzmiewa owo “minimum”. Nie należy go jednak rozumieć jako zachętę do korzystania z wymienionych sakramentów jedynie raz w roku. Przykazanie jest adresowane do tych, którzy zaniedbują spowiedź i Komunię Świętą przyjmując te sakramenty z rzadziej niż raz na 12 miesięcy. Kto autentycznie chce wzrastać w miłości Boga i bliźniego nie będzie się ograniczał do wskazanego minimum, lecz wejdzie na drogę rozwijania swojej zażyłości z Bogiem, na której Eucharystia i spowiedź będą świętymi spotkaniami możliwie częstymi. 9 PRZYKAZANIA KOŚCIELNE – JAK JE ROZUMIEĆ? IV V W dni pokuty wyznaczone przez Kościół wierni są zobowiązani powstrzymać się od spożywania mięsa i zachować post. Wierni są zobowiązani dbać o potrzeby Kościoła. W czwartym przykazaniu chodzi o właściwe przeżywanie niektórych dni lub okresów liturgicznych tak, aby został odzwierciedlony ich charakter pokutny. Wyrazem tego jest powstrzymanie się od spożywania mięsa, który to nakaz dotyczy wszystkich piątków roku oraz środy popielcowej. W Polsce zwyczajowo pości się również w Wielką Sobotę oraz w Wigilię Bożego Narodzenia i warto tę tradycję zachować. Właściwe przeżywanie dni pokuty (okres wielkiego postu oraz piątki całego roku) nie sprowadza się jednak jedynie do abstynencji od pokarmów mięsnych. Należy wówczas powstrzymać się od wszystkiego, co nie licuje z postawą umartwiania i nawrócenia, na przykład zabawy taneczne czy huczne imprezy prywatne. Zasadniczą motywacją do dokonywania wyborów w tym względzie winna być wielkoduszna miłość do Boga, a nie aptekarskie wyważanie granic, których przekroczyć nie wolno. Nakaz dotyczy odpowiedzialności za materialne potrzeby wspólnoty kościelnej, którą stanowi przede wszystkim parafia, ale również tej, którą jest diecezja czy Kościół Powszechny. Zwykle odpowiedzialność ta jest wyrażana w ofiarach składanych przy różnych okazjach. Uczestnictwo w utrzymaniu dóbr materialnych należących do Kościoła jest wyrazem wiary i konkretnej przynależności do wspólnoty. Bez postawy dzielenia się własnymi dobrami przeżywanie chrześcijaństwa jest podobne do działalności pasożytniczej, w której tylko się korzysta z dobra, bez osobistego wkładu w jego budowanie. Jak widać nowe sformułowania przykazań kościelnych brzmią inaczej od tych, które znamy z pierwszokomunijnych katechizmów. Ich znaczenie treściowe zasadniczo jednak pozostaje takie samo. Najważniejszą rzeczą jest pamiętać, że choć określają one “minimum” obowiązków liturgiczno - moralnych, to jednak nie są dla minimalistów. Kto autentycznie wypływa na głębiny wiary może ich nie znać na pamięć, ale na pewno nie uczyni nic, co stanowiłoby wykrocznie przeciwko tym przykazaniom. Ks. Adam Bab “Kraśnicka Pani”, 2/2007, Kraśnik Lubelski 10 z Prowadzimy zapisy do klasy I i ,,zerówki” Zapewniamy wszystkim uczniom : - naukę j. angielskiego i informatyki od klasy I - zajęcia w nowoczesnej pracowni multimedialnej - miłą, rodzinną atmosferę - bezpieczeństwo i mało liczne klasy - klasy integracyjne oraz tradycyjne - rozwijanie zainteresowań - teatralnych, muzycznych, plastycznych, dziennikarskich, ekologicznych, sportowych - zajęcia w nowej sali gimnastycznej - wysoko wykwalifikowaną kadrę - domowe obiady w stołówce szkolnej - opiekę świetlicy 7.00 – 16.30 - specjalistyczną opiekę - logopeda, psycholog, pedagoga, reedukatora KURATORYJNY CERTYFIKAT NR 13 – „SZKOŁA WYRÓŻNIONA ZA WYCHOWANIE” Ul. Konfederacka 12 Tel. (012) 266-36-58 SZKOŁA PODSTAWOWA NR 30 Z ODDZIAŁAMI INTEGRACYJNYMI W KRAKOWIE JAN PAWEŁ II SŁYSZAŁEŚ? opr. Magdalena D. IV Niedziela Wielkanocna Światowy Dzień Modlitw o powołania Obchodzimy dziś Światowy Dzień Modlitw o Powołania. Przypada on w IV Niedzielę Wielkanocną, zwaną także «niedzielą Dobrego Pasterza», ponieważ w liturgii zostaje dziś odczytany znany fragment Ewangelii, gdzie Jezus mówi o sobie właśnie jako o «dobrym pasterzu», który «daje życie swoje za owce» (J 10, 11). W tak znamiennym kontekście liturgicznym udzieliłem dziś z radością, w Bazylice św. Piotra, święceń kapłańskich trzydziestu neoprezbiterom diecezji rzymskiej. Dla każdego z nich prosiłem o dar Ducha Świętego, który mocą szczególnej łaski sakramentalnej ustanowił ich sługami Chrystusa Dobrego Pasterza, aby wierni dzięki posłudze słowa i sakramentów «mieli życie i mieli je w obfitości» (por. J 10, 10). Wszystkich zachęcam do modlitwy w intencji tych młodych kapłanów oraz o to, aby w Rzymie i na całym świecie wielu umiało odpowiedzieć wielkodusznie na powołanie Chrystusa, oddając życie w służbę Ewangelii. Dziękujmy Panu i módlmy się, aby neoprezbiterzy, pochodzący z wielu krajów, byli wierni Bogu, który powołał ich do służby ołtarza. (…). Jakże wielkie znaczenie mają powołania do kapłaństwa i do życia konsekrowanego dla wiecznego zbawienia ludzi! Bóg nieustannie objawia się jako Ojciec za pośrednictwem osób, które słowem i czynem, a czasem nawet męczeństwem poświadczają, że poświęciły się całkowicie służbie braciom (por. Orędzie na XXXVI Światowy Dzień Modlitw o Powołania 1999 r.). Wzorem dla każdego kapłana jest Jezus Dobry Pasterz, który przyszedł, aby świat miał życie i miał je w obfitości (por. J 10, 10). Przed oczyma Dobrego Pasterza otwierają się niezmierzone horyzonty nowej ewangelizacji. (…) Maryja Panna niech pomaga rodzicom zrozumieć wartość powołań do szczególnej konsekracji oraz wspierać ich rozwój modlitwą i własnym przykładem. Na progu trzeciego tysiąclecia szczególnie aktualnie brzmią bowiem słowa Jezusa: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo» (Mt 9, 37-38). Niech Matka Kościoła wspiera naszą modlitwę! Na podstawie Anioł Pański z papieżem Janem Pawłem II 12 Kącik dla dzieci TRYBULARZ - Jak się nazywa inaczej kadzielnica? To takie trudne słowo, nie mogę go zapamiętać – zapytała brata Julia po powrocie do domu z nabożeństwa majowego. Tomek, który zdążył już po powrocie zasiąść do kolacji powiedział między spałaszowaniem jednej a drugiej kanapki – trybularz. Julka chcąc powtórzyć powiedziała tylko – try...co? Tomek, który skończył już wieczorny posiłek powtórzył – trybularz siostrzyczko. W niedzielę podczas uroczystej Eucharystii będę szedł z trybularzem. – W czasie Eucharystii? – zdziwiła się Julka – a ja myślałam, że używa się go tylko podczas nabożeństw, kiedy wystawiany jest Najświętszy Sakrament. – Nie tylko – zaczął tłumaczyć Tomek z miną starszego brata – okadza się także krzyż, ponieważ jest on znakiem naszego zbawienia. W czasie liturgii słowa okadza się księgę Ewangelii, ponieważ to jest najważniejsza księga chrześcijan z dobrą nowiną o Jezusie Chrystusie. – Już sobie przypominam – wykrzyknęła dziewczynka – w czasie Mszy świętej na Wielkanoc ksiądz okadzał jeszcze ołtarz. – A czy wiesz dlaczego okadza się ołtarz? – Tomek chciał sprawdzić wiadomości młodszej siostry. – Pewnie dlatego – zaczęła swą odpowiedź Julka - że to na ołtarzu Jezus ofiaruje się za nas pod postacią chleba i wina i jest to bardzo ważne miejsce. – Brawo! – pochwalił siostrę Tomek – poza tym ołtarz jest jak stół w czasie Ostatniej Wieczerzy i jak stół przy którym uczniowie zdążający do Emaus poznali zmartwychwstałego Jezusa po łamaniu chleba. Ale to nie wszystko. Okadza się także dary chleba i wina, bo one staną się mocą słów Pana Jezusa Jego Ciałem i Krwią, okadza się kapłana, gdyż on w imieniu Jezusa przewodniczy liturgii oraz wspólnotę ludu Bożego, który zgromadził się na wspólnym sprawowaniu Eucharystii. Jak już pewnie wiesz z religii gdy dwaj albo trzej gromadzą się w imię Jezusa tam On jest. Julka słuchała swojego brata z zainteresowaniem. – Jak ty się w tym wszystkim nie pogubisz? Pójdę w niedzielę na tą Mszę świętą, żeby zobaczyć, czy jest tak jak powiedziałeś. – Zapraszam – powiedział Tomek i poczuł się dumny, że będzie mógł pokazać swojej siostrze jak dużo potrafi. s. Małgorzata 13 Kącik dla dzieci Witamy wszystkich już prawie majowo. Ten miesiąc jest jednym z miesięcy, które poświęcamy w szczególny sposób Matce Bożej. Mamy nadzieję, że każdy pamięta jakie nabożeństwo poświęcamy Maryi i co wtedy z radością śpiewamy. Jeżeli nie, to zachęcamy do rozwiązania krzyżówki. Krzyżówka: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. Miesiąc, w którym częściej niż zwykle pamiętamy o zmarłych Rozmowa z Bogiem Śpiewa psalm Opieka Boga nad wszystkimi stworzeniami Słowo, które najczęściej powtarza się w modlitwie, której nauczył nas Pan Jezus Opiekuje się diecezją Gra na nich pan organista Naczynie, w którym dokonuje się przemiana wina w Krew Chrystusa Laska pasterska biskupa Opiekun ludzi, kościołów, zawodów itp. Środa przed pierwszą niedzielą Wielkiego Postu Okres rządów jednego papieża Darowanie krzywdy, zapomnienie urazy Uczucie łączące osoby mające podobne upodobania i zainteresowania Widzialny znak niewidzialnej łaski Bożej Jedna z szat liturgicznych 17. Miasto święte 14 15 DZIĘKUJĘ PROSZĘ Jeżeli po przeczytaniu Dziękuję – Proszę zrodzi się w nas potrzeba serca aby podzielić się z kimś potrzebującym, aby zaspokoić czyjąś prośbę to wystarczy tylko podejść do punktu odzieży u p. Halinki, w naszej parafii i pozostawić tam to czym chcemy się podzielić. Można tam również pozostawić informację o innych rzeczach, którymi chcielibyśmy się podzielić. Jeżeli prośba będzie dotyczyła pieniędzy, to można je w kopercie opisanej dla kogo pozostawić w zakrystii naszego kościoła lub w kancelarii parafialnej. Prosimy o: • • • • • • • • • • • wirówkę do bielizny, śpiwory, koce, męskie buty rozmiar 42-45, 2 wózki głębokie, linoleum, dywany, lodówkę dużą i małą, poszwy, żelazka i inny sprzęt AGD, wózki spacerowe, • • • • • • odzież dziecięcą i młodzieżową,, szafki kuchenne, 2 jednoosobowe tapczany, solidne meble pokojowe, szafy trzydrzwiowe, odzież dla dorosłych, Pomożemy: • naprawić sprzęt gospodarstwa domowego, • porozmawiać, • wspólnie pomodlić się, Oferujemy: Dziękujemy za: • sukienki komunijne, • alby, ubranka komunijne dla chłopców, • buty komunijne dla dziewczynek i chłopców, • 50 zł od stałej ofiarodawczyni, • wszystkie przekazane rzeczy, Poszukujemy, pilnie, dla mamy z 2 dzieci, małego mieszkania do wynajęcia, w przystępnej cenie, najlepiej na terenie Parafii. Kontakt telefoniczny lub osobisty z ks. proboszczem. 16 Rodzice z dziesięciorgiem dzieci z naszej parafii proszą o bezinteresowną pomoc w przyprowadzaniu 2 dzieci z przedszkola i drobnych pracach domowych [Np. prasowanie]. Tel. 012/ 266-28-02 Informujemy wstępnie, że na apel o przewiezienie rzeczy zgłosiły się 3 chętne osoby. Serdecznie dziekujemy. Kontakt z Zespołem Charytatywnym poprzez panią Halinkę pod telefonem stacjonarnym 012-266-71-89, komórkowym 0-601 18 20 38, lub panią Basię pod telefonem 0-510 50 05 19. Przyjmowanie rzeczy odbywa się w poniedziałki od 17.00 do 18.00, a wydawanie w czwartki od 17.00 do 18.00. Prosimy o przestrzeganie godzin przyjmowania i wydawania. Prosimy o przynoszenie rzeczy czystych i sprawnych. Parafia św. Stanisława Kostki ul. Konfederacka 6 30-306 Kraków OFIARA NA REMONT DACHU KOŚCIOŁA Imię i nazwisko .............................................................................................. ul. .................................................................................................................. Kwota: ........................................................................................................... Można również złożyć ofiarę wpłacając na konto Parafii. Za złożone ofiary serdecznie dziękujemy. Bank PeKaO S.A. II Oddział w Krakowie, ul Kapelanka 1 Nr konta: 55 1240 1444 1111 0000 0937 1431 TYDZIEŃ W MODLITWIE 29 IV 2007 – 4 Niedziela Wielkanocna, Czyt.: Dz 13, 14. 43-52; Ap 7, 9. 14b-17; J 10, 27-30; 700 · 830 · w int. śp. Marii i Władysława Sokołowskich, · w int. śp. Zdzisława Makowskiego w 3 rocz. śm., 1000 · w int. śp. Witolda, Krystyny, Stefanii i Antoniego, 1130 · w intencji Parafian, · dziękczynno · błagalna z prośbą o Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych dla Moniki i Andrzeja Płonków z okazji 10 rocz. ślubu, · w int. śp. Stanisława Pieniążka, 1300 · w int. śp. Anieli i Stefana, 1700 · Nieszpory 1800 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska), 1 V 2007 Czyt.: Dz 11, 19-26; Ps 87; J 10, 22-30; 700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska), · w intencji ks. Antoniego, 800 · 1800 · w int. śp. Zygmunta Jaroszewskiego i rodziców, · w int. śp. Iwony Haluch i Jerzego, · w int. śp. Wojciecha w 7 rocz. śm., 1830 · nabożeństwo majowe, 30 IV 2007 Czyt.: Dz 11, 1-18; Ps 42; J 10, 1-10; 700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska), · w intencji ks. Antoniego, · w int. śp. Szczepana Cyganika i syna Tadeusza, 800 · w int. śp. Zacheusza i Natalii, 1800 · w int. śp. Anny Piwowarczyk w 1 rocz. śm., o Boże błogosławieństwo dla babci Leokadii Dąbrowskiej w rocz. urodzin oraz wnuka Mikołaja w rocz. urodzin, 1830 · nabożeństwo majowe, 2 V 2007 Wspomnienie św. Atanazego, biskupa i doktora Kościoła, Czyt.: Dz 12,24 · 13,5a; Ps 67; J 12, 44-50; 700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska), 800 · 1800 · w intencji próśb i podziękowań do Matki Bożej, 1830 · nabożeństwo majowe, 18 3 V 2007 Uroczystość Najświętszej Maryi, Królowej Polski, głównej patronki Polski Czyt.: Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab; Ps: Jdt 13; Kol 1, 12-16; J 19, 25-27; 700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska), 830 · o pomyślne zdanie matury i opiekę Matki Bożej Wspomożycielki w dalszym życiu dla Magdaleny, · w int. śp. Stanisława Krztonia w 9 rocz. śm., 1000 · dziękczynna w 4 rocz. ślubu Agnieszki i Grzegorza z prośbą o potrzebne łaski dla nich i synka Damianka, 1130 · o zdrowie i błogosławieństwa Boże dla Barbary i Piotra z okazji 23 urodzin Barbary, 1300 · o potrzebne łaski do zdania matury z podziękowaniem za otrzymane dla Mateusza w dniu 19 urodzin, 1700 · nabożeństwo majowe, 1800 · w intencji Liturgicznej Służby Ołtarza i o nowe powołania, 4 V 2007 Święto św. Floriana, męczennika, patrona miasta Krakowa, Czyt.: 2 Tm 2, 1-13; Ps 18; Mt 10, 28-33; 700 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska), 800 · 1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego, 1800 · o zdrowie i błogosławieństwa Boże dla wszystkich członków Żywego Różańca, 1830 · nabożeństwo majowe, 5 V 2007 Wspomnienie bł. Stanisława Kazimierczyka, prezbitera, Czyt.: Dz 13, 44-52; Ps 98; J 14, 7-14; 700 · w int. śp. Czesławy Kołpak w 12 rocz. śm., · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska), 800 · o silną wiarę i dary Ducha Świętego dla Grzegorza w dniu urodzin, 1800 · w int. śp. Antoniego Andruszkiewicza, · o zdrowie i błogosławieństwo Boże dla wszystkich dzieci w rocz. ślubu, · w int. śp. Wiktorii Wołoch i Danuty Balcer, 1830 · nabożeństwo majowe, 6 V 2007 – 5 Niedziela Wielkanocna, Czyt.: Dz 14, 21-27; Ps 145; Ap 21, 1-5a; J 13, 31-33a. 34-35; 700 · w int. śp. Jerzego Kołodziejskiego (gregoriańska), 830 · dziękczynna za łaski otrzymane przez wstawiennictwo Maryi z prośbą o dalsze oraz o nowych członków Żywego Różańca, · w int. śp. Lucjana w 3 rocz. śm. i Genowefy Krawiec w 1 rocz. śm., 1000 · w intencji dzieci przystępujących do Pierwszej Komunii Świętej, 1130 · w intencji Parafian, 1300 · w int. śp. Anieli i Franciszka Madejczyków (gregoriańska), · w int. śp. Feliksa i Stanisława w 5 rocz. śm. i o Boże błogosławieństwo i zdrowie dla Stanisławy Brand 1700 · nabożeństwo majowe, 1800 · w int. śp. Ireny, Wacława i Andrzeja, 19 OGŁOSZENIAPARAFIALNE 4 NIEDZIELA WIELKANOCNA 1. 2. 3. 4. 5. 6. W dniu dzisiejszym przypada święto św. Katarzyny Sieneńskiej, dziewicy i doktora Kościoła, patronki Europy. O 17.00 nieszpory i adoracja Najświętszego Sakramentu. Po Mszy św. o 18.00 wystąpi chór kameralny Ars Musica z Hanoweru. Wstęp wolny. Dziś rozpoczyna się nowenna do uroczystości św. Stanisława, biskupa i męczennika. Niebawem rozpocznie się maj, miesiąc poświęcony Matce Bożej. Gromadzimy się w świątyniach, przy krzyżach i kapliczkach, aby śpiewać pieśni ku Jej czci. Nabożeństwa majowe w niedziele i 3 maja odprawiamy o godz. 17.00, w dni powszednie po wieczornej Mszy św. około godz. 18.30, a w kaplicy przy ul. Twardowskiego o godz. 19.30. Nabożeństwa te rozpoczniemy w poniedziałek po Mszy św. wieczornej. W czwartek przypada 3 maja – uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski. Msze św. w naszym kościele wg rozkładu niedzielnego z odnowieniem Aktu oddania Polski Matce Bożej w 50 rocznicę Jasnogórskich Ślubów. Nabożeństwo majowe o godz. 17.00. W środę wspomnienie św. Atanazego, biskupa i doktora Kościoła, w piątek święto Św. Floriana, męczennika, patrona Krakowa, strażaków i hutników, w sobotę przypada wspomnienie św. Dominika Savio – patrona ministrantów i wspomnienie bł. Stanisława Kazimierczyka, kapłana. W tym tygodniu przypadają pierwszy czwartek i pierwszy piątek miesiąca i pierwsza sobota miesiąca. W czwartek na wieczornej Mszy św. będziemy się modlić o nowe i święte powołania kapłańskie i zakonne z naszej Parafii, Redakcja: 29 KWIETNIA 2007 w intencji Służby Liturgicznej i Scholi. W piątek w godzinach rannych udamy się z posługą sakramentalną do chorych. Spowiedź dla dzieci od godz. 16.00 a o 16.30 Msza św. W sobotę o 8.00 Msza św. w kaplicy Matki Bożej z udzieleniem sakramentu chorych. 7. W przyszłą niedzielę, na Mszy św. o 10.00 43 dzieci przyjmie pierwszą w swoim życiu Komunię Świętą. Spowiedź dla nich i dla najbliższych w sobotę o 9.30. 8. Od wielu już lat przy Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego przy ul. Tynieckiej 39 w dniach 1-3 maja odbywają się Savionalia, które gromadzą młodych ludzi ze wszystkich dzieł naszej Inspektorii i nie tylko. W tym roku tematem wiodącym tego spotkania będzie Afryka i misje. 9. W następną niedzielę o 17.00 zmiana Tajemnic Żywego Różańca; z radością przyjmiemy nowych członków, zapraszamy wszystkich, którzy kochają Maryję i za przykładem Sługi Bożego Jana Pawła II modlą się na różańcu by dołączyli do Żywego Różańca. 10. W ubiegłą sobotę ks. Piotr Starmach, zmartwychwstaniec, nasz parafianin, przyjął święcenia kapłańskie. Mszę św. prymicyjną odprawi w naszej świątyni 13 maja o godz. 11.30. Serdecznie gratulujemy! Zapraszamy wszystkich do udziału w tej Mszy św. 11. Taca z przyszłej niedzieli przeznaczona będzie na remont dachu, który rozpocznie się 22 czerwca. Za wszelkie ofiary składane na ten cel serdecznie dziękujemy. Ks. Robert Wróblewski SDB Proboszcz Ks. Robert Wróblewski, s. Małgorzata Gromada, Teresa Flanek, Czesław Nowarski, Magdalena Dudek, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras tel. (012) 269 16 18 Internet: http://parafia.salezjanie.krakow.pl/ 20 koszt.wydania 0,75 zł
