prosta historia_stronka

Przemysław Jędrowski
Homer and Kozlowski or the word of the curator
Maciej Kozlowski is one of the most direct and committed Polish painters, an artist who
neither wants nor is able to ‘beat about the bush’. What he finds most interesting is his
immediate surroundings. Therefore one can say that Kozlowski’s art is a result of
observation and his own experience, yet – what is meaningful – is that it does not make
him a journalistic artist. Kozlowski transforms the motifs he finds interesting into
universal scenes that turn into almost allegorical presentations. Their figurative form
and intensive palette direct his scenes towards mass culture and reminds one of
American popular art. However, Kozlowski cuts his own path, he does not copy and color
fragments of the world, but rather repaints it in his own manner. The message his
pictures convey is clear and unequivocal, and they nearly always have a second
meaning – an iconographic, formal and social one. They are worth considering in this
respect, overcoming the first impression of ‘easy figurativeness’.
The social motif has been particularly significant in Kozlowski’s painting for several
years clearly excluding his art from the realm of the ‘banal’ which is so popular.
Kozlowski does not glorify, he performs a critique of culture defined by the media and
global trends. As he portrays the esthetic and moral tackiness of the Polish version of
this world the painter concentrates on its side effects: reducing man to an object and
producing a fascination with power (physical, political or economic power depending on
the status). The meaning of these motives is emphasized by a stencil – one of
Kozlowski’s favorite instruments. Applied on the canvas the stencil allows his work to
approach the sharp, anarchistic commentary of the street while making a direct
reference to the painter’s esthetic inspiration and his worldview. This gives Kozlowski’s
paintings power and sharpness, yet – somewhat paradoxically – makes them desirable
objects on the art market because they are original. It is enough to remind one that
Kozlowski’s painting of a young girl in a toilet taking a ‘golden shot’, coined from mass
media icons, High life, was voted the painting of the year 2003 in the “Art&Business”
contest.
The Simple story prepared for Galeria Piekary is a series of ten paintings that show
some excerpts from the landscape of a district of Poznan, Wilda. For five years Maciej
Kozlowski has been a resident there and although a lot has recently been changing in
this neighborhood, it is still dominated by men with shaven heads wearing tracksuits.
The Simple story is all about this phenomenon forming a peculiar ‘thug’s decalogue’. As
is always the case with Kozlowski, though, there is more to it than meets the eye at first
sight. The artist does not create portraits, he does not cut out ready shots from the real
world. The district of Wilda is a pretext in the same way the Trojan War was for Homer,
bearing in mind how risky this comparison is. Therefore Simple story can be interpreted
as an epic story of a universal nature, where nameless characters play in scenes known
in every culture, and as an urban story situated in a specific location. In this story of
Wilda one of the most significant motifs is that of the potential nature of depicted
situations that contain a mixture of artistic vision and reality negated in the culture, that
are so typical of Kozlowski. In the Simple story this mixture is even more explosive. On
the one hand we are dealing with painting, a traditional form of art in a classic, white
cubed interior. On the other hand, the subject of the paintings and the fact that the
exhibition is sponsored by the CIOS [strike] company that manufactures tops for
hoodlums puts the entire project in a very specific light. To see it for yourself it is worth
visiting the www.bluzycios.pl website that is closely related to the project at the Galeria
Piekary.
Simple story is a response to the world and its creation and artistic coding at the same
time. Therefore the story in the title can be simple in many different ways.
Przemysław Jędrowski
Homer i Kozłowski,
Kozłowski, czyli słowo kuratora
Maciej Kozłowski to jeden z najbardziej bezpośrednich i zaangaŜowanych polskich
malarzy. Artysta, który nie chce i nie potrafi „owijać w bawełnę”. A tym, co interesuje go
najbardziej jest jego bezpośrednie otoczenie. MoŜna więc powiedzieć, Ŝe sztuka
Kozłowskiego jest wynikiem obserwacji i własnego doświadczenia, lecz – co znamienne
– nie czyni go to artystą publicystycznym. Kozłowski preparuje interesujące go wątki w
uniwersalne sceny, czyniąc z nich przedstawienia niemal alegoryczne. Ich figuratywna
forma i mocna paleta zwraca je w kierunku kultury masowej i budzi skojarzenia z
amerykańskim pop-artem. Kozłowski idzie jednak swoją ścieŜką, nie kopiuje i koloruje
fragmentów świata, ale go po swojemu przemalowuje. Jego obrazy, czytelne i
jednoznaczne w przekazie, prawie zawsze posiadają teŜ drugie dno – ikonograficzne,
formalne i społeczne. Warto im się przyjrzeć pod tym kątem, przełamując pierwsze
wraŜenie „łatwej figuracji”.
W malarstwie Kozłowskiego od kilku lat szczególnie waŜny jest wątek społeczny, który
wyraźnie wyklucza je z obszaru tak popularnego „banalizmu”. Kozłowski nie gloryfikuje,
lecz uprawia krytykę kultury definiowanej przez media i globalne trendy. Portretując
estetyczną i moralną tandetę tego świata w polskiej wersji, malarz koncentruje się na
jego skutkach ubocznych: uprzedmiotowieniu człowieka i fascynacji siłą (w zaleŜności od
statusu siłą fizyczną, polityczną bądź ekonomiczną). Wymowę tych wątków podkreśla
szablon – jedno z ulubionych narzędzi Kozłowskiego. Stosowany na płótnie, zbliŜa język
jego prac do ostrego, anarchizującego komentarza ulicy, bezpośrednio wskazując na
estetyczne inspiracje i światopoglądowe sympatie malarza. To nadaje obrazom
Kozłowskiego siłę i ostrość wyrazu, ale i – paradoksalnie – czyni je poŜądanymi, bo
oryginalnymi, obiektami na rynku sztuki. Wystarczy przypomnieć, Ŝe w konkursie
„Art&Businnes” Obrazem Roku 2003 został „High life” Kozłowskiego, przedstawiający
młodą dziewczynę w toalecie i jej „złoty strzał” spreparowany z ikon kultury masowej.
Przygotowana dla Galerii Piekary „Prosta historia” to cykl dziesięciu obrazów,
przedstawiający malarski wypis z krajobrazu poznańskiej Wildy. Maciej Kozłowski
mieszka na niej od ponad 5 lat i choć w ostatnim czasie sporo się tam zmienia, w
obrazie ulicy wciąŜ dominują męŜczyźni w dresach z ogolonymi głowami. O tym
wszystkim traktuje „Prosta historia”, która układa się w specyficzny „dekalog karka”. Ale
jak zawsze u Kozłowskiego istotne nie jest to tylko to, co widać na pierwszy rzut oka.
Artysta nie tworzy portretów, nie wycina gotowych kadrów z realnego świata. Poznańska
Wilda to tylko pretekst. MoŜna powiedzieć – z całą świadomością karkołomności
porównania – Ŝe taki sam jak wojna trojańska dla Homera. Dlatego „Prostą historię”
moŜna odczytać jako epicką opowieść o uniwersalnym charakterze, w której bezimienne
figury odgrywają sceny znane w kaŜdej kulturze, jak i osadzoną w konkretnej sytuacji
miejską opowieść. W tej wildeckiej, jednym z najwaŜniejszych wątków jest
potencjalność przedstawionych sytuacji, zawierających typową dla Kozłowskiego
mieszankę artystycznej wizji i negowanej w kulturze rzeczywistości. W „Prostej historii”
ta mieszanka jest jeszcze bardziej wybuchowa. Z jednej strony mamy do czynienia z
malarstwem, a więc tradycyjną w formie sztuką, w klasycznym, whitecube’owym
wnętrzu. Z drugiej tematyka obrazów i fakt sponsorowania wystawy przez firmę CIOS,
producenta bluz dla chuliganów, ustawia cały projekt w bardzo konkretnym kontekście.
Aby się o tym przekonać warto odwiedzić stronę www.bluzycios.pl, której kreacja została
silnie związana z projektem w Galerii Piekary.
„Prosta historia” to reakcja na świat, a zarazem jego kreacja i artystyczne kodowanie.
Dlatego tytułowa historia moŜe być prosta w bardzo róŜny sposób.