D - Sąd Okręgowy we Wrocławiu

WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 lutego 2013 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSA w SO Ryszard Kozłowski (ref.)
S ę d z i o w i e: SSO Robert Kuczyński
SSO Bożenna Kaczorowska
Protokolant : Małgorzata Miodońska
po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2013 r. we Wrocławiu - na rozprawie
sprawy z powództwa R. M. (1)
przeciwko Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych im. Generała T. K. z siedzibą we W.
o odszkodowanie
na skutek apelacji i zażalenia powoda
od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 26
października 2012 r. sygn. akt X P 140/12
I. oddala apelację,
II. oddala zażalenie,
III. zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
prawnego w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26.10.2012r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia X Wydział pracy i Ubezpieczeń
Społecznych we W. w sprawie z powództwa R. M. (1) przeciwko Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych im.
Generała T. K. z siedzibą we W. o odszkodowanie oddalił powództwo.
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.
Powód R. M. (1) został zatrudniony u strony pozwanej w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych na podstawie
umowy o pracę z dnia 01 kwietnia 2011 r. zawartej na okres próbny do dnia 31 maja 2011 r. na stanowisku kierownika
projektu, w wymiarze ½ etatu. Następnie w dniu 01 czerwca 2011r. strony zawarły umowę o pracę na czas określony
do dnia 30 września 2015 r., przy czym zwiększono wymiar czasu pracy do pełnego etatu.
Średnie wynagrodzenie powoda w ostatnim okresie liczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło 4 878,30 zł
W umowie zastrzeżono możliwość wcześniejszego jej rozwiązania z zachowaniem dwu tygodniowego okresu
wypowiedzenia.
Powód został wyłoniony w wyniku przeprowadzonego przez pozwaną konkursu.
W ramach zawartej umowy powód miał realizować projekt pod nazwą „Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych –
bezpieczne państwo”. Do jego obowiązków należało m.in. koordynowanie działań projektu i zapewnienie płynności
ich realizacji, współdziałanie z partnerem projektu, zarządzanie finansami projektu, niezwłoczne informowanie
Rektora Komendanta o stwierdzonych zagrożeniach, opóźnieniach w realizacji projektu w porównaniu z przyjętym
harmonogramem oraz proponowanych działaniach zaradczych, współpracę z Kwesturą oraz z działem finansowym
Urzędu Marszałkowskiego, sporządzanie wniosków o płatność częściową i końcową wraz z niezbędnymi załącznikami.
Powód służbowo podlegał Rektorowi Komendantowi.
W komórce organizacyjnej, której kierownikiem był powód panowała zła atmosfera pracy i chaos organizacyjny.
Termin realizacji projektu był zagrożony. Jesienią 2011r przeprowadzony audyt wypadł negatywnie. Dlatego też
rozkazem Komendanta z dnia 15 grudnia 2011r. powołany został sześcioosobowy Zespół (...) w celu monitorowania
procesu realizacji przedmiotowego projektu.
W dniach od 09 stycznia 2012 r. do 06 lutego 2012 r. Rektor-Komendant płk prof. dr hab. M. W. (1) przebywał
na leczeniu szpitalno-sanatoryjnym w SP ZOZ Sanatorium (...) MSWiA w K.. Pobyt był związany z usprawnianiem
narządu ruchu po wypadku komunikacyjnym. Obowiązki Rektora-Komendanta, z wyjątkiem spraw kadrowych i
finansowych, pełnił we wskazanym okresie Zastępca płk dr P. P.. Natomiast sprawy dotyczące realizacji projektu w
formie pełnomocnictwa przekazał płk dr M. K..
W dniu 16 stycznia 2012 r. Kanclerz M. D. oraz Szef Wydziału Personalnego ppłk. D. H. (1) odbyli podróż służbową
samochodem służbowym, do K.. Celem tej podróży służbowej było zawiezienie poczty, w tym pisma o wypowiedzeniu
umowy powodowi, do podpisu Rektorowi-Komendantowi płk prof. dr hab. M. W. (1).
Po powrocie z wyjazdu służbowego jeszcze tego samego dnia D. H. (2) chciał doręczyć powodowi oświadczenie z dnia 16
stycznia 2012r o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem 2 – tygodniowego okresu wypowiedzenia w obecności P.
P., J. K. i R. M. (2). Powód został zapoznany z decyzją Komendanta. Odmówił jednak przyjęcia i potwierdzenia odbioru
pisma. Następnego dnia 17 stycznia 2012r. pokwitował odbiór kserokopii wypowiedzenia, dokonując adnotacji, że
zastrzega nieważność wypowiedzenia z przyczyn formalnych. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu z dniem 04 lutego
2012r.
Na podstawie tych ustaleń Sąd Rejonowy przyjął brak zasadności powództwa o odszkodowanie. Umowa o pracę
pomiędzy stronami została rozwiązana na podstawie oświadczenia strony pozwanej o rozwiązaniu umowy na czas
określony z dwutygodniowym okresem wypowiedzenia. Klauzula o możliwości wcześniejszego rozwiązania umowy
została ustalona w treści samej umowy przy jej zawarciu.
Sąd Rejonowy nie podzielił przy tym poglądu, że oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę zostało podpisane przez
osobę do tego nieuprawnioną.
Natomiast pracodawca ma prawo do swobodnego doboru pracowników, skoro strona pozwana uznała, że istnieje
niebezpieczeństwo zagrożenia terminu realizacji projektu, oraz zmianę osoby powoda na innego pracownika
posiadającego odpowiednie kwalifikacje pozwoli na prawidłowe dokończenie tego projektu.
Mając to na uwadze Sąd Rejonowy orzekł o oddaleniu powództwa.
Od powyższego wyroku apelację wniósł powód opierając ją na zarzutach naruszenia prawa procesowego tj. art. 233 §
1 kpc, 236 kpc, 98 § 1 kpc i 102 kpc, oraz prawa materialnego a to art. 30 § 5 kp, 8 kp..
Wskazując na te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez zasądzenie
kwoty 14.634,90 zł tytułem odszkodowania ewentualnie jego uchylenie z przekazaniem sprawy Sądowi I instancji do
ponownego rozpoznania.
Twierdził, że Sąd Rejonowy wadliwie przyjął, że Rektor Komendant M. W. (2) przebywając na leczeniu sanatoryjnym
przekazał swoje obowiązki zastępcy z wyjątkiem spraw kadrowych.
Sąd Rejonowy zaniechał też oceny materiału dowodowego co do przyczyn wypowiedzenia umowy.
Ponadto pouczenie powoda o prawie do odwołania do Sądu zawarte w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy było zbyt
ogólnikowe a Sąd Rejonowy winien ocenić sprawę w świetle przepisu art. 8 kp.
Strona pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 11.12.2012r. Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie powoda z dnia 3.12.2012r.
w przedmiocie oddalenia odwołania powoda od zarządzenia przewodniczącego z dnia 26.10. (...). w przedmiocie
uzupełnienia protokołu rozprawy z dnia 17.10.2012r.
W zażaleniu na to postanowienie powód zarzucając wadliwe ustalenie przyczyn uzasadniających odrzucenie zażalenia
wniósł o jego uchylenie.
Twierdził, że orzeczenie Sądu narusza zasadę dwuinstancyjności postępowania.
Sąd Okręgowy zważył co następuje.
Zarzuty i argumenty apelacji nie uzasadniają uznania, że orzeczenie Sądu Rejonowego którym oddalono powództwo
powoda o odszkodowanie jest wadliwe i narusza przepisy prawa co uzasadniałoby apelację.
Sąd Rejonowy orzekając w sprawie przeprowadził właściwe postępowanie w zakresie zgłoszonego przez powoda
roszczenia o odszkodowanie wyjaśniając wszystkie istotne okoliczności sprawy będące podstawą ustaleń faktycznych
wydanego w sprawie wyroku zarówno co do wymogów formalnych wypowiedzenia powodowi umowy jak i jego
podstaw.
Wyciągnął też prawidłowe wnioski z ustaleń, które poczynił a swoje stanowisko właściwie uzasadnił.
Dlatego nie mógł być uzasadniony zarzut naruszenia przepisu art. 233 § 1 kpc.
Z tych przyczyn Sąd Okręgowy podziela pogląd jak i argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku
co do tego, że w zaistniałym stanie faktycznym sprawy umowa o pracę między stronami została rozwiązana na
podstawie oświadczenia strony pozwanej o rozwiązaniu umowy o pracę na czas określony z dwutygodniowym okresem
wypowiedzenia.
Prawidłowo przy tym Sąd Rejonowy nie podzielił zarzutu powoda, że przedmiotowe oświadczenie o rozwiązaniu
umowy zostało podpisane przez osobę nieuprawnioną.
Nie można było bowiem kwestionować prawa wypowiedzenia umowy o pracę.
Rektor uczelni udzielając swoim podwładnym upoważnień czy pełnomocnictw do określonych czynności na czas
pobytu w sanatorium nie utracił bowiem kompetencji w zakresie prawa wypowiedzenia umowy o pracę, przez co był
uprawniony do podpisania wypowiedzenia umowy o pracę powodowi.
Nie miało więc znaczenia prawnego prowadzenie postępowania dowodowego w części dotyczącej osób i zakresu tego
umocowania jak też stanu psychofizycznego osoby Rektora przebywającego w sanatorium. Odnosiło się to również
do przyczyn będących podstawą wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony które nie musi być uzasadnione, a
więc może nastąpić z jakiejkolwiek przyczyny.
W konsekwencji pracownikowi nie służy skuteczne roszczenie o odszkodowanie z powodu niedostatecznego
uzasadnienia tego wypowiedzenia.
Natomiast zgodnie z przepisem art. 30 § 1 i § 3 kp rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem winno czynić zadość
wymogom formalnym. W rozpoznawanej sprawie strona pozwana takie wymogi spełniła. Nieistotna była przy tym
okoliczność braku dostatecznego pouczenia powoda o sposobie wniesienia odwołania do Sądu skoro powód czynności
dotyczące tego odwołania podjął w sposób prawidłowy.
Strona pozwana wypowiadając powodowi umowę o pracę działała w granicach prawa. Stąd nie nadużyła przepisu art.
8 kp dotyczącego naruszenia zasad współżycia społecznego. Ocena taka wbrew zarzutowi apelacji została zawarta w
uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należało ją podzielić.
W zakresie kosztów procesu Sąd Rejonowy orzekał na podstawie przepisu art. 98 § 1 kpc opierając się na zasadzie
odpowiedzialności strony za wynik procesu. W sytuacji powoda nie było podstaw do zastosowania przepisu art. 102
kpc.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy z mocy przepisu art. 385 kpc orzekł jak w sentencji.
Orzeczenie o kosztach procesu oparto o treść przepisu art. 98 § 1 kpc na podstawie Rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28.02.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163 poz.
1348 ze zm.).
Na postanowienie w przedmiocie sprostowania lub odmowy sprostowania protokołu rozprawy nie
przysługuje zażalenie.
Prawidłowo więc Sąd Rejonowy odrzucił zażalenie powoda z dnia 3.12.2012r. na podstawie
przepisu art. 370 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc.
Z tych względów Sąd Okręgowy oddalił zażalenie powoda (art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc).