D - Sąd Okręgowy w Gliwicach

Sygn. akt VIII U 1723/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 sierpnia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący:
SSO Joanna Smycz
Protokolant:
Anna Krzyszkowska
po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2015 r. w Gliwicach
sprawy Z. B. (B.)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
o wysokość emerytury
na skutek odwołania Z. B.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
z dnia 26 czerwca 2014 r. nr (...)
1. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu Z. B. prawo do obliczenia emerytury
górniczej z zastosowaniem przelicznika 1,8 do 458 (czterysta pięćdziesiąt osiem) dniówek za okres jego pracy górniczej
od 11 maja 1986 roku do 31 maja 1988 roku,
2. w pozostałej części oddala odwołanie,
3. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz odwołującego kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych
tytułem zwrotu kosztów procesu.
(-) SSO Joanna Smycz
Sygn. akt VIII U 1723/14
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 26 czerwca 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał ubezpieczonemu Z. B.
prawo do emerytury górniczej. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy przyjął 30 lat i 4 miesiące okresów
składkowych oraz 10 miesięcy okresów nieskładkowych. Do 151 miesięcy pracy górniczej ZUS zastosował przelicznik
1,8 zaś do 187 miesięcy pracy górniczej przelicznik 1,2.
W załączniku do powyższej decyzji poinformowano ubezpieczonego, że ZUS nie zaliczył mu w wymiarze
półtorakrotnym okresu zatrudnienia od 1 grudnia 1982r. do
23 kwietnia 1984r. i od 11 maja 1986r. do 31 maja 1988r., gdyż w ocenie ZUS na stanowiskach zajmowanych przez
odwołującego w tych okresach, tj. ślusarza remontowego i górnika eksploatacji taśm nie była wykonywana praca
górnicza bezpośrednio w przodku stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy, która zostałaby wymieniona w załączniku nr 3 do Rozporządzenia Ministra Pracy
i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r.
W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się zastosowania przelicznika 1,8 do całego okresu pracy
górniczej od 1 grudnia 1982r. do 23 kwietnia 1984r.
i od 11 maja 1986r. do 31 maja 1988r. Podał, iż w tym czasie pracował przez cały czas na odkrywce w (...) zajmującym
się, w pierwszym z wymienionych okresów, pracami mechanicznymi w układzie koparka – taśmociąg – zwałowarka,
przy ich obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu. Z kolei w drugim z wymienionych okresów wykonywał prace
górnicze przy obsłudze, konserwacji i utrzymaniu w ruchu maszyn układu (...).
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż z akt sprawy wynika, że przy
ustalaniu wysokości emerytury górniczej brak podstaw do zaliczenia okresów pracy od 7 września 1984r. do 25
kwietnia 1985r. i od 8 maja 1987r. do 30 listopada 1989r. z zastosowaniem przelicznika 1,8, ponieważ stanowisko
zajmowane przez ubezpieczonego tj. ślusarza remontowego oraz górnika eksploatacji taśm nie zostało wymienione w
Załączniku Nr 3 do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia
niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu
prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995r., Nr 2, poz. 8). Nadto ZUS podkreślił, że w jego ocenie obowiązki
ubezpieczonego na zajmowanym stanowisku nie wskazują, iż jego praca w spornych okresach była wykonywana stale
i w pełnym wymiarze wyłącznie w przodku.
Sąd Okręgowy ustalił:
Odwołujący Z. B. jest zatrudniony w Kopalni (...) od 3 września 1982r. do nadal.
Z dniem 1 maja 2014r. ubezpieczony przeszedł na emeryturę górniczą, przyznaną mu zaskarżoną decyzją z dnia 26
czerwca 2014r.
Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy przyjął 30 lat i 4 miesiące okresów składkowych oraz 10 miesięcy
okresów nieskładkowych. Do 151 miesięcy pracy górniczej ZUS zastosował przelicznik 1,8 zaś do 187 miesięcy pracy
górniczej przelicznik 1,2.
W odwołaniu ubezpieczony domaga się zaliczenia przez ZUS do pracy w wymiarze półtorakrotnym dniówek z okresu
zatrudnienia od 1 grudnia 1982r. do 23 kwietnia 1984r. i od 11 maja 1986r. do 31 maja 1988r.
Sąd ustalił, że w protokole Komisji Weryfikacyjnej z dnia 17 czerwca 2010r., obejmującym okres od 1 grudnia 1982r. do
26 kwietnia 1984r. wskazano, że w tym czasie odwołujący zajmował stanowisko ślusarza remontowego (oddz. Nz-1).
Komisja Weryfikacyjna uznała, iż w okresie od 1 grudnia 1982r. do 26 kwietnia 1984r. ubezpieczony pracował stale i w
pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku rzemieślnika stale zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku
stale i w pełnym wymiarze wykonującego prace mechaniczne, tj. na stanowisku wymienionym pod poz. 7 Dz. III,
Załącznika nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994r. W tym okresie odwołujący przepracował 301 dniówek
półtorakrotnych.
Z kolei w protokole Komisji Weryfikacyjnej z dnia 25 czerwca 1996r., obejmującym okres od 11 maja 1986r. do nadal
wskazano, że w tym czasie odwołujący zajmował kolejno stanowisko górnik eksploatacji taśm oraz operator koparki
wielonaczyniowej (oddz. G-1).
Komisja Weryfikacyjna uznała, iż w okresie od 11 maja 1986r. do 31 maja 1988r. ubezpieczony pracował stale i
w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku górnika kopalni odkrywkowej, wymienionym pod poz. 1 Dz. III,
Załącznika nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994r. W tym okresie odwołujący przepracował 514,6
dniówek półtorakrotnych.
W załączniku do karty ewidencyjnej pracownika wskazano, że ubezpieczony
w okresie od 1 grudnia 1982r. do 26 kwietnia 1984r. przepracował 301 dniówek półtorakrotnych.
W świadectwie wykonywania pracy górniczej z dnia 14 stycznia 2014r. pracodawca wskazał, że ubezpieczony w
okresie zatrudnienia w (...) od 1 grudnia 1982r. do 26 kwietnia 1984r. wykonywał pracę górniczą na stanowisku
rzemieślnika stale zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze wykonującego
prace mechaniczne wymienionym pod poz. 7 Dz. III, Załącznika nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994r.
W okresie od 11 maja 1986r. do 31 maja 1988r. wykonywał pracę górniczą na stanowisku górnika kopalni odkrywkowej
wymienionym pod poz. 1 Dz. III, Załącznika nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994r.
W toku postępowania ustalono, iż w początkowym okresie zatrudnienia w (...), a w szczególności w pierwszym ze
spornych okresów K. C. pracował na oddziale Nz-1 czyli tzw. oddziale mechanicznym, który był oddziałem zajmującym
się naprawami sprzętu na terenie kopalni. W wydziale tym byli zatrudnieni między innymi ślusarze i mechanicy, w
zależności od uzyskanego wykształcenia. Ubezpieczony w tym okresie, w ramach obowiązków służbowych, świadczył
pracę na rzecz oddziałów górniczych. Jego praca w praktyce wyglądała w ten sposób, że pracował przy montażu i
demontażu dźwigarów, konstrukcji stalowych, wózków jezdnych, przekładni i silników w lejach przesypowych na
koparkach wielonaczyniowych, podczas ich remontów, które trwały od kilku dni do kilku miesięcy. W tym czasie
pracował w systemie trzyzmianowym i równocześnie nie pracował w systemie stykowym.
Następnie ubezpieczony podczas pracy w tym oddziale został powołany do pełnienia służby wojskowej, zaś po jej
zakończeniu podjął ponowne zatrudnień w kopalni już w oddziale G-1, gdzie jako górnik eksploatacji taśm wykonywał
swoje obowiązki bezpośrednio na maszynach podstawowych, dbając o nieprzerwaną pracę zamontowanych na nich
taśmociągów, tj. kontrolował i dozorował ich pracę, w razie potrzeby zatrzymywał i uruchamiał tą taśmę i ewentualnie
oczyszczał ją z niepożądanych elementów. Nie wykonywał prac poza maszyną podstawową i był członkiem jej załogi.
W tym czasie pracował w systemie czterobrygadowym i przyjeżdżał do pracy stykowo, tak jak pozostali pracownicy
obsługi koparki wielonaczyniowej.
Razem z ubezpieczonym pracowali świadkowie: K. Ł. zatrudniony
w oddziale G-1 na takim samym stanowisku jak ubezpieczony, S. W. zatrudniony w oddziale Nz-1 na takim samym
stanowisku jak ubezpieczony, G. S. zatrudniony w oddziale G-1 na takim samym stanowisku jak ubezpieczony, A. M.
zatrudniony w oddziale G-1 na stanowisku operatora koparki wielonaczyniowej, G. Z. zatrudniony w oddziale Nz-1
na takim samym stanowisku jak ubezpieczony i W. R. zatrudniony w oddziale G-1 na stanowisku operatora koparki
wielonaczyniowej.
Nadto w trakcie wizji lokalnej w sprawie o sygn. akt VIII U 1219/11 Sąd zapoznał się
z pracą operatorów maszyn, sprzętu technologicznego i załóg maszyn podstawowych
w przodku, to jest w miejscu wydobywania kopaliny i nadkładu. Z ustaleń poczynionych
w trakcie tej wizji wynika, że na każdej koparce wielonaczyniowe musi pracować jej operator
i pozostali członkowie jej obsługi, którzy zajmują się nadzorowaniem i umożliwianiem bezawaryjnej pracy jej
podzespołów, w tym również będących częścią składową tej maszyny, zamontowanych na niej przenośników
taśmowych. (...) koparki wielonaczyniowej lub zwałowarki pracują w miejscu pozyskiwania urobku i w trakcie jego
pozyskiwania, wykonując czynności związane z pracami przodkowymi. Jest to tak zwana praca stykowa, bowiem
obsługa koparki schodzi ze zmiany w momencie, jak przyjeżdża brygada na kolejną zmianę. Praca tych osób jest pracą
przodkową, ponieważ polega na urabianiu i ładowaniu urobku lub nadkładu.
Niezależnie od powyższego, w toku procesu Sąd ustalił, że zanim Kopalnia rozpoczęła prowadzenie ewidencji dniówek
przodkowych, dla pracowników którzy pracowali w przodku, prowadziła w latach 1986 – 1998 ewidencję dniówek
stykowych, które opisano powyżej.
Z kolei w okresie od marca 1998r. do nadal jest prowadzona ewidencja godzin nadliczbowych, które są
wypracowywane w związku ze stykowym sposobem wymiany obsługi maszyn w przodku. W rzeczywistości
oczekiwanie na zmienników i opuszczenie stanowiska pracy dopiero po ich przybyciu powodowało, że pracownik
pracujący w tym systemie pracował na takiej dniówce pół godziny dłużej niż wynosiła dniówka robocza. Z tego też
względu jedna nadgodzina oznacza dla takiego pracownika przepracowanie dwóch dniówek stykowych.
Dodatkowo w oparciu o nadesłany przez kopalnię wykaz dniówek stykowych z lat 1986 – 1988, Sąd ustalił, że
ubezpieczony w okresie od czerwca 1986r. do maja 1988r. przepracował łącznie 458 takich dniówek. Ilość dniówek
stykowych wykazana przez kopalnię nie była przez odwołującego kwestionowana.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: akt emerytalnych ubezpieczonego – w szczególności świadectwa
wykonywania pracy górniczej (k.8 a.e.), protokołów z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej (k.9-12 a.e.), załącznika
do karty ewidencyjnej pracownika (k.16 a.e.); akt osobowych ubezpieczonego (koperta k.16); zeznań świadków: K.
Ł. (k.60) przesłuchanego w drodze pomocy prawnej udzielonej przez Sąd Rejonowy w Radomsku, S. W. (k.79), G.
S. (k.80), A. M. (k.81-82) przesłuchanych w drodze pomocy prawnej udzielonej przez Sąd Rejonowy w Bełchatowie,
a także G. Z. (k.100) i W. R. (k.100) przesłuchanych w drodze pomocy prawnej udzielonej przez Sąd Rejonowy w
Piotrkowie Trybunalskim oraz wyjaśnień ubezpieczonego (nagranie z rozprawy w dniu 21 listopada 2014r., minuty
6.09 i nast., oraz w dniu 30 lipca 2015r., minuty 4.04 i nast.) pisemnej informacji (...) B. (k. 33 - 36).
Co do charakteru i zakresu wykonywanych przez ubezpieczonego prac oraz ich wymiaru, Sąd dał wiarę zeznaniom
świadków i wyjaśnieniom ubezpieczonego. Świadkowie pracowali w spornym okresie razem z ubezpieczonym i mieli
wiedzę na temat charakteru świadczonej przez niego pracy. Zeznania świadków były szczegółowe, spójne, wzajemnie
się pokrywały i korespondowały z zeznaniami ubezpieczonego, a nadto znalazły odzwierciedlenie w pozostałym
materiale dowodowym.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie jedynie częściowo.
Zgodnie z treścią przepisu art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2015r. poz. 748), przy ustalaniu wysokości
górniczych emerytur, o których mowa w art. 50a lub 50e, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące przeliczniki:
1) 1,5 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy;
2) 1,8 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50d;
3) 1,4 za każdy rok pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, o której mowa w art. 50c ust. 1 pkt 1-3 i 5-9, wykonywanej
częściowo na powierzchni i częściowo pod ziemią;
4) 1,2 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50c ust. 1 pkt 4 i 5, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu
pracy na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego,
w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla
kopalń siarki i węgla brunatnego.
Natomiast zgodnie z art. 50d ust. 1 powołanej ustawy, przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury pracownikom
zatrudnionym pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym
następujące okresy pracy na obszarze Państwa Polskiego:
1) w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy
montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy
głębieniu szybów i robotach szybowych;
2) w drużynach ratowniczych.
Z kolei zgodnie z ust 3 tego przepisu minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa, w drodze
rozporządzenia, określa szczegółowo stanowiska pracy, na których zatrudnienie zalicza się w myśl ust. 1 i 2 w wymiarze
półtorakrotnym.
Na podstawie powyższej delegacji ustawowej zostało wydane rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z
dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczalnej w
wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995r. Nr 2 poz.8). Zgodnie z
§ 3 rozporządzenia z dnia 23 grudnia 1994r. za okresy pracy pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego,
o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy (obecnie art. 50d), uważa się okresy pracy na stanowiskach wymienionych w
wykazie stanowiącym załącznik nr 3 do rozporządzenia.
Spośród wymienionych w Dziale III Załącznika nr 3 stanowisk w kopalniach węgla brunatnego zaliczanych w wymiarze
półtorakrotnym w pkt 1 wymieniono górnika kopalni odkrywkowej, zaś w punkcie 7 wymieniono rzemieślników
zatrudnionych na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i
zwałowarkach, wykonujących prace górnicze, mechaniczne, elektryczne i hydrauliczne przy obsłudze, konserwacji,
montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń.
Spór w niniejszej sprawie dotyczy ustalenia, czy praca ubezpieczonego w obu spornych okresach zatrudnienia była
pracą przodkową i odnosiła się do stanowisk, o których mowa w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk
pracy zaliczalnej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty.
Trzeba pamiętać, że art. 50d ust. 3 zawiera delegację ustawową dla wydania omawianego wyżej rozporządzenia z 23
grudnia 1994r. tj. określenia stanowisk pracy, na których zatrudnienie zalicza się w wymiarze półtorakrotnym - w
myśl ust. 1 i 2. Odniesienie do ust 1 i 2 tego przepisu wyraźnie wskazuje, że wymienione szczegółowo w Załączniku
nr 3 do rozporządzenia stanowiska muszą odpowiadać kryteriom określonym w ust. 1 i 2 i nie mogą wykraczać poza
te kryteria.
W sytuacji zatrudnienia w kopali węgla brunatnego, stanowiska wskazane
w Załączniku nr 3, Dz. III - ze względu na charakter pracy i miejsce jej wykonywania - muszą dotyczyć pracy
wykonywanej w warunkach art. 50d ust. 1 pkt. 1 (wcześniej art. 37 ust. 1 pkt. 1) tj. wykonywanej w przodkach
bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i
transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów
i robotach szybowych, a nie każdej pracy wykonywanej na odkrywce węgla brunatnego.
Sam fakt wykonywania przez odwołującego w spornych okresach pracy górniczej na odkrywce, nie przesądza o
jej zaliczeniu w wymiarze półtorakrotnym, gdyż w takim wymiarze podlegają uwzględnieniu tylko niektóre prace
górnicze, wskazane w art. 50d ustawy i skonkretyzowane w załączniku Nr 3 do rozporządzenia z dnia 23 grudnia
1994r., związane bezpośrednio z zasadniczym procesem zakładu górniczego jakim jest wydobywanie urobku.
Stanowisko takie zostało już ugruntowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który
w wyroku z 11 lutego 2010r. (I UK 236/09, LEX nr 585722) wskazał, że „jako prace wymienione w załączniku Nr 3 do
rozporządzenia z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk
pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym, przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. z 1995r.
Nr 2, poz. 8), mogą być tylko uznane takie czynności wykonywane przez górnika, które bezpośrednio związane
są z wykonywaniem czynności w przodkach przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz, przy montażu, likwidacji i
transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i
robotach szybowych. Pojecie "inne prace w przodku" (art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1998r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) musi wiązać się z bezpośrednim i zasadniczym procesem produkcyjnym zakładu
górniczego, polegającym na urobku i wydobywaniu kopalin.”
Zdaniem Sądu prace mechaniczno – konserwacyjne i prace górnicze mogą być pracą, do której stosuje się zarówno
przelicznik 1,2, jak i 1,8 w zależności od miejsca jej świadczenia. Art. 50d mówi o pracy w przodku na odkrywce, a art.
51 ust.1 pkt 4 o pracy na odkrywce.
W ocenie Sądu dniówkami w przodku ślusarza remontowego i górnika eksploatacji taśm są tylko takie dni, w których
pracował przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i
transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach (art. 50 d ust. 1 pkt 1).
Sąd uznał, że pomocnym w rozróżnieniu prac przodkowych od zwykłej pracy górniczej może być system pracy w
(...). Pracownicy pracujący „stykowo” pracują bezpośrednio pod koparką wielonaczyniową albo w jej bezpośrednim
sąsiedztwie –
w odległości kilku – kilkudziesięciu metrów od miejsca, w którym wydobywa się urobek.
W niniejszej sprawie przeprowadzone postępowanie dowodowe, wraz z wynikami wizji lokalnej, wykazało, że
ubezpieczony jedynie w drugim ze spornych okresów wykonywał pracę w przodku. Kopalnia potwierdziła, że
ubezpieczony od czerwca 1986r. do nadal pracuje „stykowo”. Pracownicy zatrudnieni na tak zwanych „stykach” muszą
się stawić do pracy wcześniej niż inni pracownicy, którzy nie pracują z brygadą górniczą na koparce lub zwałowarce.
Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że ubezpieczony w obu spornych okresach pracował na polu górniczym,
wyłącznie przy koparkach wielonaczyniowych, jednak zakres jego obowiązków obejmował czynności wymienione w
art. 50d, jedynie w drugim ze spornych okresów.
W ocenie Sądu orzekającego, na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego
w przedmiotowej sprawie należy przyjąć, iż praca Z. B. jedynie w drugim spornym okresie w pełni spełnia kryteria,
pozwalające zaliczyć ją do pracy przodkowej wykonywanej w warunkach pkt 1, Dział III, Załącznika Nr 3 do
rozporządzenia wymieniającego prace górników kopalni odkrywkowej.
Praca ubezpieczonego, wykonywana była cały czas na odkrywce węgla brunatnego
i zalicza się ją do innych prac przodkowych wykonywanych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na zwałowarkach.
Ubezpieczony zajmował się wyłącznie utrzymaniem prawidłowej pracy przenośników taśmowych, będących częścią
składową zwałowarki. Zatem jego pracę można zaliczyć do innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i
transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach.
Sąd uznał, że ubezpieczony w spornym okresie od 11 maja 1986r. do 31 maja 1988r., pracując faktycznie jako górnik
kopalni odkrywkowej, wykonywał pracę przodkową. Równocześnie Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania takiego
przelicznika do większej ilości dniówek, niż wynikająca z prowadzonej przez kopalnię ewidencji dniówek stykowych.
Równocześnie Sąd uznał, iż przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe nie wykazało, że
ubezpieczony również pierwszym ze spornych okresów wykonywał pracę w przodku. Kopalnia nie potwierdziła mu za
ten okres wykonywania pracy „stykowo”. Również świadkowie, którzy razem z nim pracowali w tym okresie na takich
samych stanowiskach potwierdzili, że praca odbywała się wtedy w systemie zmianowym
i równocześnie nie była powiązana z systemem stykowym Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że ubezpieczony
w tych okresie wprawdzie pracował na polu górniczym, wyłącznie przy koparkach wielonaczyniowych, jednak zakres
jego obowiązków nie obejmował czynności wymienionych w art. 50d. Jak sam przyznał, ubezpieczony w tym czasie
zajmował się remontami maszyn podstawowych, które trwały nawet do kilu miesięcy. Oczywistym jest, że w trakcie
takiego remontu maszyny te niewątpliwie nie pracowały i nie urabiały nadkładu ani złoża. Wprawdzie znajdowały się
na poziomie wydobywczym, jednak okoliczność ta związana była jedynie z ich znacznymi gabarytami i związaną z tym
nieopłacalnością ich przetransportowania do warsztatu.
W ocenie Sądu orzekającego, na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego
w przedmiotowej sprawie nie można przyjąć, iż praca Z. B. w pierwszym spornym okresie w pełni spełnia kryteria,
pozwalające na zaliczenie jej do pracy przodkowej wykonywanej w warunkach pkt 7, Dział III, Załącznika Nr 3 do
rozporządzenia wymieniającego prace górników kopalni odkrywkowej, bowiem mimo jej wykonywania
w obrębie maszyn podstawowych, na poziomach wydobywczych, nie była ona faktycznie wykonywana w warunkach
jakie panują w trakcie wydobycia węgla, a to właśnie ze względu na panujące wtedy warunki miejsca pracy, został
wprowadzony preferencyjny przelicznik 1,8.
W konsekwencji – na mocy art. 47714 § 2 k.p.c. – Sąd orzekł, jak w punkcie pierwszym sentencji, zaś rozstrzygnięcie
zawarte w punkcie drugim oparł na art. 47714 § 1 k.p.c.
O kosztach orzeczono po myśli art. 100 k.p.c. w związku z § 12 ust 2 i § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) w punkcie
trzecim orzeczenia.
(-) SSO Joanna Smycz