Adam Duszkiewicz, Marzena Zajda, Urszula Rajpold © SKN

Adam Duszkiewicz, Marzena Zajda, Urszula Rajpold © SKN

Науковий вісник ЛНУВМБТ імені С.З. Ґжицького
Том 13 № 2(48) Частина 1, 2011
Adam Duszkiewicz, Marzena Zajda, Urszula Rajpold ©
SKN Medyków Weterynaryjnych
Wydział Medycyny Weterynaryjnej
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Opiekun naukowy: dr hab. Krzysztof Kubiak prof. nadzw., dr n. wet. Jolanta
Spużak, dr n. wet. Marcin Jankowski
ZASTOSOWANIE RINOSKOPII W ROZPOZNAWANIU
CHORÓB JAM NOSOWYCH U PSÓW
Rinoskopia jest metodą diagnostyczną polegającą na endoskopowym badaniu
jam nosowych. Dzielimy ją na rinoskopię przednią i rinoskopię tylną. Do rinoskopii
przedniej wykorzystywane są endoskopy sztywne i endoskopy giętkie, natomiast
rinoskopię tylną można przeprowadzić jedynie przy pomocy endoskopów giętkich.
Najczęstszymi wskazaniami do rynoskopii są: przewlekły wypływ z nosa,
krwawienia z nosa, deformacja jam nosowych, duszność oraz świsty nosowe.
Celem pracy była ocena przydatności rinoskopii w rozpoznawaniu chorób jam
nosowych psów.
Badaniem objęto 23 psy w różnej rasy i płci, w wieku od 11 mies. do 13 lat, z
objawami klinicznymi wskazującymi na choroby jam nosowych, skierowanych do
pracowni endoskopowej Katedry Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni, Psów i
Kotów Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we
Wrocławiu w celu wykonania rinoskopii. Badanie jam nosowych wykonywano w
znieczuleniu ogólnym (premedykacja - ksylazyna z atropiną, znieczulenie główne –
tiopental). Rinoskopię przednią wykonywano endoskopami sztywnymi: Olympus
A5290A i A4672A oraz endoskopem giętkim Super Vision, natomiast rinoskopię
tylną endoskopami giętkimi: Super Vision oraz Olympus GIF XQ 20.
U psów skierowanych na rynoskopię obserwowano następujące objawy
kliniczne: kichanie, utrudnione oddychanie, jednostronny lub obustronny wypływ z
nosa, ocieranie pyskiem o różne powierzchnie oraz apatię.
W badaniu endoskopowym jam nosowych stwierdzono: grzybicze zapalenie
jam nosowych – 3 przypadki (potwierdzone badaniem mikrobiologicznym),
bakteryjne zapalenie jam – nosowych – 7 przypadków (potwierdzone badaniem
mikrobiologicznym), ciała obce w jamach nosowych – 5 przypadków, zmiany
rozrostowe w jamach nosowych – 5 przypadków, oraz podejrzenie alergicznego
zapalenia jam nosowych – 3 przypadki.
Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że badanie endoskopowe
jest wysoce przydatną techniką diagnostyczną umożliwiającą rozpoznawanie chorób
jam nosowych. Stwierdzono ponadto, że w przypadku ciał obecnych w jamach
nosowych rinoskopia oprócz charakteru diagnostycznego ma również charakter
terapeutyczny. W przypadku zmian rozrostowych badanie endoskopowe powinno być
uzupełnione o badanie histopatologiczne w celu uściślenia diagnozy i
ukierunkowania leczenia.
Стаття надійшла до редакції 14.04.2011
©
Adam Duszkiewicz, Marzena Zajda, Urszula Rajpold, 2011
312
Науковий вісник ЛНУВМБТ імені С.З. Ґжицького
Том 13 № 2(48) Частина 1, 2011
Rajpold Urszula, Zajda Marzena, Duszkiewicz Adam ©
SKN Medyków Weterynaryjnych
Wydział Medycyny Weterynaryjnej
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Opiekuni naukowi: dr hab. Krzysztof Kubiak prof. Nadzw, dr Jolanta Spużak, dr
Marcin Jankowski
OCENA PRZYDATNOŚCI BADANIA ENDOSKOPOWEGO W
ROZPOZNAWANIU CHORÓB TYLNEGO ODCINKA PRZEWODU
POKARMOWEGO
Badanie endoskopowe należy do szybko rozwijających się w medycynie
weterynaryjnej technik obrazowania. Umożliwia ono m. in. rozpoznanie chorób
przewodu pokarmowego, układu oddechowego i układu moczowego.
Celem pracy była ocena przydatności badania endoskopowego w rozpoznaniu
chorób okrężnicy i prostnicy u psów.
Badaniami objęto 40 psów różnej rasy i płci w wieku od 5 mies. do 15 lat
skierowanych do pracowni endoskopowej Katedry Chorób Wewnętrznych z Kliniką
Koni, Psów i Kotów Wydziału Medycyny Weterynaryjnej
Uniwersytetu
Przyrodniczego we Wrocławiu z objawami wskazującymi choroby tylnego odcinka
przewodu pokarmowego w celu wykonania rekto- i kolonoskopii. Przygotowanie
psów do rekto- i kolonoskopii obejmowało: 48 godz. głodówkę oraz 2-3 lewatywy z
ciepłej wody wykonane przed badaniem. Endoskopie tylnego odcinka przewodu
pokarmowego przeprowadzono w znieczuleniu ogólnym z zastosowaniem: do
premedykacji ksylazyny z antropiną, a do znieczulenia głównego tiopentalu. Badania
wykonywano przy użyciu fiberoskopu Olympus GIF XQ -20 (długość robocza 100
cm, średnica 9,8 mm). W uzasadnionych przypadkach pobierano bioptaty do badania
histopatologicznego.
Psy, u których wykonano endoskopię tylniego odcinka przewodu
pokarmowego, wykazywały następujące objawy kliniczne: przewlekłą biegunkę
(często cuchnącą, podbarwioną krwią i/lub z obecnością śluzu), parcie na kał,
trudności z oddawaniem kału, obecność niestrawionych resztek karmy w kale,
biegunki na przemian z zaparciami, sporadyczne wymioty.
W badaniu endoskopowym u tych zwierząt rozpoznano: przewlekłe zapalenie
błony śluzowej okrężnicy – 30 przypadków (75%), zmiany o charakterze
rozrostowym – 6 przypadków (15%), wrzodziejące zapalenie okrężnicy – 3 przypadki
(7,5%) oraz zapalenie błony śluzowej okrężnicy spowodowane obecnością pasożytów
(Trichuris spp.) – 1 przypadek (2,5%). Natomiast na podstawie oceny
histopatologicznej wycinków błony śluzowej stwierdzono: przewlekłe zapalenie
błony śluzowej okrężnicy o różnym nasileniu – 29 przypadków (74,4%), nadżerkowe
zapalenia okrężnicy – 2 przypadki (5,12%), zmiany nowotworowe – 6 przypadków
©
Rajpold Urszula, Zajda Marzena, Duszkiewicz Adam, 2011
313
Науковий вісник ЛНУВМБТ імені С.З. Ґжицького
Том 13 № 2(48) Частина 1, 2011
(15,36%) (w tym: gruczolakorak – 5 przypadków i gruczolak – 1 przypadek), polipy
– 2 przypadki (5,12%).
Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że endoskopia jest
bezpieczną i wysoce przydatną techniką diagnostyczną w rozpoznawaniu chorób
tylnego odcinka przewodu pokarmowego. Dodatkowo należy podkreślić, że
rozpoznanie postawione na podstawie endoskopii powinno być potwierdzone oceną
histopatologiczną pobranych wycinków błony śluzowej, gdyż precyzuje to diagnozę i
ukierunkowuje dalsze leczenie.
Стаття надійшла до редакції 14.04.2011
314