Kurek, Szakajło_po_kor_tech

Helena Szakajło, Katarzyna Kurek
SCENARIUSZ ZAJĘĆ
Typ szkoły: podstawowa
Etap kształcenia: II
Rodzaj zajęć: pozalekcyjne
Temat zajęć: Z wizytą u pana Pichona
Cele kształcenia:
Cele szczegółowe:
Uczeń:
• umie opowiedzieć o życiu i twórczości Fryderyka Chopina,
• wie, jaki wpływ na twórczość Fryderyka Chopina wywarła muzyka ludowa,
• rozpoznaje słuchowo utwory Fryderyka Chopina (polonezy, mazurki),
• umie przedstawić środkami malarskimi własne odczucia wywołane muzyką,
• zna pojęcia metrum i tonacja, określa charakter utworu muzycznego,
• umie wyszukać w tekście informacje oraz wykorzystać je we właściwy sposób,
• charakteryzuje postać na podstawie tekstu,
• wie, jak korzystać ze słowników,
• rozumie znaczenie słowa cenzura,
• zna pojęcia związane z teatrem,
• określa podstawowe cechy rysunku, jakim jest karykatura,
• wykorzystuje zdobytą wiedzę w praktyce,
• umie współpracować w grupie,
• dba o estetykę tworzonej pracy.
Metody kształcenia: podająca, problemowo-analityczna, zajęć praktycznych, praca
z tekstem, dyskusja, rozmowa kierowana, ćwiczenia w mówieniu, metoda kuli śniegowej,
mapa mentalna, burza mózgów
Formy organizacyjne pracy uczniów: zbiorowa, indywidualna
Środki dydaktyczne i materiały:
• koperty z zadaniami, fragmenty „Kuriera Szafarskiego”, listów Chopina
do rodziców i przyjaciół, słowniki, albumy, filmy prezentujące tańce narodowe,
karykatury, CD z utworami Chopina, mapa Polski;
1
• laptop, projektor multimedialny i ekran, prezentacja multimedialna wykorzystująca
materiały ze stron: pl.chopin.nifc.pl; kalejdoskop-chopin.pl;
• arkusze
kolorowego
papieru,
markery,
puzzle
–
fragmenty
układanki
przedstawiającej kompozytora, przybory plastyczne
Czas trwania zajęć: 3–4 godziny lekcyjne (można przeprowadzić zajęcia jednorazowo
lub rozbić je na dwa spotkania)
Przebieg zajęć
I. Wprowadzenie
1. Powitanie uczniów i poinformowanie ich, że podczas zajęć poznają pewnego
niezwykle interesującego pana, który dzięki swojej ciężkiej pracy i talentowi zdobył
światową sławę.
(Oczywiście nie ujawniamy, kto będzie bohaterem zajęć).
2. Zapisanie na tablicy tematu zajęć: Z wizytą u pana Pichona, i skierowanie do dzieci
pytania, czy znają tego jegomościa, a następnie zaproponowanie zabawy
w detektywów,
której
celem
będzie
ustalenie
tożsamości
pana
Pichona.
Wyjaśnienie, że w trakcie zabawy uczestnicy będą wykonywać różne zadania.
Za każde poprawne rozwiązanie zadania uczestnicy zajęć otrzymają fragment
układanki przedstawiającej bohatera zajęć. Zebranie wszystkich elementów
i ułożenie ich na tablicy ułatwi poznanie tajemniczego pana Pichona oraz przybliży
jego twórczość i zainteresowania.
II. Rozwinięcie
NAUCZYCIEL:
Czas zacząć zabawę, ruszamy na spotkanie z przygodą!
1. Nauczyciel prosi jednego z uczniów o odczytanie tekstu znajdującego się
w pierwszej kopercie (załącznik 1).
I część
Urodził się w Polsce, jego drugie imię brzmi: Franciszek. Obdarzony talentem plastycznym,
tworzył niezwykłe karykatury.
II część
Do zaprezentowanych karykatur dopasuj imiona i nazwiska znanych osób.
2
2. Nauczyciel omawia zadania, które mają wykonać uczniowie.
Zadania uczniów:
• Wyjaśnienie pojęcia: karykatura (na podstawie słownika języka polskiego).
• Rozmowa na temat cech charakterystycznych dla tego rodzaju rysunku.
• Wykonanie
drugiej
części
zadania:
rozpoznanie
osób
przedstawionych
na karykaturach.
• Podanie cech charakteryzujących osobę zajmującą się tym rodzajem sztuki.
Przykładowe odpowiedzi uczniów:
- pięknie rysuje
- uważnie obserwuje otoczenie
- ma talent plastyczny
- spostrzegawczy itp.
*PROPOZYCJE UCZNIÓW NAUCZYCIEL ZAPISUJE NA TABLICY – UTWORZĄ ONE
NOTATKĘ O BOHATERZE LEKCJI.
3. Odczytanie fragmentu tekstu przedstawiającego przygodę bohatera z jego szkolnych
lat (załącznik 2).
„Kiedyś znów wyrysował karykaturę samego rektora liceum, który był bardzo poważnym
panem i nigdy się chyba nie śmiał. Był autorem wielkiego słownika języka polskiego. Ten to
pan Linde przypadkowo natrafił na swoją karykaturę, napisał na brzegu rysunku „portret
dobrze narysowany” i oddał zawstydzonemu srodze autorowi.
(Horodyska M., Śladami Chopina, Warszawa 1963, s. 19)
4. Prowadzący zajęcia rozmawia z uczniami na temat zachowania nauczyciela.
5. Za wykonanie wszystkich zadań dzieci otrzymują w nagrodę pierwszy element
układanki, który zostaje zamieszczony na tablicy (załącznik 3).
*NAUCZYCIEL PYTA, CZY UCZNIOWIE WIEDZĄ JUŻ, KIM JEST PAN PICHON.
(To pytanie można powtarzać po każdej części zajęć).
NAUCZYCIEL:
Przed nami nowe zadania! Nasz bohater uwielbiał pisać wiersze, swoje pierwsze utwory
tworzył dla najbliższych.
6. Prowadzący zajęcia prosi o otwarcie następnej koperty. Uczniowie odczytują
zawarte w niej teksty (załącznik 4).
3
7. Uczniowie zapoznają się z utworem napisanym przez Chopina dla taty.
Gdy świat imienin uroczystość głosi
Twoich, mój Papo, wszak i mnie przynosi
Radość z powodem uczuciów złożenia:
Byś żył szczęśliwie, nie znał przykrych ciosów,
Być zawsze sprzyjał Bóg pomyślnych losów;
Te Ci pragnieniem ogłaszam życzenia.
(Mayzner T., Chopin, 1962, s. 14)
8. Po odczytaniu wierszyka dzieci poszukują odpowiedzi na pytania:
• Kto jest adresatem wiersza?
• Z jakiej okazji powstał ten utwór?
• Czy jest to tekst napisany współcześnie?
9. Nauczyciel zdradza uczniom datę powstania wiersza: 6 grudnia 1816 r. – i prosi
o określenie, w którym to było wieku.
10. Uczniowie na podstawie przeczytanego tekstu wymieniają cechy charakteryzujące
pana Pichona, np.:
- kocha swoją rodzinę,
- nie jest mu obojętny los najbliższych,
- ma bogaty zasób słownictwa,
- życzy swoim bliskim wszystkiego najlepszego,
- łatwo przychodzi mu układanie rymowanek,
- żyje w XIX wieku,
- ma talent poetycki.
*NAUCZYCIEL ZAPISUJE WNIOSKI NA TABLICY. LISTA CECH PANA PICHONA
STAJE SIĘ DŁUŻSZA.
Uwaga!
W starszych klasach można zamiennie omówić zaprezentowany poniżej fragment
(załącznik 5).
Kronikarz ukrywający się pod pseudonimem Józef znad Drwęcy wspomina o wyprawie pana
Pichona do Golubia:
4
„Budowano tam właśnie kościół ewangelicki, do którego zaszło towarzystwo, aby go
obejrzeć. Gdy wszyscy znaleźli się wewnątrz wykańczającej się świątyni, młody [Pichon]
z Dominikiem Dziewanowskim weszli na kazalnicę. Fryc zaczął najkomiczniej niemiecką
polszczyzną udawać przemawiającego pastora, a ukryty za nim Dominik, wsunąwszy ręce
w rękawy ubrania [Pichona], najpocieszniejszą do jego mowy zastosował gestykulację, czem
nie tylko całe ubawili towarzystwo, ale i obecnych nawet robotników tak, że wszyscy się
od śmiechu pokładali”.
„Tam też podobno, gdy przy zwiedzaniu zamku, wśród zbawiającego się towarzystwa zjawił
się kataryniarz, a obecna panna Ludwika datkiem go obdarzyła, [Pichon] ułożył natychmiast
czterowiersz.
Panna Ludwika, za pół złotego
Kazała zagrać walca pruskiego;
Żeby nie było panny Ludwiki
Toby nie było pruskiej muzyki”.
(Okolica Chopina, Gdynia 1964, s. 49–50)
11. Za dobrze wykonane zadania uczniowie otrzymują następny fragment układanki.
NAUCZYCIEL:
Spróbujmy dowiedzieć się czegoś więcej o tym niezwykłym człowieku, następna podpowiedź
na pewno nam to ułatwi.
12. Uczniowie otrzymują nową kopertę i odczytują zawarte w niej informacje
(załącznik 6).
Wielką pasją pana Pichona był teatr. Oto fragment opisujący tę jego pasję:
„W jednym z teatrów stolicy szła wówczas komedia grana przez francuskich aktorów
zawodowych. Jakież było zdumienie wykonawcy głównej roli – pana Herve’a, gdy został
zaproszony do domu naszego bohatera i zobaczył tę samą sztukę graną przez młodych
z Pichonem w jego własnej roli. Podziwiał doskonałą mimikę (grę twarzy) chłopca
i z prawdziwym zachwytem winszował mu talentu”.
(Horodyska M., Śladami Chopina, Warszawa 1963, s. 23)
13. Kolejne zadanie uczniów polega na połączeniu za pomocą strzałek nazw osób
związanych z teatrem z czynnościami, które te osoby wykonują (załącznik 7).
inspicjent
przygotowuje dekorację
kompozytor
artysta – tworzący postacie sceniczne
5
scenograf
podpowiada aktorom tekst
aktor
tworzy muzykę do przedstawienia
sufler
osoba odpowiedzialna za techniczną stronę przedstawienia
14. Następnie uczniowie wymieniają cechy osoby przedstawionej w przeczytanym
tekście.
Przykładowe odpowiedzi:
- ma dobrą pamięć,
- obdarzony talentem do naśladowania zachowań innych,
- ma świetną mimikę,
- lubi teatr,
- lubi występować dla swoich najbliższych,
- dobrze dogaduje się z innymi, bez ich pomocy nie zorganizowałby przedstawienia,
- umie pracować w grupie,
- koleżeński – inni chcą się z nim bawić,
- emocjonalny, uczuciowy – to cechy dobrego aktora,
- ma talent aktorski.
*NAUCZYCIEL ZAPISUJE WNIOSKI NA TABLICY. LISTA CECH STAJE SIĘ
PEŁNIEJSZA.
15. Nauczyciel wręcza dzieciom kolejny element układanki i zamieszcza go na tablicy
obok innych.
NAUCZYCIEL:
Powoli zbliżamy się do końca naszej wędrówki, jeszcze tylko dwie koperty… Oto jedna
z nich.
16. Uczniowie otrzymują kolejną kopertę i odczytują zawarte w nich informacje
(załącznik 8).
Prowadził blog… tak, wiem, w XIX wieku nie było komputerów – nasz bohater wydawał
gazetę. Nazwał ją „Kurier Szafarski” i opisywał w niej swoje przygody, przeżycia,
spostrzeżenia. Przeczytajcie fragmenty „Kuriera” i na ich podstawie zbierzcie jak najwięcej
informacji o redaktorze.
„Pan Pichon doznaje wielkich przykrości z powodu komarów, których w Szafarni bardzo
wiele zastał. Gryzą go, jak mogą. Dobrze jednak, że nie w nos, boby miał jeszcze większy,
aniżeli ma”.
6
(Mayzner T., Chopin, Warszawa 1962, s. 25)
17. Uczniowie na podstawie tekstu wymieniają kolejne cechy tajemniczego pana
Pichona.
Przykładowe odpowiedzi uczniów na temat bohatera:
- ma poczucie humoru
- ma dystans do własnego wyglądu
- natura obdarzyła go dużym nosem
- żartuje sam z siebie
NAUCZYCIEL:
W wydawaniu gazety pomagała mu pani Ludwika Dziewanowska, która pełniła rolę
cenzora.
Po jej interwencji Pichon umieścił w „Kurierze” taki wierszyk:
„Proszę bardzo cenzora
Nie krępować mnie ozora”
(Mayzner T., Chopin, Warszawa 1962, s. 25)
18. Nauczyciel wyjaśnia uczniom, co oznacza termin cenzor. Można także
przeprowadzić krótką dyskusję o tym, czy taka osoba jest potrzebna.
NAUCZYCIEL:
Pan Pichon pisał także wiele listów. W jednym z nich czytamy:
„… nie tylko ty jeździsz na koniu, bo ja umiem na nim siedzieć. Nie pytaj, czy dobrze,
ale umiem przynajmniej tak, że koń powoli, gdzie chce, idzie, a ja jak małpa na niedźwiedziu
na nim siedzę…”
(Horodyska M., Śladami Chopina, Warszawa 1963, s. 20)
19. Uczniowie na podstawie tekstu wymieniają uwagi o panu Pichonie.
Przykładowe spostrzeżenia dzieci:
- słabo jeździ konno, ale nie martwi się z tego powodu,
- w sposób humorystyczny opisuje swoje pierwsze doświadczenia z tymi zwierzętami,
- szczery,
- wesoły.
20. Nauczyciel zapisuje na tablicy tytuł gazety „Kurier Szafarski” i przypomina
dzieciom zasady ortograficzne dotyczące pisowni tytułów czasopism (np. „Dziennik
Elbląski”, „Kobieta i Życie”, „Chwila dla Ciebie”, „Życie”).
7
*NAUCZYCIEL ZAPISUJE WNIOSKI NA TABLICY. NOTATKA DOTYCZĄCA
BOHATERA WZBOGACA SIĘ O JEGO NOWE CECHY.
21. Po wykonaniu zadania uczniowie otrzymują kolejny element układanki.
NAUCZYCIEL:
Dziękuję za wykonaną pracę. Przed wami ostatnie zadanie.
22. Jeden z uczniów otwiera kopertę i czyta zawarty tam tekst (załącznik 9).
Z jego narodzinami związana jest legenda, posłuchajcie:
„Mroźny, lutowy dzień. Ścieżki parku w Żelazowej Woli skrzą się milionem ogników,
śniegowy puch otula stare drzewa, które od lat pilnują małego dworku. Nagle coś
przerwało tę zadumaną ciszę. W mroźnym powietrzu niosą się tony skocznego mazura,
a śnieg chrzęści pod licznymi stopami. Gromada muzykantów stanęła pod oknami dworku
i gra głośno a z werwą od ucha do ucha. Przytupują do taktu i są pewni, że za chwilę
otworzą się drzwi do sieni, wybiegnie mała Ludwinia, wyjdzie poważny pan Mikołaj
i zawsze pogodna jego żona pani Justyna, a oni poproszą ich na wiejskie, chłopskie
wesele. Mazur już się kończy, a drzwi wciąż zamknięte. Popatrzyli na siebie zdumieni,
bo nie wiedzieli, że w tym właśnie dniu, 22 lutego 1810 roku, przyszedł na świat jedyny
ich syn. Tak się to złożyło, że już od narodzin chłopcu towarzyszyła muzyka”.
(Horodyska M., Śladami Chopina, Warszawa 1963, s. 39–40)
„On sam słynął z tego, że wymyślał fantastyczne baśnie, które później ilustrował muzyką.
Odbywało się to zazwyczaj wieczorem, po odrobieniu lekcji przy akompaniamencie
fortepianu”.
(Mayzner T., Chopin, Warszawa 1962, s. 18)
„Chłopiec pewny był tego przede wszystkim, że trzeba się uczyć. Martwiło go, że nie potrafi
zapisać dokładnie nutami tego, co wygrywa. Wciąż jeszcze pan Żywny [nauczyciel Pichona]
musiał zapisywać zwłaszcza wszystkie szybko grane nuteczki, drobione palcami małego
pianisty…
Polonez [g-moll] ośmioletniego Pichona był dziełem godnym zupełnie dojrzałego twórcy.
Ośmioletni Frycek po raz pierwszy wystąpił na koncercie publicznym. Ten jego występ
połączony był z dobrym uczynkiem, gdyż dochód przeznaczono na ubogich miasta
Warszawy. […]
8
Kiedy wrócił [z koncertu], matka wypytywać poczęła, co też się najbardziej podobało
publiczności. Chłopiec odpowiedział: »Wie mama, wszyscy na mój kołnierz patrzyli…«”.
(Mayzner T., Chopin, Warszawa 1962, s. 15–16)
23. Następnie uczniowie oglądają fragmenty filmu prezentującego dwa polskie tańce
ludowe: poloneza i mazura, a następnie wskazują różnice między nimi, dotyczące
charakteru, metrum, tempa. Informacje są zapisywane przy nazwach tańców,
np. polonez – metrum 3/4, nastrój uroczysty, podniosły, tempo umiarkowane; mazur
– tempo szybkie, charakter żywiołowy, radosny, metrum 3/4.
24. Uczniowie słuchają utworów granych przez Pichona i przyporządkowują im
odpowiednie nazwy – polonez lub mazur.
25. Nauczyciel wręcza uczniom ostatni element układanki.
26. Nauczyciel prezentuje uczniom napis składający się z drukowanych liter:
PICHON, i prosi ich o rozszyfrowanie nazwiska osoby, która zaprosiła ich dzisiaj
na wyprawę w XIX wiek.
Uczniowie układają z liter nazwisko CHOPIN. Nauczyciel wyjaśnia genezę pseudonimu
(wymyślił go sam Chopin).
27. Następnie uczniowie oglądają prezentację przygotowaną przez nauczyciela
i zapisują na jej podstawie główne dane dotyczące bohatera zajęć (imię, nazwisko,
miejsce urodzenia, rodzice, najważniejsze dokonania itp.; liczbę informacji można
zmieniać w zależności od wieku odbiorców).
28. Nauczyciel wyjaśnia rozbieżności w zapisach daty urodzenia kompozytora oraz
prosi uczniów o odszukanie i zaznaczenie na mapie Polski miejsca urodzin muzyka.
29. Dzieci wypisują cechy Chopina, odwołując się do ostatnich informacji.
Przykładowe odpowiedzi uczniów:
- ma bardzo dobry słuch,
- talent muzyczny,
- umie komponować, czyli tworzyć muzykę,
- urodził się w Żelazowej Woli,
- jedyny syn państwa Chopinów,
- obdarzony bujną wyobraźnią,
- umie wymyślać fantastyczne baśnie, niezwykłe historie,
- świetnie opowiada,
9
- nie jest mu obojętny los ubogich,
- bardzo kocha matkę,
- umie zaciekawić słuchaczy.
*NAUCZYCIEL ZAPISUJE WNIOSKI NA TABLICY. LISTA CECH PANA PICHONA
ZOSTAŁA ZAMKNIĘTA.
30. Ostatnia część zajęć ma charakter twórczy:
• wysłuchanie fragmentów utworów Fryderyka Chopina (wyboru dokonuje
nauczyciel), wykonanie dowolną techniką prac plastycznych inspirowanych jego
muzyką,
• umieszczenie prac dzieci w Szkolnej Galerii Twórczości (wernisaż prac – podczas
zajęć można zebrać prace, a później przygotować ich prezentację).
III. Podsumowanie zajęć.
1.
Odczytanie na głos wszystkich informacji na temat kompozytora zebranych
podczas zajęć.
2.
Zebranie informacji zwrotnych od uczestników na temat przeprowadzonych zajęć.
Tę część zajęć można przeprowadzić w formie ustnej, można też zaproponować
ankietę ewaluacyjną czy poprosić dzieci o przyklejenie karteczek na planszy,
na której narysowane są kosz i walizka. Na walizce są naklejane informacje o tym,
co się podczas zajęć podobało (co warto zabrać ze sobą), a na koszu – co się
nie udało (co trzeba wyrzucić).
10
Załącznik 1
I część
Urodził się w Polsce, jego drugie imię brzmi: Franciszek. Obdarzony talentem plastycznym,
tworzył niezwykłe karykatury.
II część
Do zaprezentowanych karykatur dopasuj imiona i nazwiska znanych osób.
11
12
13
14
Załącznik 2
„Kiedyś znów wyrysował karykaturę samego rektora liceum, który był bardzo poważnym
panem i nigdy się chyba nie śmiał. Był autorem wielkiego słownika języka polskiego. Ten to
pan Linde przypadkowo natrafił na swoją karykaturę, napisał na brzegu rysunku »portret
dobrze narysowany« i oddał zawstydzonemu srodze autorowi”.
(Horodyska M., Śladami Chopina, Warszawa 1963, s. 19)
15
Załącznik 3
Należy pociąć obrazek według wyznaczonych linii.
16
Załącznik 4
Gdy świat imienin uroczystość głosi
Twoich, mój Papo, wszak i mnie przynosi
Radość z powodem uczuciów złożenia:
Byś żył szczęśliwie, nie znał przykrych ciosów,
Być zawsze sprzyjał Bóg pomyślnych losów;
Te Ci pragnieniem ogłaszam życzenia.
(Mayzner T., Chopin, 1962, s. 14)
17
Załącznik 5
Kronikarz ukrywający się pod pseudonimem Józef znad Drwęcy wspomina o wyprawie pana
Pichona do Golubia:
„Budowano tam właśnie kościół ewangelicki, do którego zaszło towarzystwo, aby go
obejrzeć. Gdy wszyscy znaleźli się wewnątrz wykańczającej się świątyni, młody [Pichon]
z Dominikiem Dziewanowskim weszli na kazalnicę. Fryc zaczął najkomiczniej niemiecką
polszczyzną udawać przemawiającego pastora, a ukryty za nim Dominik, wsunąwszy ręce
w rękawy ubrania [Pichona], najpocieszniejszą do jego mowy zastosował gestykulację, czem
nie tylko całe ubawili towarzystwo, ale i obecnych nawet robotników tak, że wszyscy się
od śmiechu pokładali”.
„Tam też podobno, gdy przy zwiedzaniu zamku, wśród zbawiającego się towarzystwa zjawił
się kataryniarz, a obecna panna Ludwika datkiem go obdarzyła, [Pichon] ułożył natychmiast
czterowiersz .
Panna Ludwika, za pół złotego
Kazała zagrać walca pruskiego;
Żeby nie było panny Ludwiki
Toby nie było pruskiej muzyki”.
(Okolica Chopina, Gdynia 1964, s. 49–50)
18
Załącznik 6
Wielką pasją pana Pichona był teatr. Oto fragment opisujący tę jego pasję:
„W jednym z teatrów stolicy szła wówczas komedia grana przez francuskich aktorów
zawodowych. Jakież było zdumienie wykonawcy głównej roli – pana Herve’a, gdy został
zaproszony do domu naszego bohatera i zobaczył tę samą sztukę graną przez młodych
z Pichonem w jego własnej roli. Podziwiał doskonałą mimikę (grę twarzy) chłopca
i z prawdziwym zachwytem winszował mu talentu”.
(Horodyska M., Śladami Chopina, Warszawa 1963, s. 23)
19
Załącznik 7
Inspicjent
przygotowuje dekorację
Kompozytor
artysta – tworzący postacie sceniczne
Scenograf
podpowiada aktorom tekst
Aktor
tworzy muzykę do przedstawienia
Sufler
osoba odpowiedzialna za techniczną stronę przedstawienia
20
Załącznik 8
Prowadził blog… tak, wiem, w XIX wieku nie było komputerów – nasz bohater wydawał
gazetę. Nazwał ją „Kurier Szafarski” i opisywał w niej swoje przygody, przeżycia,
spostrzeżenia. Przeczytajcie fragmenty „Kuriera” i na ich podstawie zbierzcie jak najwięcej
informacji o redaktorze.
„Pan Pichon doznaje wielkich przykrości z powodu komarów, których w Szafarni bardzo
wiele zastał. Gryzą go, jak mogą. Dobrze jednak, że nie w nos, boby miał jeszcze większy,
aniżeli ma”.
(Mayzner T., Chopin, Warszawa 1962, s. 25)
21
Załącznik 9
Z jego narodzinami związana jest legenda, posłuchajcie:
„Mroźny, lutowy dzień. Ścieżki parku w Żelazowej Woli skrzą się milionem ogników,
śniegowy puch otula stare drzewa, które od lat pilnują małego dworku. Nagle coś przerwało
tę zadumaną ciszę. W mroźnym powietrzu niosą się tony skocznego mazura, a śnieg chrzęści
pod licznymi stopami. Gromada muzykantów stanęła pod oknami dworku i gra głośno
a z werwą od ucha do ucha. Przytupują do taktu i są pewni, że za chwilę otworzą się drzwi
do sieni, wybiegnie mała Ludwinia, wyjdzie poważny pan Mikołaj i zawsze pogodna jego żona
pani Justyna, a oni poproszą ich na wiejskie, chłopskie wesele. Mazur już się kończy, a drzwi
wciąż zamknięte. Popatrzyli na siebie zdumieni, bo nie wiedzieli, że w tym właśnie dniu,
22 lutego 1810 roku, przyszedł na świat jedyny ich syn. Tak się to złożyło, że już od narodzin
chłopcu towarzyszyła muzyka”.
(Horodyska M., Śladami Chopina, Warszawa 1963, s. 3–4)
„On sam słynął z tego, że wymyślał fantastyczne baśnie, które później ilustrował muzyką.
Odbywało się to zazwyczaj wieczorem, po odrobieniu lekcji przy akompaniamencie
fortepianu”.
(Mayzner T., Chopin, Warszawa 1962, s. 18)
„Chłopiec pewny był tego przede wszystkim, że trzeba się uczyć. Martwiło go, że nie potrafi
zapisać dokładnie nutami tego, co wygrywa. Wciąż jeszcze pan Żywny [nauczyciel Pichona]
musiał zapisywać zwłaszcza wszystkie szybko grane nuteczki, drobione palcami małego
pianisty…
Polonez [g-moll] ośmioletniego Pichona był dziełem godnym zupełnie dojrzałego twórcy.
Ośmioletni Frycek po raz pierwszy wystąpił na koncercie publicznym. Ten jego występ
połączony był z dobrym uczynkiem, gdyż dochód przeznaczono na ubogich miasta
Warszawy. […]
Kiedy wrócił [z koncertu], matka wypytywać poczęła, co też się najbardziej podobało
publiczności. Chłopiec odpowiedział: »Wie mama, wszyscy na mój kołnierz patrzyli…«”.
(Mayzner T., Chopin, Warszawa 1962, s. 15–16)
22
Bibliografia
Chopin i jego ziemia, Warszawa 1979.
Encyklopedia sławnych Polaków, Poznań 2007.
Horodyska M., Śladami Chopina, Warszawa 1963.
Iwaszkiewicz J., Chopin, Kraków 1984.
Kaczorowski A., Żelazowa Wola, Warszawa 1970.
Mayzner T., Chopin, Warszawa 1962.
Muzyka, cz. 1 (film), Wideoteka Ministerstwa Edukacji Narodowej, Nauka, Warszawa 1992
[VHS].
Nuty pana Fryderyka [w:] Tu jest ojczyzna (film, 1997), reż. B. Pijanowska, Powszechna
Wideoteka Ministerstwa Edukacji Narodowej [VHS].
Okolica Chopina, Gdynia 1964.
http://www.digart.pl/praca/579142
http://www.karykatury.com.pl/d_labedzki/index.html
http://www.koktajl24.pl/Karykatury-gwiazd-zdjecia-smieszne-rysunki-gwiazd
Uwagi:
Proponujemy
scenariusz
zajęć
pozalekcyjnych,
których
nadrzędnym
celem
jest
zainteresowanie uczniów postacią i twórczością Fryderyka Chopina oraz zwrócenie uwagi
uczestników zajęć na różnorodność zainteresowań polskiego kompozytora. Marzymy, aby
Frycek stał się kolegą naszych uczniów, kimś, z kim współczesny uczeń mógłby się
identyfikować, zaprzyjaźnić, aby dzięki niemu uczniowie uwierzyli we własne możliwości i
zajrzeli w głąb siebie, by odkryli drzemiący w nich talent, pasje i ciekawość świata.
Czas spotkań oraz liczbę zadań można dowolnie modyfikować w zależności od wieku, potrzeb
uczestników i godzin przeznaczonych na realizację projektu.
23