docZasłużeni dla Bierunia
download 
Reklamacja Transkrypt
Zasłużeni dla Bierunia
Zasłużeni dla Bierunia Osoby i instytucje uhonorowane tytułem "Zasłużony dla Miasta Bierunia" Stowarzyszenie „Porąbek” dba o uhonorowanie wybitnych Bierunian, występując o nadanie im zaszczytnych tytułów - Zasłużonych dla Miasta i "Clemensów" w Powiecie Bieruńsko – Lędzińskim. Zabiega również o uczczenie w mieście wybitnych nie żyjących już mieszkańców Bierunia. Rok Laureaci tytułu "Zasłużony dla Miasta Bierunia" 2000 Karol Wierzgoń Konrad Bajura 2001 2002 Jan Wieczorek Stowarzyszenie Miłośników 600-letniego Bierunia 2003 Norbert Gąszcz Polski Związek Emerytów, Rencistów i Inwalidów o/Bieruń 2004 2005 --------------------------------------------------------------------- Jan Czempas Eugeniusz Jaromin OSP Bieruń Nowy 1 / 20 Zasłużeni dla Bierunia OSP Bieruń Stary 2006 ZTS "ERG" KWK "PIAST" KS "UNIA" Bieruń Stary 2007 Fraciszek Kocurek Roman Nyga Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Bieruńskiej "PORĄBEK" 2008 OSM Bieruń OSP Czarnuchowice Anna Berger 2009 Ludwik Wioska 2 / 20 Zasłużeni dla Bierunia Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych "Radość Życia" 2010 Maria Surma-Mazurkiewicz Norbert Jaromin Karol Wierzgoń - nadano Mu tytuł „Zasłużonego dla Miasta Bierunia" Uchwałą Rady Miejskiej nr VII/9/2000 z 25.07.2000r. Karol Wierzgoń urodził się 5 marca 1913 roku w Karwinie – Raju na Zaolziu, w tej części ziemi śląskiej , w której oprócz Polaków mieszkali także Czesi i Niemcy. Ścierały się tam wpływy kulturowe trzech narodów, była tam tolerancja, wyrozumienie, a nawet życzliwość. 3 / 20 Zasłużeni dla Bierunia Pochodził z wielodzietnej rodziny, w której pieczołowicie pielęgnowano tradycję. Z rodzinnego domu wyniósł wartości i postawy, którymi kierował się przez całe swoje życie: życzliwy stosunek do innych ludzi, gotowość niesienia im bezinteresownej pomocy , odpowiedzialność, zaangażowanie, wierność swoim przekonaniom i zasadom, szacunek do historii, głęboką religijność. Od najmłodszych lat wykazywał ponadprzeciętne uzdolnienia plastyczne, które wyrażał poprzez rysunek i malarstwo, jak również uzdolnienia techniczne. Bardzo dużo czytał, interesował się sportem, chętnie się uczył . Swoją przyszłość zawodową początkowo związał z architekturą. Przypadek jednak sprawił, że trafił do Męskiego Seminarium Nauczycielskiego w Cieszynie. Towarzyszył swojemu bratu Alojzemu podczas egzaminu wstępnego. Namówiony przez niego i kolegów sam przystąpił do egzaminu i bez problemu go zdał.Dalsze życie i praca zawodowa Pana Wierzgonia były przykładem prawdziwego powołania w tym zawodzie. Po ukończeniu Seminarium Nauczycielskiego trafił do Szkoły Podchorążych W roku 1935 jako dowódca rezerwistów przybył do Bierunia Nowego i podjął pracę nauczyciela w szkole podstawowej. Nie przypuszczał wówczas, że pozostanie tu na stałe a miejsce to będzie jego nową „ małą ojczyzną”. Los jednak sprawił, że życie swoje poświecił ludziom i sprawom tutejszego środowiska stając się jego integralna cząstką przez ponad 65 lat. Pan Karol Wierzgoń rozpoczął prace nauczyciela w roku bardzo ważnym dla historii szkolnictwa Bierunia Nowego. W czerwcu 1936 roku miała miejsce uroczystość otwarcia szkoły, powstałej dzięki staraniom miejscowej społeczności pod kierunkiem zasłużonego pedagoga i pierwszego jej kierownika , Stanisława Kamskiego . Uroczystość była wielką manifestacją patriotyczną i religijną z udziałem wojewody śląskiego Michała Grażyńskiego. Rok przed wybuchem wojny po złożeniu egzaminu klasyfikacyjnego Pan Wierzgoń przyjęty został na studia pedagogiczne w Warszawie, których jednak nie rozpoczął ze względu na rozpoczęcie wojny. Ukończył je dopiero po wojnie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach. 4 / 20 Zasłużeni dla Bierunia W roku 1935 do Bierunia przybyła z Krakowa pani Irena Dąbrowska, która została pierwszą nauczycielką i wychowawczynią przedszkola. Przedszkole powstało w dawnym budynku szkoły od stycznia 1936 roku i pozostaje tam do dnia dzisiejszego. To właśnie w Bieruniu pan Karol i pani Irena się poznali. Dwa tygodnie przed wybuchem wojny w Krakowie Karol Wierdgoń wziął ślub z Ireną Dąbrowską,. W tym mieście został też zmobilizowany z chwilą rozpoczęcia wojny. Brał czynny udział w kampanii wrześniowej jako dowódca oddziału zwiadowczego. Wzięty do niewoli sowieckiej na terenie dzisiejszej Ukrainy uciekł z transportu jeńców polskich do Katynia. Ukrywał się w Lwowie, później wrócił do żony do Krakowa. Nie mogąc znaleźć tam pracy i utrzymać rodziny wyjechał do Gruszowa, gdzie pełnił obowiązki kierownika szkoły powszechnej. Nawiązał tam współpracę z polską organizacją podziemną i miejscowym oddziałem Armii Krajowej prowadząc tajne nauczanie z zakresu szkoły podstawowej i średniej. W Gruszowie mocno przeżył rzeczywistość okupacyjną cierpiąc niedostatek, spotkał się ze zdradą w gronie współtowarzyszy. Po zakończeniu II wojny światowej 1945 r. Pan Karol Wierzgoń wraz z żoną Ireną i małą córką Ewą powrócił do Bierunia Nowego. Rodzina Państwa Wierzgoń przez pierwsze trzy lata mieszkała w domu Państwa Marii i Jana Knopek przy ul. Remizowej ( w tamtych czasach ulica Wolności), później przeprowadziła się do służbowego mieszkania na piętrze przedszkola. Pan Karol Wierzgoń wznowił pracę jako nauczyciel w tutejszej szkole ucząc plastyki i prac technicznych. Od 1954 do 1974, kiedy poszedł na emeryturę, był kierownikiem szkoły podstawowej. Z jego inicjatywy w latach 1965 – 1967 trwała rozbudowa budynku szkolnego. Pan Wierzgoń umiejętnie łączył wtedy obowiązki pedagoga, kierownika i budowniczego szkoły. 4 Listopada 1967 odbyła się uroczystość przekazania nowego budynku szkoły. Szkoła liczyła 14 klas lekcyjnych, pracownię do zajęć praktycznych, fizyczno-chemiczną, salę gimnastyczną świetlicę, bibliotekę i gabinet lekarski. Uczyło się w niej 683 uczniów w systemie dwuzmianowym, do godziny 17 . Karol Wierzgoń jako kierownik szkoły był inicjatorem różnych imprez szkolnych, 5 / 20 Zasłużeni dla Bierunia środowiskowych, wystaw plastycznych, festynów ludowych. Często uroczystości te były prawdziwymi lekcjami patriotyzmu, historii i poszanowania tradycji. W pamięci wielu mieszkańców Bierunia Nowego pozostają do dziś niezwykle wydarzenia, które miały miejsce w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Dzięki wspaniałej atmosferze panującej w szkole, wytworzonej przez jej pedagogów, którymi kierowali najpierw Franciszek Wiera, a następnie Karol Wierzgoń, przygotowano, a następnie wielokrotnie przedstawiono, zakrojone na szeroką skalę widowisko pod nazwa „Wesele Pszczyńskie”. Inicjatorami i koordynatorami wszystkich prac byli nauczyciele: Janina Kajtochtwórczyni libretta sztuki oraz choreografii tańców weselnych i Władysław Smołucha, który opracował muzycznie przedstawienie. Oni też spisali miejscowe piosenki, przyśpiewki, mowy okolicznościowe, opisali obrzędy i tańce .Pod ich kierunkiem uczniowie ćwiczyli w zespole muzycznym, tanecznym oraz śpiewali w chórze szkolnym. Dwanaście razy wystawiane w samym Bieruniu i sąsiednich miastach, „Wesele” zawsze spotykało się z dużym aplauzem widowni. Ponad 2 tys. widzów oglądało widowisko bezpośrednio na scenie, znacznie większa ilość słuchała poświęconych mu audycji polskiego radia. „Wesele” stało się dumą szkoły, dumą całego miasta. Pan Wierzgoń stał na czele Komitetu Odbudowy Pomnika Powstańców Śląskich przy ul Krakowskiej. Pomnik odbudowano w czynie społecznym a fundusze na pokrycie materiałów zdobyto drogą dobrowolnych składek. Uroczyste odsłonięcie pomnika odbyło się 26.09.1965 r. Uroczystość przybrała charakter wielkiej manifestacji patriotycznej. Młodzież szkolna wykonała specjalny program artystyczny złożony z recytacji i inscenizacji obrazujących historię ziemi śląskiej w okresie walki jej mieszkańców o wyzwolenie narodowe i społeczne. Odbudowany pomnik z nowo powstałym wokół niego placem wzięła pod swoją opiekę szkolna drużyna ZHP. Karol Wierzgoń pracował w najgorszych czasach Polski Ludowej – czasach stalinizmu, w czasach zakazów i nakazów. Jednak zawsze był sobą, niczego nie robił na pokaz, we wszystkich działaniach miał określony cel. Pan Wierzgoń był osobą o wysokiej kulturze osobistej, kierował się wartościami chrześcijańskimi opartymi na Ewangelii. Nigdy nie wstydził się swoich poglądów ani swojej wiary i przywiązania do kościoła katolickiego. Jako Dyrektor szkoły a przede wszystkim nauczyciel, dawał przykład swoim postępowanie. Coniedzielna obecność na mszy świętej wraz z rodziną z miejscem z pierwszej ławce nie była 6 / 20 Zasłużeni dla Bierunia eksponowaniem własnej osoby. Była wyrazem świadectwa, długą i piękną lekcją dla swoich uczniów popartym przykładem bez względu na zawirowania polityczne i światopoglądowe. Kiedy zakazane było śpiewanie kolęd w okresie świąt Bożego Narodzenia pan Wierzgoń nie bał się złamania tego zakazu i organizował w ostatnim dniu pobytu uczniów przed przerwą świąteczna uroczysty apel. Składał uczniom życzenia świąteczne prosząc aby zanieśli je do swoich domów. A potem wszyscy śpiewali kolędy, piękne polskie kolędy. Tak ten okres wspomina jedna z uczennic pana Wierzgonia:„ Z żalem opuszczam mury podstawówki. W liceum odbywały się podobne apele, ale zamiast kolęd śpiewaliśmy” :„ Na choince zapłonęły kolorowe świeczki Pan się nie bał kolęd., chwała Panu za to „ Był wspaniałym pedagogiem, rozumiejącym swoich uczniów, pogodnym i uśmiechniętym. Będąc sam doskonałym rysownikiem i malarzem potrafił dzięki odpowiedniemu podejściu do uczniów i specjalnemu ukierunkowaniu zachęcić ich do tworzenia przepięknych prac plastycznych. Szczególne osiągnięcia szkoła odnosiła w rzadkiej formie plastycznej jaka jest ekslibris i linoryt. Prowadził z uczniami zajęcia na kółku plastycznym i modelarskim. Oto jak wspominają je uczniowie pana Wierzgonia: Żywo mam w pamięci sposób wykonywanie ekslibrisów. Na lekcję należało przynieść kawałek linoleum, dłutka robiliśmy ze szprychy do roweru nałożonej na kawałek drewna. Do produkcji ekslibrisów służyła wyżymaczka z wysłużonej pralki „ Frani”. To za jego sprawą powstała „ nowobieruńska szkoła ekslibrisu”.Lekcje prowadzone przez Pana Karola były lekcjami poezji. Uczył nas dostrzegać w obrazie piękno opisywanego tam świata, potrafił z opisu przyrody w lekturach szkolnych namalować obraz. Były to również lekcje geografii, bo opowiadał nam i zadawał zadania narysowania jakiejś części naszej miejscowości i kraju. Były to również lekcje historii, na których dowiadywaliśmy się historii malarstwa, sztuki, architektury. Można te lekcję porównać do nauki matematyki. Potrafił nas nauczyć jak obliczyć wykorzystanie powierzchni malowanego arkusza. Na pewno nie będzie przesadą porównanie lekcji do nauki chemii, tj. odpowiedniego doboru czy mieszania farb. A oto wspomnienia innego ucznia: 7 / 20 Zasłużeni dla Bierunia Właściwy spektakl zaczyna się od rysowania i malowania, temat: narysuj postać z ulubionej bajki. Zaczynamy nieporadnie stawiać pierwsze kreski i kolorowe plamy, są również i tacy, którym brakuje pomysłu i koncepcji. I wtedy do akcji wkracza Pan Dyrektor, podchodząc do każdej ławki nawiązuje rozmowę, obserwuje efekty pracy. Ale co najważniejsze ,tym uczniom, którym brak pomysłu pomaga zrobić szkic, podsuwa pomysły, dodaje otuchy, utwierdza w przekonaniu, że to dobry pomysł i właściwy kierunek. I tak od ławki do ławki .Pochwałą nagradza nie tych najzdolniejszych, lecz w pierwszej kolejności najbardziej starających się i tych, którzy z wielkim trudem dali z siebie wszystko. Prace uczniów Pana Wierzgonia były prezentowane na wielu wystawach w kraju i zagranicą, zdobywając tam nagrody i wyróżnienia. Prezentowały je między innymi :Państwowe Muzeum w Oświęcimiu w bloku nr 18 tj. bloku stanowiącym muzeum obrazów i rzeźby o tematyce obozowej, Polskie Towarzystwo Archeologiczne Oddział w Katowicach. Umieszczano je w czasopismach np. „ Plastyka w szkole” „Poznaj swój Kraj” „ Moja Ojczyzna”. W 1969 roku zajęcia Kółka Plastycznego prowadzonego przez pana Wierzgonia zostały sfilmowane przez ekipę Telewizji Polskiej. Pan Karol Wierzgoń był pierwszym nauczycielem rysunku późniejszych znanych postaci tego gatunku sztuki w kraju i zagranicą. Są to między innymi animator i reżyser serialu filmowego „Bolek i Lolek „ Alfred Ledwig , znana rysowniczka satyryczna Pani Małgorzata Tabaka czy też znana w regionie Pani Małgorzata Kurpierz, twórczyni pięknych pisanek wielkanocnych. Pan Karol Wierzgoń był nie tylko wspaniałym pedagogiem i wychowawcą ale również wielkim społecznikiem , działaczem samorządowym, inicjatorem i członkiem wielu organizacji kulturalno oświatowych i religijnych. Przez 13 lat pełnił obowiązki Komendanta Terenowego Oddziału Samoobrony, był współzałożycielem Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska, przy miejscowym kole Powstańców Śląskich prowadził sekcję historyczna, która opracowała historię miasta. Był głównym pomysłodawcą i organizatorem gazety parafialnej „ Jeden jest Nauczyciel”. Opracował historie parafii NSPJ, kapliczek i przydrożnych krzyży. Udzielał wielu osobom wszechstronnej pomocy, był doradca a często i powiernikiem. Po przejściu na emeryturę 1974 r. nie zrezygnował z pracy na rzecz środowiska. Przez lata był opiekunem społeczny dla ponad 30 podopiecznych. Nie stracił tez kontaktu ze szkołą, służąc zawsze radą i pomocą swoim następcom i wszystkim pedagogom. Przyczyniał się w bardzo dużym stopniu do uświetniania uroczystości szkolnych, między innymi 60-lecia szkoły, otwarcia naszego gimnazjum oraz wystawom prac swoich i swoich uczniów. Za swoja pracę pedagogiczną i społeczną otrzymał liczne odznaczenia z Krzyżem 8 / 20 Zasłużeni dla Bierunia Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Odszedł 14 maja 2000 roku, mając 87 lat. Pozostawił po sobie wdzięczna pamięć swoich wychowanków, nauczycieli a także mieszkańców Bierunia. Norbert Gąszcz - nadano Mu tytuł „Zasłużonego dla Miasta Bierunia"Uchwałą Rady Miejskiej nr VII/2/2003 z 31.07.2003r. Urodził się 3.03.1935 r. w Bieruniu, gdzie zamieszkuje po dzień dzisiejszy. W roku 1949 ukończył szkołę podstawową, a w 1952 Zasadniczą Szkołę Górniczą w Wesołej k/Mysłowic, podejmując pracę w KWK "Wesoła", pracując jako górnik do roku 1963.W okresie następnych trzech lat zatrudniony w Elektromontażu Katowice jako elektryk. Od roku 1966, aż do 9 / 20 Zasłużeni dla Bierunia osiągnięcia wieku emerytalnego prowadził własną działalność gospodarczą (zakład instalacji elektrycznej).Od wczesnej młodości, szczególną pasją Pana Norberta jest praca społeczna na rzecz miasta Bierunia. Na podkreślenie zasługuje 48 lat pracy dla funkcjonowania i rozwoju OSP w Bieruniu, w której oprócz roli strażaka, sprawował również funkcję naczelnika przez 15 lat, a od roku 1987 nieprzerwanie pełni obowiązki Prezesa OSP. Za zasługi i wkład pracy na tym polu otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień m.in.: - Brązowy, Srebrny i Złoty Krzyż OSP - Srebrny Krzyż Zasługi w Pożarnictwie - Wzorowego Strażaka. Wniósł osobisty i niezaprzeczalny wkład w rozwój lokalnej samorządności, będąc przez 10 lat (1980 - 1990) Przewodniczącym Samorządu Mieszkańców Bierunia. To dzięki jego aktywności rozpoczęto m.in. budowę w czynie społecznym remizy OSP w Bieruniu Nowym oraz powołano Społeczny Komitet Gazyfikacji tej części miasta. Jako członek Komitetu Obywatelskiego przyczynił się do odrodzenia samorządnego Bierunia w roku 1991. W Radzie Miasta I i II kadencji był członkiem komisji rolnictwa, leśnictwa, ochrony środowiska i ładu publicznego spoza Rady. Ponadto drugą kadencję pracuje społecznie jako ławnik Sądu Rejonowego w Tychach. W lokalnej społeczności znany jest również z inicjowania i popierania wielu szlachetnych pomysłów, do których należy zaliczyć: OSP - ufundowanie wspólnie z p. Wiesławem Wójcikiem tablicy, która upamiętnia powstanie w Bieruniu sponsorowanie poprzez wykonanie nowego oświetlenia w budynku remizy strażackiej sponsorowanie zawodów strażackich drużyn młodzieżowych pomoc na rzecz kościoła NSPJ w Bieruniu. 10 / 20 Zasłużeni dla Bierunia Gerard Miś - nadano Mu tytuł „Zasłużonego dla Miasta Bierunia" w 2004 r. 11 / 20 Zasłużeni dla Bierunia Gerard Miś od kilkudziesięciu lat prowadzi bardzo aktywną działalność w dziedzinie upowszechniania kultury. Jako pedagog wychował liczne rzesze młodych ludzi wpajając im zamiłowanie do muzyki. Jego zasługi na polu kultury lokalnej są niepodważalne. Od wielu lat prowadzi zespoły regionalne w Bieruniu, ale również w Oświęcimiu oraz na ziemi chrzanowskiej. Zbiera pieśni ludowe, obyczaje, tradycjei upowszechnia je tworząc z nich repertuar licznych grup śpiewaczych. Ze swoimi zespołami występował na licznych festiwalach, przeglądach i uroczystościach na terenie Bierunia oraz na terenie sąsiednich miejscowości. Niestrudzony miłośnik ziemi rodzimej, upowszechniający wiedzę o jej przeszłości. Autor wielu wydawnictw o charakterze historycznym i popularno-naukowym, oraz wielu artykułów w prasie, głównie o zasięgu regionalnym. Ochotnicza Straż Pożarna Bieruń Nowy Ochotnicza Straż Pożarna Bieruń Nowy od 80 lat pełni niezwykle ważną służbę na rzecz lokalnej społeczności w zakresie bezpieczeństwa pożarowego, ratując życie i zdrowie ludzi, oraz chroniąc ich mienie. Powstała w 1925 r. z inicjatywy ówczesnego naczelnika gminy Bieruń Nowy - Bartłomieja Jaromina. Swym zasięgiem obejmowała również miejscowości Czarnuchowice, Kopciowice, Bijasowice, Kopań i Ściernie. Rozpoczęła swoją działalność bardzo skromnie, od jednej ręcznej sikawki, skórzanych wiader i hełmów ze skóry, które były przechowywane pod mostem drogowym na Wiśle a później w szopie obok budynku przy dzisiejszej ul. Wawelskiej. Jednak jeszcze przed wojną w 1934 r. wybudowano strażnicę, oraz systematycznie uzupełniano wyposażenie i sprzęt gaśniczy. Po 1945 r. straż odrodziła się jako prężna organizacja i miała duży udział w wielu akcjach gaśniczych i przeciwpowodziowych. Przebudowano remizę i uzupełniono sprzęt. W tym czasie, przy OSP działała również 12 / 20 Zasłużeni dla Bierunia orkiestra, założona jeszcze przed wojną, oraz zespół artystyczny. W 1988 r. rozpoczęto budowę świetlicy środowiskowej. Po roku 1990 w ramach gminy Bieruń, straż pozyskała nowoczesny sprzęt bojowy oraz zmodernizowała remizę. Gmina Bieruń dokończyła budowę świetlicy. Dzisiaj, dzięki inicjatywie, zapobiegliwości i pracy strażaków, OSP Bieruń Nowy jest jednostką profesjonalną (chociaż nie zawodową) a potwierdzeniem tych walorów jest zajmowanie czołowych miejsc w strażackich zawodach rejonowych. Aktualnie OSP Bieruń Nowy działa w Krajowym Systemie Ratowniczo- Gaśniczym, prezentując najwyższe umiejętności i bierze udział w akcjach gaśniczych nie tylko na terenie Bierunia, ale również poza jego granicami. Tylko w 2004 r. było tych akcji 82. OSP zrzesza 58 członków, kładąc nacisk na stałe podnoszenie ich kwalifikacji i sprawności. Wielkie znaczenie wychowawcze ma Młodzieżowa Drużyna Pożarnicza. Cieszy się ona dużym zainteresowaniem w kręgach ludzi młodych. Strażacy, członkowie OSP Bieruń Nowy aktywnie włączają się w życie gminy bieruńskiej. Organizują konkursy wiedzy pożarniczej, zawody, pokazy, dbają o bezpieczeństwo imprez masowych, a także sami organizują zabawy. Nie sposób, w krótkim tekście, zawrzeć całej, bogatej historii Ochotniczej Straży Pożarnej w Bieruniu Nowym - jej zasług i osiągnięć. Monografia OSP Bieruń Nowy i innych jednostek z terenu powiatu Bieruńsko-Lędzińskiego, znajduje się w książce Katarzyny Kowol pod znamiennym tytułem „Bogu na Chwałę Ludziom na Ratunek”. Wymienić należy jednak ludzi, którzy tworzyli tę historię i prowadzili przez lata OSP Bieruń Nowy – są to prezesi: Bolesław Zboiński, Emanuel Salwiczek, Tomasz Michałek, Karol Chrostek, Wilhelm Stareczak, Oswald Bendel, Franciszek Janik, Emil Wieczorek, Klemens Tomala, Kazimierz Repeć, Antoni Parkitny, Mieczysław Rychły, Stefan Głowacki, Norbert Gonszcz, Bronisław Lamik, oraz naczelnicy: Paweł Stareczek, Marcin Przewoźnik, Józef Kucz, Paweł Rembierz, Emanuel Klima, Czesław Wieczorek, Norbert Gonszcz, Edward Rupa, Robert Kucz. Wielu strażaków za swe dokonania, zostało uhonorowanych odznaczeniami Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w tym jeden ze strażaków Złotym Znakiem Związku, oraz Medalami za Zasługi dla Pożarnictwa. Bieruń 09 marca 2005 r. „Zasłużony dla Miasta Bierunia” 13 / 20 Zasłużeni dla Bierunia Ochotnicza Straż Pożarna w Czarnuchowicach OSP Czarnuchowice - 2008r. Ochotnicza Straż Pożarna w Czarnuchowicach została powołana 17 kwietnia 1954 r. na sesji Gromadziej Rady Narodowej w Bieruniu Nowym, z inicjatywy mieszkańców Czarnuchowic, którą następnie w pełni zaakceptowała Komenda Powiatowa Straży Pożarnej w Tychach. W skład pierwszego Zarządu OSP Czarnuchowice weszli: - Komendant - Franciszek Waliczek Z-ca - Konrad Magiera II Z-ca - Franciszek Malcharek Sekretarz - Franciszek Czyrwik Skarbnik - Jan Pałka Członek - Antoni Uciecha. Nowo utworzona jednostka OSP Czarnuchowice liczyła 14-tu czynnych druhów. W czasie jej tworzenia dużą pomoc organizacyjną w pozyskiwaniu sprzętu, wykazała jednostka OSP Bieruń Nowy. Przekazany został taki sprzęt pożarniczy jak: ręczna sikawka na podwoziu czterokołowym o zaprzęgu konnym, trzy odcinki węży pożarniczych z przyłączami oraz rozdzielacz, dwie prądownice, sygnałówka alarmowa i pochodnia naftowa. Dzięki dużemu zaangażowaniu i pracy strażaków tej jednostki, systematycznie uzupełniano wyposażenie w sprzęt gaśniczy oraz pozyskano samochód. Z powodu braku remizy strażackiej, zarówno samochód jak i pozostały sprzęt przechowywany był na posesji prywatnej a zebrania strażackie i posiedzenia Zarządu OSP odbywały się w szkole podstawowej. OSP Czarnuchowice spełniała w tym czasie niezwykle ważną rolę. W okresie żniw strażacy zabezpieczali punkty omłotowe. Stale prowadzili kontrole wałów przeciwpowodziowych oraz przepustów wałowych. Po roku 1990 w ramach gminy Bieruń, jednostka OSP Czarnuchowice pozyskała nowocześniejszy sprzęt i wybudowano z elementów blaszanych prowizoryczną remizę strażacką. OSP Czarnuchowice stale pełni służbę na rzecz lokalnej społeczności w zakresie bezpieczeństwa pożarowego i powodziowego - ratując życie ludzi, oraz chroniąc ich mienie. W czasie powodzi w 1997 roku, dzięki ogromnemu zaangażowaniu strażaków tej jednostki, nie było ofiar w ludziach a straty w inwentarzu zwierząt domowych ograniczono do minimum. Obecnie jednostka zrzesza blisko 50 członków, kładąc nacisk na stałe podnoszenie ich kwalifikacji. Wielkie znaczenie wychowawcze ma Młodzieżowa Drużyna Pożarnicza, która działa w OSP Czarnuchowice i cieszy się dużym zainteresowaniem w środowisku młodzieżowym. Aktualnie na stanie jednostki są: dwa samochody pożarnicze, dwie łodzie (motorowa i wiosłowa), dwie motopompy o wydajności 900 l/min i 400 l/min, agregat prądotwórczy oraz sprzęt i wyposażenie mundurowe niezbędne do akcji ratunkowej. Dzięki wyposażeniu w dobry sprzęt gaśniczy i profesjonalne umiejętności strażaków, jednostka wzywana jest do udziału w akcjach gaśniczo-pożarniczych na terenie całego Powiatu Bieruńsko-Lędzińskiego. Strażacy tej jednostki aktywnie włączają się w życie gminy Bieruń, 14 / 20 Zasłużeni dla Bierunia organizując pokazy, zawody dla dzieci i młodzieży, biorą czynny udział w konkursach wiedzy pożarniczej. Dbają o bezpieczeństwo imprez masowych, szczególnie związanych z wodą jak chociażby „Noc Świętojańska" w Bieruniu nad Wisłą. Wielu strażaków tej jednostki za swe dokonania, zostało uhonorowanych Medalami za Zasługi dla Pożarnictwa oraz odznaczeniami Związku Ochotniczych Straży Pożarnych. Najwyższym odznaczeniem, Złotym Znakiem Związku, uhonorowano druha Franciszka Baliona. „BOGU NA CHWAŁĘ LUDZIOM NA RATUNEK" taki jest tytuł książki Katarzyny Kowol o strażakach Powiatu Bieruńsko-Lędzińskiego - takie jest też motto ich działania. Uchwałą Rady Miejskiej nr IV/8/2008 z 30.04.2008r. nadano jednostce tytuł „Zasłużonego dla Miasta Bierunia". Stowarzyszenie Na Rzecz Osób Niepełnosprawnych ”RADOŚĆ ŻYCIA” Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych " Radość 15 / 20 Zasłużeni dla Bierunia Życia " w Bieruniu w swoim założeniu programowym, działa w kierunku pomocy osobom niepełnosprawnym. Najważniejsze cele i zadania statutowe to: - świadczenie pomocy w zakresie rehabilitacji kompleksowej osób niepełnosprawnych - niesienie pomocy osobom niepełnosprawnym - oświatowej , prawnej , medycznej - dążenie do integracji osób pełno i niepełnosprawnych - reprezentowanie osób niepełnosprawnych w dialogu z instytucjami rządowymi i samorządem lokalnym. Stowarzyszenie „Radość Życia” rozpoczęło swoją działalność w 1995 roku. Skupiając wokół siebie 15 osób niepełnosprawnych z terenu gminy Bieruń. Obecnie skupia wokół siebie 109 osób niepełnosprawnych z rejonu Bierunia i Bojszów. Na przestrzeni tego okresu działając zgodnie z założonym programem oraz spotykając się z życzliwością organizacji samorządowych, pozarządowych, społecznych oraz zakładów pracy udało nam się stworzyć lepsze i godniejsze warunki życia osób niepełnosprawnych oraz ich powrót do uczestnictwa w życiu naszego społeczeństwa. Najważniejsze dotychczasowe osiągnięcia to: - Uruchomienie rehabilitacji leczniczej dla osób niepełnosprawnych na basenie kąpielowym (hydroterapia) przy szkole podstawowej nr. 1 w Bieruniu. - Utworzenie "Świetlicy Zajęć Terapeutycznych'' dla osób niepełnosprawnych przy szkole podstawowej nr. 3 w Bieruniu ( zajęcia w świetlicy obejmują doskonalenie samoobsługi, poprawę funkcjonowania intelektualnego i społecznego, kształtowanie sprawności fizycznej, manualnej oraz terapię poprzez działalność plastyczno - muzyczną. - Zajęcia z zakresu hipoterapii (rehabilitacja na koniu) które odbywają się w stadninie koni w Bieruniu - Współorganizacja corocznych Powiatowych Igrzysk Osób Niepełnosprawnych - Coroczny wyjazd na turnus rehabilitacyjny gdzie prowadzone zabiegi pod fachowym okiem rehabilitantów poprawiają stan zdrowia niepełnosprawnych - Coroczna organizacja imprez okolicznościowych takich jak: "Mikołaj, Dzień dziecka, Spotkanie opłatkowe, Bal karnawałowy" - Pomoc w zdobyciu sprzętu ortopedycznego i rehabilitacyjnego a w miarę posiadanych środków w jego częściowym finansowaniu przy zakupie. - Świetlica Zajęć Terapeutycznych 16 / 20 Zasłużeni dla Bierunia - Zajęcia rewalidacyjno - wychowawcze dla osób niepełnosprawnych z terenu gminy Bieruń i Bojszowy należących do stowarzyszenia "Radość Życia", prowadzone są od 5 kwietnia 2001 roku. Oddziaływaniem rewalidacyjnym objęto 26 osób. Średnia wieku mieści się w granicach od 4 do 23 lat, reprezentujące różny stopień niepełnosprawności ruchowej i umysłowej. Wśród podopiecznych są osoby na wózkach inwalidzkich, z zespołem Downa, z epilepsją, z autyzmem, z niedosłuchem, z głębokim upośledzeniem umysłowym oraz z upośledzeniami sprzężonymi. Zajęcia rewalidacyjno - wychowawcze odbywają się dwa razy w tygodniu, natomiast w soboty odbywają się zajęcia na basenie. Zajęcia obejmują doskonalenie samoobsługi, poprawę funkcjonowania intelektualnego i społecznego, kształtowanie sprawności fizycznej, manualnej oraz terapię poprzez działalność plastyczno-muzyczną. Zajęcia z osobami niepełnosprawnymi wykraczają poza teren świetlicy. Zamierzeniem naszym jest nauczyć podopiecznych bezpiecznie poruszać się w najbliższej okolicy, przestrzegać podstawowych zasad ruchu drogowego, poznać miasto, oraz nauczyć osoby niepełnosprawne przestrzegania norm społecznych. Stowarzyszenie Na Rzecz Osób Niepełnosprawnych ”Radość Życia” jest organizacją pożytku publicznego. Krótka historia Stowarzyszenia: - 1995 r. Powołanie Komitetu Założycielskiego w składzie:Renata Urbanek, Urszula Balion, Jerzy Kuźnik i Andrzej Stylok - 12 maja 1995r. Sąd Wojewódzki postanawia wpisać Stowarzyszenie „Radość Życia” do rejestru stowarzyszeń Skład pierwszego zarządu: - Ryszard Noras - Prezes - Andrzej Stylok - V-ce prezes - Renata Urbanek - Skarbnik - Urszula Balion - Sekretarz - Piotr Sapek - Członek zarządu - W roku 1996 do stowarzyszenia przyłączają się niepełnosprawne osoby z terenu gminy Bojszowy. W marcu 1998r. wybrany został nowy zarząd w składzie: - Andrzej Stylok - Prezes - Wiesława Król - V-ce prezes 17 / 20 Zasłużeni dla Bierunia - Teresa Długajczyk - Skarbnik - Urszula Balion - Sekretarz - Renata Stylok - Członek zarządu - Od 1998 roku Zarząd pracuje do chwili obecnej w ww. składzie. - Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych „ Radość Życia „ w Bieruniu jest organizacją pożytku publicznego w swoim założeniu programowym, działa w kierunku pomocy osobom niepełnosprawnym. Bieruń 09 marca 2009 r. Norbert Jaromin - nadano Mu Tytuł "Zasłużony dla Miasta Bierunia" - uchwałą Rady Miejskiej nr IV/3/2010 r. z dn. 24.06.2010 r. Norbert Jaromin - samorządowiec, sportowiec, przedsiębiorca, wieloletni prezes Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Bieruńskiej „Porąbek”. 18 / 20 Zasłużeni dla Bierunia Urodzony 9 lutego 1947 roku w Bieruniu Nowym, gdzie mieszka do dzisiaj. W 1964 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach, następnie Studia na Politechnice Śląskiej w Gliwicach i studia podyplomowe na Akademii Ekonomicznej. Norberta Jaromina należy przypomnieć jako bieruńskiego sportowca. W 1968 roku wraz z grupą przyjaciół z Nowego Bierunia, uprawiających nieznaną w tym czasie w Bieruniu dyscyplinę sportową – badminton, zapoczątkował jej systematyczne treningi w ognisku TKKF działającym przy Zakładach Chemicznych w Bieruniu Starym a następnie w KS Unia Bieruń Stary. Od tego momentu rozpoczęła się w Bieruniu kariera badmintona. Norbert Jaromin jest w tym czasie czynnym zawodnikiem, zdobywając wielokrotnie tytuł Mistrza Śląska a w 1971 roku stając na podium Mistrzostw Polski w grze podwójnej. Później, Bieruń miał przez kilka lat zespół w I lidze ogólnopolskiej i zawodników wygrywających mistrzostwa Polski i zawody międzynarodowe. Badminton stał się tą dyscypliną, która bieruńskiej Uni i samemu Bieruniowi przyniosła szczególnie wiele splendoru. Norbert Jaromin, działa w Stowarzyszeniu Miłośników Ziemi Bieruńskiej „Porąbek” od 1992 roku tj. od początku jego powstania. W latach 2001 do 2010 pełni funkcję prezesa Zarządu tego Stowarzyszenia. Pod jego kierownictwem „Porąbek” z powodzeniem kontynuował swoje wcześniejsze działania i podejmował szereg nowych inicjatyw organizacyjnych i wydawniczych. Celem jest pielęgnowanie kultury i tradycji Ziemi Bieruńskiej, poznawanie jej historii, oraz promocja Bierunia. Powodzeniem cieszą się wyjazdy w różne miejsca na Śląsku, związane z Bieruniem. Przykładem jest wizyta w miejscowości Siedlec, gdzie spoczywają Powstańcy Śląscy z Bierunia polegli w 1921 roku. Niezwykle cenna jest współpraca z innymi stowarzyszeniami, oraz szkołami bieruńskimi. W Gimnazjum Nr1 w Bieruniu współpraca ta zaowocowała stałą ekspozycją stroju śląskiego, wystawieniem przedstawienia na podstawie książki wydanej przez „Porąbek” pt. „Nowobieruńskie Wesele Pszczyńskie” jak również konkursem gwary śląskiej. W uznaniu dobrej współpracy, Norbert Jaromin został zaliczony do grona „Przyjaciół Szkoły” Norbert Jaromin osobiście przywiązywał dużą wagę do zaznaczenia symboli naszego miasta, zarówno gdy chodziło o pomnik św. Walentego jak i o „Bieruńskie tereny Wisły” W sprawach istotnych dla Bierunia wyrażał swoje zdanie, zawsze jasno i zdecydowanie, dbając o poprawę życia i sprawy dzisiejsze mieszkańców, ale również o wieloletni rozwój miejscowości. Zabiegał o upamiętnienie ważnych wydarzeń z historii Bierunia i pokazanie jego wybitnych obywateli. Przykładem jest wydanie książki „Janina Kajtoch Postać Niezwykła” Był pilnym obserwatorem życia publicznego, w tym kulturalnego w Bieruniu – efektem były wnioski wypływające ze Stowarzyszenia „Porąbek” o nadanie tytułu Zasłużonego dla Miasta Bierunia, oraz nominacji do Clemensów w Powiecie Bieruńsko-Lędzińskim. Jako przedsiębiorca i właściciel firmy, Norbert Jaromin działa również na niwie propagowania przedsiębiorczości. „Koło przedsiębiorców” przy Stowarzyszeniu „Porąbek” oprócz spotkań i szkoleń, występuje w obronie lokalnych miejsc pracy, organizuje przedsiębiorców do wspólnego działania, oraz do uczestnictwa w Powiatowych Tarach Przedsiębiorczości i Ekologii w Imielinie. On sam, pełni zaszczytną funkcję członka Komitetu Honorowego tych Targów. Norbert Jaromin to wieloletni samorządowiec. Członek Rady Miejskiej Bierunia w latach 1994-2002 a w latach 1994-1998 członek Zarządu Miasta Bieruń. Był to dla Bierunia okres wykorzystanych szans. Miasto przeprowadziło liczne inwestycje jak: gazyfikacja, magistrala wodna, rozpoczęto kanalizację, powstały nowe obiekty - Triada, budynek Klubu Piast, Hala przy Liceum, basen przy Szkole Podstawowej Nr1 i wiele innych. Bieruń podpisał pierwszą umowę partnerską z niemieckim miastem Gundelfingen. Zawiązano w tym czasie Bieruńską Fundację 19 / 20 Zasłużeni dla Bierunia Inicjatyw Gospodarczych i zarejestrowano spółkę Bieruńskie Przedsiębiorstwo Inżynierii Komunalnej. W latach 2002-2006 Norbert Jaromin pełnił funkcję radnego Powiatu Bieruńsko-Lędzińskiego z okręgu Bieruń. Zawsze aktywny - nie obojętny na los mieszkańców i powodzenie swojej miejscowości. 20 / 20
