Biuletyn KS ZPRP nr 8/2002

Związek Piłki Ręcznej w Polsce
02-034 Warszawa, ul. Wawelska 5 sektor C
BIULETYN
Kolegium Sędziów ZPRP
Nr 8/2002
Zawiera:
1.
2.
3.
4.
Wstęp.
„Moim zdaniem”.
Sprawy szkoleniowe.
Informacje i zarządzenia.
Warszawa, 10.04.2002 r.
Szanowne Koleżanki !
Szanowni Koledzy !
Za nami okres, który był dla naszej dyscypliny bardzo pracowity. Zakończyły
się Mistrzostwa Świata kobiet we Włoszech oraz Mistrzostwa Europy mężczyzn w
Szwecji, a na krajowych boiskach zbliżają się do końca rozgrywki ligowe i w pełni
trwają rozgrywki grup młodzieżowych.
W prestiżowych zawodach międzynarodowych mieliśmy naszych przedstawicieli. Mirek Baum z Markiem Góralczykiem sędziowali we Włoszech, gdzie odnieśli
ogromny sukces sędziowski, prowadząc mecz półfinałowy pomiędzy Danią i Rosją, a
prof. Janusz Czerwiński był delegatem EHF podczas Mistrzostw Europy w Szwecji.
Miło mi było, gdy podczas marcowego spotkania szefów komisji sędziowskich poszczególnych federacji europejskich odbytego w Wiedniu, włodarze EHF gratulowali
znakomitej postawy naszych Kolegów i wróżyli im dalszą błyskotliwą karierę.
Gdy jesteśmy przy sukcesach, to z ogromną satysfakcją chcę poinformować,
iż Marek Baranowski i Bogdan Lemanowicz, decyzją Komisji Technicznej EHF, zostali nominowani do grona sędziów międzynarodowych EHF. W poprzednim biuletynie wyraziłem nadzieję, że po udanym występie podczas międzynarodowego turnieju
juniorek o „Puchar Śląska”, chociaż jedna z uczestniczących w nim naszych par, od
nowego sezonu, zdobędzie szlify sędziów międzynarodowych. Okazało się, że obserwator z ramienia EHF, Węgier – Sandor Andorka, wystawił naszym sędziom bardzo
wysokie oceny i po dodatkowej analizie zapisów wideo z tego turnieju, Komisja
Techniczna EHF postanowiła, już po pierwszym etapie kwalifikacji, nadać Markowi
Baranowskiemu i Bogdanowi Lemanowiczowi tytuły sędziów międzynarodowych
EHF, a drugą parę Michał Małek – Arkadiusz Nowak zakwalifikować do drugiego
etapu egzaminu. W nagrodę Marek z Bogdanem już w maju pojadą na swój pierwszy
rozgrywany pod auspicjami EHF turniej drużyn młodzieżowych.
W imieniu własnym i całego naszego środowiska serdecznie Kolegom gratuluję i życzę długiej, obfitującej w sukcesy kariery sędziowskiej, dającej osobistą satysfakcję oraz splendor organizacji, którą reprezentują. Michałowi i Arkowi, którzy
muszą jeszcze poczekać na swoją szansę, życzę wytrwałości w dążeniu do wyznaczonego, bardzo ambitnego celu.
Na tym nie koniec dobrych wieści... Dwie nasze młode pary, będące uczestnikami europejskiego programu „Młodzi sędziowie”, dostały również swoją szansę na
zaprezentowanie własnych sędziowskich możliwości. Już pod koniec kwietnia
Agnieszka Oleśków z Edytą Bochniarz i Andrzej Rajkiewicz z Jakubem Tarczykowskim jadą na międzynarodowy turniej drużyn młodzieżowych, który odbędzie się w
Salonikach (Grecja). I w tym przypadku mam pewność, że nasza młodzież odniesie
osobisty sukces, pokazując drogę, którą powinni zmierzać następni kandydaci do
zdobywania międzynarodowych aren.
-2-
Miłym akcentem, a dodatkowo osobistym sukcesem, jest powołanie Marka
Góralczyka do roli delegata EHF na Mistrzostwa Europy w piłce plażowej. Ta odmiana piłki ręcznej jest w naszym kraju jeszcze w początkowej fazie organizacyjnej i
obecność Marka w Hiszpanii może posłużyć jej szybszemu rozwojowi. Oby się tak
stało.
Zdając sobie sprawę, że do sukcesów międzynarodowych droga jest długa i
trudna, postanowiliśmy zaproponować nową formę szkolenia młodych sędziów, z
którą można się zapoznać w opracowaniu Szczepana Moczygemby „Czym skorupka
za młodu...”. Do realizacji zaproponowanego modelu potrzebni są zaangażowani
Koledzy w terenie, którzy własną pracą z młodymi ludźmi przybliżą im tajniki naszej
dyscypliny. Serdecznie namawiam do tej pracy, bo i satysfakcja z niej może być niemała.
W części informacyjnej przekazujemy opracowane przez Jacka Wróblewskiego wnioski z obserwacji szkoleń grupy TOP-2004. Z jednej strony możemy stwierdzić, że sukcesy wymienionych powyżej Koleżanek i Kolegów w dużej mierze wzięły
się z pracy tej grupy, ale z drugiej strony widzimy też negatywne zjawiska, które dały
się zaobserwować w trakcie sędziowanych turniejów. Niestety nie wszyscy właściwie
rozumieją ideę dochodzenia do sędziowskiego kunsztu poprzez ciężką, własną pracę.
Osoby, które traktują sędziowanie, jako możliwość „rozrywkowego” spędzenia czasu, będziemy z naszego środowiska eliminować. Dziękuję kolegom Sławkowi Cłapińskiemu, Wojtkowi Majchrzakowi i Maćkowi Wiercińskiemu, którzy w bardzo istotny
sposób pomagają Jackowi Wróblewskiemu w pracy z grupą TOP-2004, za poświęcony czas i ogromny wkład pracy.
Zwracam uwagę Koleżanek i Kolegów na materiały poświęcone odbytym imprezom głównym. Trener drużyny narodowej, uczestniczącej w Mistrzostwach Europy – Bogdan Zajączkowski – przedstawia cenne obserwacje z tej imprezy, akcentując swoje osobiste wrażenia, szczególnie koncentrujące się na sprawach sędziowskich. Tytułowe „białe skarpetki”, które zaskoczyły niektórych obserwatorów Mistrzostw Europy, to jedna z prób innowacji w sędziowskiej modzie, które będą nadal
kontynuowane. Prawdopodobnie na młodzieżowych Mistrzostwach Europy w Helsinkach sędziowie wystąpią w krótkich, ale czarnych skarpetkach. Póki co, traktujemy te próby jako chęć znalezienia propozycji optymalnego stroju dla sędziów piłki
ręcznej, z uwagi na fakt, że obowiązujące przepisy gry tej sprawy nie rozwiązują w
sposób jednoznaczny. W naszym gronie rozstrzygniemy ten problem podczas tegorocznej kursokonferencji.
Szczególnej uwadze polecam artykuł Marka Góralczyka dotyczący gry pasywnej. Poddał on w nim analizie różne aspekty tego tematu, uwzględniając przepisy
i objaśnienia oraz wymaganą interpretację władz międzynarodowych. Zwracam
uwagę, że opisana interpretacja różni się nieco od podanej na kursokonferencjach w
Płocku i Kielcach, w zakresie rozumienia momentu zakończenia akcji (mówiłem, że
jest to moment oddania rzutu na bramkę). W ostatecznie obwiązującej interpretacji
należy przyjąć do stosowania, że atak rozpoczyna się przejęciem piłki, a kończy zdobyciem bramki lub utratą posiadania piłki.
-3-
Podczas odbytego w Poznaniu, tradycyjnego, dorocznego spotkania z przewodniczącymi komisji sędziowskich poszczególnych Okręgów, mieliśmy możliwość
wspólnej rozmowy na nurtujące nas wszystkich problemy, aczkolwiek z żalem stwierdzam, że nie przy 100% frekwencji. Na spotkaniu tym podaliśmy m.in. informację o
aktualnie obowiązującym trybie postępowania dla kandydatów na stopień sędziego
związkowego piłki ręcznej. Innowacja ta ma głównie na celu lepsze przygotowanie
kandydatów do roli sędziego na szczeblu centralnym, z możliwością wykorzystania
ich do prowadzenia zawodów ligowych tuż po otrzymaniu nominacji. Temu celowi
ma służyć wydłużenie okresu poznawczego i bardziej intensywny proces szkoleniowy.
Jestem przekonany, że zaproponowana forma egzaminu przyniesie oczekiwane korzyści i pozwoli wyeliminować, już w początkowej fazie, osoby przypadkowe, a
wszystkich kandydatów rokujących nadzieje na dobre sędziowanie wyposaży w odpowiednie kwalifikacje.
W kilku słowach pragnę podziękować inicjatorom i organizatorom, za przemiłą coroczną imprezę integracyjną Klubu Sędziów Międzynarodowych, która w tym
roku była szczególnie udana, ze względu na wspaniałą pogodę i doskonałą atmosferę
wspólnej zabawy. Wysiłek włożony przez szefa Klubu – Zbyszka Uszyńskiego i głównych „wykonawców czarnej roboty” – braci Adama i Andrzeja Mikołajczaków i ich
żon, pozwoli zapamiętać tę imprezę wszystkich uczestnikom na długo.
Okres naszej działalności, który omawiam, charakteryzował się w miarę dobrze wykonaną „sędziowską pracą”. Pomimo, kilku opisywanych przez prasę „wpadek” (nie zawsze słusznych, często opisywanych szowinistycznie), z ogólnego poziomu sędziowania byłem zadowolony. Niestety, opisane w części informacyjnej dwa
przypadki, bardzo nadwyrężyły naszą reputację. Jest mi ogromnie przykro, że Kolegium Sędziów ZPRP pod moim przewodnictwem musiało podjąć tak drastyczne decyzje, rzucające cień na naszą wspólną pracę. Wyrażam nadzieję, że te decyzje
uczulą grono sędziów i delegatów na właściwe pojmowanie swoich boiskowych
obowiązków, będąc ostatnimi tego typu podjętymi przez Kolegium.
Wychodząc naprzeciw ogólnym oczekiwaniom, w roku bieżącym zorganizujemy wspólną kursokonferencję szkoleniową dla sędziów i delegatów. Odbędzie się
ona w Gdańsku 29.08-01.09.2002 r. na obiektach AWFiS i będzie jedyną szansą zaliczenia testów teoretycznych i sprawnościowych przed nowym sezonem. W związku z
powyższym proszę o takie zaplanowanie okresu wakacyjnego, abyśmy mogli w podanym terminie spotkać się w całym powołanym na kursokonferencję składzie.
Przed nami końcówka sezonu. Proszę o pełną mobilizację i bardzo rzetelne
podejście do swoich sędziowskich obowiązków.
Przewodniczący Kolegium Sędziów
Henryk Szczepański
-4-
2. „Moim zdaniem”.
B
B oo gg dd aa nn ZZ aa jj ąą cc zz kk oo w
w ss kk ii
„Białe skarpetki”
Tegoroczne Mistrzostwa Europy, które odbyły się w Szwecji, były ważnym wydarzeniem dla polskiej piłki ręcznej. Po raz pierwszy od wielu lat nasza reprezentacja
uczestniczyła w międzynarodowej imprezie rangi mistrzowskiej. Jednak po rozegraniu
trzech spotkań eliminacyjnych powróciliśmy do kraju bez zdobyczy punktowej i zajęliśmy
15 miejsce. Podzieliliśmy los beniaminków europejskiej elity, czyli Szwajcarii i Izraela.
Moje tegoroczne obserwacje najlepszych 12 par europejskich podzielę na dwie
składowe, tzn. bezpośredniego przygotowania do meczu oraz prowadzenia walki sportowej. Pierwszy element nie różnił się od mojego ubiegłorocznego opisu. Były zachowane
formy wejścia, powitania, prowadzenia rozgrzewki fizycznej. Jedyna dostrzegalna rzecz
to ubiór sędziowski, w który na stałe weszły białe skarpetki (krótkie). Mniej zauważalna
była już zmiana barwy koszulek. Generalnie dominowały czarne, ale pojawiały się również marginalnie inne kolory.
Bardzo odmienna była jednak druga składowa pracy sędziowskiej, czyli prowadzenie walki sportowej. Celowo użyłem tego zapomnianego już u nas terminu, ale Wy
chyba również byliście jej świadkami. Niesamowita determinacja i agresja w działaniach
obronnych nie jest spotykana na naszych parkietach. W tym miejscu należy jednak opisać działanie i tendencje, na które arbitrzy zwracali uwagę. Bezpieczeństwo o graczy odróżniało się od twardej gry o pozycję, piłkę, itd. Atak na twarz, pchnięcia w wyskoku,
chwyt z tyłu za rękę kończyły się karą. Te sytuacje były generalnie eliminowane z gry i
pod tym kątem obrona zdrowia zawodnika na pewno była uzasadniona. Zupełnie inaczej
traktowana była jednak twarda, męska i agresywna gra defensywna. Walka przez cały
mecz na każdej części boiska. Można śmiało powiedzieć, że większość rzutów oddawana była w bardzo dużym kontakcie z obrońcą. Skrzydłowi przy każdym rzucie dotykani
byli za biodro, nogi przez obrońców bez kar. Oczywiście zdarzały się niebezpieczne uderzenia. Rozgrywający chcąc oddawać rzuty bez kontaktu musieli je wykonywać z dalszej
odległości. Jednak zupełnie odmienna stała się gra obrotowych. Bezpardonowa walka na
tej pozycji stała się chyba ekscytującym elementem (obok gry bramkarza i szybkich
wznowień) tych mistrzostw. Nieustanna rywalizacja o pozycję, zastawianie ciałem, odpychanie jedną ręką od trzymającego obrońcy, chwyty jednorącz – były normalnością.
Bardzo rzadko stosowano podwójne kary (np. rzut karny i 2 minuty).
Kolejną atrakcją, a nie powinno to być nowością, były wznowienia gry od środka
boiska (przepis ten funkcjonuje już od kilku lat w różnych odmianach, a jego zastosowanie zostało zademonstrowane wzorowo) przez większość drużyn. Błyskawiczne podanie
przez bramkarza do gracza stojącego na linii rozpoczęcia gry i najważniejsza rzecz w
waszym wykonaniu – „dać gwizdek”. Jest to kluczowa sprawa dla tego elementu gry. Jakie są najczęstsze powody jego opóźnienia: zapisywanie w swych notesikach wyniku,
upewnianie (często drobiazgowe), czy wznawiający stoi na linii, spóźnione dobieganie do
niej, itd. Element ten z pewnością będzie się powtarzał na przyszłorocznych MŚ 2003 w
Portugalii. Nieobecne na ME zespoły reszty świata (np. Algieria, Tunezja) przejawiają
bardzo duże inklinacje do wykorzystywania tego przepisu. Uważam, że polska liga
szczególnie szybko powinna zwrócić uwagę na ten fakt.
Należy również zauważyć pracę sędziów stolikowych (niewidocznych na ekranie
TV), którzy znakomicie komunikują się z sędziami prowadzącymi za pomocą wyrazistych
unoszeń ręki, gwizdka. Bardzo dbają również o porządek na ławce zmian, tzn. zawodnicy
-5-
rozgrzewający się, osoby wstające, pojemnik z klejem lub bidony często leżące w strefie
zmian.
Nowością dla nas była strefa pola bramkowego, które nie było oddzielone grubą linią od reszty boiska. Pola te łączyły się ze sobą bezpośrednio, ale różniły się kolorem.
Wejście w strefę (nie na linię) było traktowane jako przekroczenie linii.
W porównaniu do ubiegłorocznych Mistrzostw Świata można stwierdzić, że Mistrzostwa Europy były inaczej prowadzone. Sędziowie nie podejmowali drobiazgowych
decyzji, co miało wpływ na dynamikę akcji zarówno w ataku, jak i obronie. Zezwolenie na
otwartą grę w obronie dodało dyscyplinie męskiego charakteru, a to podobało się kibicom.
Rozmowy zawodników z sędziami były marginalną sprawą (polski zespół pierwszy
raz zachował się bez zarzutu – w odróżnieniu od turniejów w okresie przygotowawczym,
gdzie przyzwyczajenia z naszej ligi skutkowały bardzo często wykluczeniami).
Serdecznie Was pozdrawiam, a młodym parom sędziowskim życzę szybkich nominacji międzynarodowych.
M
M ii rr oo ss łł aa w
w B
B aa uu m
m
XV Mistrzostwa Świata Kobiet we Włoszech
(4-16 grudzień 2001)
W turnieju uczestniczyły 24 zespoły z całego świata.
Grano w 4 grupach:A – UKR, FRA, DEN, NED, CHN, MKD
B – HUN, ROM, SWE, ANG, CGO, ESP
C – RUS, YUG, KOR, JPN, AUT, GRL
D – NOR, SLO, ITA, BRA, URU, TUN
(Bolzano)
(Merano)
(Bressanone)
(Trento)
Komisja Sędziowska IHF nominowała 16 par sędziowskich:
• Europa
- 12 par
• Azja
- 1 para (Korea)
• Ameryka - 2 pary (Argentyna, Brazylia)
• Afryka
- 1 para (Algieria)
w tym 2 pary żeńskie – Niemcy, Jugosławia i 2 pary mieszane – Argentyna, Hiszpania:
Besses – Benmila
ALG
Alonso – Malik de Tchara ARG
Dittrich – Scharf
BRA
Dolejs – Kohout
CZE
Brunn – Nielsen
DEN
Permuy – Fernandez
ESP
Bord – Buy
FRA
Ehrmann – Künzig
GER
Arnaldsson - Vidarsson ISL
Bardella – Rubinetti
ITA
Kang – Lim
KOR
Forbord – Jorstad
NOR
Baum – Góralczyk
POL
Plesa – Pripas
ROM
Khuderko – Litvinov
RUS
Gardinovacki – Maric
YUG
Przed Mistrzostwami Świata uczestniczyliśmy w 2 turniejach międzynarodowych:
w Żorach:
Polska, Rumunia, Ukraina, Czechy (2 zespoły – uczestnicy MŚ),
w Danii:
Dania, Francja, Niemcy, Jugosławia (3 zespoły – uczestnicy MŚ).
Oczywiście intensywnie przygotowywaliśmy się fizycznie – biegi, jazda na rowerze.
-6-
Po przyjeździe do Włoch uczestniczyliśmy w mini kursie, podczas którego omawiano
(przypominano) zmiany w przepisach, pisaliśmy testy teoretyczne w języku obcym oraz
zostaliśmy poddani badaniom wytrzymałościowym (shuttle run test).
Wyniki tych testów były bardzo dobre – szefowie Komisji Sędziowskiej IHF podkreślili, że
była to najlepsza grupa sędziowska (najlepiej przygotowana) w ostatnich latach. Tylko
jedna osoba z 32 była na granicy 9,0 w teście wytrzymałościowym.
Podczas kolejnych dni turnieju odbywały się cykliczne spotkania, na których omawiane
były mecze z poprzedniego dnia oraz prezentowano materiały teoretyczne (wykłady,video).
Sędziowane przez nas mecze podczas Mistrzostw Świata:
mecze grupowe:
1) Włochy – Urugwaj
25-22 (15-9)
2) Brazylia – Słowienia
23-30 (10-16)
3) Rumunia – Szwecja
22-24 (13-16)
4) Ukraina – Francja
25-33 (13-17)
5) 1/8 finału
6) 1/2 finału
Szwecja – Holandia
Dania – Rosja
23-21 (10-10)
20-26 (12-11)
Byliśmy także wyznaczeni, jako para rezerwowa na mecz finałowy Rosja – Norwegia, sędziowany przez Kolegów z Czech: Ivana Dolejsa i Vaclava Kohouta.
Należy podkreślić, iż zasadą na tego typu imprezach jest fakt wyjazdu po 1/8 finału połowy
sędziów i obserwatorów.
Tak więc wśród 8 najlepszych par, które sędziowały do końca, byliśmy także my (pozostali: CZE, FRA, ISL, RUS, GER, ROM, NOR, POL).
Biorąc pod uwagę fakt, iż byliśmy „najmłodszą” parą wśród nominowanych na mistrzostwa
(raptem sędziowaliśmy razem z Markiem tylko 2 sezony) oraz doświadczenie poszczególnych par, liczyliśmy na szybki powrót do domu. Wśród nas np. były 3 pary, które sędziowały na Olimpiadzie w Sydney.
Pozostanie do końca turnieju i sędziowanie półfinału uważamy za nasz ogromny sukces !
Nasz sposób prowadzenia zawodów spodobał się zarówno oficjelom, trenerom, a również
zawodniczkom.
Chciałbym w tym miejscu przypomnieć, iż nasi przyjaciele z Czech – Vašek i Ivan, którzy
sędziowali mecz finałowy, gościli w Polsce na zaproszenie Kolegium Sędziów ZPRP w
2000 roku, sędziując zawody Pucharu Śląska.
Poziom zawodów był wyższy niż w czasie ubiegłorocznych Mistrzostw Europy w Rumunii.
Dominowały zespoły Rosji, Norwegii, Jugosławii i Danii. Należy podkreślić bardzo dobre
występy drużyn Chin, Angoli oraz dotychczasowych „europejskich kopciuszków”: Szwecji i
Holandii.
Niestety organizacja i zainteresowanie turniejem było bez porównania gorsze niż w Rumunii.
Atmosfera w gronie „braci sędziowskiej” była bardzo dobra.
Musimy podkreślić, iż także kontakty i współpraca z naszymi szefami były bardzo przyjazne, a byli nimi: Christer Ahl – USA, Jozef Ambrus – SVK, Frantisek Taborsky – CZE, Herbert Jeglic – SLO i Aleksander Kozhukhov.
-7-
3. Sprawy szkoleniowe.
3.1. SPROSTOWANIE:
W poprzednim Biuletynie Kolegium Sędziów ZPRP (nr 7/2001 – grudzień 2001) w wyjaśnieniach dotyczących zmian w przepisach znalazł się błąd. W wyjaśnieniu do przepisu 16:3d (strona 16 Biuletynu) należy skreślić ostatnie zdanie tj. „Jeżeli wykluczenie
to jest trzecim wykluczeniem tego samego zawodnika, to musi on opuścić ławkę
zmian."
Jest to oczywista omyłka, gdyż kary nakładane na osoby towarzyszące nie są przypisywane zawodnikom, chociaż jeden z zawodników musi opuścić boisko na czas trwania kary (chodzi tu o kary wykluczenia i dyskwalifikacji).
Za błąd ten, powielony automatycznie za IHF, przepraszamy.
3.2.
Gra pasywna (opracował Marek Góralczyk):
Gra pasywna, jej rozpoznanie i sygnalizowanie są jednymi z najtrudniejszych elementów sztuki sędziowskiej (innymi najbardziej istotnymi elementami tej sztuki są – moim
zdaniem – umiejętność stosowania prawa korzyści i progresywne karanie). Często dochodzi na tym tle do różnicy zdań pomiędzy sędziami, trenerami, zawodnikami, czy też
widzami. Problem ten wynika z subiektywnej oceny zdarzeń, zachodzących na boisku,
przez różnych uczestników zawodów sportowych. Bardzo często gra przeciwnika jest
traktowana, przez trenera drużyny broniącej, jako pasywna już po kilku podaniach i
próbie zawiązania akcji. Ocena gry własnej drużyny będącej w ataku jest zazwyczaj
daleka od określenia jej jako pasywnej, pomimo np. ewidentnego grania „na czas”, tj.
spowalniania akcji, nie szukania sytuacji do zdobycia bramki, czy też celowego, powolnego dokonywania zmian zawodników.
Wagę tego problemu doceniły też władze EHF (Europejskiej Federacji Piłki Ręcznej) i
IHF (Międzynarodowej Federacji Piłki Ręcznej) próbując różnych rozwiązań mających
zobiektywizować ocenę gry pasywnej. Próbowano, przykładowo wprowadzić – wzorem
koszykówki – limit czasu na rozegranie ataku, czy też zakazywano zmian zawodników
drużynie będącej w ataku. Okazało się jednak, że rozwiązanie problemu gry pasywnej
nie jest takie proste i trudno dojść do niego metodami „administracyjnymi”, tj. zmianami
w przepisach gry. Najlepszym zaś sposobem wydaje się być wspólne szkolenie sędziów i trenerów, wymiana wiedzy i poglądów na temat techniki gry i nowych rozwiązań
taktycznych – prowadzące do ustalenia możliwego do zaakceptowania, przez wszystkie zainteresowane strony, stanowiska dotyczącego gry pasywnej. Wydaje się, że do
podobnego wniosku doszły również Komisje IHF, które przygotowały przepisy gry obowiązujące od 1.08.2001 r. Znalazły się w nich bardzo szczegółowe objaśnienia dotyczące poruszanego tu problemu. Dlatego też, w celu ułatwienia odbioru zawodów kibicom, jak i w celu upowszechnienia zasad dotyczących rozpoznawania gry pasywnej,
omówię przepisy traktujące o takiej grze.
PRZEPIS 7:10
Nie zezwala się drużynie będącej w posiadaniu piłki na jej przetrzymywanie bez widocznego zamiaru zaatakowania bramki i oddania rzutu na nią. Takie działanie należy
traktować jako grę pasywną , które jest karane rzutem wolnym przeciwko drużynie będącej w posiadaniu piłki.
W takim przypadku rzut wolny wykonywany jest z miejsca, w którym gra została przerwana.
-8-
Czytając ten przepis, będący zarazem definicją gry pasywnej, można dojść do wniosku,
że jest on jasny i oczywisty. W praktyce okazuje się jednak, że jego stosowanie na boisku jest dość skomplikowane. Dlatego też w Objaśnieniu 4 zawarto dodatkowe wskazówki i informacje dotyczące omawianego tematu.
Poczynania drużyny mogą mieć charakter pasywny w każdej fazie gry w ataku i często
spotykane są w następujących sytuacjach:
- nieznacznej przewagi bramkowej nad przeciwnikiem w końcowych minutach meczu,
- gry w osłabieniu,
- bardzo dobrej gry przeciwnika w obronie.
Objaśnienie to jest bardzo istotne, ponieważ wymienione w nim zostały sytuacje, w których sędziowie powinni zwracać szczególną uwagę, gdyż możliwe jest wystąpienie gry
pasywnej.
PRZEPIS 7:11
Przy stwierdzeniu przez sędziów gry pasywnej używają oni sygnału ostrzegawczego
(sygnał 18). Jego zastosowanie ma na celu uniknięcie odebrania piłki drużynie będącej
w jej posiadaniu i danie tej drużynie możliwości zmiany sposobu atakowania. Jeżeli po
sygnale ostrzegawczym drużyna kontynuuje pasywny sposób atakowania lub nie oddaje rzutu na bramkę, wówczas należy podyktować przeciwko niej rzut wolny.
W niektórych okolicznościach sędziowie bez uprzedniego ostrzeżenia mogą podyktować rzut wolny przeciwko drużynie będącej w posiadaniu piłki, np. gdy zawodnik celowo nie oddaje rzutu w sytuacji pewnej do zdobycia bramki.
Jak wynika z przytoczonego przepisu, stosowanie sygnalizacji ostrzegawczej ma na
celu poinformowanie drużyny, trenera i widzów, że sposób w jaki w danej chwili rozgrywany jest atak, traktowany jest przez sędziów jako pasywny. Pozwala też drużynie
na zmianę gry. Można więc powiedzieć, że wprowadzenie tej sygnalizacji do przepisów
gry miało na celu umożliwienie trenerom odczytanie interpretacji i intencji sędziów (czy
interpretacja ta jest zawsze słuszna to już inna sprawa). Należy też zwrócić uwagę na
fakt, że przed wprowadzeniem sygnalizacji ostrzegawczej do przepisów gry, sędziowie
po rozpoznaniu gry pasywnej, natychmiast dyktowali rzut wolny dla przeciwnika.
W dalszej części Objaśnienia 4 wskazano, że sygnał ostrzegawczy winien być pokazany w następujących sytuacjach:
1. Wolnej zmiany zawodników lub spowolnionego operowania piłką. Przykładami są:
- stanie zawodników w pobliżu linii środkowej boiska i czekanie przez nich na zakończenie zmian partnerów z własnej drużyny;
- kozłowanie piłki przez stojącego nieruchomo zawodnika;
- zagrywanie piłki w kierunku własnej połowy boiska, mimo iż nie jest to wymuszone
zachowaniem przeciwnika;
- opóźnianie wykonywania rzutów.
2. Zmiany zawodników w czasie, gdy drużyna przystąpiła już do konstruowania gry w
ataku pozycyjnym, a szczególnie gdy:
- wszyscy zawodnicy zajęli swoje pozycje w ataku,
- drużyna rozpoczęła fazę przygotowawczą w ataku pozycyjnym,
- do tego momentu nie dokonała zmiany zawodników.
-9-
3. Szczególnie długo trwającej fazy przygotowawczej w ataku pozycyjnym na przykład:
- drużyna posiadająca piłkę nie podejmuje akcji zmierzających do wypracowania pozycji do zdobycia bramki (przez tego typu akcje rozumie się działania w celu uzyskania przewagi liczebnej nad przeciwnikiem na danym wycinku boiska, wzrost
tempa akcji w stosunku do fazy wstępnej itp.),
- wielokrotne podania piłki pomiędzy zawodnikami stojącymi w miejscu lub poruszającymi się w kierunku od bramki przeciwnika,
- w starciu z obrońcą odwracanie się do niego plecami przez zawodnika atakującego
i oczekiwanie na decyzję sędziego o rzucie wolnym lub celowe unikanie zdobycia
przewagi terenu nad przeciwnikiem
- aktywne akcje defensywne; obrońcy poprzez swoją aktywność zapobiegają wzrostowi tempa akcji atakujących blokując ich poruszanie się i grę piłką.
Reasumując dotychczasowe rozważania można powiedzieć, że:
- gra pasywna może występować w każdej fazie gry w ataku, należy więc brać pod
uwagę i rozpatrywać łącznie następujące fazy: 1. rozpoczęcie gry po stracie bramki
lub po rzucie od bramki – powolna zmiana zawodników może sygnalizować tendencję do gry pasywnej; 2. konstruowanie akcji; 3. sytuacje rzutowe np. możliwość zdobycia bramki i odgrywanie piłki,
- szczególną uwagę należy zwracać w przypadku: nieznacznej różnicy bramkowej w
końcowych minutach meczu, gry w osłabieniu, bardzo dobrej gry przeciwnika w
obronie (należy w tym miejscu podkreślić, że również w przypadku, gdy jedna drużyna jest wyraźnie słabsza od drugiej, to nie należy jej zezwalać na zbyt długie rozgrywanie ataku, chociażby wynikało ono z braku umiejętności),
- nie jest ustalony limit czasu na rozgrywanie piłki w ataku, nie jest też określony czas
po którym sędziowie mogą sygnalizować grę pasywną, dlatego też w każdym przypadku rozpoznania takiej gry sędziowie mogą stosować ostrzeżenie o grze pasywnej
nawet, gdy od rozpoczęcia ataku upłynęło dopiero kilka lub kilkanaście sekund,
ważnym jest, aby sędziowie byli przekonani, że poczynania zawodników na boisku
są skierowane na celowe opóźnianie gry,
- w niektórych sytuacjach sędziowie mogą podyktować rzut wolny przeciwko drużynie
będącej w posiadaniu piłki – bez sygnalizacji ostrzegawczej np. zawodnik będący w
sytuacji pewnej do zdobycia bramki celowo nie oddaje rzutu na bramkę, a podaje
piłkę do współpartnera (należy być jednak bardzo ostrożnym w tego typu sytuacjach
i obserwować bacznie wydarzenia na boisku, gdyż nie można odebrać piłki w sytuacji, gdy zawodnik „skrzydłowy” może oddać rzut na bramkę, ale podaje piłkę do
swego partnera na drugim „skrzydle” – celem wymanewrowania bramkarza; inny
przykładem mogą być różnego rodzaju wrzutki nad pole bramkowe, dlatego też zalecam dużą ostrożność w tego typu sytuacjach).
Prawidłowe postępowanie sędziów po rozpoznaniu gry pasywnej:
- jeden z sędziów (najlepiej, jeśli jest to sędzia z pola gry, ale przepisy nie wykluczają
w tej sytuacji sędziego bramkowego) – po stwierdzeniu, że gra nosi znamiona pasywnej – podnosi jedną rękę do góry (sygnał nr 18) i trzyma ją podniesioną aż do
najbliższej przerwy w grze;
- drugi sędzia powinien potwierdzić, przez podniesienie ręki, że gra ma pasywny charakter;
- po zasygnalizowaniu gry pasywnej sędziowie powinni pozwolić na kontynuowanie
gry przez co najmniej 5 sek. (jak wcześniej wspomniałem, sygnalizacja ta jest tylko
ostrzeżeniem, dlatego też należy dać drużynie szansę na zmianę sposobu gry);
- 10 -
- jeżeli jednak nie wzrasta tempo akcji drużyny i nie dąży ona do bezpośredniego ataku na bramkę przeciwnika, to sędziowie orzekają o grze pasywnej i przyznają rzut
wolny dla drużyny przeciwnej.
Dodatkowe informacje:
W czasie ataku, który rozpoczyna się przejęciem piłki, a kończy zdobyciem bramki lub
utratą posiadania piłki , sygnał ostrzegawczy powinien być zasygnalizowany tylko raz.
Jednakże, w trakcie pierwszego przerwania gry po sygnale ostrzegawczym, sędziowie,
zanim gra zostanie wznowiona, powinni na krótko pokazać go jeszcze raz.
Przykłady mogących wystąpić sytuacji po zastosowaniu przez sędziów sygnalizacji
ostrzegawczej:
- drużyna wykonuje rzut na bramkę, piłka odbita od przeciwnika wychodzi poza linię
końcową lub boczną boiska – jeśli jest to pierwsze przerwanie gry, sędziowie powinni ponownie pokazać sygnał ostrzegawczy (sygnał ten powinien być wyraźnie pokazany zawodnikowi wykonującemu rzut, po wykonaniu rzutu sędziowie opuszczają
ręce) – jeśli jest to kolejne przerwanie gry w danej akcji i sygnalizacja ostrzegawcza
była już przypomniana wcześniej, to sędziowie nie podnoszą ponownie rąk, ale należy pamiętać, że sygnalizacja o grze pasywnej obowiązuje do czasu zdobycia przez
drużynę bramki lub do straty piłki (pomimo, że ręce sędziów są opuszczone) i jeśli
drużyna nadal nie dąży do bezpośredniego ataku (rzutu) na bramkę – należy zarządzić rzut wolny dla przeciwnika.
- drużyna wykonuje rzut karny (oczywiście mam tu na myśli sytuację po zastosowaniu
przez sędziów sygnalizacji o grze pasywnej), jeśli piłka odbije się od bramki lub
bramkarza i złapie ją ponownie zawodnik drużyny atakującej, to należy pamiętać, że
sygnalizacja ostrzegawcza dalej obowiązuje ponieważ drużyna nie zdobyła bramki i
nie utraciła piłki.
Oczywiście argumenty przeciw takiemu postępowaniu sędziów, jak w opisanych powyżej przykładach, mogą być różnorakie np. skoro drużyna podjęła atak i rzuciła na
bramkę lub uzyskał rzut karny, wolny, z linii bocznej, to sygnalizacja nie powinna już
obowiązywać, a drużyna może rozpoczynać nowy atak. Myślę, że można na ten temat
długo dyskutować, jednak informacja zawarta w Objaśnieniu 4 (przypomnę, że objaśnienia są integralną częścią przepisów gry) jednoznacznie określa, co należy rozumieć jako atak – rozpoczyna się przejęciem piłki, a kończy zdobyciem bramki lub utratą
posiadania piłki – i nie pozwala na inną interpretację.
Na zakończenie pragnę dodać, że jeśli drużyna wykorzystuje przysługujący jej „czas
dla drużyny”, to sędziowie w momencie wznawiania gry powinni jeszcze raz pokazać
sygnał ostrzegawczy dla zaznaczenia, że ostrzeżenie o grze pasywnej pozostaje w
mocy.
- 11 -
3.3.
Czym skorupka za młodu... (opracował Szczepan Moczygemba):
Przewodniczący Kolegium Sędziow ZPRP zwrócił się pismem do Szefów Komisji
Sędziowskich WZPR-ów z propozycją nowej formy „szkolenia młodych sędziów”.
Novum to polega na:
1. Objęciem szkolenia młodzieży w wieku od 13 lat.
2. Szkolenie prowadzone jest na płaszczyźnie zawodniczo-sędziowskiej.
Wdrożenie tej formy szkolenia spowoduje, że młodzi ludzie, którzy zamierzają grać
w piłkę ręczną, równolegle uczą się „grania” i zapoznają się od podstaw z regułami –
przepisami obowiązującymi w tej grze. Innymi słowy kształcimy zawodników praktycznie i teoretycznie, poszerzamy ich umiejętności i wiedzę o naszej dyscyplinie.
Tym sposobem budujemy przyszłościowo rzeszę zawodników, działaczy, sędziów
i dalej „kibiców” naszej dyscypliny, posiadających wszechstronną wiedzę o piłce ręcznej.
Proponowany model „szkolenia młodych sędziów” ma 5 etapów i zaczyna się od
wieku 13 lat (patrz tabela). Pierwsze dwa etapy obejmujące młodzież od 13 do 18 roku
życia zakładają prowadzenie szkolenia równocześnie na płaszczyźnie zawodnika i sędziego. W ten sposób młody człowiek osiągając wiek 18 lat ma prawo wyboru: bycia
dalej zawodnikiem-seniorem lub sędzią.
Z tego grona osoby uzdolnione sędziowsko mogą być przekazane do szkolenia na
szczeblu centralnym, z jednoczesnym zagwarantowaniem im możliwości prowadzenia
zawodów na najwyższym szczeblu rozgrywek młodzieżowych (Mistrzostwa Polski), a
dalej rozgrywek ligowych.
Cały model szkolenia przewiduje przekazanie najlepszych, najzdolniejszych sędziów do dyspozycji EHF-u. Jest to ciekawa i mobilizująca do pracy perspektywa dla
młodych ludzi, którzy w wieku 26 – 27 lat mogą stać się sędziami międzynarodowymi.
Założenia tego modelu, którego główne myśli zostały przekazane przez EHF,
przedstawia niżej podany schemat. Wszystkie uwagi, pytania, problemy, które nasuwa
ten schemat proszę kierować na mój adres.
Powstaje już pytanie – kto powinien prowadzić te szkolenia? Odpowiadam – na
pewno „my” sędziowie, ale przy ścisłej współpracy z trenerami (w klubach), nauczycielami (w szkołach), bo podkreślam – szkolimy zawodników i równocześnie sędziów,
a ostateczny wybór (po drugim etapie szkolenia) pozostawiamy zainteresowanym.
Przedkładając ten materiał pod rozwagę wszystkim Kolegom sędziom liczę na zrozumienie tego zagadnienia.
Wdrożenie w życie tego modelu pozwoli nam na zmianę z dotychczasowego „pozyskiwania” chętnych do sędziowania na formę „wybierania” z większego grona tych, którzy posiadają odpowiednie predyspozycje psychofizyczne do pełnienia funkcji sędziego.
- 12 -
P ROJ EK T – MODEL S ZK O LENIA MŁODYC H SĘD ZIÓ W
PRZEDZIAŁ
ETAP
WIEKU LATA
1
I
3 lata
2
13
14
15
ORGANIZACJA
WARIANTY,
GŁÓWNE
NADZORUJĄCA
FORMY I ICH UMIEJSCOWIENIE
CELE ETAPU
3
4
Komisja
Sędziowska
WZPR
(Miejski)
A1 – klub, drużyna lub ich części.
5
1. Tworzenie struktury organizacyjnej.
B1 – szkoła, klasa, zespół, grupa.
2. Dobór szkoleniowców (trener + sędzia).
C1 – inne grupy utworzone na bazie 3. Szkolenie zawodniczo – sędziowskie.
np. części A i B, osiedla, znajomych, 4. Sędziowanie w ramach wariantów A1, B1,
itp.
C1.
D1 ... – j.w.
Zakończenie etapu: sprawdziany
A2, B2, C2 ...
II
3 lata
16
17
18
j.w.
1. Wydanie licencji sędziego młodzieżowego.
Formy – grupy utworzone w oparciu o
efekty zakończenia I etapu, np.:
2. Intensyfikacja szkolenia, tzn. treningu
praktycznego i teoretycznego – ciągle
A2 – zaawansowani (praktycznie i teozawodnik – sędzia.
retycznie),
B2 – przeciętni,
3. Szkolenie cykliczne np. kwartalne.
4. Oficjalne sędziowanie w ramach rozgrywek (z opiekunem).
Do grup B2, C2 mogą dochodzić nie
Zakończenie etapu: wytypowanie grupy
uczestniczący w I etapie.
do szkolenia centralnego.
C2 – słabi, czyli ciągle początkujący.
1
III
3 lata
2
3
19
KS WZPR
20
oraz
21
KS ZPRP
4
5
1. Wytypowanie grupy do szkolenia centralnego (A3).
A3 – najlepsi z ukończonego II etapu,
przeznaczeni już do szkolenia central- 2. Ciągłe okresowe szkolenie np. 4x w
nego.
województwie + 2x centralne.
B3 – pozostali po ukończeniu II etapu. 3. Najlepsi z A3 winni sędziować MMP
oraz II ligę.
4. Wprowadzenie współzawodnictwa między grupami.
1. Specjalistyczne szkolenie sędziowskie
(np. TOP).
IV
3 lata
V
3 lata
22
23
A4 – wybrani przez KS ZPRP z A3.
KS ZPRP
24
25
KS ZPRP
26
+
27
EHF
2. Wyselekcjonowanie grupy do sędziowania „ligi” i Finałów MMP.
3. Współdziałanie KS ZPRP z EHF, w celu
zgłoszenia najlepszych par do obsady
europejskich rozgrywek młodzieżowych
(np. Partille Cup).
1. Okresowe (np. kwartalne) kursy i zgrupowania centralne.
A5 – grupa, pary sędziów z perspektywami uczestniczy w imprezach 2. Kierowanie wniosków – zgłoszeń sędziów do EHF (młodsi niż 28 lat).
EHF-u.
3. Uczestnictwo w rocznych kursach organizowanych przez EHF.
3.4.
Wnioski z obserwacji szkoleń grupy TOP-2004
(opracował Jacek Wróblewski):
W okresie od 31.08.2001 do 2.02.2002 przeprowadzono 13 turniejów, 303 mecze
sędziowały 52 osoby, w tym 22 osoby – dwukrotnie.
Zauważa się wyraźną poprawę i wzrost umiejętności par, które są szkolone od początku powstania grupy. Można mówić o poprawie w następujących elementach:
-
poruszania się po boisku,
gestykulacji,
współpracy w parach,
stosowania prawa korzyści,
interpretacji faulu w ataku,
ogólnie „czucia gry”.
Najsłabszymi elementami w sędziowaniu w dalszym ciągu są:
- interpretacja kroków,
- progresja karania,
- równa, w dwie strony, ocena zdarzeń na boisku, różnie interpretowana w stosunku do drużyn.
Poważnym problemem jest fakt sędziowania pierwszego dnia po podróży. U sędziów występuje brak koncentracji – zmęczenie – nierówne sędziowanie. Następny
dzień jest z reguły dużo lepszy.
Drugim, negatywnym zjawiskiem jest sędziowanie następnego dnia po „bankiecieprzyjęciu”, podczas którego spożywano alkohol. W trzech znanych mi przypadkach postawa sędziów była nie do przyjęcia. Spóźniali się na mecze, nie dopełniali obowiązków
sędziów stolikowych, na boisku prowadzili poniżej możliwości.
Pozytywnym zjawiskiem jest natomiast łaknienie wiedzy, chęć szkolenia się, integracja wśród młodych sędziów.
Za pewne niebezpieczeństwo uważam zbyt szybkie popadanie w rutynę niektórych
par. Zjawisko to należy bezwzględnie eliminować.
Nowością jest powołanie do sędziowania turniejów dzieci i młodzieży par kandydackich, będących poza szkoleniem centralnym. Jest to zasadne w związku z podstawowymi etapami szkolenia sędziowskiego na tego typu turniejach. Zauważalne jest
ogromne zaangażowanie i chęć do szkolenia się wśród tej grupy.
3.5. Tabelaryczny wykaz turniejów prowadzonych w ramach szkoleń grupy TOP-2004 w
sezonie 2001/2002:
Lp.
Termin
Ilość
meczów
Miejsce
Nazwa
1.
31.08 2.09.2001
Wrocław
V Puchar
Wrocławia
20
2.
31.08 2.09.2001
Olsztyn
Puchar Warmii
3
- 15 -
Sędziowie
Christ – Christ
Pelczar – Zajączkowski
Łabanc – Zając
Delegat: Cłapiński
Krawczyk – Poloczek
Sikora – Zubek
Delegat: Majchrzak
Lp.
Termin
Ilość
meczów
Miejsce
Nazwa
24
3.
3 - 4.11.2001
Kępno
III Turniej
Dziewcząt
4.
24 - 25.11.2001
Lubin
Międzynarodowy
Turniej Seniorek
6
5.
30.11 2.12.2001
Szczecin
Ogólnopolski
Turniej
Mikołajkowy
86
6.
1 - 3.12.2001
Łomża
V Międzynarodowy Turniej
Mikołajkowy
24
7.
7 - 9.12.2001
Jarosław
Sieniawa
Międzynarodowy
Turniej
Dziewcząt
24
8.
14 - 16.12.2001
Płock
Młodzieżowy
Puchar Polski
Chłopców I-VIII
20
9.
14 - 16.12.2001
Łomża
Młodzieżowy
Puchar Polski
Dziewcząt I-VIII
20
Tomaszów
Mazowiecki
Młodzieżowy
Puchar Polski
Chłopców IX-XIV
15
10. 14 - 16.12.2001
11.
4 - 6.01.2002
Kielce
Międzynarodowy
Turniej Seniorek
im. Kowalczyka
10
12.
19-20.01.2002
Olsztyn
Ogólnopolski
Turniej Seniorów
o Puchar Warmii
10
13.
31.01 2.02.2002
Płock
XX Międzynarodowy Turniej
„Orlen Ekspress”
41
- 16 -
Sędziowie
Kaczorowska – Skowronek
Kowalewski – Koziński
Kamola – Patyk
Delegat: Cłapiński
Christ – Christ
Kondziela – Węgrzyn
Bochniarz – Oleśków
Delegat: Wróblewski
Leszczyński – Piechota
Frycz – Buczkowski
Kowalczyk – Miazek
Hofman – Szwedo
Maciejewski – Kulesza
Schiwon – Toczyński
Delegat: Wierciński
Grześka – Miechowski
Drozd – Lisiewicz
Gacyk – Jurowicz
Delegat: Cłapiński
Bosak – Hagdej
Moskalczyk – Bejnar
Figarski – Żak
Delegat: Cłapiński
Baranowski – Lemanowicz
Kondziela – Węgrzyn
Dębski – Rodacki
Eichler – Kierczak
Deleg.: Wróblewski, Wierciński
Oleksyk – Solecki
Leszczyński – Wróblewska
Majewski – Strzelczyk
Mroziewski – Staniszewski
Kaszubski – Klemm
Delegat: Majchrzak
Kopiec – Pytlik
Łabanc – Zając
Delegat: Cłapiński
Kucharski – Stężowski
Łabanc – Zając
Dąbrowski – Kołodziej
Dębski – Rodacki
Delegat: Wróblewski
Rajkiewicz – Tarczykowski
Bosak – Hagdej
Delegat: Wróblewski
Chmielecki – Wiśniewski
Kaczorowska – Skowronek
Figarski – Żak
Bejnar – Moskalczyk
Kowalewski – Koziński
Piechota – Leszczyński
Delegaci: Wróblewski,
Majchrzak, Wierciński
4. Informacje i zarządzenia.
4.1. „Nasi poza granicami kraju” (do 1.03.2002)
4.1.1. Sędziowie:
Mirosław Baum - Marek Góralczyk
15/16.09.2001
EHF Cup (M)
SKP Frydek Mistek (CZE) – Shevardeni S.T.U. Tbilisi (GEO)
Shevardeni S.T.U. Tbilisi (GEO) – SKP Frydek Mistek (CZE)
07.10.2001
Liga Mistrzów (M)
Figas Aalsmeer (NED) – Redberglids IK (SWE)
16-18.11.2001
EBOK Cup (K) Dania
Dania – Holandia; Dania – Francja; Dania – Niemcy
25.11.2001
Liga Mistrzów (M)
Sandefjord TIF (NOR) – RK Metkovic Jambo (CRO)
04-16.12.2001
Mistrzostwa Świata (K) Włochy
Mecze grupowe:
Włochy – Urugwaj
Brazylia – Słowienia
Rumunia – Szwecja
Ukraina – Francja
1/8 finału:
Szwecja – Holandia
1/2 finału:
Dania – Rosja
finał:
Rosja – Norwegia (para rezerwowa)
04-06.01.2002
NETCOM Cup (M) Norwegia
Norwegia – Islandia; Norwegia – Chorwacja; Norwegia – Egipt
12.01.2002
Eliminacje Mistrzostw Świata (M)
Austria – Holandia
26.01.2002
Liga Mistrzów (K)
Buducnost Podgorica (YUG) – GOG Gudme (DEN)
23.02.2002
Puchar Zdobywców Pucharów (M)
Voronezh RPO HC „Energia” (RUS) – SG Flensburg Handewitt (GER)
Arkadiusz i Leszek Sołodko
16.09.2001
Liga Mistrzów (M)
Granitas Kaunas (LTU) – HBC Karvina (CZE)
13-14.10.2001
EHF Cup (M)
Univerisity Gomel (BLR) – Army SK Riga (LAT)
Army SK Riga (LAT) – Univerisity Gomel (BLR)
18.11.2001
Challenge Cup (M)
Lunds HK Ajar 1943 (SWE) – US d’Ivry Handball (FRA)
15.12.2001
Puchar Zdobywców Pucharów (M)
IL Runar Sandefjord (NOR) – „Fibrexnylon” Savinesti (ROM)
20.01.2002
Puchar Zdobywców Pucharów (K)
Olimpia Ljubliana (SLO) – HC Messana (ITA)
27.01.2002
Eliminacje Mistrzostw Świata (M)
Norwegia – Słowacja
24.02.2002
Liga Mistrzów (K)
GOG Gudme (DEN) – Buducnost Podgorica (YUG)
- 17 -
Andrzej Dutka - Zbigniew Uszyński
11.11.2001
Puchar Zdobywców Pucharów (M)
Dennis Turku (FIN) – A.D.C. Ciudad Real (ESP)
16.12.2001
EHF Cup (M)
Kadetten Schaffhausen (SUI) – RK Sintelon (YUG)
12.01.2002
EHF Cup (K)
HC Leipzig (GER) – TV Giessen Luetzellinden (GER)
15-16.02.2002
Puchar Zdobywców Pucharów (K)
Nordstrand 2000 Oslo (NOR) – HC Messana (ITA)
HC Messana (ITA) – Nordstrand 2000 Oslo (NOR)
4.1.2. Obserwatorzy:
Janusz Czerwiński
08.12.2001
EHF Cup (M)
A.C. Doukas School (GRE) – Drammen HK (NOR)
25.01-03.02.2002
Mistrzostwa Europy (M) Szwecja
Francja – Niemcy;
Chorwacja – Jugosławia;
Francja – Jugosławia;
Niemcy – Chorwacja;
Niemcy – Jugosławia;
Francja – Chorwacja;
Hiszpania – Francja;
Islandia – Jugosławia;
Islandia – Niemcy;
Hiszpania – Jugosławia;
Dania – Niemcy;
Dania – Islandia
Jerzy Pasoń
07.10.2001
Liga Mistrzów (M)
HBC Karvina (CZE) – TSV St. Otmar St. Gallen (SUI)
18.11.2001
EHF Cup (M)
SG Wallau Massenheim (GER) – HC Eynatten G.O.L. (BEL)
27.01.2002
Eliminacje Mistrzostw Świata (M)
Węgry - Włochy
Marek Szajna
15.09.2001
EHF Cup (M)
University Gomel (BLR) – HC Tallas (EST)
11.11.2001
Liga Mistrzów (M)
HBC Karvina (CZE) – C.B.M. Ademar Leon (ESP)
26.01.2002
Liga Mistrzów (K)
Dunaferr SE (HUN) – Milar l’Eliana Valencia (ESP)
Henryk Szczepański
09.09.2001
Liga Mistrzów (K)
Eastcon AG Vilnius (LTU) – Slovan Duslo Sala (SVK)
15.12.2001
EHF Cup (M)
GOG Gudme (DEN) – RK Mladost Bogdanci (MKD)
20.01.2002
Eliminacje Mistrzostw Świata (M)
Białoruś – Łotwa
Jacek Wróblewski
18.11.2001
Challenge Cup
Skjern Handball (DEN) – A.A. Aguas Santas (POR)
13.01.2002
Puchar Zdobywców Pucharów (K)
Egle Vilnius (LTU) – Spartak Kiev (UKR)
- 18 -
4.2. Kolegium Sędziów ZPRP informuje, że tegoroczna kursokonferencja szkoleniowa odbędzie się wspólnie dla sędziów i delegatów w Gdańsku w dniach 29.08 –
01.09.2002 r.
Ponieważ będzie to jedyna kursokonferencja przed sezonem, prosimy o bezwzględne zarezerwowanie sobie tego terminu, gdyż obecność wszystkich sędziów i delegatów będzie obowiązkowa.
4.3. Kolegium zamierza jesienią 2002 roku wydać Biuletyn Specjalny, w którym zamieszczone zostaną zdjęcia i krótkie opisy sylwetek wszystkich aktualnych sędziów I, II ligi, szczebla centralnego oraz delegatów.
W związku z powyższym prosimy wszystkich Kolegów powołanych na kursokonferencję w Gdańsku o przywiezienie ze sobą aktualnego, kolorowego zdjęcia
paszportowego o wym. 3 cm x 4 cm wraz z opisem sylwetki sędziego – delegata.
Tekst winien zawierać 10-12 zdań opisujących m.in. zdobyte wykształcenie, wykonywany zawód, karierę i sukcesy zawodnicze i sędziowskie, hobby, itp.
Prosimy o poważne potraktowanie naszej prośby.
4.4. Sprawy dyscyplinarne:
Na posiedzeniu Kolegium Sędziów ZPRP w dniu 23.03.2002 r. podjęto decyzję o
zawieszeniu w prawach sędziów ZPRP do końca sezonu rozgrywkowego
2001/2002, Kol. Kol. Andrzeja Dutkę i Zbigniewa Uszyńskiego, co oznacza odsunięcie od sędziowania meczów do dnia 30.06.2002 r.
Powodem powyższej decyzji jest rażące naruszenie przepisów gry w piłkę ręczną
(przepis 2:5) w trakcie meczu ekstraklasy kobiet pomiędzy Vitaral Jelfa a Piotrcovią, rozegranego w Jeleniej Górze w dniu 2.03.2002, w wyniku czego mecz
musiał być powtórzony na koszt ZPRP.
Na tym samym posiedzeniu podjęto decyzję o unieważnieniu wyniku obserwacji
meczu IM/96 z dnia 26.01.2002 r., rozegranego pomiędzy „Grunwald” Poznań i
AZS AWF Sobieski Warszawa.
Powodem unieważnienia wyniku obserwacji była niewłaściwa ocena pracy sędziów przez delegata ZPRP Kol. Mieczysława Grzybowskiego, co wykazała analiza zapisu meczu na taśmie video.
W związku z powyższym Kol. Mieczysław Grzybowski został odsunięty od obserwacji meczów ligowych do końca sezonu rozgrywkowego 2001/2002.
- 19 -
4.6. Zestawienie danych WZPR za rok 2001.
szkolenia sędziów
ilość sędziów czynnych
Lp.
1
w tym:
Wojewódzki
Związek Piłki
Ręcznej
ogółem
2
Dolnośląski
1
2 Kujawsko-Pom.
Lubelski
3
Lubuski
4
Łódzki
5
Małopolski
6
Mazowiecki
7
Opolski
8
Podkarpacki
9
Podlaski
10
Pomorski
11
Śląski
12
13 Świętokrzyski
14 Warmińsko-M.
15 Wielkopolski
16 Zachodniopom.
RAZEM
do 30
lat
%
4:3
3
4
5
51
28
21
16
32
63
57
33
12
51
62
42
33
40
52
565
na
szczeblu centralnym
%
6:3
kobiet
%
8:3
6
7
8
9
55
18
35
6
12
8
7
9
25
27
18
38
44
28
40
47
55
6
6
12
17
8
29
19
19
30
24
2
2
8
2
4
10
6
13
3
12
5
24
26
24
13
6
39
259
42
47
42
57
39
15
75
45,8
10
22
12
6
8
10
135
20
35
29
18
20
19
23,9
3
9
2
7
4
18
67
liczba
ogółem ogółem
me%
%
czów w
2000/
2001/
WZPR
1999
2000
i strefie
liczba
kandydatów
zgłoszoliczba
uczestni- nych do
egzaków /
minu
ukończyli
kursy sędziowskie
ilość
liczba
uczestników
ilość
12
13
14
15
16
17
662
3
60
1
16/10
-
82
91
205
129
28
110
91
110
462
63
124
673
brak danych
1
2
3
1
3
18
50
62
18
70
2
1
1
1
1
51/28
5/5
18/11
11/11
4/3
4
4
3
3
-
5
17
4
2
3
2
46
95
288
87
27
60
42
877
1
2
1
1
12
32/5
11/11
16/4
6/3
170/91
6
6
8
7
1
42
10
11
107
121
brak danych
143
110
234
brak danych
brak danych
6
117
121
438
15
96
93
1092
5
77
135
243
21
104
118
258
10
118
100
343
35
200
113
160
11,9
4880
4.7. Kolegium Sędziów ZPRP informuje o aktualnie obowiązującym trybie postępowania dla kandydatów na stopień sędziego związkowego piłki ręcznej:
1. Do 30 marca 2002 r. – zgłoszenie par kandydatów przez WZPR na załączonych drukach na adres sekretarza KS ZPRP.
2. Do 30 kwietnia 2002 r. – przesłanie przez poszczególne pary prac kwalifikacyjnych i akcesu do sędziowania dwóch wybranych przez siebie turniejów na
adres Kol. Jacka Wróblewskiego (listem zwykłym).
3. Od kwietnia 2002 r. – sędziowanie i udział w szkoleniach podczas wybranych
turniejów.
4. Czerwiec 2003 r. – egzamin teoretyczny, praktyczny i sprawnościowy.
Przesłanie pracy do 30.04.2002 r. jest jednoczesnym zgłoszeniem się pary do całości kursu. Prace mogą mieć następującą formę (do wyboru):
I. Opracowanie pisemne przez parę dwóch z poniżej wykazanych 12 tematów.
II. Nakręcenie kasety video (15-20 min.) w jednym wybranym temacie.
Sędziowanie w turniejach połączone będzie z obserwacją, oceną i szkoleniem
prowadzonym przez Delegata Kolegium Sędziów ZPRP. Udział w turniejach odbywać się będzie na zasadach szkolenia Grupy TOP-2004: przyjazd sędziów na
koszt własny, za prowadzenie zawodów sędziowie nie otrzymują ryczałtów, organizator zapewnia noclegi i wyżywienie.
TEMATYKA PRAC:
1. Obowiązki sędziego przed, w trakcie i po meczu.
2. Obowiązki i prawa gospodarza i gości.
3. Poruszanie się, gestykulacja, używanie gwizdka i współpraca sędziów na boisku.
4. Sędziowie stolikowi, protokół krajowy i międzynarodowy.
Przepis, interpretacja, zastosowanie, czyli wszystko o: (5-12)
5. Prawie korzyści.
6. Faulu ataku.
7. Krokach, podwójnym kozłowaniu.
8. Progresji w karaniu.
9. Zachowaniu w stosunku do przeciwnika.
10. Grze piłką, grze pasywnej.
11. Rzutach i ich wykonywaniu.
12. Strefie zmian.
Uwaga ! Praca nie może być przepisaniem przepisu, ale jego szerokim omówieniem połączonym z interpretacją, przykładami boiskowymi, schematami rysunkowymi, itp.
WYKAZ TURNIEJÓW:
1) 5-7.04.2002 r.
2) 6-7.04.2002 r.
3) 31.05-2.06.2002 r.
4) 20-25.08.2002 r.
5-8) Listopad 2002 r.
9) Grudzień 2002 r.
10) Styczeń 2003 r.
11) Styczeń 2003 r.
12) Luty 2003 r.
Kraków
Płock
Płock
Szczecin
do ustalenia
Szczecin
Łomża
Jarosław
Płock
Turniej „Lajkonika”
Ogólnopolski Turniej Armii Krajowej
VIII Płocki Festiwal Piłki Ręcznej
XII Międzynarodowy Festiwal Bałtycki
Młodzieżowy Puchar Polski – 4 turnieje
Turniej Mikołajkowy
Turniej Mikołajkowy
Turniej Mikołajkowy
XXI Turniej Juniorów Mł. „Orlen Ekspress”
- 21 -
Biuletyn otrzymują:
−
−
−
−
−
−
−
−
ZPRP.
Kolegium Sędziów.
Sędziowie ekstraklasy, I i II ligi.
Delegaci ZPRP.
WZPR-y.
Kolegium Ligi.
Kluby ekstraklasy, I i II ligi.
a/a.
Copyright © 2002 by Związek Piłki Ręcznej w Polsce.
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Zabrania się kopiowania, przedruku lub rozpowszechniania jakichkolwiek fragmentów
biuletynu bez zgody Kolegium Sędziów ZPRP.
Opracowanie graficzne i skład – Arkadiusz Nowak.