Glejaki – nowotwory ośrodkowego układu nerwowego
Transkrypt
Glejaki – nowotwory ośrodkowego układu nerwowego
Glejaki – nowotwory ośrodkowego układu nerwowego Marcelina Piskorz Glejaki są guzami pochodzenia neuroepitelialnego, wywodzącymi się z prekursorów komórek glejowych. glej wyściółkowy oligodendroglej makroglej Tkanka glejowa mikroglej http://www.biologia.studies.uj.edu.pl Glejaki… Występują z częstością od 3 do 5 przypadków na 100 000 osób Częściej występują u osób rasy kaukaskiej niż pochodzenia azjatyckiego lub afrykańskiego Są częstsze u mężczyzn niż u kobiet Średni czas przeżycia chorych na glejaki złośliwe nie przekracza 1 roku http://www.google.com/imgres Czynniki sprzyjające występowaniu glejaków Czynniki środowiskowe: Ekspozycja na promieniowanie jonizujące Kontakt z pestycydami, chlorkiem winylu Zatrudnienie w przemyśle gumowym i przy rafinacji ropy naftowej Urazy głowy Czynniki genetyczne: Rodzinne występowanie glejaków mózgu Niektóre choroby dziedziczne: Zespół Turcota, neurofibromatoza typu 1, stwardnienie guzowate http://www.google.com/imgres? Morfologicznie wyróżnia się cztery typy glejaków: Gwiaździaki Skąpodrzewiaki Skąpogwiaździaki Wyściółczaki 1% 21% Gwiaździaki Skąpodrzewiaki 3% Skąpogwiaździaki Wyściółczaki 75% Gwiaździaki (astrocytoma) Wywodzą się z komórek makrogleju - astrocytów Najczęściej występują w przedziale 30 - 60 roku życia, głownie u mężczyzn U gwiaździaków występują wszystkie cztery stopnie zezłośliwienia (wg Światowej Organizacji Zdrowia: I – IV): Stopień złośliwości I II III IV Nazwa gwiaździaki włosowatokomórkowe gwiaździaki rozlane gwiaździaki anaplastyczne glejaki wielopostaciowe Wtórny glejak wielopostaciowy Pierwotny glejak wielopostaciowy Rozwija się z glejaków o niższym stopniu złośliwości Mutacje genów: Jedna lub kilka komórek prekursorowych - TP53 - PDGF Aktywacja szlaków MAPK, PI3K Inaktywacja szlaku p53 Inaktywacja szlaku RB - PTEN - EGFR - IDH Charakterystyczne fenotypowe cechy glejaków wielopostaciowych Inwazyjność Struktury satelitarne Struktury palisadowe HIPOKSJA Zdolność do wytwarzania swoistego unaczynienia Skąpodrzewiaki (oligodendroglioma) Wywodzą się z komórek gleju skąpowypustkowego Najczęściej występują w obrębie płatów czołowych Średni wiek pojawienia się objawów chorobowych wynosi ok. 40 lat Guzy te w 1-2% przypadków mogą rozprzestrzeniać się drogą płynu mózgowo - rdzeniowego http://www.google.com/imgres Skąpogwiaździaki (oligoastrocytoma) Występują najczęściej u dorosłych mężczyzn ze szczytem zapadalności w okresie 35 - 45 roku życia Lokalizują się głownie w płacie czołowym i skroniowym Skąpogwiaździaki to nowotwory anaplastyczne (WHO III), są to nowotwory mieszane o utkaniu histologicznym podobnym do skąpodrzewiaków i gwiaździaków http://www.google.com/imgres Wyściółczak (ependymoma) Bardzo rzadki typ glejaka, wywodzi się z gleju wyściółkowego Rozrasta się wolno, jest dość dobrze ograniczony Występuje w okolicach dna komory IV mózgu Wyściółczaki mogą rozwinąć się u osób w każdym wieku, ale obserwuje się zróżnicowanie lokalizacji zmiany: wewnątrzczaszkowe najczęściej rozwijają się u osób młodych (w pierwszych dwu dekadach życia), wewnątrzrdzeniowe dotyczą zazwyczaj osób dorosłych www.google.com/imgres Jedna lub kilka komórek prekursorowych Mutacje IDH, TP53 Wzrost PDGF Gwiaździak o niskim stopniu złośliwości Amplifikacja CDK4 Mutacje RB1 Nadekspresja MDM2 Gwiaździak anaplastyczny Amplifikacja EGFR, Nadekspresja VEGF Wtórny glejak wielopostaciowy Mutacje IDH Utrata 1p/19q Wzrost PDGF Skąpodrzewiak Mutacje RB1 Mutacja/Utrata PTEN Skąpogwiaździak Wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego Dezorientacja Bóle głowy Symptomy występujące u chorych na glejaka Nudności Napady padaczkowe Ograniczenie czynności mózgu Metody diagnostyczne Tomografia komputerowa (TK) Rezonans magnetyczny (MRI) Pozytronowa tomografia emisyjna (PET) Komputerowa tomografia emisyjna pojedynczego fotonu (SPECT) http://www.google.com/imgres Metody terapeutyczne Leczenie operacyjne całkowite usunięcie guza zmniejszenie ciasnoty wewnątrzczaszkowej ustalenie rozpoznania histopatologicznego Brachyterapia polega na wprowadzeniu do guza izotopów promieniotwórczych Radioterapia metoda leczenia za pomocą promieniowania jonizującego Chemioterapia klasyczna chemioterapia ma ograniczone zastosowanie w leczeniu glejaków mózgu Temozolomid – lek przeciwnowotworowy o działaniu alkiliującym Cele: - hamowanie aktywności białek szlaków sygnałowych: PDGFR, EGFR (Imatinib) - hamowanie niedotlenienia (Digoksyna) - hamowanie inwazyjności (AMD3100) Rokowanie Czynnikami prognostycznymi dla czasu przeżycia są: rodzaj histopatologiczny nowotworu, lokalizacja guza, zakres operacji Prawdopodobieństwo przeżycia 5 lat po zdiagnozowaniu glejaka złośliwego jest mniejsze od 5%, a średni czas przeżycia rzadko przekracza 12 miesięcy W większości przypadków do wznowy glejaka złośliwego dochodzi w czasie 6 - 12 miesięcy Bibliografia Baluk P.: Cellular abnormalities of blood vessels as targets in cancer Brennan C.: Glioblastoma Subclasses Can Be Defined by Activity among Signal Transduction Pathways and Associated Genomic Alterations Hofer S., Lassman AB.: Molecular markers in gliomas: impact for the clinician Potemski P.: The molecular basis for treatment of gliomas Szala S., Jarosz M.: Tumor blood vessels. Postępy Hig. Med. Dośw., 2011; 65: 437–446 Szala S., Jarosz M., Smolarczyk R., Cichoń T.: Błędne koła glejaków: unaczynienie i inwazyjność Wen P.Y.: Malignant Gliomas in Adults http://www.onkologia.org.pl/pl/p/29 http://85.128.14.124/krn/