Kultura logicznego myślenia 08.1I43AI04_11 Wydział

Nazwa przedmiotu:
Kod przedmiotu:
Kultura logicznego myślenia
08.1I43AI04_11
(PRZEDMIOTY PODSTAWOWE)
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:
Wydział Humanistyczny, Instytut Filozofii
Nazwa kierunku:
Kognitywistyka komunikacji
Forma studiów:
Profil kształcenia:
pierwszego stopnia, stacjonarne
ogólnoakademicki
Rok / semestr:
1/1
Status przedmiotu / modułu:
Język przedmiotu / modułu:
obowiązkowy
polski
Forma zajęć:
wykłady
ćwiczenia
Wymiar zajęć:
15
30
Koordynator
przedmiotu / modułu:
dr hab. prof. US Maciej Witek
Specjalność:
Prowadzący zajęcia:
Cel przedmiotu /
modułu:
Przekazanie studentom podstawowej wiedzy i umiejętności z zakresu semiotyki i logiki niezbędnych do
formułowania, interpretowania, analizy oraz oceny wypowiedzi językowych, ze szczególnym
uwzględnieniem argumentów i definicji.
Wymagania wstępne:
Brak wymagań wstępnych.
Odniesienie do
efektów dla programu
Odniesienie do
efektów dla obszaru
1. Student rozpoznaje, charakteryzuje i wyjaśnia typy
argumentów i rodzaje definicji, a także rodzaje błędów
logicznych popełnianych w formułowaniu tez, argumentów i
definicji.
K_W02
H1A_W03,
K_W14
H1A_W09,
2. Student wymienia, charakteryzuje i objaśnia na przykładach
zasady konstrukcji tekstu naukowego.
K_W14
H1A_W08,
3. Student rozpoznaje i klasyfikuje typy argumentów,
standardyzuje i ocenia wypowiedzi argumentacyjne, rozpoznaje
i klasyfikuje rodzaje definicji, wykrywa błędy w definicjach.
K_U12
H1A_U04,
H1A_U05,
4. Student konstruuje tezy, argumenty i definicje zgodnie z
obowiązującymi regułami poprawności, planuje strukturę
krótkiej pracy naukowej.
K_U10
H1A_U06,
H1A_U07,
5. Student analizuje krótkie teksty naukowe, wyróżnia ich
strukturę, tezy oraz argumenty, wyprowadza wnioski logiczne
ze sformułowanych w nich twierdzeń.
K_U01
H1A_U01,
6. Student zna zakres swojej wiedzy z zakresu logiki i
semiotyki.
K_K01
H1A_K01,
7. Student zachowuje ostrożność i krytycyzm w formułowaniu
opinii, jest otwarty na argumenty strony przeciwnej, wykrywa
demagogię i indoktrynację.
K_K02
H1A_K01,
K_K11
H1A_K05,
H1A_K06,
8. Student poczuwa się do odpowiedzialności za przestrzeganie
zasad racjonalnej wymiany zdań.
K_K08
H1A_K05,
EFEKTY KSZTAŁCENIA
Wiedza
Umiejętności
Kompetencje społeczne
TREŚCI PROGRAMOWE
Liczba godzin
Forma zajęć: wykłady
1. Semiotyka i jej działy: syntaktyka, semantyka i pragmatyka.
1
2. Klasyczny rachunek zdań (KRZ): syntaktyka KRZ i definicja wyrażenia składnego KRZ, semantyka KRZ i pojęcie
tautologii KRZ, wynikanie logiczne, przegląd tautologii (praw) KRZ, dedukcja na gruncie KRZ.
4
3. Rachunek predykatów (RP), czyli logika pierwszego rzędu: syntaktyka RP i definicja wyrażenia składnego RP,
przegląd praw RP.
1
4. Rachunek zbiorów (RZ): zbiór w sensie kolektywnym a zbiór w sensie dystrybutywnym, działania na zbiorach,
przegląd praw RZ, zakres nazwy jako zbiór w sensie dystrybutywnym, stosunki między zakresami nazw.
1
5. Zdania i prawa kwadratu logicznego.
1
6. Przyczyny nieporozumień: wieloznaczności leksykalne, okazjonalność, wieloznaczności składniowe (amfibolie).
1
7. Definiowanie: rodzaje definicji ze względu na ich rolę, rodzaje definicje ze względu na ich budowę, błędy w
definiowaniu.
2
8. Standardyzacja i ocena wypowiedzi argumentacyjnych: argumenty dedukcyjne i ich schematy, argumenty
niededukcyjne i ich schematy, metoda pytań krytycznych, przegląd strategii argumentacyjnych.
4
Forma zajęć: ćwiczenia
1. Kategorie syntaktyczne: analiza syntaktyczna wyrażeń mowy potocznej.
2
2. Klasyczny rachunek zdań (KRZ): formalizacja wypowiedzi mowy potocznej za pomocą symboliki KRZ, sprawdzanie
tautologiczności formuł KRZ za pomocą metody wprost i metody nie wprost, stosowanie praw KRZ, przeprowadzanie
dedukcji na gruncie KRZ.
10
3. Rachunek predykatów (RP): formalizacja wypowiedzi mowy potocznej za pomocą symboliki RP, stosowanie praw
RP.
2
4. Rachunek zbiorów (RZ): stosowanie praw RZ, badanie stosunków między zakresami nazw.
2
5. Kwadrat logiczny i rachunek nazw (RN): formalizacja wypowiedzi mowy potocznej za pomocą symboliki RN,
stosowanie praw kwadratu logicznego.
2
6. Przyczyny nieporozumień: rozpoznawanie i korygowanie wypowiedzi wieloznacznych.
2
7. Definiowanie: definiowanie wybranych pojęć, rozpoznawania typów definicji, rozpoznawania i korygowanie błędów
w definiowaniu.
2
8. Wypowiedzi argumentacyjne: standardyzacja, formalizacja i ocena argumentów, rozpoznawanie schematów
argumentów dedukcyjnych, rozpoznawanie i ocena schematów argumentów niededukcyjnych, stosowanie metody
pytań krytycznych, konstruowanie kontrprzykładów i inne strategie ataku, rozpoznawanie i ocena strategii
argumentacyjnych.
8
Metody kształcenia
Wykład konwersatoryjny, analiza przypadków i dyskusja problemowa, praca nad projektem.
Nr efektu kształcenia
z sylabusa
Metody weryfikacji
efektów kształcenia
* projekt
1,2,3,5,
* egzamin pisemny
1,2,
* kolokwium
3,4,
* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację)
6,7,8,
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie ćwiczeń na ocenę pozytywną oraz zdanie egzaminu
pisemnego na ocenę pozytywną. Ocenę przedmiotu wylicza się na podstawie średniej arytmetycznej ocen
uzyskanych z egzaminu oraz z zaliczenia ćwiczeń wg następującej skali: bdb (od średniej 4,75), db+
(średnia od 4,25 do 4, 74), db (średnia od 3,75 do 4,24), dst+ (średnia od 3,25 do 3,74), dst (średnia
poniżej 3,25).
Forma i warunki
zaliczenia
Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest uzyskanie pozytywnej oceny według następującej punktacji: bdb (20
pkt.), db+ (18-19 pkt.), db (16-17 pkt.), dst+ (14-15 pkt.), dst (12-13 pkt.); student zdobywa punkty w
trzech kategoriach: (a) dwa sprawdziany pisemne (za każdy sprawdzian można uzyskać od 0 do 5 pkt.,
czyli od 0 do 10 pkt. łącznie za oba sprawdziany), (b) aktywność (od 0 do 5 pkt.), (c) projekt (od 0 do 5
pkt.). Każdy z obu sprawdzianów powinien być zaliczony, przy czym sprawdzian uznaje się za zaliczony,
jeśli otrzymano za niego minimum 3 pkt. Projekt polega na przygotowaniu pisemnej analizy trzech
wypowiedzi pod kątem ich wieloznaczności; projekt powinien być zaliczony, przy czym projekt uznaje się
za zaliczony, jeśli otrzymano za niego minimum 3 pkt.
Literatura podstawowa
Ziembiński Z. (1994): Logika praktyczna. WN PWN 200
Literatura uzupełniająca
Hołówka T. (2007): Kultura logiczna w przykładach. WN PWN
Stanosz B. (1998): Wprowadzenie do logiki formalnej. WN PWN
Szymanek K. (2008): Sztuka argumentacji. Ćwiczenia w badaniu argumentów. WN PWN
Szymanek K. (2008): Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny. WN PWN
NAKŁAD PRACY STUDENTA:
Liczba godzin
Zajęcia dydaktyczne
45
Udział w konsultacjach
6
Zdawanie egzaminu lub/i zaliczenia
4
Przygotowanie się do zajęć
10
Studiowanie literatury
10
Przygotowanie projektu / eseju / itp.
10
Przygotowanie się do egzaminu lub/i zaliczenia
15
ŁĄCZNY nakład pracy studenta w godz.
100
Liczba punktów ECTS
4