Dzwon 341 kolor.indd

Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie
17 stycznia 2010 nr 341 (771)
ABY BYLI JEDNO
Mali Kolędnicy Misyjni
strona 20
Pamiętasz Babcię?
Pamiętasz Dziadka?
strona 32
Słowo Dla Życia
II Niedziela Zwykła
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na
początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co
się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności
świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan
mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by
wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było /Słowo/, a świat stał się przez
Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli.
Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi,
tym, którzy wierzą w imię Jego.
Z Ewangelii według św. Jana 1,1-12
KOCHANY
KRAKÓW
Miłość zatroskana o szczęście!
Czytania niedzieli, która otwiera okres
zwykły w ciągu roku, koncentrują się na
miłości. Jesus, ten, który jest oblubieńcem
Jerozolimy (I czytanie), przychodzi, by
swoją obecnością uświęcić miłość ludzką
i ziemską. Jan zapisał, iż wesele odbywało
się trzeciego dnia. Określenie to w sposób
naturalny odwołuje nas najpierw do „trzeciego dnia” tygodnia stworzenia, gdy Bóg
oddzielił wodę od ziemi i stworzył rośliny
zielone, dające nasiona i owoce według
ich gatunków. Jednocześnie nawiązuje do
dnia zmartwychwstania, dnia, kiedy Bóg
poprzez wskrzeszenie Jezusa dokonuje
nowego stworzenia. Osią „nowego stworzenia”, które dokonuje się w Chrystusie,
jest miłość. Jezus jest prawdziwym panem
młodym, który przemienia wodę naszejczęsto egoistycznej-codzienności w wino
wesela, jest owocem Jego obecności pośród nas. Przemiana wody w wino na weselu w Kanie jest znakiem inaugurującym
całe publiczne działanie Jezusa. Od samego początku (zmiana wody w wino) aż do
ostatniego zbawczego czynu (przemiana
wina w krew i wylanie jej na krzyżu) działanie to koncentrowane jest na miłości do
człowieka.
Postawa Jezusa obecnego na weselu
pokazuje nam, że miłość jest związana
z czynem, jest działaniem. Nie ogranicza się do sentymentu, uczuć emocjonalnej bliskości ciepła serca, ale wyraża
się w konkretnym czynie. Jezus, który
objawia się w Kanie, to Jezus zatroskany
o szczęście człowieka, szczęście wyrażające się także w doświadczeniach życia
doczesnego. Chrześcijaństwo przepowiadające szczęście życia przyszłego ni może
zignorować doczesności. Dobra Nowina,
która objawia się w osobie Jezusa-Oblubieńca w Kanie, mówi nam, że w chrześcijaństwie chodzi także”[…] o jakość
życia już tu na ziemi, pomiędzy kołyską
a grobem, pracą a odpoczynkiem, miłością i tęsknotą za nią…Że chodzi zwyczajnie o szczęście. O szczęśliwe życie już tu,
teraz, dzisiaj. O szczęście pośrodku niełatwych sytuacji, które na nas często spadają, nieraz pośrodku mozołu i cierpienia,
nieraz na przekór niepowodzeniom[…]
(G. Strzelczyk, Teraz Jezus,s.149).Bogu
nie chodzi tylko o szczęście wieczne, ale
po prostu o szczęście konkretnego człowieka. Warunkiem istnienia szczęścia jest
zatroskana miłość – Boga i człowieka.
Tekst opracował: ks. Czesław Major
2
Dzieckiem jeszcze małym byłam,
gdy o tym mieście matka mi nuciła,
a gdy podrosłam, latem przy pogodzie,
Ojciec za rękę wiódł mnie po tym grodzie.
Opowiadał historię Krakowa,
a ja chłonęłam jego mądre słowa.
Takich ojców w świecie jest niewielu,
o jak mi pięknie mówił o Wawelu,
o każdym miejscu, idąc na przechadzki,
a pierwszym krokiem był kościół Mariacki.
Oj! niech się święcą dziś tacy Ojcowie!
Nie było końca, nie było początku
Jego historii o każdym zakątku.
Tak rozmiłował córkę, by kochała
miasto Królewskie, gdzie Jadwiga stała.
Królowa nasza, młoda, piękna, święta.
Miłuję Kraków, tam moje wspomnienia
Pragnę ocalić je od zapomnienia.
Jadwiga Kamińska
3
ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO
BENEDYKTA XVI
NA ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU
1 STYCZNIA 2010 ROKU
JEŚLI CHCESZ KRZEWIĆ POKÓJ,
STRZEŻ DZIEŁA STWORZENIA
7.
Trzeba
niestety
stwierdzić,
że bardzo wielka liczba ludzi
w różnych krajach i regionach planety
boryka się z rosnącymi trudnościami
na skutek zaniedbania bądź odmowy
ze strony wielu w kwestii odpowiedzialnego zarządzania środowiskiem.
Sobór Watykański II przypomniał,
że «Bóg przeznaczył ziemię wraz ze
wszystkim, co się na niej znajduje, na
użytek wszystkich ludzi i narodów».
Dziedzictwo stworzenia należy zatem
do całej ludzkości. Tymczasem tempo,
w jakim obecnie jest ono wykorzystywane, stwarza poważne zagrożenie,
że pewnych bogactw naturalnych zabraknie nie tylko dla współczesnego
pokolenia, ale przede wszystkim dla
przyszłych pokoleń . Nietrudno zatem
dojść do przekonania, że niszczenie
środowiska często jest rezultatem braku dalekowzrocznych projektów politycznych bądź dążenia do osiągnięcia
krótkowzrocznych korzyści gospodarczych, które niestety przekształcają
4
się w poważne niebezpieczeństwo dla
stworzenia. Aby się temu zjawisku
przeciwstawić, działalność gospodarcza
— ze względu na to, że «każda decyzja
ekonomiczna ma konsekwencje o charakterze moralnym» — musi również
bardziej szanować środowisko. Kiedy
korzysta się z bogactw naturalnych,
należy troszczyć się o ich ochronę, biorąc pod uwagę związane z tym koszty — ekologiczne i społeczne — które
powinny być traktowane jako istotna
część kosztów działalności gospodarczej. Zadaniem wspólnoty międzynarodowej i rządów poszczególnych krajów jest podejmowanie odpowiednich
działań, by było możliwe skuteczne
przeciwstawianie się wykorzystywaniu środowiska w sposób, który jest
dla niego szkodliwy. Aby chronić środowisko, by otaczać opieką bogactwa naturalne i klimat, trzeba z jednej strony działać z poszanowaniem
norm dobrze określonych również pod
względem prawnym i ekonomicznym,
a z drugiej pamiętać o solidarności
należnej mieszkańcom najuboższych
regionów ziemi i przyszłym pokoleniom.
8.
Pilną kwestią zdaje się pozyskanie lojalnej solidarności
międzypokoleniowej. Kosztami związanymi z wykorzystywaniem wspólnych zasobów naturalnych nie mogą
zostać obciążone przyszłe pokolenia:
«My, którzy jesteśmy spadkobiercami
minionych wieków i którzy zbieraliśmy owoce pracy ludzi nam współczesnych, mamy zobowiązania wobec
wszystkich ludzi. Z tej przyczyny nie
godzi się nam poniechać wszelkiej
troski o tych, przez których po naszej
śmierci rozszerzać się będzie na przyszłość rodzina ludzka. Wzajemne powiązanie wszystkich ludzi, które jest
faktem, nie tylko przynosi nam dobrodziejstwa, ale również rodzi obowiązki.
Chodzi o odpowiedzialność, jaką obecne pokolenia ponoszą wobec przyszłych pokoleń, o odpowiedzialność
dotyczącą również poszczególnych
państw i wspólnoty międzynarodowej» . Zasoby naturalne powinny być
zużywane w taki sposób, by czerpanie
natychmiastowych korzyści nie pociągało za sobą negatywnych skutków
dla żywych istot, ludzi i zwierząt, dziś
i jutro; by ochrona własności prywatnej
nie stała w sprzeczności z powszech-
nym przeznaczeniem dóbr ; żeby ingerencja człowieka nie miała negatywnego wpływu na urodzajność ziemi, dla
dobra wszystkich dziś i w przyszłości.
Oprócz potrzeby lojalnej solidarności
międzypokoleniowej trzeba podkreślić pilną konieczność moralną nowej
solidarności wewnątrzpokoleniowej,
zwłaszcza w stosunkach między krajami na drodze rozwoju i wysoko uprzemysłowionymi: «nieodwołalnym zadaniem wspólnoty międzynarodowej
jest znalezienie instytucjonalnych dróg
uregulowania kwestii wyzyskiwania
zasobów nieodnawialnych, przy udziale także krajów ubogich, tak by wspólnie planować przyszłość» . Kryzys
ekologiczny ukazuje pilną potrzebę
solidarności, która będzie się wyrażała w przestrzeni i w czasie. Ważne jest,
by mówiąc o przyczynach obecnego
kryzysu ekologicznego, nie zapominać o historycznej odpowiedzialności
krajów uprzemysłowionych. Jednakże kraje mniej rozwinięte, a zwłaszcza
rozwijające się, nie są zwolnione z odpowiedzialności względem stworzenia, ponieważ obowiązek stopniowego
wprowadzania skutecznych środków
i polityki na rzecz ochrony środowiska spoczywa na wszystkich. Byłoby
łatwiej to zrealizować, gdyby zasady
regulujące pomoc, przekazywanie wiedzy i ekologicznych technologii były
bardziej bezinteresowne.
5
ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO BENEDYKTA XVI
9.
Jednym z głównych problemów, z którym musi zmierzyć
się wspólnota międzynarodowa, jest
niewątpliwie problem zasobów energii, a zatem wypracowanie wspólnych
i zrównoważonych strategii, pozwalających zaspokoić zapotrzebowanie
na energię współczesnego pokolenia,
a także pokoleń przyszłych. Aby ten
cel osiągnąć, społeczeństwa krajów
zaawansowanych technologicznie muszą być gotowe stworzyć okoliczności
sprzyjające zachowaniom cechującym
się umiarem, zmniejszając swoje zapotrzebowanie na energię i poprawiając
warunki jej wykorzystania. Zarazem
trzeba wspierać poszukiwanie i stosowanie mniej szkodliwych dla środowiska rodzajów energii i «planetarną redystrybucję zasobów energetycznych,
tak aby umożliwić dostęp do nich także krajom, które są ich pozbawione».
Kryzys ekologiczny stwarza zatem historyczną sposobność, żeby wypracować wspólną odpowiedź, która pozwoli tak przekształcić model globalnego
rozwoju, by wyrażał on większe poszanowanie świata stworzonego oraz
integralnego rozwoju człowieka, opierającego się na wartościach właściwych
miłości w prawdzie. Dlatego mam
nadzieję, że zostanie przyjęty model
rozwoju, u którego podstaw znajdzie
się centralne miejsce istoty ludzkiej,
promocja i dostęp do dobra wspólnego, odpowiedzialność, świadomość, że
6
konieczna jest zmiana stylów życia,
oraz roztropność — cnota podpowiadająca, co należy uczynić dziś, z myślą
o tym, co może zdarzyć się jutro.
10.
Aby wskazać ludzkości drogę
do w pełni zrównoważonego
zarządzania środowiskiem i zasobami
planety, człowiek musi zaangażować
swoją inteligencję w badania naukowe
i technologiczne oraz we wprowadzanie w życie odkryć, które są ich owocami. «Nowa solidarność», którą w Orędziu na Światowy Dzień Pokoju 1990 r.
postulował Jan Paweł II, i «solidarność
globalna», o której ja sam mówiłem
w Orędziu na Światowy Dzień Pokoju 2009r. , są postawami, które mają
zasadnicze znaczenie, aby działania
na rzecz ochrony świata stworzonego
zostały ukierunkowane przez lepiej
skoordynowany na poziomie międzynarodowym system zarządzania zasobami ziemi, zwłaszcza w chwili, kiedy
w sposób coraz bardziej wyraźny uwidocznia się silna zależność istniejąca
między walką z degradacją środowiska a promocją integralnego rozwoju
człowieka. Jest to proces nieuchronny,
bowiem «integralny rozwój człowieka musi łączyć się z (...) solidarnym
rozwojem całej ludzkości». Współcześnie nauka stwarza wiele sposobności, możliwe są też nowatorskie
drogi, które pozwalają na wypracowanie zadowalających i harmonijnych
rozwiązań w zakresie stosunków człowieka ze środowiskiem. Na przykład,
trzeba wspierać badania zmierzające do znalezienia skuteczniejszych
sposobów wykorzystania wielkiego
potencjału energii słonecznej. Nie
mniejszą uwagę należy też poświęcić
problemowi wody — który przybrał
już rozmiary planetarne — oraz światowego systemu hydrogeologicznego.
Równowaga cyklu hydrogeologicznego, który ma pierwszorzędne znaczenie dla życia na ziemi, jest poważnie
zagrożona przez zmiany klimatyczne. Należy również wziąć pod uwagę
odpowiednie programy rozwoju wsi,
oparte na drobnych rolnikach i ich rodzinach, a także wypracować stosowne
rozwiązania polityczne w kwestii gospodarki leśnej, likwidacji odpadów,
połączenia walki ze zmianami klimatycznymi z walką z ubóstwem. Potrzebna jest ambitna polityka krajowa,
której towarzyszyć będzie niezbędne
zaangażowanie na skalę międzynarodową, co da znaczące dobroczynne
rezultaty, zwłaszcza w średnim i długim okresie. Krótko mówiąc, konieczne jest uwolnienie się od logiki czystej
konsumpcji, by wspierać takie formy
produkcji rolnej i przemysłowej, w których będzie uszanowany porządek
stworzenia oraz które będą zaspokajały podstawowe potrzeby wszystkich.
Kwestią ekologiczną należy się zająć
nie tylko ze względu na przerażające
perspektywy, jakie roztacza degradacja
środowiska; motywacją do jej podejmowania winno być przede wszystkim
dążenie do autentycznej solidarności
na skalę światową, opartej na wartościach miłości sprawiedliwości i dobra
wspólnego. Skądinąd, jak miałem już
sposobność przypomnieć, «technika
nie jest nigdy tylko techniką. Ukazuje
ona człowieka i jego aspiracje do rozwoju, wyraża dążność ludzkiego ducha do stopniowego przezwyciężania
pewnych uwarunkowań materialnych.
Dlatego technika jest objęta przykazaniem „uprawiania i doglądania ziem”
(por. Rdz 2, 15), którą Bóg powierzył
człowiekowi, i trzeba ją tak ukierunkować, aby umacniała owo przymierze
między człowiekiem i środowiskiem,
które powinno odzwierciedlać stwórczą miłość Bożą».
Ciąg dalszy za tydzień
7
BĄDŹMY ŚWIADKAMI MIŁOŚCI
LIST PASTERSKI EPISKOPATU POLSKI
NA NIEDZIELĘ ŚWIĘTEJ RODZINY
27 GRUDNIA 2009 ROKU
3. Bądźcie świadkami Miłości
w życiu społecznym!
Siostry i Bracia! Miłość to nie tylko intymne zacisze Waszego domu.
Istnieje też miłość społeczna. Całe
państwa i narody nie inaczej jak
dzięki miłości rozkwitają, a bez
miłości najpierw cierpią, a potem
giną. Razem z Wami zwracamy się
więc do pracodawców, publicystów,
naukowców i polityków. Mówimy
z całą powagą: Wy wszyscy, którzy czujecie się związani z Kościołem katolickim: Bądźcie świadkami
Miłości! Pamiętajcie, że również ci,
z którymi łączą Was przeróżne relacje społeczne, zostali tak samo,
jak Wy, stworzeni do miłości i mają
prawo być przez Was miłowani.
„Będziesz miłował bliźniego swego,
jak siebie samego”, kimkolwiek jesteś i jakiekolwiek masz obowiązki.
8
To nie „zasobami ludzkimi” zarządzacie, ale Waszymi siostrami
i braćmi. Trzeba jak najszybciej
skończyć z mitem nowoczesnego
zarządzania przy pomocy wszelkiego rodzaju manipulacji i technik.
Głęboko niemoralne jest tworzenie
wirtualnych światów w polityce
i gospodarce, zamiast stawiać czoło
realnym problemom. Uwierzcie, że
miłość społeczna ma sens. Bądźcie
jej świadkami na Waszych stanowiskach. Miłość to nie sentymentalizm, ale pragnienie i czynienie
dobra dla każdego człowieka, rozumianego w całej jego prawdzie
istoty cielesnej i duchowej, doczesnej i powołanej do życia wiecznego. Niech inspiracją dla Was będzie
najnowsza encyklika Ojca Świętego
Benedykta XVI pod wymownym
tytułem Caritas in veritate – Miłość
w prawdzie.
4. Eucharystia szkołą
i źródłem Miłości
Siostry i Bracia, „Miłości trzeba
się uczyć”! Przypomnijcie sobie,
jak w dniu ślubu Kościół przyprowadził Was przed ołtarz, na którym
odprawiała się Najświętsza Ofiara.
W ten sposób chciał Wam niejako
powiedzieć: „Patrzcie i uczcie się
kochać. Patrzcie na Chrystusa. On
«umiłowawszy wspólnotę Kościoła
wydał za nią samego siebie» . Wpatrując się w Eucharystię starajcie się
zapamiętać raz na zawsze Boską
logikę miłowania, która jest logiką
daru z samego siebie”. Umiłowani
w Chrystusie Panu! Eucharystia jest
i pozostanie najwspanialszą szkołą Miłości. Jej „wychowawcza moc
(…) potwierdziła się poprzez pokolenia i stulecia” . Wy zatem, którzy
chcecie pogłębić Waszą miłość! Wy,
którzy chcecie Waszą miłość ocalić: Przychodźcie najczęściej jak to
możliwe przed ołtarz, by uczestniczyć w Eucharystii!
Uczestniczyć, to nie tylko być.
To nawet nie tylko odpowiadać,
śpiewać czy pełnić funkcje liturgiczne . Uczestniczyć, to wsłuchiwać się w Słowo Boże i wprowadzać
je w czyn ; to samych siebie składać
Bogu w ofierze. Czynnie uczestniczyć w Eucharystii, to przystępować do Komunii świętej a równocześnie swoje życie małżeńskie
czynić Eucharystią.
Pośród Waszych pracowitych
dni znajdujcie też czas na adorację
Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. „Adoracja poza Mszą
Świętą przedłuża i intensyfikuje to,
co się dokonało podczas samej celebracji liturgicznej”.
Siostry i Bracia! Eucharystia
to nie tylko szkoła, ale też źródło
mocy, aby miłować tak, jak Chrystus nas umiłował. W Waszym codziennym, małżeńskim miłowaniu
bądźcie świadkami tej Miłości, która się uobecnia w Eucharystii.
5. Narzeczeni,
bądźcie świadkami Miłości!
A cóż powiedzieć do Was, Młodzi, którzy dopiero myślicie o małżeństwie? Sługa Boży Jan Paweł II
lubił powtarzać, że jesteście nadzieją Kościoła. Tak. Kościół wciąż ma
nadzieję, że świat będzie lepszy,
jeśli zechcecie być pośród świata
świadkami Miłości!
9
BĄDŹMY ŚWIADKAMI MIŁOŚCI
Pokażcie Waszym rówieśnikom,
a przede wszystkim pokażcie sobie
wzajemnie, że wierzycie w wielką,
piękną miłość narzeczeńską i małżeńską oraz że jesteście gotowi o nią
walczyć. O miłość trzeba walczyć!
Nie pozwólcie, aby Wasza miłość
była profanowana przez egoizm
czy poszukiwanie za wszelką cenę
jedynie przyjemności oraz przez
zamknięcie się na życie. „Musicie
od siebie wymagać”, aby nie zbanalizować miłości; aby nie pomylić
jej z przejściowym zauroczeniem
seksualnością człowieka. Musicie
w Waszej miłości wypłynąć na głębię i doświadczyć fascynacji osobą,
zjednoczenia serc i dusz. Na jedność
ciała jest miejsce w małżeństwie.
Nie bójcie się wymagać od tych,
z którymi wiążecie wspólne plany
na przyszłość. Jeśli są godni waszej
miłości – zechcą sprostać wymaganiom, jakie im w imię Prawdy postawicie. Współżycie przedmałżeńskie, wspólne zamieszkanie przed
ślubem, pornografia i rozwiązłość,
nieprzyzwoite rozmowy i filmy –
to wszystko niszczy Waszą miłość
w samym zarodku.
W tym miejscu należy przypomnieć o odpowiedzialności rodzi-
10
ców za właściwe przeżywanie narzeczeństwa przez ich dzieci. Nie
da się z wiarą pogodzić przyzwolenia na grzeszne życie narzeczonych.
6. Zakończenie
Umiłowani w Chrystusie Panu!
Kończąc, pragniemy zwrócić uwagę, na wydany w tym roku przez
Konferencję Episkopatu Polski
dokument pt. „Służyć prawdzie
o małżeństwie i rodzinie”. Bardzo
serdecznie zachęcamy do jego lektury i rozmowy o nim w rodzinach.
Mamy nadzieję, że wielu duszpasterzy zorganizuje w swoich parafiach grupy studyjne, które będą
rozważały ten tekst, szukając w nim
inspiracji do rozwoju i dróg nawrócenia.
Zawierzamy Was Matce Pięknej
Miłości i z serca udzielamy pasterskiego błogosławieństwa.
Podpisali:
Pasterze Kościoła
katolickiego w Polsce
Jasna Góra,
26 listopada 2009 r.
BEZCENNE DOBRO
JĘZYKA OJCZYSTEGO
LIST PASTERSKI EPISKOPATU POLSKI
Umiłowani w Chrystusie Panu! Siostry
i Bracia!
Ewangelia dzisiejszej niedzieli przeniosła nas na wesele do Kany Galilejskiej.
Obecny tam Chrystus ukazał swoją boską moc, zamieniając wodę w wino, aby
w życiu nowożeńców nie zabrakło miłości
i szczęścia. Przez ten pierwszy cud „objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego
uczniowie” (J 2,11).
Przed wiekami zaprosiliśmy na naszą
ziemię Chrystusa, a wraz z Nim Jego Matkę. Nasza Ojczyzna stała się weselną Kaną,
w której dokonuje się cud przemiany ludzkich serc za sprawą Ewangelii, głoszonej
w języku polskim. Wiara chrześcijańska,
wyrażana w ojczystej mowie, zakorzenia się w naszej kulturze, przemienia ją
i kształtuje już od ponad tysiąca lat.
1. Język nośnikiem ojczystej kultury
Język ojczysty to bezcenne dobro każdego narodu. Wyraża się w nim jego zbiorowa pamięć, tradycja, historia i kultura.
Język jednoczy naród, pozwala budować
jego moralną siłę i trwać mimo zmiennych
kolei losu. Jako synteza wartości narodowych stanowi podstawę tożsamości narodu.
Język polski, ukształtowany przez wieki naszych dziejów, należy do narodowej
skarbnicy kultury. Broniliśmy go, gdy był
zagrożony. Po utracie niepodległości zaborcy eliminowali język polski ze szkół
i urzędów. Chcieli w ten sposób zapano-
wać nad społeczeństwem polskim nie tylko politycznie, ale także kulturowo.
Decydującą rolę odegrał wówczas Kościół, który ponad granicami zaborów
jednoczył Polaków przez tę samą wiarę,
kulturę religijną i język. Dziedzictwo polskich poetów i pisarzy wieków średnich,
renesansu i baroku, zostało zachowane
dzięki odwadze duchownych i świeckich,
którzy w liturgii i w codziennym życiu
domowym posługiwali się polską mową,
kultywując pamięć o wspaniałej przeszłości naszej kultury narodowej.
Choć Polska – na skutek wojen, grabieży i zaborów – straciła ogromną część
tworzonych przez wieki dóbr kultury, to
jednak Polacy obronili swoją tożsamość,
a stało się to w znacznej mierze dzięki językowi. Znajdował on najpełniejszy wyraz w twórczości literackiej w kraju i na
emigracji. Wielkie dzieła sztuki rodziły
się pomimo klęski, która nie zdołała złamać ducha narodu umacnianego wiarą
i modlitwą w ojczystym języku. Ojczyzna
bowiem – jak pisała Maria Konopnicka –
„to ta ziemia droga, gdziem ujrzał słońce
i gdziem poznał Boga, gdzie ojciec, bracia
i gdzie matka miła w polskiej mnie mowie
pacierza uczyła”(1).
Wybitna twórczość polskich romantyków, pozytywistów i twórców Młodej
Polski stała się skuteczną bronią w walce
o duchową suwerenność Polaków. Jak bowiem napisał Norwid, „nie miecz, nie tarcza – bronią języka, lecz – arcydzieła”(2).
Literatura przypominała dzieje Polski,
11
BEZCENNE DOBRO JĘZYKA OJCZYSTEGO
uczyła miłości Ojczyzny i zachęcała do
pracy. Dzieła literackie polskich autorów
znalazły uznanie w świecie, czego dowodem były liczne tłumaczenia na inne języki i przyznawane nagrody. Dzięki nim
świat dowiadywał się o Polsce, mimo że
nie było jej na mapach Europy.
Przemoc zaborców okazała się bezsilna wobec naszej kultury. W jej zwycięstwie, dzięki Bożej Opatrzności i pracy
wielu pokoleń, wypełniły się w pewnym
sensie słowa proroka Izajasza z dzisiejszego pierwszego czytania: Nie będą więcej
mówić o tobie „Porzucona”, o krainie twej
już nie powiedzą „Spustoszona” (Iz 62,4).
Nasz naród – jak mówił w UNESCO Jan
Paweł II – przetrwał najstraszniejsze doświadczenia dziejów; wielokrotnie skazywany na śmierć pozostał przy życiu i pozostał sobą pośród rozbiorów i okupacji
w oparciu o własną kulturę, która okazała
się silniejszą potęgą od tych, które chciały
ją zniszczyć.(3)
2. Zagrożenia dla języka
i kultury narodowej
Wraz z rozwojem kultury masowej nasiliły się w ostatnich latach zjawiska degradacji kultury i języka polskiego. W środkach masowego przekazu – w telewizji
i w radiu, w filmach, piosenkach, gazetach
i na forach internetowych – widać wyraźnie upadek języka i obyczaju. Zjawiska te
budzą uzasadniony niepokój.
Współczesny świat, o którym mówi
się, że jest „globalną wioską”, zbyt łatwo
pozwala się zdominować przez negatywny model kultury masowej, narzucany
w radiu i telewizji. Postępująca komputeryzacja społeczeństwa oraz rozwój elektronicznych środków komunikacji często
prowadzą do zubożenia języka. Zjawisko
12
to obejmuje wszystkie grupy społeczne.
Zubożenie języka obserwujemy u dzieci i młodzieży, u dorosłych i starszych,
u polityków i ludzi kultury. Spotykamy
się z nim na ulicy i w tramwaju, w szkole
i w pracy, w gazetach i książkach, w teatrze
i w programach rozrywkowych.
Szczególnie niepokojącym zjawiskiem
jest wulgaryzacja języka i lekceważenie
kultury narodowej. Jesteśmy świadkami
wprowadzania do przestrzeni publicznej
zwrotów prymitywnych i obraźliwych,
niegodnych chrześcijanina i Polaka. Tradycję narodową przedstawia się w sposób
karykaturalny, zaś o bohaterach mówi się
z pogardą. Bolesną i niebezpieczną tego
konsekwencją jest niepokojący brak szacunku dla dziejów i dokonań własnego
narodu.
Profesorowie i wykładowcy wyższych
uczelni podkreślają, że w wyniku obniżania wymagań edukacyjnych w zakresie języka polskiego i historii narodowej,
zanika znajomość przeszłości oraz umiejętność poprawnego mówienia i pisania
w ojczystym języku. Socjologowie zwracają natomiast uwagę, że istnieje wprost
proporcjonalna zależność między agresją
słowną i wulgaryzacją języka a przemocą
fizyczną i wulgarnością zachowań.
3. Obronić język i kulturę polską
Zwracając uwagę na niebezpieczeństwa, dostrzegamy także zjawiska pozytywne. Są pośród nas ludzie i grupy
społeczne, którym leży na sercu dobro ojczystej kultury wyrażanej w języku. Dziękujemy tym polskim twórcom, pisarzom,
poetom, dramaturgom, reżyserom i aktorom, którzy żyjąc dzięki słowu, równocześnie dbają, by ich zamysł i myśl zostały
oddane w piękny, zachwycający sposób,
budujący przestrzeń wzajemnego ubogacenia i dobra. Dziękujemy kapłanom, którzy przekazując Słowo Boże troszczą się
także o językowe piękno przekazu.
Z wdzięcznością myślimy o polonistach, nauczycielach akademickich i szkolnych, którzy starają się przekazać nie
częściową jedynie, lecz pełną znajomość
języka polskiego oraz obudzić zainteresowanie lekturą arcydzieł literatury polskiej.
Pamiętamy również o bibliotekarzach,
którzy wiele wysiłku wkładają w promowanie polskiej literatury i jej twórców
przez organizowanie wystaw, konkursów,
lekcji bibliotecznych, spotkań autorskich
czy dyskusyjnych klubów czytelników.
Godne podkreślenia są takie inicjatywy krajowe, jak chociażby coroczny plebiscyt na „Mistrza Mowy Polskiej” – osobę,
która w życiu publicznym posługuje się
wzorową polszczyzną. Na uwagę zasługuje „Dyktando Ogólnopolskie,” które
już od dziesięciu lat gromadzi entuzjastów
języka polskiego. Wiele dobrego w rozwój
psychiczny, intelektualny i moralny najmłodszego pokolenia Polaków wnosi też
kampania społeczna „Cała Polska czyta
dzieciom”.
Z serdecznym podziękowaniem zwracamy się do tych rodzin, które pomimo
trudności troszczą się o wychowanie dzieci w naszej bogatej kulturze chrześcijańskiej i dbają o piękno języka polskiego.
Zachęcamy wszystkie rodziny, by były
szkołą posługiwania się językiem szacunku, prawdy, dobra i miłości.
Jednocześnie kierujemy apel do
wszystkich Polaków, w kraju i za granicą,
aby zaangażowali się w inicjatywy zmierzające do obrony kultury i piękna polszczyzny. Jego motywacją powinno być
poczucie godności osobistej, szacunek
dla samego siebie, dla naszych bliźnich,
dla kraju ojczystego i jego kultury, która
ujmuje i budzi uznanie poznających ją cudzoziemców.
„Wyrazem naszego szacunku do człowieka – mówił kiedyś Sługa Boży Kard.
Stefan Wyszyński – jest posługiwanie się
mową ojczystą, przemawianie językiem
czystym, pięknym, takim, który jak czerpak umie z myśli ludzkiej wziąć całą treść,
by zamknąć ją w słowie. A co nie da się zamknąć w słowie, będzie się obficie przelewało, tworząc więź słów z myślą i duchem,
ducha z miłością. Dopiero wtedy będzie to
poezja, będzie to kultura, będzie to słowo
pożywne jak pokarm. Takie właśnie słowo
potrzebne jest współcześnie”.(4)
Niech więc mówienie na co dzień
pięknym językiem polskim stanie się troską nas wszystkich, a szczególnie osób
publicznych na każdym poziomie i stanowisku. Od gminnego samorządu do
ministerstwa, a szczególnie w radiu i w telewizji; także w domu i na ulicy.
Wzorem niech będzie dla nas Czcigodny Sługa Boży Jan Paweł II, niezrównany
Mistrz polskiej mowy, który pięknym językiem mówił do nas przez całe lata jako
Piotr naszych czasów, przypominając
o wzajemnej miłości i pojednaniu, o wierności Bogu i człowiekowi.
Wszystkim, którzy podejmują szlachetny wysiłek moralnego odrodzenia naszej
Ojczyzny i tworzenia, w duchu Ewangelii,
kultury życia codziennego, godnej człowieka, Polaka i chrześcijanina, udzielamy
Bożego błogosławieństwa.
Podpisali:
Pasterze Kościoła Katolickiego
w Polsce
Jasna Góra,
26 listopada 2009 r.
13
PARAFIALNE SPOTKANIE
OPŁATKOWE
Niedziela Chrztu Pańskiego kończy
okres Bożego Narodzenia, ale w tradycji polskiej kolędy śpiewamy do święta
Ofiarowania Pańskiego zwanego popularnie Matki Bożej Gromnicznej.
W tę właśnie niedzielę 10 stycznia
2010 roku Ks. Proboszcz zaprosił Parafian na Opłatek i wspólne kolędowanie.
Naszą uroczystość rozpoczęliśmy w kościele Nieszporami, w których zamiast
Psalmów śpiewaliśmy kolędy na przemian z chórem parafialnym, po czym
przed wystawionym w monstrancji Panem Jezusem, modliliśmy się o Boże błogosławieństwo w Nowym Roku Pańskim
2010.
Ubogaceni duchowo zeszliśmy do
salki oratoryjnej gdzie czekały na nas stoły suto zastawione słodkościami i owoca-
14
mi. Ks. Proboszcz w imieniu wszystkich
Duszpasterzy pracujących w parafii złożył życzenia a przedstawicielka grupy
Siloe przekazała życzenia dla Kapłanów.
Bardzo miła niespodzianka czekała na
nas, gdy do salki weszła grupa kolędnicza z siostrą Anitą. Dziewczęta przedstawiły krótki program zakończony kolędą
po czym jak nakazuje tradycja zebrały
datki, które zostaną przekazane na rzecz
dzieci z terenów misyjnych.
Gromkie brawa żegnały młodych kolędników.
Jak w dzień Wigilijny rodzina dzieli się Opłatkiem tak też i my wzięliśmy
do rąk śnieżnobiały opłatek, aby złożyć
życzenia. Liczna rodzina parafialna to i
czas składania życzeń trwał o wiele dłużej. Była to wspaniała okazja do bliższe-
go poznania się.
Zasiedliśmy do stołów, by przy kawie
lub herbacie oraz smakowitymi ciasteczkami, kontynuować rozmowy.
Towarzyszyły nam nagrania kolęd, a
potem i my włączyliśmy się do śpiewu.
Szkoda, że było nas mało. Być może
pogoda niezachęcająca do wyjścia z ciepłego domu była tego przyczyną. Za rok
będzie nas więcej!
Dziękując Ks. Proboszczowi za zorganizowanie tej pięknej uroczystości nie
mogę pominąć Pań, które przygotowały
salkę, smakowitości i posługiwały nam,
by nikomu niczego nie brakowało. Bóg
Wam zapłać!!
SB
15
PARAFIALNE SPOTKANIE OPŁATKOWE
16
17
PARAFIALNE SPOTKANIE OPŁATKOWE
18
19
KOLĘDNICY
10 stycznia br po raz pierwszy w naszej parafii Kolędnicy Misyjni udali się
z kolędą do mieszkań, w których czekali na nas Ludzie o Wielkich Sercach. Zgotowali dla nas tak miłe i słodkie powitania dzięki czemu kolęda zakończyła się
z 1,5h poślizgiem. Kolędnicy chcieli podzielić się z innymi radością Bożego Narodzenia ale i ziarnem nadzieli na lepsze dni dla dzieci z odległego Pakistanu.
Pragniemy z głębi serc podziękować za każdy uśmiech, radość,
życzliwość, słodkości, gościnę oraz hojność.
Zebraliśmy kwotę w wysokości 702,50 PLN.
Niezapomniane było kolędowanie na Opłatku Parafialnym gdzie problemem
największym okazała się za mała skarbonka – na przyszły rok postaramy się
o większą. Kolejnym zmartwieniem tym razem dla siostry był sombrero – w niektóre drzwi wchodziła bokiem.
Jako jeszcze niedoświadczeni w kwestii kolędowania chcieliśmy po trochu objąć naszych parafian rozsianych po różnych ulicach: Bałuckiego, Barskiej, Pułaskiego, Szwedzkiej oraz Ceglarskiej, dlatego czas nie pozwolił by dotrzeć do każdego. Chcemy przeprosić Wszystkich, do których nie zdążyliśmy w tym roku.
Kolędowanie przyniosło nam wiele radości i mamy nadzieję, że w przyszłym
roku spotkamy się ponownie.
20
21
TYDZIEŃ MODLITW O JEDNOŚĆ CHRZEŚCIJAN
W KRAKOWIE
17 – 24 stycznia 2010:
Wy jesteście tego świadkami (Łk 24, 48)
Środa 13 I 2010, g. 18.00
Klub Inteligencji Katolickiej, ul Sienna 5, I p.
Debata „Ekumenizm po domowemu. Małżeństwo i rodzina chrześcijan
różnych wyznań”.
Prowadzenie: dr Marek Kita (UPJPII) .
PROGRAM NABOŻEŃSTW EKUMENICZNYCH
W KRAKOWIE
Niedziela – 10 I 2010, g. 16.00
w kościele św. Klemensa w Wieliczce, ul. Zamkowa 7
z udziałem przedstawicieli Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego
UROCZYSTE ROZPOCZĘCIE
TYGODNIA MODLITW O JEDNOŚĆ CHRZEŚCIJAN
Niedziela – 17 I 2010, g. 10.00
Liturgia święta i nabożeństwo z udziałem przedstawicieli
innych Kościołów
w cerkwi prawosławnej przy ul. Szpitalnej 24
– w kościele Sióstr Norbertanek
ul. Kościuszki 88 – g. 19.00
z udziałem przedstawicieli Kościoła Prawosławnego
Poniedziałek – 18 I 2010
– w kościele św. Jadwigi Królowej
ul. Łokietka 60 – g. 17.00
z udziałem przedstawicieli Kościoła Chrześcijan Baptystów
– w kościele św. Judy Tadeusza (Czyżyny)
ul. Wężyka 6 - g. 17.00
z udziałem przedstawicieli Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego
– w kościele św. Floriana
ul. Warszawska 1 c – g. 18.00
z udziałem przedstawicieli Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego
22
– w kościele św. Szczepana
ul. Sienkiewicza 19 – g. 18.00
z udziałem przedstawicieli Kościoła Polskokatolickiego
– w bazylice Ojców Franciszkanów
ul. Franciszkańska – g. 17.15
z udziałem przedstawicieli Starokatolickiego Kościoła Mariawitów
Wtorek – 19 I 2010 g.17.00
w kościele ewangelicko-augsburskim św. Marcina
ul. Grodzka 56
Środa – 20 I 2010 g.17.00
w kaplicy Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego
ul. Długa 3
Czwartek – 21 I 2010 g.17.00
w kaplicy Kościoła Chrześcijan Baptystów
ul. Wyspiańskiego 4
Piątek – 22 I 2010 g.17.00
w kościele polskokatolickim
ul. Friedleina 8
Sobota – 23 I 2010 g.17.00
Kościół Starokatolicki Mariawitów - gościnnie w kościele ewang.augsburskim św. Marcina
ul. Grodzka 56
UROCZYSTE ZAKOŃCZENIE
TYGODNIA EKUMENICZNEGO
Niedziela – 24 I 2010, g. 17.00
bazylika Ojców Dominikanów przy ul. Stolarskiej 12
Ekumeniczne nabożeństwo Słowa Bożego i Msza święta
pod przewodnictwem JE Księdza Kardynała Stanisława Dziwisza
Po Mszy świętej w kapitularzu odbędzie się projekcja filmu Wyzwanie islamu (Net for God), prezentującego postać Brata Andrew, kaznodziei ewangelickiego, prowadzącego obecnie misję wśród muzułmanów.
Na film oraz skromny poczęstunek na krużgankach zapraszają Wspólnota
Chemin Neuf i Międzynarodowa Fraternia Ekumeniczna.
23
Z ŻYCIA KOŚCIOŁA W POLSCE
W przeddzień Tygodnia Modlitw
o Jedność Chrześcijan:
Dziękczynienie za ekumeniczne
spotkanie młodych
W Taizé czujemy się blisko tych
chrześcijan, którzy dążą do pojednania – mówił do 30 tys. młodzieży zgromadzonej na przełomie roku w Poznaniu brat Alois. W niedzielę Wspólnota
z Taizé podziękuje za 32. Europejskie
Spotkanie Młodych.
Młodzi Wielkopolanie, wolontariusze i rodziny, które użyczyły gościny
przybyłym do Poznania, wezmą udział
w modlitwie dziękczynnej za 32. Europejskie Spotkanie Młodych. Odbędzie
się ona w niedzielę, 17 stycznia, o godz.
15.00 w kościele pw. Nawiedzenia NMP
na os. Bohaterów II Wojny Światowej
w Poznaniu. Modlitwę poprowadzą bracia z Taizé, będzie w niej uczestniczył
arcybiskup Stanisław Gądecki, metropolita poznański.
32. Europejskie Spotkanie Młodych
odbyło się na zaproszenie Arcybiskupa
Poznańskiego i Prezydenta Poznania,
a także Poznańskiej Grupy Ekumenicznej. Od 28 grudnia 2009 do 2 stycznia
2010 r. w Poznaniu zgromadziło się 30
tys. młodzieży.
Brat Alois, przeor wspólnoty ekumenicznej z Taizé podkreślił w jednym
z rozważań podczas wieczornej modlitwy z młodymi, że „pilnym wyzwaniem
jest pojednanie między wyznaniami,
ale także pojednanie wewnątrz każdego
z Kościołów”. Przywołując słowa Jana
24
Pawła II: „Miejcie odwagę żyć dla miłości”, podkreślił, że papież zawsze wspierał Wspólnotę z Taizé w zaangażowaniu
w pracę z młodymi ludźmi i w dążeniu
do pojednania chrześcijan.
„Brat Roger, założyciel ekumenicznej
Wspólnoty z Taizé, jasno zdawał sobie
sprawę z tego, że dla tej wielkiej rodziny młodych problemem pozostają podziały istniejące wewnątrz chrześcijaństwa” – zwrócił na to uwagę metropolita
poznański abp Stanisław Gądecki. Jak
dodał, br. Roger „był jednocześnie przekonany, że tylko taki ekumenizm, który
żywi się Słowem Bożym, sprawowaniem
Eucharystii, modlitwą i kontemplacją
zdoła połączyć chrześcijan w jedności,
jakiej pragnął Chrystus”. Abp Gądecki
przypomniał, że w liturgii starożytnego
Kościoła biskup wołał kiedyś po homilii:
„Conversi ad Dominum”. Po tych słowach wszyscy wierni wstawali i zwracali
się w kierunku Wschodu, czyli w kierunku Chrystusa. „Tak, tylko wspólne
spojrzenie na Chrystusa pomoże nam
odnaleźć upragnioną jedność” – podsumował abp Gądecki.
Misjonarze pionierami jedności
chrześcijan
Można mówić o istniejącej niegdyś
rywalizacji między misjonarzami, wysyłanymi z różnych Kościołów, ale to
właśnie oni byli pierwszymi, którzy
zrozumieli, jaką tragedią jest podział
w chrześcijaństwie.
Światowa Konferencja Misyjna, która odbywała się w Edynburgu w 1910 r.,
uznawana jest za początek nowoczesnego ruchu ekumenicznego. Misjonarze
zwrócili uwagę, że trudno nauczać o pojednaniu w Jezusie Chrystusie, gdy ci,
którzy powinni tworzyć jedność przez
chrzest, kłócą się lub walczą między
sobą. W nawiązaniu do setnej rocznicy tego spotkania Kościoły szwedzkie
przygotowały materiały, które na całym
świecie będą rozważane podczas Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.
Rozpocznie się on w poniedziałek, 18
stycznia, i zakończy w święto Nawrócenia św. Pawła, 25 stycznia.
Słowa zmartwychwstałego Jezusa,
rozważane w trakcie ekumenicznych
nabożeństw, mają zachęcić do wzmożenia działalności misyjnej, w nadziei, że
ożywi ona zarazem dążenie do odbudowy jedności Kościoła. Na to, „aby każdy wierzący w Chrystusa uświadomił
sobie, że jedność wszystkich chrześcijan
stanowi konieczny warunek skuteczniejszego głoszenia Ewangelii” zwraca
uwagę papież Benedykt XVI w podanej
na styczeń intencji misyjnej Apostolstwa
Modlitwy.
„Jesteśmy przekonani o tym, że rozpoczęte trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa stworzy możliwości przezwyciężenia podziałów, by Ewangelia mogła być
jeszcze skuteczniej zwiastowana i urzeczywistniana w życiu jednostek i całego Kościoła w naszym kraju” – piszą
przedstawiciele Polskiej Rady Ekumenicznej i Rady ds. Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski, zachęcając do
licznego udziału duchownych i wiernych w nabożeństwach oraz „zbratania
serc uczestników ekumenicznych modłów z różnych Kościołów chrześcijańskich”.
Po raz trzynasty w historii polskiego
ekumenizmu opublikowano wspólną
broszurę na Tydzień Modlitw o Jedność
Chrześcijan. Zawiera ona teksty nowotestamentowe, psalmy oraz fragmenty ksiąg dydaktycznych, pochodzące
z ekumenicznego przekładu zaakceptowanego przez 11 Kościołów w Polsce,
oraz rozważania biblijne opracowane
tym razem przez przedstawicieli Kościoła Rzymskokatolickiego.
W poszczególnych dniach Tygodnia
Modlitw o Jedność Chrześcijan będą
rozważane fragmenty Ewangelii św.
Łukasza (rozdz. 24,1-53), a hasłem przewodnim są słowa: „Wy jesteście tego
świadkami”. Historie biblijne mówią
o ludziach, którzy spotkali zmartwychwstałego Chrystusa i zostali wysłani, by
głosić to, co widzieli. – I chociaż świadectwo Marii Magdaleny, Piotra czy też
uczniów z Emaus wyrażone jest nieco
inaczej, to przecież każde z nich wskazuje na zwycięstwo Jezusa Chrystusa
nad potęgą śmierci. Tak i Kościoły, chociaż nieraz mówią w bardzo specyficzny
sposób, powinny mówić o zwycięstwie
Chrystusa – zwycięstwie nie tylko nad
śmiercią, ale i nad naszymi, ludzkimi
podziałami – podkreśla ks. Wawrzyniec
Markowski z Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego.
Stulecie Konferencji Misyjnej będzie
uczczone w czerwcu 2010 r. Szczegółowe
25
Z ŻYCIA KOŚCIOŁA W POLSCE
informacje można znaleźć na stronie internetowej www.edinburgh2010.org/.
Głosić ewangelię solidarności
Na potrzeby i problemy małoletnich migrantów zwraca uwagę Benedykt XVI w tegorocznym orędziu na
Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy,
który przypada 17 stycznia. W Polsce
konferencję z tej okazji organizuje Instytut Duszpasterstwa Emigracyjnego.
„Małoletni migranci i uchodźcy” to
temat tegorocznego orędzia Benedykta XVI na Światowy Dzień Migranta
i Uchodźcy. Jak podkreśla Ojciec Święty
to właśnie dzieci potrzebują najbardziej
środowiska społecznego, które umożliwia i wspiera ich rozwój fizyczny, kulturalny, duchowy i moralny. Benedykt
XVI zachęca, by zaradzić potrzebom
dzieci migrantów, okazując im gościnność i podejmując odpowiednie inicjatywy w swoich środowiskach. Cały tekst
Orędzia opublikujemy w najbliższym
numerze.
Na pomoc Haiti
Caritas Polska i polska sekcja Pomocy Kościołowi w Potrzebie apelują o wsparcie dla poszkodowanych
mieszkańców Haiti.
W odpowiedzi na apel Benedykta
XVI Caritas Polska wzywa o pomoc dla
ofiar najsilniejszego od 200 lat trzęsienia
ziemi na Haiti. - Brakuje wody, żywności, schronienia. Mieszkańcy Haiti
26
nadal są w szoku; szukają swoich bliskich w gruzach gołymi rękami – donosi
Karel Zelenka z regionalnego biura Caritas USA na Haiti.
Caritas Polska pozostaje w stałym
kontakcie z przedstawicielami Caritas
Internationalis, którzy udali się na miejsce tragedii w celu koordynacji pomocy.
Uruchomiliśmy specjalny numer
konta, na który można dokonywać
wpłat. Zebrane środki zostaną przekazane do Caritas Haiti na zakup lekarstw,
żywności i środków opatrunkowych mówi ks. Marcin Brzeziński, zastępca
dyrektora Caritas Polska. Osoby, które chcą włączyć się w pomoc dla ofiar
trzęsienia ziemi, mogą również wysyłać
SMS na numer 72052.
Osoby i instytucje, które chcą wspomóc akcję pomocy poszkodowanym
mogą dokonywać wpłat na konto:
CARITAS POLSKA ul. Skwer Kard.
Wyszyńskiego 9, 01-015 Warszawa
Bank PKO BP S.A.
70 1020 1013 0000 0102 0002 6526
Bank Millenium S.A.
77 1160 2202 0000 0000 3436 4384
z dopiskiem: HAITI
WYŚLIJ
SMS
O
TREŚCI
„POMAGAM” NA NUMER 72052,
koszt 2,44 zł z VAT.
Darowizny w walutach obcych
można przekazywać na następujące
konta:
Bank Millenium S.A. al. Jerozolimskie
133, 02-304 Warszawa
S.W.I.F.T. BIGBPLPWXXX
euro (EUR):
PL 23 1160 2202 0000 0000 3436 4677
dolar amerykański (USD):
PL 57 1160 2202 0000 0000 6663 1212
funt brytyjski (GBP):
PL 36 1160 2202 0000 0000 7232 7236
z dopiskiem: HAITICar.
POMOC KOŚCIOŁOWI
W POTRZEBIE
Haiti pozostaje priorytetem dla Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie jako kraj, który od lat doświadcza
tak wielu klęsk żywiołowych i konfliktów. Od 2005 r. PKWP przekazała na
rozwój ubogiego Kościoła na Haiti 10,5
mln zł.
Pomoc Kościołowi w Potrzebie otrzymała list zakonnika o. Maurice, który
przeżył trzęsienie ziemi. „Mam nadzieję, że świat okaże swoją hojność i bardzo
szybko dotrze pomoc od społeczności
międzynarodowej. Port-au-Prince może
być odbudowane, ale najpierw musimy
uratować jego mieszkańców” - pisze zakonnik.
Prosimy o wpłaty z dopiskiem
„HAITI” na konto:
ING Bank Śląski o/Warszawa
31 1050 1025 1000 0022 8674 7759.
Pomoc Kościołowi w Potrzebie prosi również o modlitwę za poszkodowanych i ofiary trzęsienia ziemi.
Pomoc Kościołowi w Potrzebie próbuje skontaktować się z biskupami Haiti, chce dowiedzieć się czego potrzebują
najpilniej. Niestety, jest to niemożliwe,
ponieważ nie ma łączności z Haiti.
Missionary International Service
News Agency (MISNA) potwierdziła,
że arcybiskup Port-au-Prince, prałat
Joseph Serge Miot jest jedną z wielu
ofiar trzęsienia ziemi, jego ciało zostało znalezione w ruinach biskupstwa.
Arcybiskup był stypendystą Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie. Wśród ostatnich doniesień pojawia
się wiadomość, wprawdzie jeszcze nie
potwierdzona, że seminarium w Port-au-Prince jest bardzo poważnie zniszczone. Los kleryków jest nieznany.
Również pojawiła się wiadomość, że Wikariusz Generalny diecezji, ksiądz prałat
Benoit, został również odnotowany jako
zaginiony.
Regina Lynch, dyrektor ds. projektów w centrali Pomoc Kościołowi w Potrzebie, powiedziała: „Nasze serca w tej
chwili kierują się do ludzi na Haiti. Robimy wszystko, co w naszej mocy, aby
nawiązać kontakt z naszymi koordynatorami w tym kraju, ale utrudnienia
w komunikacji uniemożliwiają nam
działanie. W tej jakże bolesnej chwili,
jest bardzo ważne, aby każdy z nas obejmował wszystkich mieszkańców Haiti
modlitwą. Modlimy się, aby Bóg ukoił
ból tych ludzi w tej bardzo, bardzo trudnej sytuacji. Jak tylko otrzymamy aktualne informacje, wyślemy natychmiast
pomoc”.
Zauważając, że Haiti jest jednym
z najbiedniejszych krajów na zachodniej półkuli, dodała: „Oczywiście, dzięki
hojności naszych darczyńców, jesteśmy
w stanie zapewnić długoterminową pomocy w celu umożliwienia odbudowy
Kościoła i jego struktur”.
JK na podstawie materiałów
z Biura Prasowego KEP.
27
XIII DZIEŃ JUDAIZMU
W KOŚCIELE KATOLICKIM W POLSCE
Kościół nie zawróci z drogi
pojednania między chrześcijanami i Żydami – powiedział Benedykt XVI podczas spotkania
ze wspólnotą żydowską w Wielkim Rabinacie Izraela w 2009 r.
Dzień Judaizmu obchodzony
w Kościele katolickim w Polsce
już po raz 13. jest jedną z dróg
wzajemnego zrozumienia i poszanowania.
Wspólne korzenie chrześcijan
i żydów sięgają zarania dziejów
Zbawienia, u których początku
jest postać Abrahama. Głównym
hasłem tegorocznego Dnia Judaizmu obchodzonego 17 stycznia
są słowa z Księgi Rodzaju o wezwaniu Abrahama do wyjścia ze
swojej Ojczyzny („Wyjdź z twojej
ziemi rodzinnej i z domu twego
ojca do kraju, który ci ukażę” Rdz
12, 1). Jak zauważa przewodniczący Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Dialogu Religijnego bp Mieczysław Cisło, należy je
odczytywać jako wezwanie Boga
do każdego chrześcijanina, żeby
pokonywał granice uprzedzeń,
barier i murów jakie dzielą ludzi,
„[...] żebyśmy byli jedno na tyle,
na ile możemy być jedno, pozostając w granicach swojej własnej
tożsamości”.
Tegoroczne,
ogólnopolskie
uroczystości związane z XIII Dniem
Judaizmu odbędą się w Tarnowie.
Wypełnią je wspólne modlitwy,
rozważania Pisma Świętego, dyskusje oraz wydarzenia kulturalne.
Katolicy i żydzi modlić się będą
wspólnie w miejscu, gdzie stała niegdyś synagoga, na Starym
Mieście w Tarnowie oraz na żydowskim cmentarzu. W katedrze
tarnowskiej, podczas nabożeństwa Słowa Bożego, czytania z Pisma Świętego komentować będą
rabin i katolicki wykładowca biblistyki. W panelu dyskusyjnym wezmą udział rabin, przewodniczący
związku gmin żydowskich, dwóch
biskupów i ambasador Izraela.
Podczas obchodów Dnia Judaizmu będzie można obejrzeć
film i wystawę fotografii synagog
oraz cmentarzy żydowskich Galicji oraz wysłuchać dwóch koncertów. W czasie jednego z nich
nastąpi uroczyste nadanie tytułu
Człowiek Pojednania za 2009 rok
dr. Alonowi Goshen-Gottsteinowi,
żydowskiemu teologowi, jednemu
z czołowych uczestników i animatorów dialogu międzyreligijnego
w skali międzynarodowej, założycielowi Międzyreligijnego Instytutu Eliasza. Tytuł przyznawany jest
przez Polską Radę Chrześcijan
i Żydów.
„Spotkania z wierzącymi Żydami uświadamiają nam coraz bardziej jeszcze jedną naszą wspólną
odpowiedzialność, mianowicie,
tę za losy religii objawionej na
kontynencie europejskim, zdominowanym coraz bardziej przez
agresywny laicyzm” – napisał
przewodniczący Rady Konferencji
Episkopatu Polski ds. Dialogu Religijnego i przewodniczący Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem bp
Mieczysław Cisło w słowie z okazji
XIII Dnia Judaizmu.
Komitet ds. Dialogu z Judaizmem przy KEP, jak co roku,
przygotował na ten dzień materiały liturgiczne w postaci dodatku do Biuletynu Ekumenicznego
z przedmową przewodniczącego
Komitetu, z czytaniami biblijnymi
na liturgię Słowa oraz z homilią
i modlitwą wiernych. Komitet zachęca duchownych i świeckich
do wykorzystania możliwości jaką
jest Ogólnopolski Dzień Judaizmu
i włączenia się w tę inicjatywę.
„Założeniem Dnia Judaizmu
jest kształtowanie świadomości
naszych korzeni, które są judaistyczne. Chrześcijaństwo wyrasta z Izraela” – mówi bp Mieczysław Cisło. Podkreśla, że judaizm
i chrześcijaństwo nie są dwoma
zupełnie sobie obcymi światami,
ale są to środowiska organicznie
ze sobą związane, „które dzisiaj
idą trochę różną drogą, ale zmierzają do tego samego celu”.
Dzień Judaizmu pomaga nam
zrozumieć i odkryć, że dzięki
wspólnym
chrześcijańsko-żydowskim spotkaniom, jak ujmuje
to Benedykt XVI w przemówieniu
wygłoszonym w Jerozolimie „wspólnie możemy głosić, że Bóg
istnieje, że można Go poznać, że
On stworzył ziemię i że my jesteśmy Jego stworzeniami”.
Biuro Prasowe KEP 2010
28
29
DZIĘKUJĘ
PROSZĘ
Jeżeli po przeczytaniu Dziękuję – Proszę zrodzi się w nas potrzeba serca aby
podzielić się z kimś potrzebującym, aby zaspokoić czyjąś prośbę to wystarczy
tylko podejść do punktu odzieży u p. Halinki, w naszej parafii i pozostawić
tam to czym chcemy się podzielić. Można tam również pozostawić informację
o innych rzeczach, którymi chcielibyśmy się podzielić. Jeżeli prośba będzie
dotyczyła pieniędzy, to można je w kopercie opisanej dla kogo pozostawić
w zakrystii naszego kościoła lub w kancelarii parafialnej.
Prosimy:
• łóżeczka dziecięce,
• lodówkę, 2 kuchenki gazowe 4
palnikowe z piekarnikiem, szafkę pod zlew, sztućce,
• kuchenkę gazową,
• śpiwory,
• koce,
• karimaty.
• obuwie męskie,
• odkurzacze,
• meblościanki pokojowe, półki na
książki, tapczany, łóżka,
• dywany i wykładziny dywanowe,
• stoły, ławy, krzesła i fotele pokojowe,
• wszystkie zbędne w domu rzeczy typu: odzież, obuwie, artykuły gospodarstwa domowego,
ręczniki, firanki, zasłony, meble,
koce, zabawki dla dzieci, sprzęt
sportowy, itp.,
Oferujemy:
Parafia św. Stanisława Kostki
ul. Konfederacka 6
30-306 Kraków
OFIARA NA OGRZEWANIE KOŚCIOŁA
Imię i nazwisko ..............................................................................................
• odzież dziecięcą i młodzieżową,
• odzież dla dorosłych,
ul. ..................................................................................................................
Dziękujemy za:
Kwota: ...........................................................................................................
• wszystkie przekazane rzeczy,
Można również złożyć ofiarę wpłacając na konto Parafii.
Za złożone ofiary serdecznie dziękujemy.
Bank PeKaO S.A. II Oddział w Krakowie, ul Kapelanka 1
Nr konta: 55 1240 1444 1111 0000 0937 1431
Kontakt z Zespołem Charytatywnym poprzez Kancelarię Parafialną
lub zakrystię lub panie w punkcie odzieży tel.: 012 266 71 89, 601 182 038,
510 500 519. Przyjmowanie rzeczy odbywa się w poniedziałki od 17.00 do
18.00, a wydawanie w czwartki od 17.00 do 18.00. Prosimy o przynoszenie
rzeczy czystych i sprawnych.
30
31
Kącik dla dzieci
Drogie Dzieci
Tego roku tak się składa, że znowu mamy wolny od zajęć szkolnych
czas - to ferie.
Ale uwaga mamy w tym czasie ważne wydarzenia o których nam nie
wolno zapomnieć.
To DZIEŃ BABCI – 21 stycznia i DZIEŃ DZIADKA – 22 stycznia.
Tym razem Wasze koleżanki i koledzy z Ośrodka Szkolno – Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących pragną podzielić się tym
co serce im dyktuje i co chcą powiedzieć swojej babci i dziadkowi.
Kasia:
Babunia jest dla mnie po Mamusi najważniejszą osobą na świecie. Pomaga mi w matematyce, gotuje mi obiady, modli się ze mną, uczy mnie jak
kochać Boga i ludzi. Wiem, że bardzo mnie kocha.
Babuniu z okazji Twojego święta życzę Ci żebyś była zawsze uśmiechnięta. Ty wiesz pewnie, że bardzo Cię kochamy. Życzymy Tobie byś żyła
i była przy nas bardzo długo.
Dziadek jest dla mnie moim najlepszym wsparciem. On zawsze pyta
się: „jak było w szkole, dostałaś jakąś ocenę”. Dziadek zawsze kiedy Go
poproszę trzyma za mnie kciuki, modli się żeby mi dobrze poszło. Zawsze
w soboty oglądamy razem „Ziarno”, słuchamy audycji w „Radiu Maryja”,
czyta ze mną książki. Bardzo dużo czasu poświęca mi. Kocham go i wiem,
że On też mnie kocha.
Dziadku, z okazji Twojego święta życzę Ci byś był zawsze takim fajnym
jak jesteś, abyś nas kochał tak jak kochasz. Nigdy Cię nie opuścimy do
końca życia.
Dominik:
Babcia jest dla mnie ważną osobą, która uczy mnie strych dziejów religii. Dziadek opowiada co ludzie przeżywali w czasie wojny, jak się modlili
itd… Kocham Go bardzo.
Kochana Babciu chcę Cię bardzo pozdrowić gdyż wiem, że masz kłopoty ze zdrowiem. Życzę Ci zdrowia i radości ze mnie i mojego brata.
32
Kochany Dziadku życzę Ci byś był zdrowy, żebyś mniej się denerwował,
bo Ci skacze ciśnienie, co jest w Twoim przypadku złe. Kocham Cię bardzo.
Malwina:
Babcia i dziadek to rodzice naszych rodziców. Są dla mnie bardzo
uczynni. Z dziadkiem lubię chodzić na wycieczki, a z babcią lubię bawić
się, żartować i pomagać jej. Jak coś zbroję to najlepiej schronić się u babci
i dziadka – Oni mnie obronią. Bardzo kocham dziadziusia Stasia i babcie:
Gosię i Misię.
Życzę mojej babci zdrowia i uśmiechu, sto lat.
Kochany dziadku życzę Ci zdrowia i tego co chciałbyś od Boga.
Bartek:
Babcia jest Mamą mojej Mamy i Taty.
Życzę Jej zdrowia, długiego życia, a po życiu pójścia do nieba.
Dziadek jest dla mnie kimś więcej niż tylko dziadkiem. Za życia był moim
pocieszeniem, a teraz jak Go nie ma to czuję, że jednak stoi obok mnie.
Myślę, że jest także z Mamą i Babcią.
Życzę Mu, żeby był jak najbliżej Boga.
Kasia M:
Babcia z dziadkiem są dla mnie żyjącymi najstarszymi członkami rodziny, którzy zawsze mają humor i zawsze wieżą, że ich wnuki poradzą sobie
w życiu.
Kochana Babciu życzę Ci zdrowia, szczęścia, pomyślności i wiecznej
radości oraz długiego i szczęśliwego życia.
Kochany Dziadku życzę Ci dużo szczęścia, kasy, radości, jak najdłuższej
pracy leśniczówce wszystkiego co zapragniesz.
Patrycja:
Moi dziadkowie to rodzice moich rodziców. Są Oni moją najbliższą rodziną. Mam dwie babcie. Z babcią Gosią utrzymuję częsty kontakt i jest
dla mnie najważniejszą i najukochańszą pod słońcem. Przychodzi do nas
codziennie. Uwielbia nas rozpieszczać i robić nam mnóstwo rozmaitych
niespodzianek. Jest to bardzo dobry człowiek, ma bardzo dobre serduszko, jest zawsze otwarta na pomoc nam wszystkim.
Kochana babciu, życzę Ci przede wszystkim zdrowia, pogody ducha,
żebyś była taką pogodną, kochaną i uśmiechniętą jak do tej pory.
33
TYDZIEŃ W MODLITWIE
17 I 2010 – 2 Niedziela Zwykła,
Czyt.: Iz 62, 1-5;
PS 96, 1-2. 3 i 7b-8a. 9-10ac;
1 Kor 12, 4-11; J 2, 1-12;
· w int. śp. Stanisława Fiołka (grego700
riańska),
830
· w int. śp. Jana Piekło (gregoriańska),
· w int. śp. Barbary Kudelskiej,
1000 · w int. śp. Eugenii i Józefa Szelągów,
· w int. śp. zmarłych z rodzin Habrów
i Sojów,
· w int. śp. Anny Ciężkal (gregoriańska),
1130 · w intencji Parafian,
1300 · w int. śp. Henrietty,
· w intencji Małgorzaty i Elżbiety oraz
ich rodzin, o zdrowie i Boże błogosławieństwo,
1800 · w int. śp. Marka Kosieradzkiego (gregoriańska),
19 I 2010
Wspomnienie św. Józefa Sebastiana
Pelczara, biskupa,
Czyt.: 1 Sm 16, 1-13;
Ps 89, 20. 21-22. 27-28;
Mk 2, 23-28;
· w int. śp. Stanisława Fiołka (grego700
riańska),
· w int. śp. Jana Piekło (gregoriańska),
· w int. śp. Marka Zająca, od rodziny
Zająców z Marcyporęby,
· w int. śp. Zofii Smoter, od Aleksandra
Smotera z rodziną,
800
· w int. śp. Anny Ciężkal (gregoriańska),
1800 · w intencji dziękczynnej za otrzymanie
pracy,
· w int. śp. Marka Kosieradzkiego (gregoriańska),
· w int. śp. Tadeusza w 22 rocz. śm.,
· w intencji żony, mamy i babci Ewy,
o zdrowie, błogosławieństwo Boże
i opiekę Matki Bożej Wspomożycielki
Wiernych, w 60 rocz. urodzin,
21 I 2010
Wspomnienie św. Agnieszki,
dziewicy i męczennicy,
Czyt.: 1 Sm 18, 6-9; 19, 1-7;
Ps 56, 2-3. 9-10. 12-13; Mk 3, 7-12;
· w int. śp. Stanisława Fiołka (grego700
riańska),
· w int. śp. Jana Piekło (gregoriańska),
· w int. śp. Marka Zająca, od rodziny
Świerkoszów z Marcyporęby,
· w int. śp. Zofii Smoter, od Aleksandra
Smotera z rodziną,
800
· w int. śp. Anny Ciężkal (gregoriańska),
1800 · w int. śp. Marka Kosieradzkiego (gregoriańska),
23 I 2010
Czyt.: 2 Sm 1, 1-4. 11-12. 19. 23-27;
Ps 80, 2-3. 5-6. 7-8; Mk 3, 20-21;
700
· w int. śp. Stanisława Fiołka (gregoriańska),
· w int. śp. Jana Piekło (gregoriańska),
· w int. śp. Anny Ciężkal (gregoriań800
ska),
· w int. śp. Wiesława Teleja w 2 rocz.
śm.,
1700 · adoracja Najświętszego Sakramentu,
1800 · w intencji Elżbiety i Dariusza, dziękczynna za 25 lat życia małżeńskiego
z prośbą o błogosławieństwo dla rodziny,
· w int. śp. Marka Kosieradzkiego (gregoriańska),
· w int. śp. Zofii Smoter, od pracowników Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej,
18 I 2010
Czyt.: 1 Sm 15, 16-23;
Ps 50, 8-9. 16bc-17. 21 i 23;
Mk 2, 18-22;
700
· w int. śp. Stanisława Fiołka (gregoriańska),
· w int. śp. Jana Piekło (gregoriańska),
· w int. śp. Zofii Smoter, od Stanisława
i Marii Polańskich,
800
· w int. śp. Marii Piszczek,
1800 · w int. śp. Anny Ciężkal (gregoriańska),
· w int. śp. Marka Kosieradzkiego (gregoriańska),
· w intencji szczęśliwej operacji,
20 I 2010
Czyt.: 1 Sm 17, 32-33. 37. 40-51;
Ps 144, 1bc. 2ab. 9-10; Mk 3, 1-6;
700
· w int. śp. Stanisława Fiołka (gregoriańska),
· w int. śp. Marka Kosieradzkiego (gregoriańska),
· w int. śp. Jana, Marii i Jana z prośbą
o wieczne zbawienie,
· w int. śp. Walerii Ciszewskiej w 26
rocz. śm.,
· w int. śp. Jana Piekło (gregoriańska),
800
1800 · w intencji próśb i podziękowań do
Matki Bożej,
· w int. śp. Alfreda i rodziców z obu
stron,
· w int. śp. Anny Ciężkal (gregoriańska),
22 I 2010
Czyt.: 1 Sm 24, 3-21; Ps 57, 2. 3-4. 6 i 11;
Mk 3, 13-19;
700
· w int. śp. Marka Kosieradzkiego (gregoriańska),
· w int. śp. Jana Piekło (gregoriańska),
· w int. śp. Marka Zająca, od kuzyna
Lucka z rodziną,
· w int. śp. Zofii Smoter, od Teresy i Andrzeja Smoterów,
800
· w int. śp. Anny Ciężkal (gregoriańska),
1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego,
1800 · w int. śp. Stanisława Fiołka (gregoriańska),
24 I 2010 – 3 Niedziela Zwykła,
Czyt.: Ne 8, 1-4a. 5-6. 8-10;
Ps 19, 8-9. 10 i 15; 1 Kor 12, 12-30;
Łk 1, 1-4; 4, 14-21;
700
· w int. śp. Stanisława Fiołka (gregoriańska),
830
· w int. śp. Jana Piekło (gregoriańska),
1000 · w intencji Bronisławy i rodziny, o zdrowie, błogosławieństwo Boże i opiekę
Matki Bożej Wspomożenia Wiernych,
· w int. śp. Anny Ciężkal (gregoriańska),
1130 · w intencji Parafian,
· w int. śp. Anny Bujak w 10 rocz. śm.,
1300 · w int. śp. Tadeusza,
1800 · w int. śp. Marka Kosieradzkiego (gregoriańska),
· w int. śp. Jana Janeckiego w 5 rocz.
śm.,
34
35
OGŁOSZENIAPARAFIALNE
2 NIEDZIELA ZWYKŁA
17
STYCZEŃ
2010
1. Rozpoczynamy dziś Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Dziękujemy wszystkim, którzy przygotowali opłatek parafialny i tym,
którzy wzięli udział w nabożeństwie
i spotkaniu opłatkowym.
6. Dziś po każdej Mszy św., Panie
z Zespołu Charytatywnego zbierają ofiary do puszek dla najbardziej
potrzebujących z naszej Parafii.
Wszystkim ofiarodawcom bardzo
dziękujemy.
2. Zapraszamy dziś na nieszpory kolędowe na godzinę 17.30, połączone z adoracją Najświętszego Sakramentu.
7. Zapraszamy do księgarni przy kościele i do czytania prasy katolickiej. Polecamy wznowienie książki
ks. Michała Szafarskiego o słudze
Bożym Janie Tyranowskim Pt.
„Ewangeliczna perła”.
3. s. Anita wraz z Kolędnikami Misyjnymi z serca dziękuję Wszystkim,
którzy przyjęli ich z Wielką Gościnnością, pełną radości i życzliwości.
Dzięki hojności parafian Kolędnicy Misyjni pozyskali kwotę 702,50
PLN, która w całości została przekazana dla dzieci z Pakistanu.
4. W środę przypada wspomnienie
św. Antoniego, opata; w piątek św.
Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa.
5. Jak w każdą środę o 18.00 podczas
nowenny do Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych modlimy się o
rychłą beatyfikację Sług Bożych
Jana Pawła II, Jana Tyranowskiego
i salezjanów męczenników II wojny
światowej.
8. Stowarzyszenie „Fides et Ratio” zaprasza do udziału we Mszy świętej,
która odbędzie się w dniu 18 stycznia (poniedziałek) 2010 r. o godzinie
16.00 w Kaplicy MB Wspomożenia
Wiernych w naszym kościele. Msza
święta odprawiona będzie w intencji Kościoła, naszej Ojczyzny oraz
Stowarzyszenia „Fides et Ratio”.
Zapraszamy.
9. Akcja Katolicka organizuje pielgrzymkę do Częstochowy i do franciszkańskiej bazyliki w Katowicach
Panewnikach. Termin pielgrzymki
to 30 stycznia 2010. Koszt 35 zł od
osoby. Zapisy na pielgrzymkę prowadzimy w zakrystii.
ks. Jan Dubas, Proboszcz
Redakcja:
Ks. Jan Dubas, Teresa Flanek, Magdalena Dudek, Maria Kantor, Zofia Niemiec,
Łukasz Pilarczyk, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras
tel. (012) 269 16 18
Internet: http://parafia.salezjanie.krakow.pl/
36
koszt.wydania 0,90 zł