AU_K_1.4_001_2014_Historia architektury powszechnej i polskiej 3

KARTA OPISU MODUŁU KSZTAŁCENIA
Nazwa modułu/przedmiotu
Kod
AU_K_1.4_001
HISTORIA ARCHITEKTURY POWSZECHNEJ I POLSKIEJ 3
Kierunek studiów
Profil kształcenia
(ogólnoakademicki, praktyczny)
Rok / Semestr
ogólnoakademcki
ARCHITEKTURA
II/4
CKI oferowany w języku:
Przedmiot
Specjalność
-
Kurs (obligatoryjny/obieralny)
polskim
obligatoryjny
Godziny
Liczba punktów
Wykłady
:
30
Stopień
studiów:
Ćwiczenia
-
Laboratoria:
:
Forma studiów
(stacjonarna/niestacjonarna)
STACJONARNE
I
15
Projekty / seminaria:
NAUKI TECHNICZNE
Status przedmiotu w programie studiów (podstawowy, kierunkowy, inny)
3
-
Podział ECTS (liczba i %)
Obszar(y) kształcenia
3
100%
(ogólnouczelniany, z innego kierunku)
PODSTAWOWY
ogólnouczelniany
Odpowiedzialny za przedmiot:
Wykładowca:
dr inż. arch. Barbara Świt-Jankowska
e-mail: [email protected]
Wydział Architektury
ul.Nieszawska 13C, 60-965 Poznań
tel: 665-3285
mgr inż. arch. Agnieszka Rumież
e-mail: [email protected]
Wydział Architektury
ul.Nieszawska 13C, 60-965 Poznań
tel: 665-3285
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności, kompetencji społecznych:
1
Wiedza:
2
Umiejętności:
podstawowa wiedza z zakresu historii powszechnej
podstawowa wiedza z zakresu historii architektury i urbanistyki: od okresu
prehistorycznego do końca XVIII w.
podstawowa wiedza niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych,
prawnych i pozatechnicznych uwarunkowań procesów historycznych
wykorzystywanie dostępnych źródeł informacji, w tym źródeł elektronicznych
student wykazuje umiejętność poprawnego wnioskowania na podstawie danych
pochodzących z różnych źródeł
student zna podstawy geometrii wykreślnej
3
Kompetencje
społeczne:
zrozumienie konieczności poszerzania swoich kompetencji, gotowość do
podjęcia współpracy w ramach zespołu
Cel przedmiotu:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Uświadamia studentom ciągłość europejskiej tradycji architektonicznej w płaszczyźnie ewolucji potrzeb,
techniki i piękna w przełomowym okresie końca osiemnastego wieku oraz wieku dziewiętnastego i
początków dwudziestego (lata ok. 1750-1945),
Określa związki między możliwościami technicznymi, jakie powstały w wyniku rewolucji przemysłowej, a
nowymi kierunkami rozwoju architektury,
Przedmiot zwraca uwagę na genezę nowych trendów w historii architektury XIX wieku, które doprowadziły
do rozwoju nowoczesnej architektury oraz zapoznaje z najważniejszymi w omawianym okresie dziełami,
twórcami oraz teoriami architektury europejskiej i amerykańskiej,
Uczy o niezmiennych prawidłach twórczego myślenia i dochodzenia do nowych rozwiązań funkcjonalnych,
technicznych i formalnych,
Umożliwia poznanie podstawowych zagadnień związanych z kompozycją urbanistyczną i architektoniczną.
Realizuje pracę w niewielkiej grupie, rozwijając umiejętności interpersonalne i odnajdywanie się studentów
w różnych rolach, stanowi pole dla ćwiczenia umiejętności analizy budowli z różnych okresów,
Umożliwia porównanie metod własnej prezentacji graficznej na forum grupy,
Rozbudowuje niezbędne słownictwo zawodowe oraz zwiększa umiejętność formułowania oraz
konfrontowania indywidualnych poglądów na forum grupy.
Efekty kształcenia
Wiedza:
numer
(symbol)
W01
W02
student, który zaliczył przedmiot,
ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę obejmującą kluczowe
zagadnienia oraz szczegółową związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu
historii architektury powszechnej i polskiej w okresie od początku XIX w. do
połowy XX w.
ma podstawową wiedzę do rozumienia społecznych, historycznych,
przyrodniczych, ekonomicznych, organizacyjnych prawnych i innych
pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej oraz ma podstawową
wiedzę dotyczącą zarządzania jakością
odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
AU1_W01
AU1_W03
Umiejętności:
numer
(symbol)
U01
U02
student, który zaliczył przedmiot, potrafi
student potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych
właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim; potrafi integrować
uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz
formułować i uzasadniać opinie
potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku angielskim
prezentację ustną i dobrze udokumentowane opracowanie dotyczące zagadnień
z zakresu architektury i urbanistyki
odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
AU1_U01
AU1_U03
Kompetencje społeczne:
numer
(symbol)
K01
K02
student, który zaliczył przedmiot, potrafi
student postępuje zgodnie z zasadami etyki zawodowej; jest odpowiedzialny za
rzetelność uzyskanych wyników swoich prac i ich interpretację
student potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy
odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
AU1_K02
AU1_K07
Sposoby sprawdzenia efektów kształcenia
Cykl wykładów z przedmiotu Historia Architektury Powszechnej i Polskiej 3 kończy się egzaminem.
Studenci otrzymują listę obowiązujących zagadnień egzaminacyjnych oraz tematów rysunkowych.
Przewidziany jest termin zerowy egzaminu oraz dwa egzaminy sesyjne, przy czym drugi termin jest terminem
poprawkowym.
Egzamin z przedmiotu Historia Architektury Powszechnej i Polskiej 3 jest pisemny, jego integralną częścią jest
sprawdzian umiejętności rysunkowych.
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu z przedmiotu Historia Architektury Powszechnej i Polskiej 3 jest
zaliczenie laboratoriów z tego przedmiotu, potwierdzone wpisem w indeksie.
Laboratoria z przedmiotu Historia Architektury Powszechnej i Polskiej 3 podejmują problematykę zmian
w historycznej przestrzeni miasta, jakie miały miejsce w XIX wieku, na przykładzie Poznania.
Cykl ćwiczeń obejmuje autorskie prezentacje studentów (dotyczące wybranych fragmentów miasta), zamknięte
każdorazowo dyskusją dotyczącą najważniejszych problemów poruszonych przez autorów oraz metod i techniki
autoprezentacji. Prezentacje przygotowywane są przez studentów w oparciu o indywidualne konsultacje z
prowadzącym ćwiczenia. Ocenie podlegają zarówno merytoryczna wartość prezentacji, jak i sposób jej
przedstawienia na forum grupy. Istotna dla przebiegu ćwiczeń oraz zdobywania umiejętności społecznych jest
aktywność studentów podczas dyskusji. Pozwala to prowadzącemu na bieżącą ocenę zrozumienia omawianych
problemów przez każdego studenta. Dodatkowo aktywny udział w dyskusji pozwala na rozbudowanie
niezbędnego słownictwa oraz zwiększa umiejętność formułowania oraz konfrontowania indywidualnych
poglądów na forum grupy.
Prezentacje oceniane są po zakończeniu poszczególnych zajęć.
Student równolegle przygotowuje samodzielną pracę semestralną, która daje możliwość prowadzenia badań.
Konieczność graficznego zaprezentowania jej ostatecznych wyników wymusza podejmowanie decyzji
syntetyzujących oraz doskonali warsztat techniczny i graficzny studentów.
W trakcie semestru może odbyć się zapowiedziane kolokwium.
Końcowa ocena z Laboratorium jest średnią z ocen cząstkowych: oceny części merytorycznej prezentacji,
oceny sposobu prezentacji, oceny aktywności na zajęciach oraz oceny pracy semestralnej.
Ocena formująca
ocena wiedzy oraz prezentacje na forum grupy, wspólna analiza i dyskusja
ocena wygłoszonego referatu z wnioskami do dyskusji
prezentacja na płycie CD z dokładnym konspektem oraz szczegółową bibliografią
udziału w dyskusjach oraz formułowaniu wniosków końcowych.
Przyjęta skala ocen: 2,0; 3,0; 3,5; 4,0; 4,5; 5,0
Ocena podsumowująca:
ocena uzyskana w trakcie egzaminu pisemnego, stanowiąca średnią z ocen cząstkowych (wiedza i
umiejętności rysunkowe)
Przyjęta skala ocen: 2,0; 3,0; 3,5; 4,0; 4,5; 5,0
Treści programowe
Wykład:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Omówienie sposobu prowadzenia wykładów oraz zasad zaliczenia przedmiotu. Rewolucja przemysłowa
w Anglii. Przyczyny, skutki. Rewolucja przemysłowa w Europie.
Żelazo w architekturze. Pierwsze mosty. Omówienie podstawowych rodzajów konstrukcji mostowych.
Najważniejsze przykłady. Wczesne budownictwo szkieletowe. Biblioteki Labroust’a.
Architektura żelaza i szkła. Galerie i ogrody botaniczne. Dworce kolejowe.
Wielkie Wystawy Światowe. Londyn. Paryż. Architektura pawilonów wystawowych.
Urbanistyka w USA. Wczesne budownictwo amerykańskie – baloon frame.
Szkoła chicagowska. Nowy Jork.
Żelbet w architekturze. Pierwsze konstrukcje z żelbetu. Mosty.
Działalność architektoniczna Perreta. Ruch Arts and Crafts
Ruch Arts and Crafts. Secesja. Anglia, Belgia, Francja, Hiszpania, Niemcy
Secesja w krajach słowiańskich. Architektura polska.
Funkcjonalizm – A. Loos, Deutche Werkbund, Bauhaus
Ludwig Mies van der Rohe. Omówienie życia i twórczości architektonicznej i teoretycznej.
Le Corbusier. Omówienie życia i twórczości architektonicznej i teoretycznej.
Ekspresjonizm w architekturze, De Stijl
Architektura organiczna. Frank Lloyd Wright. Futuryzm.
Konstruktywizm. Architektura faszystowska.
Podsumowanie zajęć. Uzupełnienie tematyki wykładów
17.
Seminarium:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Zajęcia wprowadzające w tematykę ćwiczeń. Rozwój Poznania od czasów najdawniejszych do końca
XX wieku. Podział pracy w semestrze. Wybór tematów prezentacji. Wybór tematów prac
semestralnych.
Prezentacje na temat: Ulica Św. Marcin; Aleje K. Marcinkowskiego – od ul. Św. Marcina do Muzeum
Narodowego; Aleje K. Marcinkowskiego – od ulicy Solnej do ulicy Paderewskiego; Plac Wolności.
Dyskusja. Ocena prezentacji. Ocena aktywności studentów podczas dyskusji.
Prezentacje na temat: Ulica Gwarna – od ulicy Święty Marcin do Okrąglaka; Plac Cyryla Ratajskiego;
Ulica 27. Grudnia – teatr, od ulicy F. Ratajczaka do Okrąglaka; Ulica Paderewskiego – od Alei
Marcinkowskiego do Starego Rynku. Dyskusja. Ocena prezentacji. Ocena aktywności studentów
podczas dyskusji.
Prezentacje na temat: Rynek Wielkopolski; Od ulicy Masztalerskiej do ulicy Solnej – dawny plac
Wolnica; Plac Kolegiacki; Plac Wiosny Ludów (plac Świętokrzyski). Dyskusja. Ocena prezentacji.
Ocena aktywności studentów podczas dyskusji.
Prezentacje na temat: Ulica Podgórna; „Brama Berlińska” – ulica Św. Marcin; Rynek Wilecki (Górna
Wilda, Przemysłowa); Rynek Jeżycki. Dyskusja. Ocena prezentacji. Ocena aktywności studentów
podczas dyskusji.
Prezentacje na temat: Mosty Poznańskie; Ulica Kościelna (od ulicy H. Dąbrowskiego do torów
kolejowych); Ulica Dąbrowskiego (od ulicy Roosevelta do Rynku Jeżyckiego); Ulica Fredry (od Mostu
Teatralnego do Okrąglaka). Dyskusja. Ocena prezentacji. Ocena aktywności studentów podczas
dyskusji.
Prezentacje na temat: Osiedle Lipowe (Kolejarzy); Dębiec – Wilda; Winogrady; Temat własny do
akceptacji przez prowadzącego. Dyskusja. Ocena prezentacji. Ocena aktywności studentów podczas
dyskusji.
Oddanie prac semestralnych. Prezentacja prac semestralnych i ocena. Podsumowanie ćwiczeń.
8.
Literatura podstawowa:
1.
2.
Banham Reyner; Rewolucja w architekturze; Wydawnictwa Artystyczne i filmowe; Warszawa, 1979;
Biegański Piotr; U źródeł architektury współczesnej; PWN; Warszawa, 1977;
3.
4.
5.
Frampton K., Modern Architecture: a critical history, 1992 /2000;
Jaroszewski Tadeusz S.; Od klasycyzmu do nowoczesności; PWN; 1996;
Pevsner Nikolaus; Historia architektury europejskiej; Arkady; Warszawa 1980; Tom II ;
6. Watkin David; Historia architektury zachodniej; Arkady; Warszawa, 2001.
Literatura uzupełniająca:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
Banham R., Rewolucja w architekturze; Wydawnictwa Artystyczne i filmowe; Warszawa, 1979
Benevolo L., Die Geschichte der Stadt, Campus,Frankfurt-New York, 2000
Benevolo L., Histoire de l’architecture moderne; 1. La revolution industrielle; Espace & Architecture,
Dunod; Paris, 1978
Broniewski T., Historia architektury dla wszystkich; Ossolineum; Wrocław 1990
Crawford A., Charles Rennie Mackintosh; Thames&Hudson; London 1995
d`Alfonso E., Samss D.; Historia Architektury; Arkady; 1997
Fletcher B., Key Monuments of Architecture; Phaidon; New York 1998
Giedion S., Czas, przestrzeń, architektura – narodziny nowej tradycji; Arkady, Warszawa 1968
Ikonnikow A.W., Od architektury nowoczesnej do postmodernizmu; Arkady; W-wa 1988
Miłobędzki A., Zarys dziejów architektury w Polsce; Arkady; 1968
Naylor G., Bauhaus; WAiF; Warszawa1977
Ostrowska-Kębłowska Z., Architektura i budownictwo w Poznaniu w latach 1780- 1880; Warszawa,
1982
Overy P., De Stijl; WAiF, Warszawa 1979
Skuratowicz J., Architektura Poznania 1890- 1918; Wydawnictwo Naukowe UAM; Poznań 1991
Tołłoczko Z., „Sen architekta” czyli o historii i historyźmie architektury XIX i XX wieku; Wydawnictwo
Politechniki Krakowskiej; Kraków 2002
Turowski A., W kręgu konstruktywizmu; WAiF; W-wa 1979
Whitford F., Bauhaus; Thames&Hudson; London 2003
Wisłocka I., Awangardowa architektura polska 1918-1939; Arkady; 1968
Wujek J., Mity i utopie XX wieku; Arkady; Warszawa 1986
Obciążenie pracą studenta
forma aktywności
godzin
ECTS
Łączny nakład pracy
89
3
Zajęcia wymagające indywidualnego kontaktu z
nauczycielem
49
2
Zajęcia o charakterze praktycznym
38
1
Bilans nakładu pracy przeciętnego studenta
forma aktywności
liczba godzin
udział w wykładach
30 h
udział w ćwiczeniach/ laboratoriach (projektach)
15 h
przygotowanie do ćwiczeń/ laboratoriów
6 x 2 h = 12 h
przygotowanie do kolokwium/przeglądu zaliczeniowego
udział w konsultacjach związanych z realizacją procesu kształcenia
przygotowanie do egzaminu
8h
3x1h= 3h
20 h
obecność na egzaminie
Łączny nakład pracy studenta:
1h
3 punkty ECTS
89 h
W ramach tak określonego nakładu pracy studenta:
•
zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
30 h + 15 h + 3 h + 1 h = 49 h
2 punkty ECTS