ĆWICZENIE VI

Ćwiczenie 6.
CYNK
WSTĘP
•
Cynk należy do tych mikroelementów, których występowanie w glebie nie zawsze
powoduje pojawienie się ich w wodach naturalnych. Jony cynku są silnie sorbowane i
zatrzymywane przez glebę. W częstych wypadkach cynk może pochodzić z gruntu w
pobliżu pokładów rud cynkowych lub innych złóż bogatych w związki cynku. W
wodach powierzchniowych cynk może być pochodzenia wtórnego na skutek
zanieczyszczenia ściekami i pyłami przemysłowymi. W wodach ujętych do celów
przemysłowych, dla zasilania wodociągów itp., cynk prawie zawsze jest obecny,
szczególnie jeżeli do ujmowania, przesyłania i przechowywania wody używa się rur,
urządzeń cynkowych lub ocynkowanych.
•
Cynk dość łatwo rozpuszcza się w wodach zawierających agresywny dwutlenek
węgla, zwłaszcza w obecności znacznych ilości chlorków. Zawartość cynku w wodach
stykających się z materiałami zawierającymi cynk może przekroczyć znacznie
dopuszczalne granice i dochodzić nawet do 50 mg Zn /dm3.
Jakkolwiek cynk należy do mikroelementów potrzebnych dla rozwoju organizmu, jego
obecność w wodzie do picia nie jest pożądana ze względu na metaliczny smak i mętnienie
wody podczas gotowania.
Ponadto cynk w wodzie w ilościach ponad 15 mg/dm3 może wywołać zaburzenia w
przewodzie pokarmowym. Cynk, przy stężeniu 0,1 mg/dm3, jest toksyczny dla ryb, a w
szczególności narybku.
Dopuszczalne zawartości cynku w wodach w mg/dm3 są następujące:
- w wodzie do picia – 5,0;
- w wodach powierzchniowych: w klasie I – 0,01, II – 0,1 i III – 0,2.
METODY OZNACZANIA CYNKU
Do oznaczania cynku można stosować 2 metody kolorymetryczne, w zależności od ilości
zawartego cynku:
a) ditizonową, przy zawartości cynku w wodzie mniejszej od 1mg Zn/dm3;
b) z fioletem krystalicznym, przy zawartości cynku w wodzie powyżej 1mg Zn/dm3.
1