Przemówienie abp Zygmunta Zimowskiego na powitanie nowego

Przemówienie abp Zygmunta Zimowskiego na powitanie nowego Biskupa radomskiego
Wasza Ekscelencjo, Najdostojniejszy Księże Biskupie Henryku – Pasterzu Kościoła
Radomskiego,
Ekscelencjo, Najczcigodniejszy Księże Arcybiskupie Nuncjuszu Apostolski w Polsce,
Ekscelencje, Najdostojniejsi Księża Arcybiskupi i Biskupi, na czele z Ks. Abp. Stanisławem
Nowakiem – naszym metropolitą i pierwszym Ordynariuszem Diecezji Radomskiej, Biskupem
Edwardem.
Szanowni Przedstawiciele Władz Państwowych i Samorządowych,
Drodzy Goście, już wcześniej wymienieni i pozdrowieni.
Umiłowany Kościele Radomski: Drodzy Kapłani, Diakoni, Alumni, Osoby Życia
Konsekrowanego, Przedstawiciele Ruchów i Stowarzyszeń, Bracia i Siostry w Chrystusie!
Jestem dzisiaj z radością wśród Was, aby – wraz z Arcybiskupem Nuncjuszem – przekazać
nowemu Pasterzowi Diecezji Radomskiej pastorał – znak biskupiej władzy i służby, oraz aby
modlić się za tak bliski memu sercu Kościół Radomski.
Czcigodny Biskupie Henryku, z całego serca składam Ci gratulacje z okazji dzisiejszego
uroczystego rozpoczęcia posługi biskupiej w Diecezji Radomskiej, i jako Twój poprzednik
1/4
Przemówienie abp Zygmunta Zimowskiego na powitanie nowego Biskupa radomskiego
wypowiadam słowa najserdeczniejszych życzeń.
Przychodzisz do młodej diecezji, która wyrasta z dziedzictwa Kościoła Sandomierskiego. Na
radomskim lotnisku Sługa Boży Jan Paweł II mówił osiemnaście lat temu, że właśnie „dzieje
Polski są wpisane od najdawniejszych czasów w Sandomierz: dzieje narodu i Kościoła”.
Wdzięczni jesteśmy Bogu za to dziedzictwo wyrażone także w życiu Błogosławionych
Kapłanów-Męczenników Radomskich i Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego. Wielki Papież
mówił tu także: „Ewangelią ośmiu Chrystusowych błogosławieństw z Kazania na górze
pozdrawiam miasto Radom” (4 VI 1991 r.). Moimi pragnę uczynić dziś te papieskie słowa, bo
to Piotrowe pozdrowienie i błogosławieństwo przed laty zostawione tutaj, jest wciąż obecne.
Niech przynosi ono owoce w dziele budowy Królestwa Bożego na tej ziemi.
Dostojny Pasterzu Diecezji Radomskiej, wchodzisz dziś w to wielkie dziedzictwo wiary i miłości,
naznaczone i umocnione błogosławieństwem Chrystusa Pana przyniesionym tu przez Piotra,
któremu na imię było Jan Paweł II. Pamiętaj więc, że obraz Kościoła Radomskiego jest
pozytywny i nie pozwól sobie wmówić, że jest inaczej, bo na tym Kościele widnieje blask
świętości Chrystusa w ludziach, którzy ten Kościół tworzą, wpatrując się w błogosławionych tej
ziemi, zwłaszcza w św. Kazimierza. Należą do niego ludzie autentycznie dążący do świętości:
biskupi, kapłani, diakoni, alumni, osoby życia konsekrowanego, ojcowie i matki, wychowawcy,
nauczyciele i katecheci, młodzież i dzieci, osoby samotne, utrudzeni wiekiem, chorzy i
cierpiący, bezrobotni i borykający się z utrzymaniem rodziny. Należał również do nich zmarły
tragicznie ks. prał. Jan Wojtan, którego dzisiaj wspominamy z wdzięcznością i modlitwą.
Przychodzisz, Drogi Biskupie Henryku, do Kościoła Radomskiego z wielkim doświadczeniem
służby Kościołowi w Diecezji Siedleckiej, który uświęcony został Krwią Błogosławionch
Męczenników z Pratulina. O ziemi, z której zostałeś wezwany do Radomia Jan Paweł II mówił,
że „wydała [ona] nieustraszonych świadków Chrystusowej Ewangelii”. Uczył też, że „Lud tej
ziemi przez wieki dawał niezliczone dowody wiary w Chrystusa i przywiązania do Jego
2/4
Przemówienie abp Zygmunta Zimowskiego na powitanie nowego Biskupa radomskiego
Kościoła, zwłaszcza w obliczu wielorakich doświadczeń i krwawych prześladowań oraz
ciężkich prób dziejowych” (10 VI 1999). Wykorzystuj w pełni to wielkie bogactwo, wpisane w
Twoje życie poprzez ziemię pochodzenia i wezwania „po imieniu”, a obecne w Twoim
biskupim sercu. Z zapałem realizuj hasło Twego posługiwania biskupiego: „Przyjdź Królestwo
Twoje”.
Począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy przyjście Królestwa Bożego jest dziełem Ducha Pana,
„który dalej prowadzi Boże dzieło na świecie i dopełnia wszelkiego uświęcenia” (por. IV ME).
„Królestwo Boże, to (...) sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym” (Rz 14,17). Trzeba
starać się być w szkole św. Pawła, żeby móc powiedzieć: „Niechże więc grzech nie króluje w
naszym śmiertelnym ciele” (por. Rz 6,12). Królestwo Boże jest zatem dla nas ufnością
niewzruszoną. Niech troska, wręcz walka o to Królestwo będzie dla Ciebie, Ekscelencjo,
priorytetem twojej posługi, opartej na całkowitym zawierzeniu Chrystusowi, w tajemnicy
miłosierdzia. Niech w tę walkę wpiszą się wszystkie działania duszpasterskie podejmowane w
naszej Diecezji Radomskiej, a zwłaszcza kontynuacja prac II Synodu Diecezjalnego, który
rozpoczęliśmy dokładnie rok temu w tej Katedrze. W liście zapraszającym na to doniosłe
wydarzenie napisałem, że Synod Diecezjalny „jest wspólnym gruntowaniem Królestwa
Bożego”. Bowiem w Kościele diecezjalnym wędrujemy razem do Królestwa Niebieskiego, do
Niebieskiego Jeruzalem. W czasie tej wędrówki trzeba nam przystanąć, aby razem, z pomocą
braci i sióstr, zastanowić się, czy nasza wspólna diecezjalna droga była i jest tą drogą, którą
Jezus Chrystus, Król Wszechświata ukazał nam w Kościele. Ekscelencjo, jest to wielkie
wezwanie do „wspólnego gruntowania Królestwa Bożego”, do budowania Komunii diecezjalnej.
Jako były pasterz Kościoła Radomskiego zapewniam Cię, że tutejsi diecezjanie rozumieją, iż
Synod Diecezjalny jest czasem i miejscem zachwytu nad świątynią ludzkich serc. Pragną
poprzez aktywną pracę w zespołach synodalnych poznać na nowo swoją chrześcijańską
godność i wspólnie „czynić Diecezję Radomską domem i szkołą Komunii”, jak wyrażają to w
„Hymnie synodalnym”:
„Kościół jest naszym domem,
rodziną sióstr i braci
karmionych Bożym słowem,
niech w przyszłość nas prowadzi”.
3/4
Przemówienie abp Zygmunta Zimowskiego na powitanie nowego Biskupa radomskiego
Księże Arcybiskupie Nuncjuszu Apostolski, który reprezentujesz Stolicę Apostolską i Ojca
Świętego, pozwól, że przekażę nowemu Pasterzowi Diecezji Radomskiej, Biskupowi
Henrykowi, pozdrowienia i błogosławieństwo Ojca Świętego Benedykta XVI. W dniu 22
października zostałem przyjęty przez Papieża na audiencji prywatnej. Zaraz na samym
początku audiencji Ojciec Święty powiedział do mnie: „Proszę przekazać biskupowi Henrykowi
i wszystkim uczestnikom Ingresu moje pozdrowienia i błogosławieństwo. Noszę w sercu moją
obecność w Radomiu siedem lat temu, w czasie konsekracji Waszej Ekscelencji”.
Drodzy Kapłani, Umiłowani Diecezjanie, przyjmijcie nowego Pasterza z otwartymi sercami,
gotowością współpracy i modlitewnym wsparciem.
Księże Biskupie Henryku, mój drogi Następco, życzę Ci, abyś służył Diecezji Radomskiej z
radością serca, wpatrzony w Maryję – Służebnicę Pańską, która w tej Katedrze i w tak wielu
Sanktuariach naszej Diecezji jest dla tego Ludu Bożego Opiekunką i Pocieszycielką, Królową
Rodzin i Królową Rożańca Świętego, Wychowawczynią i Matką stojącą pod krzyżem
Chrystusa, Matką Miłosierdzia oraz Matką Pięknej Miłości.
Ad multos annos!
4/4