Dobra zabawa to najważniejsze

Lucyna Czyżyk
Dobra zabawa to najważniejsze
W dobie boomu technicznego, w czasach gdy zalewa nas fala
krzykliwej rozrywki z telewizji i kaset video, płyt DVD, gier
komputerowych, gdy dorosła część społeczeństwa większość dnia
poświęca na zdobywanie środków do życia, dzieci same decydują o formie
spędzania wolnego czasu. Najczęściej wybierają właśnie siedzenie przed
telewizorem lub granie w gry komputerowe.
W imię zachowania swojego zdrowia, a przede wszystkim zdrowia
naszych dzieci, gorąco namawiam do wspólnych zabaw. Razem spędzony
czas, wypełniony zajęciami ruchowymi, na pewno nie będzie stracony.
Sprawność ruchowa łączy się nierozerwalnie ze zdrowiem fizycznym
i psychicznym. Systematyczne uprawianie gimnastyki, ruch na świeżym
powietrzu zapobiega wielu chorobom ludzi dorosłych. Pozwala na
zachowanie prawidłowej postawy i sylwetki, wpływa na dobrą kondycję
fizyczną i samopoczucie, daje znakomite odprężenie. U dziecka natomiast
ćwiczenia ruchowe wpływają nie tylko na jego rozwój fizyczny, ale i na
kształtowanie jego osobowości oraz takich cech, jak: samodzielność,
opanowanie,
skupienie
uwagi,
szybkość
reakcji,
wytrwałość
w pokonywaniu przeszkód.
Wiek przedszkolny jest szczególnie odpowiedni, aby przygotować
dziecko do systematycznego podnoszenia sprawności fizycznej w ciągu
całego życia. Jest to wiek, w którym rodzice jeszcze mogą oddziaływać na
dziecko w taki sposób, by jego wszechstronny rozwój przebiegał
prawidłowo i harmonijnie. Rodzice powinni troszczyć się nie tylko o byt
dziecka, ale zadbać o zachowanie równowagi między jego rozwojem
fizycznym a psychicznym.
Zajęcia ruchowe z dziećmi nie wymagają specjalnych zabiegów
organizacyjnych ani też nie pociągają za sobą kosztów finansowych.
Wymagają jedynie systematyczności, cierpliwości i zdyscyplinowania. Nie
zapominajmy też, że taki model spędzania wolnego czasu pogłębia więź
uczuciową między rodzicami i dziećmi, ułatwia nawiązywanie bliskiego
kontaktu oraz daje wiele radości zarówno dzieciom, jak i rodzicom.
Dorosły uczestnik zabawy i gier pomoże wybrać odpowiednią grę czy
zabawę, wytłumaczy jej reguły, doradzi, skąd wziąć niezbędne pomoce
i jak to wszystko zorganizować, aby zabawa była naprawdę udana. Bo
tylko taka sprawi dzieciom radość, a to jest przecież jej celem.
Od inwencji rodziców zależy atmosfera w czasie wspólnych zabaw, gier
czy ćwiczeń. Powinni oni nauczyć się organizowania wspólnych zabaw
w różnych warunkach i terenie (podwórko, łąka, las, plaża, dom itp.)
z wykorzystaniem rozmaitych przyrządów i przyborów.
W celu zainspirowania dorosłych uczestników zabaw proponuję kilka
przykładowych zestawów do zastosowania z własną rodziną. Założyłam, że
bawić się będzie typowa czteroosobowa rodzina. Każdy zestaw zawiera
1
elementy kształtujące szybkość, skoczność, zwinność, rzuty, orientację
i równowagę.
Zestawy zabaw do zastosowania
z własną rodziną
Zabawy i gry w lesie
Powódź
Wszyscy swobodnie biegają po lesie niedaleko siebie. Na sygnał-okrzyk
„powódź” – wszyscy, łącznie z dorosłymi, starają się jak najszybciej
znaleźć jakieś miejsce ponad ziemią (pień, kłody, zwisające mocne
gałęzie, pnie drzew itp.). Na okrzyk „nie ma powodzi” wszyscy znowu
zaczynają biegać po lesie. Sygnały powinni podawać kolejno wszyscy
uczestnicy zabawy.
Kto celniej?
Wszyscy uczestnicy zabawy znajdują sobie po pięć szyszek lub małych
patyków. Następnie należy wybrać jedno z drzew, do którego będzie się
rzucać. Każdy uczestnik odlicza od drzewa odległość dziesięciu swoich
kroków, w ten sposób najmniejsi mają najbliżej do celu. Konkurs polega
na trafieniu szyszkami lub patykami (w żadnym wypadku nie używać
kamieni) w drzewo. Wygra uczestnik, który pięcioma rzutami uzyska
najwięcej trafień. Zmniejszając o połowę odległość, konkurs można
przeprowadzić rzutami lewą ręką.
Indianin
Należy w lesie znaleźć obszar dość gęsto zalesiony i wyznaczyć na nim
odcinek około dziesięciu kroków. Każdy uczestnik zabawy musi przejść
wyznaczony odcinek „Indianin na zwiadach”, czyli nie dotykając krzaków,
gałęzi, liści itp. Nie liczy się czas przejścia, tylko liczba „dotknięć”, które
głośno liczą obserwujący z boku pozostali uczestnicy zabawy. Najlepszym
„Indianinem” zostaje ten, który popełni najmniej błędów.
Otwarty teren – łąka, podwórko, polana
Pająk i muchy
Jeden z uczestników zabawy jest „pająkiem”, pozostali „muchami”.
„Muchy” swobodnie latają po terenie, na sygnał „pająka” stają
w bezruchu, a „pająk” wychodzi na łowy. Jeśli któraś „mucha” się poruszy,
zamienia się rolą z „pająkiem” i zabawa toczy się dalej. Uwaga: zabawę
należy przeprowadzić w dość szybkim tempie.
Skąd słychać głosy zwierząt?
Jeden z uczestników zabawy siada na ziemi i zasłania sobie oczy. Pozostali
cicho zajmują miejsca dookoła w odległości około dziesięciu kroków od
niego. Uczestnicy znajdujący się na obwodzie koła naśladują głosy różnych
2
zwierząt (nie wszyscy jednocześnie). Zadaniem osoby będącej w środku
koła jest odgadnięcie, o jakie zwierzę chodzi i bez otwierania oczu
wskazania ręką kierunku, skąd dochodzi głos. Po kilku próbach powinna
nastąpić zmiana odgadującego. Na zakończenie zabawy należy dokonać
próby wyłonienia najbardziej spostrzegawczego uczestnika.
Zabawy z piłką
Kto dalej pobiegnie
Uczestnik konkursu staje na linii startu z piłką w rękach. Sygnałem do
biegu jest wysokie wyrzucenie piłki do góry, natomiast sygnałem na
zatrzymanie jest upadek piłki na ziemię. W celu wzmocnienia sygnału
wszyscy obserwujący krzyczą „stop” w momencie zetknięcia się piłki
z powierzchnią ziemi. Każdy uczestnik ma trzy próby. W konkursie liczy
się największa odległość. Każdy uczestnik własnymi krokami liczy
uzyskaną odległość.
Piłka parzy
Jedno dziecko i jeden dorosły ustawiają się naprzeciwko siebie
w odległości około 8-10 metrów. W środku między nimi stają pozostali
uczestnicy zabawy. Pierwsza para dość szybko toczy do siebie piłkę,
a uczestnicy w środku muszą podskokami unikać „poparzenia” przez piłkę.
Po pewnym czasie powinna nastąpić zmiana ról. Konkurs wygra para,
która miała najmniejszą liczbę trafień.
Kto silniejszy
Konkurs polega na jak najszybszym wykonaniu ćwiczenia. Piłką trzymaną
oburącz należy z całej siły uderzyć o ziemię, tak aby uzyskać jak
najwyższe odbicie. Wysokość odbicia oceniają pozostali uczestnicy
konkursu. Za odbicie nie przewyższające wzrostu zawodnik uzyskuje
1 punkt, za odbicie wyższe 2 punkty. Każdy zawodnik zawodów ma pięć
prób, każda próba jest oceniana. Wygra ten, kto w sumie uzyska
największą liczbę punktów.
W domu. Zabawa z drewnianymi i plastikowymi klockami
Skoczek
Każdy uczestnik zabawy ustawia przed sobą wieżyczkę z klocków, dzieci
z dwóch, a dorośli z czterech. Zabawa polega na przeskakiwaniu obunóż
przez wieżyczkę. Powinny to być różne formy przeskoków, ćwiczenia
dyktuje zawsze jeden z ćwiczących. Ze zmianami powinni prowadzić
zabawę wszyscy uczestnicy.
Przeprawa przez rzekę
Na podłodze należy ustawić kilka dużych drewnianych klocków. Podłoga
jest „rzeką”, a klocki są „kamieniami”. Zadaniem uczestników zabawy jest
przejście po „kamieniach” na drugą stronę „rzeki”. W trakcie zabawy
3
należy zmieniać ustawienie „kamieni”. Wygrywa osoba, która najmniej
razy wpadła do „rzeki”.
Kto bardziej zwinny?
Wszyscy wykonują płaski siad na podłodze. Dla rozgrzewki każdy musi
wykonać kilkanaście skłonów z prostymi nogami. Po rozgrzewce można
przystąpić do konkursu. Wygra ten uczestnik, który trzymając klocek
dwoma rękami wykona skłon tułowia w przód o prostych nogach i najdalej
za stopami położy na podłodze klocek. Każdy uczestnik ma trzy próby.
Przytoczone przykłady powinny być inspiracją do tworzenia coraz to
nowszych i ciekawszych zabaw, ćwiczeń czy gier.
Życzę dobrej zabawy!
4