Spóźniony słowik

Scenariusz inscenizacji dla dzieci w młodszym wieku szkolnym
Inscenizacja teatralna na podstawie adaptacji wiersza Juliana
Tuwima „Spóźniony słowik”
Świetna zabawa nawet na zajęciach dydaktycznych, dzieci mogą
wymieniać się rolami, ponieważ znają tekst na pamięć, mimo że bawią się
tekstem dowolnie go zmieniając.
Można wykorzystać inscenizację na uroczystościach grupowych
lub przedszkolnych, a nawet w konkursach teatralnych.
Cele:
Dzieci:
- poznają tekst wiersza, uczą się na pamięć fragmentów tekstu,
- mają kontakt ze słowem literackim – poezją dziecięcą,
- swobodnie interpretują tekst, uzupełniając własnymi słowami lub
podpowiedzią nauczyciela, czasami zastępują tekst własnymi słowami
tworząc wesołą atmosferę zabawy.
I nie ważne jest, czy znają idealnie tekst na pamięć.
Metody:
- zabawa - drama,
- praktyczna.
Formy: indywidualna i zespołowa
Czas realizacji: ok. 30 minut
Środki realizacji:
- rekwizyty teatralne wykonane przez dzieci:
▪ wesołe stroje projektowane przez dzieci, np. wykorzystują ubiory
z „szafy mamy i taty”,
propozycje:
p. Słowikowa w sukni mamy z dużym kapeluszem, okulary
przeciwsłoneczne, itd.
p. Słowik w eleganckim ubraniu, czarny kapelusz, okulary ciemne,
w ręce sztuczny, duży kwiatek,
policjant w stroju kowboja, z rewolwerem, kapelusz itd.,
▪ stolik dziecięcy, na nim talerzyki, filiżanki zabawkowe,
▪ telefon np. „komórkowy” wydający dźwięki,
▪ tekst wiersza Juliana Tuwima „Spóźniony słowik”.
SPÓŹNIONY SŁOWIK
Osoby:
Dzieci (mogą to być również dzieci z tej samej grupy, które bezpośrednio
nie uczestniczą w przedstawieniu, a znając role i teksty mogą się
wymieniać rolami).
Pani Słowikowa
Pan Słowik
Sąsiadki (dowolna ilość)
Policjant
Pokoik państwa Słowików, na stole przygotowana kolacja, pani Słowikowa
chodzi zdenerwowana i zmartwiona, patrzy co chwilę w okno i na zegarek.
Dzieci (mogą mówić dzieci z całej grupy):
Płacze Pani Słowikowa w gniazdku na akacji,
bo Pan Słowik przed dziewiątą miał być na kolacji.
Do pani Słowikowej przychodzą w odwiedziny sąsiadki - dzieci podchodzą
do zastawionego (wymyślonymi potrawami z klocków, zabawek, itp.)
stolika i z żalem mówią:
Sąsiadki (razem):
Co się stało pani Słowikowa?
Pani Słowikowa:
Denerwuję się bardzo!
Już późno, a mój mąż z pracy nie wraca!
Sąsiadka I:
Wszystko stygnie!
Zupka z muszek na wieczornej rosie.
Sąsiadka II:
Sześć komarów nadziewanych w konwaliowym sosie.
Sąsiadka III:
O! Jest nawet motyl z rożna,
przyprawiany gęstym cieniem z lasku.
Sąsiadka IV:
A na deser – tort z wietrzyka w księżycowym blasku.
(mniam mniam)
Sąsiedzi (razem):
Oj, biedna pani Słowikowa!
Do widzenia pani, niech się pani nie martwi!
Pani Słowikowa (dzwoni zdenerwowana):
Halo, halo! Ptasia policja? Proszę o pomoc!
Policjant (policjant odbiera telefon):
Słucham panią! Co się stało?
Pani Słowikowa:
Panie policjancie, mój mąż zaginął! Do domu nie wraca!
Może mu się co zdarzyło? Może go napadli?
Policjant:
Szare piórka oskubali, srebrny głosik skradli?
Aha, to przez zazdrość.
Już wiem! To skowronek z bandą skowroniątek!
Pani Słowikowa:
Panie policjancie!
Piórka głupstwo, bo odrosną,
ale głos – majątek!
Policjant:
Proszę się nie martwić! Znajdziemy pani męża!
Dzieci:
Nagle zjawia się pan Słowik, poświstuje, skacze....
Pan Słowik wchodzi rozweselony, gwiżdże sobie pod nosem lub nuci
piosenkę, patrzy w „niebo”, czyli w sufit.
Pani Słowikowa:
Gdzieś ty latał? Gdzieś ty fruwał?
Przecież ja tu płaczę!
Dzieci:
A pan Słowik słodko ćwierka:
Pan Słowik (klęka na kolanie, bierze panią Słowikową za rękę, wręcza jej
kwiaty, które chował za plecami):
Wybacz moje złotko – kłopoty z samochodem, benzyny zabrakło,
A wieczór taki piękny, że szedłem piechotką.
Pani Słowikowa:
Oj, Słowiku, Słowiku!
Nie rób mi tego więcej!
Osiągnięcia:
Dzieci:
- znają tekst wiersza Juliana Tuwima „Spóźniony słowik”,
- potrafią przedstawić inscenizację teatralną, wymieniają się rolami,
- mają okazję do wyrażania swojej ekspresji twórczej i artystycznej,
a także do odnoszenia sukcesów indywidualnych i zespołowych.
Opracowała i napisała
nauczycielka Przedszkola ZSP nr 1 w Żórawinie
mgr Beata Moszonka